장음표시 사용
1311쪽
tores aerarii Iolvens, λιaestoribus rursum antiquo more id tradidit. non tamen ut annuum eorum munus esset quod amea ct in ipsi, in Pratoribus facium: sed duo iidem tres annos continuos eam cu .ram sustinebant: ei ue exactis Praesuras statim adipiscebantur interdum is praemium mercedemque: proinde ae bene segesserant. Honores ergo extra ordinem iis dati, sunt Praeturae. Sed ipsum immutans rursum Nero, rediit non ad Praetores non enim ita appellati amplius) sed ad Praefectos: quos e Praetoriis elegit. Ita que clare Tacitus, Praetura perfunctos dilegit non Prietores. Ita enim in Tacito corrigendum. Per bella tamen civilia, dc Principunullo Romae, iterum Praetores praesecti videntur: innuitque Tacitus lib. I v. Histor. Pratores ararii nam tunc a Pratoribus tractabatur ararium) publicam paupertatem quest, cte. Insita enim adm nitio facile ostendit aliud niisse Taciti, id est, Trajani aevo. Gellius lib. xiii. Praefectum nominat, aluod per tauciorem dixi, in
quit , intelugi nunc oportet Praef. arario. nam cura aerarii a UuasD-νibus ad Praefectos sita legerim , non Praefectum) translata est. Praefuisse autem eos censeo biennium, ex hac sanctione Neronis : certa quidem ita servatum sub Trajano. Plinius Panegyr. de se dc Tertullo: Nondum biennium compleramus in incio laboriosi mo σmaximo, cum tu nobis consulatum obtulisti. Et statim : Nobis Pra sectis arario , Consulatum antequam successor/m dedisti. in iure crebra mentio Praefectorum aerarii, ut l. x ii. De his quae ut indignis. l. xv.&XLI i. De jure fisci.
Ad hanc vicesimam Ariani insignis locus, lib. m. Disserta- α'
alia doctus. Nam vertit: Servus in primis cupit se donari libertate. uam ob caussam y au quia desiderat pro tessera vendentibu4 argentum numerare t Non, sed quia opinatur, O c. Et in notis ait, εἰ, Frωνα esse qui rem emit exhibito signo aut tessera: manum insos autem emere publicὰ frumenta potuisse exhibita tessera: unde Persius.
1312쪽
ms I. Lipsit Excvnsus Numquid amplius y Certe. vigesimam pro eo dependet. Cicero lib. II. Atti c. epist. xvi. Portoriis Italia sublatis, quod vectigals peres domesticum praeter Vicesimam ' Haec in manum illis. At in servis receptum, ut quoties vaenirent. vectigal pro iis penderetemptor. Id Tacitus fuisse ait, quintam & vicesimam : lectio modo sit certa. Ambigas enim jure, quoniam de hac xxv. nihil alibi scriptum. Imo scriptum contra: Augustum, cum pecunia ad bellum & nocturnos Vigiles ei opus, instituisse Quinquagesi
uti aliarum rerum vaenalium Centesima fuit: sic Quinqua sima mancipiorum. ausimque in Tacito reponere, quinquages a. Alia quinquagesima est, de qua in Symmacho, & infra hoc ipso libro. Fuit& Vicesima hereditatium , instituta ab Augusto ad aer rium militare : de qua Dio lib. iv. actis anni DccLix. Tta εἰη
vit eam Nerva, de magis Trajanus: de quibus multa Plinius in Laudatione. qui omnino videndus: si vim intelligere aves ejus vectigalis. postque illos Antoninus Philosophus, de quo Capitolinus: Leges etiam addidit sive eridit de vicesima Dereditatum rde tutelis. Videndus item Paullus lib. iv. Sent. tit. vi. lib. ula. C. de edicto D. Hadrian. toll. De Vicesimae legibus primus scripsit A. Ofilius, dc post eum Macer libros duo: Invenio & in lapidibus,
1 ROCURATOR xx. HEREDITATIUM. item , PROMA-G i STER. XX. HEREDITAT v M. qui postremus titulus ab
zo, quod , uti e Plinio discis, publicani colligebant hoc vecti es: quorum Magistri, & Promagistri Satis. nec enim Iuriscontulto-- 1 um frugoni demetere proposeum nobis.
1313쪽
empus enim ut tarde aliquando ju ventus nostra di- c D: scat,quid Tempestiva convivia quid Intempestiva. 'Discat, de dedi lcat illa quae nuper hausit a magnis magistris. Ajunt convivium Tempestivum esse. quod tempore celebretur: verbo reque honestum: nec in vitio poni umquam, nisi in libris vitiatis. Ecce alii qui Tempestivum nihilum disserre dicant ab Intempestivo: oc in culpa habitum utrumque. Tertium vidi, qui convivia tempestiva vcllet este, quae statis certisque temporibus praeberent facerdotes. Inducunt, dc seducunt. audite me juvenes, & cum bono Mercurio, inite viam rectam. Legitima convivii hora apud Romanos priscos , Sol occasus. Sal vianus libro I. Numquid paream illam tunc agrestemque vitam eum gemitu is dolore tolerabant, cum viles ac rusicos cibos, ante ipsos quibus coxerant focos sumerent eosque ipsos rapere nisi ad vesperam non liceret ' Itaque quia vespere cama : ideo proverbii forma in Plauto, de vespere suo vivere. Postea autem Decima haberi coepta. Clare ex Cornificio ad Hereuntum , ubi describit hominem vane gloriosum lib. i v. Is ad eos quin vocaverat ad Cenam non in suas aedes: Itanet eamus, inquit, hospites. Frater venit ex Salerno. ego illi obviam pergo, vos huc Decima venitote. Hospi res discedant. illese raptim domum Dam conjicite illi Decima quo jusserat. veniunt. Et ab ea mente Philippus Vultejuna invitans, apud Horat: Pos nonam venies. - Imo actuosi homines δc forenses post decimam saepe . quoniam rcs & judicia in foro exercita ad Decimam horam, uti ex Miloniana Asconii discas. At labente im-Wrio moribusque,octava hora balnei haberi coepta,nonai pia caenae.
1314쪽
mo I. Lipsit Excvnsus me nona , astate octava in sole ambulat nudus. Iotus accubae. Martialis praeter locos alios: Imperat exstructos frangere Nona thoros. Hanc horam qui praeveniebant, tempestive epulari dicebantur &Iraemature, dc convivia eorum Tempestiva. qui in longum re ebant, inque noctem intempestam, jure eorum epulae Intempestivae. Qui de multo die, inquam, epulari incipiebant, in eos gulones haec nota & nomen. Plautus probrose in lenem: Cum suo sibi gnato una ad amicam de die
Hinc apud Catullum : Convivia lauta de die: apud Horatium .
dictus here illic De medio potare die. Suetonius de Nerone : Epulas is medio die ad mediam noctem protrahebat. Plinius in laudatione Trajani: mn enim ante medium diem distentus , solitaria caena . pectator adnotatorque eonvivis tuis immines. Livius de Annibale Capuae lasciviente: Coeperunt
epulari de die , convivium non ex more Punico aut militari di-
se lina esse. Cicero de Pilone: uetui numquam Solem orientem aut occidentem viderit: culpatque cum vitii utriusque. Uti dc Silius
Campanos: .-medioque dierum Regales epula, atque ortu convivia Solis Deprensa.
Haec tempestiva convivia saepe usurpari solita diebus Iariis, festisque. Iuvenalis Persicum suum invitans: --iam nunc in balnea salia Fronte licet vadas ii quamquam solida horasupersit
Adsextam Vult ecce eum ad balneas ire hora quinta, praeter morem, de ad epulas venire sexta septimave. Saturnalibus item vulgo convivia ordiebantur a multa luce. Tertullianus: Non lavor uiluculo Saturnalibus , ne diem O noctem perdam: attamen lavor bene
hora is salubri. Nam lautio semper ante cibum. Item nuptiis,
Aput ejus apol. r. Nuptiaene ilia fuerunt, an aliud celebratum σῖ-cium, ac convivium tempsivum ' Ea sunt convivia quae Catoni placita apud Ciceronem: Ego vero propter sermonis delectationem
tempestivis conviυiis delector. Item Claudio, de quo Tacitus lib. xi. Claussius domum regressus. is te sivis epulis delinitus. Quae epulae si media nocte tuli lent, non potuit inter eas Mel Alina esse interfecta, sine querela aut verbo historicorum. Alexandro :de quo Curtius lib. v m. Iamque iter parare in posterumjussus ,
sol enni tempestivo adhibetur convivio. Tamen haec convivia jure in vitio. Cicero ad Atticum libro ix. Audio bonis viris hane cunctationem nostram non probari, multaque Ursevere in me in conviviis quidem tempestivis disputari. Ibid. Suas eos cana facere
obire scriUt ad me Sextius i quam lauta , quam tempestivas r
1315쪽
Iu Lin. XIV. ANNALI vM TACIT l. Iam Idem lib. ii I. in Verrem, de Apronii caena in foro : Statuitur Loialius in illo tempestivo gladiatorum convivio. Et de ipso Verre lib. v. ait cum dιem convιviis , noctem stupris contrivisse. Quinctilianus Declamat. cccxxx . Neque enimsenectutem adfertfummus dies , sed longus ordo vita. nec ebrietatem facit icta potio, post quam concidendum es ; sed tempestivum convivium . γ uviuitas nimia. Seneca De Ira lib. H. cap. xxv m. Aliena vitia in oculu habemus.
a tergo nostra sunt. Inde est, quod tempestiva filii convivia pater deterior filio casigat. Addo Taciti locum lib. ra. Histor. Disculuerat Vitellius Ticini, adhibito ad epulas Verginio. Legati Tribumque ex moribus imperatorum severitatem aemulantur, vel tempestivis conviviιs gaudent. Qui vel solus locus sententiae meae firmandae. Cedo enim si non de die illud epulum , quomodo subjungit de lucta inter milites Z Quomodo, Pulvis procul arma ad piciebantur. in tenebris 8 Sane iterum de Vitellio noller: medio diei temulentus. & Xiphilinus , --τῆς ημ ρας - ά1ς νυκυς ἐσακανα. Diurnum ergo convivium intelligo a meridie, aut circiter Tempestivum , quia initum tempori nimis : nocturnum contra, Intempestivum. Describit Propertius, Sic noctem patera, sic ducam carmine, donec Injiciat radios in mea vina dies. Suetonius Calig. cap. xLv. Senatum populumque objurga:it edicto , quod Caesare proeliante, intempestiva convivia , circum theatra, amoenossecessus celebrarent. Cicero pro Murena: Intempestivi eoniivii, amaeni loci, multarum deliciarum comes es extremasaltatio. Curtius lib. LI. Intempestiva convivia, perpo,
tandi pervigilandique insana dulcedo. Et exempla plura. sed iis qui cor habent, haec fatis: μωήον autem iis πώσει Σ ra ρῆξή ἰM , ait
Sed de munera peti, darique solent eo die ad barbam. Ammia-
nus libro xvii. Caesar cum petenta, ex usu, gregario cμidam M.tit barbas detonderet. dedisset aliquid vile , contumeliosis calumniis appetitus est a Gaudentio. Iuvenalis, Ide metit barbam, crinem hic deponit amati, Plena domus libis venalibus. Quinetiam deo alicui sacrari solita, ut apud Graecos virginum puerorumque comae Suetonius de Nerone: Barbam primam posuit, conditamque in auream uxidem ese pretiosissimu margaritis adornatam Capitolio consecravit. ubi emendo, Capitolino, Iovi scilicet ex Dione. Earinus apud Martialem primam lanuginem cin
Pergameo posuit dona facrata deo. Tertullianus, De anima: aluis non exindo aut totum feli lego.
1316쪽
ma I. LI sir ETCvRs Us filii) caput reatui movet, aut aliquem excipit crinem, aut tota novacula prosecat, aut facrificio obligat, aut sacro obsignat pro publica aut privata devotione ' Censorinus, De die natali. cap. I. uidam etiam pro cetera bona corporis valetudine, crinem deo sacrum pascebant. Quando is mos Romae coeperit nam antiquos barbam aluille satis constat) quaero. Livius eum agnoicere videtur sub annum urbis ccc xl x. satis clare, ubi de Manlio Capitolino in carcerem conjecto: Satis constat magnam partem plebis vestιmmutasse, multos martales capilium ac barbam promisisse. Si in luctu promiterint barbam , ergo alias rasa. Refellit tamen cum Ua ro lib. i I. De re Rust. omnino tonsores in Italia primum venisse ex Sicιlia dicuntur post R. c. A. cccc Liv. uiscriptum in publico Ardea tu litteris exstat. eosque adduxisse P. Ticinium Menam. Olim tensores non fuisse adsignificant antiquorum tua, quod pleraqua halent capsilum is barbam magnam. Nec ambigo, quin ex ritu sui superiorisque aevi aberraverit Livio mens di manus. Cicero certe pro M. Coelio ctiam Ap. Claudium Caecum barbatum inducit, aliquot post notatum Varroni aevum annis. Bellis Punicis in usu. crebro jam rasuram fuisse docent Annalium prisca verba , quae de Scipione Agellius rettulit, & mirabundus parum cepit. Iuvenes ergo alebant barbam. & ideo a Cicerone i ad Attic. Comessatores conjurationis barbatuli juvenes. appellati sine ulla lasciviae, ut volunt, nota. & pro M. Coelio ad juvenca alludens, Non hac barba qua ista desectatur, inquit juvenemque a barba descriptit Iuvenalis,
Iamsenior, cujus barbam tua janua vidit. Ponebant eam serius, citius, plerumque sub xxi. annum. Macrobius certe in Somnium Scipionis terseptenarium numerum requiri ad radendam barbam adfirmavit. Atque ita Neronem posuisse colliges ex Fastis, annisque. Caligula tamen xx. anno posuit, Suet Dii cap. X. At Caesar Octavianus anno demum xxv. uti clarum ex
Dione. Natus enim M. Tullio C. Antonio Cos' posuit L. Marcio C. Sabino. Mutavit ab hoc more primus Romanorum Imperat rum Hadrianus, adnotante Xiphilino, dc ostendentibus Nummis. Haec Romae. Apud Graecos quid λ Barbam in pretio mansisse ad tempora Alexandri Athenaeus ex Chrysippo adierit t. xi I i. cap. vi. sub eo rege radi repertum. Inter philosophos primus barbam aluisse traditur Antisthenes Suidae, in voce . Haec prope modum aliena a Tacito : sed per eum non absurde, ut spero, negingratiis tuis, lector, mihi nata.
c . lim in populi libertate, non frequens appellationum usus,
za. non certe in caussa civili: snam provocationem ad populum, in re m ori criminumque, frequentem scimus. t
1317쪽
I x L i n. XIV. A N M A L i v M T A C l T i. I 223men. A Praetore enim appellatum reperio, alias ad collegam ejus, alias ad Tribunos. Ad Collegam, Cicero uno loco sed claro, in
Verrem, de Praetura urbana: L. Piso, inquit, multos codices impl/vit earum rerum quibus ita intercessit,quod se aliter atque ut edixerat,decrevisset. quod vos oblitos esse non arbitror, qua multitudo.
qui ordo ad Pisonis sellam isto Praetore solitussit convenire. quem se collegam nisi habuisset obrutus in foro lapidibus esset. Alconi utque
ibi: Intercedera , ut vides, etiam Prator Pratoris et, ut Piso Verri, appellatione causse ad collegam facta. Ad Tribunos appellatum, docet idem Cicero pro P. Quinctior Appellaκtur Tribuni, a quι-bus eum est certum auxilium petitum, circ. Clarius infra: Cujus procurator a Pratore Tribunos appellare ausus sit. Haec olim: nec appellatum reperio ad Senatum. At A ugustiis imperium adeptus. Appellationes quotannis urbanorum quidem litigatorum Praetori delegavit urbano : num scrib. PraefeEIo del. urbis) at provincialium, consularibus viris , quos singulos cujusque provincia negotiis praeposuissetait Suet. c. xxxi ii. Quem ita intellego, ut appellationes a minoribus magistratibus judicibusve, Romae ad Praetorem fierent, in caussis dumtaxat civilibus: e provinciis, ad consulares.
Nam quin Augustus ipse, firmandae dominationi, dc jure potestatis
etsi quaedam ibi miscet. magis ex ritu sui aevi Dio, quam Augusti. Certe a Senatu ad Principem appellatum Tiberii imperio, sunt exempla in nostro scriptore, ut lio. iv. usque instantibus ad Imperatorem provocavit: Zc alibi. post cum Cajus magistratibus liberam jurisdictionem permisit, ait Sueton. CXvi. i. e. sine appellatione plenam priscamque: sed id non diuturnum fuit, non magis quam permissa ab eo comitiorum libertas. Dio mihi auctor libro Lviii. sub C o receptum, ut judicia quaedam Senatus tractaret, ita tamen ut ab eo Princeps appellare. tur. Sed appellatio Principis, ut apparet, non sine pMna fuit. poena dico, in eos qui temere appellassent. Quo exemplo nunc Nero auctum honorem Senatus it ; statuitque ut eadem poena,qui illum temere a privatis judicibus appellassent, tenerentur, qua qui Principem. Sententiam hanc satis capior confirmationem quaero& exempla. Nihil enim prae manu mihi quod istuc faciat, nisi forte quae de poena praejudiciali eorum qui a Praefecto urbis appellassent, Summachus scribit libro x. duobus locis. inem tu cupide lector vide. Mihi a latere tragulam injicit Tranquillus, qui hanc
ipsam rem tangens . capite xv l. nihil corum quae Tacitus; sed hoc tantum dicit. Cauttim ut omnes appellation s a judicibus as
Senasum fierent. Haeret id spiculum. &non evello.
1318쪽
erta investigatio ejus diei a clade Aliensi capi
potest, & debet. quam certum est anteriorem fuisse , oc fastis perpetuis traditam de signatam; ideoque dc vulgo notam , Cicero ad Atticum: Majores nostri funestiorem diem esse voluerunt Atiensis pugna . quam urbis capta, quod Lee malum ex ido et itaque alter religiosus etiamnune dies, alter in vulam ignotus. Quis igitur ille t Livius ex prinfesso tradit, initio libri vi. Diem a. d. xv. Kal. Sextiles duplici clade insignem, quo die ad Cremeram Fabii caesi. quo dein ad Aliam, cum exitio urbis. sede pugnatum. Eadem Taciti nostri assertio ii. Hillor. de Vitellio, quem tradit fune omine de cerimoniis publicis edixisse xτ. Kal. Augusti, die anti quitus infausto Cremerens Aliensique eladibus. Ergo eorum mente pugnae ille dies et sequens autem urbis captae , dc incensae. quod Livius item tradit. Ingressi, inquit, postero die urbem i, patente Collina torta. Haec ii ita vera : quis non videt xiv. Kalend. ipsum incendii diem fuisse; & reete igitur hie ita in Tacito scriptum. At alii fortasse dissentiunt. Minime. imo Agellius e Verrio Flacco refert, libro v. capite xv M. cum caussam quaerit , cur dies postriduani atri Romanis habiti resere, inquam, '. Sulpicium Tribunum militum, adversus Gallos pugnaturum . rem divinam dimicanui patia postridie Idusfecisse post diem tertium ejus diei urbem a GaIlis occupatam esse. Quibus verbis si haec sententia est, ut velit tres dies medios, re quarto demum pugnatum , profecto cum Livio sentit ac Tacito, dc. pugnae dies erit Decimn quin-
1319쪽
IN Lin. XV. ANN IUM TAciet. .irypariter ita scriptum : Uuod postridie Idus non litasset Sulpicim, is post diem tertium objectus hosti exercitus Romanus esset. At si quis aliter , de velit post diem tertium, significareiplum diem tertium ; tum certe fateor, xv I. Kalendas diem pugnae tu ille, quomodo in Viris illustribus squocumque au-etore) eli scriptum. Sed vel sic ipse incendii cies xv. 1it, non hercules xvi. Itaque nihil video, quod virum illum tegat, niti forte Macrobius, qui describens Agelliana illa , ut solet. adserere videtur die postero quam Sulpicius male sacrificasset. pugnatum fuisse. Sed hoc sime falsum, ec improvide a Macrobio scriptum . sicut item a Plutarcho in Caussis : 'on με-
Κελτῶν κνιχη : a uod post λιinctiles Idus , quas nunc Iulias vocant, educentes Tribuni evιas, ad Aliam flumen victi suns a Gallis. Indefinite aut falso Mo dictum : quo argumento certo, quod Livium ejus rei auctorem dat, qui palam contra scriptit, ut jam ostensum. Nam Plutarchus ibi, 'Ως οἰ -M- ενι νομiOm , νῆ δειοι ιγρει et Ut plurimi arbitrantur, o Livius in historia scribit. Ille vero hoc non scribit: & qu cumque rem vertas, xiv. Kalendarum incendii erit, imo xui.
fortas stra stanto longius a xvi.) si Plutarcho dc Polybio credam. Ille in Camillo, iste lib. D. scribunt, non postero, ut Livius. sed tertio denique die a pugna Gaius irrupisse. Et consentit etiam, aut certe distinguit & conciliat Io. Tonaras : qui posera quidem die ivisse ad urbem vult, sed cum portas apertas underent , substitisse, insidias veritos ; se tertia denique die ingresses. Itaque, ut finiam , nihil erroris in Tacito a cum Liviolentitia priscis, quos adduxi.
paedagogia Seneca describit epist. xcvr. Transeo agmina .
exoletorum , per nationes coloresque descripta, ut eadem εο . omnibus levitas sit, eadem prima mensura lanuginis , eadem Heries eapillorum. Iulianus in Antiochico : Οὐ G όδε
λους, εἰς ςς λλγε πωσis .i πιλέται; Hi queri plerumque ad illicita dominis. Suetonius Nerone cap. xxv m. Super in enuorum pisagogia, is matronarum eo ubinatus. Paedagogia enim non culpat, sed quod ex ingenuis Tertullianus Apol. Cum de pcdagogiis aulicis nescio quem cinaedum Antinoum intellegit deum facitis. Notitia Imperii a sub dispositione viri
spectabilis Castrεnsis collocantur. PAEDAGOGIA. MINI
1320쪽
ii 16 I. LIPs It Ex evasus Plinius xxxii I. Iam vero is paedagogia ad transitum misit talis custodiantur argento : quod de fibulis argenteis exaudio, Veneri arcendae. Vsus etiam corum ad mensam. Ulpianus l. x M. de Instructo vel instrum. Si instructum fun mιegasset, ea padagogia qua ibi. habebat, ut cum iόι venisset prae io essent in tricιιnio, legato contιnentur. Hos habebant in velte pretiosa. Seneca De Vita beata, cap. xv D. Euare ρ dagogium pretiosa veste succingitur ' Imo aurata. Idem De tranquillit. cap. i. Prastringit animum apparatus alicujsu padu gii, diligentius quam intra privatum larem vesita is auro
culta mancipia , o agmen servorum nitentium. Ammianus libro xxxvi. Tunica auro d. incta, ut regius minister, indu-im , a calce in pubem in paedagogiani pueri speciem. Nec aliud sensit cum de auro Plinius scripsit : Honestus viri paedagogiuid damus, lineasque dives forma puerorum convertit. nescio an, contisit. Seneca de puerorum istorum deliciis, epist. cxx m.
Omnium paedagogia oblita facie vehuntur , ne sol, ne frigus
teneram cutem Iadat. Turpe es neminem esse in comitatu pu
rorum, eqm sana facies medicamentum desideret. Vides e go ubique Paedagogia pro coetu & quasi collegio puerorum. Pro loco non accipio, nec apud Plinium quidem lib. v M. epith. Puer in paedagogio missus pluribus dormiebat. rescriboque, sue ά padagogio. Intellegit enim puerum paedagogianum. Ammianus lib. xxix. Adultus quidam ex his quos Padagogianos appellant , ad observandam venaticiam praedam , Spartanum canem retinere dispositus. Res nomenque in parte mansit. apud Palgios Gallorum, Italorumque. .