장음표시 사용
481쪽
καὶ τοῖς ποσὶ τον Ἀρραχίονα ε εν εζωκιὰ, κα3 τον τράχηλον ἐπίεζεν αμα αύτου ταῖς χερσίν ' ο δε 'A - ραχίων εὐλαῖ τον εν τω ποδὶ του ἀνταγωνιζομενου δάκτυλον, κM 'Aρραχίωκ τε τὸν χην άφίησιν ἀγχόμενος, καὶ ὁ α λχων τον 'Aρραχίονα ὐπο του δακτυ- λου της ὀδυνης κατα τον καζον ἀπαγοζευει τον αυτόν. Uλεῖοι δε εοφάνωσάν τε και ἀνηγόζευσαν 3 νικωντα του Ἀρραχίονος ' τον νεκρόν. Ἐοικος δε καὶ Ἀργείους οἶδα ἐπὶ Κρευγα ποιησαντας Ἐπιδαμνα πύκτὸ ρ καὶ γαζ Ἀργεῖοι τεθνεωπι εασαν τω Κρεύγατων Nεμείων τον τέφανον, ἔτι ο πρὸς αυτὸν μαχόμενος Δαμόξενος Συρακούσιος παρεβη τα -ολογημένα σφίσιν ἐς ἀλλήλους. εφέξειν μεν γM εμελλεν
ἱμας ὀξυς ἐπὶ τω καρπω της χειρὸς εκατερας, ἀλλα ταῖς μειλίχαις ετι --τευον, ὐπό το κοῖλον δεοντες της χειρὸς, ἶνια οἱ δάκτυλοι σφίσουν ἀπολώπωνται γυμνοί οἱ δε ἐκ βοεί- ώμης ἱμάντες. λεπτοι τρόπον τινὰ ἀρσαῖον πεπλιγμενα δι άλληλων ηααν αἱ μειλίχαι. τότε Ουν ό μεν την πληρον ἁφηκεν ἐς του Δαμοξένου την κεφαλήν' ἡ δὲ ἀνασχῶν τὸν χεῖρα σΔαμόξενος εκελευσε τον Κρεύγαν ' πάνασχόντος δὲ,
482쪽
παιει τοῖς δακτυλοις ορθῶς ὁπο τηνι πλευραν μοδι άκμὰ τε των ονύχων κοὐ βιας της πληγης την χεῖρα ἐς το ἐντος καθ εὶς, ε λαsἱμενος των σπλάγχνων ἐς το εκτος ελκων ἀπερρηξε καὶ ό μεντην ψυχην αὐτίκα ό Καεύγας άφiησιν. οι δε 'Αργεῖοιτον Δαμόξενον, πιε τα συγκείμενα ὐπερβάντα, καιάντι μιας κεχρημένον πολλατς ἐς το ν άντίπαλον ταῖς πληγαῖς ἐξελαύνουσι ' τω Κρεύγα δε την νίκην
Polyamirium in Piugalensium soro - fluvius Lyn auunde dictus - de Neda fluvio - Eurvnonie ejusque sacris - montibus Plaigaliae, Cinnio et Elato, vico Bassis et templo Apollitiis Epicuru - Lyniaeis fluvii fonte et loco Cotylo dicto. -
λουμενος δευμαξ ἐκδίδωσι μεν ἐς την Fἐδαν παραίτην λέων Φιγαλίαν ' γενέσΘαι δὲ τοὐνομά φασι
δη τεκοῖσαν τον Δία ἐκάθηραν επὶ ταῖς ώnισιν αἱ Nύμφαι, . τα καθάρματα ἐς τοὐτον ἐμβάλλουσι του ποταμόν ε ωνόμαζον δὲ ἄρα οι Ἀχαιοὶ αὐτα λύματα. μαρτυρεῖ δὲ κή 'Oμηζος' , ἀπολυμάνεμαί τε ἐπὶ τηλύσει
483쪽
δὲ μοῖρα ες ι. καλτι δε ἐγγύτατα ἡ Νεδα Φιγαλέων
τῆς πόλεως γινεται, κατα τούτο οἱ Φιγαλέων παῖδες ἀποκείζονται τω ποταμά. τὰς κόμας ' τα προς Θααλ G1 δε καὶ ἀνα πλεῖται ναυαν οὐ μεγάλαις ἡ Nέδα. ποταμῶν δε, οπόσους ἴσμεν, Mαίανδρος φῶν σκολιω μάλιςα κάτεισου ταν λεύματι, ες τε το Γλωκαμπας, και αὐλς ἐπιτζοφας παρεχόμενος πλείς ας'
δεύτερα δε ελιγμῶν γε ενεκα φέροιτο αν η Nεδα. Σταδίοις δε οσον διώδεκα ἀνωτεραι Φιγαλίας Θερμά τε ἐο λουτρα, καs τούτων οὐ πόρρω κάτεισυν ό δεύμαξ ἐς την Νεδαν ' ἡ δε συμβαλλου τα ρευματα, εeιτης Εὐρυνόμης το ἰεζον, αγιόν τε ἐκ παλαιου, καὶ ὐποτρα τητος τοὐ πωζίου δυςπρόσοδον . πεσὶ αὐτό κοκκυπάζι τ ι πεφυκασι πολλαί τε καὶ ἀλληλαις συνεχεῖς. την δε Εὐρυνόμην ὀ μεν των Φιγαλεων δημος επίκλησιν εἶναι πεπίτευκεν Ἀρτέμιδος ' ἔσοι δὲ αὐτων παρειληφασιν ἡπομνηματα ἀρχαῖα, Θυγα- τένα ' λκεανώυ φασιν εἶναι την Εὐρυνόμην, ης καὶ ' χμηρος ιν 'Iλιάδι ἐποιησατο μνημην, ὼς όμου Θετιδι ὐποδεξαιτο 'Hφαι ν ἡμερα δὲ τη αὐτη κατὰ ἔτος εκα ν το ιεζὸν ἀνοιγνύουσι της Εὐρυνόμης ' τονδε αλλον χρόνον οὐ σφισιν ἀνοιγνύναι κα9ετηκε ' την καὐτα δε - εισιας δημοσία τε κα ιδιωται θύουσιν , ἀφι
484쪽
α κεσ9α διεν μοι τῆς εορτης Ουκ ἐθγένετο ες καιρον, οὐδε της Εὐζυνόμης το αγαλμα εἶδοὐ των Φιγαλέων δε η υσα, ώς χρυσαῖ τε το ξόανον ἄλυ- σεις καὶ εἰκων γυναικος τα ακα των γλουτων ε , τὸ ἀπο τούτου δέ ε ν ἰους 'Λρτεμιδι δε οὐκ ες ιν οπως ἄν μετά γε τοῖ εἰκότος λόγου μετείη τοιουτου σχηματος. Περιέχεται δε ἡ Φιγαλία όζεσιν, εν 'Miςερα μεν υπό του καλουμενου Κοτυλιευ, τα δε ες δεξια
ετεζον προβεβλημενον εςὶν αὐτης ορος τo 'Eλαῖον ἀπεχει δε της πόλεως ες τεσσαρακοντα το Κοτυλιον μάλις α ς αδίους - εν δε τω αὐτω χωρίον τε ἐςι καλούμενον Βοῦσσαι, καὶ ὀ ναὸς τοὐ 'A πολλωνος του Ἐπικουρίου, λίΘου και αὐτος οροφος ' . ναωνοσοι Πελοποννησίοις εἰσὶ, μετά γε τον ἐν Tεγεα , προτιμωτο ολος ἄν τοῖ λβου τε ες καλλος κα3 της ἁσμονίας εδεκα. το δε ονομα εγενετο τω 'Aπόλλωνι επικουέησαντρο ε ι νοσω λοιμώδει ' καβότι καὶ παρἈθηναίοκ επωνυμίαν ελαβεν 'Λλεξίκακος, άποτρεψας καὶ τούτοις την νόσορο επαυσε wro τον των ΙΠελοποννησίων κη'AΘηναίων πόλεμον και τοῖς Φιγα
485쪽
SOἐπικληροις ἀμότεραι του 'Λ πόλλωνος ἐοικός τι υπ ιν μαίνουσαι, και 'Iκτῖνος ό ἁρχιτέκτων του εν Φιγαλια ναρύ, γονως τῆ ηλικία κατὰ Περικλέα, και ΛΘηναίοις τον ΠαζΘενῶνα καλούμενον κατασκευά
σας ). εδίδαξε δε ό λόγος ηδη μοι, τὸ ἄγαλμα
παζησαν ἐμοί '' ' το μεν ποταμου ρευμα ον - ζωμεν '' , της δε εν τω Κοτυλίω πηγης οὐκ επι παλδεξικνούμενον το ἁλλα εντὸς ολίγου παντάπασιν ἀφανες γινόμενον. οὐ μην οὐδε μου της 'Αρκάδων ες ιν η πηγη τω Λυμακι, επηλθε πολυπραγμονη-
σαί μοι. εο δὲ ὐπερ το ἱερὸν τοὐ 'Λπόλλωνος του Ἐπικουρίου Κότυλον μιν ἐπίκλησιν' 'Aφροδίτη δέ ἐπιν ἐν Κοτύλω ' καὶ αὐτη τε ναὸς ην οὐκ εχων ἔτι οφον, και ἄγαλμα ἐπεποίητο.
Iurumque anilii eour u. io vo μῖν - ον Pro male vulgato G Cod. Moscii exhibet o. Sed ον, quod rein scripsi, veram lectionem Amagaei interpretatio declaratanam et amnis profluentem via cnius et rec.
isὶ Φ, κοτυλH Ut Pausania. sta scripmara constet, Κοτυ dedi pro vulgato
486쪽
De monte Elnio et Cereris Nigrae antro - de Cereri sluctu et secessu Pla igileti siti in iani ratio - ' de Cereris Nigrae priseo signo -- illius recentiori sigito abo nata conseito - reius Nigrae sacci.
Το δάεrερον τῶν ὀρῶν το Ἐδάῖον, άπωτένω μυὸν Φιγαλίας οσον τε ς αδιρις τριάκοντά ες ι' Δημητρος αν-τζον αυτόθι ἱερον, επίκλη ν Mελαίνης. 'Oσα μεν αοὶ ἐν Θελπούση λέγου ν ἐς μίξιν την Ποσειδωνός τε καὶ Δημητρος, κατα ταυτα σφίσιν οἱ Φιγαλεῖς νομί- ζουσου. τεχθηναι-ύπό της Δημητρος οἱ Φιγαλεῖς φασιν οὐχ ιππον, άλλα τον Δέσποιναν ἐπονομαζομένην υτο 'Αρκάδα ν ' το-άπο τούτου λέγουσι Θυμωτε αμα ες τον Ποσειδωνα αυτην κὰγ ἐπὶ της Περσεφό- νης τη ἁζπαγη πένθει χρωμενην, μελαιναν ἐσθητα ἐνδυναι, και ἐς το σπηλαιον τούτο ελθουσαν επὶ χρόνον ἀπεῖναι πολυν. ως δε ἐφθείσετο μεν ') πάντα, οσα ἡ γη τρ φει, το δε ἀν3ζωπων γενος καὶ ἐς πλεονάπύλλυτο υπο λιμου, Θεων μεν ἄλλων ηπλατο ἄρα ρυδεὶς, ενΘ α ἀπεκεκρυπτο ἡ Δημητηρ' τον δε Πῶνα επιεναι μεν την 'Αρκαδίαν, καὶ ἄλλοτε αυτον ἐν άλλω Θηρευειν των όρων, άφικόρμενον δε προς το Ἐλαῖον κατοπτεὐσαι την Δημητζα, σχηματός τε ως εἶχε καὶεσθητα ενεδεο υτο ποία πυθέσθαι δε τον Δία ταυτα παρὰ τοὐ Πανος, καὶ ουτως υπ αυτου πεμφθηναι τἀς Mοίρας παρα την Δημητρα ' την δε πεισΘηναίτε ταῖς Ν1οίραις, καs άποθέσθαι μεν την ὀργην,
ἰφεῖναι δε κ- της λυπης. Σφῶς δε αντὶ τούτων 3 φασὶ ν
Mosc. abest μεν. Δήμητρα, restitui ex Cod. M.
487쪽
488쪽
Nοσφι τΘεοῦ τα γὰα προτέρων τιμάς τε παλαιάς. Καί αλληλοφαγον Θησ ι τάχα κή τεκνοδαιτην, Ει μὴ πανσημοις λοιβαῖς χόλον ἱλάσσεσ9ε, Σηραγγόὲ τε μυχὸν Θείαις κοσμησετε τιμαῖς.ως δὲ οἱ Φιγαλεῖς ἀνακομισθεν τὸ μαντευμα ηκουσαν, τά τε ἄλλα ες πλεον τιμης η τα πζότερα την Δημητρα ' ηγον, καὶ νατῶν τον Mικωνος Αἰγινητην επείΘουσινεφ' οtω μισθω ποιησαί σφισιν ἄγαλμα Δημητρος. του δε 'Oνατῶ τούτου Περγαμηνοις ἐςιν 'Aπόλλων χαλκοῖς, Θαῖμα ἐν τοῖς μάλιτα μεγέθους τε εὐεκακο- ἐπι τη τεχνη. τότε ὀε ό ἀνην οὐτος ἀνευρὼν γρα- φ: ν η μίμημα τού αρχαίου ξοάνου '), τὰ πλείω τοὐδ ως λέγεται, καs κατὰ ονειζάrων οψιν, εποίησε χαλκουν Φιγαλευσιν αγαλμα, γενεαῖς μάλις α '') ύς ερον - της ἐπὶ την 'Ελλάδα ἐπιτρατείας τοῖMηδου. μαζτυ
ρῶ δέ μοι τω λόγω - κατὰ γὰρ την Ξέρξου διάβασιν
ες την Εὐρωπην Συζακουσῶν τε ἐτυραννει καὶ Σικελίας της ἄλλης Γελων ό Δεινομένους' ἐπεὶ ἐτελεύτησε Γελων, ἐς Ἱέρωνα αδελφὸν Γέλωνος περιηλθεν ἡ άρχη. 'Iέρωνος ἀποθανόντος πρότερον, πζὶν η τω Uλυμπίω Διι άν-ε. ναι ' ) - άναΘηματα, ἁ ηύξατο ἐπι των .i Amrων ταῖς νίκαις, σύτω Δεινομενης Ιἐζωνος ἀπέδωκεν ὐπὲρ του πατρός 'Oνατῆ καὶ ταυτα ποιηματα ' , καὶ ἐπίγραμμα ἐν 'Oλυμπία, τὸ μὲν ὐπὸς του ανα- Θήματος , ετιν αὐτων '
489쪽
τε αλλα, καὶ αμπελου καρπον, καὶ μελισσων τ1 κηρία, καὶ ἐρίων τα μὴ ες εργασίαν πω ηκοντα, αλλαετι αναπλεα τρυ οἰσύπου, α τιθεα ν επι τον βωμονώκοδομημενον προ του σπηλαίου, Θεντες δὲ κατα- χε υ ν αὐτων ελαιον, ταύτα ἰδιωταις τε ανδρα καὶ ανα παν ετος τω κρινῶ καθετηκεν ες την θυσίαν
.r omnιn . De quo vocis significatu vide supra not. 8. ad LII. C.
490쪽
Do uine Pallantio - Euandro Pallantia ad Tiberi in eo clitore - Antonini Psi rebus t ello gestis et hieneflesis in
Graecas et alias gentes collatis - illius filii Antonini relγus gestis ο
έπεσε το ἔνομα εν ανακεσει γραμμάτων του τε λ καιτου ν. τούτων μεν των λεγομενων εἷνεκα ΙΠαλλαντιεῖ-
σιν ἐκ βασιλέως εγενοντο δωρεαί. 'O δε 'Aντωνῖνος, 3δτω καὶ ες Παλλαντιῆς εον ευεργετημα, πολεμον μεν Ρωμαώις ἐθελοντης επηγάγετο οὐσένα, πολέμου δεαρξαντας Mαύρους, Aiaύων των αυτονόμων την μεγίτην μὴ ψαν, νομάδας τε οντας, καὶ τοσωδε ετι δυςμαχ-τεζους του Σκυθικοῖ γε νους, ἔσω μη επ ἀμαξων, επὶ ιππων δε αυτοί τε καὶ αἱ γυναικες ἡλωντο, τοῖς μεν ἐξ ἁπάσης ελαύνων τῆς χωρας ἐς τα εσχατα ηνάγκα σεν ἀναφυγεῖν ΑΔύης, επί τε Ατλαντα τὸ ορος,κ ες τοῖς πρὸς τω Ατλαντι ἀνθούπους. απετεμετο δε κ- των ἐν Βρεττανία Βριγαντων την πολλὴν, στι ἐπεσβαίνειν καὶ οὐτοι συν τοῖς ὁπλοις ηζξαν