Historici Graeci minores edidit Ludovicus Dindorfius Nicolaus Damascenus

471쪽

DE IULIANI BELLO PERSICO.

Ioannes Malalas p. 328, 20: Καὶ κατιὼν ὁ αυτὸς βασιλευς γουλιανος κατὰ Σαββουραρσάκου βασιλέως Περσῶν κατέφθασεν ἐν Ἱεραπόλει, καὶ πέμψας κατεσκευασε πλοῖα ἐν Σαμοσάτοις, πόλεως τῆς

φρατησίας, τὰ μεν διὰ ξυλων, τὰ δε διὰ βυρσῶν, εώς ὁ σοφώτατος Μάγνος ' ὁ χρονογράφος ὁ Καρρη

νός, ο συνὼν αυτω γουλιανω βασιλεῖ, συνεγράψατο.

ἀαὁ δὲ Ἱεραπόλεως ἐξελθών ἡλθεν ἐν Κάρραις τῆπόλει κἀκεῖθεν ευρε δυο ὁδους, μίαν ἀπάγουσαν εἰς την Νίσιβιν πόλιν, ουσάν ποτε Pωμαίων, καὶ 1ο ἄλλην ἐπὶ τὀ Pωμαῖκον κάστρον τὸ λεγόμενον Κιρκήσιον, κείμενον εἰς τὸ μέσον των δυο ποταμῶν του φράτου καὶ του 'Aβόρρα οπερ ἔκτισε Λιοκλ ιανὸς βασιλευς Ῥωμαίων. καὶ μερίσας τον στρατὀν ὁ αυτὸς βασιλευς πέμπει ἐπὶ την Νίσιβιν ὁπλίτας ἄν- uδρας μυρίους ἐξακισχιλίους μετὰ δύο ἐξάρχων Σεβα-στιανου καὶ Προκοπίου. καὶ κατέφθασεν ὁ αυτὸς

472쪽

MAGNI ET EUTYCHIANI FRAGMENTA. 367γουλιανὰς τὸ Κιρκήσιον κάστρον ' καὶ ἐάσας καὶ ἐντ- Κιρκησίω κάστρω ἴσους εὐρεν ἐγκαθέτους στρατιωτας ἐξακισχιλίους, προσθεὶς αὐτοῖς καὶ ἄλλους ὁπλίτας ἄνδρας τετρακισχιλίους μετὰ ἐξάρχων δυο5υκκαμεου Μακαμαίου Ζοsimus 3, 26, 8J καὶ Μαυρου. καὶ ἐξῆλθεν ἐκεῖθεν, καὶ παρῆλθε του 'Aβόρραν ποταμὸν διὰ τῆς γεφυρης, των πλοίων φθασάντων

εἰς τον Κυφράτην ποταμόν' ωντινων πλοίων ὐπῆρχενὁ αριθμὸς χιλίων διακοσίων πεντήκοντα. καὶ συν- 10 αθροίσας τον ἰδιον αὐτοί στρατόν, ἔχων μεθ' εαυτοs ' στόλιον μάγιστρον κα4 Σαλουστιον ἔπαρχον πραι

τωρίων καὶ τους στρατηλάτας αυτου, ἀνελθὼν ἐνυφηλῶ βήματι δι εαυτμ προσεφώνησε τω στρατω, ἐπαινῶν αυτοὐς καὶ προτρεπόμενος προθυμως καὶ 15 σωφρόνως ἀγωνίσασθαι κατὰ Περσῶν. καὶ εὐθέως ἐμβαίνειν εἰς τὰ πλοῖα ἐπέτρεψεν, εἰσελθών καὶ αυ- τὸς ὁ βασιλευς εἰς τὸ ευτρεπισθεν αὐτῶ πλοῖον, καὶ

προηγεῖσθαι αυτῶν προσκουλκάτορας προσεταξεν ἄνδρας γενναίους ἐκ του ἀριθμού των λαγκιαρίων καὶ ο ματτιαρίων χιλίους πεντακοσίους, κελευσας βαστάζεσθαι καὶ τὰ σίγνα αυτos καὶ τον κόμητα Λουκια- νόν sic etiam Zosimis 3, 13, 5. Λουκιλλιανὸν 3, 8, 4:14, 3, ubi v. Heyn.J, ἄνδρα πολεμικώτατον, εἶναι συναυτω. ὁστις καὶ πολλὰ κάστρα Περσικὰ παρὰ τον25 φράτην κείμενα καὶ ἐν μέσω των ὐδάτων ἐν νήσοις ἔντα ἐπόρθησε καὶ τους ἐν αὐτοῖς ἔντας Περ- σας ἀνεῖλε. B etooα δὲ καὶ Λαγαλάπον κατεταξενοπισθεν των λοιπῶν πλοίων εἶναι καὶ τυλάττειν τὰ

πλήθη. καὶ κατῆλθεν ὁ βασιλεὼς μετὰ του στρατοίιο παντὸς διὰ τῆς μεγάλης διώρυγος τοs Εὐφράτου

τῆς μισγούσης τω Πγρητι ποταμω ' καὶ εἰσῆλθεν εἰς τον αὐτὸν Πγρητα ποταμόν, ὁπου μίγνυνται οι

473쪽

MAGNI ET EUTYCHIANI

δύο ποταμοὶ καὶ ἀποτελοῶσι λίμνην μεγάλην. καὶ παρέβαλεν εἰς τὰ Περσικὰ ἐν τῆ χωρα των λεγομένων Μαυζανιτῶν πλησίον Κτησιφῶντος πόλεως, ἔνθα υπηρχε τὸ Περσικὸν βασίλειον καὶ ἐπικρατὴς γενόμενος γουλιανὸς ὁ βασιλεῶς ἐσκήνωσεν ἐν τη πε- εδιάδι της αυτῆς πόλεως Κτησιφῶντος, βουλόμενος μετὰ τῆς ἰδίας συγκλήτου καὶ ως Βαβυλῶνος εἰσελθεῖν καὶ παραλαβεῖν τὰ ἐκεῖσε. ὁ δε βασιλευς Σαββουραρσάκιος ὐπονοήσας ὁτι διὰ τῆς Νισίβεως ήρχετο ὁ βασιλευς Ῥωμαίων γουλιανός, ἄρμησε κατ 1θαυτου μετὰ του πλήθους αυτοὐ παντός. ἀπαγγελθέντος δε αὐτω ὁτι ὁπισθεν αυτοί ἐστιν ὁ βασιλευς Ῥωμαίων γουλιανὸς παραλαβὼν τὰ Περσικὰ μέρη καὶ ὁτι ἔμπροσθεν αυτω ἀπαντῶσιν οἱ στρατηγοὶ των Ῥωμαίων καὶ πλήθη πολλά, καὶ γνοὐς ὁτι ἐμεσάσθη, Uφεύγει ἐπὶ την Περσαρμενίαν, δόλω πέμψας δύο συγκλητικους αυτοὐ καὶ αυτοῖς κατὰ ἰδίαν βούλησιν ρινοτομήσας προς γουλιανὸν τον βασιλέα Ῥωμαίων, ἶνα πλανήσωσιν αυτόν, προς τὸ μη καταδιωχθέντα αυτὸν φθασθῆναι. οἱ δε ρινοτομηθέντες Πέρσες sic ἡλ- ειθον προς τὸν βασιλέα Ῥωμαίων προδοὐναι, φησίν, θέλοντες τὸν βασιλέα Περσῶν, ώς τιμωρησάμενον αυτούς. ἀπατηθεὶς δὲ παρ' αυτῶν ἐπομνυμένων ὁ αυτὸς βασιλευς γουλιανὸς ἡκολούθησεν αυτοῖς μετὰ τοὐ ἰδίου στρατεύματος ' καὶ ἀπήγαγον αυτὸν εἰς την raἔρημον καὶ ἄνυδρον ἐπὶ μίλια ρν , πλανήσαντες αυτούς, τῆ εἰκάδι πέμπτη τοί δαισίου τἀ καὶ ἰουνίου μηνός. καὶ ευρῶν ευρον ') ἐκεῖ τείχη παλαιὰ πεπτωκότα πόλεως λεγομένης Βουβίων, καὶ ἄλλο δὲ χωρίον, εστώτων μεν τῶν οἰκημάτων, ἔρημον δὲ ἡν, κδπερ ἐλέγετο υσία ' ἔνθα ἐλθὼν ὁ βασιλευς Λυλιανὸς καὶ ὁ πας στρατὸς τῶν ' μαίων ἐκεῖ ἐσκήνωσεν.

Diustiroci Corale

474쪽

ἐν αὐτοῖς δε τοῖς τόποις γενόμενοι ἐλείποντο τροφῶν

καὶ ουδὲ τοῖς ἀλόγοις υπηρχε βοτάνη ' ἐν γὰρ ερημία ' καὶ γνοὐς ὁ πας στοατὸς μαίων ὁτι ἀπατηθεὶς ὁ βασιλεὐς ἐπλάνησεν αὐτοὐς καὶ εἰς ἐρημους

ο ηγαγε τόπους, πολλὴν αταξίαν ἐτράπησαν. τn δεεξης ημέρα μηνὶ ἰουνω κς ἀγαγὼν τους πλαν - σαντας αυτὸν Πέρσας ἐξητασεν αὐτους ' καὶ ἄμολόγησαν λέγοντες ὁτι υπὲρ πατρίδος καὶ του βασιλέως ημῶν, ῖνα σωθη, ἐδώκαμεν ημῆς εαυτοῖς εἰς 10 θάνατον, καὶ ἐπλανήσαμεν υμῆς ' ἰδοὐ οἱ δουλοί σου ἀπεθάνομεν. καὶ ἀπεδέξατο αυτούς, μη φονευσας

αὐτους, ἀλλα δοὐς λόγον αὐτοῖς, ἶνα ἐκβάλωσι τον στρατὸν ἐκ τῆς ἐρημου χώρας. καὶ περὶ ἄραν δευτέραν τῆς αὐτῆς ημέρας ὁ βασιλεῖς ιυλιανὸς πα-u, ριὼν τὸ στράτευμα καὶ δυσωπῶν αὐτους μη ἀτάκτως φέρεσθαι ἐτρώθη ἀδήλως ' καὶ εἰσελθὼν εἰς τον χιον παπυλεῶνα διὰ τῆς νυκτὸς τελευτῆ, ώς ο προγεγραμμένος Μάγνος ἐξέθετο.

τυχιανὸς δε ὁ χρονογράφος ὁ Καππάδοξ ),

20 στρατιώτης ἀν καὶ βικάριος του ἰδίου ἀριθμου των Πριμοαρμενιακῶν, παρὼν καὶ αὐτὸς ἐν τῶ πολέμω, συνεγράψατο ὁτι κατελθὼν ὁ αὐτὸς βασιλεὼς γουλια- ωὰς μονὰς ιε' ἐπὶ τα Περσικὰ μέρη διὰ του Εὐφράτου εἰσῆλθε καὶ ἐπικρατὴς γενόμενος καὶ νικήσας 25 πάντας παρέλαβεν εις πόλεως λεγομένης Κτησιφῶντος, ἔνθα ὁ βασιλεὼς Περσῶν ἐκάθητο, ἐκείνου φυγόντος ἐπὶ τὰ μέρη των Περσαρμενίων, καὶ βουλομένου μετὰ τῆς ἰδίας συγκλήτου καὶ του στρατου

) Ιdena sit an vivorsus apud Codinuna De Orig. CpoI. p. 9, Α, ed. Paris., ubi de Cpolis muris Constantinianis et an- caeniis agens ad Ut καθως ἱστοροὐσιν Ευτυχιανὰς πρωτοα- σηκρήτης ὁ γραμματικὰς καὶ Ευτρόπιος ὁ σοφιστης κ. τ. 1. in medio relinquit Mulierias.

HIS T. GR. MIN. I. 24

475쪽

αυτου ἄχρι τῆς Βαβυλῶνος τη εξῆς ὁρμῆσαι καὶ ταυτην παραλαβεῖν διὰ τῆς νυκτός. και ώς καθευδει, εἶδεν ἐν ὁράματί τινα τέλειον ἄνδρα ἐνδεδυμένον ζάβαν και εἰσελθόντα προς αυτον εἰς τον παπυλεῶνα αυτου πλησίον τῆς πόλεως Κτησιφῶντος ἐν πόλει ελεγομένη Ἀσία καὶ κρουσαντα αυτον λόγχη ' καὶ πτοηθεὶς ἐξυπνίσθη κράξας καὶ ἐξανέστησαν οἰκουβικουλάριοι ευνουχοι καὶ σπαθάριοι καὶ ὁ στρατὸς ὁ φυλάττων τον παπυλεῶνα, καὶ εἰσελθόντες προς αυτον μετὰ λαμπάδων βασιλικῶν καὶ προσεσ- 10χηκὼς γουλιανὸς ὁ βασιλευς ἐαυτον σφαγέντα κατατῆς μασχάλης ἐπηρώτησεν αυτους ' πῶς λέγεται η κώμη oπου ἐστὶν ὁ παπυλεών μου; καὶ εἶπον αυτῶ ι υσία λέγεται. καὶ ευθέως ἔκραξεν Πω ῆλιε, ἀπώλεσας γουλιανόν' καὶ ἐκχυθεὶς τὸ α α παρέ- Uδωκε την ψυχὴν ἄραν νυκτερινὴν πέμπτην δεσυς κατὰ 'Aντιόχειαν την μεγάλην χρηματίζοντος υιά.

476쪽

Eustatilio Epiplianiensi adiunxi fiaginenthina Ioannis Epiphaniensis, de ipio Euagrius Blat. eccl. V, 24extr. : Προκοπίω δὲ τῶ ρητορι πεποίηται τα ἐκείνου 'Λναστασίου) εως των γουστινιανου χρόνων '

καὶ τα ἐχόμενα δὲ τούτων 'Aγαθίω sicὶ τῶ ρητορι καὶ

γωάννη ἐμω τε πολίτη καὶ συγγενει καθ' εἱρμὸν ἱστόρηται μεχρι τῆς πισρόου του νεου προς Ῥωμαίους φυγῆς a. 590 p. C.ὶ καὶ τῆς εἰς την αυτοὐ βασιλείαν ἀποκαταστάσεως, Μαυρικίου μηδαμῶς προς την πρῆξιν ἐλινυσαντος, υποδεξαμένου δε βασιλικῶς, κάὶ μάλιστα τάχιστα ἐς την βασιλείαν χρήμασί τε μεγάλοις καὶ στρατευμασι καταγαγόντος v. Euagr. VI, 17 21ὶ εἰ καὶ μήπω ἔτυχον ἐκδεδωκότες.

Fragmentum eius, quod unum superest, ex codice Vaticano edidit Hasius, primum usque ad finem s. 1, Notiees et tr. Vol. 8, pari. 2, p. 259-260, deinde integrum post Leonem Diaconum editionis Parisinae p. 173. Idem de codice ipsoque Ioanne p. XIII seq.: Fragmentum Ioannis Epiphaniensis reperi in eod. Vati-

477쪽

IOANNIS EPIPHANIENSIS sol. 94 verso - 100 verso exorilium IIistoriae Ioanneae, insci iptuin: 'μάννου, σχολαστικου καὶ απὸ ἐπαρχων,

περὶ τῆς του νέου χοσρόου προσχωρήσεως προς

Μαυρίκιον, τον Ῥωμαίων αυτοκράτορα, ἱστοριῶν τόμος α. Sed ne is quidem tomus integer ad nos pervenit, at ncua omissaque post sol. 100 versunt maxiuia parie codicis. - An opus absolverit Ioannes incertum: absolvisse tamen colligas ex testina onio Evagrii supra p. 371ὶ: unde patet, tunc cum haec scriberet Euagrius circ. a. 593ὶ, Agatinam et Ioannem non edulisse quidem

eorum Scripta, absolvisse taui en . Sed, viantumvis licet ediderit Ioannes, ad miram paucitatem redigi exeniplaria Historiae eius necesse scit, cum effervescentes in Asiam atque emanapentes Arabes Syriam omnem Aegyptuni pie armis tenueriint, litteris Graecis per has partes obsolescentibus: liberque Ioannis adeo ia in evanuerat saec. XII ineunte, ut Anna Coninena, cum praelationem Λlexia lis pangens ab Ioanne nostro co lures locutiones compilarit vide irae dixi Protegomen. ad Ioann. Lydum De niagistrat. Ronaan. XVIII. C et Notiti. mss. Bibl. Reg. VIII, 261. D'ὶ, propter raritatem exemplariuIn Ioailneorum latiturum surtum ipsius sperasse videatur. Histo-

478쪽

FRAGMENTUM.

riae autena sic deperditae desiderium qito tolerabiliusserannis, ita reptilentus superesse apiui Theophylactuna Siniocattam hia, . IV et V 90. D. 139. D. de Cliosrois fuga atque per Narsena in regnurn reductione nareationem ad-ni odiun diligentem, Plates oculatorum testium esse soleant. Ac nisi omnia me saliunt, laaecunque habet de expeditione illa Τlieophylactus, laabet ex scriptore nostro, ut adeo velut excerptor aliquis praecipitoriam capitiun Historiae Ioanneae sit philanslus. Sed tiirgiliis et luasi anhelatis gravius verius stulit quae vix XXX anilis ante stant subita suit litterariun in imperio Orientali saec. VII ineunte maina congratenter exposuerat Ioannes. Is enim in his celete quae ni inc prodeunt, studiosiun se osten-ταλειφθείη ἀμάρτυρον praef. p. 2) esse chango du molns Ie

ἐπεὶ καὶ τὰ μέγιστα των ἔργων, εἰ μη πως αρα διὰ των λόγων φυλαχθείη καὶ τῆ μνήμη παραδοθείη, τω τῆς σιωπῆς

αποσβέννυται σκότω. Je ne sals si ce plagiat clo Ia princesse peut iure excusύ par Pexemple de sos compatriotes, et par ce-lui de Iean dἘpiphanio tui munio, doni te a te est rempli dorgminiscenees, et doni lo de biit aenablo imitέ d'Appien, lib. VII, cap. 1, VOl. I, p. 228 ed. Sch veigh. Αuero autem loco eadem omnia Maao hic, nisi quod addit codicem Vaticanum inter P risios tum transvectos ab so deprehensiun esse charta cariosa sec. XIII scriptiun, ut priori quomio loco post ea quae Sunt supra p. 372, 6 de codice addiderat: , , Est praeterea in pagellis superstitibus passim charia erosa, verbaque exciderant: maas lacunas, in impresso punctis notatas p. 376, 1; 377, 20;378, 22: 379, 233, ad oram utcunspme Supplere conatus fium. Idem ad p. 380, 24 initus e d. in margine ad voc. ἐξαπινης ubi lacunam ita supplovit in latinis: Chosroes rex subito sese ad Darao oppugnationem applicat: asuam ab urbe secludit: Rggeriburi magnis pro muro excitatis) annotat; , , Folia proximo sequentia 97, 98, 99, ad Procopium dct aedificiis pertinent. Folio 100, maod est extremum codicis, pergit Ioannes, sed magnis cariosae conscissa emae pagellas lacunis. omisit autein Hasius in loco illo praefationis p. 373, 1, quod et in inscriptions oditionis p. 171 addidit et in Notit. p. 259 addiderat 'Eπιφανεως, ut loco illo praefationis casu omisisso videatur quod adesset in codice. Diustiam by Cooste

479쪽

374 IOANNIS EPIPHANIENSIS FRAGMENTUM. lit dictionis Τliucydideae, nec set e utitur verbis Senescentis Graecitatis: si tamen excipis χρόνους pro 172. D. De ipso, quena alii cum Ioanne Antioclieno scholastico patriarclia Cpolitano, alii ciun Ioanne Malala, alii cuin alio Ioanne confii lemini, v. u Valesium ad Euagri p. 122, B. - Fabricius eum Ioannem Antiochenum vocat B. Gr. VI, 686. A. Hari. post Vossiuna ab Valesio notatunaJ Ioannes historicus, de Pio codex Lipsiensis Genesii

Diocaesareae presbyter stili, alius videtur ac noster. tuus de vita nillil notum esse existimo praeter ea quae ipse

exponit in operis exorisio 172. B. 376 initus ecl.ὶ Ad orationem Ioannis quod attinet, quum constanter ille usus sit forma mutandum suit p. 378, 9;379, 11, neque relinPlemi uni videtur p. 377, 7 πεποίητο ei qui augmentum servare solet, etsi hic Praecedit vocalis, alitu consona. Item εἰ - ἐθελήσηp. 378, 6 scribendunt vuletur ἐθελήσει, ut προειδομένων 23 scripsi προχομένων. Nemie Tιβέριος ὁ Καῖσαρ scripserat p. 382, 9, qui p. 381, 19 Tιβερίω Καίσαρι, etiamsi καθ' ὁσον δ' αν οἷός τε ω p. 376. 17et περαιωθέντος p. 382, 16 aetasis, non ipsius sint vitia. Accentuni επανιῶσι p. 378, 30 cori exerat IIasius.

480쪽

ΙΩΑΝΝΟΥ

N μεν ὁσα Ρωμαῖοί τε καὶ Μῆδοι πολεμοὐντες 1 ἀλλήλοις ἔπαθόν τε καὶ ἔδρασαν κατὰ την γουστινια-νοὐ τοs ωμαίων αὐτοκράτορος βασιλείαν η γέγραπται 'Aγαθία τ- Μυριναίω, ἀνδρι τοῖς ἐν Βυζαντίω5 ρητορσι καταλεγέντι ) διαφανῶς καὶ μετά γε Προ-

κόπων τον Καισαρέα τα προς τοὐς βαρβάρους πραχθέντα ἀναγράψαντι. μεγίστου δε ἔντος ων ακοῆ ἴσμεν αυτὸν βασιλέα Περσῶν φυγάδα της οἰκείας ν. De γενόμενον της τε αρχῆς ἐκπεπτωκότα τη Ῥωμαίων Ιο προσχωρῆσαι πολιτεία, Μαυρικίου βασιλέως δεόμενον συμμαχίαν οἱ ἐπιδομαι καὶ ἐς την βασιλείαν καταγαγεῖν, τοsτο ἔρχομαι λέξων, Ου λόγου περιου-

Infra o 5 τοῖς πατρικίοις τῆς συγκλήτου βουλῆς ἐγκα-eαλελεγμένον. Apud Eunapium fr. 38, supra P. 235, 5, pro 4 κατειλεγμενος τοῖς νοταρίοις Her rerdenua p. 239 ἐγκατειλεγμενος, ω1stra, ut ostendit Zonariss Vol. 1, P. 642, B; 2, p. 8, D. Diustiroci by Cooste