장음표시 사용
21쪽
Epitoines quibus laodie uti niur exeniplaribus curietis, licet vel glossas integras vol stippiententa glossarii na plumulawrumerant quae Ox codicibus Loxici int gri ovanueriint', tamen glossae plure8 desiderantur quae in opere plenioreotiamnum reperiuntur nullasque interpolationis notas gemni, ut parum verisimile sit ora aut non exstitisse in exornplaribus Iongo alitiquioribus, quibus Epitomator
usus est, aut sine ratione praeterinissas ab oo esse . VO-riam lioe ost Uusmodi ut non possit ad liquid una perduci nisi repertis antiquioribus inimioribusque codicibus. Interim consultissimum duxi lectiones Epitomos non
cum Scripturis operis plenioris perinixtas, Sed separatim exhibero medias positas inter textum et annotationes Inoas, et ita cluidum ut ubi codicos Epitomos qui quo duorum instar codicum sunt Pliotius et Sui das coiisentirent, scripturam exhiberem nullis appositis libroruna notis, ubi vero inter so dissentirent, libroriam notas adderem. Photii autem et Suid se ut prae ceteris grammaticis riitionem liaberem, haec mihi caussa fuit, quod soli grammaticorunilaac Epitonae constantir usi sunt verbaque mus in unive sum tam diligenter reddiderant ut plerumlue ab oa non dissentiant nisi minutis in rebus, in quibus saepe non Uticum suoriam auctoritatem secuti esso, Sed Suo ipsoriam arbitrio descivisso ab Epitomo videntur Vectis, dum in Lexica sua transsenent, leviter mutatis. Glossae quibus nostri Epitonae8 libri careant, aut quas minus inte
gras exhibeant, in codicibus quibus Pliotius ot Suidas usi
d Vide annotationes nostras s. v. 'Aδράστειa. 'Mδρις. Αἰθαλίδω. ' -
22쪽
sunt vix ullae exstitisse videntur. Non oximus vero glossariina numerus est aut ab utroque aut ab alteriitro OmisSar n. Inter quas ut nonnullae sint quae Ox Photii Si uiliae quo L,exicis libriirioru in culpa eXciderint, aliae cura grammaticis ipsis Ontissae sint ratio probabilis reddiliolust. Videntur Qui in Pliotius et Suidas si quas vocabulorum interpretation os aliutulo excerptas Lioxicis suis jam inseruissent, non ubi quo necessariuΠ duxisse ut br Viores illis adit ungerent Epitoines Harpocrationis ex liticationes, de quibus Saepe eamlena, saepe etiam vi Veream utri usquo graminatici sententiam misso apparet: undo sactu In iit alias glossas ab utroqiae, alias ab alteriitro omissas
esse vi leamus. Qtio convellitur Pomoni set Dol mi Ad- VP ar. Vol. I. P. 584 in opinio, qui Suidam nullo Epitomos eo dico ipsi ina esse ustina, sed omnes Harpocratiotiis glossas ox Photii Loxieo, citi tot alia accepta rettulit, transcripsisse putabant: quali tuam non nemnaus fieri potuisso ut Suidas, quuin Pliotii Loxicon ad mantis la aberet, non tibique opem pretium duXerit EpitoΠ1es codicem inspicere, aut si quas glossas ab Photio praeterinissas esse rideret, ipse quoque praeteriret. Veriana ubi Suidas aut apposuitqmD Photius omisit, aut, quod saepissimo factum videmus, alitor quam Pliotius scripta exhibuit, nillil caussae est curoa Suidam aliutulo qhiam ex Epitonao sumsisse credamus. Reliquum est ut de vita et scriptis ΙΙarpocrationis ilicatur, de quibus tantum scinius quantuam Paucis Voctistiis prodidit Suidas, Ἀρποκρατίων, ὁ Βάλεριος ηματίσας, ρητωρ Ἀλεξανδρεύς. Λεξεις των δέκα ροτόρων. Ἀνθηρων συν-aγωγήν . Valerii praenonaen, quod liavit dubio clientelam
Λεξεις τῶν ὐ μπόρων. 'Λνθηρῶν συναγωγὴνJ Duor in operum inscriptiones in unam confudit Constantinus Luscaris in codice Matritensi 95. lui fol. ao5-245. IIarpocrationis Lexicon continet: de titia codicis parte sic scribit Iriartius in Catulogo p. 38 I. FOl. aos. Inteuectis so- liis prope duobus vacuis. 'Αρποκροτίωνος Ἀλεξἄνδρέαος σπιστου συναγωγο ' τῶν αν ρων λέξεων των δέκα ροτύρων:-IIam mitionis, Alexandrini SO- phistae, floridariam Dictionitin e decem Rhetoribus Collectio. Id opus
23쪽
codicibus 8olum praescriptum est nomen IIarpocrationis, et no lioc qui dona usquam apposueriant qui Harpocrationi plurima dolaont Photius et Suidas aliique quos su privmemoravi grammatici. Do aetate clua ViXerit Harpocratio conjecturam sacero licet oX nominibus scriptoriam quos plurimos citavit in L.exico, quorum novi Mimus ost Athenaeus Dipnosophistariam scriptor, cui etSi nusquana nominato Harpocratio pleraque eorum debet quae domeretricibus de tuo poculomina nominibus tradidit. Athenaeum autem imperante Corm modo, id est exeunto seculo serae nostrae secundo, Vixisse ipsius testimonio I a. p. 537. constat. Ejusdem litur aetatis Harpocratio esse Videtur.
Inter cet eros quorum testimoniis usus est scriptores Vix
ulli esse videntur qui tum poro inferiores fuerint Dionysio Halicarii sonsi, Iuba et Apolloia ido Nicaeensi, quos sub
Augusto quique Au usto anno serae Cliristianae quarto docimo in imperio successit, Tiberio, viXisse constat. Grammaticoriam et rhetorum, qui proximo post Tiberium Seculo, inprimis sub Hadriani imperio, Vixerunt, nullana usquam mentionem secit, quod non mirandum, quiIIIa remam ab IIarpocratione tractatarum explicationsul ex antiquioribus historiarum Et antiquitatum scriptoribus potius potondani fuisse paloat quam ex inseri oruin temporum grum Banticis,hetorumque disputationibus. Ad scripta Harpocrationis quod attinet, mittimus Ἀνθηρῶν συναγωγὸν, cujus mori leti
quod argumentum aut qui ambitus fuerit Seiri nequit, quuΠIab nomino memoratum sit, praeter Sui Iam, is autem prae-
initio mutilum incipit ab hisce vectis, Ἀστυνόμος' δέ- φησὶν αστυνόμους ἀραροσυλης - τη 'A Hάων πολιτείρ. fine vero intemurn in haec desinit, ' rie ἀθῆ σιν ερμης -τω κάλούμενος' ἐτιμῶ - δἐ ἀθὴνησι καὶ ψίθυρος ἀφροδί . και ἔρωα ψίθυρος :-Quod ad interiora spectat, aliubi contractum, aliut,i ' Dictionum ordine perversum videtur. Constantini autem Luscaris aliis D quot annotationibus selioliisque ad margines adscriptis non leviter commendatur: ejusdem quoque manu in extremo libro subscriptum in ' Κωνσταντῖνος ὁ λά-vir ἐκγράψae exmo ἀεὶ ωs mimδι, πομ-τικῆς
24쪽
doconi Oratores, quo etiana num utimur, naanifestuni est
co consilio ab Harpocration se institutuna fuisse, quod innitio annotationum ni earum significavi, ut vocabula notatu digna, quibus illi usi ossent, eXplicaret, linguae pariter atque laistoriar, antiquitatum et juris Atticoriana ratione habita, neque eXclusa oratorum qui non essent recepti in cationem Alexati trinum mentione, quales sunt
Arist ton, Isocrates Apossoniata, Ρlii linus ot Pythoas,
si quid conferro posso viderentur ad antiquior IIII oratorum vocabula explananda Cujusmodi L. exicon otsi non oSt ad ean norimani exigenduim qua hodie uti solemus, fatendum tanton est majorona esse singulariam hujus operis parituita inaequalitatem quam quae auctori ipsi ini- putanda esse videatur. Nam quum vocabula plurima docte si intor luna adeo copiose tractata sint, memoratis Oratorum eX quibus glossae sumtae sunt locis, alia mimbrevitato omissisque oratoruni nominibus absolvuntur, etiam ubi addita esse niaximo exspectes, velut S. V Aβαρις, Αἰθιόπιον et 'Aντιάταις, ne quid de manifestis lacunis dicam, Velut S. V. Δαιδαλου ποιήματα, de qua glossa nihil
Praeter lemma superest, set in aliis glossis non paucis ubi operis olim intonioris vostigia in Epitome agnoscimus. Itaquo nama suspicio ost Lioxicon hoc ab Harpocrationo aliquanto quam nunc est amplius relictum ab aliis paullatina in sorinam redactum esse compendiosiorem, operis
f Simillimurn Iuliani Lexicon memorat Photius Bibl. cod. ISO. p. 99,
Iulianum hunc non diversum esse ab eo, cui ut civi et saluiliari suo συμπολίτη και φίλαρ Phrunichus Arabius, qui Marco et Commodo imperantibus floria it, quartuna ct octavum Apparatus sophistici librum inscripserit, probabiliter conjecit Μeierus Conament. Andocid. 6. p. 59.
25쪽
autem omni sex parte integri exemplaria maturo periisse. Nam quae liodie superest Epitonio etsi in singulis saepovol ornondatior vel plenior est quam amplioris operis codices, qui seculi quarti d imi tona pora non superlint, tamen in universum ipsa quoque secundulia lilbros lacta si militis jam modi A breviatos. Do aetato qua scripta sit Epitorno tantum scimus, exstitisso eam Photii Patriarchae temporibus, qui geculo nono exeunto ConstantinOlimii vixit: nam do Eudemo, grammatico liaud dubie musto antiquiore, qui ipse quoque hac Epitonio usus esse
Vulgo creditur, rem valde incertam osse supra ostenili.
Ratio autem qua liaeo Epitome est composita, ip- quoque parum aequabilis est. Νam etsi auctor mus liano sibi logoni in univorsum scripsit ut oratorum ali Ormmque scriptoriam quos Harpocratio citasset sola nomina poneret, omissis libronini titulis verbisque auetorum, et D uua quae Harpocratio uberius exposuisset aut in brevius contrulieret aut plano Onnitteret, toties innaon ab instituto suo descivit, etiam ubi desciscendi caussa nulla erat, ut nihil certi consilii secutum eum esso pateat, etian si primitiva Epitonios forma mutationes nonnullas eX porta sit, quarum Suspicionem movent supplementa codici P risino propria, de quibus supra eXposui.
Impressa jam priore hujus Praefationis plagula ox Bibliotheca publica Hambu nsi ab Chr. Petorseno, viro oratilitissimo, qui huic Bibliothecae praesectus est, accepi schodas Andreae Schotti, in quibus is codicem quendam
Vaticanum, divorsum ab eo de quo supra dixi p. i V., cuna ditiono Aldina aluera anni 15a . contulit, sortassct in usuri
Jungermanni, quod colligi potest ex vomis paginae pri imae
extremae adscriptis Gotiosedo Junge' manno Francoss.A. Sehottus.' Qui libor orat meliori codicum classi annumerandus est et musta cum Anmlicano A. communia ha-
26쪽
bet, tarmen ipse quoquo confirmat quod in initio P sationis de codicibus Harpocrationis in univoreum dixi.Do quo lectores ipsi judicam possint, speciminis caussa infra posui quae ad vitiati quinque pagrenas primas Scho
IO, I. Ἀδηρονουσης : απορούσης glossam ab Aldo omissam habet Vat.II, 8. ΩρεστειαJ Ωρηστεια Τ2, 3. εν πολιτεία, ώς δε φιλόχοροςJ εν α ναίων πολιτεία ίς
27쪽
153, 13. Consentit cum A. I 64, I 4. 'Iωνία χώρα etc. deest in Vaticano.' Sic Sehouus, duas, ut videtur, glossas si Mificans, 'Ιωνία χώρα et Ia νικως. I78, IO. κιττοφόρος ἔνιοι δια δυο σσ γράψουσι κισσοφόροςJ κιττοφόρος .... ἔνιοι γράφουσι κιστοφόρον Lacunas punctis indi-
28쪽
a49, κεχαλασιμενή κατα-χαλασμένα 25 , I . πινάκια .... περι ονόματος ει'ηκε τα καθιέμενα αντικληρων τοῖς κληρουμένοις εἶναι ταυτα .... χαλ- ως ἐξῆς ν τ σημαίνει ό μωρ. εν δὲ τοῖς φιλa-ικοῖς etc.
29쪽
P. 3, 3. et 8. Lemmata 'Aβας et Ἀγασικλῆς recte abesse videntur ab libris plerisque omni lius. Nihil auctoritatis illis accedit ab Epitonie, in qua apponi debueriint oratione aliter conformata.3, 8. 'Λεμιδ 16 In oratione Eασί-ου nuper a Bal irinono edita col. 19. Ἀγασικλης δ' ὁ ἐκ Πειραιῶς ἔτι εἰς Ἀλιμουσίους ἐπιράμ. 5, 7. Αντι - ἐν τφ Vecta ἀγαυετε τὴν leguntur quident in oratione superstite p. II9, IO. ut in Rnnotatione indicavi. Ea vero omitio non apparet quomcido sic citari potuerit Ἀ-ιφῶν ἐν-' , quomodo Ἀληθείαι potius libri citari solent. 7, 3. in annot. EpitomeJ Lege Ald. et Epitome.
i 7.4. ΑἰθιοπιωJ Hoc utcunque explicuit Ulceri. in Actis Acad. Bav. class. Philos. -philol. Ves. 5. 3 . P. 57. cormptum haud dubie ex AI- θοπιον, de quo v. Meinetc. ad Steph. Byz. s. hoc v. 2I, l. ' εαήJ In libria Demosthenis omnibua nunc ' sic leo dixi in annotatione. Ex quo jussicari potest quae ait codicum fides aliis in locis Demosthenis ubi iidem in illa consentiunt accusativi sorina, velut p. 395, 25. καὶ Ἀλεd et alibi non raro. 22. col. I. in annot. in lin. I a. post excidit lineola - 25. 9---β εως Sciae neriis. a9, IO. ἈρισταγόρουJ Ipsum Ἀγοράτω nomen probabiliter restituit Sehleusne S. 3o. 6. minφῶν Ἐλληνα ςJ Exemplis feminini in annotatione allatis adde schol. Xenoph. Anab. 5, 3, ἐγένετο δε-ά τῶν ' ληνιμ. I,
o, i. 'ΥκερείδηςJ Vocabulo ἀντιγραφε utitur Hyperides in ortitione
30쪽
52, I 3. Quum hic ἄπωθεν pro Gοθεν restituerim ex A. et Ald. idem faciendum erit p. 244, I 3. omnes praeter Vaticaniam Schoui Gοθο, et p. 272, 18., ubi sola editio Aldina ἄπωθεν. Omninoque a θήν illud fortasse non est relinquendum nisi infimae aetatis scriptoribus. 53. I. ἀοι τουJ Praestat μὶ τοῖ ex A. F. Ald., etsi in rι του consentit Epitonae.
57, Io. De Arethinio nonnulla dixit inisa p. 6 8. Cum Belitteri con-aectura timsc τις βασιλέως comparetiri potest quod legitur p. 28Ο,I6. Στρο -
64, 7. η'id pariacula, qua inferiorum temporiam mmmatici Mepissime utuntur, upini Harpocrationem hoc tantum loco legitur et p. Io 7. 2. . nisi utrobique Pro ητοι illata est. Nam p. 3Ο, 3. temere pro ἀντὶ του illata est in N. et p. 248. 7. in Ald. pro η. Alio modo peccatum P. 49, pro ἡ ωή, quemadmodum vicissim ἔγ- inoo licibus saepe in nivc compendio scripturae male intellecto. 64, 8. μόκειταιJ Harpocratio haud dubie υπικεηται scripserat, ut legitur p. 62. I 4. 68. annot. col. 2. ad lin. I 6. Seg.J Lege, Sic Seg. 7 , 3. Ἀντιψῶ, Pindari Sophoclisque nomina excidisse ex Epi tonae intelliitur. Pindari loci qui huc reserari possint duo supersunt, alter Pyth. IO, Io5. πειροῦντι καὶ χρυσὸς ἐν βασάνφ πρμει; alter Fragri . 87, IO. διδάξαμεν χρυσον καθαρν βασάνφ. Sophoclis autem locus forta8se ille est ex quo Λυδίαν λιθον memoravit Hesychius t v. Fram. 886. 7 I. I 2. De στοβ Πεισιαι κτε- nuperrime disseruit Goeulinius in Relationibus Societatis literarum Saxonicae a. I 853. P. 50 seqq. inutis inter alia Het2ae versibus M. Crainer. Anecd. OXOn. VOl. 4. P. a . τροῖς καὶ γαρ ησαν αἱ στοαι το 'Aθναί- πόλει, μία μεν η βασίλειος, η τῶν ' μων ἐτέρα,
και η του Πεισιάνακτος κτητορος σχουσα κλησιν, τὴν ην περ κατωνόμασαν ἐσύστερον Ποικίλην,
ἀνθ' οἴνπερ ἐνεγράφησαν αυτ τα Μαραθωνος. Non ex communi cum TZetra sonte, quae Goetilingit opinio est, sed ex ipsis TZetZae versibus derivata sunt quae scholiis Demosthenicis in exemplari Lessingiano, nullius auctoritatis libro, illata ego in annotatione
ad Echol. Demosth. vol. 9. P. 5o7. memoravi, τρεῖς ἶσαν Ἀθην σι στομε, η μεν βασίλειος, η δε τῶν 'Eρμῶν, ἡ δέ Πεισανακτὶς ἀπὸ Πεισάνακτος scripsit vel scribere debuit Πεισιανάκτειος ἀπὸ Πεισιάνακτος του κτισαντος. αυτη δεγραφώτω/ ἐν αἰτῖ τῶν ἐν Μαραθῶνι καὶ ἄλλων τινῶν Ποικίλη ἐκλήθη. Sic Hii quoque infimae aetatis scholiastae TetetZae versus interdum compilarunt, velut I schyli scholiasta Byzantinus: vid. Praelat. meam ad A schul. Vol. 3. P. XVi. ubi quae versibus de Cimmeriis in scholio ad Prometii.
729. Heriae tribuendis dixi paullo post confirmata sunt editis ab Ma-Diuitigod i y Gorale