Historici Graeci minores edidit Ludovicus Dindorfius Nicolaus Damascenus

231쪽

NICOLAI DAMASCENI φθόνου τε πολιτικοὐ καὶ πλεονεξίας των ἐφεδρευόντων αυτῶ καὶ τοῖς σύμπασι πράγμασιν ' ἄπερ υστερον ἐπρυτάνευσεν ὀρθῶς το δαιμόνων καὶ ἡ τυχη. ὁ δο Καῖσαρ ξδη καὶ περὶ της ψυχῆς δεδοικώς, ἐν-δήλου αυτῶ τῆς 'Αντωνίου γνωμης γιγνομενης, καὶ εουδενὶ τρόπω δυνάμενος αυτὰν μεταπεῖσαι, οἴκοι καθῆτο καιρὸν ἐπιτηρῶν. 29 Πρώτη δ' ἐν τῆ πόλει κίνησις γίγνεται ἐκ των πατρικῶν αυτos στρατιωτῶν, ἀχθομένων ἐπὶ τῆ του 'Aντωνίου υπεροφία, καὶ κατ' ἀρχὰς μεν ἐν μυτοῖς id

λογοποιουντων, ὁτι αμνημον σι τοs Καίσαρος, τον ἐκείνου παῖδα προπηλακιζόμενον περιορῶντες, δν ἐχρῆν υπὸ πάντων αυτῶν ἐπιτροπευεσθαι, εἴ τις

δικαίου λόγος ἡ οσίου. μετὰ δὲ ταυτα ἀθρόοι γιγνόμενοι μῆλλον τι κατεμέμφοντο σφῆς συνιόντες ἐπὶ uτην υντωνίου οἰκίαν ' τουτοις γὰρ κἀκεῖνος ἐθάρρει καί τινας λόγους ἐποιοῶντο ἐκ φανεροῶ διότι καλῶς ἔχει μετριώτερον αυτὸν χρῆσθαι Καίσαρι καὶ μεμνῆσθαι ων ἐπέσκηψεν ὁ πατήρ ' καὶ γὰρ αὐτοῖς εὐσεβέστερον εἶναι μὴ περιορῶν ταυτα, αλλὰ καὶ τὰ τυ- αχόντα των ἐκείνου υπομνημάτων διασώζειν, μήτι γετον παῖδα καὶ διάδοχον ἀποδειχθέντα, εκείνοις τε ὁρῶν την ομοφροσύνην ἐν τω παρόντι διὰ το πλῆθος των περιεστώτων ἐχθρῶν ἀφελιμωτάτην. ταυτα λεγόντων ώς μὴ δοκοίη ἐναντιουσθαι τῆ ορμῆ 'Λντώ- ενιος, ἐπειδὴ καὶ δεόμενος αυτῶν ἐτυγχανεν, ἔφη

βουλεσθαι καὶ ταύτα δοκιμάζειν, εἴγε μετριάζοι κἀκεἴ-νος, την τε προσήκουσαν αυτῶ τιμὴν ἀπονέμοι, λοιμός τε εἶναι εἰς λόγους ἐλθεῖν, παρόντων ἐκείνων καὶ ἐπακροωμένων. οἱ δ' ἐκήνουν, καὶ συνέθεντο θοαυτὸν ἄξειν εἰς Καπιτώλιον καὶ μεσιτεύσειν τὰς διαλλαγάς, εἰ αυτὸς ἐθέλοι. συνέφη δ' οὐν , καὶ --

232쪽

τε ἔπεμψαν ώς τον Καίσαρα. οἱ συνερρύησαν ἄσμενοι πολλοὶ καὶ ηλθον, ωστ' ἐν αγωνία κἀκεῖνον γενέσθαι, ἀπαγγείλαντός τινος αὐτω διότι πλῆθος 5 ηκοι στρατιωτῶν ἐπὶ τὰς θυρας, οἱ δ' ἐντὸς εἶεν ζητοὐντες αυτόν. ὁ δε ταραχθεὶς το μεν πρῶτον εἴς τι υπερῶον ἀπεχώ0ησε συν τοῖς φίλοις, οἷ' ἔτυχον παρόντες, καὶ τῶν ανθρώπων ἐπυνθάνετο διακύπτων Ο,τι βουλοιντο καὶ τοὐ χάριν ἐληλυθοιεν, ἐγνώριζέ10 τε αυτοὐς οἰκείους ἔντας στρατιώτας. οἱ δ' αποκρίνονται ἐπὶ τῶ ἀγαθῶ αυτοs τε καὶ τῆς ολης μερίδος, εἰ κἀκεῖνος θέλοι αμνησικακεῖν Α εἴργασται 'Aντώνιος γὰρ αὐτοῖς αρεστὰ γέγονε ταύτα ' δεῖν δ' αυτοὐς πῆσαν οργὴν ἐκβαλόντας διαλλάττεσθαι απλῶς 15 καὶ ἀδολως. εἰς δ' αυτῶν καὶ μείζονι τῆ βοῆ βοήσας θαρρεῖν ἐκέλευε καὶ γιγνώσκειν ὁτι κληρονομία οἱ πάντες εἶεν αυτos ' μεμνῆσθαι γὰρ τοὐ κατὰ γης πατρὸς ἴσα και θεοs, καὶ περὶ τῶν διαδόχων αυτούἄπαν αν δρῶσαι και παθεῖν. ἄλλος δε μεῖζον ἐπι- 20 φθεγξάμενος καὶ Αντώνιον αν διαχρήσασθαι αὐτόχειρ ἔφη, εἰ μὴ τὰς Καίσαρος διαθήκας ἄμα καὶ βουλῆς ἴσα φυλάττοι. καὶ δς θαρρῶν ξδη ἐπ' αὐτοῖς κατέβη τε καὶ φιλοφρονηθεὶς ῆσθη ἐπὶ τῆ εὐνοία τε

καὶ προθυμία. ἐκεῖνοι μὲν οὐν αὐτὸν παραλαβόντες ρο διὰ τῆς αγορὰς λαμπρότατα ἡγον εἰς τὸ Καπιτώλιον,

ἀμιλλώμενοι τῆ σπουδῆ προς ἀλλήλους, οἱ μεν ήδη

ἀχθόμενοι τῆ 'Aντωνίου δυναστεία, οἱ δε κατὰ εὐσέβειαν την προς Καίσαρα καὶ τον ἔκείνου διάδοχον, οἱ δ' ἐλπίδος ενεκα τῆς ἀπ αυτοs, μεγάλα ἁφελή- δο σεσθαι συν τῶ δικαίω προσδοκῶντες, οἱ δε τιμωρίαν σπουδάζοντες γενέσθαι παρὰ τῶν σφαγέων ὐπὲoτοὐ φόνου, και ταυτην μάλιστα πεπράξεσθαι διὰ

HI T. GR. MIN. I. 9

233쪽

NICOLAI DAΜASCEΝIτου παιδὸς οἰόμενοι - εἰ συλληπτωρ εἴη και ὁ υπατος. πάντες γε μην παρήνουν αυτω υπ' ευνοίας προσιόν- τες μη φιλονικεῖν, ἀλλα προσέχειν τω σφετέρω ἀσταλεῖ καὶ ους δυναιτο συμπροσλαμβάνειν βοηθους, μεμνημένον ώς σφαλερὰς εχ ο Καίσαρος θάνατος. 5 ταυτα ἀκουων Καῖσαρ, καὶ ορῶν την των ἀνθρώπων σπουδην ουκ ἀπεικότως περὶ αυτον, ηκεν εἰς το Καπιτωλιον, ἔνθα πολυ πλείους ἐώρα πατρικους στρατιώτας, οἷς ἐθάρρει 'Aντώνιος, πολυ μῶλλον εὐνους αυτω οντας, εἴ τι αδικεῖν περὶ αυτὸν ἐγχειροίη. is io τούτου ἀπεχώρουν οἱ πλείους' περιλειφθέντες δε ἀμφότεροι μετὰ των φίλων διελέγοντο. 30 πιτι του Καίσαρος εἰς την οἰκίαν ἀπιόντος μετὰ τυ διαλλαγηναι προς 'Aντώνιον, μονωθέντα 'Aντώνιον αυλς ἀνερεθίζεσθαι, την ευνοιαν ὁρῶντα παρὰ i5 πολυ του στρατιωτικου παντὸς ἀπονευουσαν ώς προς ἐκεῖνον μεν γὰρ ἐποιουντο παῖδά τε εἶναι καὶ διάδοχον ἀποδεδεῖχθαι ἐν ταῖς διαθήκαις τω τε ὀνόματι

ομοίως πὐοσαγορευεσθαι, γενναίαν τε υποφαίνειν

ἐλπίδα καὶ απὸ του της φυσεως δραστηρίου, εἰς δ ὁ κΚαῖσαρ ἀποβλέψας ουχ ηττον η την συγγένειαν ἀποδείξειεν αυτὸν παῖδα, ώς μόνον εχέγγυον αυτου την τε συμπασαν αὐχην καὶ τὰ του οἴκου αξίωμα διασώζειν. ἀ δη τότε ἐνθυμιζόμενος 'Aντώνιος μετεγίγνωσκε καὶ ηλλοίωτο τη γνώμη, καὶ μάλισθ' ὁτε τους Καίσαρος στρατιώτας ἐν οφθαλμοῖς εἶδεν εαυτὐν μὲν καταλελοιπότας, Καίσαρα δ' ἐκ του ἱερου ἀθρόως προπέμποντας. εδόκει δέ τισι μηδ' ἰν ἀποσχέσθαι αυτοὐ, εἰ μη ἐδεδίει τους στρατιώτας, μη ἐπ' αυτὸν ὁρμησαντες τιμωρίαν ποιοῖντο, και ἀκονιτὶ πῆσαν οαυτου την μερίδα ἀφέλοιντο. κατελείπετο γὰρ ἀμφοτέροις στρατευματα ἔφεδροι. ὁ μὲν δη τοιαυτα

234쪽

λογιζόμενος ἔμελλε τε καὶ ώκνει, καίπερ ἡλλοιωμένος τῆ γνωμη. Καῖσάρ γε μην πιθανὸς ἀδόλως γεγον ναι σφίσι τὰς διαλλαγὰς ἐφοίτα ὁσημέραι ἐπὶ την

οἰκίαν αυτos, ῶσπερ ἐχρῆν, υπάτου τε ὁντος καὶ πρεσβυτέρου καὶ πατρικου φίλου, την τε ἄλλην πῆσαν ἀπένεμε τιμην, καθότι ἡπέσχετο, εἰς ο υντω- νιος τῆς δευτέρας υπῆρξεν αυθις αδικίας τρόπωτοιωδε. ἀλλαξάμενος Γαλατίαν ἐπαρχίαν προς Μακεδονίαν, μετεβίβαζε τὰς ἐν αυτη δυνάμεις εἰς 'Iτα- 1ο λίαν ' καὶ ἐπεὶ ἐκον, ἐξήει ἐκ τῆς Ρώμης υπαντησόμενος αυταῖς ἄχρι Βρεντεσίου. οἰόμενος δὲ καιρὸν ἐπιτήδειον ἔχειν προς ἀ ἐπενόει, διαδίδωσι λόγονως ἄρα ἐπιβουλευοιτο. καί τινας συλλαβὼν στρατιώτας ἐδησεν ως επ' αυτὸ τοίτο πεμφθέντας, ὁπως 15 αυτὸν ἀνέλοιεν ' ρνίττετο δὲ Καίσαρα, ου μην πω

σαφῶς ἐδήλου. ταχῶ δ' ἡ φήμη κατὰ την πόλιν διήρογελλεν ως ἐπιβουλευθείη ὁ υπατος καὶ συλλάβοι

τους επ' αυτὸν ῆκοντας, συνοδοί τε των ἐκείνου φολων εἰς την οἰκίαν ἐγίγνοντο καὶ στρατιωτῶν συνeto ὁπλοις μεταπέμψεις. περὶ δε δείλην ὀψίαν ἔρχεται καὶ εἰς Καίσαρα ὁ λόγος ὁτι κινδυνεύσειεν 'Aντώνιος ἀποσφαγῆναι καὶ μεταπέμποιτο τους φυλάξοντας αυτὸν ἐκείνην την νύκτα. καὶ παραχρῆμα πέμψας ως αυτὸν λοιμος ἔφη ειναι καὶ αυτὰς συν τῆ εαυτοί25 θεραπεία παραγενόμενος προς κοίτην αυτοὐ τἀσφαλὲς παρέχειν, οἰηθεὶς υπὸ των περὶ Κάσσιον αυτὸν καὶ Βροὐτον ἐπιβεβουλευσθαι. καὶ ὁ μεν ταῶτα ἐφιλανθρωπευετο, οὐδὲν υπονοῶν περὶ τῶν ὐπ' αυτοὐ λεγομένων τε καὶ βεβουλευμένων. 'Aντώνιος δ' ουν 30 ουδ' αυτὸν παραδέξασθαι τον ἄγγελον ἐφῆκεν ἐντὸς

τῶν θυρῶν, ἀλλα ἀπεῖρξεν ἀτίμως. ὁ δ' επανελ- θὼν καί τι πλέον ἀκηκοὼς ἀπήγγελλε Καίσαρι ως

235쪽

ἐν τοῖς ἀνθρώποις ώς αυτὸς εἴη ὁ τους φονέας πεμπομφὼς υντωνίω, οἷ' δη καὶ δεσμῶται εἶεν. ὁ δε ἀκούσας τὰ μεν πρῶτον υπὸ του ἀδοκήτου ἡπίστει μετὰ δὲ αἰσθόμενος την ὁλην γνώμην ώς επ' αυτὸν εεἴη τετραμμένον, μετὰ τῶν φίλων ἐσκόπει ὁ,τι χρηποιεῖν. ἡκε δε ὁ Φίλιππος καὶ Ἀτία η μήτηρ διαπορούμενοι τῶ παραδόξω καὶ πυνθανόμενοι τίς ὁ λόγος

εχ καὶ τίς η διάνοια τἀνθρώπου παρήνουν τε αυτωυποχωρῆσαι ἐκποδων ἐκείνας τὰς ημέρας, ἄχρι ταυτα id ἐξετασθέντα ἐκκαλυφθείη. καὶ ὁς, ἄτε Ουδεν ἐαυτῶσυνειδὼς τοιουτον, ου δεῖν ἀετο ἐκ μέσου εἶναι καὶ τρόπον τινὰ καταγιγνώσκειν εαυτ ' πλέον γὰρ ουδὲν περανεῖν εἰς τἀσφαλὲς ἐκποδων γενόμενος, ἀλλ' ἴσως καὶ διάρας ποι μῆλλον ἐκ του αφανούς ἀναιρεθήσε- ibσθαι. τότε μὲν ουν ἐν τοιούτοις λόγοις ἐν. τηυστεραία εωθεν καθίζει, ῶσπερ εἰώθει, μετὰ τῶν εαυ- τοὐ φίλων, ἀναπεταννύναι δε τὰς θύρας κελεύει τοῖς εἰωθόσι φοιτῶν καὶ δεξιουσθαι καὶ αστῶν καὶ ξένων καὶ στρατιωτῶν, διελέγετό τε πῶσιν, ῶσπερ 2ο

καὶ ἄλλοτε εἰώθει, μηδὲν ἐναλλάξας του καθ' ημέραν ἔθους. 'Aντώνιος δὲ συνέδρων τῶν φίλων ἀθροίσας εἶπεν ἐν μέσοις ώς ἐπιβουλευόμενος καὶ πρότερον ἡπὰ Καίσαρος Ουκ ἀγνοοίη, ἐπειδὴ δ' ἔμελλεν ἔξω τῆς πόλεως βαδιεῖσθαι, ώς ἐληλυθὸς τὀ asστράτευμα, καιρὸν παράσχοι τοὐτον καθ' αυτos. καί

τινα τῶν ἐπι την σφαγὴν πεμφθέντων ἀφικόμενον μηνυτὴν αυτω γενέσθαι μεγάλαις δωρεαῖς, καὶ διὰ τοὐτο τους μὲν συλλαβεῖν, ἐκείνους δ' εἰς τὸ παρὸν ἀθροῖσαι συνέδρων, ώς γνώμας ἀκούσειε καὶ ὁπως κχρηστέον εἴη τοῖς παροίσι. ταὐτα εἰπόντος υντωνίου ἐπυνθάνοντο οἱ σύνεδροι ὁπου εἶεν οἱ συνειλημ-

236쪽

μένοι ἄνθρωποι, ῶς τι γνοῖεν παρ' αυτῶν. καὶ ὁ ωντώνιος προσποιηθεὶς μηδὲν τουτο εἶναι προς τὸ παρόν, ώς δῆθεν ὁμολογουμένου τούτου, καὶ εἰς ἄλλα ἄττα ἐκτρέψας τον λόγον, ἐκαραδόκει μάλισται εἴ τις εἴποι ῶς χρὴ Καίσαρα ἀμύνεσθαι καὶ μη ἡσυχάζειν. σιωπῆς δ' ἐκ πάντων γενομένης καὶ συννοίας, διὰ τὸ μηδένα ὁρῶν ἐν μέσω ἔλεγχον, εἶπέ τις, ώς ἄν εὐπρεπῶς διαλύσειε τον σύλλογον, ὁτιεπιεικῶς προσήκει αυτὸν φέρειν τε καὶ τίθεσθαι καὶ 10 μη τινα ταραχην υπατον ὁντα ἐγείρειν. ὁ μεν τοι- αὐτα εἰπών τε καὶ ἀκουσας διέλυσε τον σύλλογον

τρίτρ δ' ' τεταρτρ ημέρα εἰς Βρεντέσιον ἄρμησεν,ώς παραλάβοι την ἀφιγμένην στρατιάν ' λόγος τεουδε εἷς ην περὶ τῆς ἐπιβουλῆς, αλλὰ οἰχομένου δια- 15 λύουσι τὸ σύμπαν πρῆγμα οἱ υπολειφθέντες ἐκείνου φιλοι, καὶ τους λεγομένους συνειλῆφθαι τῶν ἐπιβούλων εἶδεν ουδείς.

Καῖσαρ δὲ καίπερ ἀπολελυμένος τῆς αἰτίας, ουδὲν 3Iρτον ήγανάκτει ἐπὶ τῶ λόγω, καὶ μεγάλης ἐπιβουλῆς

20 εἰς αυτὸν τοὐτο ἐποιεῖτο τεκμήριον ' εἰ τε παρΟὐσα ἐτύγχανεν υντωνίω ἡ στρατιὰ τεθεραπευμένη χρήμασιν, ωετο μὴ αν ὀκνῆσαι καὶ ἐπιχειρεῖν αυτῶ, καὶ

ταλα μηδὲν ἀδικούμενον, ἀλλ' απὸ ἐτέρας ἐλπίδος

ἐπὶ τοὐτο προαγόμενον ' δῆλόν τε εἶναι ταυτα συν- ει θέντα καὶ ἐπὶ ἔτερα χωρήσειν, καὶ ἐθελῆσαι ἀν ἔτι ἐξ αρχῆς, εἴπερ ενῆν αυτῶ τούτο πράξαντι τὸ ἀδεες ἐκ τῆς στρατιὰς ἔχειν. οργῆς ουν δικαίας ἐπίμπλατο εἰς αυτὸν ἄμα καὶ προνοίας περὶ αυτ , φανερῶς τῆς ἐκείνου γνώμης γενομένης, πάντα τε περισκο-ro πῶν ἐώρα οὐχ ἡσυχαστέον ον ἐαυτῶ ' ου γὰρ εἶναι τούτο ἀκίνδυνον ' ἀλλα ζητητέον τινὰ ἐπικουρίαναντίπαλον τῆ ἐκείνου δυνάμει τε καὶ ἐπινοία. τούτο

237쪽

NICO I DAMASCΕΝΙοὐν ἐνθυμούμενος ἔγνω χρῆναι φευγειν ἐπι τὰς πα-τρωους αποικίας, αἷς ἔδωκε τὰς κληρουχίας ὁ πατηραυτοὐ και οἰκιστὴς ἐγένετο των πόλεων, ως ἀναμνή- σας τοὐς ανθρώπους των ἐκείνου εὐεργεσιῶν καὶ ὀδυρόμενος περὶ ων ἐκεῖνός τε ἔπαθε καὶ αυτὸς πάσ- εχει, λάβοι βοηθούς, τοὐς δὲ καὶ χρημάτων δόσει

προσαγάγοιτο. τοὐτο γὰρ αὐτω μόνον καὶ τἀσφαλες ἄμα καὶ εὐκλειαν μεγάλην παρέξειν, ἀνασωσεσθαι δε καὶ το τοὐ οἴκου κράτος ' πολὐ γὰρ ἄμεινον εἶναι καὶ δικαιότερον μῶλλον ῆπερ υπὸ των μηδὲν προση- id κόντων παρωθουμενον τῆς πατρωας τιμῆς ἔτι καὶ προσαπολέσθαι ἀνόμως τε και αδίκως δν τρόπον και

ὁ πατήρ. ταsτα βουλευσάμενος μετὰ των φίλων, και θεοῖς θύσας τύχρ ἀγαθῆ συλλήπτορας αὐτω γε νεσθαι δικαίας καὶ ευκλεοὐς ἐλπίδος, ῶρμησεν, οὐκ i ολίγα ἐπιφερόμενος χρήματα, εἰς Καμπανίαν πρῶ

τον ' ἡ γὰρ ἐβδομη λεγεὼν καὶ ἡ ὀγδοη ' οὐτω γὰρ

την σύνταξιν καλοὐσι Ῥωμαῖοι διαπειρῆσθαι δὲ

πρότερον ἐδόκει χρῆναι τῆς ἐβδομης' μεῖζόν τε γὰρ αξίωμα ' ἐνδοθείσης δὲ ταύτης τῆς αποικίας και ἄλλων πολλῶν συνεληλυθότων . και ταὐτα αὐτω βουλευομένω καὶ τοῖς ἄλλοις συνεδόκει φίλοις, οῖ μετεγχον τῆς στρατείας των τε μετὰ ταὐτα πραγμάτων. σαν-ουτοι Μάρκος ' ρίππας, Λευκιος Μαικήνας, Κόιντος γουεντιος, Μάρκος Μοδιάλιος καὶ Λευκιος. 8βεῖποντο δὲ αὐτω καὶ ἄλλοι ηγεμόνες καὶ στρατιῶται και ἐκατοντάρχαι, και οἰκετῶν πλῆθος καὶ υποζυγίων

τά τε χρήματα κομιζόντων καὶ τὰς ἄλλας ἀποσκευάς.τῆ μητρὶ δ' οὐκ ἐδόκει την γνώμην δηλοῶν, μὴ υπὸ φιλοστοργίας ἄμα καὶ ἀσθενείας, οἷα γυνή τε καὶ ομήτηρ, μεγάλαις ἐπινοίαις ἐμποδὼν γένοiτο. ἔλεγεμεν ἐκ τοὐ φανεροί ἔτι ἐπὶ τὰ ἐν Καμπανία βαδίζει

238쪽

των πατρώων κτημάτων, ώς κἀκεῖνα αποδομενος ἀθροίσειε τἀργυριον καὶ εις ἀ προσέταξεν ὁ πατηρ ἀναλοίη. ἀλλ' ὁ μεν ου πάνυ τι πείθων αυτην ἀνέζευξε. τότε δε -ρκος Βρουτος καὶ Γάιος Κάσ-ο σιος ἐπὶ Αἶκαιάρχειαν ησαν και πυθόμενοι το πλῆ- ς των ἐκ ' μης συνεξεληλυθότων Καίσαρι, καὶ των αγγελων επὶ τὸ μεῖζον ταυτα διηγουμενων, οἱαφιλει γίγνεσθαι, συνεταράχθησαν και ἐν μεγάλωδείματι ησαν, οἰόμενοι ἐπὶ σφῆς εἶναι την ἐξοδον. 10 και φευγουσι διὰ της Ἀδριανῆς θαλάττης. και Βροs- τος μεν εἰς 'Aχαῖαν ηκε, Κάσσιος δ' εἰς Συρίαν. Καῖσαρ της Καμπανίας εἰς Καλατίαν ἐλθὼν ἐδέξαντο αυτὀν ώς ευεργέτου παῖδα καὶ διὰ πλείστης τιμῆς ἡγον. καὶ τὴ υστεραία ἐγυμνου του πάντα λό-M γον αὐτοῖς, καὶ παρεκάλει τοὐς στρατιώτας, ώι; αδμκως καὶ ὁ πατὴρ ἀποθάνοι και αυτὸς ἐπιβουλευοιτο, ταυτα λέγοντος οἱ μὲν ἐκ τῆς βουλῆς Ου πάνυ τι εἰσήκουον, ὁ δῆμος καὶ μάλα προθυμως και ευ- νόως καὶ τοὐτον ωκτειραν και ἐπεβόων πολλάκις θαρ- ει ρεῖν' εἰς ἄπαν γὰρ συλλήψεσθαι αυτὸν και οὐ περιόψεσθαι, ἄχρι ἀν ἐν τῆ πατρώα καταστήσy τιμῆ. και προσκαλεσάμενος αυτοὐς εἰς την οικίαν δίδωσιν ἐκά- στω πεντακοσίας δραχμάς, καὶ τῆ υστεραία τοὐς

βουλευτὰς συγκαλέσας παρεκάλει μὴ ἀπολείπεσθαι 25 τῆς τοὐ δήμου εὐνοίας, μεμνημένους Καίσαρος, ὀς

αὐτοῖς την τε κατοικίαν καὶ την τιμὴν περιέθηκε

πείσονται δ' Ουκ ἐλάττω ἀγαθὰ υπ' αυτos ' ποοσήκειν τε οὐκ 'Aντωνίω, ἀλλ' ἐαυτω καὶ καρπosσθαι τῆν απ' αυτῶν ωφέλειαν καὶ χρῆσθαι τῆ δυνάμει τεω καὶ τοῖς ὁπλοις. καὶ μείζονι σπουδὴ ῶρμηντο β - θεῖν αὐτῶ καὶ συνάρασθαι πόνον τε καὶ κίνδυνον, εἰ δέοι. ὁ δὲ Καῖσαρ ἐπαινέσας τὴν προθυμίαν

239쪽

136 NICOI.AI DAMASCENI FRAGMENTA.παρεκάλεσε συμπροπέμψαι αυτὸν καὶ τἀσφαλὲς τω σώματι παρασχεῖν ἄχρι τῆς ἀστυγείτονος αποικίας.

ὁ δὴ δῆμος μάλα ἡδόμενος ἐπ' αυτω ασμένως υπήκουσε, καὶ συν τοῖς ὁπλοις ἡγαγον εἰς την δευτέραν αποικίαν. ἀθροίσας δε καὶ τούτους εις' ἐκκλησίαν 5 ὁμοια διελέχθη. καὶ πείθει ἀμφότερα τα τάγματα εἰς 'λόμην αυτὸν παρὰ τὰς ἄλλας κατοικίας προπέμψαι, την τε 'Aντωνίου βίαν, εἴ τι κινοίη, ἐρρωμένως ἀμυνεσθαι. προσκατέλεξε δὲ καὶ ἄλλους στρατιώτας μεγάλοις μισθοῖς, καὶ τοὐς μὲν νεολέκτους ἐγύμναζέ 10 τε καὶ ἀνεδίδασκε κατὰ την οδὸν ἰδία τε καὶ κοινῆ πάντας διαλεγόμενος επὶ 'Aντώνιον ῆκειν. πέμπει δ' ἐτέρους των επομένων φρονήσει τε καὶ τόλμη διαφέροντας εἰς τὸ Βρεντέσιον, εἴ πως δύναιντο καὶ τους νεωστὶ ῆκοντας ἐκ Μακεδονίας στρατιώτας πεμ 1 σαι τα αυτῶν ἐλέσθαι μεμνημένους Καίσαρος του πατρὸς καὶ μηδενὶ τρόπω καταπροδόντας τον ἐκείνου παῖδα. εἰρητο δ' αυτοῖς, εἰ ἐκ του φανεροῶ μὴ δύναιντο, αλλὰ ταυτα γράψαντας διαρρῖψαι πολλα-χου, ώς διαράμενοι οἱ ἄνθρωποι τὰ γράμματα ἀνα- πιγιγνώσκοιεν. προσεπέσκηψε δὲ καὶ τοῖς λοιποῖς ἐλπίδων ἐμπλήσας, ἡνίκα δύναμις αυτω συνέσται, ώς

ῖν ελοιντο τὰ αυτου. καὶ οἱ μὲν ωχοντο.

Τέλος του βίου Καίσαρος καὶ τῆς Νικολάου Θαμασκηνου συγγραφῆς.J Exc. Esc. p. 126-180 Fed., m

240쪽

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΒΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΑΥΤΟΥ ΑΓΩΓΗΣ.

ΑντίπατροςJ Νικολάου του Λαμασκηνου πα-Iτηρ του ἱστορικού, ος ἔσχε Στρατονίκην γυναῖκα, την μητέρα Νικολάου, οῖ διαφανεῖς ησαν ἐν Θαμα-σκω κατά τε σωφροσύνην καὶ ἄλλην λαμπρότητα 5 πλούτω τε γὰρ πολλῶ διαφέροντες ηκιστα ἐπ' αυτω ἐμεγαλυνοντο, ευδοξίας τε Ου τὰ δευτερα φερόμενοι

βραχυ τοὐτο ἐλογίζοντο. ὁ δὲ δη ' τίπατρος καὶ λόγου δεινότητι προύχων ἔβλαψε μὲν Ουδ' ὁντινοὐν, ἄνησε δὲ μυρία τουτω ου τὸ κοινὸν μόνον, ἀλλα1ο καὶ των ἀστῶν συχνούς' δικαιοσύνην γὰρ ασκῶν, εἴπερ τις ἔτερος, πλεῖστα μὲν διητησε νείκη τοῖς πολίταις προς ἀλληλους, πλεῖστα δὲ τῆ πατρίδι προς τους ἐν κύκλω δυνάστας, καὶ ἐτιμῆτο υπὰ πάντων διὰ τοίτο ' πλείστας δὲ ἐπιστεύθη πρεσβείας καὶ ἐπι- i5 τροπάς, ἀρχάς τε πάσας διεξῆλθε τὰς ἐγχωρίους' τελευτῶν δὲ τον βίον ουκ ἔστιν ὁ,τι ἐπέσκηψε Νικολάφτω υἱεῖ καὶ Πτολεμαίω τω τούτου αδελφῶ η τp Θιὶ θυμιατήριον, ὁπερ ἔφθη αυτὸς προυπεσχημένος τωθεῶ, κατασκευάσαι, ἐπειδὰν τελευτήση, δηλῶν, οἶμαι, ad oτι τὰ προς θεους ὁσιον δεῖ καὶ τελευτῶντας φυλάττειν και μηδὲν ἔτι ἀπολαύσεσθαι του βίου μέλλοντας. Suidas v. Ἀντίπατρος.J