장음표시 사용
121쪽
κες α τὰν δεόν φαντι ἐξελῆν, τακτο γὰρ οὐ
κατὰ προταξιν, ἀλλα καθ' υπόταξιν.
προκατειλεγμο ἐπιφρηματα, τυπου δίου ἐχομενα, τ εἰς τόπον σχέσιν σημαYε, παραγωγης τυπάνοντα της ὁιστου δε τὰ μέντοι τοιαυτα, , ἶκόνδε ἀγρόνδε, 0- λυμπόν ὁ ε σύνταξιν εχε ἐπήρηματικήν, ου μην με ρισμον τον κατὰ τὰ ἐπιρρηματα καὶ γὰρ τὸ ἐζ οὶκοντην ἐκ τόπου σημασίαν, ου μ. οπιν ἐπίρρημα, μερ ὁ δύο λύγου την ε τόπου σχέσιν παριστάντα, ' Mi 'ὁ συνα-ἐρον αὶ προθέσεις, μετὰ καὶ MMό-
νων σημαινομενων, και παρεμφατικαί εἰσι τόπου. -υ-
τὸ λογος καὶ ἐπὶ το ἐν οr, ψ ον - ταὐτόν - τηοειοδι. ς καὶ ἐπὶ - νυν ἐπιρρηματος, δηλουντος τὸ ρ τούτου του χρόνου, οὐ ταὐτὸν παράγεται. 'Tπενόησαν ν ἔνιοι - εν - μέρος λόγου ὁ οἶκονδε ε λεπι τοιώτων, τι κατὰ μίαν σχεσιν κφέρονται, ἴπερ ἴδιον ἐπιρρημάτων οτε εἰ ἄνοματα - τὸ οὶκόνδε,-- αν νε ποδίζετο μετασχημαπι ζελ ιι ει πτωσεις κάν ἀριδμονέοπερ πορείπετο νομασιν οἷ συμπλεκτικοὶ σῶψεσμοι εἰ
122쪽
πιώσεως καὶ παντος αρωμοὐ δεκτικοί εἰσιν. εἰ γὰρ λέ- νυ ἡ εχ δεωπος με ν, πω αφανὴς ἐγένει συκ ἐπίσταμαι δε α ρως γαρ ἴχουσι, α σύ -lara . δήποτε - ωοι πτῶσιν, συμπλέκειν καὶ παραλαμβά3 ε--αι. περ ἐπὶ του οἶκόνδε καὶ Ουλυμπόνδε ουκοπιι, ἐπινοῆσαι Ῥυτε γαρ συνδεσις δε μετάπτωσίς ςεις ἀριδμον ν πτῶσιν ἔνεστιν 'Ἀτι τὰ ονόματα, προςλ-- βῶκοντα - θρα φυλάσσει τὴν ἰδίαν σύνταξιν λώροωτον αὐτον, δίχα του πλέονι αναφορ κεχρῆ2σχλαι, δρωπος παραγενόμ ενος, λανθρωπος - α' ραγενόμενος 'λαυτος λόγος καὶ ἐπὶ των μοίων οὐ μην ταὐτόν ἐστιν ν του οἶκόνδε καὶ τον οἶκόνθε'Mοἶκον δε γαρ ελευσομαι, οὐ μὰν τον 'Iκόνδε ἐλεύσομαι. Tοις τοιούτοις λόγοις πατέχοντές φασιν νῶ- σθαι τα τοιαυτα, ἐπ ρπιατι- παραγια, καὶ πι λιν αντείχοια - τονικῶν παραγγελμάτων, καὶ οἱ τως επηπόρουν επὶ. τῶν σχημάτων 'Eστι δε προ εν ἔκασπιονῖ τῶν προκειμέν- ἡπαντ- αι; καὶ ως πρόκειται, δειξομενεστὶν επιρρηματικη συνταξις, ου μην επιρρημμrικαὶ
φωναί. 6 μεν ουν ἐκ τῆς τάσεως προφανῆ πως γαρ τρατη απο τέλους Γη περισπωμενη πῶς τετάρτη ἀπο- λους ἡ ζεῖα λέγω εω τῶν οἶκόνδυ, υλυμπόνδε προς 35οις καὶ α φωναὶ κλινόμεναι ὁλόκληροί εἰσι κατ' αἰτια
ὀνοματικὰς πτώσεις εἰς σύνταξιν ἐπιρρηματικὴ τιὴ 'εμανας καὶ ἐπιρρηματα καλουμένας διαφέρει το ῖκο εν
θέσεως καὶ νόματος, καὶ τ οἴκοθι του εὐοῖ κω, καὶ
124쪽
ναὶ στιγμαὶ αἴτιος ἐστι καὶ αυτοτελείας παραπνατικός,
- βαρεία ἐκφωψ καγκαίως ἀπέβαλε νη ψεῖαν, ἐπειομοτονι τα πύσματα τοις ἀνταποδοτικοις, τοῖος ποιος,
125쪽
ται - προδίσεον παρελκόμεναι, καθάπερ πλεονάσμ ουσαι, υτ τασιν ουτ αλλο τι των παρεπομένων ἐναλλάσσουοι καὶ α το ἐναντίος ου ἀνεβίβαζε τον -- νον, φειλον. 7περ οὐ σύ θιτον, τί οὐ συμπιαβαλλε λτο γένος οπερ διον--δίσεως λαυτυς λόγος καὶ του ναλίγκιος. viii 4 ενέπω κλώδη ς πλουν, 'ε
126쪽
τωνυμίαν την με ην το με θεν, σευ σέ δε, εντευθεν
127쪽
ἀνεφικτον το τοιουτον οἴνω γ φλ εχε καὶ το
τρωας καὶ τους πλγησιπωρους τον Παῖον Λία ἐπικαλεῖσθαι. νο τοιούτου σχηματισμοῖ τινες πειρον οντες
- βον αυτοῖς ἐπικαλῶσθαι τον ξ ιδης παραγενόμενον καὶ βασιλεύσαντα, λέγω της κατὰ κρηνην οἶμαι δη μι, εἰ κατάπυκνος εἰς νον τοιουτον - ηματισμον - ,
128쪽
κος τι τι του κακοῖν τὰς φράσεις. ἐπεὶ γαρ υ πιὸς νος , - όλουρανοβεν, οὐκ ἄπειρός ἐστι τοιαυτο.
129쪽
-ογγος φυλάσσεναι- νιν σημειούμεθα τὸ ἐπιψεν, περὶ
ιὸ ἐξης εἰρησεται, λόγω του χαμόθεν κώ- ἐκεῖθεν