장음표시 사용
91쪽
μην 6iναι ἀποφαινόμενος τη Σικελία πάκ'. και περὶ μεν του πολεμειν, ὼς χαλεπον, τί αν τις παν το ὲνον ἐκλεγων ἐν εισοσι μακρηγοροίη; οὐας γ, ου τε αμαθία ἀναγκαζεται αυτὸ δριμ, ni rε Cόβω, ην οιηταί τι πλεον ησειν, αποτρέπιται. ξυμβαίνει δε τοῖς μεν, τα κερδημεί CHνtσΘαι των δεινων οἱ δὲ τους κινουνους εθελου-
ῖδια εκαστοι ευ βουλευομενοι - θεσθαι , τότε πρωτον ἐπολεμησαμεν, καὶ νυν προς ἀλληλους Γ αντιλογιων πειρωμεθα καταλλαγηναι και ην αρα μη προχ ρη νὰτον ἐκ-πω ἔχοντι ἀπελθεῖν, παλιν πολεμησομεν.
ma esse nuhi videtur. Ac bellam pstam gerere, psam tristis sio
res, cur nam quis omnia mair, suae in eo contingere solent. Vtiit homines remm gnaros colligens, Oratione prolixa uωtur pNemo enim, aut propter bell/corum incommodoram imperiitiam hoc
agere cigitur, atu metu deterretur, si qiad amplius se adepturum . tot ret. sed assu venis, ut his sititim Lcω maiora. pzam peracida esse videantur: illi vero probis discrimeten a ne, pIam ullam ιacturam in prasma facere malim. Sed mm haec sese nemistri orporeum faciunt, tune admonitιonra de facienda gratiae reis conciliatione sunt utiis. M, Fod nobis etiam in praesentia Fimryni faciendum erit, si monentibus pareamitis. ΘΔ enim unus p iripue nosti An siau relin priratim tune consiaene velles , bellum tunc primum sesepimio: nune vero inter nos disceptando operam demω, ut in prisinam gratiam redeamin. Et nisi si stat, iuum vi Ie nostisan strum ius obtineat, visu ita hinc iscedat,
92쪽
ξ'. Καίτοι ' V1 οτι ου περὶ των ἰδίων μόνον, εἰσω ονώῖμεν, η ξυνοδος ἔσται, αλλ' εἰ επιβουλευομενηντην πασαν Σικελίαν, ὼς ἐγὼ κρίνω, ὐπ' Ἀθηναίων, δυνησόμεθα ετι διασωσαι και διαλλακτας πολυ τωνεμων λόγων ἀναγκαιοτέρους περὶ τωνδε Αθηναίους νομίσαι, οι δυναμιν ἔχοντες μεγίστην των Ελληνων, τάς τε αμαρτίας η'ων τηρουσιν, ὀλίγαις ναυσὶ παροντες, και ὀιόματι ἐννόμω ξυμμαχίας, το φυσει πολέμιον εὐπρε- πως ἐς το ξυμzερον καθίστανται. πόλεμον γαρ α ιρο-
με - ων ημων, και επαγορονων - τους ανσξας οι καιτοις μη ἐπικαλουμένοις αὐτὰ ἐπιστρατεύουσι, κακως τε ημας αυτους ποιουντων τελεσι τοις οικειοις, και της
ήμας τετρυχωμένους, καὶ πλώνί ποτε στολω ἐλθόντας
LX. Q umquam De nobis est mendum, non sociis de privaris rebus, si sapimus, coactum esse conciniam: sed etiam ut consubemrrus, an universam Sιcitam , quae, tu ego iussico, Atheniensiun insidiis appeQur, adfine conservare Possurus. Et opo ut existimare Athrasenses , ni maximam omnium Graeconran Potentiam ob eant, ciun magis navibus hic praesto sunt ad observanda nosita peccata, O leotimo societalis Masine, ininniatum sibι rum, sperios remm V latione Dum consili4- --lianita, ad Dam miliarem accommodant hararan nos nun discordiarum parificatores esse milto magis no arios, quam mea verba. cmn enim hiatum sinceperiunus, O hos viros amessiverimus, qui vel illis, qui tuos non aVessunt, bellum inferant, e m- pre nos ipsos domestas sumtibus vexemus, simia etiam ciun nos ipsi paulatim aditiun ιsiis ad hoe ι erium muFandum PaIes , erianuis, verisimile est, jsos Aa Docte, ubi nos aspictos cogno-
93쪽
αὐτους, τάδε πάντα πειρασεψαι -ο σῖὰς ποιεισθαι. ξα. Καίτοι - εαυτων - αστους, ει σωοῦρονίῖμεν , πητα μη προ μοντα επικτωμενους, μαλλον η τα ετοιμα βλαπτοντας, ξυμμαχους τε ἐπαγεσθαι, και τους κινδυνους προσλαμβανειν νομίσαι τε στασιν μαλιστασθειρειν τας πολεις, και την Σικελίαν, ης γε οi ενοικοι&μπαντες μεν επιβουλευομεθα, κατα πόλεις δε διμσταμεν. α πη γνοντας, και iλωτην ἰδιωτη καταλλαγηναι, και πολιν πόλει, και πειράσθαι κοινη σωζειν
την πασαν Σικελίαν. παρεσταναι δε μηδενι ως οἱ μω Δωριεῖς ημων, πολεμιοι τοις Αθηναίοις, το δε Xαλκιδικον, τῆ Ιαδι ξυγγενεία ἀσ2αλες. οὐ γαρ τοῖς εθνεσινότι δ α πε υκε του ἐτερου , εχθει ἐπίασιν, ἀλλα τωνεν Σικελία ἀγαθων εὐιέμενοι, α κοινν κεκτημεθα.
Nerint, olim m maiore elasse ventiIros, O hare omnia in flampote utem redistere conaruros. . Atqui, se fuimus, omnet u in emPue nostiam P trus, ut suo imperio res asienas adtingas, quam ut seras laedat,
tionem niaxime Perniciosam esse raran singulis civιtatibus, tum etiam universae Miliae, Gius nos incolae universi in F s AH niensium ametimur, O Limen mutuis si IIamna rivuasum ius sensioniblis laborantes alias ab aliis diνι si sum M. Quibus rebus comitis omnet O pri Ium erran privato, O eivιω - eum eis late in gratiam reaere, O operam dare, in omnes simul universam Sicitiam servemus me in mentem venire ciespiam Ostoriet, eos quidem , quι de nobias sunt Donensis, Attenunsiuin hostra eo; Chalcidensis vero, promer gnationem Ionicam, a WH lis tu--os se. Neque en im pamum octio, Mium no /ris genitibus inforent, quo es sint divisae: sed cupiestate bonorum, p2M eommunia
94쪽
προθυμως παρεσχοντο. και τους μεν Λθηναιους ταυταπλεονεκτεῖν τε καὶ προνοει Θαι, πολλη ξυγγνωμη' καὶ
οὐ τοις αρχειν βουλομένοις μέμῖομαι, ἀλλα τῶς ὐπα-
παντος ἄρχειν μεν του ἐίκοντος, φυλάσσεσθα τα
οβερον ἄπαντας ευ Θέσθαι, αμαρτάνομεν. ταχιστα ὁ ' αν απαλλαγη αὐτου γένοιτο εἰ προς ἀλληλους ξυμβαίημεν. ου γαo ἀπο της αυτων όρμωνται 'Mηναῖοι ,
ἀλλ' εκ της των επικαλεσαμπων. και ουτως ου πολε- ter in Milia po mus. me autem nune declaramni in ista Graiis ridensa n evocatione. Illis enιm, sui ex foviseris societate nullum auxitium ius unquaran Memni, ipsi fotiseris iura libentius praestiterant. Atque Athenien M pzidem haec assectantimis, O pr vide per re conanturus, nugitam veniam dandam esse censior me eos, qui imiperium assectant, sed eos, qui ad imperata faciendum Ant propensiores, vituperandos pμto. Homines enim ita nati sunt, ut semper illas se dem imperio premant, qui cedunt ius rab illis vero Hi eaveam, qui anna ius infimnt. Nos vero P camus, quoipωt, cum haec habeanuu perspecta, rebus nostris non recte prospicimus, ne re singuli hoc ara, is num esse iudicamus, iram scillare rationem, qua omnes commmi pe Ilo bene consuliamus. me autem reti ne liberabimur, si compositionem inter nos Deianius. Atheniensis enim non ex agri Di sinu rus profecti nos invadtinet; sed ex illorum agro, qui ipsos arcessiverunt.
Atque ita non Mium bello, sed pace diseondia nullo negotio se-
95쪽
ται' οι τ' επίκλητοι εὐπρεπως αδικοι ἐλθοντες, εὐλογως ἄπρακτοι ἀπίασι. V . Και το μεν προς τους Αθηναίους, τοσοῖτον ἀγα- θον, εὐ βουλευομενοις ευρίσκεται. την δε ὐπο παντων ὀμολογουμεν ν αριστον εiναι ε-ηνην πως ου χρη και ἐν ἡμιν αυτοις ποιησασθαι; η δοκειτε, ε τω τι ἐστὶν ἀγα- θον, η ειτω τα εναντία, ουχ ησυχία μἄλλον, η πολεμος,το μεν, παυσαι αν ματερω, το δε ξυνδιασωσαι, καὶ τας τιμὶς καὶ λαμπρότητας ἀκινδυνωτερας ἐχειν την εἰρηνην, αλλα τε ἔσα εν μηκει λόγων ἄν τις διελθοι,
ασπεο περι του πολεμειν; α χρη σκε αμενους μη τους εμως λογους μεριδειν, την δε αυτου τινα σωτηρίαν - λον απ' αὐτων πρώδειν. και ειτις βεβαίως τι η τω δικαίωdabitur. Et Attinienses, qui evmes furant, O pii infesto ani' ano, specioso tamen praetextu h- venerarat, iura Optimo , re insecta, , ibunt. LXII. Atque conranodum piadem, pud ad Athenienses atti-δα, tanto se comperim , s rebus nostras recte considamus. P cem vero, quam omniam confessione summum bonum esse constat, eur etiam inter nos i os furere non opore t 8 An existimatis, sqvitd boni alicui adest, aut si civi e tram, non Poriorem eo pacem, qu.rm hesium, tum ad liberandum iuraransge his malis, quae hono sunt contraria, tum etiam ad illud bonum utraque conservandum p D numpila anun ventitis, puram habere honores Odimitates a peni lo remotiores, atque alia , quae quis Oratione longa persequi posset, ple admodum de bello p cotibus rebus eon. Osis, non oponet vos contemnere mea verba ; sed potius unum
96쪽
M ISTORI AE LIB. IV. 'Iη βία πράξειν οaται, τω παρ' ἐλπίδα μη χαλεπως
σίαλλὼ Θω, γνους οτι πλείους ηοη και τιμωρίαις μετιόντες τους αδκρυντας, καὶ ελπίσαντες σεροι Ουναμει τινι πλεονεκτησειν, οἱ μεν οὐχ οσον οὐκ ημυναντο, αλλ' οὐσ εσωθησαν, τοῖς δ', αντι του πυον εχειν, προσκαταλαί- τα αυτων ξυμη. τιμωρία γαρ οὐκ εὐτυχει σικαίως οτι και αοικέιται, ρυσε kτχυς βεβαιον, sιότι κα ευελπι. το σε ἀσταθμητον του μέλλοντος ὼς επιπλεισαν κρατει παντων τε σῖαλερωτατον ἡν, ψως και χρησι--τατον Οαίνεται. ἐξ ἀτω γαρ δεδοτες, προμηθείαμα ἰον Ear ἁλλήλους ερχόμεθα. . Καὶ νυν του ἁzανιυς τε τούτου δα το ἀτί- τον δεος, και δια το η- οβεριυς παρόντας Αθηναίους
κατ αμοτερα εκπλαγὼ τες, μι το ελλιπες της γνω- alte ira su D man concipit, is eaveat, nae priarur oran pinviter labatur: illud anima mens, multos iam sess, quι μυiniurias persequi, O illos ulcisii volebant, ae piabus eas iam in
rant; alios etiam s. se , pci sWm conceperant, se Das scirit res atiqua potentia a mimaturos. sed illis n eoru F, ut non Dium Das iniurias ulli non furim, sed tu salutem p. em
Dam temere Fotrrerint; his Mero, ut pro renun D.rmna an P. catione, suanran etiam iacturum secerint. Visio emnet non protinias assicil merito successit, et Iod iniuriam ab Areno ac perit; nepte
sum praesentiam, sia fontudolosi tum adsum, urriti, tum etiam
97쪽
μης, ων ἔκαστός τις ώηθημεν πράξειν ταῖς κωλυμαις
λα- ρον κ αιδιον ἔπριβωμεν , εἰ δεμη, χρόνον ώς πλε στον σπειπάμενοι, τας ιδίας διαφορας ἐς αυθις ἀναβα- μεθα. το ξύμπαν τε δη, γνωμεν, πιιθόμενοι μεν εμοι, πόλιν ε&ντες εκασπος ἐλευθέραν, ἀῖ' ῆς αὐτοκρατορες
μεθα. ρο δε ἀπιστησ-ες, ἄλλοις υπακουσωμεν, ουπερι του τιμωρησασθαί τινα, ἀλλα καὶ ἄγαν εi τυ- χοιμεν, φίλοι μεν αν τοῖς ἐχθίστοις, διά οροι ὁ ε οὶς οὐ χρη, κατ' ανάγκην γιγνωμεθα. N . Κα εγω μεν, ἄπερ κω ἀρχόμενος ειπον, πολιν τε μεγίστην παρεχόμενος, κα επιων τω μαλειν, ηexistimamra nostrum e filii Abetasirruem sis uociatiari s
ris impiatam Dis, ne perageremra ea, quae unuis p im se peracturum putabat, hosti in inentra ex nostra re, ne amandemtu. Et in mias scidem 1Es foedia aeternum inter nos 1neamus: sin mimu, inducis in D. num impiu fictis, dissordius privatus in assiis re ira d amau. In sinet a vero, cognosiamra, si miihi assentiamini, saturum, ut u ν ά - n 'μ siam rivitatem Geram obtineat; inde, ciran nosri laris ac aisural eramu, illis qui aut bene, aut male iis nobis meiat Dorint, patriam pro nuritis rure reseremus. At si mihi non asi mriamini, sed alionum auctoritatem sequamur, non solum non eris nobis cenamen de ui rauio at quo; sed etiam, si res ita tulerat, amici mi inimis nus, O inimici, quibus non convenit, Pr pin messitatem si M. LXIV. Atque ego priam, ut nisae orationis tritio iuxi, qui nonstra i , me ex maxiana civitare ouum, O p ι bellum aliis
98쪽
-υνομενος, ἀξιω προειδομένους αὐτων ξυγχωρῶ , καὶ
μη τους εναντίους ουτω κακως δραν απτε αὐτους τα
eὐκ χω τύχης, αλλ' ἔσον εικος ἡσσασθαι. καὶ τeῖς αλλιυς δικαιω ταυτό μοι ποιησαι ὐῖ' υρον αυτων, και μη υπο των πολεμίων τουτο παθεῖν. ουδεν γαδε αἰσχρονοiκείους οἰκείων ἐσπασθαι, η Δωριέα τινα, Δωριεως, πXαλκώεα, των ξυγγενων το δε ξύμπαν, γείτονας ομτας , καὶ. νοίκους μι- χωρας, και Στεριρρύτου, καὶ ο νο- μα εν κεκλημένους Σικελιωτας οι πολεμησομέν τε, ο
μαι, οταν ξνμβο , και Βγχροησόμεθα γε παλιν καε μας αυτοῖς, λόγοις κοινοῖς χρωμενοι. τους-αλλο λους επιλθόντας αθρόοι, ην σωφρονωμεν, ἀμυνουμεθα,
Insine, pgam tuatuma propulsare miris , suadeo, ut nobis r sprospiciemes compositionem faciamus, neve sie adversarios maleis ficus assciam , ut nos ira lom pluribus detrimentis asseruismuar: neque stulte contendens exi mare volo, me sumnam Potestatem habere 6 in nuam voluntatem, O in i nn fortunam, inquam nullum imperium habeo; sed vinei, O de meo iure decedere volo, quarenus Par est. Et a 'Mn esse censeo , vos ceteros infra sponte idem sarem, pzod ego, neque ad hoc se tendum, ab hostdus com lG. nec enim turpe est, dom cos a domesticis, auae DoneVm aliquem a Doriensi, aut Chalc ensem a suo penitisisserari. Denique, ut rem totam paucis expessiam, comPositIonem nobis facundum censeo, od vicina simu , O ehUdem regi sis trota , idopu reponis, quae mari undique alluitur, O uno S-GIlorum nom ine vocemur: qui, ut opinor, besti remus, miram ita tulent, O in mutuam gratiam rarasis re unus, coli quilu communibus inter nos ipsos habitis. Alieessenas veto con-
99쪽
εἴ- και κα θ' ἐκάστους βλαπτόμενοι, ξυμπαντες κινδυνευο ν' ξυμα ους δε οὐδεποτε τολοιπον επα ομεθα, οὐδε διαλλακτας. τάδε γαρ ποιουντες, ερο τε τω παρόντι δυοῖν ἀγαsοι, οὐ στερησομεν την Σικελίαν, 'Mηναίων τε
αααλλαγηναι, κά οικείου πολεμου. και ες το επειτα,
ξε. Τοιαυτα του Ε μοκράτους εἰπόντος, πειθόμενοι eἱ Σικελιωται, αυτοι μεν κατα σῖ- αὐτους ξυνηνέχθησαν γνωμη -τε ἀπαλλα τεσθαι του πολεμου, εχοντες ἁ εκαστοι εχουσc τοῖς δε Καμαριναίοις Mοργαντίνηνε,αι, ἀργύριον τακτον τοις Συρακουσίρις ἀποδοῖσιν. οι δὲ των 'Mηναίων δύμμαχοι , παρακαλεσαιτες αυτων τρυς εν τελει οντας, εἶπον ἔτι ξυμβησονται, και αἱ σπον-
LXV. Cum Hermocraim liare dixisset, sicilli qitide
eius vectis addi i m. inter se consenserunt hac conditione, iit ab arinis is deretur, & sua quiqiae retinerent, qil te iam possulebant; Camarinaeis vero Morgantina coi cederetur , si certaim p tiniae summam Syraciis inis penderent. At triensium vero socii, convocatis illo ni ducitatis, dixeriint, se quotie pacem iacturos , & foedera cum illis qtio. que coininimia sore. Quint cum illi approbassent, compo-
100쪽
ε ποιουντο την ρμολογίαν και αἱ νηες των Αθηναίαν απέπλευσαν μετα ταυτα ἐκ Σικελίας. ελθόντας οε τους
στρατηγους οἰ-ἐν τη πόλει Ἀθηναῖοι, τους μεν, τυγηεβημίωσαν, Ι Ιυθοδωρον και Σοῖοκλέα τον δε τρίτον Εὐρυμεδεντα χρήματα ἐπραξαντο ώς, ον αὐτοῖς τα εν Σικελία καταστρέψασ9αι, δωροις πει-εντες ἀποχω-
Θι μηδεν ἐναντιουσθαι, ἀλλα και τα δυνατα ἐν ἴσωκαι τα ἀπορατερα μεγαλη τε ομοίως καὶ ἐνδεεστέρα παρασκευο κατεργάζεσΘαι. αἰτία δ' ην ἡ παρα λόγοντων πλειόνων εὐπραγία, αὐτοῖς μοτιθεισα ἰσχυν της ἐλπίσος. ἔστ. Του δ' αὐτου Θίρους, Μεγαρέῖς οἱ εν πόλει, Beli. Pelop. - πινοι υπό τε Ἀθηναίων, - πολέμω ἀει κατα ἔτος οἰ ,hν. μαστον δὶς ἐσβαλλόντων πανστρατια ες την χωραν, υ :8
sitio ni seceriinr. Postea vero Atheniensuun naum disces PQstivi, 7. seriant. Earilin alitem duces domirn revetios populus Atheniensis mulElavit, exsilio quidem duos, Pythinio ira, &Sophoclem; pecunia vero, tertiuin, Eurymedontem: quasi penes eos suisset in Sicilias in stram potestatem redigere, sed nil eritias adisiicti csiscessissent. Adeo freti praesenti rerum successu, nihil sibi praeter animi sententiam succedere, sed aeqtie clifficillinia atque facillima. sive magnos, sive padi ras apparathis itit, rent , p. ariter conficere volebant. Cuius rei causa erat inopinata selicitas, ciuae in plerismae r hiis ipsis contigerat, quae spei viriri ipsis subministra t. LXVI. Eadem aestate , Megarenses, qui in ucte erant, cum &4 Allieniensitatis N:llo semper prentinentiar, quia turiannis cim frequenti is copiis irriaptionem in ipsoriimugivina bis iaciebant, & a iiii, exsulibus, qui ex Pegis, qui