장음표시 사용
161쪽
Eni ΠΑΛΛΑΔ1ni: Δημοσθένης ἐν τω κατ' 'Αριστοκράτους. δικασπινιόν εστιν ουτω καλουμενον, ως κω 'Αριστοτέλης εν Αθηναίων πολιτε- εν ω δικάζουσιν ἄκουσίου φόνου και βουλεύσεως οἱ εφέται. ἔσχε δε και το δικαστηριον την του Παλλαδίου ἔπωνυμίαν και οἱ δικασται το των ε των ροτεῖθεν. Aγαμέμνονος μετα των Ἀργείων συν τω Παλλαδίω προσενεχθέντος Αθήναις ἐξ Ιλίου Δημοφων ὐπά- ζει το Παλλάδιον και πολλους των διωκόντων αναιρεῖ. 'Aγαμεμνων
I I. 'ΕΠΙ' ΠΑΛΛΑΔΙ ΩΙ. δικαστήριον Αθήνησιν, ἐν φ οἱ εφέτω -ουσίου μνου ἐδίκαζον. ἔσχεν δἰ καὶ Η δι--ξριον- Prima verba επὶ Παλλαδίου δέκα πab Harpocratione sumsit Suidas, etiam in postremis glossae verbis M--κρίσεως cum Harpocratione consentit, reliqua omisit, substituta ampliore expositione, de qua infra dixi.Ald. pergit, τέσσαρ- ῆσαν, δυο μἐνεις δἰ εξ Ε. κοὶ εἶς εκ Κ.. haud dubie ex Suida, qui Epitomen sequitur.
I 4. καὶ ἀJ M M Ald. I S. Απιμέμνον Hane Clito lenii narreationem esse intelligitur ex Suida s. v. ἐπὶ Παλλαδιφ. quae glossa haud dubie sumta est ex Photii Loxieo, ubi incidit in lacunam codicis Galeani inter glossas
162쪽
δε δυσχεράνας-τὶν άρπάσαντα ἀπαιτεῖ, καὶ συνισταται το δικαστηριαν ἐπὶ πεντηκοντα μὰν Αθηναίων, πιντηκοντα δὲ 'Αργείων, ους ἐφέτας ἐκάλεσαν δια το προ αμφοτέρων εφεθηναι αὐ/ποῖς τα της
κρίσεως. En nΕΜΠΤΟΝ : Λυσίας ἐν τω προς Κριτόδημον καὶ Πλάτων αντἰ5, ἀπλου του πέμπτου. 'Αριστοφάνης Δαταλεῖσιν
mninΛΟΝ : 'Iσαῖος ἐν τω προς Διοκλέα. τα κατα την οικίαν σκεύη ἔπιπλα λέγουσι, την οἷον επιπόλαιον κτησιν και μετακομά - σθαι δυναμένην. Σοφοκλης Αθάμαντι. Io Eni UprTANEIΩΙ : δικαστηριόν εστι και τουτο φονικον, δικάζει δε αν τι των αψυχων ἐμπεσον αποκτείνη τινα, τοῖτο δ' ἐστὶν ἰαν λίθος η ξυλον η σίδηρος η τι τοιοῖτον, κώ τον μεν βαλάντα ἀγκλη, αυτο δε ει και το τον φόνον εἰργασμνον. Eui ΣΩΜΑ1ΝΕΣsAI: ἀντι τοῖ ἐπαινεῖν μεν και ως εν τη - - θεία λέγομεν επιφωνειν 'Iσοκράτης ΠαναθηναMω, αντὶ δε τοῖ ἐπι-
nesciamus quae verba praecesserint. incerta.
163쪽
σφραγίσαι Ισαῖος εν εξούλης Καλυδωνι προς 'Aγνόθεον απολογία. ΕΠΙΣΙΤΙΑ r τα εἰς τρου και εις το σιτεισθαι δίδόμενα' Λυσίας
εν τω κατα Δημοσθένους επιτρωῆς. ταυτα δε ενίοτε εκάλουν καὶ σιτιον. s
En IxxoaoΣ : 'Aντιφων εν τω περι του Λινδίων φόρου καὶ ἰν τω κατα Λαισπόδίου. ἐοίκασιν εκπέμπεσθαί τινες υπο Ahναί- εἰς τας υπηκόους πόλεις ἐπισκεπτόμνοι τα παρ' ἔκάστοις. Θεόφραστος γοῖνεν Κ τῶν πολιτικων των προς καιρους φησὶν ουτω Ρ πολλῶ γαρ κάλ- λιον κατά γε τεν του ονόματος θέσιν, ως οι Λάκωνες άρμοστὴς io φάσκοντες εἰς τὰς πόλεις πέμπειν, Ουκ επισκόπους Ουδε φυλακας, ως 'Aλιαῖοι. 'En 1ΣτAτΩΣ : Iσαῖος ἐν τω κατ' Ἐλπαγόρου και Δημοφάνους. δα εἰσὶν οἱ καθι πτάμενοι επιστάται. ό μὰν ἐκ πρυτάνεων κληρούμενος ὁ δε ἐκ των προβρων, ων εκάτερος τίνα διοίκησιν διοικεῖ δεδήλωκεν ό is 'Αριστοτέλης ἐν Λωαίων πολιτεία. ἐλέγετο δ' ἐν τοῖς κοινοῖς κάι όεφεστηκως πράγματι ότωοῖν, ως ' Υπερείδης τε ἐν τω κατα Δηρο- σθένους καὶ Αἱ μνης ἐν του κατὰ Κτησιφωντος φανερον ποιουσιν. Enim AoΜΟΣ : 'Iσοκράτης Πανηγυρικω 'Εκατόμνως ό Καρίας
H. C. G. Pro his verbis in Ald. illata sunt verba Epitona es οἱ παρ' 'Α --ν usque ad dρμοστὰς ἔλεγον, quae interi olutor ex Suida Sumsit. 8. ρουν ἐν αJ Οἶν ἐν α C.
excidit apud Harpocrationem. De opistatis illis dixit C. F. Hermannus in Epicrisi quaestionis de proe-dras apud Athenienses, Gottin
164쪽
Ο Ουοεν ετ v m 8 κατα σατραπειαν Καριας κυριος.
ἘΠITEAEOTΝ και EniTEΛΕΩΜA : ἀμότερα πολλάκις ἐστι ταονίματα ἐν τω πιρὶ τῆς θαρύας Λυκουργου, εοικε-ἐπιτελέωμα λέ- σθαι το ἐπὶ πασι θυμ νον υ περ τοῖ επιτελεῖς γε Ῥέσθαι τας πρότε- 5ρον θυσίας. αυτος γυν ό -τωρ ἐν τω λόγω φησιν εσι τοίνυν ε πάντων υστατα ταλα θύεσθαι κοίι επιτελεύματα εἶναι των αλλων ' θυμάτων. Ἐniri MurAE : οἱ μοῦν το πρωτον τιμάμνοί τι τιμπω ἰκα ῖντο, οἱ τοῖς ἔξης ετεσι τα αυτα τιμώρονοι επιτιμηταρ Λυσίας ἐν τω κατα Διογένους. ΕΠ ITE IxiΣΜΑ : το τειχιζόμνον κατά τινων χωρίον, ἄθεν ορμά- ρονοι οι τειχίσαντες κακῶς δυνησοντα ποιεῖν τους ἐπιτειχισθέντας' ροσθένης ο τω τερ Κτησιφωντος. καὶ το πρῆγμα δε ἐπιτειχισμύον ὀνομαζουσιν, ωσπερ ἐν ταυτω λόγω ἐστίν. I 5 ΕΩITPEn EIN : Δηροσθε ς εν τω κατ' Ἀφοβου οντως ἡρξατο
tus 'Ε-τω-e in Ald. et apud Suidam ducit) restitui ex Epitoine pro
babiliorem et literarum orilini magis convenientem scripturum Epi- tornes, quod fecit etiam Satippius Frugm. P. I 82. etsi ex vectis Epi- tomes non potest demonstrari non lectum esse ἐπιτροπήν.
- Hujus glossae initium Ald. ex Suidae glossa ab Harpocratione
165쪽
εἰ μὰν ἐβούλετο 'Aφοβος, ω αδρες δικασται, δίκαια ποιεῖν πιρ ι δ αφερόμεθα τοῖς τε οἰκείοις ἐπιτρέπεις αντὶ του διαιτητὰς αυτους αιρεῖσθαι' οθεν και Μενίδρου δραμα 'Επιτρέποντες. Λυσίας δ' εν
τω προς τους ἐπιτρόπους των Βίωνος παίδων επέτρεψεν εἶπεν ἀν- δράσις' -τὶ του επιτρόπους κατέστησεν. 5 ἘnirpITAix : 'Iσαῖος εν τῶ κατα Καλλιφῶντος Ρ εξακοσίαις ' δραχροις ἐπιτρίταις ' αντὶ του επι η οβολοῖς, κατὰ το τρίτον εἶναι μέρος τους οβολους του τετραδράχμου. Enix Apna : 1μοσθλης ἐν τῶ ἴπερ Κ σιφωντος. ονομα κύριον, Σικυώιος προδότης. Io ΕΠ IXEI POTONIA : η των χειροτονητων κατάστασις' 'Υπερεί ςεν τω ἴπερ Σιμίου προς Πυθέαν και Λυκοῖργον. Enio A. Izaru : αντὶ του ἐπικυρων' Δηροσθένης ἰν τω κατ' 'Aνδροτίωνος. πολύ δε εστι παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς του νομα ἐπὶ τούτου τοῖσημαινομένου, ώς καὶ παρὰ ζειν ωντι ἐν ά Απομνημονευματων. 5
166쪽
ΕΠ ora oo N: Δημοσθένης εν τω προς Πολυκλέα πιρὶ τοῖ -ιτριηροπι η'τος. ειη δ' αν ἐπόγδοον το ουτω δεδανεισμενον ἔστε τοῖκεφαλαιου το ογδοον μέρος δοθηναι τε δανειστη, οἷον τριωβολον τοῖτετραδράχμου. ΕΠΩΒΕΛiA : Δημοσθένης εν τ' κατα Στεφάνου. επιτίμιόν ἐστιν 5 ἡ επωβελία το εκτον μέρος τοῖ τιμηματος, σπερ εδίδοσαν οἱ διωκοντες τοῖς φευγουσιν, εἰ μη ελοιεν. εκαλεῖτο δε ιυτως, οτι καθ' ἐκάστην δραχμην ὀβολος ἐν, οπερ εκτον εστιν, ἐν εξ ὀβολοῖς της δραχμης λογιζομένης. εκ πολλων δε ἔστι τοῖτο ουτως εχον μαθεῖν. ΕΠΩ Ni A : τέλος ἐστὶ τα επι ωγῆ διδόμενον, εἴη δ' αν ἴσως η io πέμπτη ' Ισαῖος ἐν του κατ Ελπαγόρου και Δημοφάγους καν τη προς Τληπόλεμον ἀντωμοσία.
fuisse BOeclchius osteiidit veteris tituli auctoritate ibid. et vol. 2. P. 3 8. Iainge ulla de liis Halcii Selitentia est Schol. HupOnan. Vol. 4. P. 2 73. 2 7 . ἐπώνin et ρυ- κειci ad idem pertinere putat instituti tui locun lorum nut vendendomi in vectigaliuai. videri lue in glossa Lexici Hietolici, ut si vo κα βδελύμενα cirri rit. laoc significari, in vectigali uni vetulitionenioris fuisse ut phil licani, qui redetnissent, non tantii Hvias praestrirent, Sed pretii quoque partem Statim solverent in fideinerntionis, quae si h πέμπτη suerit, non videri hoc in odii ni excedere.
167쪽
μ, ἀψ ων αἱ ζMκίαι προσαγορευονται των πολιτων καθ' ἔκαστον ἔτος,
ΕΠ an TETκOTΩN : 'Υπερείδης ἐν του ἴπερ Φρώκης. οι μυηθέντες 5εν Ελευσῖνι εν τη δευτερα μιν σει ἐποπτευειν λέγονται , ως δηλον εστιν εκ τε του Δημοσθενους λόγου καὶ εκ της δεκάτης Φιλοχόρου. EPANi EONTEΣ : Δημασθένης ἐν τη περὶ των Λυκούργου παίδωνεπιστολη ερανίσας εἶπεν αντι του ερανον αιτησας' ἐν δε τω περι του Ιοονόματος φησι τί δὲ εἰ ψε ἀομαρτυριων άλωσεσθαι προσδοκων εφ' OL ερανίζει τούτοις τοῖς περὶ αυτόν αντευποιεῖ ἀποδιδους τηνισην βοηθειαν αὐτοῖς, ην κακεῖνοί ποτε παρέσχον ψεaομαρτυρησαντες υπερ αὐτοῖ. EPANIΣTH Σ μέντοι κυρίως ἐστιν ό του ἐράνου μετέχων καὶ την φοραν ην εκάστου μηνος εδει καταβάλλειν εἰσφέρων. το δἰ isAομα παρα Λυσία ἐν τω προς χριστοκράτην περὶ ἐγγύης ἐράνου, ει
168쪽
όδου φησὶν εἶναι. παροιμία τίς εστιν, η' πιεγραψε κω 'Αριστοφάνης. γραμματικος ουτως ἔχρουσαν
ἔργα νέων, βουλαὶ δἰ μέσων, εὐχαὶ δε φωτων.
Ἐpri xxv : Aἱσχίνης κατὰ Κτησιφῶντος. καὶ η Ἐργίσκη της Θράκης ἐστιν, ωνόμασται ἀπο Εργισκου του Ποσειδωνος και s Aβας νυμφης
EPκEiox Zκτx : Δείναρπις εν τῶ κατὰ Μοσχιωνος ' εἰ φράτορες αὐτω κοίι βω-ι Διος έρκείου κοὐ 'Aπόλλανος πατρίου εισίν. iovκειος Ζευς, ω βωμος εντος ἔρκους ἐν νη αυλη χρυται τον γυπερίβολον ερκος ελπον. στι δε τουτοις μετο της πολιτείας οἷς ειηZεἰς ερκειος, δεδηλωκε και Υπερείδης εν τp υπὲρ δηροποιήτου, εἰ γνησιος, και Δημητριος εν τοῖς περὶ τῆς 'Αθηνησι νομοθεσίας. ΕνMA : ἡ ἴφψος πέτρα' 'Aντιφῶν ἐν τη προς Καλλίου εν 5vis ἀπολογία. ἔστι δε τουνομα κοίι παρ Ανακρέοντι και ἐν Γηρυτάδε Αριστοφάνους. 'EpMAi : A ισχίνης ἐν του κατὰ Κτησιφωντος και Υπερείδης ει -
169쪽
Αθηνων γράψει ταυτί ἀπο γὰρ της ΙΠοικίλης καὶ της τοῖ βασι-
λέως στοας εἰσὶν οἱ Ερμαῖ καλούμενοι δια γαρ το πολλους κεῖσθα καὶ ὐπο ιδι-ων καὶ αρχόντων ταυτην την προσηγορίαν εἰληφέναι συμβεβηκεν. ε β' ενος αυτων επιγέγραπται γράμμασιν ἀρ-5
οτι δε και Ἐρμῶν στοά τις ελέγετο δεδηλωκε καὶ Αντιφων εν τ'
προς Νικοκλέα. ἔτι δε εκαλοῖντό τινες καίi 'I Hrάρχειοι Ερμοῖ ἀπο Ιπιτάρχου τοῖ ΙΠεισιστράτου εἴρηται ἔν τε τη ἀρχα- κωμμία κώ io παρὰ Πλάτωνι ἐν τω 'Iππάρχω. EpΜΟΣ : δυάς ἐστι της Αττι Γῆς, φυλης Ακαμαντίδος, ως φησι Διόδωρος εν τω περὶ των δημων. Διονύσιος ὁ τοῖ Tρύφωνος ἐν τω περὶ ονομάτων φησιν ώς εοικεν ουδέτερον εἴνω το τοῖ δημου ἄνομα τὸ
7. ἀντ' εὐεργεσίης - Ἀχαιod Est versus Maesonis, histrionis et poetae, qui in provectium cessit: vid. Zeno 3. Proveri . 2, II. Et Nauck. de
170쪽
addit N. Quo non Upus, id facile intelli tur ex verbi S π ι
3. ΔημοσθένοςJ P. II 6 extr. Quo loco Philochorique testituonio Harpocratio iterum utitur S. V. λς τυ πυλίδι 'E e, utrobique Philochori librum Inemo rans. Sed stp. Hesych. S. V. ἀπι- ραῖος Ἐρμης est Φιλόχορος εν πίτε, quod probat Boeckh. in Comment. le Pihilochoro P. I 4.