장음표시 사용
461쪽
462쪽
Od. I. II. Καὶ προκριναντες ἐς δισχιλisve Huc respexit Pthitaieth. Lycurg. pa . 37. tibi pro ἱερως testendum γυναικ ς ἱερὰς ex Ms. A. VAM. Quae de forma manuini tetuli in Var. Lest. scribit Hudsonus . sunt e Cragio I do Republ. Lacedaen . ra. Et nimiris in Descript. Rei p. Lacon. pag. 496, Tona. IV Antiq. Graecar. Helotas non a sin-gidis civi tuis, lit dona inis, sed auctoritate publica manumissos tradit. Diodoriis Sicul. XII, p. 32o, icribit, principitari Lacedaemonioriim negotium durit in sitisse, eos. quibus quid tactinii suisset neininena unqiui in scivisse dicunt Tiaucydides & Plutari litis, domi sitae interficiendi.
Pag. 2I. l. I 4. 'Ες τε τον χρόνον υστερον) Xρόνω est in tribus f criptis non contemnenuta, nec non in inld. Basil
Stepli. et , & Porii. Suspicor χρόνον in ed. Hinisoni esto
pag. 97, haec ita Veriit: eum monebant . ut ne h lia Pen Linque Peta e fistratirentur, suo eundem obnoxium sibit, O ad
in Das oromtiorem k..Hre possent: clitamdiu enina, ait, ii stem Arriiii vietirn menteret, laindiu Lacedaemonios impensus observaturus erat. Et εδιδασκον μου ὐπεξελθειν sic dicere Thucydideni putat, ut Synesium ένουτεθουν τὸν ἀδελφὶν ἁ ποδιαπομπε:σθαι, και πόρρω ποι γ 1π έρρεινi utrobique έλλειπτικως. Addit ad extrinium, fuiss e cuin υπεξελεῖν
pro oπεξελθεῖν legeret apud Tliucydidem. Non capio inenis tena viri eriti itissimi, nec vid , qtioino do id, quod in his vectis Tluicydidis deesse putat. expleri debeat, ad inveni eiulam in iis sententiam, cyram interi relatione sita ex pressit, si retineatur iaτεξε .θον. Nalii si pro eo ὐπεζε ais
463쪽
legas, laphleri potest δῶ, vel χρῆναι , ut in Synesio Gν
vel si quia naenius. uiae 'Υπιξελθεῖν) Mis. ὐπεζελεῖν : at margo Q. servat .ξελθsib. 'VASS. Non facile dictu est, utriun horiam pra
εαῖον ησυδν Aelianus Anim. H. XVI, 2o liabet. Erat Andrioriuri colonia teste etiam Plutarcho Quaest. Graec. p. 298. Urbem a Romanis & Attalo captain narrat Livius
p. 239 & Salmasium in Solinianis p. et 76. WAM. Pq. Ia . l. r. 'Ως Λακεδαιμόνιος Vid. Aelianum Var. His . XII, so. Livius XXXII, 33, Iur, vi inter Aetolos, furendus, S ad eἔl verba Gronoviiiin. WAM. Dionys. Halic. X, 36. de L. Siccio Dentato: eiπῶ τε, ως στρατιά -
eisinunt in iacendo, ut Thebanum scisere. I ionysium Halaearn. inlitarii in esse phrasin Thucydulis, observat Steplianus c. XVI operar. in Dionysium.ritis. l. I . Βουλομένοις ἔσεσθαι Ηeor. Stephanus Append. ad Script. de taesest pag. 13o repreliendit Scholi talen . &qtiod hanc σύνταξιν Θουκυδιδειον esse dicit, cum sit so nia loquendi omnibus Atticis communis; & quosl hanc, sive Thucydideam, sive Atticana καινοπρέπειαν, σύνταξιν
vocat, quae minime circa σύνταξιν verietur.
PV. t 26. l. 1. Ἐνερρίψαμεν Non dissiluin est. qtiin viciosa sit scriptiara Codd. qui haberit ἀπερρι μεν. Ἐναρ.ιψαι κίνδυνον, κύβον, & ἀναρρi in solum , hac significati ne dicunt c,raeci, non ἀπορριψαι. Thiicydid. infit. c. 9s,V, Io et, & alii omnes, quorum loca proiiant in Lexic Add. Gisatibon. ad Sileton. Iul. c. 32. In quit iisdam Lexicis e Thucydide afferiur απορ'πτειν κινδυνον, Pri tam. tra rnere Pericolum: Piod merito sui pectum est Stephano. A
dtores illorum sortassis secuti sunt depravatana pleroriun que Ebronini huius loci lectionem. Duiligod by C, O le
464쪽
465쪽
σiδας. Sed alteriim apud nostriina it suatiris. UZAss. Supra c. ri Iiuius m. sernes, οἱ μεν ουν Λακεδαιμόνιοι τοσαυτα
eiad. l. I 2. Πιστώσαντες αυτὸν τοῖς ορκοις Haec non
nonii nato auctore ui a ciuin inte retatione Selioli altae leguntair iii Mida V. πιστώσαντες.
I . Ha potarat. in Nικάνωρ. Plutrarcia. Alexand. p. 668, aclisve iis colol. II 26. U ASS. Od. l. 8. Is τὰς Σιφας ἁπαντῆσαι Non video, quid sibi voluerit Portus inte polanda versione Vallae, addito proin nomine vi. Ἐπαντῆν saepe est tam tempore, vel loco Me F, praesto esse, IH απαντῆν ἐπὶ την δεκην. ἐπι την κυριαν , ἐπὶ ' δικαστήριον, - την δiαιταν. de stilinis Budacus in coni-nrentar. p. clo, & ad l. 2 D. de Orig. ill r. Supr. c. 7o,
VASS. Pa . I 32. l. 3. οι πράσσeντμὶ Annotat Casauboniis ad Polnsium pas. 183, πράσσειν saepe idem esse ac prodrae, ea inque similicationeni liuius verui cuim ex hoc Thu didis, thini ex altarunt scriptorum locis ostendit. Et Span- lieni. ad Aristoph. Plui. v. Io, e cap. 1 Io liuius libri. Siciniain tioc loco accipit Scholiastes squamquam non recte ἁμαρτιαν cxponit προδοσίαν, Pro διαμαρτιαν των ημερλ ,
466쪽
pla in cap. praeced. memorat TiaucVclides', vel το αμάρτημα, Imperatorinn Atheniensi una & c. 74 , Tων πρὸς τους 'Aθηναιους πραξάντων : cap. 76, Tω 'lπποκράτει τὰ Βοιωτια πράγματα ἀπό τινων ἄνδρων ἐν ταις πόλεσιν επράττετο:item cap. I Io, οἱ δε πράσσοντες αυτῶ, & cap. II 3 , Oι ets Mσοντες itutem de proditione interpretatur. Habet haec
vox in univistini innificationem clandestinae molitionis.& sthusii partium. Unde etiam illi, qui rei agiint, tit alios sibi concilient, & in siuri pinetes peraratrant, quiaue aliΟ-riini rei ui 1hi ent ac lavent, cicuntur πρὰσσειν. Thucvd.
Od. l. Io. Usρὶ τὶ ἱερὸν και τον Ἀ- Ισρον & νεων laic ingui, cum alioqui saepe pro eodem dicantiar, observat in Thes. Steplianus. Distinouuntur etiam a Pausian. V, 6. qiri locus interpretes torsit , Tέμενος , καὶ ἱερὸν , καὶ ναον Ἀρτέμιδι ωκοδομήσατο Ἐφεσίφ. Et ab Anton. Liberat. cap. 6, καὶ ἱερα καὶ ναους ἐποιήσαν αυτου. caebes in princ. Tabulae : ἐτυγχάνομεν περιπατουντμ έν - του Κρόνsυ ἱερω - ἀνέκειτο δὲ καὶ πιναξ τις ἔμπροσθε του νεώ. Tlaucydides V, I 8: το δ' ἱερον καὶ τον νεων τὸν ἐν Δελφοις του Ἀπόλλωνος. Scholiastes Cus. ad h. l. hoc discrimen stathfit Ἱμρον , ii cluit. ναου διαφέρει. ἱερὸν μὲν αὐτὸς ὁ προπιερώμενος
de etiam interpretes Pollucis I, 6, & IX, 4o. In Pausania τέμενος potest esse luctis, quo nodo saepe apud alios sti-rnitur, & apvit Thucydidem III, o. eis. I. M. Ἀνεβαλλον ἀντὶ τε Ους τον χουνὶ Eustastius in Homer. Iliad. ae, p. II7: U ορυσσων ἀναβὰλλειν, ἡγουν ἄνω ρωτειν , λεγεται τὸν χουν. Idem in Iliad. ., p. I 24 :
Dτευθεν και επὶ των ὀρυσσόντων τ , ανω ριπτειν τὸ χωμα ἀναβάλλgσθαι καὶ ἁνα1άλλειν φασὶν οἱ παλαιοὶ, καὶ την
467쪽
gen statruit. Si oratio eostulat genitivii in τινος , ita de dipossitnt onmnes soloecisini. Non negaverant, poste dici τοὐτό μου εἰς ἐπiνοιαν ἀλθε. Sed cur non etiain dici possit , έγω εἰς ἐπίνοιαν το του ἡλρον nihil interest inter phrasin, otia hic ut inir Tlaucydides, siς ἐπίνοιάν τινα ψῆν ἐλθεῖν,& eam, Pia III, 46, Xρn προκαταλαμβάνειν οπως μν δ' ἐς
μαχούντων της ἐλας γης, και των ε μόντων μὲν την ἐδίαν, ψεγομένων δὲ γης ἀλλοτρί- , και επιωrων. ἐμφαίνει δὲ, οτι χIη ημῆς υπερμαχουντας τη ἡμῶν αὐτῶν τόλμη vim σασSo, καὶ ἀπονοiα μαλλον , ηπερ λογισμοῦ ead. l. 7. Στρατὸν ἀλλόουλον ἐπελθόντα 'Aλλότριον, quod habet Re . sine clubio ex interpretatione est. Ἀλλοευλος crebro est etipud Thucyclialem. Vid. I, et , IV, 86. Ibid. cap. 64 : Τοὼς δε ἀλλοεύλους ἐπελθόντας ἄθρόοι, ἐν σωτρονοῆμεν, μυνούμεθα. Od. I. 9. Πολλῶ μάλισταὶ Πολλω μὰλλον ficit Thucyllidos N, II 4. Πολύ μαλ ν III, I a. & Παραπολύ μαλλον VIII. 6. Sed πολλω μάλιστα etiam e Paticinia annotavit Binlaetis Cominentar. pag. 303 : 'Εμοι δε παρεσχε μὲν καὶ τούτο θαυμἁσα ι' παρεσχ ε δε πολλῶ μὰλιστα Aiγυπτιωνο κολοσσός. Iractis est in Attic. c. 42. Ita me non m haben da ratio scriptiirae Cod. C. mat hic cxlii T πολλῶ μάλλον. Sellentilina Vobomina πρός τε γὰρ τους ἀστυγείτονας - 1 ententiatu interpretiun V siones niagis obscuram faciunt,
468쪽
ead. l. II. και πρὸς τούτοις γε δη Sclioliastes putat G 3e cuin terito casu laic idem esse, quod praetem, pra ter ea scd. quae dicta sitnt; in saepe alit,i. Sed ita sequens oratio pendebit, nec nisi molestE & longe qtiae sit S sup- plementis expleti poterit. Inte retes Latini recte verterrunt adversus. Seci tamen suspectuin est inihi hac significatione πρ ς cuin dativo. Non desunt exempla huitis constraictionis apud poetas, sed inπεζογράφοις ea adni tum rara esse milii periiradeo, ac dubito, an Thucydides scripserit ωρος τούτους. Nam non άγων & ἀγωνiζεσθαι πρός τινι, sed προς τινα, solet vici. Demos lienes de Corona p. I 46, 'Ε ω, P αυτὸν τὸν Φίλιππον, προς εν -- ο αγῶ , & pag. I 9,
U- οι καὶ μη τούς ἐγγύς, ἄλλα και γ Onanes inte retes supplent μόνον. Et viderire H onanino desiderari, vi vel particillae ἄλλα καὶ in lirant. Narn infinitis locis invenias ου μόνον, ἄλλα καέ. Stesianus in Append. ad Script. de Dialect. p. I 4, Luciani tria loca, & sinpula Xenophontis, ac Thucydidis III, 4o, ξυWνα ον δέ έστι τὸ α κοὐ- σιον , assert, in Pistius desiderari putat μόνον. Sed non n cessariiun est in iis o innitatis ellipsin stanai. Camerarius , &alii miidam docti, itina sentiunt de hoc Actor. Apost. V,
4 , Ουκ ἐ-ιεύσω ἀνθρώποις , ἀλλα τω θεω. Sed ne hic vi idem locus supplemento tuo indiget. In illo aluein, quod est in Epist ad Rom. IV, 9, o μακαρισμὸς ουν ολος ἐπὶ
sine ratione dicit Stephaniis l. d. & annotarunt lini dominterpretes. In Latinis scriptoribus, maximeque Iurisco sultis, non valde instequens est et Iipsis adverbiorum solum, & Lintum, sequentilare particulis sed etiam. Livius XXVIII, II, cri non media, scis amo p sque in 'ri losunt. Ita ibi e ML Gronovius. Add. Cui ac. IX Obs. II, & XIV. ii, Anton. Aligustin. II Emendetu. I, & Malia ger. ad Varron. III de Re riast. 9. Augustinus dicit, Gram cana formam loquendi esse. sed nec ipse, nec qiu scpiam eorum, qui Commentarios ad Nov. Tustam . scripserunt.
469쪽
quos quidem Viderim, hoc ullitis Graeci scriptoris tessiim nio consitaruit. Unde non absit rite colligi potest, non of viam este in Graiecor in scriptis trane ellipsin. Nam quae vir eriaclitus in liliallo de Ellipsi Graeca obseruau, non siniit a sunt, citi a in iis non iv και ἀλλὰ : ac ne Piulen . satis aperitina est. an in iis desit, quod ille vult. ου μόνον. Ea letii ratio est locoriam Lucrini, Xenophontis, & Thii-Cγ di Iis aphul Stephanum, pi aeterqhiat 3 , Piod is ita non in priore, sed potieriore naenintra orationis supplet μόνον. Pag. 336. I i. 'Ως αιτοis διάκειταί) Scliolion OM. Cass coniungit utriamque tirierpretauioneni Porii. Naiii ita hoc
πρὸς αὐτους καταλειφθηναι. ἐζ ου δηλούται ἴτι πασαν καταδουλώσοιπαι τὴν Βοιωτών. ead. l. 3. Ἐπικινδυνωτεραν στέρων τὴν παροίκησιν τωνδε Portus : Uomm pro ripti s n is mases, quin aliis, est W-ncidos. sinnao alioraran. Schol. CasI τοσουτον . . . Tobτων
γειτνια σιν . . . . Goβερώτερον ν περ των αλλ ων. οις γειτνιω
μεν. Sic voque Steplianus, & Acacius. Nani suppleta lum
Od. l. 6. G ασι τε - κατέχειν Stobae his p. 364 et tibi in I. καὶ σξω, quod & sententiam mi iuxat. V ASS. Κατ- έχειν lalla vertit eoHere. Hac significatione est III, 62,& alibi: sed ea sententiae luitiis roci non hene conveniti Xατέχειν τινα an Graeci clicant aliquem Miti premere, ut Portiis Veriit, non scio. Melius Gesneriis in Stobaeo Iustinere, ut Bii laetis in Polytao κατέχειν την ἐπιφορον των
470쪽
noster supra II, 4s , Herodianus, Ioseph. p. I 3or. Illud tamen aptui Platonem & Xenopi . exstat. Hesychi iis tantuin agnoscit ὰνανταγώνισος, ἁηττητος. ἀναγώνι'oc tantii ni Postix: neliter auctorum prodit. Scriptitra G. a Thticyd.& eius aenivilis asserta mihi placet. XVASS. Est emin aptiti Lucianuin, qui Thucydulcis crebro utitur, Dial. n m. p.
II. 8 i. Agnosco passina addi a Xenophon. Aristophan. D. Halicarn. Platon. I emosth. & LXX. at non semper. Xenophon Hellen. III: Πέμπουσιν οἱ Ετοροι ἀπολιποντα Λα-ρiσσαν, στρατευάσθαι επὶ καρiαν. Esther. VIII, s , Seniores , περ θητω ὰποστραφῆναι τα γρὰμματα. V. ironovitim Noti, ad Hermioriun I. s. redia vocem εὶρωτέων delet p. 8 19. Iiam tacit his terque Coclex BodIeianiis, quein ipsi cum thoe scriptota connilinatis. Dinarcirils pag. 4O: ἡ
ve bonus lex assenti etiar, non reiicerem illam scinpriiram. Euripid. Iphigeu. in Aul. v. 36o: Καὶ πεμπgu ἐκων - ση δάμαρτι παπα σην δεορ', ἀποστελλειν. Sed nihil inoia vendiun est. Thucyae II, 8I : Παρά τε Φορμέωνα ἔπεμπον κελεὐοντες - νειν. qtiint ibi frustra sollicitari a Stephano , ex hoc loco liquet. lni & supra c. 7o: πεμπει ἐς τε τούς
Βοιασους κελεύων κατα τάχη στρατια ἁπαντησαι. Et deis incla c. I 4.
Od. I. ra. 'Υπὲρ μυριους Πεζους εἶχε οὐ πολυ λειποντας των δίσμυμ-, ἱππεῖς δε περὶ χιλιους. οἱ δ' 'Aὁηναῖοι τω πλήθει μὲν ἐνσερώχον τῶν Βοιωτῶν. Diodor. XII. 3 at d. &προεμάχοντο πάντων οἱ παρ' εκεινοις κνιοχοι καὶ παραιβὰ παι καλούμεναι, ἄνδρες επιλεκτοι τριακόσιοι. WAm.