Anecdota Graeca Apollonii Alexandrini de coniunctionibus et de adverbiis libri. Dionysii Thracis Grammatica. Choerobosci, Diomedis, Melampodis, Porphyrii, Stephani in eam scholia

71쪽

nρOIιρεσιν δηλουντα ἐλλέλοιπε τω πράγματι το γὰο QD. καὶ τώ μοια ηματά ἐστιν ἐλλείποντα πράγματι, , τὐλHπον του πράγματος κατὰ τυ ἰδίον νομα--

τα νοματικῆς ἐχόμενα συντάξεως, του ποντι πράγμα τι ἡ ονομασίαν προςδιδοντα, βούλομαι γραφειν, καν με - ὰρ 'ρον, προηρ οέμην, φιλολογεῖν περ λ το ἡ ιδυμεῖν τὴν τοιαύτην σύννὰξιν ἀκριβέστεροντο περὶ συντάξεως ἀποδωσομεν. καὶ κατὰ τουτο

παριπσμενόν ἐστι καὶ - χρη. a Kαὶ κατὰ το λη ον ὁ ἐῆμά ἐστι το δεῖ, εἴγε σι

73쪽

ψίλως ἀφίλως, οὐ σεμνῶς - μνως τενδε ἄν ἔχοι καὶ ὁ

ρα πνεύματα ἡ τόνον η τι των παρεπομένων ταῖς φω- ναις ἐκφερόμενα περιγράφεται του δεοντος μερισμου. ro γὰρ πρὶ μὴ δεόντως ὁ πούς ξύνεται, υκ νομα νοτι λαπα βαρύνεται καὶ περιξ - ἄλλων οξυνομένων, ου επω ηματα προς οἷς καὶ δεδεκεται, οτι κατὰ τον τόνον ἀνάλογόν εστι.

74쪽

ἀπο ρημώπων παρσεδ σιν ἐπιρ-ήμασι καὶ ξυνομένοις

λαβάς, ὀξύνεται, εἰλαπιναστης, αστης, θερισας τὰ δ δια μόνου του της ἐκφερόμενα μετὰ βραχείας της πα- Μρε ρευούσης βαρύνεται, οἰκέτης, ἀρότης, κάτης λιμεν Η συμμαε- η ξει ἐπὶ του ἐργάτεὶς ἡ του παστέμ, αλταπαβ αν ἀπομαλη ro Gμοιον γενομενον τω λαrης κυο --ης, συν ἐκείνοι καὶ βαρύνεται. Ἀαὶ ως μὰν παρηκται κατα λόγον τῶν ἐπιήρ άτων, σαφες γενετο. 3oKαταστατεον ὁ καὶ πῶς το σκητι γένετο. δόκησιν '

75쪽

πολλα ἄπλα ἀπο συνθέτων γεγονότα, - ἔστι γε ἐπινοη--α. καὶ ἐκ των κατὰ σύμπηξιν σωμάτων ἀποβολάς τι- των μερων, ἄπλότητος μῖν ἐχομένας, δηλου- ς Ἀγην ποτε γενομέν γν σφοῖς συμπηξιν, ς εἰ κλινιδίου πούς ἡ ἔστιν υν τις τρorro καὶ τοιουro ἐν λέξέσιν. O i oκεiμν πλοῖς ναι, πόμνησιν ὁ ἔχει το εκπεπτωκέναι ἔα --έτου λέξεως καὶ ἔνεκά γε ποδείγμα- που καὶ δεύτερον παραληπιέον. πο γνορέα, .H.ουν νοούμενον πάντοτε, ο καταστησεται. πόθεν ἄρ παρὰ το ἀνη η την ἀνέρος γενικην, Ἀχιν συγκεκομμενην ανδρός, τυ ν/Uρe συστησεται η ἀνερέα, ς αἰθέρος ἰοερία

. της ὁ ἀνδρος - καὶ ωτιν , ἀνδρία ἀλλὰ καὶ τατο λόγου ηδε ἔχει - ἀνη συντιοίμενον τὸ α εἰς

της υ διφθογγου, νορέα καὶ γαρ σαφές , τι τυ δόμοις εν ποιητοῖσιν ἐν αDίφει ἐστὶ του ευ ἔστι γαρ ἐν τοῖς υJ πεποι ημένοις

κρητηρ τετυγμένον σημαίνει τὸν υ τετιγαενον καὶ Πα δ πολλά ἐστιν, απερ απλῶς με λεγεται, συνδότως δε νοεῖ αι ' A υμεῖς σεσθε ἀντὶ του πέσεσδε, καὶ πικρὰς δῖνας εχsυσαιαντὶ του ἐπεχουσαι, κοὐ τὸ ο σφι γείτον3 ησαν 'ἀντὶ του στυγείτονες πιαι νάπαλιν παρα προθέσεις ἀψίποντα ημ τα, πάρα νάνηρ ος καταθησει

76쪽

mρησεως, πιστουμεδα τι καὶ ἐκ παρασυνθετο του ἀλητι πλουν κατελαμβάνετο το κητι οὐκ ἄρα ἀπο-

77쪽

ὁ πίρρημα εἶναι το ὐπόδρα, 'παράδε νει προδόσεως κοὐ παραπληρωματικων συνδεσμων, ωςτε τὴν πό το/ων συντάσσεσθαι, καὶ εἶναι το ξης πιδών, του καὶ του δη μίαν καὶ τ- αυτην ἐχοντ- δύναμιν εστ δεο γε προ αμφοτερους τους π πιυς φάναι καὶ προς ἐντον προτερον, ς ου εστιν κληδες - τα εὐυποστολῆ τῶ, συμφώνων, , H μερικωτερόν τις ἐπὶ του λα- λάβοι, πάντοτε φυλακτικά ἐor του τόνου, ει μη ὁ τύπος ὁ πολειπόμενος - ἔχοιτο τὸν τονον - πολλα Μαι. δε, ωας ἡ τὰ τοιαυτα ἐνυποβολῆ του- ολω--- ται μένειν κατὰ τον αυτον τόνον, εἴγε πειρα τὰ ις ληγοντα ἐπιρρηματα κατα βαρεῖον ἀσιν, τά τε οξυ νομεν εν - τηρήσει ἔστι κατὰ την ξύτητα, περὶ μεινε θείμεθα καὶ ε ἡ περὶ του κητι τούτου γαρ τρολόγι' καὶ το χωρίς, ἀποβαλον - , - ἐφύλαξ τψν ἐπὶ το τελους ξεών, ἀνεβίβαζε δέ, ον υποπῖπτον ἀύτητι τῶν μω 'ποντων ἐπιρρημάτων, , O

78쪽

α πειν δύναται ὁ καὶ - ἔλλειψιν του ε οενεχ δ' - - σάοι ἀνάλογον ἀναδεδόχθαι. ἐκτελἐς μεν οὐν ἐπι ἀν ἐν

79쪽

καὶ ε ἀντωνυμίαις

τε χαλιφρονεοντα,

80쪽

αμφι περὶ κρηνην, κάὶ σανὶς - τοῖς πινιούτοις υποπέπτωκε τλυποδρα ἰδών. πρυς οἷς πασει ἡ αὐτη σύνταξις του πGων το πό-

τ πυγμῆ, καδόν τινες φοβησαν, νόμαν αν εχ σα. σφὸς ἐκ του ἐπὶ ρημα φέρεσθαι παντοτε τας φωνας, καθότι καὶ τα αλλα των πιμημάτων,, ι ἐκ της Παρεπομένης ἀκλισίας ἐπὶ τὰς πτω- και τους αριθμούς, οπερ παρειrόμενον ἀ- ώς πρόκειται, το ἐπιρρήματι καὶ

εθε vi ,κλισίας ἐκείνων λόγον ἔστιν επωδαι, λέγω του πέντε η ἐξ καὶ των τοιούτων, ἡ καθ - νων στοιXH- βων - κατὰ, δέον ἐκπεμίμεθα - - ΗΠ ι μέντοι ἐπινοησαι νομά τι ἐς διπλών ληγον, Ῥυ πάντως κήσεως ἔτυχε καὶ ἔνεκα κλίσεως καὶ συντάξεως το ἐν πτυξ νομά ἐστιν, ἐπεὶ καὶ τυχος - πτυχες τὸ δὲ π υβ επίορημα καὶ το λαξ, συντασσόμενα τοῖς ρημασε καὶ οὐκ ἔχοντα - αλλην ἡνησἐιν ἡ τὴν ρημανυ Q. ,ολουθω δι- νοέον καὶ περὶ ἐμίσεως του πέν-κα των τοιούτων, μὴ ἀρα καὶ αὐτὰ διὰ την παρ