Historici Graeci minores edidit Ludovicus Dindorfius Nicolaus Damascenus

4쪽

MINORES.

EDIDIT

NICOLAUS DAMASCENUR PAUSANIAS DAMASCENUS DEXIPPUS .EUSEBIUS E APIUS PRISCUS. EUSTATHIUS EPIPHANIENSIS . NESTORIANUS . MAGNUS . EUTYCHIANUS. IOANNES EPIPHANIENSIS . MALCHUS. PETRUS .PRAXAGORAS. CANDIDUS. THEOPHANES BYZANTIUS . OLYMPIODORUS NONNOSUS.

6쪽

Nicolaus D;iua ascenus viae coiulidit partini satis ampla opera historica, pleraque non multo post ipsius aetatem maiori ex parte videntur intereidisse. Nam quas praeter illa composuit tragoedias et comoedias, eariani nisi nientio facta esset in iis quae de vita eius sunt apuit Suillain, vix in mentem citiquam Venturiim fuisse videtur ad hunc referre Nicolai nonii ne inscriptum fragmen tu in apiui Ioannem Sto-baeum Flor. 14, 7, quod novae potius coinoediae poetae Attico convenire quum primus anima ivertisset Valekenarius et

Nικοστράτου coniecisset pro Nικολάου, rectius Meinelitus illud Nικολάου, in codesce vindobonensi apiui Gaissor tum ad Ecl. vol. 2, p. 863 scriptum κολ, altera parte nominis lineola expressa, ut in Aναξιλάου 57, 4, p. 882-eori exit Nικομάχου, ut ego alio in loco p. 92 annot. Nικόμαχος restitui pro Nικόλαος. Neque erat quod hanc coniecturana ulem postea reiiceret et iuversum quendam ab Damasceno conticum Nicolaum exstitisse putaret nemini cognitum unoque laoc loco memoratum, propter Photii in Bilbliothieca in Nικολάου consensum. Idem enim vitium, quo l luulie est in libris Stobaei, iam Pliotium sesellit. Historiae vero universalis opus in centum quadraginta quattuor libros dispei titum, ut diserte testatur Atlaenaeus, iam constantini Porphyrogeniti aetate maiori sui parte suisse truncatum testantur eclogae Constantinianae, nonnisi ad septinium usque librum deductae, ex lao petitis in codice Turonensi

subscripturn τέλος τοὐ ζ λόγου τῆς Νικολάου ἱστορίας, ut

7쪽

κηνου, nec quicqualu e p ximis apparet excerptuni, Sequentitiis post librum septimum eclogis ex Vita Augusti, ut in Escorialensi post res Cyri sequuntur eclogae ex eadem. Et ne illi quidem inari integri ad illam aetatem pervenerant. Nam quae ante finem liliri septimi eiusque suo lo memoratam Subscriptionem in codice Turonensi insertae leni nitur eclogae

duae ex Dionysii Arellaeologiae libris I, 82 et 2, 32 ad verbia in descriptae, non ab Nicolao ex ea fuisse surtina surreptas satis Silperflue testantur vitia codicum liodie superstilunia pini Nicola uni repetita, quae nenio crestet tarn illius atleomae ipsius Dionysii aetate suisse illata. duo argumento uti itel3el at Coraes, Pium Valesii opinionem , liaec ab Nicolao descripta cre lentis, reiiceret et fidem excedere itulicaret aemialis filii Dionysu scriptum conlitasse nihilo cleterioren illo historiculia Nicolaum. Si nulliniam apti l Dionena Cassium ex Plutarciit Vita Sullae interpolatum Daiulena detexit Reimariis,ile qtia dixi praes. ad illum vol. 5. Nec Pliotius illa viae res Assyrioriam egrediuntur norat, qtnIin serit aeret cod. 189: Ἐν ταὐτω δὲ Ῥiun Sotionis de fluviis et lacubus et Protagorae Alexari trique sint ilibus liliellisJ συνανεγνώσθη και Νικολάου λόγος Ηρώδη τω Ιουδαίων βασιλεῖ προσπεφωνημένος, ΓΦaod repetit paullo post p. 146, 2b, quum vicu δ υπολλόδωρος ηθροισε και κόλαος προσεφώνησεJ ἐν ω παραδόξων ἐθῶν ἐστι συναγωγ . συμβαίνει μεν εἰς ταὐτὸν ἐνίοις των υπὸ 'Aλεξάνδρου παραδόξων συνειλεγμένων, και περὶ ων δε Κόνων συνέταξενουκ ολίγα προσέγραψε ' πλην ἔν τισι παραλλάσσει ταῖς

ἴστορίαις, ἔτερυτρόπως αυτὰ διεξιώ την δε φράσιν ἔστι μὲν καὶ αυτὰς κεφαλαιώδης, οὐ μην ουδὲ τοὐ σαφοὐς ἀνακεχωρηκώς, μετέχων δε πως και των προειρημένων μῶλλον συστροφῆς τινος και δεινότητος. λέγει ὁ ἔνια μεν πολλοῖς, εἰ καὶ ζενίζοντα εἴη, ομως ὁμολογουμενα, τινὰ δ' αγνοουμενα μέν, ου μην ἐκ τoῶ ἐμφανοῶς προς μάχην τω πιθανω καθιστάμενα ' ἔθη ἐθνῶν ἰδιότροπα τα πολλὰ περιαγγέλλει. ευρεῖν δ' ἔστιν ἐν αυτοῖς καὶ το απίθανον προωχόμενα. ὁ ἐκ Λαμασκοὐ δ' ἐστὶν ούτος ουαι

κόλαος, ό ἐπὶ των Αὐγουστου χρόνων ἀκμάσας καὶ φίλος

8쪽

PRAEFATIO. Vαυτῶ χρηματίσας' ἐξ ου καὶ πλακουντων τι εἶδος, δ f πλακουντίων, ut Coraes, aut o exspectesJ διέπεμπε Καίσαρι, εις τιμην τοί δεξιουμένου νικολάους ὁ Καῖσαρ ἐκάλεσεν. Ου- τος και 'Aσσυριακὴν ἱστορίαν ἐν πολυστίχω βιβλίω, οσαπαλαιῶν μνήμην αναγνωσμάτων ἔχομεν θῖσα παλαιῆς μνήμης - ἐχόμενα Scaliger), καταλέλοιπεν.

In quitiis quoil etiam Pliolius sub sinena sequitur recentioriam grammaticoriana de placentis Nicolais eoin mentum consutavit iam Sevinus usimoires de I Acadhinie des Inscription svol. 6, p. 48, et nihil contra Plutarctii et Athenaei, palmos, non placentas, ita vocatos perilibentitiai, testi inonia effici anima ivertit Suidae sive Hesveliti Milesii ineptiis alit Span-lienali placentas palmis con sitas intelligentis opinione. Nihilo felicius utros pie conciliaturias Coraes p. 362: Ηπόρηται διὰ τί ὁ ριεν Σουίδας και ὁ Φώτιος πλακοῶντας

καλούσι τοὐς ὐπο τοὐ Λικολάου τῶ Καίσαρι πεμπομένους, φοινικοβαλάνους δε ο τε Πλούταρχος καὶ ὁ Ἀθήναιος. καὶ Φουτι φάναι οτι παλάθαι φοινίκων ῆσαν τὰ πεμπόμενα σχημα εχουσαι πλακούντων, Οἶαι και παρ' ἡμῖν εἰσι νῶν αἱ των ἰσχάδων παλάθαι, προσεμφερῶς τοῖς πλακοῖσιν

υπο των χωρικῶν κατασκευαζόμεναι, και οῖας το πάλαι,

καθά φησι Θεόφραστος περὶ φυτῶν Λ, γὶ, κατεσκεύαζον

οἱ περὶ την Θηβαῖδα κατοικοῶντες, τον τῆς κοκκυμηλεας καρπον ξηραίνοντες καὶ τον πυρῆνα ἐξαιρουντες ' Neuter enim anima ivertit permutasse recentiores illos gramnaticos palnaos Nicolaos cuin pane Nicolao, de quo Palladium Hist. Laiis. c. 47: Καὶ Νικολάους παμμεγέθεις ἄρτους δέκα κα- ροὐς καὶ θερμούς, et alia attulit Ducangius Gloss. Ι.at. Vol. 5, p. 106, ipse quoque a Pliotio haec consilii lente non sibi cavens. Eustallui vero Dd. p. 1834, 30, tanta fuit negligentia ut ex Athenaeo, qui 14, p. 652, A: Περὶ δὲ των κολάων καλουμένων φοινίκων τοσοὐτον ἡμῖν εἰπεῖν των απο τῆς Συρίας καταγομένων, οτι ταύτης τῆς προσηγορίας ἡζιώθησαν ὐπο τοὐ Σεβαστοῶ αυτοκράτορος οφόδρα χαίροντος τῶ βρώματι, Nικολάου τοὐ Λαμασκηνοὐ εταίρου οντος αυτω καὶ πέμποντος φοίνικας συνεχῶς, siserte assereet quod ille non dixit: Καὶ τοὐς κολάους τὰ μελίπηκτα ut apud Suida in v. Νικολάους ad πλακούντας

9쪽

σοφιστοῖ εχοντες αφορμην. Ait inscriptionem liuius historiae viod attinet, Suidas, ut omnia sua ex eclogis Constantini petiit, ita liis toriani Nicolai καθολικὴν vocat, ut est in prio enito eclogyriim illariana p. 6,ς ed. Valesu, quelmadmodum in iis lena ε vel Diodori Bibliotheca dicitur καθολικὴ ἱστορία. Quod epitheton ut ali utriusque aetate alienissimini est, ita ne ίστορία qui lem vel sστορίαι, tit Iosepinas et Athenaeus vocant, certuni est ab Nicolao esse scriptum. Nam qu0d in eo lice Strabonis antiquissimo Parisino n. 1397 ad i. I, p. 299, apud Krameritin vol. 2, p. 20, prima manu ascriptuin: πιτι μεταγενέστερος ὁμηρουήσίοδος, ο μη βούλεται νικόλαος δαμασκηνὸς ἐν τη αρχαιολογία αυτοί, καὶ ταὐτα ἰσόχρονος ων τοὐ παρόντος γεωγραφου στράβωνος, mitina haud dubie, ut alia in illo aliis.ie Straj3onis codicibus seliolia, ex antiquiori sit codice repetitum, maiorein niereri videtur fidem quam Iosephi et Athenaei alioruntque Iστορία vel 'Droρίαι. Nam etiam Iosephi 'Αρχαιολογία ab Stephano Byz. pleriimpie sic, interdum vero Ἱστορία

appellatur, ut in Bῶρος et Θάμνα et mφηνή, parite te a Clemente Alex. Strum. 1, p. 409, illit vel ptiirali ilicitur 'Iώσηπος ὁ τας γουδαλὰς συνταζας ίστορίας, et modo plurali' modo singulari ali Niceptaoro Callisti u. E. 1, 10 et 15, Titeodoro Metochita uis t. Rom. p. 789 ed. Meurs., et Theodoro Meliten tota p. 408, 13 ecl. Fabr., eodenimie modo in prooemio Constantiniano ια , p. 6 ed. Vales. est Bιονυσίου Ἀλικαρνησσέως Ρωμαῖκῆς ἴστορίας de illius Archaeologia. Athenaei alitent Tστορία vel Ἱστορίαι non inalorem liabet auctoritatem de Nicolao quam de Herodoto aliisque historicis apud Schweig-liaeuserum Vol. 9, p. 247 ab eodem usurpatum. Pluralis certe 'Iστορίαι nihilo verior .ia1n Ἱστορίαι Ῥωμαῖκαὶ le Dionis Cassii Ἱστορία μαῖκῆ. ut illa iii scrilsitur in codicimussule dignissimis, aut Iστορίαι de opere Polubiano in inscriptionibus et subscriptionibus libri Vaticani. Contra etiam Ioannis Antiocheni quae ab aliis vocatur ίστορία vel χρονικὴ ἱστορία, in codicibus Salinasiano et Neapolitano inscribitur αρχαιολογία. Quod si verum est apud Ioannem, etiam apud

10쪽

Nicolatim pro vero erit habemlum, donec alleritin certiori quammiae nunc exstant testimonio fuerit confirmatum, quum eandem luna fuisse quasi legitimam huiusmodi operum historico ritui inseritionem Dionysii et Ioseptii ostendant ex einpla, Inimi inque sit unde scitolii illius Straboniani auctori in nientem venerit ita vocare, si Ἱστορίαν inscripsisset Nicolaus. Quae autem in amplo hoc opere suerit distributio remini inde ab antiquissimis temporibus usque ait ipsius aetatena Nicolai narratarum et quos in singulis sequutus sit alictores, denique quae eius sit sules, quaesivit Mulierias vol. 3, p. 345 seq., et inde ab libro Octavo usque ad nonagesimini sextum nihil praeter quattuor minora fragmenta sera ala animadvertit. Prope integer vero superesse videtur Injer de Vita Augusti, etsi ipse Pioque pariter atque longiora Historiae Dagmenta non nisi in titulis duobus Constantinianis de virtut linis

et vitiis et de insulsis est conservatus. Hormin titulorum duo sunt codices prioris Turonensis, quem acci iratissime descripsit E. Grosi iis praes. ad Dionem Cassium vol. 4, p. LVII-LXXXIV, unde nonnulla repelli infra post hanc praelationem, ab Valesio Parisiis a. 1634 editus, alter Escorialensis ala Federo si inul et Em. Millero descriptus, et ab illo quidem Darinstadii a. 1848, ex Milleri vero apograptio a Mulier 3 in Historicorii ni gr. fraginentis vol. tertio a. 1849

editus, qui etiam Turonensis paullo accuratiori usus est quana Valesius apographo. Sed a celiratissim tina demtum, ex quo

praeter alia p: 6, 23 δρυμῶνα restitui pro δρυμόν, milii liberaliter suppeditavit Iulius Wollenbergius, qvi codicem

Turonensent sua mamim totuna diligentissime descripserat.

De quo satis negligenter scripto, quain vis liber sit splendidus, qui, si vera est de eius aetate opinio eoriam qui seculo decimo ascrit lint, ipsius usui imperatoris Constantini destinatus suisse vi letur, idem sere est dicendiun quod de Escorialensi

dixit Federiis. Qui postquain codicein ita descripserat p. IV:MCliartaceus, I, Ω, 11 signatus, sollis integrae forniae, quibus numeri ad picti, 351 constat; non numeratis tribus gemi- Iiam scriptoruni in eo latillam indigein exilibenti inis: latine quide ui breviorem; tuna graece alterani sa manu N. de la Torre,

Millero Catalogue des manuscriis grecs de la bissiliotlisique de