Harpocrationis Lexicon in decem oratores Atticos ex recensione Gulielmi Dindorfii

11쪽

Ν. Bissiliothecae Darnasiadinae, itiner chariaceus seculi quinti decimi, cujus lectiones ex soliodis F. X. IVorserioditae sunt in Actis Philologoriam Monacensiuna vol. 3. P. 237-27O. negligenti inae scriptus et locis innumeris defectus, nec quidquam auctoritati mus accedit eo quod Veram serapturum litterdum solus praebuit, volui

sunt haec omnia musmodi ut non ex antiquioribus libris derivata, sed ab librario cor recta esse pateat, quod clarissime Ostendunt alia quae successu minus quam illa solici emendare conatus est corrector, Velut p. 28, I 6. ubi quum λαβόντος pro λαχοντος Scriptuna Set, θανόντ- SuPe serit sit. 32, θεωρήματα P0Suit Pro θεώρετρα. II 2, 5. εν ποσὶ in margine pro εμπεσόντας. 224, I 3. Inarine' e- τος δῆμος τῆς Λεοντίδος, glossa absurdissime ficta Ox vo bis Harpocrationis p. 231,5. μνημονεύουσι δε και τούτων των IIαιονιδωνὶ οι ρήτορες, ωσπερ και Δείναρχος εν πω κατὰ Στεφάνου περὶ τoὼ ὀχετού. δῆμος δε εστιν Ουτος τῆς Λεοντίδος. 263, 7. γενομενη, Pro Naφομενη, quod cormptum eX αρομενη : unde suspecta fiunt nonnulla, quae per Se non reprehendenda somni, velut quae sub V. ἘκατωιHoe habet, do quibus dixi ad p. Io6, 6. aut p. I 28, 3. παρὰ το αμφοτέρωθεν et P. I 36, I. καὶ ποταμον. EX Epitonae sun ta vi

Doniquo tu,ro quodam Foderaci Morelli o. in usus est

12쪽

Maumacus alioque, quoIu tamen raro memorat, Vaticano', ex neutro quidquam boni asseretis do quo nunc non constet corti Oro alioriim libroruni fido.Νulli eortim quos adhuc memorravimus codicum pro sus similos sunt quor In Dobraeus aliique interdum mentionem socorunt, ego amplioribus eXcorpiis usus Sun , ab

C. B. Scotto, Collogii SS. Trinitati socio, viro eruditis- sina O, benevole mecum communicatis, Cantabrigienses duos P. et chartacci seculi quarti decimi forinae quadratae minoris. Eoruni P., qui altero est paullo antiquior, in Bibliothoea Collogii SS. Trinitatis servatur, notatuS D. I. 5. In eo glossae plurimae vel mutilatae vel totae Ormissae sunt, paucis tantum in margine partim ab ipso librario partim ab alia manu supplotis. Ab terita quadam manu in fino adsunt Pliotii non nominati Excorpta ex Holladii Besantinoi Xρηστομαθείαιρ ex illius Bibliotheca P. 529. Belctc., non tanaen integra nullaque cum memorabili Scripturae diversitato. Alter codox Q.ὶ ost Bibliotlioeae Acad micat D l. 4. 63. dona foro ambitu: nam foliis constat 53. ab librario scriptus festinante, qui saepo vel Verba singula

vel totos versus omisit. In margino ab alia Imanu necessit alius Loxici Hietorici fra tentum flavescente utrumento scriptum et locis non paucis lectu disti cile, quod plumina continet scitu digna scriptorumque veterum fragmenta aliundo non cognita. IIoc fragmentum, quod DObraeusEX codico accuratissime descripsit, bis editum est Canta

brigiae, primum in Appendice ad Photii Porsoniani odi

tionen n. I 8aa. p. 663-674, deinde Separatini Post na Ortona Dobraei a. I 8 34., in qua editione annotationes nonnullae accesserunt ex schodis Dobriei ab Scholofioldo odi-R De liis Ilibris sic scribit Maussaeus in Praefatione V Usi sumus codice manuscripto, cujus nobis copiam fecit Feclericus Morelliis, et excuso altero, a Bonitarsio cluni per IIanoviani trangiremus cornua Oduto, in tiuo manu Pythodi variae lectiones ex codice Vaticano descriptae erant quantiam colli re potuitnus, et collata quae lana cum Suidae verbis, quae ex

hoc auctore desuriata sunt.

13쪽

ue, Eodemque anno IIalis Saxonuni ab M. H. E. Moiero Fragmentum Le.rici rhetoriri post Doliseum emendatius edidit et adnotatione illum anu M. H. E. Melerus. Prima hiabus fragmenti notitia Taylom d botur, qui in annotationibus ad Demostheneni ot Lusiam excerpta quaedam ex eo dedit, in quibus poci ationis articulos ineditos' maoscere sibi victolbatur, ut loquitur in Lectionibus Lysiacis p. 298. e l. Reislc., licet, manifestiun sit fragilion tu illa osso Lexici ab genero IIarpocrationeo valito diversi, da quo dixit: Molorus p. i V. Inter libros typis inapressos princeps Harpocriitionis oditio ost Aldina n. I 5o3. addecia Ulpiani qui dicitur scitoliis in Dernosilionein, nainus accurate repetita R. I 527. Hanc editionem, de qua Alitus in Epistola ad Danielem Clarium Parinongeni scitoliis p fixa no vectum quidem dixit, ex codice factaria esse non constat quo, Sed qui similis fuerit Angelicano A. sultra dicobam. Non satis tamen habuit Alclus codicis sui textuna DXprimere, Sed

manifesto correctoris quoque Opera ustis QSt, qui codicis

Scripturam passina cori ip eret. quod is ita fecit ut leviora quidem vitia Imulta recte tolleret, alia Vero plura corrigendo depravaret . Ei lena debori conjicinius quae ex Suidae Lexico glossis Harpocrationis non paucis illata reporiuntur in editione Aldina, quibus corrector ille eandem quam Marcus MusuruS, quum soliolia in Aristoplianom similitor interpolaret, judicii perversitatem prodidit. Nam quemadmodum Musurias, de quo dixi in Pirelations ad scholia in Aristoplianona Vol. I. P. Vili., neglectis quae eXSuida peti poterunt scitolionim illoriam vel emendationibus vel supplementis plurimis, ea foro intulit, quae ab scholiastamni vetoriani et aetato et retitione aliena essent, ita Harpocrationis quoquo interpolator neglectis ubique foro Suidae sex Epitonao Harpocrationis excerptis, ex quibus multa codicis sui vitia porrigero et omissa supploro PONerat, ad aliena aborravit, ut videt o licci in annotationibus

14쪽

Τριxeφaλος. Φάσκωλον. Φελλεα. Φυλή. Xoλαργελ. inter quae Oxonalita tres sunt loci Pol hu s. V. Ἐπιτροπή. Προ- πεπωκότες, ΙΙρυτανεις , Unus a leo Amilliae s. V. Φάσκωλον , qui scriptor aliquot post Harpocrationem seculis vixit. mel otiaria ex Atlionaeo Harpocrationeni interpolavit S. V. Ναli. omnia ut correctora Aldino potiusquam codici quo usus sit interpolato imputanda esSe cen- Sem us constans codicum qui a uiuo inspecti sunt in orni tondis istis additamontis corisonsus tacit, Omninoquo in codicibus Harpocrationis, ut Epitonaes comparatio docet, Omittetulo multo frequentius quana addendo peccatum est.

Ex Suida quod IIarpocratioiu illatum videri pomit nilui deprelisndi, nisi quo i in deteriore codicunt classe ot oditiono Aldina duae illitis glossae 'Iωνία et Jωνικῶς post V . Ιων sunt insertae, quibus carent libor Angelicanus A. codice8que Epitomes, si quod MauSSMuS S. V. Urιγραφεας ox codico Morolli vecta quaedam inseritu quae non Harpocrationis, sed Suidae sunt. Post Loxici littom oditioncm Aldus Maiiutius Oxcerpta ex glossis Harpocrationis quae ad Isocratoni spectarent hujus oratoris oditionibus a. I 5I3.-I534. adjunxit sic inscripta, Toογὴ Ἀρποκρατίωνος και Σουία περι των παρ' 'Iσοκράτει λεξεων, quae aliquoties repetita sunt in aliis Isocratis oditionibus et Honrici Stephani annotationibus illustrata in Diatrabo Isocratea, quam editioni suae R. I 593. factae a docit. Proximus post Aldum oditor Pli. Jae. Maussacus fiui, senator Glosanus, multiplici sint indigesta vir doctrina

neque artis criticae pro illoruin qui letu terra ponim ratione limperitus, qui Harpocrationem amplis instructuin annota-Diuili od by Cooste

15쪽

tionibus et Dissertatione lioc illiorum quo grammaticoriam L,exicis Parisiis a. I 6i . typis Claudii Morelli. Is etsi oditionis Aldinae vitia Imulta vol ox duobus quos

Supra memorabant eo dicissius vol suopte ingonio corroxii, non pauciora tamen tenae rariis niuintionibus depravavit.

Aliquanto utilior IIoiarici Valesii, viri ingenio doctrinaque OXimii, opera fuit, qui licet novam quam meditatus orato litionem non perfecerat, multa tamen ad Harpocrationis glossas vel eniendatulas vel explicandas utilia contulit nu- notationibus quas ex soli edis diis in Bibliotlioca GuliolimiΡmus tenu, anteeessoris Aurelianensis, gervatis Iacobus Gronovius Liugduni Batavoritim edidit a. I 68 a. Llona Gmnorius quattuordecini annis post Harpocrationis Lexicon ibidoin edidit. Cudus editionis quae cireuna seriantur EXomplaria duplicis genoris sunt: alia enim continent Lexicon Harpocrationis cuna solis annotationibus Gronovit Stepliani quo Diatrabo Isocraten, sic inscripta Valerit Harpocrationis de roessus Mer mran notis et observationibus

Bostrateos: alia Valesii annotationes, quaruna exoniplariatum non luna vi dontur divertilita fuisse, adjuncina habent, ultimis tituli verbis liunc in imo luna alietis, Accedunt D. H. St. ad L L, item Notoe et Animadrei siones mir. Valesii. ΙLoquaces ipsius Gmnovit annotationes practer excorpta ex codicibus Florentinis duobus, de stitibus supra dixi, et marinibus exoniplaris Aldini Goesianit , cui viroriam quoi De hoc alio lite exemplari haec scripsit Gronovius in Praefatione, In sermonem veniens cum senatore consultissimo et eruditissimo villielmo Goesio de ludicras nostris olloquio nostro etiam ad PIG- pocrationem delato, nactus sui statim ex col iosis, ut certe erant, ' scriniis ejus. cimolium prosecto omni cura et veneratione adspicien in cluna, editionem videlicet Aldinani hujus libelli anni I 527. a nie, ut decebat, osculo rellioso exceptam, ciuippe tot munit iis eriIditissinio- rum hominum tractatain. Praeferebat enim primo dominium Xulandra ' i565 Kal. Novem ib. dein de Fabra, qtii Sylburgio donum decierat, ut V Xylandri nomine publicaret: itulo venit in jus Marciuatali Frelieri, iiii Danieli Neinsio eam miserat, isque benevolentiae ergo trnn scripsit

16쪽

ruitilani cloctorum annotation ullitae erant, Perpauca Continent quoruni vol tunc aliquis esse usiis potiuerit vel

hodie esse possit, non alio, ut vi letur, cori silio seriptae quana ut errores exagitaret Nicolai Bliuncarili, qui UaῬocrationem cuna interprotatione Latina parii in perite lacta et Maussaci Valosti quo annotationi laus Lugduni Batavorum ediderat a. 1683. In citia oditione pusilla quaedam Aldi Maussaei quo oditionum vitia correcta, alia plurimavom incredilhili ternoritato in te polata glossaeque evin sero in ordinena alphabotichina, quo liOdieriti Loxicoriana cotulitores uti solent, redactae sunt contra Inorem grana InaticOruna Graecorum, de quo doctissima exstat Fr. Ritscliolum sputatio in Prologonaonis ad Tliomani Magistriana, ubi parem Blan cardi temeritatena in Titoniae Ecloga altiliabe-ticum in Ordinena re laeta perstrinxit, notatana etian ab Valchonario in Praelatione a d Amnaonium. Ego, ut Paromit, Blan cardi in optias nullo usquani verbo dignas liabui, quod ira ominisso loctoress Oportet si a Viris doctis, quibus Blaneardi in torpolation os saepe et oliui et nostra IneΠ1Oria

V Iano Rutgersio, quem juvenem vocat doctissimum et ornatiMina uia . V utilite ita rursus per hereditatevi facta Dan. Heinsii venerat jure suc- ' cessionis in manum sumini, et milii semper honorantii viri. His M adorandis manibus mi una niteretur vestit aut una, et inna per omnes pat- nas continebat eariirulem Signa, quor in nonnulla hic exsi ata inve- nies, quum ipse codex, ut intellexi . Postea in causam furti inciderit, nec ulbi lateat. etiamnum sciam.

V Nuper etiarn alterii in istius Aldinae editionis exeniplar venale hic mit, quod in prima pagina praeserebat nomen Iacobi Grutem, in ipsa indicis pagina illud solemno τῶν εἱνσίου. Ad Harpocrationis initium V adscripta erant. Praeter ea quae hic praestui ipse. e ti bro Illustris Si a- ligem multa supploi, cui Reverendus Theo domu Beeta e codice in Italia V MS. quaedam a se desct ipla sui, inistrarat. Ex thoc fuit utilii volupe videre lectiones nonnullas, quas produxi, stalailitas concordia illius cmuscunque codicis ah, Beza in Italia visi: sed ituum id sero demum

contigerit, non potuit notis meis intervenire, et aliquid in ornamentum' addere. Quanquam ea venia huic tempori, quod me et hunc laborem V momia mipit ac satimuit, spero, dabitur, ut per hiaec quoque videar industriarii sutis bene posuisse.

17쪽

Daudi fueriint, ea Ex ΙΙarpocratione interdum allata videant quonam nullum in nostra editione VestigiuIn eerii nur. Proximo post Gronovium seculo nonnihil operie in Harpocrationo posuit Hemsteria usius, cujus annotationes ab I. Gostio editae in Anecdotis Henastertiusti Vol. i. p. 22I.-268. etsi pariam elaboratae sunt, multa tanaen continent docto observata. Idem fero de brevioribus Jo.Τoupii et P. P. Dobrasti annotationibus dicendum est, quartim illae Enion lationibus in Suidam sunt a lociae, hae in Adversariis Ioguntur quae I. Soholosoldus Cantabri fas odidit a. I 83 I. VOl. I. P. 584.-589. Breves JO. Pearsoni annotationes leguntur in Appendico ad Adversaria Hesychiana p. 854.-86o.; Io. F. Schicusneri in Friedomanni IIiscollan. VOl. a. P. 744.-753. NOVMn Vero melioremque Limici hujus oditionem qui institi ieret nemo inventus est ante I. Bel Iceriam. qui Harpocrationem vitiis interpolationibusque plurimis liboratum Berolini odidit a. I 833. quae Supra memora ilibrorum manuscriptor n subsidiis usus, Epitomo vero minus constanter in usum v ata, de qua nunc est dicendum. Epitomes pauci supersunt codices, sed multo quam operis integri meliores. Eorum antiquissimus ost Palatinus E.) Holdolbem Romani in Bibliothecani Vaticanam

ablatus a. I 622, Roma Parisios a. I797. codicibus Vaticanis non paucis translatus, tandem R. I 8I5. Bibliothecae Hel lolborgensi red litus. Hoc libro primus usus est Iungernaannus, quum annotationes ad Pollucis Onomasticon scriberet, in quibus saepius do Harpocration o licendi locus fuit. Parisiis sum contulit F. J. Bastius, qui nonnulla sex eo protulit in Epistola critica et in annotationibus ad Gregorium Corinthium, multo plura Gai fomlius in annotationibus ad Suidam. Quinquo tantum primas literas susque ad v. ἐξαράσασθαι) contulit Bolckeriis, QD universam lectionis varietateui edidi. Liber est membranaceus seculi, ut videtur, decimi tertii foliis con

18쪽

Inasticoli, reliqua Oribasii medicarum collectionum libros visnu quattuor. L,ilbro Palatino adeo otiant ox parto simili ost ut de- Scriptus ex ipso videatur T. si vo Liei lcnsis Bibliotlicem Academicae xviii. 33. E. Geolii Catalogo p. 48.), cujus usuim liberalissi vie ninii concessit Jacobus Getilius, vir amicissinius. Codox ost cliartacous seculi quinti decimi, manu elemnes scriptius, foliis constans 55. InRXimae, amissis duobus, ut videtur, in fine solus: nam desinit in

verbii εν τω ὀρφεως φυσικω ὀνομάζεσθαι τους τριτοπάτορας, quae leguntur A. V. Tριτοπάτορες. Fuit Collinii Parisini Societatis Iesu, quod notatum a manu multo recentiore in

χάρις τε και δόξα.' Postea codox in Bibliothecuin G. Moormanni v. Catal. Bilbi. Meor . MSS. P. 48. n. 3O4. ox inque in Leidonsona Λcademicana pervenit. Ex simili libro derivata sunt quae in codice BarOcciano 5 o. Z.ὶ leguntur brevia ex Epitonae excerpta, quae Crinnaonis odidit in Anecdotis Oxoniensibus Vol. 2. P. 488-5OO. Duobus, si non pluribus, Hiisdem cum Palatino familiareo licitatis usi sunt Pliotitis ot Sui las, liii HarpocrationiSEpitomen tanturia non totani in Loxica stin transtuleritnt,

19쪽

Photius seculo nono, Suidas duobus foro, ut videtur, post Photium soculis. Photium autem et Suidam quum vicimus, et hoc loco et in annotationibus nostris textum lio-min Lioxicomam intelli imus non qualom editores conso

mariant, sed qualis exstat Pliotu in codico Galeano Cantabrrimensi unico, qui amissis soliis pluribus desectus est, Suidae in codico Parisino A. potissimum, cujus opo innumerabiles priorum oditionum interpolationes removit Gaissordius, quariam non filii Operae pretium in annota tionibus nostris repeti memoriam. Eadem sere alioriina quorundam grammaticoruna ratio est, Photio et Suidae aetate vel supparium vel recentiorum, qui ipsi quoque eXcerpta ex Harpocrationo qualia in Epitonio Palatina leguntur Lexicis suis passim inso-

rueriant, eX quo genere Sunt scriptor Συναγωγης λέξεων χρησίμων , cujus literani A. ex codico Seguoriano ab nobis sigia My.' notatoin odidit Bolcherias in Anec totis P. 32I-476. omissis reliquis, quae nihil nisi tenuia ex lioe

L. Orico olim intomoro excerpta continent, Postmo liana aBachmanno edita in An dolorum Volumine Primo , auctor Elmol ci Magni, et qui marsus hos grammaticos exscripsit Favorinus. In tot litur mananaati- comam cum Epitonio Palatina consensu quo certius videbatur genuinam hanc osse Epitomes serimam, tanto maius inexspectatum accidit quod valdo incertam hanc opinionem esse appariait excusso codico D., id est Parisino 2552., quo ego post Belcherum a Fr. Duobnero denuo col- Iato usus sum. Est hic codex, qui olim inter Colibertinoso Cum hae Συν eam multa cominunia habet Ibexicon codicis Parisinia 653. tertia Inama index est praescriptu8 Εὐδῆμου ρπορος πιρὶ λε ξειον ρππικῶν. licet prima statini pagina Christianum Lexici auctorem prodat, totiusque sanaginis ea sit compositio ut si qua in ea sint quae Eudemo debeantiir. ad excerpta quaedam ex litem A. redire videantur. Nam cetera in literiirum eadem in hoc codice jejunitas est qt se iucodice Συναγωγης λέξεων χρησίμων. De Eudemo ritetore dixit Ritsclielius in cominent. de oro et Orione p. 78. et in Prolegonaenis ad Thomam Μag. p. lxxviii.

20쪽

nunieratus suit 4898. formae quadratae II inoris, Scriptus R. I 496., Harpocrationi subjunctam habens

συναγωγην των προς διάφορον σημαινόμενον λέξεων κατὰ στοιχεῖον i. e. excerpta ex Ammonii libro πιρὶ διαφόρων λέξεωνὶ, pluribus locis desectani, quod scriba ipso his verbis

Palatinus grammatici Epitonion continet, centenis tamen in locis discrepat ab illo, non solum in verbis singulis, sed otiam Oo quod glossas non paucas Vel minus quam Palatinus breviatas oxhibet, vol omissas in libro Palatino servavit, vel servatas in Palatino omisi , vel, quod Onanium maxime memorabile, additamentis auctas habet, in quibus plus uno in loco scriptorum votorum loci citantur: quae omnia non aliundo issata, sed ex antiquioribus Hari, rationis collicimus derivata osse inni manifestum est ut nullus do iis dubitationi locus sit, licet harum n lationum nullum aut in oporis inimi codicibus quos novimus aut in Epitonio Palatina grammaticisquo paullo animmemoratis vostigium reperiatur, Velut s. v. 'Aκινάκης, Ἀνάκρισις, Ανακτες, Γαληψός, Δεκατηλόγος. Manisostum ostigitur codicem Parisinum, quamvis aetato longo inserior sit non soluui codicibus ab Photio et Suida usurpatis, sed otiani Palatino, nihilominus aliquanto propius quam illosat,osso ab genuitia Epitonaes consormatione. etsi no ipso quidem Epitonien plano talem qualis ab auctore odita sit repraesentare, sed ex antiquioro et integriore codico Origi noni ducere videatur ab librariis iterum iteruolue descripto non 8ine multis vel orroribus vel omissis, velut s. v. Ἀνάκρισις, Κισαγγελία, 'Ενη και νέα et glossa lonioro inprimis memorabili, omissa in codicibus operis integri, de Voc. Πιτοπάτορες, qitie tota est servata in reliquis Epitonios libris, sed cujus pars plus quam diimidia desideratur in codice Parisino. Auget suspicionem quod in