Historici Graeci minores edidit Ludovicus Dindorfius Nicolaus Damascenus

21쪽

παρὰ των Μερμναδῶν, pro ῆξοι, ut p. 38, 14: Θεὸς δ' ἔφη ἐκ Φρυγίας αὐτοῖς ῆξειν βοηθούς, ῶ τίσιν πράξονται,

etsi Federiis ne sple Iioc ne*Ie κτείνειν putavit mutandum.

- Ibi l. 17 quod casu reliqui: Κρίνων δ' οὐν ἐκ τῶν παρόντων ἀνελεῖν Σαδυάττην μαλλον περ ῆ αυτὸς ἀποθανεῖν υπ αυros, sustuli infra p. 109, 9: Μη λαβεῖν δόξαν φιλοτιμουμένου μῶλλον περ η νομίμου 112, 18: Nλίσκετο ραδέως τούτοις, ἐκ τοὐ εικότος οἰόμενος γίγνεσθαι τους επαίνους θαυμαζόντων μῶλλον περ η ἐπιβουλευόντων ' 134, 10: Πολυ γὰρ ἄμεινον εἶναι και δικαιότερον μὰλλον περ η'

υπὸ τῶν μηδεν προσηκόντων προσαπολέσθαι, et scripsi PIOd etiam primo loco necessarium μαλλον ῆπερ, quum alteriunnatum videatur ex περ super η scripto, ut solet in lilbris scribi περ super ῶς. Non magis eniim pateticulae post μὰλλον positae vis aut ratio apparet quana p. 57, 31: Mὀνη περ αυτη ασφάλεια εἴη , ubi γὰρ restituit Milllerus. Sic pναπερ aliquoties illxit Nicolaus. Ac nota nilum omnia haec perversepositi aut transpositi περ exempla reperiri tantum in codice Escorialensi. Ἐπερ autern ab recentioribus etiam hiatus causa pro η positum notavi praef. ad Dio lorum vol. 1, p. VII,

ipsuinque illud μἀλλον ηπερ lialbet Zosimus 5, 29, 15: Aoυλείαν μῶλλον η περ εἰρήνην εἶναι το πραττόμενον, et Menander p. 377, 7 Nieb.: Μῶλλον ἐκαίνιζεν ἐκουσίως προς τομὴ ἀναγκαῖον τὰ πράγματα μερ ἀκουσίως ἐποιεῖτο τῶναναγκαίων την σύστασιν, ut idem p. 289, 5 dicit: 'Oφθήσεται κατὰ τὰ μῶλλον ευεργέτης Θερ ὁ χορηγὸς τῆς τρυφῆς. Apud Ilerodotum, qui saepius eodem utitur ῆπερ. recte Naherus Mnemos. vol. 4. p. 11, μῶλλον ἡπερ υρκάδι 9, 27 restituit pro si, quuin 28 sit ἀξιονικοτέρους εἶναιήπερ Ἀρκάδας. - Ιb. 30: Πραῖναντος δ' αυτοὐς ἐκείνου και λόγον αἰτουμένου ώς αν διδάξη nisi ως αναδιδάξη scripserat, ut p. 136, 11: Toὐς μεν νεολέκτους θυμναζέ τε καὶ ἀνεδίδασκε κατὰ την Οαν) περὶ ων ῆγνόει, μάλιστα του θορύβου εληξαν alienissimum ab hoc loco μάλιστα coI rigenitum non μόλις ποτέ, iit Piccolos volebat, seil μόλις, quod est p. 66, 6: υτα ειπόντα μάχις ἀπῆγον οἱ φίλοι ' 67, 12:103, 32, et apud Iniucydidem quoque 7, 8, ciun altero est in

Diuitiroci C

22쪽

PRAEFΛTIO. XIXlibro Vaticano confusum. Sub sinein latitus eclogae p. 36, 7, πῶς τε δειπνοίη, non πῶς γε δειπνοίη, ut scripsit Mulienis, sed πῶς δειπνοίη scribendum, deleto Piod ter est ibi

p. 40, 5 ipio l est oἱ Iωλκοὶ fortasse eclogami est ex

Ἱωυκῶ et 'Iωλκόν, quod se*Iitur, ductum commentiI In pro usitato Tώλκιοι, neque aliemini Nicolao vindieat quem Lexica Latina memorant Sem ius.

P. 46, 20: Ως γὰρ Ο Ἱσόδημος εκτεινε τον Μυρωναέπτά ετη τυραννευσαντα, ευρὼν ἐπὶ τy γυναικί, καὶ προς τον Κλεισθένη εφρασε μέγα στενάξας, ὲκεῖνος συνάχθεσθαι ἀμφοτέροις ἔφη. Hanc interpunctionent quuin tueri videtur etiam v. 10: U Μύρων τελευτῶν καὶ την Ισοδημου τοὐαδελφου γυναῖκα εμοιχευσεν. ὁ δε ησθημένος πρότερον

μὲν ήσύχαζεν, ἐλθόντι δε ἐκ χιβύης τω ἐτέρω ἀδελφω

εφρασεν ἀδημονῶν, Naiicitius tamen Pliuol. vol. 5, p. 7 μέγα στενάξας cuna sequentii us coniungendum conten sit. 0uo quidem modo est fr. 4, p. 8, 28, usi eadem sunt duoveila: Καὶ ἐπειδη ταῶτ' εφρασεν ο ευνοῶχος βασιλεῖ, ησθητε ἄμα καὶ μέγα στενῶζας εἶπε κτλ. Seil Clisilienes quum fratri caedis auctor fuerit, minus huic quam illi ἀδημονοῶντι convenit μέγα στενάξας. P. 5O, 16: Ῥυ δὲ Ο Κύρος υτραδάτου παῖς. Ex codicis scriptiara Tοσαδράτου ΝMacrius p. 700 τος in ουτος potius nauta n ltun PIam ex praecedenti ρος repetitum coniicit.

P. 51, 10: 'Aντὶ δ' ἐμαυτοὐ, εφη, ὁ νεανίσκος οδε, κυρον λέγων, ον συ ἐπαινεῖς, οἰνοχοήσει. 'Aντὶ δ' αυτούFelleriis ex apographo suo, alienam tacito Adllertini de lisse annotans, ad Piae tacet Mulierias in Addendis. Sed pro reflexi voεμαυτos exspectes Mos vel εμοῶ σοι. Ceteriim etiam ἐπύρεττε v. 9 pro ἐπύρεξε le li cum Federo p. 109, 9, qui illud per com- peruli una scripturn freti uili suisse e litori Parisino annotat. Cu In eodem Foclero p. 122, 10, necessarium ante πολεμίων reticu luita restitui p. 60, 26, mii excidisse videtur apud Mulieriini'. 4O4, de utrovie tacentem in A Hendis. - Ibi l. 28: οἱ δε

11. Finistra tentantur verba ab eclogario decurtata. b. Diuilirso by Cooste

23쪽

βυλώνιον και εμεθυσεν, υπέρ τε τον βόθρον αυτω κοίτην στορέσας, ῶς κατακλίνει εις ταυτην, ωσεν αυτον εἰς τον βόθρον κάτω. Non minus absonum praesens quam activum pro lit Nicolaum scripsisse ως κατεκλίνη εἰς ταύτην, ἐώσεν ουτον εἰς τον βόθρον. duo de a oristo saepius sic in activum depravato α, ut in codice Longi aptui cobetum Var. Lect. p. 180, συγκατακλινεὶσ in - νειν, dixit G. Dindorfitis ad Stephanum in κατακλίνω. Etiain apud Plutarchum Lycurgi c. 10:Κατακλίναντας εἰς στρωμνὰς quod ex Porphyrio aildidit, recte κατακλινέντας cor rexit Sintenis.

P. 57, 21: Eωθεν δε ὁ ἀνηρ ἐκε παρὰ Ἀστυάγην, και

δι' ευνουχου ἐρόμενος την εισοδον πάντα απηγγειλεν, pro ἐρόμενος, quod Pederiis interpretatur αἰτησάμενος, Nicolaus haud dubie scripserat ευρόμενος, ut p. 139, 29: αρίσκεται αὐτοῖς την ἄφεσιν τῆς ζημίας. Ucissiin p. 113, 16 et 124, 16 ερῶντα et ἐρῶντες pro ευροντα et ευρόντες restituit Dub

P. 59, 4: ' Ευθα δη πρῶτον πολλὴν ανδρείαν Κῶρος

ἀποδειζάμενος οὐν τρισὶ Πέρσαις κτείνει περὶ διακοσίους καὶ πεντήκοντα ἱππεῖς. Quum nimium lioc visum fuerit, ut τρισὶ suspectum habuerit Mulierus, nota nil una in codice esse περὶ σ και ν ιππεῖς, ut, si Ploci est, in σ fortasse sit vitiivn. - Ila. 8: Κέρον παραλαβὼν πολλῶν κακῶν, Μάρδον γένος, ολεθρον τηλικοίτον ἐποίησα κατ ἐμαυτου. Recipiendum quod Dubnerus post Mulier in conlecit αἴπολον κακόν,

ut p. 69, 4 est τοὐς αἰπόλους. Sic p. 51, 31: Η μήτηρ,

ἡνίκα ἐν Μάρδοις ην αἰπολουσα in codice contractunt in ηπολούσα. P. 60, 19: Ozμοι τοὐς τερμινθοφάγους Πέρσας. Hoestitis tuentur quae allata sunt ait Stepliaui Tlies. v. τέρμιν - θος π 2038, B. - Ibid. 27: Eἰσεληλυθότας δε θαρρυ- νει Κυρος και οφάρας. ἔτι πλείους αυτοι των πολεμίων ἔκτειναν, καὶ παραινοῶσι παῖδας μεν και γυναῖκας εἰς Πασαργάδας τὸ υψηλότατον δρος ἀποπέμψαι. αυτοὶ δὲ εἰς αυ- ριον τέλος ἐπιθεῖναι τῆ νίκη. Neque mons suit Pasargadre,

24쪽

sed urbs, uti le και το Federus, et illivi θαρρυνει - παραι νουσι - ἐπιθεῖναι eclogarii potius vuletur quam Nicolai.

P. 61, 20: Τοιγαρουν σὲ ἐγὼ ουδὲν αἰκίζομαι, αλλὰ

και θάπτειν σε κελευω. Aptius de morituro, nondum inor- tuo, videtur κελεύσω. - ibid. 24 inserta a Muliero to et καὶΠrallem Ourisisse.

P. 62, 15: 'Eθυσεν ἀλευρα ευρὼν καὶ κυπαρίττουυλην, δάφνην τε υποθεὶς καὶ πυρ ἐκτρίψας, inane illud ευρών, in codice scriptit In ευρῶν , scripsi πυρῶν , ut apud Platonem Reip. 2, p. 372, B: Eκ μεν των κριθῶν ἄλφιτασκευαζόμενοι, ἐκ δε των πυρῶν ἄλευρα. P. 63, 21: υπλετα δ' ην και ά οἱ Πέρσαι κατὰ σκηνὰς τρεπομενοι τας ιδιωτικὸς ωφελουντο. Duod pro ωφελούν scripsit Federiis, etsi frequens ωφέλεια de praeda, Satis tamen insolenter hic dictum, fieri potest ut scribendunt sit υφηρουντο vel υφείλοντο. Cui non disconveniunt quae praecedunt de custodi inis praedae ex castris saetae ab Hoebara

positis. - Ib. 24: Πρῶτος δ' Yρκανῶν αρχων 'Αρτασύρας. Malis 3 ὁ 'κανῶν. P. 93, 16: Oυδέ τινος υπήκοοι ἐγένοντο διὰ μνήμης. Scribeii luna vi letur των διὰ μνήμης, ut 2: Πλειστων μὲν ῆρξεν ανθρώπων των διὰ μνήμης, etsi haec ab eclogario

ulterius sunt depravata.

P. 95, 12: 'Eτη μάλιστα γεγονὼς τεσσαρεσκαίδεκα, .iod Valesius inti iterat pro Id, scripsi τετταρακαίδεκα, ut Herodoto 1, 86: Aρξαντα ἔτεα τεσσαρεσκαίδεκα και τεσσαρεσκαίδεκα ημέρας, aliis die eximendiim dixi Itoc viti uin ad Thes. Stephani, quod Zonarae potius vo l. 2, p. 39, A; 57, D, etsi huic Pioque eximit cudex Monacensis, qui dεκατέσσαρα, convenit et si initimis quam Nicolao aut Herodoto. P. 96, 16: Καίσαρος ἐπαναπερῶντος εκ τε Συρίας καὶ του αξείνου πόντου, verbo inali lito substitui quod sententia poscit ἐπαναστρέφοντος. P. 101, 3 ταυτην remansit ex prioribus editioni Mis pro ταῶτα, quod revocandum. - 18. γάνουκλονJ Αut G νικλον scripserat Nicolatis, ut Dionysius, aut 'μνίκουλον. ut Dio Cassius. Si prius, illud ortum ex ascripto super Versmn Oυ. Neque e. 31, p. 134. 25, LMAεύκιος Μικήνας, Εόrντος γου-

25쪽

XXII PRAEFATIO.έντιος, Μαρκος M0διάλιος, Αεύκιος, inelnorantur nomnibus inepte deformatis et decurtatis, ut c. 28 et alitii, scripserat Nicolaus, sed Toυουέντιος, quod apiui Dionem Cassium in 'DUέντιος et Oὐιβέντιος depravatum ille Pioque scripserat 'Dυουέντιος, etsi talia inter luna etiam 'IU - scribuntur.

- 24. Προσήπτετο γὰρ τὸ γένος τοὐ γένους το Καίσαρός

τε καὶ τὸ Μαρίου. Revocavi scripturam codicis, pro qua Valesius exilibuerat το γένος το Καίσαρος, et προσηπτετο mutavi in προσῆπτο, quod plus*iamperfectum gravius .epravatum apiria Dioneni Cass. D. 54, 3: Παιδεία πολλὴ ῆσκητο, καὶ προσέτι καὶ μαντικῆς τῆς δια σπλάγχνων ἡπίστατο, ubi Reisi ius ῆψατο, quum deberet ῆπτο, iii ῆπτετο autenietiam apti l Pausaniam 2, 17. 7: Την ἱέρειαν μυσίδα ὐπνου καταλαβόντος, ὀτε ὁ λυχνος προ των στεφανωμάτων ῆπτετο, ubi ηπτο Cobetus. Ita διηγγέλλετο pro διήγγελτο codex p. 105. 27. P. 104, 9: Υπάρξειν δε και τους στρατιωτας ὁπ εὐνοίας τῆς προς ἐκεῖνον τοῖς ἀχθομένοις. 0uuin excidisse

vocabulum post τοῖς et ἀχθομένους esse scribendium coniecisset Mulieriis, Bdelieteriis Mus. Men. vol. 15, p. 310, Pro posuit τοῖς πραχθεῖσιν ἀχθομένους. P. 106, 9: Ἀπολλωνιάτας δε τότε ἐπήνεσε. Probabiliter idem τότε τε, quum καὶ τότε coniecisset Mulieriis. Idem

inlia 32: O2 ἀπήγγελλον τά τε ἄλλα καὶ ὐς εν ταῖς διαθήκαις ώς υίὸς εἴη Καίσαρος ἐγγεγραμμένος και τρία μέρη των χρημάτων, τὸ δε τέταρτον τοῖς ἄλλοις εἴη δεδομένον. coniicit τρία μεν αυτῶJ μέρη.P. 108, 8. Notabilis est usus coniunctivi pro optativo

in itis: Και ἡ μὲν διὰ τοὐτο ἐν φροντίσι μυρίαις ην, τοτε μὲν ἀνιωμένη, ἐπειδὰν τους ἡρτημένους exspectes ἐπηρτημένους) ἀριθμῆται κινδύνους των ίvel τωὶ συμπάντων ἄρχειν ἀξιοίντι, τοτε δ' ἐπαιρομένη, ἐπειδὰν τὀ μέγεθος τῆς ἐξουσίας καὶ τιμῆς λογίζηται. Nam usitatuni in talibus επεὶ cum optativo. Simile lioe p. 144, 28: Oυδε γὰρ μαρτύρων ἔδει προς αυτὸν ἡ συμβολαίων, ἀλλ' ο ,τι ἀν ὁμολογήση, 'βαιον ἡν, ubi ὁμολογήσειε Coraes, cimomodo delen-

liun laret αν. Priori sintilis particulae επην usus apud Aie- laeum notatus atl Thes. Stepliani in 'Eπεὶ p. 1451, D.

26쪽

PRAEFATIO. XXIII P. 109, 5: Hδιστα γὰρ καὶ τους στρατιώτας ηγουμένου του Καίσαρος υἱέος ἀκολουθήσειν τε και πάντα δράσειν ' θαυμαστὴ γάρ τις αὐτοῖς πίστις τε και ευνοια υπῆρχε προς ἐκεῖνον και μνήμη ων συγκατειργάσαντο ζῶντι, πόθος τε ἐπὶ του ἐκείνου ονόματος συναγωνίζειν ῆν αυτοὶ εκείνω πρότερον περιέθεσαν αρχήν. duuin nutili liic sit συναγωνίζειν, etsi quaedam sunt activi ἀγωνίζειν exenipla, nec Dubneri quisquam proliaturias sit coniecturau1 ἀκακαινίζειν, vulendum an in illo lateat συνανασωζειν, ut p. 130, 20 de eodem est Augusto: sὸς μόνον ἐχέγγυον αυτοί την τε συμπασαν αρχὴν καὶ τὸ τos οἴκου αξίωμα διασωζειν, et 134, 8 :Mνασωσεσθαι δὲ καὶ τὸ τos οἴκου κράτος. - Ibid. 32 quae ita scripta exilibet codex: Πάντες δὲ πρότερον ἀντι-

πόλεμοί τε Θαν καὶ τὰ Πομπηίου ηυξοπι ἐκείνου δὲ ἡττηθέντος γενόμενοι ὁπο καίρος τό απ' αυτοί ε0ην

βίον εἶχον, Millieriis autem ita coi rexerat in extremis γενόμενοι υπὸ Καίσαρος τὸ ἀπ αυτοὐ εἰρηνικὸν βίον εἶχον, ut saepe in codice vocabula sunt decurtata, nisi miis mallet ἐς τὸ παραυτίκα pro τὸ απ' αυτοὐ. ego reposui saepius ab Nicolao usurpatum τό απὸ τοὐδε, etsi possit etiam scribiῖσον τὸ απ' αυτos. Sequentia vero ua sunt decurtata in codice ut quum certo restitui nePIeant, illius exilibuerim seri

pturam.

P. 112, 32: Γενόμενον δέ τι καὶ τόσον παρώξυνε ταμάλιστα τοὐς ἐπ' αυτὸν συνεστῶτας. Nihili esse τόσον, quod pro τοῖον vel τοιόνδε havit ineleganter dictum putabat

Federiis, et scribendum τοιόνδε, vix opus est ilici.

P. 114, 8 καὶ ab M ultero ante κατέθηκεν insertum Bu-ehelerus p. 312 post προσέρχεται inserit, ut p. 57, 8: 'O δὲ ἐκέλευσε παραχρῆμα τοὐς οἰκέτας συλλαβόντα ἀπαίρειν καί, ἐν γὰρ αυτὰς επιμελητής, νύκτωρ πάντα εὐτρεπίζει , etsi

alteriim quoiae, ut animadveriit Felleriis p. 146, satis commoduin, quum βασταχθεὶς esset non solum quum κατέθηκεν, sed etiam dum προσήρχετο.

P. 115, 32: Συνίεσαν δὲ τρο υπάτω οι τε στρατηγοὶ καὶ δήμαρχοι καὶ ταμίαι καὶ ἄλλαι πάσαι ἀρχαί. Scribendum καὶ αἱ ἄλλαι. P. 116, I. Pro ό πας scripsi o δῆμος πας, rectius tamen

27쪽

XXIV PRAEFATIO. sortasse scripturus ό πας δημος, ut est p. 105, 13: 107, 15, quum Mulieriis ὁ λαός, Federiis 3χλος pro ό πας scripsissent, quoriana neutriun convenit. Yπὸ παντὸς του δημου est p. 95, 16. P. 116, 10: Συνόντες ουν αυτοῖς οἱ ἐπιβουλευοντες τογεγονος καὶ τους αλλους τῆς προς αυτὸν δυσμενείας ἀνε-

πλησαν. Etsi vertim videtur συνέντες. quod coniecerat Fe-derus, anceps taInen est Sevientis αυτοῖς, pro Pio αυτοὶ Felleriis, correctio. Repudiata utraque enaen latione alia tentavit Buchelenis l. c. p. 314, etsi in loco manco nil ait cerii poterit reperiri.

P. 117, 22: N M ἄρα ὁ δαίμων διεδείκνυε τὰ ἔθη οποῖα ε', ῶς πάντα ἀστάθμητα καὶ τῆς τύχης ῆττω. Non

iniuria Federus p. 152 lubitavit ite coniectiira Ddbnem τῶ ἐνθάδε. pro τα εθη. Praestat soriasse τα ἀνθρώπινα vel θνητά. P. 118, 14: 'Εν τουτω οἱ μεν σφαγεῖς ηυτρεπίζοντο, τάττοντες αυτοὐς οἱ μεν εἰς πλησίον αυτοὐ καθέδρας, οἱ δὲ u ἐναντίας, οἱ δε κατόπισθεν. Neque articulus abesse potestante καθεδρας neque εις πλησίον *1isquam ilixit. Partenavem vidisse videtur Federus: ,, Πλησίον praegnanti si Diificatu, iit si inul πλάγιον intelligatur; nisi sorte lioc ab auctore pro

tur εἰς πλάγιον τῆς αυτου καθέδρας, φiod ilicitur etiam ἐκ πλαγίου vel πλαγίων. - 26: D δε Καῖσαρ, πολὐ μάλιστα των φίλων δεομενων ἀναβαλέσθαι τον σύλλογον, επένευσε, seclusi ex πολὐ μῶλλον v. 24 repetitiun πολύ, quod alii infidη vel πάλιν mutariant. Sic saeptiis peccatiun in codice vocatillis male repetitis, ut p. 125, 25; 126, 13. P. 119, 8: Πρῶτος δε πάντων ἐπ' αυτὸν καθίη Πλ-λιος Κίμβρος. Nevie καθίετο neque κατ ει , ut Mulieriis

aut scripsit aut scribendum putavit, secl καθίει serribendum, ut in locis stin ilibus ad Stephanum citatis. P. 121, 12 τολμωντος scr. pro ereore typ. τολμῶντες. P. 125, 2: Π0λὐν ουν πόνον παρεξειν Καίσαρα καὶαπολωλότα τοῖς τε σφαγευσι καὶ τῆ τούτων εταιρεία, μεγά λων στρατευμάτων ἐνεστώτων καὶ ἀνδρῶν ἐπ αὐτοῖς δραστηρίων. Scrilaenitum putes συνεστώτων, ut p. 127, 25: σαυτα μὲν στρατεύματα ἐν τω τότε συνειστήκει, καὶ το-

28쪽

PRAEFATIO. XXVGοίδε αρχοντες, et hic praecesserat p. 124, 30, ἐκ μέσου συ-στηναε ομφοτέροις, et p. 111, 28, est φυλα συνέστη. - ib. 31. Ut omnis Dic locus lacunosus est et vitiosus, in quo post μῶλλον verba latu in ed. Didotiana obelis notata προς ἀλληλους tam Ian ex praecedentibus repetita delevi, ad διάφορος autem Kριτώνιος supplemi una coniecit Mulieriis, ita 30 συν πλείο-Gιν ἔτι και φιλοις, scribendum videtur ἔτι φίλοις.

P. 126, 7: υλλους τε ἐπ ἄλλοις κρότους ἐδίδοσαν.

Correxi alienani ab Nicolao loratiani εδίδουν. - 12 αυτὸν exed. Munera remansit pro εαυτόν, Plod revocatulunt.

P. 127, 16: Μακεδονία τε Γάιος Βροsτος εφεδρος ήν. Repetito ex praecedenti v. 19 Aέκμος Βρουτος inepto Cati,

IueIn nemo novit, Britti nona in i Federiis substituit Γάιος Αντώνιος, probabiliori coniectura viam quas idena proposuit, ut aut Marciis Cato substitueretur aut uirumque nomen con iungeretur. Pessime ignota silii nomina Romana exceperiint in rami.

P. 128, 9: Aχθομένων ἐπι τὴ του 'Aντωνίου περιοψία. Bestitui pro inaiidito vocabulo usitatum υπεροψία. P. 132, 13: Πλέον γὰρ Ουδεν περαίνειν εις τἀσφαλὲς εκποδων γενόμενος, αλλ' ἴσως και διάρας ποι μῆλλον εκτοῶ αφανους ἀναιρεθησεσθαι. Scribentium sult περανεῖν. P. 136, 12: Προσκατέλεξε δε και ἄλλους στρατιώτας μεγάλοις μισθοῖς, και τους μεν νεολέκτους εγυμναζέ τε και ἀνεὁίδασκε κατὰ την οδὸν ἰδία τε και κοινy πάντας

διαλεγόμενος ἐπὶ Αντώνιον η κειν, vertium postremum exse*ienti ηκοντας repetitum videtur pri3 ἄγειν, quod rectius coniungitur cuni κατῶ την οδόν. Ide in verbum suspectinnsuit omnibus p. 139, 21: οἱ δε ἀπόρως ἔχοντες Αγρίππαμεν ουὁ οτιουν εἰπεῖν ἐτόλμησαν. ηκοντα δε τον Νικόλαον δεόμενοι παρασχεῖν αυτοῖς Ηρώδην βοηθὸν και προστάτην, ubi 0rellius rκοντο, Coraes ηκοντος τοὐ Νικολάουεὁεηθησαν, Mulierias ηκοντα δε τον Νικόλαον ἐπεκαλοῶντο, piceolos εἴχοντο δὲ τοὐ Νικολάου, mihi, nisi eclogamus haec eorrupit, ῆκοντα ex ἱκέτευον decurtatum videtur, quod saepe e0niungitur cum verbo δεῖσθαι, ut Iκετεία et ἱκεσία evin δέησις. Utitur vecto illo Nicolaus p. 65, 9. Qui si scripsit ίκέτευον δεόμενοι, eodem est modo loquutus id O

29쪽

XXVI PRAEFATIO. Zosimus 3, 33, 7: Gυ δε εἰπόντος οὐδὲν οἷόν τε των συντεθειμένων παραβαθῆναι, πολλάκις οἱ ἀπὸ της πόλε ως ἐδεηθησαν ἱκετεύοντες μη στερηθῆναι την μαίων αρχην

του προτειχίσματος, qui utrumque coniungit etiam 4, 29, 3:Ἱκετεύοντες τω θεὸν καὶ δεόμενοι των τοσουtων αυτοῖς απαλλαγην εὐρασθαι συμφορῶν, ut alii ante eum.

P. 141, 11: Πριν δε ἐλθεῖν ἐκ μης κόλαον, ἐν

συνεδρίω κατεδικάσθησαν οἱ νεανίσκοι, καὶ παρωξυσμένος potius παρωξυμμενος) ευ μάλα ὁ στατηρ εμελλεν αυτοῖς αναιρήσειν mire dictum, ubi exspectes αὐτίκα μάλα, ut sequitur 19: Toν πατέρα ἐφόβει ώς αυτίκα μάλα ἀναιρεθησόμενον υπὸ των νεανίσκων.

P. 144 b, 20: πιτι ητιῶντό τινες τον κόλαον πλεῖστα χρηματα παρὰ φίλων λαβόντα οὐ σώζοι αυτα και ὁτι τὰς πλείους διατριβῶς ἐποιεῖτο κτλ. duum σώζοι sit in codice, fortasse δτι excidit potius post Nικόλαον et λαβόντα post χρηματα illatum pro λαβών, ut p. 144 φυομενοις pro Wομενους

post βαρυπλουτοις, quam, ut aliis visum, σώζειν scribendum. P. 150. 22: ώς λίαν εσχάτηςJ Etsi quaedam sunt exempla coniuncti cum superiativo. hic tamen omissu in, ut videt tir, in Vindob. et aliis λίαν suspectum, tanquam ex ώς ἄν natum.

stituendum etiam Ps. Xenophonti Reip. Laced. 13, 2, Pausaniae 8, 31, 7, quamvis alteriina tuitus su Lobeckiiis Paralip. p. 447. Nam Doricum est prο ηγητωρ. Habet vero Nicolaus quae lana singularia, quae notanda sunt potius quam corrigenda, ut p. 47, 29: Κόμην τρέφων χρυσῶ στρόφω κεκορυμβωμένην, quod etsi pleriamque dicitur στρόφιον, altera tamen sorina satis est defensa poetariim exemplis ad Stephanum v. στρόφος p. 892, A, citatis; συνεδρίτης p. 3, 16, prο σύνεδρος , κριτηρ p. 52, 9, sequente usitato

ύφεις p. 40, 21, et nondum aliunde cognituin δυσθνητοὐντα p. 36, 32, .iod Euripi leo illi δυσθνησκων bis esse substituen luna satis est pro habilis coniectura Nauchii. duibus annumerandum laret, quod Nauchius Piccolosque p. 54, 18:Εἰ γάρ , A Zεῶ, εφη, μάλιστα μεν σὐ ειης ὁ τουτοις ἐγχειρῶν, επειδη καὶ ὁ σὸς πατηρ ἄρχει Περσῶν, και συ

30쪽

ναουλωτατος εI καὶ δυνατώτατος , restituenduin putariant ἐναισιμωτατος , ite qtio etsi quivis primunt cogitaverit. Si litterarum liabenda sit ratio similitii linis, tamen quum istinitarem an ita quisquain dixerit, saepeoae in cinlice Escorialensi. ut supra ilixit Fedemas, Vocainita sint contracta, rep0Sui ἐν αυτοῖς ἰσχυρότατος, quod vocabulum alibi Ploque chim δυνατώτατος est coniunctula. Nicolai fragmenta qui sequuntur recentiores Ilistorici, quum alii nonnulli tum Bugantini, eo mini reliquias non solum ali xi fragmentis quibus lana a prioritatis e litoriinis omissis aut nuper editis, sed etiam ex libris iratui paullo emendatiores integrioresque potui extubere, alioqui non cogitaturiis de repeterulis iis quae coniecturae quidem ope vix a Pioquam possent reddi multo meliora, etsi hac quoque usus centena sustuli magis nilnusve gravia vitia. Constantinianas enim ex titulo de sententiis eclogas qmini ex Maii e litione in collectionis Vaticanae volumine secundo repeterent Nieini lirius et Mulieriis,

plurimos ab eo commissos errores aut non animadverterant aut mistra corrigere studuerant, clitos Hersver leni demum in

Spici legio Vaticano exilibita sustulit nova palunpsesti collatio. Deinde quae ex eorrundem Excerptoriani duplici de legatis titulo eclogas ex Hoescitelli iidem duxerant editione, et Niet,uhrius quidem ab illo accuratissime expressas cre liderat ex eo- dein codice Monaeensi n. 185, cuius ad ADthiam excerptis usus erat ab Leon . Spengelio secum communicatis, eas nesciebat non solum ex illo, quena minime aeriirate expresserat Iloesehelius, posse saepe et emendari et suppleri, sed etiam quatenus priori codice non continentur et ex alio ala Hoesclielio editae sunt codice Schottano, ear in in eadem bibliotlaeca exstare codicena n. 267, Schottano saepe emendatiorem et integriorem: PIantumvis utrilinime ita iam oliui descripsisset flaretius fatalogi Bibliothecae flavaricae vol. 2, p. 233 s.; 3 p. 117 s. singulasque in iis servatas eclogas notasset ut veriun non esse appareret quod Nietillimus illius ignariis scripsit' praes vol. 1, p. X: ,, In liis legationiun excerptis codicum subsidium aderat nulluin: nani Monaceii seni ala Hoescii elio