장음표시 사용
361쪽
cum comitari tendebant, nussu esse partes Trioni , neque se accusatores, sed rerum ' in rices ta testes, mandata Germanici perlaturos. Ille dimissa eius caussae delatione, in ut priorem vitam accusaret obtinuit: petitu inque est a principe, ' cognitionem exciperet: quod
nc reus quide in abnuebat, studia populi & patrum
metuens: contra Tiberιum spernendis rumoribus valis dum , ta Τ conscientia matris inn um esse: veraque
aut esset accusatio. Vide Astonium in di
2 Indicii O is s. J Ualde interest
inter utrosque. Pedianus scribit, I dicem esse , qui facinoriι . cujus ipse est conscius . latebra. induat, impunitate proposita. Sed mictum equidem arbitror ad id pertinere, quod conjectura assequimur , & suspicionibus : &quod crimen non probat, sed indi
cat. Testimonium vero dicimus de rebus visis aut auditis : ex quibus crimen non indicatur , sed probatur. Corn. infra libro is . de Scevino &Milicho: Luta eatera vana oferast, ad iungere erimen νfum, se pariter in- Leem O testem facere. Abutuntur tamen interdum scriptores. Ferretrus. Qui de crimine cognosci, non solemni jure, sed extra ordinem postulabant, asseruere se rerum indices
di testes esse. Sed index est Asconio , ut dixit Ferretus , quo sensu Tulliusti Livius id nomen familiariter usur-Pant. Verum hoe loco non criminis participes indicare intelligendi sunt, sed qui aliter, quam ex consociatione , illud exploratum haberent. Sic licet ignoraret Cornelius Ann. IS. Milichus gnarus an nescius coniurationis foret. illuna est. θρariter indicem ae testem facere. Index
igitur est, qui indicat, quod sive consortio delicti sive suspicione sive alio
suoque modo rescierit. Cum autem indicium tantum urgeat, & nihil probet, repei se comites Germanici prolesti sunt, qui testimoniiun de rebus, vel visis. vel cognitis ex auditione di
3 Ct Iriorem vitam. J Cum enim quis pumici alicujus criminis reus agebatur; non ea tantum, quae ad illud crimen proprie pertinebant, in iudicio exponebantur: sed de tota acta vita excutiebatur. Hine est, quod primus liber accusationis in Verrein est de anteactis, quatuor reliqui de ipso
crimine repetundarum. Ia autem eo fiebat, quod otior vita magno a semento est, ad crimen aut confirma dum aut diluendum. Muretus. H. Cognationem exciperet. l Susciperet. Bene autem , cognitionem cum de facto, non de iure, agatur. Muretur. Melius erat acciterer vel susciperet.
Et forte pro illo scriptum mitai xiκοῖς . Exciperet , quae mendo cauta. erdatius. Polletus de soro Rom. 3 , 2. hunc locum exscribens pro exciperet praesert reciperet. quod si , libro iit, probum esse arbitror. Heinstamus. Hoc quidem dilutum nimis, quum constet nullum aliud esse vetus scriptum exemplar horum librorum , quam unde sunt editi. Et nodum in scirpo quarunt. Excipera
psum quoque conscium matri eorum , quae adversas Germanicum facta essent. Imretus. Vt brevitet absolvam , res ita ha t. ruit in hae caussa Pisoni conicientia Augustae a, 77. ne Tiberio quidem experte , sed de ipso insidiatum in Get manicuin, aut certe Ouiniarum con icio. Tui hamin.
362쪽
1allebat I iberi uuiramoles cognitionis, quaque ipse, farua...daltra nerctur. igitur paucis familiarium adhibitis , minas accusantium , & hinc preces audit , iii grariique causiam ad senatum remittit. Atque intexim Drusus rediens Illyrico , quam-I 1 quam pi: tres ceni uillent,i ob receptum II roboduum, di res priore a Liae gestas, ut odios miret . prolato ho-1i6re uxb na intravit. Τ Post quae reo ' T. Arrunt:um,
3 P. - reo. Lege, Posi sua , .ut paulo in irati .ipso in libro. Sed& in vin i libro plane ita seribitur.
Istraui. Au olet onuscripto parva, Dd congruens rivitatici facta ei E' Sic paulo intra: Post qι- Tiberim. de lupta. lib. I. P si qua L --π m. richena. Φ T. Mirarunt/υ .l Nicolaus Faber, vir quem Probitas de Eruditio iuxta. amatri suetis . nec ambitiosis laudibus utor . Notis ad Senecam Patrem le
gendum censet, Liactum, non Titum.
verissime. est illustiis ille vis. Senator dc Consularis , Augusti iudicio dignus Principatu: Tacito nolito saepe
Oratores hie nominat Tacitus: qui cum eos sibi patronos reus postulatiam, alius ira culmone vii, mimus
iureis Eueramus numerari potetit Hieenim ec accusatione , ut ira disain, iactitabat: de quum ubi accusandi Piloius munus ultro de miciferi, depulsus eo conatu cit trimen anteacitam vitani accularet,iv inuti. N i ccusa Eu. Pubium iguut non estis quin hoc loco subsit aliquid mendi. Vetus libet hoc loco non Γως-- habuit. sed Fusicentiam, ex qua restae scripturae depravatione veritot eruta . I go igitur hoc modo : .T L
bas aliquid dicendum mi. T. Arellius Fuscus pater, de Qui dein noluinis situ , inter nobiles declamat res, L*pillime a Seneca in libris Uontroversiarum nominantur. μέν , Omni-.bus litteris plerosque veterum solitos Libete diserte teitatur Mistorinus: cum tamen frequentius O . duabus litteris scribatur. Est igitur Oreius nisi Gallar, Cn. Enis Pomonus fit ut, qui dicebatur retinere set iam patris . qliique simulante Tiberio . nolle se fiammae prireste, quaesiit exeo,quam partem rei p. sibi mandari vellet, ut lib. i. dictum eli. O eminus Marce lus. est C. ciauariis Marcellus e se narem. cuius & ipsius aliquoties apud Senecam mentio. Uetus autem esse in Marcellorum familia se erumorum cognomen, argumento est, quod Cicero libro . accusatiouis Marce m
363쪽
lam, ΛΘ.V. Pompeium patronos petenta , iisque diversa excusantibus, M. Leptiliis, & 'L. Piso, est L
settos fiominatui in libro de otatori- . . sunt ex primoribus es itatis . sanguisbus , . qui. Tach Rribui tote . Qui timen Eprim nullo niodo viciecur idem esu posse', cum eo . qui hic
cpii cum Sex. Apuleio e sui fait:
quo anno Augustus cxcessit, bc puto eundem este, qui a Seneca vocatur Sim' Eum di Ovidius. ut vitae suae auctorem ac parentem Iaadat. Ut Ualerius Maximus orii rua se illi hono tum inclementa deberetro
Trionem patronum petit Piso ar. qui is acculationem eius periit uitque. & mox etiam exsequitur Ambigo de lectione 'nisi alius aliquis Fulcinius ab isto. Irpsim. Fulcinium. J Tain discite scriptum est hoe nomen, ut de eo non ambigam. Et 'scriptum fuit, M. Fulcimum. Et piuo , ut accusatorem validum de eloquentem subtrahet et adversariis , Pisonem hi: nc patio- et Dialogo de Orat. cap. 3. nam Acomnes reliqui, quos nic nominat, ne idon i , aut amici in iuncti i i Ut mox Tibelius: si quoVrvin mussiq τι . aut sua fias Ut νηπι deci. Deinde hie Emius sub Vespasian'. 'M est, qui tirpia inta pliis minus annis postea claruit , ut ex auctore nolito constat. A lei pinuci autem hic ipse est . qui apud Suetonium in hugust. 43. memoratur, Asinii Porulionis nepos , frater tit ridetur Asinii Ala elli , quo de sermo apud
Tacitum i , o. Meminit ejus se neca in praesar. epistomes lib. . contridi nolier ad summa pro vectum ait tmcorrupta vita secundia. Fres he
3 Sex. Pompeium. J Est ille, 'in
supra eum Apuleio consul. quem Valerius Maximus ami eum patronumque litum nimis plena manu laudat lib. I v. cap. v I . Vocat clatissimum aedisertissimum virum, Zc addit: suo
omnrtim ine menta eam dorum is tro oblata cepi: per quem tutior ad f-
num petiisse ; quippe dc valebat ve- Ibi caseus steti. qui fluissa nostra dis nati eloquentia apud Senatum. 1c amicitia apud principem . nam quia
nondum accusatot , ideo nondum praevaricator. Canerum illud M, in fine verbi, o rtini iis, extat. Etho. Marium . t Ephium nomine :cuius celebre ingenium in foro. Dasius. a Osserui is is Martet m. ' si e le- auspiciis Iuli Iuridiora o ala uera reddidit. de litis facunde dicta, quae sequuntur. Et lib. II. cap. I. ad lignificat proconsulem eum Asiae titille. comite se. vocat ibi, Di, on ut . Aia virtutibus, tra his inanitatis quoque t d. bus instructi simum : additque facundi simum serni nem ore fui, cruasi . beata qu3 iam eliquent a fonte mana '.
Nee dissentit Ovidius, qui vitam illi gendum esse ostendi conjunctim , ut suam fortunasque non uno loco re-
nempe unius hominis hoc nomen esset. non distincte ut olim, κω ninum , Marci iam. inaeduli lictio i- vim Clarissimum decepit, ut crederet per Marcellum lite delignari Eprium
nomine , cujus cetibne in ultim in foro.
sed hune celte Patronum dedignatus esset Piso serui . na m , ut dii misicit acceptas. ut appareat hunc Sextum amicum unice fuisse Musis studiisque: de ideo , nobis fugitivam memoriam ejus non frustra retractam. L p i. L. P. O. 4 Rei stater. Murem .s D veneno. J Puto primam liti ram geminandam, ut iit: L. tavi
364쪽
veneius Regulus adfuere , arrecta omni civitate , quanta fides amicis Germanics, qua fiducia reo , satin' cohiberet ac ' premeret sensus sisos Tiberius , an promeret. iis haud alias intentior populus , plus sibi in principem occultae vocis, aut suspicacis silcntii per milit. Die senatus Caesar orationem habuit Iam editatoneius, ita enim in metibus nummis selibitur. Idem.
1 Luae Mucia reo. J Imitatum ex illo virgilii , qua sit siducia capro.
Idem a Premeret an promerer. J Elegantia orationi o similitudine vocum quaesita. Isti erus. Verba haec , an promerer, non sant a Manu scripto, inco enim sic legitur: satin cohiberer ac premeret fensin βασι Tberraia, ac pr meret. Unde suspicari possumus. Perperam, & oscitanter a libi alio ingeminata. Lector iudicet. me. Ex iis quae prodit ex eodice Medicto Pichem, inducor sere ut credam , relectis vocibus quatuor, rescribendum tantum: farin cohiberet se in suos Tiberius. iti
cter deleo. & totum hunc locum aliter distinguo . recepta Mureti lectione post qua, non 8 quam. quae vox caussa fuit, ut o tis inculcaretur. Ab illo enim postquam huc uique pendebat
sontentia, dc ut necteretur necessa rium erat hoe ris quasi vinculum injicere. At nunc vide, quam Omnia in lius fluant ; post qua reo dcc. Perexti, i rue di vero excusantibus, M. Lepi--s dec. adsuere; arrecta omni cr inta re, quanta fides amicis Geremanter, qua vicia reo. satis colaberet ac premeret
fensus suas Tiberi- , an promeret. Haud inlim intentior popului plus sibi in trincipem occulta vocu, atit suspicacissitin. tu perim t. Sciens struendae orationis
lector iudicabit, &scio probabit. Alium nec probare curo, nec vota judi
In haud alias intentio pstpulas. JVera di genuina Manuscripti verbarri haud aras intentior et 'pului plui fri ece. Qua, ut alia multa corrupta suerant, frigido quidem ac persm plici sensu. at contra , optimus est atque efficax in lectione prisca. Duo enim ostendit: Tibet ii scilicet in eo negotio intentissimum animum , ac populi majurem licentiam. Pichena. Ex Sallustiana oratione, qui in Iu
gurthino. Incredibrie memoratu quan
tum plebes inrenta fuerit. Aurelius. N ae premerer in unico libro posteriori loco meram esse delirationem librarii, Pichenae subscribor neque aut inde iaciendum an promerer , aut tam puerilis atque ὀχληρῶ ne , ut Lucilius recte judicat, lusus lenocinio τὸ σεμνον suum condonasse Taciis tum censeo. Satin dixit, non rarum. ut alteram quosve dubitationis partem necesse suerit adscribi. Quae praeterea hie vel ipse Pichena vel Gruterus vel Acidalius moliuntur, ea me non
aificiunt. Nam de Tiberio , quod significat toties , quid opus nunc repeti Dein illa populus plui sibin
misit, euna & manca oratio eli, nisi populus idem haud alias intentior acincipitur. Accedit , quod, cum tria posuerit , quae tum occupabant e
gitationes hominum & sui ensas habebant , parum commode. duobus transmissis, de terito aliquid interjicitur , quod nemo ignorabat. Quin . si verum volumus , Omnis haec periodos nihil aliud est quam repetitiodi explicatio F arrecta Ommciυιrare,
quae praecidi oportuerat mentione fa cia rerum . quae cunctos etiam quietos sollicitatent. Quasi esset: His . inquam, arrecta omnis civitas, his intentus populus magis quam un-
'uam alias . plus etiam sibi iuris secit aut in aurem loquendi de principe aut in sermonibus repente vel V a obsti-
365쪽
meditato temperamento : Patris sim legatum atque amicum Tisionem fuisse, ' a utoremque Germanico da tum a see , auctore senatu , rebus apud Orientem -- ministrandis. illic contumacia ta certaminibus asperaseset juvenem, exituque ejus titatus esset; an scelere e sinisset , integris animis Hyudicandum. Nam si logatus ossicii terminos, obsequium erga imperatorem xuit , Uusdemque morte, ta luctu meo laetatus est; od ro , seponamque a domo mea , ta 'pra tra inimicitias,
obstinate taccndi neqtie exspectato sono Ora ibi vendi. Fli enim, ubi distentium sit genus libertatis. Docent apud nostrum Paetiis Thrasea Helvidiusque Priscus ejus gener. Gro-
I Patris sui legatum. J In Hispania, ut apparet ex sequentibus. Lipsius. 2 furorem. J Plus hoc est quam ITatum , nedum quod nonnulliassetatem. Sie . 7. Drusus invidiose peritur, apud patrem litum incolumi
Quamquam adbes res etiam συμπόνους vocatos reperiam , in Glossis, &apud Vlpian. qui haec Demosthenis in Midiam : Παριθεύο ῖγ' ἁρχ π et ut, exponit, Συμπονῆ ν - συμ- τά παιδι. Sed apud Romanos nullam serme fuisse auctoritatem usumve adseubrum , nisi ut jus suggererent, satis novimus. Piso autem Germanico ad res gerendas datus erat adintore ut quidem Tiberius videri voluit. Frem: hemim. Iustinus I 3. cum quae Eumeni essent attributae provincia, dixisset: adjutores et dan-risr cum exercit: bus frater Pericca -- cetits Jcc. Livius lib. 6. Volscum bellum M. Furro extra arinem decretum. OLjuror ex tra nu sorte L. Furius datus, non tam e re M. quam in collega materia ad omnem laudem esset. Suetonius Tiberio cap. 63. per legatoi ci adjutο- rei f-s . Gic novius. 3 OAro seponamque a domo mea. JAmicitiam ei, mole majorum, Ie nunciabo. Muret M. Prior, inimicitivi novi prin pisu cisar. J Dixit Tiberius Calat, si Cn. Piso moti e Germanici filii mes ,
luctuque meo laetatus eii, ulciscar inimicitias , quas in me ut privatum exercuit. Itaque de privatis inimicitiis Germanici mentio nulla penitus hie est, quo minus ad eum πε- in principis appellatio reserenda videtur: seu neque Tiberio convenit , utpote qui iam sexennio imperas let. Qua de re, cum Ronaae nos Antonius Vacca amicus meus summus lauto prandio accepisset, me, & clarii limum virum P. Fabrum , Cabrielemque Faenium familiarem Pii I v. Pontificis maximi, in sermoniabus, qui post epulas haberi solent,
Fae Inus, cui ruin omnes assensimus . legendum hoc loco censuit , ρυ ras inimicitναι, non pranei s ulciscar et
quasi diceret Tiberius , se non ut principem lege Iulia maiestatis in Pisonein amitum , sed uti privatum
inimicitias ulturum. Vertranettis. An tonius Augustinus , non ut Precept dce.
quae lectio non displicet. Ursintu. Legendam non vi principis. Sic libro s .
Paratos ad ultionem υr principis impediri. Aluretus. Eadem Merceriis. Non νι principis sani secutus. Eundem ser-
me lenium his vel bis complexus est Livius 3s, s. negans suas privatas)simultates pro magistratu exercera
boni exempli esse. Sed altera lectici non principii, absurdum sensum inducit : tamquam privatas quidem offensas escisti ias ellet, Principis, non
366쪽
ANNALI vM LIB. III. 3o9' non Frincipis ulciscar : Sin Dcinus in cujuscunque
mortesium nece vindicandum detegitur; vos vero ta δε-
heros Germanici, ta nos parentes Iustis Folatus adlicite. simulque illud reputate, turbide ta seditiose tractadierit exercitus Tora, quaesita sent per ambitionem stussia miti
rum I armis repetita provincia ; an Disa haec in milus vulgaverant accusatores. quorum ego nimiis sudus Iure succensio. Nam quo pertinuit nudare corpus , c, contrectandum vulgi oculis permittere, differrique etiam per externos, tanquam veneno interceptus esset, s incerta ad
huc ista ta scrutanda sunt ' Destio equidem filium meum,
semperque deflebo : sed neque reum prohibeo, quo minus cuncta proferat, quibus innocentia Uus siublevari, aut siqua fuit iniquitas Germanici coargui possit: vosique oro, ne, quia dolori meo caussa connexa est, obyecta cr/mina pro adprobatis accipiatis. S quos propinquus sanguis, aut ' des sua patronos dedit, quantum quisque eloquentia tacura valet, iuvate periclitantem : ad eundem laborem, eandem constantiam accusatores hortor. Id solum Germa nico siver leges prae stiterimus, quod in curia potius quam in foro, apud senatum quam apud judices, de morae us anquiratur. cetcra para modes a tracilentur. nemo Drusi la
cryma , nemo morsitiam mea pediet,nec se qua in nost adversa
esset: quum E contrario vere dictumst licet ad adulationem ibi detortum in 3, 7 o. sane tentus in suo Ulendore est princeps ; Rem. ι ψιπι ne largiretur. Freinshemius. i Non Principis ultassear. J Ita emendavimus. tamen cum vetus lectio sit,
nota principis: aptius. ut nunc censeo, ex ea seceris, non tit Princeps : s-ve mavis . non vi Principis. Non utar
potestate, quam Princeps habet: sed noxas mihi illatas, ut privatas ulci. stat. D M. 2 Fides patronos dedit. 4 Quidam dat s interpretantur : quomodo vide licet iis , qui pet adversalii potentiam advocatos non tepetiunt, dari solent. l. s. s. s. de ossici procos. At si sie dati essent . propinquitas sanguinis, aut fides frui ira in illis commendaretur.
3 versa finguntur. J vereor ut integra haec Tiberii oratio. Nam post haec ultima nescio quid aures meae suspensae adhuc ulterius exspectant. Equidem si constructionem spectas, &senium aspicis, non inspicis; nihil desiderabis: desiderabis, si acutius rimeris. Et facile conjecta e est quid adnexum fuerit,ex sententia priorum. . Acidatius. Nihil me movet Acidalii suspicio. Sed quia Tacito fere adversa sunt, quae secundiι Opponuntur. hie eum scripsisse censeo , dive a. Ea
367쪽
3io C. CORNELII TACITI versa finguntur. Exin biduum criminibus objiciendis
statuitur, utque sex dierum spatio inresecto , reus per triduum defenderetur. Tum Fulcinius vetera & inania orditur , ambitiost, avareque babitam Hispaniam. quod neque convictum noxae reo, si recentia purgaret; neque defensum absolutioni erat, si teneretur ma
joribus flagitiis. Post quem Servaeus , & Vcranius, & Vitellius consimili studio, sed multa eloquentia Vitellius, objecere; odio Germanici, rerum novarum studio, Pisonem vulgus mititum per licentiam ta sectorum injurias eo usique corrupisse, ut parcns legionum a deterrimis appellaretur: contra, in optimum quemque, maxime in comites ta amicos Germanici,
sevisse: postremo ipsium devotionibus veneno peremisse:
enim & Ipse Ze optimi quique saepe
accipiunt pro istis, quae aliter contra-νω dicimus. Vide indicem. Iustinus lib. 3. oraculi riversa sententia Drrat. Suetonius Iulio I. di fari partium habebatur. Nemo , inquit, Drusi lacrimas , meam moestitiam spectet, ne incitetur illis ad eondemnandum innoxium : nemo. quae in contrarium de nobis salso sparguntur, ne sentem eo facilius absolvat. Gronainus. i Exin biduum. J Semper plus temporis reo, quam accusatori tribui so- Iebat, nee immerito. Longiori tempore opus est ad sananda vulnera, quain ad infligenda. Muretus. Tempus accusatori di reo causam agendi
non sempςt idem antiquitus statutum observamus , praesertim apud Asconium in &rat. Cie. Scribitque Plinius lib. 4. Epist. y. ad Uisum, in Dro coram iudicibus te e cautum Hisse , ut
At Cn. rompeius tempus hoc magis iam restrinxit, scribente Pediano in Cic. orat. pro Milone e Pompeius lex m promulgaυ , qua prim tesea dati
ct ab accuse are reo perorari jub bat. Ego puto id iudicis arbitrarium fuisse. pro perspnarum Ec criminum
qualitate. Sic apud Iurisconsultos legimus, quale quantumque tempus sit, iudicis arbittio relinqui definiendum , l. ab hostibus, β. fin.it. ex quibus causis maior. Id autem ex hoe Taciti
loco elici potest, siquidem Tiberius
habita ratione peisonarum Germanici scilicet. de cuius nece ambigebatur. de Pisonis, qui reus agebatur,nec non eriminis de veneno objecti ; certum accusatoribus Zc reo objiciendorum lc diluendorum eriminum sex dierum tempus constituit. alioquin id minime facturus, si , lege certum Mordinarium tempus statutum suisset.
et Servam. J De hoe ipso Tacitus
lib. vI. 2 uintus Ser tis post haec, in Minurius Libelmus inducti. Servam praetura functus O quondam Germanici
3 Per s.ciorum iniurias. J Nonnulli contemptum explicant. Ast quid perinjurias hic intelligi velit , explicat ipso
2, S. Licentiam in urbibus, vagum ae civientem per agros militem, dc , 3. I Pro υιnciam pessimo cuique obno
xiam. Ita fera a. 69. caurum iam
368쪽
ANNAL M LIB. III. 3 osura hinc UO' immolationes nefandas ipsius at que Plancinae : petitam armis Rem'. utque reus agi poset , acie mictum. Defensio in ceteris trepidavit. nam neque am- I
bitionem militarem, neque pso vinciam pessimo cubque obnoxiam, ne contumelias quidem φ adversum imperatorem infitiari poterat : solum veneni crimen visus cst dilutile. quod ne accusatores quidem satis firmabant, in conismo Germanici, cum super eum Ps d Fumberet, infestos manibus ejus ' cibos arguentes.'quippe absurdum videbatur, inter aliena servitia, & 3 tot adstantium visu, ipso Germanico coram id ausum. Octrebatque familiam reus, &
q ministros in tormenta si gitabat. Sed judices per diversa implacabiles erant: Caesar ob bellum provinciae inlatum; Senatus, nunquam satis credito, sine stati de
quoque de verbis tantum male interpretabantur. Heinahemtu . I Immotationes nefandisu. J Acci
piunt de iactis magicis. At mihi dubium non est sacra respici, de quibus
z. 7 s. eadit incti N. quas immola νι ones nefana accusatores appellant,
quia in luctu publico ; & ob eum
tactae. Quomodo nefariam vocem Lutorii vocat Lepidus, 3, so. Hesm-
Σ duersiam imperatorem. 4 μ - δον hic, non princeps Tiberius, sed exercitus dux Germanicus. Sic paulo supra : Nam si legatus ossicia rerminos, obsequium erga imperatorem exint. Re-jondent enim ubi invicem, Legatus di Imperator. Pichem.
3 Cum super eum Piso. J Interior er- o di buri Germanicus, ut digni Diimus. de quo ordine sedendi non omnia mihi dicta in Convivio: dicam alibi: plene dc aperiis tibiis. L Esivi. a ctim super eum. J Discumbebat videlicet Germanicus in imo loco medii lecti, qui locus erat Romanis honoratillimus , 5c consularis. vide riuinalium problem. 3. lib. I. Symposiacon. Murerus. Gibos arguentes. J Statim subji-eio : zuod haud minus Tiberim, quam Piso abnuere t quae verba paulo post non suo Ioco posita sunt.
su, id est, in oculis tot aditantium.
6 Ministras in tarmenta. J Cum sa- miliam suam offerret Piso ad tormenta, flagitabat etiam ad idem eos, qui Germanico in eo convivio ministrarunt. Ita enim capio ministros hic. Tacit. lib. seq. quod u Ludus arare
atqtie forma carua domino , ιnterque primos ministros erat. paulo poli zquin potius ministros veneni excr---reri inferi r ejus os lapsis repente saxu , ebrici quasdam ministros. Pichena. Ministras intelligit servos , per quos ut alia , sic meniae etiam miniis iteria tum obibantur. Hoc sensu proprie , minifri I o. eoque hoc etiam loco proxime praecessit de sam lia . hoc est, servis': sequiturque ιη -- V men a
369쪽
menta Dabat . quod in libetis ea- Et paulo inserius lime ipso libro pitibus quam odo ei licuisset Frei ηι-
r Scripsi it eum uiantes. J Alieno loco hac inserta. Milii sententia I taeclare reddi videtur, si iis amotis
a sine Iraude Germaniciun interitisse et
simul populi ante curtiam υeces audreis Bantur. Quo tamen illa quae superant
remittenda sint, mihi non liquet. L, M. Scripsi sent expostulant s. Sensus est , obieetiim a Senatu piloni, quod ipsi nempe Germanicus 6c Piso per literas expostulavissent de veneno praebito aut non praebito. Rhenanus. Lacunam hie esse necesse est : deliint enim quaedam , suae suspicione &conjectura restitui possent. Sed sine
emendatioris ope codicis temera-xium citet. Ferret tus. Scrambens ex-pUulantes , delenda. Muretus. Locum esse mutilum indicant verba quae Faernus addebat ex manuscripto libro. sunt autem haec , quae nihilominus non implent et Serim Ant:
Corruptissimus locus ερ plurimis eruditorum conjecturis vexatiis. Harum mi in , non iuvantibus HS shie tantum usus est. Videantur autem illae apud sitos victores. Plerique de litetis vel 1 Pisone ad Germanin cum . vel a Germanue ad Pisonem, vel ad hunc a Tiberio, aut ab ambeis Pisonis scriptis agi existimant, easque a Patribus ex loliulari, ut ex iis convinci possiet Piso. Quod iam mihi non probatur.' ais enim o dat , vel scelus in Germanicum cogitatum amicis, quorum nullus hic usius erat. Pisonem ter literas aperuisse; vel praesente Tibetio, hujus haede re scripta mandata Senatores expostulasse Pisonis. si quae fuerin1. ad Germanicum epiitolae ; non tam arisone peti, quam Agrippina , debebant. Itaque verisimile mihi est alia hie seripuit e Tacitum. Ae vestigia
eorruptae lection is proxime Iequutus, non incommode, totum hunc lo- instabant accae atores statvn Frab: βη- l cum sic milii videor restituisse; Sodienti in me; dais , ecc. Ursinsu. t iussites per diversa implacabitis erant t
ex80 rua: Luxata ecte judicaverunt viri magni in his litetis. Mihi levi mutatione rescribendum videtur: sin se expa sulantes , quod haud minus Tibe iusquam Piso abnueret. Persuasu ni erat
de vulgo di. Senatui, fraude Imrii se Germanicum resid Tiberias se in i agnoscete sedi litetur, de hoc crimen Ionge a Pisone roucit; r vultque haerere eum in maiesta is erimine quam in veneficii. Id patres indignari,Mud praecipuum crimen rei non minus prinzeps quam ipse Piso abnueret. Sed fisc submiue Ec : ecreto murmure. Nihil certius. Paulo poli
s. tr ob bisum pravincia a tirum e S natus nunquam satra.credito sine famis Germanicum interiise ; Cur interis
Nipt , exposuiantes. quod haud minus Tiberius, quam Piso . abnuere. leo certum erat Partibus non sine traude Pisonis Germanicum interiit te, ut in huius causae cognitione, palam expoliti laverint, rogaverimque ipsu in ri onem , Cur vero Germaniacum, optimum de innocentissimum Plincipem, interiecisset; qua caussa ad audendam atrox adeo scelus esset pullus. Tamen id erimen, tantavi tantaQue com alitia dc adseveratio ne objectum, non minus Tibetius.
quam rub abnuere. Nam, ut paul
370쪽
ANNALIUM LIB. III. ' 3r 3 essigiesque Pisonis traxerant in Gemonias , ac R di velle oant, ni iussu principis pro tediae repositaeque so-rent. Igitur inditus lecticae, & a tribuno praetoriae
cohortis deductus cit r. vario rumore, custos salutis, an mortis exactor sequeretur. Eadem Plancinae in- I
vidia , major gratia : coque ambiguum habebatur, quantum Caesari in eam liceret . atque ipsa, donec mediae Pisoni spes , sociam se cuyuscumque fortu'me, ta si ita ferret , comitem exitu promittebat. Vt secretis Augustae prccibus veniam obtinuit, paulatim segregari a marito , dividorc defensionem coe
pit. quod reus ' postquam sibi cxitiabile intelli
sit, Τ an adhuc experiretur dubitans, hortantibus filiis durat mentem , senatumque.rursum ingredi tur : redintegratamque accusationem, insensas patrum
voces sto ante loquitur Tacitus, s lum -rreni eramen pisa wsui est a luisse. Et intererat Tibelli, ut potius nomine lxis majestatis, ob bellum provinciae illatum . quam veneficii, contra Pisonem ageretur; metuentis scilicet, ne alias lcelesta, quae creditus est Pito. ni adversus Germanicum dedisse, mandata in lucem protraherentur. Hae expostulationes Senatus, insensa patrum isces. sagina proxima appel
damnatis. Iuvenalis: --. desicendunt statua resem3- seruumur.
Lipsius. et Di vectabant. J Replumbabant a basibus. quibus ais atque applum
3 Mortu exactor sequeretin. J Exactor, qui praemistus ad exigendum perficiendumque. fc quasi custos. Livius lib. a 3. De Bruto filios plectente: D qui spina r erat amavendus , eum ipsium fortuna e fierem An meuae. . . rlinius lib. t x. epiffola ad Taul inum :- e donis ex me aB- - very ea actorc , c io et Iructiba spanam. Romae marmor epitaphium , M. AURELIUS. AUGG. NN.
exsequi eadem custos ci exactor e liberta Euodus datM. Ambrosius lib. de T bia cap. I x. Dum vadu eum adversariis tuo ad magistrat m . da operam tiberari ab illa, ne forte producat te ad iudicem, O iudex tradat re exacura. exactor mittat te in Oreerem. Sed re ἀπλ- reperio, quas muneris nomen, Exactor. ut in Museo Calpenti, SEX. POMPEIVS. FA,STvs. SEX. POMPEII. EXACTOR. D ra . Postquam sibi exitiabiis inrcligit. J e:npe Plancinam gratia Auguis subnixam, in qua una omn;s Pisoni laeserat reposita, dii sociare causam luam , & sibi separatim salutem qu iere. Male quidam aceipiunt, ' :asi non ex hoc iacto P lanci na, sed aliunde, exitium sibi imminere intellexin
An a ue cxperiretur. J Experre. dicitur inui actor, quam reus , sed --