Historici Graeci minores edidit Ludovicus Dindorfius Nicolaus Damascenus

31쪽

mii Augustanuin dixit) accitratissime exscriptum esse constat, Vaticani autena variae lectiones a Maio prolatae paene absolutum crina illo consensu in probant: neque ullus praeter hos, s lato ex hontiniani notitia Schottano, superesse videtur'. Ad iluae notantini est legi illas apud Mathina Coll. Vat.vol. 2,

p. 296 s. et p. 23 1 f., ubi , ἰ λογαι πρεσβειῶν inscriptae

repetuntur Elinapii et Dexippi eaedem lias Hoesclielius edulerat, euin paucis et exiguis varietatibus. Deinde, quum scriberet Niebulimus nullum praeter duos illos superesse videri collice In eclogarum de legatis, non atten lisse eum verim Boissona si praes. ad Elin apium p. XIV: ,,Vitis ad licli Iragmenta legationum codicerulae contuli, e quo Hoeselielius illa priuilina ediderat. E Belgio codicem hunc nostri milites rapuerant, sueratque Parisinae Mhliotliecae illatiis. Sed ad pristinos possessores prius rediit quam aetatis eius et conditionis notitiam mihi potueri in scrisere. Memini duntaxat chartacemn esse atque toto aspectu recentissimium. Ex quibus colligitur aut tertium praeter illos exstare aiat Scito ita num non esse sublatum. Nam Pium Hoesclielius duobus tantum usus sit codicibus, Monacensis autem e Belgio rapi non potuerit, si Vera esset Boissonadi de eo opinio, necessario Belgicus foret Schotianus. Atque etiam plures praeter Vaticanum hunc exstant earundem de Iegytis eclogariani codices, ut tres Escorialenses 3I3 eodem omnes Damnario scripti, de quibus Millenas et Scitul-Zims in praef. mea ad Polyb. vol. 2, p. XI, XlI. Parisinum n. 299 1 memorat Boissona lus Anec t. vol. 3, p. 476, ad p. 46, 20. duorum etiam Vaticanus et Parisinus non solum eiusdem vi lentur codicis apograplia, seil fortasse etiam eiusdem lit,rarii. Itaque Boissonacti opinio colliceni Belgicum eun-ilem esse quem Hoeschelius expresserit, tanto inagis itubia videtur, quod quae ipse ex eo attulii non omnino conveniunt cuin Hoescheliana.

De Schottano vero codice sis quae parii ni ex Schotti partim ex BoesclieIn litteris excerpta sunt praes. ad Polyb. vol. 2,

p. X et XII, hod est assilendum quod Iloesclielius in litteris ad Ioannem Kirchmannum a. 1602 scriptis praulidit in M. Gudii Epistolis Ultrat. 1697, p. 18T ,,uic coeperunt impriini ἐκλογαὶ περὶ πρεσβειῶν e Dexippo, Eunapio, Prisco, Malclio,

32쪽

Menaiulta , Petro Patricio. Cometinis utor duobus, Sed eius lena si non inanus, cerie seculi, id est, χθες και πρώην scriptis , cpium in litteris ad Sca erum, quae memoratae sunt a l Polyb. I. c. p. XIl ,,manu eadem ex eodem collice χθες καὶ πρώην transscriptos dicat. Itaque Seliotianus quoque ab eodem scriptus suisse videtur Darinario. Idem Hoesclielius de codicibus duobus, ex quibus Eclogas Legationurn Dexippi, Eunapii, Petri, Prisci, Malclii, Me ira miri edidit Augustae VindeI. a. 1603, ua ante p. 1:,, Deseripta de B unere legatos mittentium et legationem obeunti uni αδέσποτον ex codice Augustano. Pro0eini una in volui nen Legationum Tlieodosii cuius latii ex cod.MS. An Ireae Scliotii. Dexippus Allieniensis fomitto paginas

Hoescia.J e cod. Ins. Boico et A. Schotii. Eunapius Saritianiis ex cod. iisdem. Aliud eius lena fragmentum ex c. A. S. Priscus rhetor e cod. B. et A. s. Malchus Philadelpliensis e cod. A. S. Eius lem alia ex cod. B. et A. S. Menander Protector e cod. II. et A. S. Alia eiusdem ex cod. A. S. , duo ex indice colligitur Scitotianum altero suisse multo locupletiore in , et solum utrantidie lituus de legatis tituli partem complexum, quae in duobus exstat codicibus Monacen siluisita divisa ut neuter lietineat easdelm qiras alter eclogas. Iona erisium vero codicum, qui ab eodein ambo . sci ipti

Andrea Damnario, prior n. 185 in soliis sorinae maioris 444: alter n. 267 in solus formae quartae 433, utrisque ela artaceis, nonnimii tamen itisserunt et scriptura, quae grandior et elegantior est in priori, et orthographia, Paum prior semperAττήλας, alter semper 'Aττίλας, prior apud Zosi inuin 'Aλάριχος, alter 'Aλλάριχος exta beat, et praeter per litorum scriptorum ab Hoeschelio editas, etiam superstitum quorundam eclogas ab Harittio recensas continent, Iioruna igitur ad emendanda in editionem IIoesclielianam iisum itemonstravit utem Spengelius in Ephem. Darinsta l. a. 1831, n. 20 Se P, a Pi0 excerptas ineliores integrioresvie scripturas ego iam recepisSem, postea tamen impetrato ab viro clarissimo C. Halmo ipsorum codicum usu novas depreliendi non paucas, quas ex utriusque codicis cum editione Hoeschellana collationibus D iirco by Corale

33쪽

XXX PRAEFATIO. post lianc exhil itis praelationem excerptas hic sub uno posui

conspectu.

P. 191, 10 παρέστησανJ παρεστήσατο 11 συμπαντεςJ σύμπαντας 12 σήματαJ σημεῖα. 194, 3 ἔτι σκοπεῖνJ ἐπισκοτεῖν.234, 1 κατεῖσχενJ κατεσχεν.253, 2 ερειθ εξM. 276, 11, 20 '-λανθ Ἱσλαν, item intra p. 296, quo lverius vuletur. 14 βουλευομένωνJ βουλομένων. 277, 31 latτήλανθ υττίλαν llic et inlia, ut ego scripsi inde a p. 310.285, 16 οὐδεJ ουὁε σφῆς 27 τὴ σωτηρίαJ σωτηρία. 289, 6 βασιλείανJ βασιλέως γ βουλευσαμένοιeJβουλευομενοις, ut p. 347, 22, 290, 12 ἀριστοποιούμεθαJ ήριστοποιούμεθα 20 καταπραsνόντωνJ καταπραυοάντων 32 ἐκεῖνονJ ἐκεῖνον

ἔλεγεν.

292, 25 αυτ J αυται, quo redarguitur coniectura nunc recepta αὐτω.

294, 2 υπάρχεινJ υπάρχειν ἔφασκεν 29 παρασκευαζόμεθαJ παρεσκευαζόμεθα. 295, 11 ξυνοίσεινJ συνοίσειν, ut ego Scripseram et semper scrihit Priscus, nisi viod ξυγκλωες lial et p. 305, 17, ut alii recentiorem. 12 βασιλεαJ βασιλεύς, ut voluerat Ni ebulirius. Itaque revocanduin βούλεται, nunc in βούλεσθαι

296, 18 ΣκυθικουJ τοὐ Σκυθικos 29 πσλανJ V. ad p. 276, 11. 31 ΚαρπιλεόνοςJ Καρπιλέοντος. 297, 1 καὶ γὰρJ μη γαρ, ut expungerulum sit additiunex Niettulimi coniectura ου. 6 ἐκείνωνJ ἐκείνου. 298, 32 συμμαχίανJ ειρήνην, ut Hoesclielius pro vocabulo ex v. 31 repetuo. 299, 3 Κουρίδαχοπι Κουριδάλον et infra Κουρίδαλον et Mρίδαλος. Non constat quae vera sit nominis forma.302, 20 ἀνδραποδισμοπι τον ανδραποδισμόν , ut Ilue transferendum sit insertum post μετά ab Nielathmo τόν. 303, 11 ἀποκρινόμενοςJ ἀποκρινάμενος, ut ego Seri

34쪽

PRAEFATIO. XXXI

λιθος, ου δένδρον. 304, 23 καὶ ab Hoeschelio uncis inclusuna et ex coniectura insertum omittens prodere videtur inter ῆριστοποιησάμεθα et δεξιωσαμένης omissum di. 305, 4 υποφαινούσηςJ υποφανούσης potilis quam υπο- φαυούσης, quod vemini. Etiam Theopliani Chronogr. p. 194, A, pro dιαφανουσης κυριακῆς ex codice restituendum δια φαυουσης, ut ex alio p. 196, A, διαφαυοντος του σαββάτου pro διαφαίνοντος 24 ώςJ ώς ἐς , ut ego scripsi. qtimn εἰς pro ως coniecisset Belcheriis. 309, 3 ου ὁ γ J ουδε, ut ego Scripsi.

σει, prο νομίσαι.

firmans inter lincos positum Κρέκα.

τὴν προς.

329, 6 εσπερίαςJ εσπέρας. 332, 16 ἐθνῶνJ των ε θνῶν. 24 ειτε κατα ἐκείνηνJει τε καὶ κατα ἐκείνην. 335, 17 ΓεζερίχουJ Γιζερίχου et mox Tιζέριχον et sic

porro.

ρy, ut ego scripseram.

340, 11 ε πεισεJ ἔπεισεν αυτόν. 345, 16 ἔωουςJ ἐωους Ῥωμαίους, ut ego scripsissem ex coniectura, nisi etiam p. 340, 28 vidissem ναυτικὴν δυναμιν, ἡν παρὰ τῶν ἐωων αἰτουντες Ουκ ἐτυγχανον, sed credulam illic quoque scribendum έωων Ῥωμαίων, ut it,. 15: Καιγὰρ και παρὰ των εωων ' μαίων ἐκεκόμιστο μοῖραν τῆς

35쪽

XXXII PRAEFATIO. Βαλεντινιανοὐ περιουσίας, ubi praecesserat 8: Oί ἔσπέριοι Ῥωμαῖοι παρὰ τους εώους πρέσβεις ἔστειλαν, ut alibi cuniit troque adiectivo coniungitur Pωμαῖοι. 346, 2 ἀπράκτωςJ ἀπρακτων. 347, 4 αὐτωJ αυτω τε και τω, ut p. 276, 12, unde deletis uncis inserendum τε inter suppleta ab Niebulario

398, 13 βασιλείαςJ τῆς βασιλείας. 399, 17 παντελῶςJ πάντως 24 βασιλέα τον βασιλέα.

men ευρίσκεσθε potius dicetulum, ut Halcluis p. 409, 30 escit πειρῆσθαί τι μέτριον παρὰ τοὐ βασιλέως ευρίσκεσθαι.

434, 10, 14 Λικίννιος, ΑικιννίουJ Λικίνιος, Αικινίου 20 ηττωμένοιςJ ῆττημένοις. 436, 30 ἐπιλέξοιτoJ ἐπιλέξαιτο ex ἐπιχέζετο.

Satis igitur vel ex iis, quae non ex codice n. 267, PIO non utebatin' Hoeschelius, sed ex eo quem Boicum vocat, n. 185 petendae sunt, conectionibus, intelligitur illum non esse aecuratissime ala eo expressum, vereorque ne i lem dicendum sit de Schottano. Nam, ut uno deliingar exemplo, apti l Menandrum

p 341, 8 Nieb. exilibens: 'Aτὰρ Οι γε ἀμφὶ Θέογνιν παραγενόμενοι, βραχύ τε ἀφεστῶτες τοὐ χωρίου, ῖνα ὁ Βαῖανὸς ἐφεζόμενος ήν, διελέγετο, ἔρμηνέων ούννων τὰς πίστεις

διεσαφηνίζοντο περὶ σπονδῶν, et recte corrigens in inargine Jιελέγοντο, mirer tamen si in Seliottano repererit διεσαφη-

36쪽

PRAEFATIO. XXXIIIίζοντο , Piod certe corrrigere potuisset accuratius inspecto Iona ensi, qui in sine versus et solii 443 r. hal et διασαφη-

ρῖων , i. e. διασαφηνιωντων, terminatione ων conlpendio

linili litterae φ expresso. Quod lingua ipsiusque Menandri'. 316, Θ, διασαφηνίζειν, et p. 351, 8, διασαφηνίσαντες poscit, quum soloecuna sit medium. Dei tute quae semiuntur:

καὶ ὁ μεν Βαμνὸς ἔφασκε δεῖν ὐπείκειν ' μαίους αμαχητὶ του Σιρμίου, οἷα δq το λοιπὸν μηδεμιῆς μηχανῆς υπολελειμμένης ἐς το μη ἀλῶναι το αστυ, προς τὸ καὶ των αναγκαίων θῆττον ὁποβληθήσεσθαι, τοὐτο μεν ἐξ ἀμ-

οῖν τοῖν μεροῖν κεκωλυμένης αὐτω τῆς σιτοπομπίας, τοὐτοδε κτλ. , ut scripsit Hoeschelius cum asteris o inter καὶ et των, in messio relinqlio an ita scripta invenerit in Scliottano, mi una Monacensis praebeat προς το l καὶ χή τες των αναγκαίων, et in margine Dς: τείχει ' ῆ ζητει, ut saepe in utro pie codice Dς praefixum cor rectionibus in margine posuis, sed de Monacensi manifestum est expedire eum non potuisse illa conectoris commenta, cuius mira est coecitas non agnoscentis illud χήτει, cuius cuin των αναγκαίων vel τῆς τροφῆς coniuncti exempla vel ex prosa recentioriim allata sunt in 'rites. Stepliani. Prope ab vero abfuerat Niebulirius, qui καὶ σπάνει των αναγκαίων, ut ali hi interitum vitia quae alter tollit codex Monacensis eodem modo correxit, sed alia quae apud Hoeschelium decuriata et depravata idem liber optime supplet aut emendat, non animadvertit, de Passius suo loco dicetur. 0mnium autem hariam eclogyrum pariina propter codicummiibus continentur conditionem pariini propter ipsorum eclogarioriun in scriptori tuas quos excerperent contraliendis et deformandis licentiam, ut vixi iam ad Nicolaum, anceps saepe vel desperanda est emendatio, quum prim quidem inter eos Dexippi ,,in deletillis membranis reliquias aegerrime plerasque se Iegisse testetur Maius praes. p. XXVIII, n. IX, cuius editio singulos codicis versiis lineola distinctos exilibet, PIod ego in nonnullis tantum locis dubiis sum imitatus, nec

multa expediverit Hermerilenus, qui et ipse p. 222 pessimam palimpsesti conditionem dicit, etsi haud pauca rectius legit

37쪽

XXXIV PRAEFATIO. quam Maius. Cuius verba p. 191, 11: Κατόπιν δε βασι λέως τὰ σημεῖα ὴν τῆς ἐπιλέκτου στρατιῆς ' τα δέ εἰσιν αε- τοι χρυσοῖ καὶ εἰκόνες βασίλειοι καὶ στρατοπέδων κατάλογοι γράμμασι χρυσοῖς δηλουμενοι ' ἁ δὴ συμπαντα ανατεταμένα προυφαίνετο ἐπὶ ξυστῶν ἡργυρωμένων , quia in tanquam Arriani citans Suillas v. ξυστὸν ita scripta exhibeat:N Gημεῖα τῆς ἐπιλέκτου στρατιῆς αετοί, εἰκόνες βασίλειοι,

στέμματα, πάντα χρυσῆ, ἀνατεταμένα ἐπὶ ξυστῶν ἡργυρωμένων, etsi cetera plenius scripta sunt in eclogis, illud στέμματα tamen si non est abiiciendum, tanquam ex σημεῖα repetitum, ostendit paullo integriori Suidam usitan esse codice . Nam σημεῖα pro IIoeschelianae vitio σήματα est etiam in Monacensi acci Irattius inspecto, ut alteriun ali Hoeschelio potius illatum quam ex Schotti collice ductuin suspicer. Non minus graviter saepe depravata sunt fragmenta eiusdem Dexippi ab IVeschero in Polioreeticis repetita, quae quiana lain antea vitiis nonnullis liberasset Mullerus, qinunilla primus ederet in Appetulice ad Ioseptii editionem Dulo tia. 1847, vol. 2, p. 12 seq., graviora quaedam sustulit loco p. 179, 17 citato. Quanqiram in illis quaedam etiana sunt lacunosa, ab me ut in eo lice leguntur relicta, ut p. 179, 29, ad συνέχεια Veschemis addidit ην, Multeriis συυεχεία

ἐχρῶντο. Neque quod ib. 28 est oἱ δε λίθοις ἐκριβολίζοντο

τους ἐπὶ των ἐπάλξεων sic scripserat Dexippus, Pium in codice post ήκροβολίζοντο interponatur signivn miod omissum prodere vuletur πρός, ut Thucydides loPiitur, quum

simplex accusativiis antiquioris Dexippo scriptoris careat exemplo nec desen latur Byzantinoriun activo sic usorius Iocis. Deitule ipsorum oratio scriptoriam parti in , ut de Dexippo tanquam degeneris aevi inani rhetore et Eunapio dixit Nietillimus. salebrosa est et molesta, partim, ut Byzantinor ID, manifesto vitiosa. Quan*iam sexippi miidem non tanta fuit incuria ut modo πράσσειν modo πράττειν et θράττεσθαι, et infra paucos Versus inodo πίσσα modo πίττα et similia, modo

γίνομαι et γινώσκω modo γίγνομαι, inter quae variant vel papyri Hyperidet, modo εἰς et εἴσω modo scriberet, quae omnia librariorem aut eclogari omina tribuenda sunt negligen-

38쪽

PRAEFATIO. XXXVtiae, pariter atque graviora quae lana vitia, quale est p. 191, 8: 'Aλουργίδα ἀμπεχων την πῆσαν τάξιν ἐποίει μηνοειδῆ p ro ἀμπεχόμενος, sicut vicissim p. 191, 17 mirii in si scripserit quo l Niebulirius scripsit τοὐς δε συνέβη θαμβήσασθαι ἰδόντας, pro θαμβήσεσθαι, .ium usitata vel apiui V. et N. T. scriptores forma sit θαμβηθῆναι , apti l anuuluiores autem θαμβῆσαι, ut ilic Pioque suspiceris θαμβῆσαί τε ἰδόντας

και επὶ πολυ σιγῆ εχειν. Ei leni exemi non solum εῖνεκα

p. 191, 26; 193, 11, pro quo ipse alibi ενεκα, sed etiam p. 198, 6, δυνάμεως τῆς πεζικῆς καὶ ἱππικῆς pro πεζῆς,

miant vinuis huius aetatis scriptori concedenda vi teri possit sorina deterior. Sed dixi de liac utriusque formae alteritatione tipitii Polydiiun et Diodoriam pariter at ple. veteres, PIa Ililiit ineptius lingi potest, praelati ominis ait illos, nec ludi una ne Deaippiun qui lem, qui p. 194, 16 scripsit αἱ πεζαὶ παρασκευαί, scripsisse δυνάμεως τῆς πεζικῆς , quum praeter Hero lianum vel Zos in iis lina usus forma veriori 1, 34,4; 1,

51, 3 dicat την πεζὴν δυναμιν, et 2, 22, 3, δυνάμεις πεζάς τε καὶ ἱππικάς, 2, 22, 5, ὁ πεζὸς στρατός, 2, 22, 7,

των ναυτικῶν τε καὶ πεζῶ 8, ἄμα τῶ πεζῶ 3, 13, 6 toυ πεζos' 3, 11, 2 την δὲ πεζὴν ναυσί 4, 3, 6, ταστρατόπεδα πεζά τε καὶ ἱππικά' 4, 6, 8 ναυμαχία καὶ πεζῆδυνάμει κρατήσας, ut hami ilulate 3, 13, 1, non τὰ πεζικὰ τάγματα scripsem, sed πεζά. Eadem catissa est Ioseptii, de quo alio nuper loco dixi, et Dionis Cassii, quem 48, 36, 2 scripsisse: Παρῆν πας μεν ὁ τούτου ναυτικός, πας δε ὁ ἐκείνων πεζικὸς ὀχλος, sed 42, 41, 3: To Πηλούσιον τῶ τε πεζῶ ἄμα καὶ τῶναυτικῶ προσβαλὼν εΠε ' 51,9, 2: Λύναμιν πολλὴν καὶ ναυτικὴν καὶ πεζὴν ἐπαγόμενος' 10, 2: Συνεβαλε καὶ τῶπεζῶ, et alibi semper τον πεζὸν et την πεζὴν δυναμιν, et non illo quoque loco ό πεζος δελος, nemo credet, pariter te Plutarctii, qui Themistocl. c. 4, non τῆς πεζικῆς δυνάμεως 'Aristid. c. 11: Παρατάξαι φάλαγγα πεζικήν ' Demet r. c. 15:Μετὰ δυνάμεως πεζικῆς ἄμα καὶ ναυτικῆς ' contra Suil c. 24: Tῆς πεζῆς δυνάμεως Niciae c. 21: Tὴν πεζὴν στρατιάν ' Lysand. c. 10, τὸ πεζό Niciae c. 24, τῶ πεζῶ be-

39쪽

εκατέρων και στρατηγήσεσι και μηχανησεων ἐπινοίαις, alienum ab hoc loco et ex στραetηγήσεσι natum vocabulum μηχανησεων pro μηχανῶν, quod est p. 185, 15, uln μηχαναῖς, 189, 13, ubi μηχανας, 190, 9, ubi μηχανῶν , ut Polysio 1, 22, 7,τaῖς σιτοποιικαῖς μηχαναῖς restitui pro alienissimo ab eo loco μηχανήσεσιν, et apud illum quoque, ut Hippocratem, ex vicina syllatia nato, ut dixi praes. vol. 1, p. LII. Nem1e p. 190, 3, ἐληλασμένον pro eo quod ego restitui ἐληλαμένον, aut 192, 14, λη ζόμενοι potius scripserat Piam Hζόμενοι. p eo quod p. 196, 24: ουδὲν αὐτοῖς κατὰ τὰς ἐλπίδας ἐπράττετο, παρὰ τους σφετέρους ἀπεχώρησαν. Qui p. 180, 9 scripsit: Bιαλιπόντες ημέρας ου μάλα συχνάς, non scripsit p. 198, 7: Bιαλιπὼν ημερῶν ου μαλα συχνῶν, sed, nisi excidit χρόνον, llic quomie accusativum. Nec p. 180, 22:Bιαζόμενοι και μηδὲ αντιδρῶν ἔχοντες τοὐς Μυσους scripsisse videtur, sed μηδέν, etsi αντιδρῶν κακῶς ilicit Sophocles. Alia quaedam in liis Dexippi fragmentis cor rexerat Spengelius in Ephem. Darinst. supra p. XXlxcitata, velut p. 194,

26: Tοῖς γὰρ ζέσει ἐς τὰς πράξεις μη συμφερομένοις ανάγκη τοὐ βελτίστου ἀμαρτάνειν, *aum Maius p. 335 συνέσει pro ζέσει voluisset, scripsit ζέσει - μη συνέσει φερομένοις p. 160, ibidemque p. 192, 25 pro φέρον coniicit ου συμφέρον, et p. 181, 4-6 lacunas sic explet: Και ὁ μὲν τοὐ βασιλέως ημεροδρόμος φέρων την ἐπιστολην vel γραφηνὶ Πρίσκω, ος δη τῆς των . . ων αξίας ἐπί τε, pariterPae p. 187, 26: εισι μεν γὰρ η τελευτη πάντας ἀνθρωπους καταλὐσαι τὸν βίον ἐν τοῖς περὶ τῆς πατρίδος ἀγῶσιν ἀθλον

κάλλιστον και δόξαν αῖδιον φέρων, coniicit καταλῶσαι δε φέρον. Plura etiam tentavit Hermerilentis p. 222-226, sed longius interitum ali scriptura collicis recedens Plam necesse esset. Velut p. 182, 4: Υπαίτιος . . o θρασύτητι ἐς τοὐς μὴ προσήκοντας κινδυνους ιών, βίον συν ασφαλεία σώζεσθαι, non παρὸν τὸν βίον συν ασφαλεία σώζεσθαι, sed ἐξὸν σὐν

40쪽

PRAEFATIO. XXXVIIἀσφ. σώζεσθαι coi rigendunt ostendit quo i semiitur 19: μὴ δη προς τούσδε ἀποκιωυνεύσητε, ἐξὸν απὸ των τειχῶν συν ἀσφαλεία ἀμυνεσθαι. Ali omina vero quae ita sunt depravata

in eo lice ut cerio restitui vix possint conectiones eius leni adeo sunt inceriae ut unam ego admiserim p. 183, 16: Aναλαβεῖν μεν την δαψίλειαν της ἐς τουτο χορηγίας ουκ ciδυνατῶν, τὰ δε τῆς σφετέρας σωτηρίας επικίνδυνον ουκ ἰασόμενος pro ἀναλαβεῖν αυτὰ δαψίλειαν. Nam p. 167, 23:'ν εκ του θείου υπουργίαν, ἡν χρὴ σπευσαντας δι' αυτῶν

νοήσασθαι, ili insolens somna νοήσασθαι et oratio obscuri vitium latere pro lit, satis commoduIn qui lem est Hermer- leni dιαγωνίσασθαι, med quid scripserit Dexippus nemo dixerit. Idem p. 169, 18: Κάλλιόν τε υμῖν υπερ του ποιῆσαι μῶλλον ἡ παθεῖν αἱρεῖσθοι το αγώνισμα, quod αῖρεσθαι coniicit p. 224, lio de frequenti in luiris vitio ilictiun infra in collat. ad Priscum p. 277, 18, et aptius est neque alterum Soplioctis De l. Col. 1148 dieentis: VOπως μεν ἄγωνῆρέθη τί δεῖ μάτην κομπεῖν, ubi interpretes conseriint IIerodoti 9, 35 : Ἀγῶνας τους μεγίστους συγκαταιρέει ' 7, 56:Μεγάλα πράγματα μεγάλοισι κινδύνοισι ἐθελει καταιρέεσθαι, Plutarchi Cilnon. c. 13: Κίμων δ' ἄσπερ αθλητης δεινὸς ημέρα μια δυο καθηρηκώς αγωνίσματα, defenditur exemplis velli αἱρεῖσθαι. Sed ib. 30: Aμαθία γὰρ 'ουκεπαινεῖται, διότι και σφάλλεται, quod l. c. σφάλλει necessariun

putat, ut p. 181, 24, θρασύτης λογισμῶν ἄμοιρος εσφηλε, alteriini tuetiir p. 170, 7: Πόλεμος, ἐὰν τύχη τοὐ προσήκοντος, ἐλάχιστα ῆ οὐδὲν ἀν σφάλλοιτο. Neque p. 181, ubi 14 probabiliter dιαμέλλοι τι pro dιαμέλλοιτο et τῆ supplet ante νεότητι, 32 : Aποκινδυνευσεται γὰρ υμῖν ἡ σωτηρία ου- τως ες μηὁεν δέον, και θράττεσθαι ἡ διάνοια υμῶν δόξει μῶλλον ῆ ἐπιβουλιος περι τῆ πάση πόλει τοὐ εκβησομένου εχουσα την πεῖραν, ubi p. 225 coniicit ῆ ευβουλος εἶναι,

probabile est hoc latere potius miam idem ἐπιβουλως, quodes. p. 183, 23, aut ἐπήβολος, etsi cetera prorsus sunt de sperata, ut a i ta de quibus eiusdem coniecturas apiul ipsum legere licet, pariter atque prioriana editorum apiui illos. Ego in his lain lepravatis fragmenus nonnisi levia quaedam vitia sustuli, ut p. 169, 27, εως περίεστί τις ἄδεια scripsi