장음표시 사용
651쪽
rum ad misericordiam fugeret, custodes additi.
sane is repertus apud fretum Siciliae, retractus que per centurionem , nullas probabiles causas longinquae peregrinationis adferebat. mansit tamen incolumis, oblivione magis quam clemen
aes tia. ' Servio Galba L. Sulla Coss. diu quaesito quos neptibus suis maritos destinaret Caesar, postquam instabat virginum aetas , ὸ L. Cassium,
Eenariis nominatur RO S cIVS quidam RABATHS. Sed non putamus ex ejus denarii auctoritate quicquam pud Tacitum mutandum esse. V
I Sanus reperim. J Quasi dicat il-Iue tantum itate solitos aegros Suspecta lectio. Merceto placebat, sane M. Lipsius. - repertur. J Leg. puto , se e
repertus. Μuretus. Bene monent cor
ruptam lectionem. Rescribe; sana is
reperitis apud fretum Sicilia. Accusatus Rubrius desperasse de rebus Romanis, & paraste perfugium ad Parthos. Sane, inquit Tacitus, ad fretum Siciliae captus, retractusque nullam itineris probabilem causam reddebat; unde fides, verum crimen obiici. Sane, ita saepe in usu Tacito. Paulo post,
sane vestis urbi fenebre malum. Μercerus. Faernus corruptum locum ita restituebat: Sane is repertus apud fretum Sicilia. Ursinus. Olim non dissimilibus Scripturae vestigiis : emendati . Nam is repertus. Felicius Μα- eerus, Sane is repertui. Pichena. Lego Messana is r pertus. Lucili. in fragm.
saepe 'Md ante Optast, freta Mesana
O Rhegina videbis. Silius : Incumbens Messana freto minimumque re GaDiscreta Italia atque Ueo memorabitu ortu. Aurelius.
et Ser. Galba Iia Suga. ' His Con. stilibus Christus dominus in Crucem sublatus eli, qui sui annus ab V. C. 86. Muretur. Atqui in eburnea tensera , quae apud me est, habetur. L.
SULP. L. SUL L . Quid igitur matum dicemus apud Tacitam ti Non puto. nam sulpiciam gentem duobus simul praenominibus usiam fuisse, Lucii O Serdiu diximus in familiis Romanis ad denarium L. SERVII. RUFI, qui cum ex Sulpitia esset familia, duobus his praenominibus, ut ibi notavimus, usus est. Ursinus. Duobus simul prono-l minibus usum quemquam Privatumi Romae temporibus iliis , nedumntem , putare est 'κ- - ζειν
nostros mores miscere antiquis. Galbam autem non simul Lucium de Servium vocatum , sed mutata ρ πο- mine cum selvius a patre appellatus esset, adoptatum a noverca pro Sese via Lucium usque ad tempus imperii, de
in rursus omisso Lucio seivium Uur passe praenomen , testis Suetonius.
3 L. Cassiam. J Ita recte, estque il-
Ie qui consul cum M. Vinicio Qua tino filii, anno urbis nec coiri. Nam Suetonius diserte notat Drusillam collocatam L. Cassio Longino consillati. Pomponius de origine juris manum adiit vitis magnis, qui scribenti credunt, C. Cassium Longinum illum qui Iurisconsultus, contulem fuisse eum Quartino Tiberii temporibus. Atque censent hunc ipsum es.se , qui progener Caesari nune factus. Mihi cautio eii ne temere credam homini, etiam alias fallaci. Erras. Non
est hie, Pomponi, iuris antistes ille
suem censes. Primum , quia Tacitus inter elogia morum generiique, laudem ei nullam tribuit iasis: deinde , quia praenominibus diversi. Luciustae est, Carus ille tuus, constantive
652쪽
ANNALI vM LIB. VI. M. Vinicium legit. Vinicio opidanum genus ,
' Calibus ortus, patre atque avo consularibus, co
tera equestri familia erat: mitis ingenio , & conmptae facundiae. Cassius plebei Romae generis, verum antiqui honoratique, & sevcra patris disciplina eductus, Τ facilitate saepius quam industria coimmendabatur. Huic Drusillam , Vinicio Iuliam , Germanico genitas conjungit: superque ea re sena tui scripsit, levi cum honore juvenum . dein red
teriam scripto. Cassi odoriis ecce L. Cassium de M. Vinicium Coss. nominat : suetonius in Caio , Lucium Casum Longinum : Zc Tacitus in hoc loco. Diversi vita etiam , dc morte. Iurisconsultus ille in honore sub Claudio filii , Syriam administravit, pulsus , Nerone, per Vespasianum rediit, di omne illud tempus
vixit: iste sub Caio proconsili Asiae ,
di monentibus sortibus caveret Casisium, , tyranno casus est. Sueton. cap. xvii. dc Dio Lix. qui tamen male Caium vocat. Denique quid respondes ad illud Taciti, Facilitate
septus quam industra.t commendabatur γ
Demit ecce illi industriam ingeniumque: dc aud ani dicere, haec convenire in magnum illum sacerdotem. Plura de hoc C. Cassio , libro xvi. Lipsius.
L. CVM. J Notavit hie doctissimus Lipsius morem onustii ae Sigonii, qui Cassium hunc eundem esse volunt cum iuristonsulto C. Cassio. Sed quod idem accusat Pomponium . verbo respondebis , & defendes ICtum . non enim is Μ. Vinicium collegam dat Cassio iurisconsulto . sed Quartinum , nec mentio usquam Quartini nomen adhaesisse huic Vinicio. Constites e: go simul L. Cassius Longinus, & M. Vinicius, & quidem ordinarii. Rursus Consules C. Cassius iurisconsultus , dc Quartinus, sed suffecti. Monuit id doctissimus atque optimus senex Iacobus cujacius ad i. I i. de otia. juris. Itaque. αLipsi sententia hos Cassios disce
nentis, vera, docta. de Pomponius sine culpa. Tu modo ex bio talio libri v. tolles Quartini nomen , quod Lipsius addidit , et edulus fastorum concinnatoribus. Meuerin. Adde Ru- pertum Epist. 29. pag. I o. dc Rein lium Epist. 3 r. pag. o. Rursusque Rupertum Epist. 3 s. pag. Ivs. I M. Vinicium. J Is est, de quo vetus interpres Iuvenalis Sat. r. in his
verbis : Pane Idistinum. Verum a sedum Pulcher in concubinatum a Binti. O L. Domitio maritis Agrippina O F lota sororum Casaris &c. Male Bintio pro
Vini ei a te Fulvia pro Iulia scribitur. Fratrem habuit L. Vinicium , qui exactissimi ingenii vir nee pati nec di cere poterat ineptias, ut Seneca pater
et calibus ortus. l Hic est M. ille Vianici iis sylacet aliis Vinucius scribi. etsi Dio temper, 'O uisiκιωl ad quem historiam suam Velleius misit, cuique indecore di serviliter blanditur. Produxit vitam ad Claudium, & Messalina, quia pudorem servavit . intellectus. Habes in Dione libro extremo. Pater ejus sublius, Consul
anno urbis DCCLv. Avus Marcus, anno DC cxxxv. LF 1. Calibus ortus. J In Campania. Hodie vulgo calvi. Murcius. Calenum
oppidum a Plinio appellatur. Ec R manorum colonia fuit, teste velido
3 Facilitate sat mi. J Dubita, an melius ,felicita M. Picheia a. Non audiendus
653쪽
ditis absentiae caussis admodum vagis , si exit ad
graviora, & 'offensiones ob rempub. coeptas: ut que Macro praefestus , tribunorumque ta centurionum pauci , Τ seecum introirent, quotiens curiam ingrederetur , factoque large, & sine praescriptione generis,
aut numeri, senatusconsulto, ne tecta quidem urbis, adeo publicum consilium numquam adiit, deviis plerumque itineribus ' ambigens patriam & de-I 6 clinans. Interea magna vis accusatorum in eos
in dux vir doctus, qui hie dubitat substituere felicitare. Facilitas est comitas quaedam , di vere ea ipsa quam Galli complasance vocant. quae industriae tanquam rei severae opponitur, sic accipitur facilis supra H 2. faciti Tiberio , h. e. Obsequente, facile adsentiente. &s, I. facilis uxor. & in loco qui magis etiam illultiet nostrum, in vita Agric. o. Vt militare nomen rem horridam ) temperaret, tranquillitatem --
que ortum pentim auxit, cultu modι-
cus, semune facilis. Sic etiam Dolitarem imperis dirit Agric. 3. Hermia-
1 otam vagii J Nescio an m lius, vanis. ut causas dicat futiles lavesque. Tamen non male, vagiat quasi alienis & parum certis. D-nias. Cati A admodum vagis. J Placeret magis, vanit, nisi illud. vagii, si verbum Tacito familiare, ut pleraque alia, quae ab exoleta prorsus antiquitate sumsit. Ursinus. Cave mutes -- , aut quocunque alio modo . Tacit. lib. I s. idem verbi repetit: Luamvis Hiram vasis sermonibus simularer. Acidalius. et Ob R. . expia/. J An magis , captas , an cum Muieto, suscepta. 8 Lipsius. Oct unci ob re . caepta . J Maretus susceptav. Certe melius. Acidalim. Eaernus legebat: offensionei ob rem. Optas, non, ceptas, vel, ut alii rem Nunt , susceptas. Quod tamen noli
esset aeque improbandam. Hur.3 Meam introisentJ Ad hoe exemplum Claudius idem pollea petiit, i
cuit , ambiens. vulgatam tueri videtur , quod supra scriptum: Campaniam
prategebat, ambri sins an urbem intra
rei ; ni suspecta inet dictionis novitas. Lusius. Ambigens patriam ct declinani. J mylius tentavit legere, ambrem tego malim se positum, riviis plerumque itineratus ambigens patr-- decimam. Vel sit transposita copulade industria. ut alibi saepe. Vert nitis. Immerito suspecta est Lipso novitas hujus dictionis. Neque in Tacito veritatissimus ignorare dis bat , id in Tacito hauci esse novum reum brevitatis ubique illidiosum .
ne idem nomen repetere, periodosque nimium estendere, necesse habeat , duobus verbis, quae calus alias diversos requirerent , aut mutatam phraseos rationem . unum tantum . de uni tantum verbo proprie comenientem casum vel phrasim permi tere. Vt hoc loco. Proprie dicimus, declinans patrMm et improprie , amb. sem patriam. Vsitatius iaret : am bigere de intranda patria. Quod hic
vult Tacitus. Sed quia ea loquendi
ratio interciperet affectatam ubique nervosamque brevitatem : unius casum tribuit utrique verbo , qui tamen proprie convenit, τύ de inans.
Nihil apud hune Scriptorem frequentius. Et in eius lectione continuo
654쪽
ANNALI vM LIB. VI. minrupit , qui pecunias scenore auctitabant,
haerebit, qui id non obseritat. Ex infinitis , unum modo huc conseram exemplum. Annal. ri. Enim
vera Rhescuporis est , de quo loquitur , ) audita mutatione principis , mittere latronum globos, exscindere casteta , causa be D. Illa, caca bHL , reguntur a vi immittere. Interim proprie dixeris : immittere latronum globos o minus proprie: ιmmit
rere cati belu. Nihilominus dica A beas de Iatronum globis , tribuit unicum illud vocabulum immittere , ne nimirum longior sit. Vides non esse has in Tacito novi. tates : neque illas euiquam reddere
debere vulgatas lectiones sulpectas: sed vero eue genuinas ipsasque elefantias Cornelianae brevitatis. B-
r Lui pecuniin fenore. ' Ex senore plurimae de gravi ssimae seditiones exoriri solent: nam qui senori pecuniam accipiunt, dulcedine praesentis pecuniae illecti, neque quid postea suturum sit, cogitantes, indulgent cupiuditatibus litis: neque prius de calamitate sua cogitant, quam exuti patrimonio , dc omnibus sortunis
evers, novas res, si possiunt, moliri . de de vertenda quoquo modo rep. consilia capere cogantur. Propterea diligentissime cavendum est, ne crescat aes alienum in civitate. Plato lib. s. de legibus, non censet Permittendum , ex puteo vicini aquam ad usum
quotidianum sumere, nisi qui prius in solo suo sederit usque eo , dum ad
argillam pervenerit. Hoc enim a*umento utuntur aquileges, aquam inveniri non pCsse. Ita non esse permittendum, pecuniam ab alio utendam petere, nisi ei, qui prius tenta siet omnes rationes subveniendi necessitatibus sitis, aut ex fructibus praedior una suorum, aut υ re & indu stiri, aut parsimonia dc frugalitate. Eo magis, quod nemo seneratur propter ea, quae sint ad vitam tuendam necessaria:
Lu d ad tuendam es vitam σκι, prater duo, Cereale munus, Acheloircaea
propter haec autem nemo se, ut Di genes dicebat, seneratori obligati ut in argento, aut in auro bibatur: ut gemmis digiti, aures unionibus onerentur , ne purpura calcetur, ut ebore incrustentur laqueatia, ut auro radient . ut citreae mensae petitis trana mare dapibus premantur; ut stultae. infinitae. inhonesta, cupiditates dolassentur potius, quam expleantur: ob has oc harum similes causas argenta riorum tabulae implentur. Itaque Pelasae: ut est apud Herodot. omnium pC
catorum gravissimum esse ducebam. quidquam cuiquam debere. Et Plato libro ii. de Leg. prohibet. ne quid ematur in diem : sed omnia praesenti pecunia: aut ne ulla sit amo ad precium petendum. Itemque sanxit, si quis pecuniam mutuam dederit, ne eam ab invito exigere possit. Sed de a Charonta institi itum, de apud quondam Indorum populos olim observa ri solitum legimus apud stobaeum λ γω Sed dc lege xi I . Tabul. obae rati habebantur in nervo dc compedis bus . vendebantur: si plures unius er ditores erant, qui solvendo non esset, licebat eis corpus ejus dissecare, de inter se partiri. .Quae tam horrenda. tamque atrocia lese nominatim re
missa erant, ut aeterrerent homines ab aere alieno contrahendo. Sed tamen in credenda pecunia aliquid humanitatis est. dc natura ipsa nos monet , ut cuni amicis egentibus, quemadmodum aliarum rerum, sic pecuniae quoque numeratae usum communia mus : idque etiam Deus ipse facete nos iubet. Sed adversas naturam est poscere ut nummus nummum gignat; vereque affirmat Aristoteles I. Politic, senus naturae advolati. Is enim
655쪽
s s C. CORNELII TACITI adversum legem dictatoris Caesaris , qua de modscredendi, possidendique intra Italiam cavetur ; o mi
sam olim, quia privato usui bonum publicum post
ponitur. Sane φ vetus urbi foenebre malum, & se ditionum discordiarumque creberrima caussa : coque cohibebatur antiquis quoque & minus cor ruptis moribus. Nam primo in duodecim tabulis sanctum , ne quis ' unciario foenore amplius exere ret , cum antea ex libidine locupletium agitare
tur: qui alteri senerat, spe te beneficii,
eum cui gratificari Videtur, evertit. Itaque eleganter S. Ambrosus ait, non multum interesste inter Fentis de Funus: inter Sortem & Mortem. Cumque sortem seneratores Caput vocare soleant, eos qui illorum retibus involuti tenentur , esse capitis reos. Haec
igitur de Fenore is θόλου : de quo videndus est lib. s. Ambiosii de Tobia. S. rasilius in Psalmum i . plutarchus in libro misi si subis nisi a Nunc quae a Tacito dicuntur singillatimeonsideremus. Muretus. Sed nummum non esse rem sterilem , de Usu- Iis cap. g. nec foenus naturae advelsa ri, cap. io. contra Atistotelem probat. Salmasius.1 -υestim legem Casaris. J Sug- perit eam legem aperte, quod sciam,
eli : Et quoniam complures pecuniammtillam habere o occultare diceban
tur e edixit nequis in argento auro ve
a itur possideret quam L x. sestertia. Et allidunt alii scriptores , ut Sueton. Tiber. cap. I x. dum scribit quosdam damnatos, quibus nihil a-hiud sit obieetum . quam -d partem rei familiaris in pecunia haberent. Parrem , scilicet majorem quam pro lege. In qua Suetonii vera sententia eruenda Scholiastae sunt frustra. Reliquum pecuniae conserti Caesar voluit in agros. Losnu. Adversum se em Dictataris.' De qua Sueton. in Cas. r. & Caesar ipse lib. 3. de bello Civ. Muretus. 2 Vetus urbi fenebre malum. J II E T. Livio, dc Halicarnasseo cognosci potest. Idem. 3 Duodecim tabulu sanctum. J At eam linctionem Livius ad M. Duellium Trib. pl. rescit post x M. tabulas, aliquot annis. lib. vr i. C. Marcis , ONManlio coss. de unciario faenere a M. Duellio Tribunepl. rogatio est perlata rct plebs aliquanta eam cupitus scivit . accepitque. Lipsius. Tnciario fenere. J Quia numenis duodenarius commodiuimus est iapartitiones. Habet enim is, ,3 ,2, 1 Idcirco eo antiqui in rebus dividendis saepissime utebantur. Sic heredistatem vocabant O sm, Zcc. sic cum
singulis mensibus singuli nummi pro
centenis usura nomine pendebantur, id est, duodeni quotannis in cent nos, eam usuram Centesimam vocabant: quae gravissima erat omnium
lege permis Iarum ; di ea ipsa quasi taciuturarum erat. Proxima erat , cum
deni, id est, deunx. Persus: Luid petis ut nummi quas hic q-cunce modesto Nurreteras , pergant avidos sudare
Inde dextantes usurae, diar antei , se se . septunces . simi i , qωncunces, tri exter, quadranter , sextantes, iamια
656쪽
ANNALI vM LIBI. VI. . s 77tur: de in rogatione tribunicia , ad semuncias r tacta : postremo vetita versura. multisque plebis
Erant autem Cneia usurae, eum pro centenis mutuis datis singuli quot annis usurae nomine pendebantur. Eam permissam fuisse hie ait Tacitus, lese xii. Tabul. sed eum, ut verisimile est, graviores usurae postea exercerentur . lex de unciatio senore iterum lata est, centum fere annis poli xit. Tabulas . a M. Duilio, L. Maenio Tribunis pl. ut aut tot est Livius libro . Deinde ad semuncias, decem annis post te gem eadem de re Duilii Tribuni. pl. idque T. Manlio Torquato, C. Plautio Coi L. Muretur. Qiud sit im-ciarium onus, minime iniet se consentiunt interpretes. Carolus Sigonius de antiq. jure Roman. libro z. cap. I i. illud ad centesimam i fert, id est, cum pars sortis centesima singulis mentibus penditur.
contra diluretus, nec non Antonius
Augustin. de legibus 5c s. C. ad legem Duiliam Maeniam , unciatiam usuram esse contendunt, centesimum numinum in annos singulos : ea maxime ratione ducti; quod illius legis perlatio , lata plebi , ingrata patribus divitibusque ruerit, ut testatur Livius libro 7. Mihi sigonii sententia magis probatur. Adeo enim apud antiquos Romanos eneratorum saevitia creverat , ut minime miter, pro usura lexi filii in se, unum pro centum in mensibus singulis. Ac de usurae quidem enormitate . pag m apud eundem Livium querelae leditionesque plebis. praesertim libro 6. se mis tiρίαι iam
sorte ex .luta, mergent diu femper fortem Uuris, obtutiam fαrrere 6, e. Et
quod unciarium frenui plebi suetit grave, argumento sit, quod deinde ad semunctarium redactu in suit , eodem Livio teste. Praeterea satis constat, solitum foeneratoribus , usuras singulis in ensibus exigere, Ac ideo menstrui exactores dicit. Hinc apud Aristortianem in Nubibus , quidam
debitor facete optat Lunam coelo detrahere , atque asservare. nam si ea nunquam Oriretur, is nunquam usuras Π:solveret , de Basilius in Psalm. I . ait, a debitoribus timeri menses, velut usurarum patres. Vide Plutarchum de vitando aere ali no. Pichena. Rectius Muretus de Anto. Augustinus, quibuscum con cordat dc Sigonius. Vide quae scii psimus Antexegesi priore de Centes. Vsutis de foeno te unciatio pag. 63. de seqq. Grensuis i. I Dein re atione triἴunicia. J De cem annis poti illam Duellii. Livius: T. Manlio Torquato , C. Platitio G .sE
munciaritim tantum ex Muciano imniis
fictum. Lipsius. 2 Postremo vetita vers. a. J Id est: sublatum omne foenus. quod ambigue Livius potuit in actis anni
C D x i I. quinto anno, post semunciam constitutam : Prater hac, in quit , in vento apud quo tam L. G nurrum Tribunum pl. tullo ad ρσι tum ne foenerare liceret. Magis cum
Postremo verita versura. 3 Lege G nucia, sex annis post Destiam. Livius lib. r. Itaque saepe postea muli ti sunt foeneratores, qui oc punieba tur poena quadruplici, cum fures tantum duelici condemnarentur. M. Cato , initio rei rusticae. MN ertii. Rectius Uura. quod idem Miuctus credo vo-Oo luit,
657쪽
scitis obviam itum fraudibus. quae totiens represias ae , miras per artes rursum oriebantur. Sed tum Gracchus Praetor, cui ea quaestio evenerat, multitudine periclitantium subaetus, rettulit ad senatum.
trepidique patres neque enim quisquam tali culpa vacuus ) veniam a principe petivere: R & conceden te, annus in posterum, sexque menses dati, quis secundum jussa legis , rationes familiares quisque
I 7 componerent. Hinc inopia rei nummariae , commoto simul omnium aere alieno ; & quia tot damnatis , bonisque corum divenditis , signatum argentum fisco vel aerario attincbatur. ad hoc lenatus praescripserat, in duas qui que faetetoris partes in agris per Italiam conlocaret. Sed ' creditores in solidum a pellabant: nec decorum appcllatis, minuere fidem.
Ita primo concursatio , & preces ; dein strepere
luit, cuius in libro se iugulatas priores literas inveni, verit a. Acidalius. Error Acidalio communis cum doctis hominibus multis . qui parum ceperunt , quid est et veteribusve seu a , etiam postquam id planissime docuerat Salimatius. Vide Antexegesin posteriorem p. 162. & seqq.
t Obviam itum fraud bus. J Fraudem quomodo facerent, cum in socios nomina transcriberent, cognosces ex Livio lib. 3 s. Muretus. t Et eoncedente. 4 Sic ferti po
test. mallem tamen et eo concedente.
mile quod Plinius i. vi. epist. de
Senatu sui aevi : Patri a i rertiam partem conferre jussis tu ea qua se . continerentur. Capitolinus de M. Antonio: Iust ut senatores peregrini quartam patrem Ma Italia possiderent.
Dum quisque senarii partes.' Haede te Sueton. Tiber. 8. Per Scitim sanxit, ni fenerat. ei duat parte, in s.-
ta es mearent: debitores tot rim arisatioustatim solverent. Sic Plinius QEpii . de Senatu suorum temporum , Patrimonii tertiam partem conferri ju fit in ea . qua solo continerentur. Capitolinus de M. Antonio. Iust ut Senatores peregrini qua tam partem in Italia post id rent. Fortassis igitur hie quoque lege patrimonii, aut qu que fenoris partes solveret : patria
monii in atris ner Italiam cotticaret.
Murer m. Intelligo duas patres ex tribus partibus . vel duas tertias partes. Sic Livius lib. i. Cum Hernicissa si tum, aera partes aeua adempta. nam paulo inta ait: quid attinti e Hernicis paulo ante hostibiu . capti agri tertia, partem reddi: idem lib. s. in princi Cnidum captum redditumque Pri υ rnatibus , praesidio valido imposita Iriparro duae adempta. Illus iratur hie T citi locus a Suetonio Tib. s. cum ter
senatusconsuit sanxi et, tit 'nerato res duas patrimonii parres in sola callic rent ; Lbitorei totidem aeris alieni statim sol rent. Pichena.
restores in solidum appe Abant. JIn summa inopia rei nummariae, cum
658쪽
Praetoris tribunal. caque quae ' remedio quaesita, Venditio , ct emptio , in contrarium mutari; quia
neratores omnem φ pecuniam mercandis agris con
diderant. Copiam vendendi secuta vilitate, quanto quis obaeratior, in aegrius distrahebant; multique fortunis provolvebantur: eversio rei familiaris dignita tem ac ' famam praeceps dabat. donec tulit opem Cae
sar, F disposito per mensas millies sestertio, factaque mutuandi copia sine usuris per triennium, si debitor
non haberent debitores unde solvexent, duabus quidem foenoris pani-hus satisfaciebant agris tradendis senatusconsulto. reliquum vero vel agros similiter occupaturum erat, vel apud debitores resiactat. Itaque δε-lidum petebant ex agris sibi solvi creditores ; negantibus debitoribus' propter agrorum vilitatem. Cum autem nollent magiitratus minui fidem , hoc est, vellent omnibus integrum solvi; ita primum concursatio . dcc.
I Remedia q sita emptis. J Sensus est, in luxum libidinemque foeneratorum convertebatur emptio dc venditio, quae non aliam ob causam ingentium usum venerat , quam ut hominum necessitati mederetur, de re
rum commutatione succurreret. ne nanius et Pectiniam mercanis agris eonL-
derant. J Videriit sensus: Absconderant pecuniam iceneratores, ne quis posset ab iis, ad agros Obaeiatorum mercandos, frenore surirere . hae scilicet mente , ut cuni alii cmptores, propter pecuniae inopiam, non invenirentur , obaerati luos agros foeneratoribus ipsis cogerentur vilii limo pretio vendere. Et ideo dixit, emptionem & venditionem . quae alias r medio civium este solebant, in contrarium mutatas; quippe quae non ad suum cujusque arbitrium , sed ad voluntatem dc avaritiam sorneratorum tantummodo exercebantur. Plat. devitando ale alieno: fauetat.r, Fruid πίι, pretium diminuis di si nihil ν η -
diderant. Id est, posuerant, collocaverant, sundaverant. Quae Omnia eκ eadem tralatione. Pom qu ue pecunia similiter dicebatur . quia ponere idem quod aedificare, collocare dc sun- dare. Inde dc poni pecunia dicitur . ut conssi de fundari, quae in solido locatur de bene conuituitur. Duplici sensu Iocatio vel collocatio pecuniae sumitui ; cum mercede pacta alicui locatur, quomodo dc aliae res solent locari, pro quibus mercedem conductores praestant : di simpliciter . cum pecunia possessiones aut aliae res emuntur, in his locari, pons , dc coia toeari, vel etiam fundari pecuniae dicuntur. Salmas ius de Uiuris. Vide quae scripsimus ad hune loeum in Mantista Pecuniae Veteris cap. I. Pag.
3 e gratis istrahebahes. vendendi
difficultas arbitror ex eo, quod ab iis
non temere, nec sine cautione emebatur , propter evictionis periculum.
Φ Famam prae τι dabat. J Nisi sit phrasis. Tacito familiaris. scriberem et
ac famam in praceps dabat. Ursinus. Muretus addit in praecepi, recte.
s Di sita per mensas. J Fx aerario. Leg. autem est, missior se sortiuis ex Suetonio: qui sint M. cccc. scutata monetae. Muretur. Legendam; Milii et sestertium , non , sis. m. quod O o a men
659쪽
38o C. CORNELII TACITI populo in duplum praediis cavisset. Sic refecta fides ,
re paulatim privati quoque creditores reperti. neque emptio agrorum cxercita ad formam senatusconsulti, acribus , ut ferme talia , initiis , incurioso fine. I 8 Dein redeunt priores metus, postulato majestatis Considio Proculo: qui nullo pavore diem natalem celebrans, raptus in curiam pariterque damnatus in terfectusque. Et sorori ejus Sanciae aqua atque igni interdictum, accusante Pomponio. is moribus
inquies, luc 2 hujuscemodi a se famori praetendebat,
ut parta apudprincipemgratia, periculis Pomponii Secundi fratris mederetur. Etiam in Pompejam Macrinam exsilium statuitur, cujus maritum Argolicum, socerum Laconem e primoribus Achaeorum Caesar adflixerat.' Pater quoque inlustris eques Romanus , ac frater praetorius, cum damnatio instaret, se ipsi interfecere. datum erat crimini quod , Theophanem agi lenaeum pro vum eorum, Cn. Magnus inter intimos habuisset: quo que defuncto Theophani, caelestes honores Graeca adulatio
I9 tribuerat. Post quos Sex. Marius Hispaniarum ditissimus, ' defertur incestasses liam , & saxo Tarpejo dejic
Theophanem Mit)υη um. J In eius gratiam Pompejus Mitvlenaeis immunitatem donaverat. Plutarch. quicum malitiosum fuisse ait. Fabrum praefectus fuit incalliis Pompeii bello civili, auctorque ei victo fuit, se in AEgyptum potissimum conserendi.
mendum saepe apud Tacitum irrepsit. Vrsinus. Immo legendum, ut est inscripto dc editis, mades sestertia, non Atertimur quo de genere dc superius
mentio facta est. G noυtur. t Prassi is cassisset. J Vocem, pr His. non sperno. tamen ambigo, num verius, radi tis. Livius lib. 22. utrumque complexus est: dandim ex aeraria pecuniam mutuam. praedbu Iue ac Radiu cavendum populo censerent. Pi-ehena. 2 Pater quoque illustras. J M. pompeius, procurator Asiae. Strabo lib. I 3.
3 Theophanem Mit)lenason proavum. I Horum avus fuit M. Pompeium Theophanes , Asiae Procurator, Tiberio ex intimis amicis. Strabo
660쪽
ANNALI ubi Lin. VI. - grtur. ac ne dubium haberetur,' magnitudinem pecuniae malo vertisse, ' aurariasque ejus, quamquam publicarentur , sibimet I iberius seposuit. in inritatusque suppliciis, cunctos qui carcere attinebantur accusati societatis cum Sesano, necari jubet. Iacuit immensa strages: omnis sexus, omnis aetas: inlustres, ignobi
ablegaverat, ne a Tiberio stupraretnr. Dionem lege lib. s8. Idem.
risse. J De qua vide Dionem libro
xvi M. & de hac historia tota. nescio an hic idem ille Marius qui ante annos aliquot postulatus. supra lib. rv.
Drusum aret canii gratia trabunta Dr-gre sum adiit G turnius Salvianus in Sex. Marrum. Lipsius. Magnitudinem pecunia malo vertisse. J Hertisse malo, Pro, in malum.
2 Murariasque eius. J Faernus pro vulgatis legebat, argentarim eius, deIeta copula. que. Ursinus. Copulam in voce aurariau saltem delet Mute-tus : nec Bite quid amplius deest, ut suspicantur. OcMarius. Si Lue, hie successit in locum etiam . quod pas. sim sit, quid incassum dubitamus r.Magnae divitiae exitio Mario fuerunt, non autem incestus filiae , de quo non satis constabat. Vis id cognoscere. noster ait 3 en Tiberius , qui tra-tet extera Marii bona , retraxit etiam in fiscum ejus aurarias, quae iure interarium populi recidebant. vel pro . prie sumas . que. dc ita dii linguas :ae ne tabium haberetur magniturinem pecunia malo vertisse auraria 'ue ejus ;quamquam publicarentur, sibimet Tiberius seposuit. Hoe sensa pernicies Marii ex multis ejus opibus orta est, praecipue ex auratiis , quas possidebat : patet . nam ea omnia Tiberius sibi adjudicavit , Iicet ad populum essent divolvcnda. Saline
3 Iuriratusque supplicis. J Id est
supplicationibus reorum , ac periclitantium. Sic lib. 3. Sed tum supplicia diu , ludiri e muni ab senatu deternuntur. Pichena. Quis autem pro Caesaris hostibus supplicare auderet Potius suppliciis est tanguine , caede. significat crudelitatem ejus non extatiatam multitudine punitorum , sed ultro incitatam , ut grassari cuperet in plures.
Iacti t immensa graret.' Mirum tragoedias eas verborum Tacitum miscere, si intersecti non plures viginti. Ita enim Suetonius cap. Lx I. Viginti una die abiecti, tramqtie, inter eos tueri Ofemina. sed numerum eum reipsa admonente, corruptum
dixero : substituoque, M. id est. mille. quod fatuus exscriptor interpretatus est Viginti. Certe de maiori numero salebitur, qui Taciti ve ba visitans leget. Menda numerorum in Suetonio plura, dc quaedam
magnae rei. ut Nerone , cap. x II. Exhibit ad ferrum etiam qua lungentos Senatores, sexcentosque equites Romano 1. Quadringenti Senatores, dimidia Senatus pars. quos omnes depugnasse in arena,suge credere. Corrigo. quadragens. De equitibus etiam malim .sexagenas. firmante conjeibi-ram Dione . qui auctor est pugnasse tantum equites triginta. Simile in Claudii , cap. xxx I r. canin υra ampla o assidua agitavit, cc fere patentissimis locis , ut plerumque sexce reni simul cscumberent. scribo , rumque sexagem. Sexcenti convivae, epulum publicum . non convivium. Plura huius peneris alias. Statim etiam in Taciti vobis lego, i
terciderat sorti commercium in , m tu. Lipsius.
Iacuit immens stragei. J Vitimi. uno die abjacti, tractique: inter coa