장음표시 사용
1281쪽
IN Lin. III. ANNALivM TAcreti. OsrC A P v T. subnexum sorte priori: de connubio patronum cum libertabus. Verborum partem Vlpianus appendit libro iii ad legem Iuliam de Papiam: In eo jure, quod dicit. IN vi TO PA
TRONO. LIBERTAM GAE Ei NuPTA EST, ALII NUBERE NON POSSE, PATRONUM ACCIPIMva, &c.
Et idem iterum l. x L. De divortiis: Quod ait lex, Divo RTi I
REM EAM EssE voLET. Vide interpretem cumpse Vlpianum : dc adde l. i. De concub.
C A p v τ De spontal ibus.quando D qua fini contrahenda. Sumptum e Iulia de maritandis ordinibus, indice Suetonio cap. XXXIV. Cumque, inquit, immaturitat tonsarum is matrimoniorum crebra mutatione vim legis eludi sentiret, tempus nono, habendi coartavit. Sponsalium enim olim licentia , adspectu nullo aetatis. At Augustus, cum quidam immaturas plane virgines desponderent, ec mariti essent non mariti: arcendae huic fraudi tempus definiit aetatemque sponsionum : ita ut non ante decimum annum sponsa quaequam csset. Clare Dio lib. Liv. 'sac s. υάρ μοι, τας H ri μώς π eta 'πῶiis , - , ἐρων --
sarent: statuit nullam sponsionem*mam esse, postquam, fiennio
exacto . nuptia non sequerentur: hoc est, ut omnino decεnnem desponderε opus esset,siquis sponsionis jus vectit fructum. Puellis enim duodecimus almus plenus, ad septias definita atm censetur. XIlander Dionis mentem plane hic non cepit. Facit huic capiti quod Cajus lib. i. Ad Iuliam & Papiam scripsit: Sapὶ justa ac necessaria causa non solum annum vel biennium, sed etiam triennium γ quadriennium edi ulterim trahunt ponsalia: veluti valetudo sponse ponsave,
mel mortes parentium, e c. C A v v ae de aetate eorum qui ducerent, quaeve nuberent.Eo capite cautum ne mulier quinquaginta annis minor sexagenario nuberct ; neu vir minor sexaginta, quinquagenariam duceret. Lactantius lib. I. Senecae verbis: aduid ergo est quare apud poeta alaei simus Iupiter desierit liberos lodepeἶutrumsexagenarius facts 3 est. illa lex Papia uiam imposuit ρ an impetravit jus trium libero rum ' Et Appuleio in judicio objectum, quod Pudentilla ei anus Matis sexage o ad libidinem nussisset: videlicet contra legem Papiam. Huic tamen capiti Claudius abrogavit, ut Suetonius notat cap. xxi ii. Capiti, inquit, Papia-Poppaea legis a Tiberio Caesare, qua exagenarii generare non posse*t, edicto abrogavit. Legerim, addito,vel edito. Edictum certe Claudii non fuit, sed Senatusconsultum.
1282쪽
iisg I. Lipsit Excvnsus Vlpianus in Fragm. titui. xvi. Sed SC. Claudiano major sexagenariosi minorem quinquagenaria duxisset, perinde habebatur ae simino exaginta annorum duxisset uxorem. Caustae quae Tiberium, quae Claudium moverint, in aperto. Ille, quod plurimum fieri solet, spectavit: hic, quod per naturam potest. Adeo autem amare & virum exercere sexagenarius potest, ut sint octogenarii senes iidemque patres inter exempla. At mulier quinquagenaria major, vix est, ut impleatur. CApur de libertate conjungendi ; quod tamen xxxv. in ordine fuit. Martianus: Capite trigesimoquinto legis Iulia, qui liberos quos habent in potestate injuria prohibuerint ducere uxores vel nubere, vel qui dotem dare non volunt: ex constitutione, M. Sumile in libertis, etiamsi juraverint, i. v M. De operis libere. CAPur de intervallo temporis a morte conjugis vel divortio, ad conjugium novum. Neque enim probata Iuliis linibus mon gamia: sed ad matrimonia compulsi iterum, vidui, aut dispar ti. Discreparunt in tempore Iulia dc Papia. Nam ut Ulpianus notat tit. xiv. Feminis lex Iulia a morte viri, anni vacationem tribuit: a divortio, mensium sex. At Papia elementior, a morte biennium indulsit ; a repudio, annum & menses sex. In Suet nio, Triennium leges: nec id te turbet. Exsolvit eum nodum Dio in oratione Augusti ad caelibes lib. Lui. u i ταῶ α δε -
ο uA , M', δύο. Id est: Nec ad ista festinanter impuli tor, sed primum tres integros annos ad apparatum rei concessi, deinde binos. CAP v T de praemi is maritorum, patrumque: quod in ordine septimum mille, colligas ex Agellii lib. i. cap. xv. Praemiis enim invitandi fuerunt ad matrimonia & prolem frequentandam Praemia duorum generum, Honores & Commoda. Quae largiora utraque apud patres: quaedam tamen seorsim data etiam maritis. Veluti, honestior in spectaculis locus. Suetonius Augusti cap x L i v. Militemsecrevit a populo: maritis e plebe proprios ordine,
adsignatii. Et ad eam sententiam accipio, quod poeta Hispanus iacete scribit: adone cum sis eviratior fluxo, Theatra loqueris , se gradus , se edicta. Traὴe que cir Idus, mulasque censusque.
Sedere in equitum liceat an tibi; camnis Videbo Didyme; non licet maritorum.
Priecesserunt item mariti in magistratu, &in fiscibus. Agellius Capite septimo legis Iulia priori ex Consulibus fasces lumendi potestat s. non qui plureis annos natus est, sed qui plures liberos quamcol ga aut in Jά potestate habet aut besio a nisit. Sedsi par utrique
numerus liberorum es, maritus aut qui innumero maritorum espraefertur. In numero maritorum, id est, opinor, sponsus: vel etiam
1283쪽
IN Lin. III. ANNALI vM TAer Tr. Ir 89 etiam qui jus habeat ab Imperatore mariti. Id enim quoque dari solet, pariter ac jus liberorum. Didici ex unico Dionis loco lib.
id est, Militibus, quoniam ex legibus uxores ducere iis non licebat , jura maritorum concessit. Sed dc plura maritis privilegia in cle, in administratione provinciarum: quae haurics ex praemiis patrum statim , ne eadem iteranda, sint. Patribus certe, ut praedixi , praemia uberiora, & pleno velut dimenso legum. Idque non solum e Iulia aut Papia, sed more Rom. pristo. Lex focus ac minis Latini, quistirpem ex sese domi relinquerent, dabat, ut crees Romani ferent ait Livius lib. XLI. Item a Censoribus, In quattuor urbanas tribus eae autem min is honest descripti erant libertini, praeter eos quibus filius quinquenni maior ex SC. esset, ait idem lib. XLV. Iulius Caesar, agrum Campanum divisit extra fortem XX. millibus civium, quibus terni plure e liberi essent, ut notat Suetonius cap. XX & Appian. Civilium ii. & exempla r peries fors sit plura. Sed Augusto in primis ea cura : non lege Papia solum, ut censent quidam haud e vulgo, sed jamdiu ante. Quod clarum ex iis quae Dio scribit ora. de praesidibus provinciarum , dc t. v. ante Papiam latam. Fateor tamen , quod Papia praesertim. Praemia πολυπιαιδεας ex ea lege , non absurde fecero, si ordine proponam. Primum. Vt in petitione candidati praeserantur, quibus liberi pi ures. Tacitus lib. I i. Contra plerique nite-hantur, ut numerus liberorum in candidatis praepol eret, quod lex jubebat. Lex non alia quam haec Papia. Secundum. Vti praeserantur proletarii in sorte provinciarum: & easdem diutilis obtineant. Prius membrum e Tacito firmo, Annal. xv. Percrebuerat ea tempestate pravissimus mos , cum propinquis comitiis aut forte proCinciarum , plerique orsistis assoptionibus adsciscerent filios , praetur que is provincias inter patres sortiti, statim emitterent manu
quos adoptaverant. Alterum e Dione Lili. Praesides, inquit, annuos se sorte lectos esse voluit, πιλα ειτcis πιλυ ια. - η γά ου προ-
νομια προ η. id cst, nisi si cui multitudinis liberum aut nuptiarum causa privilegium esset. Quamquam id ad sortem tantum referri fortastis par est, non etiam ad mansionem. Tertium. Praeeant emineantque in omni magistratu. Colligas ex Agellii lib. I i. cap. X v. verbis quae supra. Et ab hoc exemplo est, quod qui plures liberos habet . in curia vel collegio primus sententiam rogatur ; in albo ξc processu, ceteris praesertur. L. IX. C. Dedecur. ina rum. In honoribus petendis, gratia fit annorum qui liberos habent di quidem pro numero liberorum. Exempli causa, minores XXV annis ad honores non admittuntur, nisi beneficio prolis. Qui ergo quinque habent anno vigesimo admittuntur, qui tres, vigesimo-sccundo, ec sic deinceps. Vide l. ii. De minoribus, quae ad hanc sententiam clara. Et Plinii locum eodem traho, libro via. Epist.
1284쪽
sas ct I. Lipsit Excvnsus praeter meam supra, aliorumque mentem. Calestrium Imronem familiarissime diligo. simul q flores Caesaris fuimus. I sme in Tribunatu liberorum jure praeesset , ego idum in P tura sum confecutas, cum mihi Caesar annum remisisset. Ubi vides dimitti etiam annos beneficio Caesaris solere, quasi liberos haberent. Quinctum. Qui plures liberos habet i. e. in urbe tres, in Italia quatuor, in provinciis quinque, a cura, tute-Ia, ceteriique muneribus personalibus immunis est l. ii. De excusetionibus i. i. C. Qui num. libcror. SeStum. Damnat rum liberi plures assem accipiunt , e constitutione Hadriani l. vii. De bonis damnat. Et ab ea mente Dio scripfit, Hadrianum mitiores poenas reis irrogasse liberos habentibus. quod Cui acius notavit pridem. Et plura, quae facile colliges cx iis quae dicam de mulctis. Ex his ortum celebre illud ius trium liberorum Auctoritatem trium liberorum. Tertullianus dixit, contra Valentinianos) quod orbis pro beneficio Princeps dabat. Plinius i. ii. Epist. Nuper ab optimo Principe trium liberorum et jus impetravi: quod quamquam parce o cum dilecta daret, mihi tamen, tamquam eligeret, indulsit. Idem ad Trajanum lib. X. Exprimere domine verbis nou postum, quantum mihi saudium attulerit, quod me dignum putasti jure trium libero
Uxor cum tibisitformosa, pudica, suecta, Uuo tibi natorum jura Fabulis trium 's ιod petis a nostro supplex dominoque deoque , Hac datis ipse tibi; si potes arrigere.
Praemia laudato triluit mihi Caesar uterque, Natorumque dedit jura paterna trium.
Origo ejus d lege Iustia, uti discas ex Dionis apto ad hanc rem
Livia in numerum matrum qua ter peperissent ad cripta. i-ίui enim seu viris seu feminis fatum aliquod proventum tot licierorum negavit; iis lex ; antea quidem per Senatum, nunc autemper Principem iura gratiscatur natorum . ita ut neque parnis orlitatis o noxii sint, pramia omnia moltitudinis liberorum con-fquantur, paucis caltem exceptis. Vbi vides ec feminis tribui solere id beneficium : quod primo & ex lege Iulia , a Senatu petebatur ; postea a Principe. quamquam ea verba perperam, in longe aliam sententiam abduxit interpres. Plutarchus de Vestalibus notat, eas sinu tutore aut curatore rea suar administraTe, M e in
1285쪽
ΙΜ Lin. III. ANNALI v M Tac iτ I. I 19tquit, Mi τώ-ιAs. At quod id solus Princeps dederit: clare Martialis:
Natorum mihi ius trium roganti Musarum prerium dedit meartim
Solus quι poterat. valebis uxor. Non debet domini perire munus.
Uoc idem, jus parentum Iuvenalis appellat: Iura paren:u habes, proprer me fritoris heres.& Tacitus hic privilegia parentum. Alii simpliciter etiam, Ius liberorum. Iu fragmento juris veteris, quod evulgavit docti stimus Pythaeus: Mulier sine auctoritate tutorti manumittere potes.s jus habeat liberortim. Et Paulus lib. iv. Sentent. ad Sc. Tertullianum , plus semel. Ius liberorum tamen propria quadam di alia significatione capi in Vlpiani Fragm. litus xvi.&s. i C. Dc jure liber. a vane, notat nostri aevi lurisconsultus ad Fragmenta ea ipsa : & nodum quem Duarentis ligaverat I. Dilput. cap. o. docte solvit. Iubeo lucem huic rei mutuari te ab illo Sole, in eapse Fragmenta. Sed & quattuor liberorum jus fuit: quod pertinuit nisi in aliena regione aberro ad libertinas, non ingenuas, certe ita distinguit SC. Tertullianum, de quo vide Paullum l. iv tit. ix. Quod tamen jus vetustius est illo SC. dc menti O ejus in Suetonii Claudio capite xix. ubi Princeps Femiuis quae naves scilicet mci caturae caussa fabricarent ius tribuiι quattuor oberorum. De praemiis, illa. C A P v et de poenis multisque caelibum dc orborum . quae etiam in lege Iulia fuerant: sed Augustus, ut iple apud Dionem fatetur, intendit auxitque. Poena prima dc maxima , Vticaelibes ex tellamentis nihil caperent, nili e proxime junctorum: orbi, non nisi dimidium. Melior ergo conditio orborum : dc jure, quia mariti saltem. Sozomenus lib. i. Eccles. histor discrimen hoc bene n
Caelibes ergo nihil capiunt: adeo ut scripserit Vlpianus, Call. hi relictum legatum caducum fieri , nisi legi intra centum dies Iaruerit. Et respexit ad has poenas Plutarchus, libello φις. 'Pάυωων Σπλοι, inquit, γκμου Πν 6 g νώΠ, υχαλ ινα id est, Romanorum plerique uxores ducunt liberos ferunt, non ut heredes habeant.
sed ut heredes ipsi esse possin:. Nec vade imputat adulter apud Sat
ricum marito: propter mescriberη heres Legatum omne capis, necnon se dulce caducum.
Tertullirans de Monogantia : Aliud es si is apud Christum Legii is Iuliis ui cre uot, G existimant calibet , o orbos m
1286쪽
testamento Dei solidum non posse capere. Ideo toties apud I in
conlultos de solidi captione lectum quaesitumque ut l. LX ii l. I xxviii. Delier. inst. l. v r. De vulg. &pupil. iubstit. l. xi i
g. fin. De jure fisci. quae omnia proprie ad orbos spectant patresque solitarios. Quidquid autem hoc modo praeter legem legatum aut relietum , caducum fiebat, ibatque in fiscum. ideoque caducaria lex Iulia dicta alibi Vlpiano. Tacitus : Lege Papia praemiis inducii , ut si a privilegiu parentum cessaretur , et elisi parensemulum populus vacantia teneret. id cit , aerarium pubi cum bona quibus dominus non esset, occuparet. Ea enim mens; nec audio Uertranium emendantem, ne si A pr. par. ces. v. p. o-
'pulus vacantia teneretur. quae emendatio frigidior est, ut ille ait, Gallica nive. Ferretum potius audio, de curruptione, di defectu loci vere judicantem. Prior enim pars ad praemia dclarorum attinet: quibus sequentia filo orationis non res nitent. Raeva dus noster ad i. CC viii. De Reg. juris, ex his Cornelii verbis cia scit, lege Papia discrimen nullum fuisse inter caelibes orbosque.& pariter omnes ab hereditatibus legatisque submotos. Discrimina quae deinde reperta, esse a Tiberio qui legis ejus nexus multos exsolvit Anodos. Ambigo. Illud scio, ex Vlpiani titulo XIII. totum hoc getem a definiri potuisse: integer exstaret modo. At nunc nihil praeter indicem est, De caelibe , orbo, e solitario patre. Et quidem si caelibes nihil acceperint, uti certum : orbos semessem habuisse, sistitarios patres majorem aliquam portionem,
C A p v T de iis quae conjuges inter se capiunt, ad fine priori.
Vlpianus tit. xv. Vir edi uxor inter se decimam matrimonii nomino
capere possunt. Auod si ex alio matrimonio liberos supersites habeant, praeter decimam quam matrimonii nomine capiunt, toti
em decimas pro numero liberorum accipiunt. Vide eumdem Vlpian. tit. xvi. De solidi capacitate inter virum is uxorem. Causiaiae enim sunt, e quibus solidum interdum conjuges capiunt: quas omnes clare ibi recenset Iurisconsultus. Respexit huc Orator vetus: Placet ergo O leges diligent usima pudoris custodes, decimas uxoribus. quartas meretricibus dari y Decimaria ea lex sublata. i. it. C. de inf. pnen. cxl. &orb.C A p v τ de bonis libertorum. Vide Ulpianum tit. ult. dc inst l. rii. Caput item de liberatione operarum: cujus verba l. xxxv I De operis liberi. C A p v et de divortiis. quo modus impositus eorum crebritati. Clare Suetonio traditum , in Aug. cap. xxxiv. Iuvat aliquid
Quinctilianus, qui de quinquennio suggerit in sterilitate. The
mate Declamationis cLi. Intra quinquennium non parientem re-
rediare liceat. Eodem capite injusti divortii poenae: & ut do- cm amittat, cujus culpa divortium lactum. Eoque de dote. ivlt 3 in Comine l. Iurii multorum ad Papiam legem. vi,
1287쪽
IN. Lia. II. ANNALi v M TACITI xl 33de l. Lxiv. Soluto matrimonio. Plura capita Omitto sciens volensque: quia ad subtilitates potius juris pertinent, quam cognistionem antiquitatis.
Ego si quid in his humanitus omisi, commisi: adde, corrige, ignOlce . illud moneo, in veteri Pandectarum Graecanico indice, Iuliam & Papiam Ur , de quia in jure plurimi usus, adipellari αυλως Leges. Ita invenies Μ Ad Leges βιζλία ἐξ. Τερεντίω Ad leges βιζλia Aom Ad leges ριδεια ιξ Γώου Ad leges βις,α λώπι-. In αυλω Ad leges βιςλδ. m. 'Oυλπιαιου Ad leges βιδεια ia, . & cave aliter acceperis, quam ad Iuliam dc Papiam leges. Argumenta clara: quoniam dc numerus librorum fere convenit ; & nusquam ii scriptores in Pandectis simpliciter Ad leges laudantur. sed ad Iuliam de Papiam saltem. Scies 8c illud , valuisse has leges ad Severi Imp. aevum, qui non abrogavit quidem . sed imminuit : maxime e parte, qua fuit de gignendis liberis. Tertullianus Apol. cap. iv.
Nonne γ vanissimas Papias leges, qua ante cogunt liberos susciapi, quam Iuliae matrimonium contrahi, pos tanta auctoritatis senectutem heri Severus constantissimus Principum exclusit 8 Caelibat iis deinde poenas sultulit Conltantinus propter Chri litanos παe-Dνί- α' ιδία - ον Euleb. invita Constantini.& Sogomentis libro i. Carpsit Papiam Sc in parte Theodosius, ut habes l. i. C. de jure liberorum; & principes secuti. Sed nos 1 tis exspatiati. ad lineas redeamus, quod dicitur, di in gradum.
Opinor Augusti Zc deinceps aevo. fuisse annum vigesimum cis
quintum, sed incipientem. Vigesimus quartus, inquam, 29.
expletus sussiciebat. Argumento. quod I berius a uastor fuit.
undevicesimum annum agens, ait Ucllejus: atque ille ipse non nisi quinquennio maturam quam per Leges, ut Dio lib. Lrii. dc Tacitus statim notat: ergo ille legitimus annus. Certe non intra . a gumento Quinctiliani verborum lib. xta. Calvus, Caesar, Posito. multo ante quastoriam omnes aetatem gravi amjudicia susceperunt. Atqui anno unoetvigesimo Caesar Dolabeliam, altero edi vigesimo Asimus Pollio C. Catonem.non multo arate antecedens Calvus Vatinium iis orationibus insecuta sunt, quas hodieque cum admia ratione legimus, ait alibi idem scriptor. Nec multum citra. quia reperio Catonem xxi x. aetatis , Gracchum vigesimo septimo Quaesturam gessiste. Plinii locus cit, qui 12. adstruere videatur, ad Trajanum : Cautum es domine, Pompeja lege nequis capiat magistratum, neve sit in Senatu minor annorum Xx X.
Secutum est dein edictum Divi Augusti, quo ριrmisit minores magistratus ab annis duobus is viginti capere. sed cum is ad Pruvjacias , dc proprie ad Bythyniam spectet, nihil muto.
1288쪽
I Lipsi et Exeust sua Quod vero diserte finierim vigesimumquintum : indueit me
Dio lib. Lit. Qui ex decreto Maecenatis quod1ccutus liaud dubie Caesar, aut ut melius dicam, accommodata a Dione tota or tio illa ad formam reip. Augustaeae) Senatoriae aetati definit -- num xxv. Quaestura autem primus gradus in Senatum : illa ergo etiam Quaelioria aetas. Colligas 2c nou obsture idem ex hii. De minoribuβ.
cap. lim Censoribus viarum cura. Cicero de Legibus: Censores
3 urbis templa, utris, aquas, ararium, vectigalia tuentor.
Deinde Quattuor viri instituti; quorum proprie id munus. Pomponius De Origine luris : Eauem tempore O attuorviri qua curam viarum gererent con ιtuti. tempus intellegit, post creatum Praetorem peregrinum, qui fuit annus urbis D x. si videntur a Ua rone non inconcinne dicti Ut uri. Antiqui ergo Quattuorviri viarum. sed non suis cientibus iis, additi duo, factique Seviri, lati docebo mox ex Dione. Etiam Curatores extra ordinem reperti , quos destinabant singulis viis. Ita Caesar Curator viae APpiae Plutarcho dicitur : Thermus Flami uiae, Ciceroni. Augustus deinde, quo plures partem administrandareip. caperent ait Suetonius) nova incia excogitavit . Curam opertim publicorum, Viarum, aquarum. Sed quomodo nova, si jam ante Quattuor viri viarum, si Curatores Z Silent scholiastae : sed vere dicam ego. Curatores ante Augustum, fateor: sed nec perpetuum id, nec certum munus. Fecit utrumque Augustus. Quod adi v. viros: scito dii cretum I Curatoribus eorum munus. Quartuorviri vias Hrbis curabant: Curatores, eas quae extra urbem. Docuit me hoc Dio libro Li v. de Uiginti viris: ubi clare scriptum e Seviris vi rum , amotos ab Augusto duos qui vias curabant extra muros; Φέι ait in iζω. . s-: retentos quattuor, qui in urbe. Ergo sub Augusto dc Curatores viarum ec Quattuo viri, quorum manera locis regionibusque distincta. Et digniores s)ne Curatores: quia in vias illas grandes extra urbem, i umptus de moles major. Ideo Plinius gratulatur Cornuto de eo munere. lib. v. Epist. Recesseram in municipitim, cum miDi nunciat iam es Cornutum Tertullum accepisse E ilia via curam. Exprimere non possum quanto sim gaudio adfectus ese Usus is meo vom
ω. Et Statiua Plotium dilaudans, iv. Silv. Te Germantem arbitrum sequenti Annona dedit, omiaiumque late Praefecit Itationibus viarum.
Et in lapidibus passim inter alios honores insculptum C To
n l. v Ru M. aut plurimum , cu RATOR 1. VIAE. APPIAE.
alariae, Flamiaiae, e c. nominibu eSprestis. quia fere Curatores
1289쪽
IN. Lia. III. ANNALi v M TAcieti xiv dabantur certis viis, uni pluribusve. Et hos quidem Curatores fuisse censeam, a quibus mancipes redimebant, α quorum negligentia hic culpata.
Ego interim hanc aram occupabo.
Tibullus alludens: Et CPneris sane fa considam victus ad aram . . Et bene, considam . quia stipplicum, sedere. Nee diis modo is honos, sed etiam heroibus quibusdam 3 ut Theseo Athenis. Plutarchus : Κειτα - e. Hi , d - νω
κρειHονας. Itemque Regibus. uti Decium Magium Cyrenas tempestate delatum, ad statuam Ptolemaei regis confugiisse Livius tradit libro xx m. Romae haud ita frequens ille mos. nec libera rep. quidquam reperio, praeter Romuli asylum. Initium ei fuit a templo Iulii Caesaris, quod Triumviri exstruxere, cum hoc jure , ut perfugium in eo cunctis esset. Dio libro xLvii.
iii confugisset, inde uici vel abripi posset. quod ante ne Deo quidem cuiquam concessum, exceptis iis qua au Romuli asylum pertinent. Quae postrema Dionis caute lege. Vereor enim ut erret. Nam praeter Romuli asylum , etiam Dianae in Aventino monte templum idem jus habuit: quod clare notat Dionysius H licarnas. iv. Antiq. Sed sub Impp. tamen maxime invaluit: nec templa solum, sed itatuae corum imaginesque passim periugium servis. Seneca de clementia lib. I. Servis ad statuam licet confugere. eum in servum omnia liceant, es aliquid quod in hominem licere commune jus animantium vetat. Vlpianus in Pythoeanis Fragmentis: Ideoque cognosce de querellis illorum qui ex familia Iulii Sabini ad statuam confugerunt, ct e durius habiti quam aequum, vel infami injuria adfectos cognoveris , venire jube, ut in potestatem Sas:ni nan revertantur. Etiam ingenuis, injuria adfectis. Sueton. in Aug. Antonium juvenem simulacro Dιωi Iulii, ad quod post multas edi irritas preces confugerat, abreptum interemit. In Tiberio, de Agrippina : Novi me calumniatus modo ad statuam Augusti, mod. ad exercitus eonfugere velle. Resque eo evasit, ut non periculi solum fuga, imago Imperatoria ς2Ut, sed calumniae occasio. Ea arrepta, insurre injuriam
1290쪽
ri 6 I. Li ν s II Excust susIicebat, non solum vitare. Vides hic in Tacito: & eleganter In Philostrato De vita Apollonii lib. I. Erat , ait, apud Aspendios af)lum Tiberii , statuaque nauctiores illis in locu venerabiliaresque quam Iovis Olympii simulacrum habebantur. ita urimpietatis damnatuου quidam fuerit, quod servum suum verberasset, qui drachmam argenteam Tiberii imagine signatamge labat. Itaque subvenerunt mox leges: dc , Ne ad statuas vel ima- gines quis confugiat, Senatus censuit ι eumque qui imaginem Cc- saris in invidiam alterius pratulisset, in vincla publica coerceri Divus Pius rescripsit, ait Callistratus l. xxv m. De pinnis. Sedec statuae deorum codem jure. itaque quibusdam adscriptum, Aservo non tangi, Lavinii, marmorea basis, MAVORTI O
T iceat εα -ereis lucem facere optimo scriptori, qui si pe. 7 I , nobis. Ego non alios censuerim, gladios Drusianos, quam illos quibus uti gladiatores. Mos enim, priusquam paria committerentur , ut sicae , sive gladii quibus pugnaturi, Editori publice exhiberentur, satisne essent acuti. Suetonius in Tito, Cap. ix. de conjuratis duobus: Ceterum ipsos non solum familiarieaena adhibuit , sed insequenti die gladiatorum spectaculo. circa se ex industria codoratis, oblata sibi ornamenta pugna tium in picienda porrexit. Ad quem locum nihil videre inte
pretes quod per gratiam corum dicam) scio. Intellegit Suet nius hos ipsos gladios ex more jam dicto: ideoque Victor, perius eum gladium dicit . quasi ad explorandam aciem. Sed ape tius ipse Dio in Nerva, de Crastis et Calpurnio :
que eos in spectaculo quodam juxta se, ignaros quod proditi essent.1sque glaάios tradidit, verbo quidem uti inspicer ni quod feri
solitum in satisne acuti essent, re autem vera ut ostenderet, e . Causa ergo huic quasi proverbio , quod cum Druso crebro edenti gladiatores, gladii explorandi oflarrentur: non admit tere s olitus nisi acutissimus sit. Iure ergo ille sanguinarius: le- si si linus contra M. Antoninus, qui gladios acutos iis non pe trusit, sed hebetes dumtaxat dc obtutos.