장음표시 사용
141쪽
της ἄλλης 'Ελλάδος το πολυ, ως αὐτοῖς σιάκειται. και γνωναι οτι τοις μεν ἄλλοις οἰ πλη 4χωροι περ γης όρωντας μαχας ποιουνται ημῖν σε ἐς πασαν, ῆν νικηθωμεν,εις ἡρος οὐκ ἀντίλεκτος παγη ται. G λθοντες γ , βία τα ημέτερα ἐξουσι. τοσουτω ἐπικινδυνωτεραν ἐτέρων την παροί-σγν τωνδε εχομεν. εiωθασί τε ἀ ισπυος που θρασει τοῖς πελας ωσπερ Αθηναῖοι νυν) ἐπιοντες, τον μεν ἡσυχάζοντα, και εν τ' ἐαυτου μόνον ἀμυνομενον, ἀωεεστερον επατρατευειν. τον δε εἴω ὀρων προαπαντων
τα, και, ν καρος η, πολεμου αρχοντα ησπιν ετοιμας κατεχειν. πεῖραν δε εχομεν η μεις αὐλου ἐς τούσδε. νικη-
σια ντων, κατεσχον, πολλην αδειαν ἐν τη Βοιωτία μέχρι τουδε κατεστ σαμεν. - χρη μνησθέντας ψας, τούς
Graeciae magnam panem, pro modo ab ius tractetur, O pto modo erga i os sit assecta. Et oponet ore, eereros psdrin de agri findus cium sensu us fuisimis dimicare: nobis vero, si vineamur, Mi rari mnIme disium finem in universa nostra regionestanst tm iri. nam in eam in F, Qtu nostris per vim potien-mr. Adeo istoraran accolarum propinquitas nobis mos, quam aliis
est periculos. Q i enim potentiae confidensis tu minc Atheniens arma vicinis inserunt, illum quidem, qui est pffissus Opacis studiosus, O pri in suo agro tantum se definciis, eonfidentius in 'adere consueverunt. At eam, qui extra sui agri fines hosti fouiter oce rest, O pzi, si occasio furis, Mili facie initium, minus monue MD 'mure solent. Hungs amran rei do numirari ais resus istos harimus. ciun enim eos ad coronaeam Hessseramus, quo travore ρ Ier nostras stationes agrum nostram occi aram tenebviri, magnam Boeotrae securitatem ad hoc usive tempus Prae uetus. Q orum nos monotra operam dare opotui, Iu O
142쪽
τε πρεσβυτέρους - οιωθηναι τοῖς πριν ἴργοις, τούς τε νε- τερους, πατέρων των τλ ἀγMων γενομενων παῖδας, πειο--αι μη αiσχύναι τας προσηκουσας ἀρετας πι- σπευσαπας δε τω Θεω προς ψών εσεσθαι ν ου το ἱερον ἀνόμως τειχισαντες νεμονται, και τοις ἱεροις α ἡμιν λι-
σαμένοις καλα Οὐεται, ομοσε χωρησαι τοῖσδε, και
δειθαι Οτι ων μεν ε ιενται, προς τους μη αρονομενους επιόντες κτάσεισαν. οις δε γενναιον την τε αυτων αἰει
maiores naris , facinora a nobis prius edita , Arrunc imitemur; O murores natu , pia filii Dinus patram illonum, qui tunc viri fines serunt, ne donusticus inmura dedecoremtu: sed peris fetasum habemus, Deum a nobis flamman , cilius Icinum isti ne furiis muro septum tenent, O sam is feri, pιae nobis immo
iamdus laesum ae felicem remm eventum promistunt, adversis hos tendamus, O dranon mus, obtinere posse ea, quae eonem
piscunt, si lusium non propulsantibus inserant. Illos vem, plιs nigri patria ae innata generositas fra, ut ossum ipsorum agrum pugna semper liberent, nα alienum in servitutem iniuste redigant, non remisDros, ut si e ssis finibus sine eertamine di dant. XCIV. Pagondas his verbis Boeotays adhortariis, persuasit ipsis, tu irem adversia Ammienses. Confestiniquenlotis castris, exercitiam eduxit. Iam eniim erat sertim diei. Et cum ad ipsorum ci strii prope accessisset, in loco sit,
143쪽
Ου πολλω υστερον επηλθε, καταλιμων - τριακοσίους ιππεας περὶ το Δηλιον, οπως φυλακες τε αμα εἶπ, ει- τι επιοι αὐτω, και τοις Βοιωτοῖς, καιρον *υλαξαντες, ἐπιγένοιντο ἐν τη μαχη. Βοιωτοι δε προς τούτους αντι- κατεστησαν τους ἀμυνομενους και επυδε καλως αυτοῖς ἰχεν, υπιρεῖα νησαν του λοῖου, και εθεντο τα ὀπλα, τεταγμένοι - τερ εμελλον, ὀπλιται ἐπτακισχίλιοι
μαλστα, και ψιλοι υπεδε μυριους, ισπης τε χιλιοι, και πελτασται πιντακωτιοι. εαον δε δεξιον μεν κερας
Θηβαῖοι, και οι ξυμμοροι αὐτοις μεσοι σἐ, ' ιαρτιοι,
sistens, tincta colle litteriecto, alteri alteros conspicere non potetant, aciem instriarit, & ad proelium se praeparravit. Hippocrates autem , qtu apud Delium errat, cum ei nuntiatum fuisset, Boeotos adversiis Athenienses vertire, mistit ad exemitum, in perans, tu in silos qliique orasncs se reciperent. nec multo post ipse adfuit, relictis ferme trecentis eqxutibus circa Delium, min ad loci instodiani , si
qua manus ipsum adoririnii , tum etiam ut, octasione O
servara, Boeotos in ipso proelio a tergo aggrederennuia Boeoti vero liis opposuerunt, qui vim ipsoriina propulsarent. Cum autem Omnes ipsorum res recte haberent, insti inino colle hostibus apparuerunt, & cum amnis ibi substiteriant, acie instructa, in ptignariari erant: septem sei me gravis arnratiarae millia, levis vero sit pra deceni millia, equites mille, & peltati miingenti. Dextrum autem Cornu tenebant Thebani, rimique socii. Medii vero e uusOmlei
144쪽
εγένοντο ἐν τ11 πόλει οιπερ δε ἔμνε βαλον, ὀντες πολλαπλάσιοι των ἐναντίων, ἁρπλοί τε πολλοι ἐκολουόησαν, ατε πανστρατιας ξενων. των παροπων και -ζων
γενομένης και ως τοπρωτον 'μησαν Wr c ου, οὐ παρ- Italiartii, Coronaei, & Copaeenses, ceterique stagni accolae. Sinistriam vero tenebant Da pienses, Tanagraei.& inctioinensi. in utroque aurein cornu erat equitatiIS,& levis armatura. Et Thebani quidem, milites in qtti nos& vicenos in longitaulinem digesserant. reliqui vero instrii-cti erant, ut cuivie contigit. AtFie hic quidein eriit Boeotorum apparariis, liaecque aciei ins citctae ratio. XCIV. Athenienses vero, viani vis hostibus tui mero pares essent, tamen toritin graviS armatiirae exercitum in octonos rannim imilites in long thulinem iligesseriant. EPutatus vero in tur te cornu erat. sed levis acinanira, consulto quiclem instriacta , nec tilla trunc ad arat, nec in ii beerat. Sed & illa, quae clini Hippocrate ad istain expeditionem exierat, viamvis hostes numero longe stiperaret, ra1nen magna ex parte inerinis erat, Piippe qui Al toriis exercinis ex peregrinis promiscue, & civibus, qui runc
145쪽
ε γίνοντο, ἔτι μὴ ολίγοι. καίεσπωτων δε ες την τάξιν δη,
και μελλοντων ξυνιεναι, Ἱπποκράτης ο στρατηγος ἐπιπαρ:ων το στρατόπεδον των ωηναίων, παρεκελευετότε, και ελεγε τοιαδε.
στε. 'D. ADII IOI, δι ολίγου μεν η παραίνεσις γίγνεται, το ισον δε πρός τε τους ἀγαθους ἄνδρας δυνήται, και υπόμνησιν μαλλον εχ ει η ἐπικελευσιν. παρα- στῆ δε μηδενι υμων ως εν τ' ἀλλοτρία ου προσηκον τοσονδε κίνδυνον λήαρριπτουμεν. ἐν γλ τη τουτων, υπεο της
ὐμιν Ι Ιελοποννήσιοι ες την χωραν ἀνευ της τωνδε ιππουεσβαλωσιν ἐν δε μια μαχη τηνδε τε προσκτασθε, καὶ ἐκείνην μαλλον ἐλευθερουτε. χωρησατε ουν ἀδίως ἐς αυ- τους της τε πόλεως, ην μαστeς πατρίδα εχων πρωτην ἐν τοις Ελλησιν ἀγαλλεται, κά των πατερων, Γ τουσ-
aderant, collectus esset. Qtiare sit primum domum ire comperiam, non asstieriant nisi patici. Climatatem in acie iam starent, & mox concursuri essem, Hippocrates dux ad Allieniensiuim cxcreiciun advenit, his te vectis est adhora aliis. XCV. E R EU Is quidem reis, o Athenienses, Lire acto latio : sed apud vinos sones idon valet ae longa oratio, hacqMDIor solius, ut vos comunonefariam, quMn ut imperem. Nemuni autem vestraran in nuntem Men ut, nos in alieno solo, qu.rsi res nostra non agatur, tantum peri tum sinre. Nim in istomm agro my vegno cenanun es futurum. Et, s virerimus, Peloponnsisne istorum epetitatu in vestrum Urim nunFam imi peni. Uno autem proelio O istum vestro adiungitis , O illum in m.riorem E-hGrutem vis iatis. In eos igitur impetum facite e dignitute eLvitatis, pιam uri pulsique vestam patriam habet, O quam intor G .rreas civitam principem eo gloriatu , O vsnonran min
146쪽
την Βοιωτίαν ποτε εσχον. στ'. Tοιαυτα του 'Imποκρατους παρακελευομένου, και μiχρι μεν μέσου του στρατοπιδου επελθοντος, το δεπλεον ρυκ επι Cθασαντος, οι Βοιωτοι, παρακελευσαμενου και σοῦ Θιν ως σέα ταχεαν, και ἐντῶ θα ΓΠαγω, δου
των Αθηναίων, και επηεσαν τους τε αλλους ταυτη, καιρα ηκιστα τους Θεθιεμ. υποχωρησάντων γαρ αὐτοῖς iorum, qui dura Myronide, sis ad Oenophyta proelio I enuis,
XCVI. Qini alitem Hippocrates his vectis suos nutiles adla orta rethir. & ad inessiam his te exercitias aciein iam progressus esset, nec mi omni eliri partem ocius adire aniplius posset, Boeoti, ipsi Ploque, cum Pagonstri eos celeriter adlaomnis fuisset, illicque paeana cecini siet, decolle in Avienienses signis ini estis sera i coeperiant. Allienienses vero & ipsi in eos e diverso pi Ulteriint, cui sitque conflixeriint. sed uti iusque exercitata extren ae partes ad n anus non veneriant: at idem It coin in linti utraeque si intpassae. nain a iti; rhina rivi in pessiverunt. Cetera vero acies
constitit phignatis acriter, & clypeis repellere connitens. Et sinistrii in quidern Boeotoriam coriau. Vel ad medi in hi 'hie ipsius parieni, ab Atheniensi is victum est; & Atli menses cinn in alios, qui in ea parie collocati suerant, nun
147쪽
των παρατεταγμένων, και κυκλωθέντων ἐν ολ ω, ἀί-
ο δεῖθαρησαν Θεσπιέων, ἐν χερσιν ἀμυνόμενοι κατεκόπησαν. καί τινες και των Αθηναίων, σια την κυκλωσιν ταραχθεντες, ηγνοησαν τε και απέκτειναν ἀλληλους. το μεν ουν ταυτη νσσατο των Βοιωτων, και προς το μαχόμενον κατε υγε. το δε σὲ ον, η οι Θηβαιοι ησαν, ε ατει των Αθηναίων. και ω μεμοι κατα βραχυ, τοπρωτον επηκολουθουν. και ξυν βη, Ι Ιαγωνσου περιπεμ αντος συο τελη των ἱππιαν - του ψανους πιρι
νεντων αιῖνιδίως, το νικων των Ἀθηναίων κερας, νομίσαν ἄλλο στρατευμα επιεναι, ἐς Cοβον κατασπηναι. seu Vzοτέρωθεν ηδη, υπο τε του τοιουτου και υπο των vereo praecipue in Diespienses imperil in fecerunt. Nain clim lites, qxii prope ipsos silerant instriam, se recepissent,& in angusto cire ii inventi fuissent, qui ex ipsis Tiresplensibiis perieriint, in ipso conflictu se clesendentes concisisteriint. Quin matri nonnulli Athenienses, in hoste citamini venierulo perluctari , se intituis Vulneribus interseceriant, quod se non internos cerent. Ab hac igitur parte Boeotorii in exemitrus superatus est, & ad eam, quae pugnabat, coniugit. extrum vero , in quo ipsi Thebani erant, Allientenis stiperavit. & citin paulatim ipsos repulissent, primi in insequebantiar. Acci sit aurem, tu, cum clitae equitiun riirmae a Pagoncla cimuiri collem clam ci cum inissae fiassent, cum sinistrii in ipsoriim coriau labor, ret eoque stiperato hostibus repente apparitissent, Atheniensium cornii , qtiod vincebat, existit nans, alium exercitiam contra se venire, graviter timere coeperit. c. uare cuni Athenienses utrinqite iam premerentiu , cuni is his,
148쪽
Θηβαίων εzεπομενων , καὶ παραρρηγνυντων, Cυγη
καθεστηκει παντος του στρατου των Αθηναίων. και οἱ μεν προς το Δηλιον τε και την Θαλασσαν ωρμησαν οἱ
σε, ἐπὶ του 'L.ρωποῖ. ἄλλοι σε, προς Παρνηθα το ολος ei A, ως μαστοί τινα εiχον ελπίδα σωτηρίας. Βοιωτοιδε ετεπόμενοι ἔκτεινον, και μάλιστα οἱ τε ἱππῆς αμων, και οἱ Λοκροι, βεβοηθηκότες αρτι της τροπης γιγνο- μειης. νυκτος δε ἐπιλαβούσης το ἐργον, λαον το πληθος των σευγόντων διεσωθη. και τη υσπεραία, οὶ τε ἐκ του Ορωπου και οἱ εκ του Δηλίου, τυλακην ἐγκαταλι
πόντες ζεαον γαο αὐτο ορος ετιθ ἀπεκομίσθησαν
ζ. Καὶ οἱ Βοιωτοὶ , τροπαῖον στησαντες, και τους ἐαυτων ἀνελομενοι νεκρους, τους τε των πολεμίων σκυλευσαντες, καὶ zυλακην καταλιποντες, ἀνεχωρησαν ἐς tum a Thebanis insequentibus,& eoritin or lines dissolventibus, universiis ipsorii ni exercitiis in Ligam se coniecit. Et alii quidem ad Deliiun, & inare curi, contencteriint, alii vero ad Oropum , alii ad Parnetha montem, alii vero alio, ut quibusvie salutis spes ostendebaria r. Boeoti verro eos inseqPientct caedebant, & praecipue ipso n eqvutes, &Locri, qui illis clinium in stigant versis, Boeotis auxilio venerant. Sed cum nox suo intervencia proelium in pessisisti, fugientium riirba facilius dilapsa salutem sibi peperit. Postridie vero, cum si, qui erant Oropi, riun etiam ii,
qui erant in Delio, praesulio ita relicto , nam, quamvis ab hoste vim missent, id tamen adlluc tenebant domum
XCVII. Et Boeoti, erecto tropaeo, stioriamque cadaveribus susceptis, hostiummie cataveribita spoliaci, &
149쪽
την Ταναγραν. και τω Δηλίω ἐπεβούλευον, ὼς προ
βαλουντες. εχ σε των 'Mηναίων κηρυI πορευόμενος επι
ρηση παλιν καταστας ἐπι τους Αθηναίους, ελ.ε γε ταπαρα των Βοιωτων, ο τι οὐ δικαίως ηασειαν παραβῶ- νοντες τα νόμιμα των Εὐηνων. πατι γαρ ειναι καθεστηκος , ἰόντας επι την αλληλών, ἱερων των ἐνόντων απε-
χεσθαι. Αθηναίους δε Δηλιον τειχίσαντας ἐνοικεῖν, καιοῦσα ανθρωποι ἐν βεβηλω δρωσι, παντα γίγνεσθαι αυ-τοθι. υσωρ τε, ο ἡν ἄψαυστον σ*ίσι, πλην προς τα ὰρ αχερνιβι χρησθαι, ἀνασπάσαντας ὐδράεσθαι. ω εὐπέρ τε του Θεου και εαυτων Βοιωτους ἐπικαλουρι-ους τους ο κωχίτας δαίμονας και τον Απολλω, προαγο-
praesulio relicto, Tanagram recitemini. Et consilia de oppugnando Delio inibant. Cadiiceasor vero, qiii ab Atheniens his missus fuerat, ut ipsoriina catlavera a Boeotis repeteret, iter faciens, obviam fit Boeotorum caduceatori: qui cum ipsum revocasset, & dixisset, eum nillil assii rhun, priuisuam ipse dornu na revertisset, cum coram Atheniensibus siecisset, expositu mandata Boeotoriarn, demonstram, cos nefarie iecisse, qui iura Graecor in v iolaritu. Οinni uinenina esse institiatum , iit, chim alienum agriim iova lilnt, a tenapiis, quae in eo sunt, abstineant. Athenienses Vero Delium communisse ac incolere, & quaecudiae in profano loco homines lacere solent, haec omnia in illo iano ab his fieri. aviani etiam, quana sibi Thetianis arerectare nefas esset, nisi in sacrificior in usu ad miluis abluendas, taurire. Qirare cuiri Dei, nini sua ipso na causa Boeotos, invocantes Daemones, communes agri sui praesides, Diuitigod si Cooste
150쪽
ρούειν, αυτούς εκ του ἱερου ἀπιόντας ἀποφέρειτθαι τὰ
σπη. Tοσαῖτα του κηρυκος εἰποντος, οἱ Ἀθηναῖοι πεμψατες παρά τους Βοιωτοῖς ἐαυτων κηρυκα, του μεν ἱερου ουτε ἀοὶκησα εσασαν οὐδεν, ουτετοῖ λοιπου ἐκόμτες βλάψειν. οὐδε γὰρ την ἀρχην ιτελθεῖν επὶ τούτω, ἀλλ' ῖνα ἐξ αὐτου τους αδκουντας μαλλον σzας ἀμυ- νωνται. τον δε νόμον τοῖς Ἀλησιν εἰναι , ων αν Θ τὸ κράτος της γης εκάστης, ην τε πλέονος, ην τε βραχυτέρας, τουτων καὶ τα ἱερ, αεὶ γίγνεσ9αι, τρόποις Θεραπευόμενα οiς αν προς τοῖς εἰωθοπι και δυνωνται. και γ Βοιωτους, και τους πολλους των ἄλλων, οσοι ἐξανασπη- σαντες τινα βία νεμονται γην, ἀλλοτρίοις ἰεροῖς τοπρωτον επελθοντας, οικεῖα νυν κεκτησ9αι. και αυτοὶ εὶ μεν& Apollinem, edicere, ut e templo excedant, sua secum sportantes. XCVIII. Ciun taduceator haec dixisset, Athenienses, O cii luceatore ad Boeotos misso, negarunt, se illlam iniuriam templo secisse, nec in posterum sita sponte se ulloniodo id laesuros. nam ne initio qitutem se trac de catilaul ingressos esse dicebant: sed potitus. ut illinc eos, qui iniuriam sibi facererat , ulciscerentiir. Esse alueni Graecorii in institiitrum, ut, penes qtios fuerit imperituri cuiusquere ionis, sive ma nae, sive parvae , semper etiam penes eosdem sint & ipla templa , iis caerimoniis c tilia, quium cola Possiint, praeter eas, quae morabita iam sunt receptae. Etenina Boeotos, aliosque permultos, quotquot agriam aliquem pristinis colonis per vim expulta incolunt, aliena
templa primi in invasisse, & nunc ea pro suis possidere. Quari se Promie, si ampliorent illor in agri partem in Thuc H. Vol. III. Κ