장음표시 사용
31쪽
traiiD Ttetm Allegoriis Homericis Anecdot. Vol. primo, ubi illa leguntur p. 284.285. partim rectius partim Vitiosius quam apud scholi taui scripta, de quo dixi in Supplemento scholiomam ad A schylum propediem prodituro P. V. 78, Iz. τους γε ταέ οἰνόμασε Recta verbormia collocatione in N. συγγενεῖς τοῖς γε, τας ώ- σειν. Sed Harpocratio haud dubie milco orripe A--σo scripseriit, ut P. I 73, νῆσον παν ὐνομασεν ὁ et p. a I9, IO. το γὰρ μό-ν ο ἐκάλουν οἱ ἀρχαῖοι. 8 I, II. λεγεται α-ἐπ' ἄλλοις πολλοῖςJ Cum dativo, cujus rarior usus est v. Lehrs. ad II erodian. p. 453. , etiam P. 246, 6. λέγσθαι παροιμίαν επι τοις etc. Alibi Harpocratio constanter cum genitivor v. locos
84, 3. τι- Sed contrarium ex Herodoto
Et sic omnes P. 235, 6.87, Io. δεμετίδεςJ Corri δεκετιδες. 87, i5. Excidit punctum post ἐκλεγχροας. 92. col. 2. in annoti ad lin. I . clepsydm mensuraJ Corrige, clepsydrie mensura. 93, IO. σκευάσασθαιJ Scribe συσκειώσασθαι ex Epitome.
Ira. 8. z τοῖς δωτυχοῖσινJ Pruva Epitomes scriptura. Restituendum ex codicibus zπερ σποιχοῖσιν. Ira, I 6. ἐνδεκας πταςJ Uerbum inauditum. Decepit IIam rationem vetus librorum corruptela rod αὐτοῖς τούτοις ἐνδεκάσοντας Pro τοῖς αὐτοῖς που τοις σει δεκά οας, quod restituit Reiskius. In libris nonnullis o im&κατί ζοντας. Plerique ἐνδικάζοντας. Ieto, I 8. Videtur non solum Ἱσαῖος excidisse, quod Maussacus restituit, sed etiam vecturn κέχρηται, a quo pendeat dativus τν ἐνεοττικλquo non solet uti IIarpocratio sic simpliciter. I 23, 9. 'ΕπιδιστέιJ Sic vel ἐπὶ δατει alibi quoque scriptum apud grammaticos . Sed recta scripturii ἐπι διετεc est, secundum re tam a Polluce expositan I, 5 . I 23, I . ἀλλ' οI εωνβοι παρ Ἀθηναίοις ὀκτωκαιδεκα τεῖς γίιο-αι--J Recte Harpocratio. Didymas. si sententiam rius vere reddidit Harpocratio, miro errore pubertatem naturalem, quae in annum aetatis cadit decimum quartum. cum pubertate civili consudit, quam ab anno incepisse duode-
32쪽
I 4o, Is . Ἀθῆνα typothetae ereor Pro Ἀ-α. I. col. a. in annot. ad siti. 7. quod citaturi qui citatur. 43, I . Δανατειν orn. etiam Ald. 346, 6. 7. De hoc loco Demosthenis dixit etiam s. v. καθελών P. I 65,
I 5I, IS. ἐν παραπροσβείαe ἀπολογισd Scribendum D περὶ Ος πρεσ-DIας ἀκολογίs cum A. Sic alibi, velut Io7, 3. IIS, I. 52, 3. η Ἀωα θερμὰ λδευτρὰ τρ Ἐρακλεῖ ἐποίησεJ Schol. Atq-Etoph. Nub. Io 7. Ἐρακλεῖ πολλὰ καμόντι περὶ Θερροπύλας Ἀθη- θερμα λουτρὰ ἀναδέδωκεν. Πείσανδρος, τῆ δ' ἐν Θιρι-ύMσι θεὰ γλαυκῶπις Ἀθηini ποέει θερμὰ λοετ- παρὰ φηγμῖνι θαλάσσης. I 58, 7. - δε το χιον και ιδιωτικὸν -J IIare ut nunc scripta sunt non aliter posse explicari quam ut Harpocratio in loco Demosthenis P. 89 , a. non nisν πρων , quod nunc est in libris, sed niωτικο le se credatur, dixi in annotatione. Id ipsum vero parum verisimile est. Quamobrem Vereor ne glossa mutilata sit. Harpocmitio autem haec sere dixerit, ἴδίαν δίκη : ἀντι - ἰδιωτικην Δημοσθήκης ἐν τφ κατὰ Κόν--ς. ἐλωτοδε κά ἴδιον πραγμα τὸ ἰδιωτικὸν, ὼς ὁ αὐτὸς νετωρ ἐν-- Zνόθεμιν. I 65, 18. ἡ-Sic recte apud Harpocrationem ipsum p. IV. 6.I7I, 7. ἐντρ κατ'J Scribe καὶ ἐν κατ' cum Schleusnero.i75, I. In loco Heletae in annotatione allato pro ' σίδος scribendum ' Mostiae ex cod. Parisino: v. Schueidem. in Ritschelii Miraeo Rhenano
I 8 I, 9. ώνομασμήνων δ' ἄν ει,1J Scribendum ὼν--μενοι δ' ἄν ευν ex A. 84, 3. ΚPA ΙΣ-κραστιςJ Corrigendum KPA WIΣ-κράσπις, ut ex annotatione apparet. I 84. I 6. 'ππερμήJ Corrige 'Υπερείδης. 9Ο. q. θεοντες Pro θυ Θτες illatum me invito, ut ex annotatione intelligitur. 195, 14. κωμικοίJ Fortasse καὶ οἱ κωμικοι scripsit.
33쪽
199, 5. Sic etiam Stephanus Byzant. s. v. Μασσαλία. I99, I 4. ει α ἀποδεδειγ',' ἐπὶ το ζητεῖν -J Immo ἐπὶ τοῖ, ut p. 5 I. S.
οι επι της τῶν τριηρων ἀποδεδειγμενοι.
stius Epist. crat. p. 37. Schaeseri annot. ad Lon m p. 369. Io 7, II . IIραδαμαντείοιςJ Ἀριὴτόξενος ἐν ά Πραξιδαμαντίων citatur in Anec toto Romano de simis criticis Aristarchi, quod nuper edidit Os-nus, P. 5. Praxi damante, vetere scriptore mugieo, memorato ab
Suida s. v. xus is, dixit Osannus ibid. p. 3o I. zo7. 16. μόραι :ξ ω.J μοῖραι καὶ ὐ. apud Suidam . a I 5. Io. τάχα δ' ἄν ελ μαλ- το ἐν τῆ ξένη διατριβήι, J Interpretatio inepta, ab loco I eurosthenis plane alienat quam merito notavit Cobet in oratione de auctoritate et usu graminaticorum veteriam P. I 6. 2I9, 8. οὐδετερως λεγο νοιJ Οἰός, forma masculina, ὀξυτόνως scripta, pagi Attici nomen. secundum schol. Hom. Il. Λ, 24. Arcadium P. 37. 4. et Theognostum Can. p. 49, In inscriptionibus et locis scriptorum, quum sit sero genitivus-Ωἰου. de nominativo dissensisse videri Ummmaticos monuit L. Dindoctus in Thesauro vol. 5. p. I 825. 224. Αὐτοκλε δουJ Scribendum 'A--λει διυ cum Maussam et Ἀκτικλείδης Pro Αὐτοκλειδης p. 233, 4. 258, ut 'AUristλείδης est P. I 68, 4.ticlidis Framenta collemi C. Muellerrus in Appendice ad Arriani editionem Udotianam p. I 47-I5 a. aa5, 7. quod γλ scriptum apud Suidam) pira kγω-n dixisse Lysiam, tanquam ab nominativo inaudito kγευς, tam incredibile est ut non dubitandum videatur quin IIarp rutio scriptum vitiosa ὀργίων μοὀργώ- deceptus sit. 23O, IO. Παιανέα χωρις τοῖ ιJ Scribetulum Παιανια χωρὶς τοῖ ε cum CO-beto in Mnemosyne a. I 853. p. 32 o. Did unus quum formam contrae tam Παιανιῶ, qua sola usi sunt Attici veteres, in Παιανι- ab librariis
mutatam invenisset, recte annotavit, γραπτέον Πω-ιῶ χωρις τῶ ε. Παιανιέα vel Παι ista in libris Demosthenis p. 243, I 5. 17. 253, 25. 23 , I. Παι--a J teram Παιανιῶ scribere, quum pagorum nomina
oxytona esse soleant, de quo dixit Nauchius in Schneideisini Philologo Via. a. P. I 45., Pariterque Ahιλιά P. I 6, 6., Ἀμαραντιά p. 25, II. et alia, ut feci ubi de accentu disertis constatuit grammaticomam totimoniis, Velut s. V. Ἀγρυλή p. 7, 6., Ἀρδηττός P. 57, 3., Αοισιά P. 195. - . quorum ad similitudinem nolui meo arbitrio consorinare cetera, quonam de accentu testes nullos liabemus et inter quae fortasse nonnulla sunt de quibus grammatici inter se dissenserint, velut de ωον, τό, et L de quo supra dicebam ad p. a I9, 8.
34쪽
247,-ἀποδειξάμενοι, ostendentes s. exhibent , Voernelius in Bericii Ephemeride a. 1846. P. I 24. 258. I. Aὐτ-λείδηςJ Scribendum ' τικλείδης : vid. supm ad 22 , I.
2 74, 3. ἄλλωνJ Quod in annotatione conjeci ἄλλω, H, id ipsum intextu ponere debebam. Sic recte scriptum P. 259, I. IO. a. 276, 4. 277, I 3. 288, 4- 297, 4. 3O7. 9.275, 9. Θεόφραστος ἐν ι ΝόμωνJ ἐν ι' Schleusnerus. Nam Theophrastum Nψω, libros viinti quattuor κατἁ ι ιχ ν composuisse, ut refert Diogenes Laertius, Hτοίκων autem nomen-duodecimst incipere alphabetistem 279, I I . ὁ ἐπώνυμac abest Epitoine. 28a, 6. ροοικικν ante Sauppium conexeriit Bolcheriis in Indice p. 235. 287. 5. quod omittunt A. B. C. aliique, ut opinor, codices, recentia conectoris additamentum est, qui recte quidem lacunam animadvertit, aed minus bene κατὰ τῶν supplevit, quum ω τῶν deberet.
293. 8. ΕὐκλείδηνJ Hoc ex superioribus repetitiini videtur. Recte haud dubie II-λειδηc dicitur ab Photio et Suida in glossa aliunde sumta, quam in annotatione attuli.a93, 5. Probabilius φρατρίας, ut p. 3oa, I 3. 3 I, I. 299, 2. προπερισπῶνJ Hoc non potuit in mentem venire Didymo. De accentu si qua in loco Demosthenis dubitatio iacit, hoc solum potitit dubitari, φαρμακός an φάρμαoc scribendum sit, quae minitiatici aio disting'unt ut φαρμακός oxytonum significet τω - καθαρμ τῆς παεως τελετῶντα, φάρμακος Vero PrDPMOxytonum τον γόητα. De quo dixi in The-
35쪽
I. Hanc gl. inde ab verbis φασὶ δἰ οτι λοιμου κατα ποῦσαν glossae Rh-urrile sit natae adjunxit Suidas . Apud Photium glossae interdῶσαι et Oxἰ--in positae, quae quattuor in codice lalia implevisse videntur, exciderunt. ΛΕΣΕΙΣ ΤΩN ΔΕ PHTOPΩNJHanc inscriptionem restitui ex
Postea post ρπόρων vectig συλλεγῶσω παρὰ Λ'ovaτίωνος του γρο ματικοῖ. Quae oriania uli ea lena manu habet Τ. et, recte omisso μοτυικῶ. D. Titulo carent I. et O. :quorum in I. Bessario posuit ρ - καὶ . quod Certissi inum est non scripsisse Hurpocrationem, cui non hoc proposituiti fuit ut λέξεις ρητορικάς quas graminutici dicere solent explicaret. Sed ut vocatasa notatu dignarit, decem oratorii us usurpata,Mτορικὰ pariter atque non ροτυρικὰ, quidia sunt nomina propria hominum et locorum plurima, EXPluti R-ret. Aliorum librorum varietates
i. 'ABAPIΣJ Glossa. ut monuit Inbeckiiis ulli de Abari de plura
dixit Aglaoph. p. 314,-Lycurgi
oretitione contra Menesaechmum
Furiata. Ilai quae de Abara te dicta fuerunt suis ipsorum verbis reddiderunt scholiasta Gregorii Naz. in Gais relii Catalogo codicum Clarkianoruni Bilbliotlaecae Bodleianae p. 5 I. et Nonnus Narent. 7. in Creu-Zeri Meletem. I. p. j6. Mihi quum
parum verisi utile videntur Harpocrationem nullam fecisse hoc loco Lucurgi orationis mentionem, Praesertim in nomine ab rebus quas oratores tractare solent alieniore, et verba λοιμου δε φασι-λέγουσιν. quae fortasse ipsius sunt Ibyciari leviter mutata. nimis abriapte inseruntur. vereor ne post 3-Μ κύριον non solum verba Λυκουρος ἐν μκατὰ Μενεσαίχμου. Sed etiam alia nonnulla sint OmisSa, qtianquam non lit ramorum Culpa, Red veteris
breviatoris, qui tot aliis in locishoe Lexicon decurtavit. Ceteriam eodem ex loco orationis Lucurgeae haud dubie petita sunt qtuo eX ea
36쪽
μάνην γεγονότος ανεῖλεν ὁ Λπάλλων μαντευομένοις Ε λησί τε και βαρβάροις τον Αθηναίων δημον ὐπὲρ πάντων ε ας ποιησασθαι. πρεσβευομένων πολλῶν εθνῶν προς αυτους και 'Aβαριν εξ 'Υπερβορέων πρεσβευτο ἀφικέσθαι λέγουσιν. ό δε πόνος εν ω παραγέγονε διαφωνεῖται ' 'Iππίστρατος μὲν γὰρ κατὰ γ ν αυτον ολυμπιάδα λέγει παραγενέσθαι, ὁ Πίνδαρος κατὰ Κροῖσον τον Λυδῶν βασιλέα, ἄλλοι δὲ κατὰ την - Ολυμπιάδα .
runt Epitonae et A. F. Κ.P.Q. Ald.: in Nindo a e corruptum in Ceteris, quorum nuctoritas contra libros H-los, praeserti in Epitomen, nulla est. Quo ininus Νικόστρ/oc defendi de
costratum cornicuna intelligente, quem non est verisimile cle anno quo Albaris ad Graecos venerit in comoedia dixisse. Suidas liare in brevius contruxit omissis Hippo- strati Pindarique nominibus. Hippostratus autem intelligitur Historiarii in Sicularum Scriptor. cujus Pauca quae supersunt Dagruenta
collegit Muellerus in Fragm. Hist. Vol. 4. p. 32. qui Hippostratum
Crotoniatam esse conjicit, quem inter Pythagoreos naemorat Iani-blichiis Vit. Pyth. c. 32. Idem scriptor Abarin inter sectatore Pythagorae numerat.
- την νέJ Libri την γ vel, quod est in Ald. , την τρίτ'ν. Et si upud Suidam quoque, nisi quod in V uno IIS. Paras.. non constat quo, τηνο' inveniri ait Kusterus. Hoc recepi ut prol albilius, quanquam sortasse ne ipsunt quidem rectum est. 6. παραγενέσει. J παραγεγονέναι Κ.- ΠίνδοροςJ Fragm. 193.7. κατὰ την κα' 'OλυμπιάδοJ Hio computus fortasse fluxit ex Tiuisei clamnologia, quutia male intelligentes nonnulli ita tempora computarunt ut a sententia auctoris renuis centum et quinquaginta uberrarent. De caussa erroris U. Fragm. Claronol. p. I 25. 3 Sic secundurii Timaeum ap. Schiol. Pind. Ol. 4, l9. Camarinaria restauratam dicunt Ol. 42. 6la. n. Ch.), quunt ponenda res esset Ol. 79, 3. 46 a. u. Cli. Eandeui rationem si ad nostrum locuna tranSserari uS,
Pro Ul. 2 I. I. 696. obtinetii uiua Ol. 58, 3. 546. quo unno Cyrus, captis Sarditius, Croesi regnum evertit: v. Clinton. ud ann. 546. MUELLE R. l. c.
37쪽
APΑΘΗΣ ΟXHΣ NEΩΣ: τούτου μνημονευει Λυκοῖργος ἐν του περιδιοικήσεως καὶ ἔτεροι. Ar AxiκADE: περὶ Aγασικλέους' Υπερείδης λέγει. γέγραπται
uddit xύρων καὶ τοὐro dubitari potest litririn epitomatoris sit an ipsius Harpocrationis. qui similiter post 'Aρθμιος : σνυμα κύριον, Perit 'Aρι- στεύς : δ- κaὶ τολο κύριον. Quod in Ald. legitur 'μμαρχος, ὀνομα κύριον. ex Suida sumtum videtur. cujus in Lexico illivi Epitomes κύριον καὶ Οὐ- locunt non habet ut, quum inter glossas 'A --ne et 'A Minos idiae multae glossae sint interpositae. Eaden, de caussa in Seg. P. 3 24, 1 . λγύαρχος κύριον δυναscriptum est sine verbis καὶ τοῖ-
Μινόμενον δηλον, quae Epitonantor posuit s. v. δεκάζων, ubi Harpocratio dixit ὁ τέ ποσε τοὐτ' ἐστι, δηλον ἄπασιν. 7. &ω σεωςJ οι σεως Β. C. F. G. H.
δοe Recta nominis Ecriptura περ- είδ e est: sed suerunt etiam inter grana nauticos qui ,περίδος probarent. De quo dixi in Titesaurovol. 8. p. I92. et Sauppius dixit in Fragm. Orat. p. 275. post Kiesstinium in continentatione de Hy
38쪽
καὶ Δεινάρχου λόγος κατ' αυτου, εν δ δεδήλωται ἔτι ' Aλιμιυσίους
συνεδεκασε και δια τουτο ξενος ων πολιτεία ἐνεγρά η. APoi r τουτο πολλα σημινει. Ἱσαῖος δε αντι του φέρειν καιενάγειν και ελκειν ἔλαβεν ἐν του οντως επιγραφομένρ ὐπερ Κυμώ
θους εἰς ἰλε ερίαν αφαίρεσις ' λέγων ουτως ἔβλαιέ με Ξενοκλης 5 αφελόμενος Ευμ- εἰς ἐλευθερίαν, αγοντος ἰμώῖ εἰς δουλείαν κατα
το ἐμον μέρος ' και πολλάκις ἐν του λόγω εχρησατο τω ονόματι ἐπὶ τῆς αυτης ἐννοίας. Ἀντιφων δ' εν τω πιρὶ αλοείας φησu τους νόμους μεγάλους αγοι ' αντὶ του ἡγοῖτο. τούτου πολλὴ πῆσις. ApEΛAin N : Ισοκράπης ἐν τω ΙΙαναθηναῖκω, ως αν εἰ ἔλεγε των Ιοπολλῶν σοφιστων και πλανητων. ἡ μεταφορα ἀπο τῶν αγελαίων γ, α βόσκεται εἰς α τυχοι χωρία, η απο τῶν ιρούων, ους δια-
βόσκεσθαί φασι ρυδ και ἀγεληδόν.
Apud IIarpocrationem solus fere N. praebet 'Υπερcu qe. ceteri libri'Yπερίδης, nisi quod upuit Photii imin glossis ex Harpocratione exiscerptis diphthongtis Saepe eSt Ser- Uuta. De quo satis liabemus hic
G. H. - πολλη χρῆσις A. P. πολλοι
39쪽
ὐπερ Λέενεμλεους κληρον. Aru ΣΙΛΑΟΣ : ουτος ην, ως ό Ξενοφῶν δηλοῖ, βασιλευς Λακεδαιμονίων επιφαῆς και γενναῖος, καὶ πολλα της 'Aσίας κατεστρέψατο τοῖς Κυρρ συναναβασι 'χγησάμενος στρατιώταις.
i. HunC gl. Om. 8. 'ΑΓΝΓΑΣ ἀγνοίας Τ.3. ἄνομα κύριον:-I. Ἱ ιε εν bπερ Μενεκλεους κλῆρουJ Ea iii oratione d γενὴς nunc noti legi, sed Arrue tribus, Gaιδι et .servisi singulis. -aιM undecim locis, monet Helcherus. Utiletur igitur ἄγε ς in uno ulteri ve illoruni locorum lectum fuisse, ubi Postua odum a ie uti libramis illatum est : nisi in legis alicujus testi inon live formula exstitit quae a codicibus nostris abest, quod conjecit Sclioen annus P. 2O4. ἄγενὴς ex Isaeo etiam Pollux nieinoritvit 3, 15. - κλῆρου MauSSaeus Pro κλιγω. 3. ὁ Ona. B. Μein Oratur Agesilaus etiam ab Andocide, Lusia, Isocrate. Recte igitur Epitoniuέδεσαι - πολλάς των μντόρων dicit. - ΛακεδαιμονίωνJ τῶν λωεδωμονίων F. 6. 'ΑΓΛΑΥΡΟΣJ αγραυλος Λ. C. M. et libri nonnulli Deinosti . p. 438. I 8: quae perpetua est co licum fluctuatio, de qua v. Suidae interpretes. Harpocratione 3ὶ Ἀγλαυρος scripsisse literarum series arguit. Quod vero ἐπώνυμον 'Mniae dixit error esse videbatur Maumaco: nain 'Αγλαυρον suisse Iερειων 'A s v. Pliilochor. up. schol. Deva Osth. Vol. 8. P. 447, 4. HeSych. S. V.
nonien esse Minervae, quemadmo-
luna 'Aθονα Πάνδροσος appellata est v. schol. Aristoph. Lys. ψ O. . nomine u Pandroso ducto, quae Aglauri soror fuit: nisi hic quoque grammatici error AuheSt.
Legationem ab Hagnia pro re publica susceptarn memorat Isaeus in oratione de Hu iae haereditate p. 84, 1 l . quana eandem osse cujus Androtio et Pthilochorus mentionem secerint comicere licet cum Schoemanno ad Isaetim P. 453. 9. ἐν ε'J D m P B.C. H. ἐν πέν
40쪽
σας. Δηροσθένης εν τω υπερ Κτησιφῶντος. AP ΝΩΜΟΝΩΣ : ἀντὶ του αλπίστως και αβουλως Δημοσθένης ἐν τοῖς Φιλι πικοῖς. Aro AT : ' Ἀτερείδης ἐν τp κατα ΙΠολυευκτου πιρὶ του διαγράμ-5ματος Ρ ουτοι πολλάκις ἀγορας ποιουνται.V ρυ ποτε αντὶ του συνόδους νυν. σημαίνει καὶ ἔτερα τουνομα. Aro PANO Moi : οἱ τα κατα τἡν αγοραν ωνια διοικουντες αρχοντες
Δημοσθένης ἐν τρ κατα Tιμοκράτους. Αριστοτέλης δ' εν Aθηναίων
των μν τῶ δημοσίου καὶ δια τουτο ἐγγραφέντων, εἶτα πρὶν εκτῖσαιεξαλειφθέντων. διδάσκουσι δε τουδ ουτως εχειν Δημοσθένης τε η
rhet. Cantabr. in Append. ad Phol.
i a. ΑΓΡΑΦrΟYJ IIane glossam ad unam hujus indicii speciein, qualis
I . h Valestiis. I .e batu mi. orationem actuemus Theocrinem a quibus lana Dinarcho esse adscriptam Harpocratio ipse refert S. V. Θεοκρίνης et Libanius in Argumento Demosthenicae.