장음표시 사용
11쪽
modo inde ab excerptis nostris eo Inplexa na. Scilicet priorem codicis partena usque ad sol. 72 v. Aeliani Varia Historia climisisti unctis ei, ut et alibi, inde a s. 67 v. Heraclulis Ponticis s. περὶ πολιτειῶν occupat, latentibus quodammodo, ut nec in tabula nec a Mulero e oriun menti O facta sit, quoniain post extremm demum liorrem vocem ώφειλον legitntur linecce:
τέλος τῆς αἰλιανοῶ ποικίλης ίστορίας, deindeque s scripti 0, quam integram videsis apiui Millertim l. l. : δια συνδρομῆς μεν και ἐξodoυ . . . Λάγου ἐκ τῆς επενεστάτης οικίας των Μεδόκων Di ego Hurta lo de Mendoeta) τανῶν Caesarei ierati . . . υπὸ δὲ Ἀνδρονίκου μυκκίου Κερκυραίου ... Eνετίησι διατρίβοντος και πενία συζῶντος, οςὶ μισθω και ταυ
την την βίβλον συν ἄλλοις si ἐξέγραψεν, ἐν λει ατμγ
μαρτίου ιβ . Prorsus itinc diversa exaravit manus viae inde a solio 74 se piuntur nostra ἐκ τῆς ιστορίας Νικολάου Λαμασκηνου περὶ επιβουλῶν κατὰ βασιλέων γεγονυιῶν, in summo solio 105 ita desinentia: τέλος του βίου Καίσαρος καὶ τῆς Λικολάου -μασκηνοῖ συγγραφῆς, rursusque alia, post illio sere vae ira relicta solia, quae reliqtia sunt situle a L107 v.) περὶ ἐπιβουλῶν excerpta, e Iolianne Antio clieno, Iollanne Maleia, Georgio monacho, Diodoro , Dionysio, cum inserto mediae huius de Maelio nam attoni Polybiano ,
laaec addit p. VII de eodem: Ail nostra uti redeam excerpta, neque doctuin ta omneIII, qui eam codicis partem exaraverit, nec satis diligentem, peceatoriim ex eo genere multi itulo argilii, qualia equulem indigna pleriunque, qui Is ad sua Piisusque loca in margine enotandi s Iectorem importune Sevocatvin moreris, nec nisi summatim ea de re in praelatione exponenti uni censeo. Praeter perpetumn sere istum de more seriorum temporum ν ephelcystici abusum, solita smae luerariam permutationes sη vel p et ι imprimis, ut uίει, ἐκύ-
σμισε, ποταμιγους, et vice Versa dήτρου, O et ω, e. c. διατρίβωντος , -σωνες, rarius vice versa, ut νικόμενος, ει et ι, ut ADίου, Ἀργία, εἰδέαν, aliasque quam plurimas) haud raro onussas vel in fronte vel in exitu vel in media voce literas, imo syllabis tr Incatas voces, ut p. 9
12쪽
i. υπαρχονὶ οssendas; vel male col aerentes omisso alterius accentu, vel discerptas male, indeque nata vocum vel con- Structionis monstra ut ποιησεσαι i. ποιῆσαί σε) 53, 1
παρείληφεν οτι i. παρειληφότι) 67, 2 ἐπίτροπον οντα i.
ἐπιτρέπονταὶ : tiun peccantes casti, numero, genere Voces, sive ad similitii linem proxiniae abereante exitu, seu salsana constriictionis ima Mnem seculo; cum tot pessunt latis nominilnis propriis, nimis*ae frequenti vocarii torrem vel onussione vel permutatione; quor In tamen vitioriana dubitari vix potest Plin magi in pars in nostrum codicem e priore transierit. Hanc Federi opinionem de anti luoris conditione codicis, unde ductus est Escoria Iensis recens et cliartaceus, confimat antiquus Turoneiisis, iisdem vitiorum generitiis containinatus quae in Esco malensi conspiciuntur. Sed quum de Turonensis scriptura omnem milii dubitationeni eximeret accuratissimum eius apograptiuna Wollent ergit, saepius corrigentis non solunt Valesii, seti etiam paullo accuratius ustilem apographium, Escorialensis apographa Federi et quo Mulieriis usus est Eui. Millem, id*ie vol. 4, p. 661 ab seipso transscriptum dentio cum codice se contulisse et vitii suspecta cliuentissime excussisse testatur, saepe ita discrepant ut it ubites utri sules sit halbenda, ubi neuter aut sui retractatapograpiat aut alterius conigit scriptiiras, sed tacito retinet quod dederat, ut Federiis, qui verbis supra positis ad dii p. VIII:,,Sane in eiusmodi coitistione codicum et alimiantum editori-lius licere consentaneuin est, nec ea me licentia usum aut correctionis saepenumero tacite factae iana poenitet; etsi esse fateor ubi enotare, ut in re aliquatenus il ubia, ad ipsa loca eo licis errores male neglexerim, vel omnin6 cautius rem agere
letiterina. Dixi de hoc utriusque apograptu Excerptor mΕscorialensium ilissensu ad Diodoriam praes. vol. 4, p. XVI, neque apud Nicolauni praestare possiun si qua posui quae alterutro non confirmantiar, velut p. 24, 26, οτι Κρεσφόντης πάντων ἐβασίλευε των Σπαρτιατῶν ex Federi apograptaop. 202, diserte ex eo annotatum ἐβασίλευεν, mi un1 ἐβασίλευσεν dederit Mulierus, vii lacet ad alteriini in Add. p. 664,
13쪽
ubi illatum ab se contra codicem στρατιωτῶν pro Σπαρτιατῶν retractat. Et p. 25, 3, 6ῖ καὶ τότε αυτos 4 χθοντο τηβία, οὐκ ανεχόμενοι το ἰσόμοιρον, ubi Fedemis p. 79 male se antea dedisse ἀνεχομένου annotans apograptii sui restituit scriptura In ανεχόμενοι, Mnlleriis contra p. 664 salso perhiberi contetulit ανεχόμενοι esse in codice, quod pro ἀνεχομένου ex coniectura restituerat Dul nerias, egoque ut aptius retinui et Federiis tuetur p. 202. Item p. 61, 17 σοι ab se ad litum Federus p. 123, 13, omissum notat a Muliero, qui tacet a i lioc in Addetulis, quod ego Pioque retinui, pariterque ἐξηγερται ab Federo recte ἐγηγερται scriptusa. Etiam ex Turonensi codice Piod ego p. 97, 17 secundum valesium et Wollenbergium exhibui ἀγχοτάτω του γένους, Mstllertis tacito scripsit ἐγγυτάτω contra codicem, ut notat Wollenbergius, etsi alteriina saus tuetur quod est p. 107, 28 ἀγχωτάτω
γένους ὁντι, sive αγχιστα του γένους est scribendunt, ut Mulieriis scripsit, sive αγχοτάτω. Suidas, qui saepius Nicola uni citans quaecula Pae ex eo repellit non ex integris eius scriptis, sed, ut de Polybio dixi ad illum, ex eortandem Excerptorum codice descripsit nihilo
sere meliori, non multum conseret ad emendandam Scripturam,
velut p. 42, 5: Ἐπεται δὲ τω ηδυπαθεῖν τό τε δουλεύειν και κακουργεῖν καὶ μηδενὸς ἀξίους εἶναι, pro κακουργεῖν
v. Aυκοὐργος exhibens κακοπραγμονεῖν, verius utro Paemonstrare videtur κακοπραγεῖν, ut apud Cedrenum p. 634, B, κοινοπραγμονοῶντα, quod nihili, ex collice navitandum in
κοινοπραγουντα , quod Iaabet p. 666, D; 723, D; 732, B;740, B; 795, A, mi uni altera illa, quae de maleficis dicuntur, nuntis huic loco conveniant quam hoc quod de infelicibus. Ex eo leni v. 9 ἀξίοις recipiendum pro ἀξίους, ut v. 6est ἐλευθέροις, et v. 15 ἐπ ἔτη pro ἐπι ἔτη, qiuam ἐπέτει vel
ἐπ' ἔτει eius sit in Illaris. Neque aliunde quam ex iisdem Excerptis petiisse videtur Suidas, mi ae uv. 'Aνrίπατρος et Nικόλαος ala eo servata ex Vita Nicolai exhibui p. 137 seqm, iam ab Valesio ad supplendum eclogarum in codice Turonensi mutilum initium addita.due in libellum Suidas memorat etiam in iis quae ipse de eo
14쪽
PRAEFATIO. XIIuinei: Nικόλαος Λαμασκηνός, γνωριμος Ἀράδου τοὐ των Ιουδαίων βασιλέως και Αὐγουστου Καίσαρος, φιλόσοφος Περιπατητικὸς η Πλατωνικός, ἔγραψεν Ἱστορίαν καθολι- κην ἐν βιβλίοις ογδοήκοντα και τοὐ βίου Καίσαρος αγωγήν. ουτως δε ἡσπάσατο αυτὸν Καῖσαρ ως τοὐς υπ' ἐκείνου πεμπομένους πλακούντας Νικολάους αυτὸν καλεῖν. και
διαμένει τοίτο ἄχρι τῆς σήμερον. ἔγραφε και περὶ του ἰδίου βίου καὶ τῆς εαυτοs αγωγῆς, lirule inscriptionem hianc illius libelli repetiit Valesius. In quo quuin ita lalutetur Nicolaus, ut 0rellio p. 169 vel ari gantissimis et implulentissimus non de se scripturiis sitisse videatur φύσεως ου φαύλης λαβόμενος . . πάνθ' ὁσα παρήγγειλεν ἐπὶ των ἔργων διεξήει, κοσμιότητα δε και σωφροσύνην ουδεὶς αυχήσει πλείω κατὰ τδ ῆθος . . τίνι γαρ αν μἀλλον ἀρμόττοι ταὐτακαρπosσθαι απὸ τοὐ βελτίστου καὶ σπουδαιοτα του γινόμενα ἡ τω τοιούτω; non ab ipso Nicolao, sed antico vel discipulo eius ex commentariis ab ipso relictis concinitatum putavit, assentiente Corae p. 362: Oυ μόνον τῶ ἐκ τού Σουίδαληφθεντα, αλλὰ καὶ τῶ εκ των Κωνσταντίνου παρεκβολῶν κακῶς υπέλαβεν Ο πρῶτος ἐκδους αυτοs Nικολάου εἶναι, τούτω μόνω χρησάμενος τεκμηρίω τω υπὸ τού Σουίδα λεχθέντι δαι Νικόλαος ἔγραφε καὶ περὶ τοὐ ἰδίου βίου καὶ τῆς λυτΟὐ αγωγῆς. εἰκὸς γὰρ τον μεν υπὸ Νικολάου γραφέντα βίον λυτοὐ χρόνου παρανάλωμα γεγονέναι, καθακαὶ τῶ πλεῖστα τῶν κολάου, τὰ δε περὶ αὐτοί ἐπὶ τοὐπαρόντος σωζόμενα ταῶτα, περ ὀρθῶς ἐσημειώσατο ὁ προημῶν ἐκδοτης, τῶν Νικολάου φίλων ῆ μαθητῶν τινι συγγραφῆναι. διὸ καὶ ἡμεῖς Ουκ ἀκνήσαμεν αυτῶ τῶν λοιπῶν
διαστεῖλαι. Reiecit hanc opinionem Mulieriis p. 347, pr havit Federus p. 61, in me lio rem reliqiuit Grosius praes. ad Dionem Cassium vol. 1, p. LXVI, nec dimini lis poterit, nisi disertus reperiatur antiquior Suilla et eclogariis Constantinianis testis, quum in verins nihil sit quod diversirin proiiat scriptorem, etsi concedendum 0ressio, si liare sint Nicolai, rectius alii suisse relicturum ut ita de se loqueretur.
Da ἐθῶν, ii t Stobaeus, vel ἐθῶν παραδόξων συναγωγῆ, ut Photius vocat, quae idem scripsit Federus p. 62 sem, ut huius miovie libelli clui,ium rediteret auctore in , ipse intellexit
15쪽
quam essent levia, etsi rerum multo gravioruni scriptorem eiusnuuli libelluin coni posuisse mireris. Fragmenta autem codici Mas Turonensi et Escorialensi eo servata PIum propter collicitur si pra memoratam conditionem plurimis inagis minusque gravibus vitiis sint deformata non so-juni ab librariis, seli etiam ab eclogariis, haiul raro adeo anceps est correctio ut librorum praestet relinquere scripturainfluant eclogarior uin emen lare insanabiles ineptias. Nam praeterquam quod nonnulla manifesto sunt lacunosa, etiam epitomatores Constantiniani, qui secundum illarii ni eclogarum prooenii uin το τῆς πλατυεπείας μέγεθος εἰς λεπτομέρειαν redigerent, Orationem scriptoris quantumvis minime verbosi interdum contraxeriint et depravarunt, ut quae fr. 2 extremo ita
sunt ab eclogario scripta, και βουλην συντίθεται περι τῆς ολης αρχῆς, ea D. 3 initio ita ab Nicolao legantur consorinata, συντίθεται αὐτω, και κοινῆ βουλευουσιν ἐπιθέσθαι τῆ ὀληαρχῆ. Item D. 4 initio Totis inepte coniungitur cum verbis eclogarii ala nie seclusis et Nicolao per se indignis propter confusos inter se Artaeum et Arbacem, iit animadvertit Mul-lerus, etiam si 'Aρταίου pro 'Aρβάκου nimis inepto recte restituerit Valesius. Neque p. 63, 11 quoil post alius tituli, unde sequentia sint petentia, citatione in interponitur πολλῶν ὁὲ αναμεταξὐ γενομένων Nicolai esse, ut cretii leriant interpretes, ipsi ini ostendit αναμεταξυ , Dexippo p. 196, 30 potius quain liuius aetatis scriptore ilignurn. Est enim huiusino lihorninuin ea ina peritia et infelicitas ut vix aliquot verba possint sine vitio supponere. Atque sic milia ab eclogariis suisse in1- Inutata saepe prinlii oratio inconcinna et obscura, in quibus
corrigendis opera per litur. Neque credibile est Nicolaum D. 13: Aάρισα υπὸ Πιάσου πατρος ἐρασθεῖσα καὶ βιασθεῖσα scripsisse potius quam ἐρασθέντος αυτῆς, quum usitata verbi significatio activa ter sit apti l ipsum D. 20, παρθένου
ἐρασθείς' 21, ἐρασθεῖσα τοί πατρός' 54, Πηλέως ἐρασθεῖσα, et non eodem esse modo loquutuna quo Strabo 13, p. 621 et Suidas v. ἀθέμιστα loquuntur, qui moσος, ον φα
σιν ἐρασθῆναι τῆς θυγατρὰς Ααρίσης, et ῆρασθη Πίασος
Ααρίσης. Neote codicem, Pio uterentur eclogarii, vitiis inannineni suisse pro liint ea leni inter luna in duobus titulis ser-
16쪽
PRAEFATIO. XIII vata. Nam etsi p. 3 tani v. 5 quain v. 11 est: Tόν τε vel roνὶ βίον καὶ τῶ ηθη, οἷς χρῆται, εἰς νουν ἐνεβάλετο καὶ ἐνεθυμηθη αρα, Nicolamn tamen scripsisse ἐβάλετο, ut p. 18, 26, εις νουν βαλόμενος τὰ Λμφιτρυωνι χρησθέν 38, 26, οἱ 'εις νοῶν βαλόμενοι τὸν χρησμόν, alieriimque natum esse ex ἐνεθυμήθη, ego non magis dubitavi quam Dubnerus, quamvis non inunemores esseIn iis eorti in Piae de aliero dicta sunt
ad T lies. Stepliani v. ἐμβάλλω.
Multo ni intis serentia sorinarii in ineli oriun, Pitials usus eI'at Nicolaus, cuin deteriori inas alteritatio et depravatio aut quicquam de lioc genere Nicolao est imputan luna, qui ne Itie
p. 61, 4, Ἀρτεμβάρου, 21 vero 'Aρτεμβάρεω, ut βάκεω,
Γυγεω, Μέννεω, Μηλεω, πιννεω, Σαδυάττεω, neque modo Ἀστυάγεω modo quae eclogamus aut librarius illi substituit 'Aστυάγους vel 'Aστυάγου, scripserat, neque modo 'Aτραδάτης, Ατραδάτου , modo Aτραδάτας, Ἀτραδάτα, n odoΚλεισθένης modo Κλεοσθενης, neque αχρις vixerat pro eo quod alibi servatum αχρι, nedum αχρις - cum optativo pro simplici αχρι, egoque sustuli p. 141, 14: Παρήνεσεν αποθέσθαι αυτους ἔν τινι των ἐρυμάτων, αχρις αν ἐν τω πλέονι χρόνω βουλευσαιτο περὶ αυτῶν αμεινον, restituto αχρι ω, ut alitu dicit Nρι αυτος ἐπανίοι, αχρι λυσειε, αχρι ταυταεκκαλυφθείη, quum alteriun non minus sit soloecum quam p. 35, 11: 'Eν ω αν ἴδοι χωρίω, ubi Ire scripsi, et ne αχρις οτου quidem, ut opinor, semel p. 25, 7 pro solo αχρι, quo de vitio dixi praes. ad Dio lor. vol. 1, p. XXVll SesI., neque p.
108, 14, ου μην δη οὐδὲ συμπαρορμῶν pri οὐ μεν δη ουδὲ σ., nelie ἐνεπίμπλα pro ενεπίμπλη p. 52, 24, ut Aτη est p. 97, 22, ne pie ἐμφυεὶς p. 65, 14 pro *φυς, ut εφυν est 20, et ἐνέφυ 118, 2, neque εδίδουν pro ἐdίδοσαν p. 126, 7, aut p. 95, 28 αμπείχετο pro ημπείχετο, ile quo vixi ad Thes. Ste-pliani v. ἀμπέχω, p. 161, B, aut 118, 7, υβρίσεις laod ab se repositum mire Fellerus p. 253 retractat) pro ωριεῖς eo lexvβρισεῖεὶ, qui αγωνιεῖσθαι scripsit 120, 28, βαδιεῖσθαι 132, 25; aut p. 118, 13, ηυτρεπίζοντο, 122, 13, ηυτρέπιζον, alia vero eiu modi verba per ευ scripserat, et, ut
opinor, ne ώφεληθησεσθαι .ii lena pro ώφελησεσθαι p. 129, 29, ubi 32 contrarium sere vultun sustuli Q δε τιμωρίαν
17쪽
XIV PRAEFATIO. σπουδάζοντες γενέσθαι παρὰ των σφαγέων υπερ του φόνου, καὶ ταύτην μάλιστα τε πράξεσθαι δια τοὐ παιδὸς οἰόμενοι, εἰ συλληπτωρ εἴη καὶ ὁ υπατος , non mutato τε in alienum ab hoc loco γε, sed restituto μαλιστα πεπράξεσθαι. Vitiosae etiam sunt sorinae p. 124, 8, κατοικησίαις pro κατοικίαις, .iod est p. 135, 26; 136, 7: et p. 130, 24, ἐνθυμιαζόμενος pro ἐνθυμιζόμενος, le quo dictum ad Thes. Stephani, κιθαριστρίδας pro κιθαριστρίας, quod etsi dixerunt recentissimi, apiui Nicolaum tamen p. 58, 2 ex ὀρχηστρί-ως natum. Neque dρασθεν p. 113, 24, aut διεζωσμένοι 29pro ὁραθεν et dιεζωμένοι aut παρωξυσμένος pro παρωξυμμένος p. 141, 10 scripserat Nicolatis, quae etiam Atticis intulei unt i ilirarii , ut ipsis et Nicolao p. 128, 7 καθῆστο pro eo quod alibi ei reliqueriint ἐκάθητο, παρεκάθητο, προεκάθητο, aut εἶπαν, quod est p. 42, 31; 67, 25, et εἶπον
promisgue dixerat, seil alteriam tantum, quod est vitae Augusti initio, pariterque ἐνταυθοῖ, quini est v idein et secundum
Federum p. 92, 13 et 206, etiam p. 36, 2, ubi ἐνταὐθαMGerus, ab lihrario est illatum pro ἐνταυθα, ut Oυνεκα pro ενεκα, et augmentum vecti ωθεῖν inter luna ablatum, sed alibi
relictuin. Λεκαπήχεας p. 152, 28 scripsi dεκαπηχεις, ut vaας p. 45, 16 liavit duste scribendum υἰεῖς, simul est p. 1 8, 12: 24, 3; 25, 10, υλυς vero p. 44, 12, ut inter vM et Maῖ variat p. 51, 15, 20; 61 13. Suspecta videri potest
etiam forma accusativoriam in εις cum auera in εας alternans,
ut certe p. 110, 31 βασιλέως maluerim βασιλέας scribere, ut Felleriis p. 139, quam βασιλεῖς, ut Mulieriis. Recte haud dubie p. 9, 32 iam Valesius scripsit κροτησας τὼ χεῖρε pro τα, quod vel ab iis alienum qui ταῖν χεροῖν dicunt, ut Iosepho, qvi τὼ Ant. Iud. 14, 5, 5, sed ταῖν Beli. Ixul. 3, 5, 1, 3; 5,2, 4, 28; 6, 7, 1, 4, et correctum in fragm. Sophocleo 763, poenitet*ie alterius apti l Nicolaum relicti. Chasin etiam, quam frequentat Nicolaus, etsi hiatu ui non anxie, ut alii, fugit, hami ilubie solveriint interitum librarii aut sustulet urit, ut p. 61, 12: Oυτος σὐ δη μοι αγαθὸς σατράπης, ον ἐγὼ ἐτίμησα, τοιαύτας χάριτας συν τῶ υἱεῖ ἀπεδώκατε, scribendum potius ἀγαθός, ut alibi άνqρ pro ἀνήρ. Alia multa huius gelieris quum longum sit singulatim
18쪽
percensere, satis est illa in universum memorasse, ut Diodo
coniunctina script una Taκ moilo divisim etῶ εκ, ni odo τἀδελφου modo του αδελφos, modo τανδρός et τἀνδρὶ modo xos ἀνδρος et τω ἀνδρί, modo etαυτον et ταυτῶ modo Tos αυτοί, modo τἄλλα modo τὰ ἄλλα , modo προε- Π Odo πρου-, Ino lo ω αγαθὲ niollo ώγαθέ, et quae sitnt similia, in lailuis scriptores ua lusisse ut libri omnium sere scriptor in tu lunt et saliunt, non esse crestibile dixi praes. ad Dio lora vol. 1. An θέλειν aut κεῖνος dixerit vii alibi ε θέλειν et &εῖνος, incerium videtur, quippe qui hiatiina non ita, ut nonnulli seceriant, sugeret eius lue caussa formas disyllabas praesereet. Nemae ἐπιμελεῖσθαι dixisse Nicolaum uno huius formae exemplo p. 100, 4, ubi ἐπιμελουμένους, constat, quum ἐπιμέλε- σθαι lixerit Diodorus, ad Piem quae dixi de libram omina
haec omnia permiscentium temeritate, eadem sere cadunt in Nicolaum, Pium illius aetatis scriptores in initiae in scribendo incuriosi fuerint et negligentes. 0ui etsi hodie magis reriani quain orationis caussa leguntur, non indigni tamen sunt quietiain in sorinis veritorum emensientur. De ceteris vero vitiis, Pilinis uter pie codex est contaminatus, etsi plurima iam sunt sublata, nonnulla tamen supersunt alit non luna antina iversa aut non recte restituta, quae laIn etiam adeo sunt gravia ut onanem emendanili conatum eludere videantur. duorum potiora selegi, de quibus hic dicerem, omissis quae a prioristis editoribus sunt occupata leviorilausque codiciun vitiis.
Nam p. 1, 15 : Και αλλως δε αὐτοῖς εφη αἴσχιστον εἶναι περιοραν ακόλαστον μητέρα ἐν τοιαδε ηλικία οσημεραι λιχνευομένην υφ' ων ετυγχανεν Δνθρώπων quod est verbum λιχνευομένην, nemo sic dixit, quum quod unum hic convenit μοιχευομένην ipse alimioties habeat Nicolaus. P. 3, 27: IN υπνφ ἔδοξεν ὁρῶν τον ετερον των λπων ἐπιφορεῖν τῶ στόματι ἐπὶ τον Αρβάκην καθευδοντα καιαυτὸν ἄχυρα, τον δε ετερον ἐρέσθαι, Π τούτο ποιεῖς, ῶδαιμόνιε, και τὰ ἄχυρα τω ἀνθρώπω ἐπιφέρεις; Nicolaum etiam ἐπιφορεῖς scripsisse, ut antea ἐπιφορεῖν, nou dubium, librariis saepe sic peccantilam s.
P. 9, 12: Eκέλευσε τῶ ἀνδρί, εἰ μη παραδῶ μναρος
19쪽
XVI PRAEFATIO. τον Παρσώνδην, λαβόμενον τῆς ζωνης αγειν αυτὸν ἐπιθανάτω. Scripsi παραδοίη, ut solet Nicolaus, quum παραδωex παραδωη natum vvleatur. Sic p. 13, 25 ῆς codex pro εἴης. - Ib. 19: φιμυθω τὸ χρῶμα ἐναλειφόμενος Inlriina si scripserit Nicolaus potius quam zoν χρῶτα, quuIn φιμύθιον ipstina Sit χρῶμα.
P. 10, 25: Ἀλλα μή με, ἔφη, δέσποτα, ψεύση τῆς ετέρας ἐλπίδος. Scribendum sitit φευσης.
P. 14, 3. Coniecturain meam de hoc Dagmento ad Nico latini reserendo Naucrius Philologi vol. 5, p. 699 confirmari animadvertit usu verbi πρυτανεύω apti l ipsum iniri Vit. Aug.
c. 28 extr. : περ υστερον ἐπρυτάνευσεν ὀρθῶς τὸ δαιμόνιον και ἡ τύχη.P. 15, 7: Μετῶ ὁὲ τον χρησμὸν γίγνεται τῶ Ααῖωκόρος, δντινα ευθὼς γενόμενον απέθετο ἀπέθεντο codex, quod ut serii possit, credibilius tatuen ex sequenti natuni esse plurali, ut sub finem huius eclogae θάψασα ἴναπερ και απέθανον επανῆλθον scriptii in in codice pro ἐπανῆλθεν ἐν Κιθαιρῶνι, ὀπως αν φθαρείη. βουκόλοι δε ΠΟ-λύβου τοίτον ανείλοντο ' λέγεται δὲ ὁ Πόλυβος εἶναι
μου ' ον ἐφευρόντες απεκόμισαν τῶ δεσπότη. 0utinanemae hyευρόντες pro εὐρόντες positum conveniat et perversi ali vivi liabeat post ανείλοντο illatiun invertemii intilii epotius sit .ρον - ἀνελόμενοι, credibile est Nicolatina Scripsisse φέροντες, etsi viscedit ala aliis qui Polybo suppositum ab uxore perhibent Oedipuni. - Ibi l. vlt. λευκαδίremansit ex e l. Mulieri, qui ipse in Add. vol. 4, p. 663 eo dicis scripturam esse λευκίδα consentit cum Pedero, quo ipso refellitur coniectura Nauctui p. 699 de Lebadea cogitantis, nec quicquam prolatum est a l colligendum illud λευκίδα quod vel speciem lialleat veri, quum Federi ληίδα συχνήν, Praeterquam quod prioris voca ili in prosa nullus exstat testis praeter Pseudo-Xenophontem in Rep. Laced. , ipse intellexerit vix memoratu esse dignum. - Ibidem quod paullo
ante est v. 14: Περιιόντι δὲ τῶ χρόνω ἐπεὶ ἀνὴρ εγένετο, pro frequentiori προῖόντι, ut infra p. 36, 10 est χρόνου δε προῖόντος, satis tuetur Herodoteuin χρόνου περιιόν-
τος vel περιιοντος τοὐ χρόνου 2, 121, 1; 4, 155.
20쪽
XVII P. 17, 9: Ἐκβαλεῖν Πέλοπα χρηζων απὸ τῆς χώρος
eclogarii est aut librarii. Nicolaus scripserat ἐκ alit ornis erat από, hic sortasse ex απὸ του δίφρου v. 12 repetitum. P. 18, 6: 'AZσασα ἐπι κεφαλῆς απέκτεινεν. Usitatum, ut Federias, animadvertit, κεφαλην. Sed etiam επὶ κεφαλῆς annotavi ad Thes. Stepilani v. Ἐπικέφαλα ex Glossis. Itaque eclogarii videtur, ut initio notatum ἐρασθεῖσα.
P. 24, 15 : Καὶ δμα διὰ την Τημένου ἐπισκίασιν ἐξεώσθησαν ἐκ τῆς αρχῆς, Ληιφόντqς δὲ καὶ 'νηθῶ εβασίλευον. Ut Praevis vocabula vel notissima pessi ine in tei'dtunqunt in codice Escorialensi ilepravata, ita hic mihi non solum ἄμα recte ab Federo coi rectuin videtur οἱ μέν, seil etiani ἐπισκίασιν non emerulatum eo miod Mulierus stinstituit ἐπί-σκηφιν. Sententia eniin potius eiusinodi quid ut ἐπαναίρεσιν poscere videtur. - Ιla. 29. Ut omne huius eclogae initivincor rupit eclogarius, ita intulisse videtur illud ταῶτα δὲ μετα- βουλευσάμενος κινεῖν τὰ πράγματα ἐπειρῶτο, quod vix credibile scripsisse Nicolati .
P. 26, 22. Qui p. 28, 23 πανδοκεύων, 29,1 πανδοκείωsci ipserat, liavit dubie ξενοδοκεῖν potius viam dενοδοχεῖν scripsit, qiuod Euripidi Alc. 552 restitui ad Thes. Stepliani. P. 30, 21 corr. πέμψαντος , quod typotheia posuit pro
P. 30, 32: 'Ἀρδυῖ δε γηράσκοντι ἡδη προσφιλέστατος ήν Λάσκυλος Γυγεω, γένος Μερμναδῶν lii extat iniit Federiis p. 85, addit p. 204 γένος Μερμνάδης exlii lientem Multeriun ut infra p. 51, 6, Πέρσης γένος ' 59, 8, Μάρδον γένος)sesellisse compendium codicis, nisi ipse salsiis fuerit, et malle se Mερμνάδεω. Sed qui conserat p. 3, 17: Ἀνδρὶ του πιλ- δαίων γένους' 33, 15: 'Ων καὶ Α ος του Τυλωνείου γένους, praeserat γένους, si Μερμναδῶν sit in codice, qui etiam p. 35, 6 Μερμναδων pro Μερμναδῶν. P. 34, 9 : TZμοσε τῆ ύστεραία Γυγην κτείνειν pro κτενεῖν ex sequenti 13 ὁρμῶντι κτείνειν illatuna persuadent piae sunt p. 35, 10, ἐπομόσας ἡ μην κατασφάξειν αυτόν, et 32, ὀμωμοκέναι κατορυξειν, ut Fedemas in codice legit, non
κατορυζαι, quod etiamsi legeretur, ex priori foret coiTigendum, nec magis seremium praesens p. 35, 5: Tοσόνδε προ-