Athenaeus

111쪽

πρωτων Κρητῶν εἰς τους αληνας παρελθέντος, ῶς ἱστορεῖ Πιμαιος ἄλλοι δέ φασι των τοιούτων ἐρωτων κατάγξασθαι λιον ξενωθέντα παρὰ Πέλοπι καὶ ἐρασθέντα εο3 του υἱου αυτ Ἀρυσίππου, - καὶ ρπάσαντα - ἀνα- σέμενον ἐς ἀρμα ι Θήβας φυγεῖν Πράξιλλα ει η a mωνέα - Λιός φησιν ἀμ- ναι-- ρυσιππον καὶ Κελτο δὸ των βαρβάρων καιτοι--λωτας ποντες γυ- εα ταῖς παῖς μετὰ - ερωμένων ἀναπαύεσθαι Περ- σα δἐ παρ' Ἐuηνων φησιν μόδοτος μαδεῖν - παισὶ χρησθαι 80 Φιλόπαις δ' ην ἐκμανως και λεξανδρος ὁ βασιλευς 3ικαίαρχος - εν τι περὶ τῶ is ni ricie , αγωου του εὐνουχου οντως -τόν φησιν ηττῆσθαι ς ἐν φει θεάτρου ολο καταφιλεῖν αττὸν ἀνακλώσαντα, καὶ των θεατων πιφωνησάντων μετὰ κρότου οὐκ ἀπειθήσας πάλιν ἀνακλάσας εὐλησεν Καρυστως δ' ἐν ἱστορικοῖς υπομνημασι - ρωνι φησὶ Θω αλκιδει πως καλός κα ειχεν - προ αυτόν. δ' Ἀλέξανδρος παρὰ Κρατερ αυτὸν ἐπήνεσε γενομένου - ποτον , ο ματερ εκελευσε τον παιδα καταφιλῆσαι τον Ἀλέξανδρον και ς,

112쪽

σθω Ἀντιγονου δντου βασιλεως ρωμενος ην Ἀριστοκλης

νος πότου, καὶ ἀναπηδησας προ τυν ἡνων , πεισεν --τον συγκωμάσαι αυτ προς Ἀριστοκλέα τον κιθαρωδον,

λογύνης. γων οὐν ο ποιητης εν ταῖς μιγραφομεναις Ἐπιδημίαις γρυνε ουτως Σοφοκλει τω ποιηr,4νM συν- Ihντησα, τε ἔπλει εἰς λοβον στρατηγὸς ἀνδρὶ παιδιώδει παρ ινον καὶ δεξιω Ἀρμησίλεω δἐ ξενολο εοντος καὶπo oo 'Aθηναίων, στιωντος αυτὸν, πεὶ παρὰ το πυρ

113쪽

τειν- καὶ πρόσφερε μοι καὶ α φερε τὴν κυλικα - πολυμαλλον ἐρυθριάσαντος του παλλε, προ τυν συγκατα-

μάτων ἐων διδάσκαλος Σοφὸς ἐν δ συ γε , φόκλεις ἐν ποιησει εμως μέντοι γε υκ εν ειρηκε Φρυνιχος πορφυρέας ειπὼν τας γνάθον του καλου ε γαρ ὁ ζωγράφος θωυατι πορφυρεω αλείφει τουδὶ του παιας - γνάθους, ον ἄν τι καλὸς φαίνοιτο - κάρτα δειτο καλον - μ καλω φαινομένω εἰκάζειν. ἀναγελάσας - τω Ἐρετριε Σοφοκλῆς Ουδ τόδε σοι αρεσκει ἄρα. , ω τὸ Σιμωνiδειον, κάρτα δοκέον τοῖς Ελλησιν ευ'εὶρῆσθαι

Πορφυρέου ἀπο στόματος ἱεῖσα φωνῶν παρθένος ςovδ' 'οιηνης, φη, λέγων χρυσοκόμαν Ἀπόλλωνα χρυσέας γαρ εὶ ἐποiησεν ο ζωγράφος τὰς του θω κόμας καὶ μη μελαiνας, χεῖρον ἄν ν το ζωγράφημα ουδ ο φας ροδο κτυλον ει α τις εἰς ὀδεον χρωμα βαφει του δακτυλονς, πορτνροβάτο χεῖρας, καὶ ο γυναικὸς καληλεποιησειε. γελασάντων ὁ ὁ ἐν Ἐρετριευς ἐνωπήν τῆ

114쪽

η κεφαλὴ ν κεφαλῆ ἀσσοτερα γενηται. ως δ' ην ο κάρτα πλησίον, προσλαβον τῆ χειρὶ φiλησεν ἐπικροτησάντων

δ παντων συν γελωτι κα βον ς ε υπηγάγετο τον ducti , Μελετῶ, ειπε στρατηγεῖν, ω ἄνδρες επειδηπερ Περικλη ποιειν με φη, στρατηγεῖν δ' οὐκ ἐπωrασθαι.ῶρ' υν - κατ' ὀρθόν μοι πεπτωκε τι στροτηγημας τοιαυτα πολλὰ δεινῶς λεγέ τε καὶ πρησσεν, δε πiν η πράσσω τα μεντοι πολιτικὰ ουτε σοφὸς οε ρεκτηριος ην, αλλ ως αν τι ει των χρηστῶν ' Aty να-ν.

82. μιαρώνυμος δ' ὁ Ῥόδιος ἐν τοις ἱστορικοῖς υπομ-μασι φησιν τι Σοφοκλης ευπροπη παῶ3α ζω τείχους απο γε χρησόμενος αὐrv. ὁ ἐν ιν παις τυ ιδιον ἐμάτιον ἐπὶ τη πόα πωτρωσε του του Σοφοκλεους χλανίδα περιεβάλοντο μετ' ουν τῶν ὁμιλίαν Ο παις αρπάσας τό του Σοφοκλέους χλανοιον χετο, καταλιπώντω Σοφοκλεῖ τὸ ωυτου παιδικον ἱμάτιον. οἷα δἐ εικὸς διαλαληθέντος του νβεδεκότος, υριπίδης πυθόμενος καὶ πιτωθάζων τὸ γεγονὸς, καὶ αντός ποτε ες τοίτω

115쪽

πησάμενος τω περὶ του Πώ- καὶ Βορέου λογω, καὶ προς μοιχειαν αντον παραινιπτόμενος Πλιος - ου'UM, υρι-- ἔς με χλιαίνων γυμνον ἐποίησεν σοι δἐ φιλοουνθ' ωραν Βορρας ώψλησε. - δ' οὐ σοφος, τον Ἐρωται αλλοτριον σπείρων λωποδυτην πάγεις. 83. Θεόπομπος δ' Α τ περ των -- 'των ἐκε05 Λελσῶν χρημάτων Ἀσώπιχόν φησι τον Ἐπαμινώνδου ρώ- μενον το ευκτρικὼν τρόπαιον εντετυπωμενον ἔχειν - της ἀσπέδω, καὶ θαυμαστῶς αυτον κινδυνευειν ἀνακεῖσθαι δ τη---iδα ταίτον ἐν Λελφοῖς ἐν τη στορ ἐν πιτναλ συγγράμματι Θεοπροπος φιλογυναι- μέν φησι γεγονέναι Φαουλλον τον Φωκέων τυραννον, κώπαιδα δι ει μαρρον καὶ - των του γυ χαρίσασθαι τουτον εις Λελφον παραγενομενω ν Πυθοδώρου του Σικυωνίου ιω, ἀποκειρομεν την κόμην, οντι καλω συγγενομενον, τὰ βαριτῶν - ματα, στλεγγῖδι χρυσῶ τέσσαρα πώνιαδο δ αυλητρίδι Βρομιαδέα Φάυλλος παρτησιον αργυρουν Φωκαέων καὶ στεφανον χρυσον κιττου Πεπαρηθων αὐτη φησὶ, καὶ ἔμελλε τὰ Πυλα αυλεῖν, μη υπο ου πλήθους ἐκωλυθη μοι - λωτs o Te χολέου υἱω Φυσκίδα ἔντι καλω 'Oνόμαρχος εδωκε, φησὶ, στέρονον δάφνης, μελων ἀνάθημα ουτος ὁ παις προς Φέλιππον ἀχθῶς π του πατρος κἀκεῖ προαγωγευομενος

116쪽

πορα μάντεων γενομένης φωνης ἐκ τῆς δάφνης της χαίκῆς, ν στησαν Μεταποντῖνοι κατὰ την ριστέα μου Προκοννησέον ἐπιδημιαν, ου φησεν Ἀπερβορέων παραγεγονέναι, ως τάχιστα φθη εἰς τον αγορὰν ἐμβαλουσα, ἐμμανων γενομένων των μάντεων διεσπασθη - αυτων. - των ἀνθρώ-η στερον - τούντων την αἰτίαν -- ρέθη δια τον του θεου στεφανον ἀνημμένη.

ρατε - καὶ μεῖς, φιλόσοφοι ι παρὰ φύσιν

τῆ 'Aφρ ωη χρώμενοι καὶ ἀσεβουντες εις την θων μητον αυτον διαφθαρητε τρόπον τότε γαρ καὶ οἱ παῶδες ειοι καλοὶ, ως Ἀκερα ἔφασκε ἐταψα, σον ἐοίκασι γυναικὶ χρόνον, καθάπερ στορεῖ Κλεαρχος, μοι ἐν γ καὶ κατὰ φύσιν δοκεῖ πεποιημεναι Κλεων-- Σπαρτιά- της, πρῶτος ἀνθρ-- εις μηρείαν λαβων παρὰ Μεταποντίνων γυναῖκας, παρθένους τὰς ἐνδοξοτάτας καὶ καλλιστα διακοσίας - ωτορεῖ Λουρις ὁ Σάμιος ἐν τη τρων των περὶ Ἀγαθοκλέα ἱστορι- κόγ δ κατὰ την Ἀπικράτους - 2 Tἄρωτία ἐκμιμά κα ταυτα παντελῶς Σαπφους, Μελπου, λεομένους, αμυνθίου. νμεῖς ἡ ω φιλόσοφοι. - ἐρασθέντες ποτὲ γυναικῶν , ἐννοια λάβου ς δύνατον ἐστι, τυχεῖν μάθητε . . .

117쪽

1348 IT

παυονταε οι ἔρωτω, - φησι Κλέαρχος τη τε γαρ περὶ Πειρηνην χαλαν οἰ βοος ἐπανεβη καὶ γεγραμμιτr κυν καὶ περιστερ καὶον τη με κίων, ν ὁ περιστερὰ, τη δ χην προσῆλθον καὶ ἐπεπήδησαν φανεντων δ -σι τούτοις δυνάτων ἀπεστησαν, καθάπερ Κλεισοφος ὁ Σηλυμβριανός οντος γὰρ του ε Σάμω Παρων γάλματος

ἐρασθῶς κατεκλεισεν -- ιν - αω, ως πλησιάσαι δυνησομενος ' - ως δυνάμει δι τε την πατητα και- ἀντίτυπον του λίθου, τηνικαντα της ἐπιθυμίας ἀπέστη. καὶ προβαλλόμενος τι σαρκιον ἐπλησίασε της πράξεως σαωτης μνημονευε καὶ Ἀλεξις Ἀμπτης ἐν τω ἐπιγρα-

-ιουθ ετ ον λιθίνης μεθέμησεν κυρης ανθρωπος, ε κατεκλεισέ θ' -τὸν τω νεω. καὶ Φιλημων του αυτου μνημονεύων φησὶν ' χλ εν Σά- ἐν του λιανο ζώου ποτὸανθρωπος ηράσθη τις εἶτ' εις τον μν

αατεκλειπεν αυτόν.

118쪽

γελτοῖς συνταξαι ἀφεινα τον σωθρωπον δεδωκέναι γὰρ αυτ μισθόν.

ρος, ῶς μορε 3ουρις ἐν τῆ νειν. ὁ ὁ λόγος ἐστὶν αιτ ὁ περὶ Ἀλεξάνδρου, καὶ λέγει Ουτως , Μετεπέμφατο

δὲ καὶ τον ἐκ της Σασου παῖδα περ γαρ τῶν πόλιν αὐ-την ιονύσιος τις ἐν παις, ο μετὰ των αλλων ἐκ παλαί-srρας παραγενόμενος - την Τάλατταν ἐκολύμβα δελφὶς δ προ αντον ἐκ του πελάγους απ.τα καὶ αναλαμβάνωνει τὰ νῶτα ἔφερεν α πλειστον νηχόμενος, καὶ πάλιν ἀποκαθωτα εις την γῆν. φιλανθρωπότατον δέ ἐσrι, καὶ συνετώτατον τὸ - ζῶον δελπις χάριν τε ἀποδιδόναι ἐπι

φῖνα καὶ μέλλοντας κατακόπτειν ἀργυριον δους καὶ παραστησάμενος ἀνηκεν εἰς το πέλαγος καὶ μετὰ ταλα να--

119쪽

γιε χρησάμενος περὶ Μυκονον κα πάντων πολῬίνων μόνος π δελφινει ἐσώθη ὁ Κοίρανος τελευτήσαντος ἐαυτου πανον ἐν τη πατρὶδ καὶ της ἐκφορῆς παρὰ τον θάλατταν γιγνομένης -τὰ τυχην ἐν τη Μιλήτω ἐν τω

ἐν πλῆθος δε ἐνων ἐφάνη ἐν η μέρα κώνη, μικρον

- , τὰ μῶας ἀπεσόβει - δι κλαίοι, τη προβοσκιδιτην σκάφην ἐκ-ε καὶ κατεκοίμιζεν αυτό. το δ αυτόμοί. καὶ λαρρην ἐλέφας πολλάκις. 86. Τμεῖς δ/, ω φιλόσονοι, καὶ των δελφίνων καὶ

των λεφάντων - κατὰ την γνωμην ἀγριωτεροι, ἔτι δἐ ἀνημερώτεροι, κωτοι Περσαω του λιτιεως ἐν τοῖς συμ- ποτικοῖς προ ιμ- βοῶντος καὶ λέγοντος Περι αφρ δισων ἡρμοστον ιναι ν, οῖν μνείαν ποιεῖσθαι καὶ

120쪽

IT 1351

- ενταυθα τους ἐν μέρος τε κα μετρίως αὐτοῖς χρωμένους ἐπαινεῖν δει, τους ὁ θηριωδῶς καὶ πληστιος φέγειν καὶ εὐδιαλεκτικοι συνελθόντες ει πότον περ συι λογισμῶν διαλέγοιντο, ἀλλοτρέως - --υς πολαβοι τις ποιευ του παροντος καιροι - ὁ καλος κἀγαθός μεμεθυσθείη ν οι δἐ βουλόμενοι σωφρονικοὶ εῖναι σφόδρας χρ τινος διατηρουσιν ἐν το ς πότοις το τοιοὐτον εῖθ' -αν παραδει το ινάριον, ἐν ἀσαν ἀσχημοσύνην επιδείκνυνται καὶ πρώην γενετο ἐπὶ τῶν ἐξ Ἀρκαδίας θεωρῶν προς νrίγονον παραγενομενων. κεῖνοι γαρ ηρῶ- στων σφόδρα σκυθρωπῶς καὶ υσχημόνως, ως ωοντο, π

ιστὶν ἐν ταῖς διαζώστραις γυμναὶ ἄρχουντο, υκ τι - 44εῖχον αυτο - ἄνδρες, ἀλλα ἐκ των κλινῶν ἀνωρμων καὶ Ῥυ- ώς θαυμαστόν τι θεαμα θεώμενοι καὶ μακάρωντο βασιλεα ἀπεκάλουν οτι εξεστιν αυτω τούτων α- ίειν ' καὶ τερα τουτοις παραπλησι πάνυ πολλὰ των φορτικῶν λῶουν τῶν φιλοσόφων δ τις συμπινων ημῖν εἰσελθουσης αυλητρiδος, καὶ υσης ἀρυχωρια παρ' υτω βουλομένης της παιδίσκης παρακαθ ἐσαι, οὐκ επιτρεφεν, αλλὰ σκληροναρο- εισηγεν. ειθ' στερον πωλονιιενης της αὐλητρὶδος, καθάπερ ἔθος ἐστὶν εν τοις πότοις ἐνεσθαι, ν τω γοράζειν πάνυ νεανiσκος ν' καὶ τω πωλουντι ἄλλω τινὶ θἀττον προσθέντ έμφισβητει, καὶ - - αυτιν πεπρα-

κεναι καὶ τελος εἰς πυγμὰς λθεν ὁ σκληρὸς κεινος νιλόσοφος καὶ εὐώπη οὐδ α παρακαθίσαι επιτρί- τη--τριδι μήποτε αντός ἐστι ν ὁ Περσαῖος ὁ περὶ τυαέλητρίδος διαπυκτεύσας φησὶ γαρ Ἀνrίγονος ὁ