Muthografoi

222쪽

NOV. HISTOR OB. IV. V. 191 καλουμενον, νομασθηναι ει ὰπουλος Ἀρρηνῆς φαρμακώδως, μιρκης θεράπαινα γενομόν διέδρα της δεσποίνης. προς ταύτην δὸ φησί, παραγενόμενον τos 'Oδυσσέα ἐς ἱππον μετεβαλε τοῖς φαρμάκοις, καὶ ἐτρεφε παρ αυτῆ εως γηράσας ἐτελεύτησεν ἐκ ταύτης της ἱστορίας λύεται και το πω β ομήρω ἀπορούμενον θάνατος ὁ τοι ἐξ λος αὐτω. BIBAION R

ουχὶ Πολυδεύκης μαχήσατο. Ἀαι υ χῶρος μαρτυρεῖ, ζ - νιος αἰχμὴ καλούμενος και πηγὴ ανατέλλει γχοῖ λόνη

καλοDμένη. ἐκ τούτου λύεται και το Κριναγόρου ἐπίγραμμα. 'Oτι το χαἱ Προκλέους ἱπποι χλωρὰν φαλάκανθαν ἐλυσιν, ὰγνοηθὸν Καλλιμάχω, υβούλου ἐστὶ του κωμικολεις Λιονύσιον κωμωδία καὶ περὶ της παρωδησεως του στίχου φειναλύκανθα βοτάνη ἐστὶν ιγυπτια, τις ἱπποις περιαπτομένη νίκην παρέχει και εὐδαιμονίαν. νασὶ δὲ ς φαλά-lbκανθα νύμφη ἐγένετο ἐν καρία Φ νήσω, τις ἐρασθεῖσα ονύσου συνέπραξεν ωὐτω την προς Ἀριάδνην ὁμιλίαν, ἐφν καὶ αυτ= σνγγένοιτο καὶ ς ιόνυσος μἐν υκ βουλήθη, Ψαλάκανθα δ' ἐπεβούλευσεν Ἀριάδνη, ὁ δ οργισθεὶς μετεμόρφωσεν αυτὴν εις την πόαν μεταγνοῖς δ ἐπὶ τιμὴ τοῖ20

φυτοῖ φωριάδνης αυτ πόριέθηκε στεφάνω τω κατηστερισμένω ἐν ΟυρανW v δἐ πόαν οι ἐν ρτεμισίω ἐοικέναι,

οἱ δε μελιλώτω. ώς Ἀθηνόδωρος ὁ Ερετριεῖς ἐν ὀγδόφ υπομνημάτων φησὶ Θέτιν καὶ Μήδειαν ἐρίσαι περὶ κάλλους ἐν

Θεσσαλία, καὶ κριτὴν γενέσθαι δομενέα, καὶ προσνεῖμαι βΘέτιδι τὴν νίκην, Μήδειαν δ' ὀργισθεῖσαν ἐπεῖν, Κρῆτες ὰεὶ φεῖσται, καὶ παράσασθαι αὐτ μηδέποτε λή λειαν εiπεῖν, σπερ ἐπὶ τι κρίσεως ἐποίησε καὶ ἐκ τούτου φησὶ τους Κρῆτας φείστας νομισθῆναι. παρατίθεται δ ιστο- ροῖντα τοῖτο ὁ Ἀθηνόδωρος Ἀντίοχον ἐν δευτέρφ των κατὰ 30

223쪽

192 PTOLEMAEI πόλιν μυθικῶν ὁτιδελος, φησίν, ὁ Λαομέδοντος πατηρ ἰλ--πουριν σε, καὶ των Πριάμου παίδων μελ νιππος καὶ 'I λς.ώς Ξάνθος και Γαλίος ο Ἀχιλλέως ἔλποι πρότερον Γ αντες ησαν, και μόνοι Γιγάντων συνεμάχησαν τοι θεοῖς κατὰ των ωὰβελτιον. περὶ τὰς Θύλως τις Σικελίας ναυαγησαντος οδυσσέως η Ἀχιλλέως σπὶς ἐξεβράσδη περὶ το μνημεῖον του Λίαντος, καὶ νατεixεῖσα τω, uti πα, ριον ἐκεραὶ, νώθη. ώς ὁ Πρακλῆς ουχὶ το του εμεαίου λεοντος δόρας ημπίσχετο, λλα Λεοντος τινος νῖς των Γιγάντων, ἐπὶ μο-

ωίλου γυνη ης Πρόδοτος οὐ λέγει τουνομα, υσία ἐκαλεῖτο η και δίκορον καὶ ὀξυωπεστάτην φασὶ γενέσθαι, τυ δρα- 15 κοντέτην κτησαμένην λίθον, δι καὶ ἐσθέσθαι τον Γίγιν ἐξιόντα διὰ των νοῶν ἄλλοι υνδεῖν αὐrv καλεῖσiλαι, o M M. Dτίαν, βας δε Ἀβρῶ ταύτην καλεῖσθαι σιγησαι δἐ τουνομά φασι της γυναικος τον Πρόδοτον, ἐπεὶ ὁ ρωμε-

224쪽

ληνων βασιλευοι ἐν υλίδι γαρ παραγενόμενος Ἀγαμέμνωναθα ἀγρίαν ἐερὰν Ἀρτέμιδος κατατοξευοι, απλοίας δὲ γενο- μόνης τοῖς Ἐλλησι χρα Κάλχας λυθηναι τὼ δεινόν ει θυσειε

την θυγατέρα φιγένειαν Ἀγαμέμνων ΙΠοσειδῶνι του δὲ μηὰνασχομένου ὀργισθέντες οἱ Ελληνες φείλοντο αυτο τ bκράτος, και κατέστησαν βασιλέα Παλαμ δην. Φιλοκτη-της π ὁφεως πληγεις νηρέiλη, και Ἀλεξανδρος υπλMενελώου δόρατι τον μηρὸν πληγεὶς πιπτει ἔτι τελευτησαντος ήμητρίου του κηφίου το βιβλίον όλλιδος προς τῆ ε- νωλὴ αυτο ευρέθη τὰς ὁ κολυμβώσας Ἀλκμάνους προς οτῆ κεφαλὴ υρονιχου του Λαλκιδέως ευρεθῆναί φασιν, τους δ βριστοδίκας Ευπόλιδος προς τῆ φιάλτου, τους δὲ Ευνείδας Κρατίνου προς τῆ Ἀλεξάνδρου του βασιλέως Μακωδύνων, τὶ ἔργα καὶ τὰς μόρας ισιόδου προς τῆ του - λεύκου του ικάτορος κεφαλῆ ὁ μέντοι νομοθέτης Ἀρκά- 15δων Κερκίδας συνταφηναι αυτω τλα καὶ β της πιιάδος κελεύσειεν ὁ δὲ Πομπηιος ὁ Μάγνος ουν εις πόλει ν προχι πρὶν ν τοδε της Ἱλιάδος ναγνώσειε, ζηλωτης ν Ἀγαμή- μονος ὁ δ Pωμαῖος Κικέρων Μηδειαν υριπίδου ναγινώσκων ἐν φορείω φερόμενος ποτμηθείη την κεφαλήν. ς θ

όγνητος ο κρης ὁ πυκτης νικησας ου λάβοι το στέφανον, ὰλλὰ καὶ ἐλαθείη πλυλείων, διότι ὁ νικηθεις καὶ αναιρε

τον τον ιόγνητον ς ρω Αρντες τιμῶσιν. Or τὀ μη- ρικον τιτρώσκεσθαι μέλλοντος ,ουδ σέθεν Μενέλαε θεοὶ 25 μάκαρες λελάθοντο, τουτον τον στίχον παρώδησεν ὁ Πυ-i λιος Μενέδημε ντὶ του Μενέλαε προετάθη δἐ τω τημα

225쪽

194 PTOLEMAEI

παρὰ δεῖπνον ποήστου του βασιλέως, ποῖον στίχον -- ρου παρωδησεν ὁ χρησμος καὶ τίς ἐστιν ὁ ἐν τω χρησμωέστορούμενος. και, Μενέδημος πιεῖος Ουνέα αν ὐπέδειξε Πρακλεῖ περὶ της καθάρσεως του υγέου κόπρον,

περὶ δυσσείας διηγησιν καὶ ποκεῖσθαί νασι τὰ βιβλους ἐν Μέμφιδι, μηρόν δὴ παραγενόμενον καὶ ντίγραφα λαβόντα παρὰ Φανίτου του ἱερογραμματέως συντάξαι ἐκείνοις 15ὰκολούθως ώς'NJoννις ανδρόγυνος γενόμενος τὰ ἐν τ-δρεῖα προς Ἀνθοδίτην πράσσειν ἐλέγετο, τὰ θηλυκὰ δὲ προς Ἀπόλλωνα. Ἀλνειῶ τω ποταμῶ γέρας δωρουμενος ιρα- κλης, νικησας ἐν λυμπία ὰπ αυτο ἐκάλεσε τὰ ἄλφα καὶ προέταξε των στοιχείων. ἔτι 'λυαρων Ουτος ὁ μυθογράφος,20 ωσης, φησίν, ὁ των βραίων νομοθέτης ἄλφα ἐκαλεῖτο διὰ τλὰλφοὐς ἔχειν ἐπὶ του σωματος Γαλέοιος ὁ Κράσσος ὁ χιλίαρχος, ὁ ἐπὶ ιβερίου Καίσαρος, 4τα ἐκαλεῖτο λως σευτλω χρώμενος, ὁ δ βητάκιον καλουσι Γωμαῖοι καὶ ορ-

23 Κρητικὰς γράφως ἱστορίας δόλτα διὰ τὰ γαθὰς ιναι καὶ φιλόπολις τους γὰρ ρζτα τὼ γαθυν δέλτον καλεῖν. Ἀπολλώνιος Γ ὁ ἐν τοῖς του Φιλοπάτορος χρόνοις ἐπ στρονομία περιβόητος γεγονώς ε ἐκαλεῖτο, διότι το σχημα του Κσυμπεριφέρεται τω της σεληνης, περ ην ἐκεῖνος μάλιστα 30 κρίβωτο Σάτυρος ν ὁ Ἀριστάρχου γνώριμος ιτα ἐκα- λειτο διὰ τὼ ζητητικὸν αυτου καὶ Αἴσωπόν φασιν ς πὀ

226쪽

NOR HISTOR LIB. I. 1951δμονος του δεσπότου θητα ἐκαλεῖτο διὰ τό δουλικός τις ειναι καὶ πολύτροπος θητε γὰρ οι δουλοι. καὶ ὐ φήλουδ μητηρ χωλη ουσα λάβδα κληθη υπωτου Πυθίου Λη-μοκύδης ὁ Πυθαγόρ- φησὶ καταγράφαντα πάντας τους ὰριθμοῖς γ στοιχεί κληθηναι. BIBAION GT M ς βιβλίον κεφάλαια περιέχει τάδε, ς Ἀχιλλεῖς υπ Πενθεσιλείας ναιρεθεὶς δεηθείσης αντο της μητρος Θετιδος ναβιοῖ καὶ ἀνελὼν Πενθεσιλείαν εὶς υιδου πάλιν υποστρέφει ἐν τῆ Ἀλεξάνδρα υκόφ . ἐπῶν ποία δ' αηδών στεῖρα κενταυροκτόνος τὰς Σειρηνας κενταυροκτό-l0νους εῖπεν. ώς Ελενος ὁ Πριάμου Ἀπόλλωνος ἐρώμενος μνοιτο, καὶ ἔλαβε παρ αυτου δῶρον τόξον ἐλεφάντινον, Ἀχιλλέα τοξεύσειε κατὰ το χειρός. ἄτι μετὰ Ἀνδρομάχης καὶ τω υιῶν αὐτου Πρίαμος υπὸ των Ἐκτορος οστῶν κέτης φίκετο Ἀχιλλέα Θέτις τους ἐκ Πηλέως αὐτῆ 15 γινομεῖνον παῖδας πυρὶ λαθραίφ κατηνάλου ἔξ γεγονότας ώς ὁ καὶ Ἀχιλλέα ἐπεχείρησε, γνοῖς Πηλεῖς ἐξείλετο τον

ὰστράγαλον μόνον του δεξιοῖ κοας κεκαυμένον, καὶ πείρωνι παρατίθησιν ὁ διώνορύξας τὸ Λαμύσου του θαντος σῶμα ἐν Παλλήνη κείμενον ταχύτατος δ' η ὁ -υσος πάντων θΓιγάντων καὶ νελόμενος αυτοῖ τονώστράγαλον ἐναρμόζει τω Ἀχιλλέως ποδί, καὶ φαρμάκοις αὐτὸν σωματοποιεῖ τοῖ- τον ὁ τον στράγαλον ὰποπεσειν διωκομένου αυτοῖ πὀἈπόλλωνος, καὶ ουτως αὐτὸν ἀναιρεθηναι καταπεσόντα φασὶ δἐ ποδάρκην αὐτόν υπὸ τοῖ ποιητοῖ λέγεσθαι, ὁτι φασὶ 25 τις Ἀρκης τὰ πτερὰ την Θέτιν περιθεῖναι φ παιδὶ γεννη- θόντι, καὶ εῖναι, ποδάρκης ὁ ἐν τοις ποσὶ τὰ της ρκης

πτερὰ ἔχων η δὲ κη Θαύμαντος ην θυγάτηρ, ης φαδελφη

ψις πτερὰ δ' εἶχεν κατέρα. ἐν δὲ τω προς ιτῶνας των

227쪽

θεῶν πολέμω ἀποπτῶσα των θεῶν - Ἀρκη προς τους πι-- να ηλθε μετὰ δὲ την νίκην ὁ Ζευς τὰ ἐν πτερὰ αυτης ἀφείλετο, αννην ταρταρώσας, παραγενόμενος δ ἐπὶ τυ φ-λέως καὶ Θέτιδος γάμω δῶρον τὰ πτερὰ - Θέτιδι προσάγει. ώς Πηλεῖ ἐπὶ το γάμω φασὶ δωρησασθαι Ἱμαιστον με μάχαιραν Ἀφροδίτην δἐ φιάλην ἐγγεγλυμμόνην ρωτα χρυσύν, Ποσειδῶνα δἐ ἱππους Ξάνθον καὶ Βαλίον, Πραν δὲ χλαμύδα, καὶ Ἀθηνῶν αυλούς, Πηρόα δἐ τους θείους ἄλας καλουμένους ἐν κοίτιδι τούτους δ δύναμιν χειν μήχανον προς 10 πολυφαγίαν καὶ ρεξιν καὶ πέφιν, ἐξ οὐ λύεται σοι και το,,πάσσε δ' ὰλὴς θείοιο. περὶ Ἀχιλλέως του γηγενους, καὶαπ των λιακῶν σοι ἐγένοντο Ἀχιλλεῖ περιώνυμοι. καὶ ὐ ουτος ὁ γηγενης φεύγουσαν την Πραν πο της του ιὰς μιξεως πεδέξατο ἐν τω υτοῖ ἄντρω καὶ νέπεισε συνελ-l θεῖν τω Λιέ καὶ πρώτην μίξιν φας καὶ ιος ταύτην γενέσθαι φασίν ὁ ὁ Ζευς ἐπηγγείλατο Ἀχιλλεῖ πάντας τους τω ονόματι αυτοῖ κληθησομένους περιωνύμους ποιήσειν διὰ

τοῖτο καὶ Ἀχιλλεῖ περιώνυμος ὁ της Θέτιδος. καὶ ὁ εὐρωνος ει διδάσκαλος Ἀχιλλευς καλεῖτο, φ υ καὶ ὁ Πηλέως ο ἐκλήθη πλωίρωνος καὶ ὁ τον ὀστρακισμῖν ἐπινοησας Ἀθηνησιν Ἀχιλλεῖς καλεῖτο, ιδ Aίσωνος καὶ ιὸς καὶ Λαμιας Ἀχιλλέα φασὶ γενεσθαι το κάλλος μηχανον, δν καὶ ἐρίσαντα περὶ κάλλους νικησαι του Πανὀς κρίναντος καὶ διὰ τοῖτο Ἀφροδίτη νεμεσήσασα ἐμβάλλει Πανὶ τοὐπιους

25 ἔρωτα, καὶ μην καὶ κατειργάσατο καὶ ις την βόα αυτόν, ὁπως ἐκ της μορφης αισχρὼς καὶ νέραστος φαίνοιτο καὶ

Γαλάτου τινὸς υἱὸς Ἀχιλλεῖς κληθη, ὁ ἐκ γενετης πολιόν

γενόσθαι φησί καὶ ἔτεροι χιλλεῖς ἐπιφανεῖς γεγόνασι ιδ .ων οι δύο κύνες σαν καὶ θαυμάσιοι τὰ κυνῶν ἐργα ὁτιδο Πρίαμος ιὴς ἐρώμενος γένοιτο, καὶ λάβοι παρ αυτο τύν χρυσην ἄμπελον, ην δῶρον Εὐρυπύλω τω 'λόφου πἐρσυμμαχίας δίδωσιν. - Αισωπος ναιρεθεὶς π Λελφῶν

228쪽

Nov. BISTOR LIB. II. 197ὰνεβίωσε καὶ συνεμάχησε τοῖς Ἐλλησι περὶ Θερμοπύλας. ῶς

Φιλοκτητην ἐν ημνω Πύλιος ἐάτρευσεν, υἱος μαίστου, καὶ ἔμαθε παρ αυτου την τοξικήν. Σκαμάνδρου του ποταμοῖ νέος μηλος γένοιτο καλὰς την ἄραν, περὶ ου ἐρίσαι φασιν πιαν τε και Ἀθηνῶν και Ἀφροδίτην τίνος γένοιτο 1 ιερεύς, Ἀλεξανδρον δι κρῖναι νικαν Ἀφροδίτη ' ἐκ ταύτης

ροῖν της στορίας ὁ περὶ του μηλον λόγος διεδόθη. περ- μένης ἐν τω περὶ Σίου μηρου φησὶ θεράποντα γενέσθαι κινδαφὸν νόματι ' τουτον ζημιωθηναι - έων χιλίας δραχμας δια το ' καῖσαι τελευτησαντα τον οδεσπότην ὁ δὲ τ οργανον ευρῶν, Ουτω καλούμενον σκιν-

- δὲ τ ζ περιέχεται, Θεόδωρος ὁ Σαμοθρα τον

- φησὶ γεννηθέντα ἐπὶ πτα μόρας ἀκατάπαυστον γελάσαι, καὶ δια τουτο τέλειος ἐνομίσθη Ἀβδομος αριθμός. elaἈχιλλεὴς δια μεν το ἐκ πυρὰς αυτὸν σωθηναι καόμενον υποτης μητρῖς Πυρίσσοος ἐκαλεῖτο, διότι δἐ ἔν των χειλέωναυτου κατακαυθείη, Ἀχιλλεῖς - του πατρὸς νομάσθη. υτι 'λέμαχον δυσσέως υιὰν μαθοῖσα ειναι νεῖλον αἱ Σειρηνες. 'Oδυσσεῖς ἐν Ἀρρηνία γωνίσατο αὐλητικην οκα ἐνίκησεν ἴλησε δὲ λίου λωσιν, Ῥοδόκου ποίημα.ώς Στίχιος ὁ Αιτωλὸς ἐρώμενος ει μακλέους , ευρέθη

ἀνασχισθεὶς τετριχωμένην ἔχων την καρδίαν ἀνηρέθη δ' ι αὐτο Ἀρακλόους, τε μανεὶς και τους δίους νεῖλε παῖδας και ἐπὶ τούτω μόνω φασὶ θρηνησαι τον ηρωα ς ο Ερμης Πολυδεύκους νὴ των Λιοσκούρων γεγονώς ἐραστης ἐδωρησατο αὐτος τορα τον Θεσσαλὰν ἔλπον υτι Ἀπόλλωνος ἐπιτελοῖντος ἐπιτάφιον Πύθωνι παλαίει νης κω

Ἀφροδίτη, καὶ κρατησασα ἀθλον ἔλαβε κιθάρων, - καὶ

229쪽

198 PTOLEMAEI

ὁ ποιητος, π Ἀντίφου τουτον δρυσασθαί φασι καὶ ιερον Αευκώτου Ἀπόλλωνος τους ἐν Ουν καθαλλομένους ποτης πέτρας παύεσθαί φασι του ἔρωτος καὶ αιτία μετώτον Ἀδώνιδός φασι θάνατον περιερχομένη καὶ ζητουσα l Αφροδίτη υρε αυτόν ἐν Ἀργει πόλει τις Κύπρου, ἐν τωτου ἐριθίου Ἀπόλλωνος ἱερω, καὶ νεῖλεν αυτόν, νακοινωσαμένη Ἀπολλωνι καὶ τον περὶ Ἀδώνιδος ἐρωτα ὁ δ' Ἀπόλ- λων γαγων αυτην ἐπὶ την Λευκάδα πέτραν προσέταξε ρῖφαι κατὰ της πέτρας η δε αυτην ρίφασα ἐπαυσατ του ἐρωτος.l ζητούσης δὲ την αιτίαν εἰπεῖν λέγεται τον Ἀπόλλωνα, ρμάντις ων ἐγνώκει διότι υ δευς ὰε ἐρῶν Πρας ερχόμενος ἐπὶ τ πέτρα ἐκαθέζετο καὶ ἀνεπανετο του ἐρωτος καὶ πολλοι δὲ ἄλλοι καὶ πολλαὶ ἔρωτι κάμνουσαι πηλλάγησαν Ου ερωτος, ἐπεὶ της πέτρας καθήλαντο. ῶς καὶ Ἀρτεμισία Ῥυγ- 20 δάμιδος, η τω Πόρση συστρατευσασα, ἐρασθεῖσα σαρδάνου Ἀβυδονου καὶ περορωμένη ἐκκόφει το ν ς Θαλμοὐ κοιμωμένου, της δ' ἐπιθυμίας κατὰ θεῶν μυνιν ἐπιταθείσης πορευθεῖσα κατὰ χρησμὸν εις λυκύδα οριφεν αυτην κατὰ της πέτρας καὶ ἀναιρεθεῖσα rάφη. καὶ Ἱππομέδοντά φησιν 25Eπιδάμνιον, παιδὼς ἐγχωρίου ἐρασθέντα καὶ, τυγχάνοντα, ὁτι προς ἐτερον κλίνειεν, νελεiν εις δ την λυκάδα παραγενόμενον καὶ ρίφαντα αυτὸν ποθανειν καὶ πικόστρατον

δο Βουθρώτιον ευκοπέτραν ἐπικληθηναι, διότι τετράκις αντὼν καταβαλών των ἐρωτικῶν κακώσεων παλλάττοιτο. καὶ

230쪽

NOV. ISTOR Lis VII 199 καταβαλόντα αυτον ἀναιρεθῆναι γηραιὰν η ἰντα ἀναι-οεθῆναι δ καὶ Ροδόπην Ἀμισηνὴν καταβαλοῖσαν ἐαυτήν, αθυμων παίδων σωματοφυλάκων Ἀντιόχου του βασιλέως ἐρασθεισαν, οἶς ονόματα Ἀντιφῶν και Κῆρος Λαρῖνος διιαμβογράφος ἐράσθη ρωτος ευνούχου του Εὐπάτορος οiνο- 5χ υ, καὶ πιστεύσας τω περὶ τις πέτρας λόγω κατέβαλενεαυτόν ἐπεὶ δὲ καταβαλὼν το σκέλος κατεάγη και υπλοδίνης ἐτελεύτα, πόρριφε τάδε τλιάμβεια,

ἔρροις, πλανῆτι και κακη πέτρ Λευκας.

Xαρῖνον αδ αἴ, την ἰαμβικὴν Μοῖσαν, 10 κατ=νθάλωσας ἐλπίδος κενοῖς μύθοις. τοιαῖ Ἐρωτος Κυπάτωρ ἐρασθείη.JMρεὐ δἐ καταναῖος ἐράσθη της Ἀττικῆς Ἀθηναίως, και ἐλθών κατέβαλεν ἐαυτὸν απὼ της πέτρας, και ὰπελύθν του

λοχλοῖντος πεσών ν ουν ἐς δίκτυον ἐνέπεσεν λιέως, ἐν15ωώνειλκύσθη συν κιβωτω χρυσίου ἐπεδικάζετο ει προς τον αλιέα περὶ του χρυσιου ἀλλ' ὁ Ἀπόλλων νυκτερινὴ φειἀπέστησεν αυτὰν του ἐπιδικώζεσθαι δέον εὐχαριστεῖν πωτης παλλαγῆς, πειλησαμενος, ἰλλα μὴ καὶ ὰλλότριον περιεργάζεσθαι χρυσίον. Πὰν φασιν χθῖν εινα θαλάσσιον χοκητώδη, ὁμοιον τω Πανι κατὰ την φιν ἐν τούτω λίθον

εὐρίσκεσθαι τον στερίτην, δν ἐς λιον τεθέντα θνάπτεσθαι, ποιεῖν δὲ και προς φίλτρον τουτον δὴ τον λίθον εῖχεν

Ελήνη, γλυφὴν ἔχοντα αυτὸν τον χθὼν τον Πῶνα, καὶ ταώπ ἐκ χρητο τὴ σφραγῖδε. 25