Homeri Ilias edidit Guilielmus Dindorf 1.1

1쪽

BIBI IOTHECA ' :

Aeschini; orationes stri . . . . - et Aeschyli ira uitiae ita, . . . - 10- aeides Ni ueli eiurelii . . . Ἀ- a Aesoluetio sui, ulne ieii . . .. 7K Apol o looas in . . . . . iii

, vo . . . . . . . . . . t 24

Euripides et volt. . . . . .. - 27 Ilolio lorus s23 . . . . . . . - 22'

3쪽

CURANTE

4쪽

EDIDIT

EDITIO QUARTA CORRECTIOR.

6쪽

EDITIONIS QUARTAE.

Carmina Homeri quum anto hos triginta annos primum ederem, nihil aliud mihi propositum erat quam ut accurate impressa exhiberem, Wolfit potissimum regen-Sionem secutus , non quod omni ex parte probanda vid o Tetur, 3ed quod ea Hiis Erat tum temporis in scholis ot academiis auctoritas ut ne consultum quidem videretur multa novari in oditione iisdem destinata usibus. Verum

tuum postem tempore diligentius pervestigatis lectionis Homericae fontibus et novis etiam apertis plurima aliter quam Wolfius fecisset instituenda Riisse quum ab aliis tuniata me ipso intellectum esset, non committendum putavi ut, qui ina haec editio iterram iterumlue imprimenda esset, Nolfii repeterem recensionem. Ita factum est ut non SO-lum tertia, sed magis etiam quarta haec editio valde dissi,nilis evaderet editionibus meis duabus primis propiusque accederet ad recensionem Aristarchi, quatenus eam ex Gammati omni excerptis, copiosis in Iliado, valdo a munis in Odyssea, comitam habemus. QuanquaΠ1 ricthanc quidem per omnia sequi licuit. Nam etsi Aristarchus non solum ingenio, doctrina artisque criticae sacvltate, sed etiam subtili semonis Homerici cognitione Oammaticos ceteros omnes longe superavit, quod Carolus Liebr-stius in libro de Aristaretii studiis Homericis praeclarΘ

7쪽

VI PRAEOTIO. ostendit, tamen in ea quae tum erat horum studiorum conditiono fieri non poterat quin multa vel ab aliis accepta probaret vel ipse proponeret quae hodie, arte cratica perfectioribus litiam siuibus Graeci veteres utebantur legibus adsuicta, improbanda sunt. Quo factum est ut lectiones vel ex utraque vel Ex alterutra Aristarchi editiono ab scholiastis memoratas locis repti liandas esse judicaverini circiter ducentis et quius luaginta in Iliade, quinquaginta in Odyssea, non computatis Rumenti vel additi vel omissi exemplis similibus sue rebus ad orthoo hiam et diale e-

tum spectantibus, omississiue Versuum plurimorem αλτη- σεσι , quae non ubique constat utrum ab Aristarcho an ab

aliis criticis propositae sint. Ceterum non nego inter ieetiones Aristarchi ab nio rejectas plures esso de quibus alii aliter sentire possint. Praeterea, ne induria fiat Aristarcho, meminisse oporisti mammaticos quibus Aristarchi Iectionum notitiam debemus saepe partim accuratos fui8se, auctum suo malum ab librariis esse, qui in Mammaticortini

notationibus multa Vel perverteriint, etiam nominibus erIticorum Veterum non raro intor se permitatis, Vel eorruperant. Qualia vitia plurima etsi ab viris doctis recto

sunt animadversa, vereor tamen ne alia adhuc lateant otAristarcho aliisque veteribus criticis passim tribuantur quae nunquam iis in mentem Veneriant: do quo alius mihi

locus erit plura dicendi.

In orthographia et dialecto etsi ipsis quoque multa rectius quam antea scripta exhibui, tamen si omnia qua inde ab anti luissimis temporibus partim gyamnatieorum partim librariorum vel judicio perverso vel inconstantia vel negligentia peccata sunt ad saniorem rationem reVo-cRrΘ Suscepissem, Vereor ut multorem Matiam inituriis suissem in eo qui adhuc est illarum quaestionum statu Viromamque doctorum de rebus plurimis dissensu. Nam etsi de dialecto et orthonaphia carminum Homericoriim multa indo ab Aristarcho, qui hoc quoque in genere plerumluerectiore quam alii judicio iuus est, usque ad nostra temporR ab eruditissimis grammaticis docte intelligenterquaobservata sunt, multum tamen abest ut i tuaestiones illas

8쪽

PRAEFATIO. VII universas Ra pertractatas habeamus ut quid veteribus poetis placuerit, quid mammatici finxerint aut librarii modo consilio modo casu commiserint, clare ubiPIe perspiciatur. Quo SI cluando perventum fuerit, de rebus multis aliter quam nunc fit Judicanduna esse apparebit cavendumque ne gyammaticis veteribus plus quam merentur auctoritatis tribuatur. Qui quum saepissima inter se ipsi dissentiant falsama lue opinionum commenta modo probent modo redar ant, nobis quoquo qui hodie ViVimus arteque Rmmatica perfectionem multo madorem adducta utimur dissentiro ab illis licebit ubi audicio non recto usi esse videantur. Quam libortatem quum aliis in rebus tum in formis pronominum ημιν et vμιν mihi SumSi, luas Mammatici veteres sic distinxerunt ut ημis ot υμῖν orthotonumena, μιν ver et vμιν vel, ubi syllabao alteri brevi locus esset, ημιν et ωμιν enclitica essent: quam docuinam post alios exposuit Lehrsius in Quaestionibus Epicis p. 123. 124. Ego vero sprota inani subtilitate Veteriun magistromina, quorum nonnulli eo usque perversitatis processerunt ut encliticum adeo αυτον comniniscerentur Il. 12, 204. κόψε γάρ αυτον ἔχοντα κατα στηθος παρα δειρην), ημis et vμῖν servavi ubi metrum spondeum Vol postularet vel admitteret, οξυτόνως vero sor si ubi uochaei mensura opus esset,

ut άμω et ωμίν Dorienses dixeriint, velut II. 17, 415. 417. ω φίλιοι, - μαν ημὶν ἐυκλεες απονεεσθαι. στῶσι χάνοι ' το κεν ημιν ἄφαρ πολυ κέρδιον εἴη. eandemque legem in poetis scenicis, libertate illa rarius usis, sum secutus, de quibus dixi ad Aristoph. Av. v. 386. Non magis probandiun quod Oammatici etiam gonitivisημῶν ημέων et υμῶν υμέων enelisin adhiberi voluerunt

loco scribondis pariterVo accusativo ημας τμας Vel ημας υμας pro vulgari ημῆς υμῶς, vel Ionico ημέας ἡμέας, quo epici etiam dissyllabo utuntur, velut Il. 13, 114. ημεας

γ' - πως ἔστι μεθιέμεναι πολέμοιο. Accusativi syllabaoalterius coneptao unum in tota Grn eorum poesi exem-Plum Oxstat, apud Homeriun Odyss. 16, 372. Tηλεμάχp, μηδ' ημας υπεκφυγοι ' θυ γαρ OMO .

9쪽

VIII PRAEFATIO. amitatin ab Apollonio in libro de pronomine p. 387. το , μηδ' ημας ουπεκφυγοι 'μνων ἔθει φασὶ συνεστάλθαι κατα τηνἀπόλυτου σημασίαν. Qtii duobus modis erimit. Nam neque

Iones ημας aixerunt, sed in prosa pariter atque poesi una .constanter usi sunt forma ημέας, nee Si ημας nam sic scribendum foret) pro usitato epicis ημεας dixit Homeriis, hoc propter enclisin fecit, sed literam ῆ metro incommodam ejecit, quemadmodum semel σφάς pro σφέας dixit Il. 5, 567. μη τι πάθη, μεγα δέ σφας αποσφηλειε στονοιο, quod imitatus est Parmenides apud Sextum Euly. I. 393. καί σφας υπέρθυρον αμφὶς ἔχει και λάειος Ουδος.

nisi in versu illo Homeri ημας υπεκφυγοι ab vetere interpolatore positum est pro αμμε υπεκφυγοι, quod sortasse scripserat poeta cum hiatu non minus excusabili otiani D

ου γαρ πωποτέ μ' ωδε ερως φρενας ἀμφεκάλυφεν.

et quas sunt alia plurima liriusmodi in carminibus Homericis, passim obliterata in lifris vulgatis, volui: Il. 8, 378. γη σει προφανείσα ανα πτολέμοιο γεφυρας,nbi Aristarcisi scriptura restituenda orat προφανέντε ἀνα - cum hiatu, eo magis probanda quod numeri dualis terra1inatio illa raminina ne usitata O Graecis voteribus fuisse videtur, do quo dixit Cobotus in Variis Loctionibus p. 70. et in Addendis. Cetoriim quum ημας υπεκφυγοι unicum esse dicerem correpti accusativi eXemplum, non me fugerat fuisse qui idem Sophoclis versui Psiloci. 222. inferrent, unico in tot quae vel integrae supersunt vel quarum framenta habemus poetarum scenicoriim fabulis

ubi codex Laurentianus A. aliique nonnulli υμας violato metro, ceteri ποεις υπάτρας υμας αν ἡ γενους ποτέ, salvo quidem metro, sed ter repotita terminatione ας, quaIn sta-cillune vitari posse non credo fugisso Sophoclem Et ne Triclinium quidem fugit, qui quum ipse quoque in libro suo scriptum vidisset ποίας πάτρας αν υμας η γένους ποτέ,

transposito vμας scripsit ποίας πατρας αν η γενους υμας ποτε.

10쪽

PRAEFATIO. IXVomm haec quoquo parem subtilis eorroelio est. Nam et υμας longius quam opus erat ab initio sententiae remotum est nec quidquam caussae erat cur versum in tres partes aequales divisum faceret poeta

quum in promptu esset numeris multo elegantioribus scribero πολς αν υμῆς πατρίδος η γένους ποτέ. ut in Antigonae v. 569. non scripsit quod in libris legitur, etiam sono ingrato,

sed quod ego restitui, ἀρώσιμοι γάρ εἰσι χἀτέρων γυαι. Nomen auteΠ1 πατρωος eadem in sede trimetri tribus aliis in locis collocavit, Ood. R. 641. 825. Ood. Col. 428. η γης απῶσαι πατρίδος, η κτεῖναι λαβών. μηδ' ἐμβατευειν πατρίδος, η γάμοις με δει. ουτως ατίμως -τρίδος ἐξωθουμενον.

Hoc igitur Philoctetae quoque versui restituendum est nee mIrandum πατρίδος, quum aut post ποίας trajectum intextu aut suppletum in margine esset, in forinam ianilii-CRII1 πάτρας esso matatum, quae duo nomina etiam alibi interdum permutata ab librariis sunt. Aliud correpti pronominis υμῆς exeimplum olim locium apud Theognidem

1104.

και Σμύρνην. πάντως, Κύρνε, και -μας ολεῖ, in aliis libris υμῶς Aeriptum, nunc rectae cessit scriptura EX codico vetustissimo rostitutas ύμμ' ἀπολεῖ. Orplieo denique in Argonauticis 819., cui bactamini istud ύμμας Selinoideriis intulit pro eo quod in libris est,

φράζετον ο7τινες ἐστὲ, τί δὲ χρέος υμῶς ἱκάνει

ἐκ ποθεν ἐλδομένοισι Θte. neque vμας nee cum Gesnexo υμμιν restituendum. Sed vμὶν , inter q9ns somnas Etiam apud Homerum. libri ita variant ut facile appareat nec Drammaticos nec librarios cognitum lial uisse qui is legibus formarum pronominis Aeolicariun usus in poesi epica regatur. Quamobrem ope rae pretium erit de his quoquo breviter dici. Earum prim