Muthografoi

401쪽

20 nn Ἀταλάντς ῆττ θέντες ποδωκεία ς κόρζς εδει αρέττώμενον ἀποθανεῖ , νικῶντα δε γαμεῖν), ππομένος δε ταύτης ἐπιθροῶν, δεδιὼς δε τον κίνδυνον, δειται τqς Αφροδίτης συμπράξαι η δ ἔδωκε τὰ χρυσῆ μῆλα και εἶπεν χρ ποιεῖν ἐν- δρόμm. ουν ἔθεον, υπότε λ σίον η κόρ γένοιτο, μῆλον ἐφίει, η δε θαυμαζέ τε και254πολειπομέν το μῆλον ἀνyρεῖτο. Hrιγυσης δε πάλιν το αντο ἐδρῶτο και δια τοιονδε σοφίσματος ταλάντη με εἶχε τὰ μῆλα, ππ-πομος δὲ Ἀταλάντζν. 2. Ἀλλως Ἀταλάντην την Σχοινέως ἔχειν μεν πόθουν πολλοί, Ἱππομένης δε παρ' ετέρους ἀπείλvgε. μνωμένων α τον ὀρζν30 πολλῶν λθλον ἐαυτὸν ' παις παρετiθει τοῖς νικῶσιν εις δρόμον καιπήντων ἀπολειπομένων το τάχος φροδίrq Ἱππομένης τρατο συμμαχον, και μῆλα χρυσῆ παρ' ἐκείνης λαβὼν φίει παρὰ το σταδιον. και η με τὰ μῆλα συνέλεγεν, ὁ δε παρίει συλλέγουσαν, και τέχνη

402쪽

κρούεται- αρπάζει ος Φθίας τον παῖδα, ξαγε τοὐ Πηλίου καὶ προς τὸν Λυκομοδον παρθενῶνα μεταγει ξυνήρατο ρ θελτου σοφίσ- 20ματος και τὸ της μορφης τοὐ παιδὸς ἐπαφρόδιτον, λως ἀπαστράπτον ερωτας και καλαῖς κοραις ἁμιλλῆσθαι δvνάμενον, μεrαλλάττεικα τὸ ζ στολVς ἀνδρεῖον και σον τοὐ κάλλους ἰρρενικώτερον εις ώραν ἁπαλ ζ μεθζρμόσατο. Ovrω τον μέγαν θω τοῖτον καὶ ραχυ περικρίπτει θάλαμος, καὶ ον σύστερον ὁλον πεδίον ου ἐχώρει, N., τὸ μέγα ς Γυρώπης και Ἀσίας μεταίχμιον, ὁ τοῖ υκομηδους ζ- νικαῖτα παρθενῶν ποδέχεται - ἀλλ' δυσσεῖς και πριν κειν εις Tροίαν τοῖς Ελλησι τὸ σοφὸν ἐπεδείψατο, και δόλιος ν θεοὐ τὸν δόλον οὐκ ηπό σεν ὁπλα και κερκίδας λαβὼν περί που ον παρθενῶνα τίθησιν, κατέρω γένει δέλεαρ ἐπιτεχνώμενος υ ἀλλότριον, 30ῖνα και ταῖς κερκίσι τὰς κόρας πάγοιτο καὶ τοι ὁπλοις ον ἄνδραθ ράσαιτο ej την δυσσεως μηχανην Αχιλλενς, ου μην ὁ τι καιβοὐλεται ξυνορα - μα ἐπὶ τqν πανοπλίαν ἀνέβλεφεν και ζν κει- θεν ααλλομένην ἀστραπην, καὶ λως πεκκαίεται τω πυρὶ το θου- μοὐ ἀναμιμνησκεται οὐ πολέμου, οὐ παρθενῶνος ἐπιλανθάνεται,35 εἰ τοῖν λαμβάνει ς φύσιν, ἀναλαμβάνει τὸ ἀνδρεῖον, αἰσχίνεται την παρθενικην στολqν, ἀποτίθεται ὀ δρῶμα καὶ τον σκ νην. και τὸ θ παρθένον προσωπεῖον ἀποδυσάμενος αρπάζει τὰ ὁπλα καὶ

403쪽

366 APPENDIX

γίνεται θ ραμα καλὸν δνσσεῖ, και η ἐπι- Ἱλιον στέλλεααι, 6γας μὲν τοις Ἐλλησι ξομμαχος, δεινος δε τοι πολεμίοις αντίμαχος. - Ο Πηλέως γυναικείαν φυσιν πλαττόμενον ἀπηλεγξεν δυσσεους, ῶς ἐκεῖνον Παλαμῆ ς πρότερον μανίαν πηματιζόμενον. καὶ τότεο πρῶτον Ἐλληνες 'Oδυσσέως σοφίας ἀπώναντο, ν ηττον δὲ ὀτε το Παλλάδιον ἐκ μέσης Ποίας ἀφείλετο.

XVI. Περὶ δακτυλίου του Γυrov. 2ατω ο φιλο- ος ἐν πολιτείαις ἔστι δε οντως αντο λεγομέν πραγματεία εἰσφέρειτον μυθον τουτον, υτ λέγων οτι Γνrq ην τις ποιμην περ πον θώυδίαν οντος ποιμαίνων ν τινι ὁρει τα πρόβατα περιέτυχε σπηλαίοντινί, καὶ ισελθὼν ἐν αυτ ευρε ιππον χαλκον καὶ νων του χαλ- ιππο ἄνθρωπον νεκρὸν καὶ δακτυλιον ου δακτυλίου η κεφαλοστρεπτ η και ἐστρέφετο ἔλαβεν ον ὁ Γοrq τον δακτυλιον καὶ ἐξ λθε και νίκα με η εν το τάξει ο δακτύλιος, ωρ- ωπ πάν-lντων, νίκα δε την σφενδόν ν του δακτυλίου στρεφεν, Τανης ἐγίνετοπῶσιν. ὁ ο Πλάτων εἰσφέρει τον μυθον οὐτον, τι ὁ δίκαιος ἀνὴρ, κἄν του Γογου λάβρ δακτυλιον, ἄνα, ὁρῶτα οπό τινος, ιδ' οντως φειλεν ἀδικεῖν δει α το καλον δι - τουροθον επιτηδευειν και μου ἄλλους τινάς.

λαττεν, παῖδα, ἐν χαλκωθαλάμω την παρθένον τηρῶν πιυς δε ἐρασθεις καὶ χρυσὸς δια στέγους τεις συνεγένετο δε τίκτει τον Περσέα, ον κρίσιος ἄμα y μητρὶ κατακλείσας εἰς λάρνακα παρώδωκε τη θαλάσση Περσεο δε και ἐκ τουτου σώζεται και δίσκον2 ἀφεὶς ἐν ἀγῶνι τον πάππον ἄκων ἀπέκτεινε, κά το μάντευμα εἰς τέλος ηγεν. XVIII. Περι Λαναο και θοπτον Ἐγένοντο Λαναοπεντήκοντα θογατέρες, ὁ δε ιροπτος, Λαναο αδελφός, και αὐτὸς η υἱέων πεντοκοντα πατηρ ἐβούλετο οὐ συνοικεῖν τὰς ε αντο θο-30γατέρας τοῖς ἐκείνου παισίν. και τῶν γάμων δρωμένων ἐγχειρίδιαδου Λαναὸς ταις παρθένοις ἐκέλευσεν ἐκ τρο, ω ζεπνυοιτο, τουτον κτείνειν ταῖς μεν ου αλλαις τολμηθη το εργον, και ἀπέει κονοι νυμφίοι h a 'Tπερμνηστρα δεινὸν το πρῆγμα ἐφάνη, καὶ ἀπει- θησασα το πατρὶ φείδεται του -γκέως. εὐγε δ Λαναός, καὶ 35 ηκεν εἰς Πελοπόννησον καὶ κατέσχε το Ἀργος. XIX. Περι Λάφνης. l. Λάφνης το κάλλος ἐγένν σε μεν-δων ὁ ποταμός, θαυμασε δε Ἀπόλλων παθὼν δέ τι προ αυτην ἐρωτικόν, ἐπει πείθεον ου εἶχεν, ἐδίωκεν χ δε επεται Γῆι

404쪽

NARRATIONIIM VI XXI. 367

μ ἁλῶναι, καὶ τυχοῖσα τ' εὐχης φανίζααι καὶ τὸ μεν σωμαδένδρον θένετο δάφνη δε- δένδρον ηπι, ὁ θεὸς δὲ τον πόθον οκατέλυεν, ἀλλὰ τὰ προς θν κόρν μετηνεγκεν ἐπὶ τους κλάδους καί

ἐστιν ἐραστς των φυλλων.

θvrατέρα την Περσεφόνζν ταυτην ηρπασεν ὁ Πλούτων περιιοῖσα δε η γ τηρ και ζητοῖσα την Ουγατέρα Περσεφόνην λθεν εις θν Ἀττικῆν, και καταλύει παρὰ ριπτολέμω τινι ἐν κώμDἘλευσῖνι υτω 30 καλοὶ μώρ. μανθάνει ιν αὐτο παρὰ ριπτολέμου ἔτι ὁ Πλούτων ἰοπασε την Περσεφόνον, και περ ταύτης της εὐεργεσίας δίδωσι τψTριπτολέμω τὰ σπέρματα, λέγω δ σῖτον καὶ κριθην ἐντειλαμένθμ φθονζσαι, αλλὰ περιελθειν και σκορπίσαι τὰ σπέρματα πῶσιν ἀνθρώποις, ινα μάθωσι τὸ σπείρειν και γεωργεῖν και ἐσθίειν τοις 35

405쪽

368 APPENDIX

ἔτι υ ριπτόλεμος λαβὼν ἄρμα δρακόντων πτερωτῶν, στ/ιπαραλαβὼν

και τον Κελεὸν ουτως ἐπλανει φιλοτιμούμενος τα σπέρματα.

406쪽

ἐπόρνεοσε, πάχιν ταυρος γενόμενος την Πασαμην πόρνενσε, σάτορος δε γενόμενος τ' Αντιόπν ἔφθειρε, καὶ ἄλλα μυρία κακὰ επραξε, πάντα γενόμενος διὰ φιληδονίαν καὶ λαγνείαν. XXIV. Περὶ Λωδώνης. Η Λωδώνη πόλις ἐστιν ν Ἀπιπείρωκειμένη ἐν ταττὴ ἄστατο δρος ερὰ -ο ιός, και ἐν ταυτηβην τὸ μαντεων Πναικῶν ουσῶν προφροίδων και . εσαν οἱ μα- τετόμενοι παρὰ δρυν καὶ Μινεῖτο δοθεν δρος, καὶ λοιπὸν ἐφθέγγοντο αι γυναῖκες, λέγουσαι δει τάδε προλέγει ὁ nio. τὸ δ πεοιτο λέ τος τοιουτον εστιν. ἐν ταυτ το Λωδώνη λθεται τι ἐνυφει τινι ἄστατο ἀνδριὰς βαστάζων ράβδον καὶ παρ αυτὸν λίβει τις40ῖστατο. ο ουν μαντευόμενοι ηρχοντο παρὰ τον τόπον τουτον καὶ ηὐχοντο. τε ον θελε χρ νωδῆσαι υτοῖ ὁ θεός, ὁ ἀνδριὰς ἐκεῖνος επαιε ν άβω τον λέβροα, εἶτα χει ὁ λέβης καὶ ε του λέβητος χός τις ἀπετελεῖτο ἐναρμόνιος, και ἐνεφορουντο, προ -

δες καὶ λεγον ἁ αὐταῖς ὁ δαίμων ἐνέβαλλε. 15XXV Περι Ἐλαίας. Ἐλαία παις πηρν Ἀττικp τὰς μεν

κόρας ἄρα σώματος, ρώμη δε παριοοσα τοτ ανδρας ανακειμένηδὸ Αθηνῆ τη ε παλαίστρας προσρει καὶ στάδια νικώμενοι δε παρ αυτvς, οἷς συνεγυμνάζετο, κτείνουσι μεν ἐκεῖνοι την κορον χλο-τοπησαντες τιμῶσα δὲ λ την θεὸν φυτὸν ἀνι κείνης ν κεν'20 καὶ μεταβαλουσα - βίον μένει τὰ γομνάσια στέργουσα, καὶ τοις

XXVI. Περὶ νιπέως Και παρά τοι ποταμοῖς τὸ σῶφρονευδοκιμεῖ λοι δε νιπευς Πρω με ἐρῶσαν ἀποστρεεόμενος, ἐξ οἀπάτης δε-Dπαιδι Ποσειδῶν συναπτόμενος. ρα με γαρ νιπέως T ώ, ἀντ ρα δε καὶ Ποσειδῶν της πους καὶ προς μιπέα της κόρης κλινούσει την νιπέως Ποσειδῶν υπεκρίνετο ἡσιν, καὶ πείσας τv κόρρο συνελθειν ἐκ του πηματος ηλέα καὶ Πελίαν ἐκ της κόρος παῖδας προήγαγεν ως τὸ ἔπος ἐδηλωσεν. . 30XXVII. Περὶ τῶν Βλοσίων πεδlων. Ωσπερ ὁ ριπο νικὸς λόrος ποπάτει τινὰ εἰναι παράδεισον, οτω καὶ οἱ Κλληνες οπογράφωσι τινα χῶρον, ὁ καλοῖσι Μακάρων νησους καλουσι δὲαυτὸν καὶ 'Hλύσιον πεδίον παρὰ τὸ ἐλευσεσθαι ἐκεῖσε - καλῶς βεβιωκοτας. ὁ δε Ῥαδάμανθυς υιὸς λέγεται εἶναι του Λώς, ἔχειν δε 35την δικαστικqν ἀξίαν καὶ δικάζειν τοις εν 'λλο, καὶ τους μὲν ἀξιου

407쪽

χληφθ θναι μοίως καὶ τεχθηναι, και ἐν μιῆ vκτὶ πεντάκοντα ταὼ25 Θεσπίου θυγατράσι μιγονα και παιδοποιησαι ἐς αυτῶν πασῶν, στεκαὶ δια ταυτα θεοποιῆσαι αveto και τουτο τρισκαιδέκατον αυτουαθλον ὀνομάσαι. 5. Περὶ του αντον. ραθα ουτ καλουμέν', ρέοντος του

408쪽

NARRATIONUM XXVII l. XXIX. 37l

-τω λεγόμενον εορμίτησεν ὁ πιρακλῆς ἄρσον υ δὲ οὐκ ἔδωκε ν, λλὰ καὶ βρισεν ὁ δε ιρακλης εν των ἀροτριώντων βοῶν λαβὼν

ε αξε καὶ θοιν θ καὶ αντὸς καὶ ὁ τιος αυτος Πλος καὶ ἐκληθημα την αἰτίαν ταυτην μυθοίνας, ἐπει ολον ἐθοινηθη τον βουν.ενθεν ή μακλεῖ)έγονεν ὁ προς του Αρνοπας πόλεμος το Ταροοειοδάμαντος ἀνελθοντος εἰς την πολιν και ἐποντος ως ,πολέμιος ωλθεν εἰ την χώραν ημῶν Qqλθον κατ' αυτο οι ρυοπες, και νενίκηκε πάντας αντον ὁ Ἐγκλης, και λαμβάνει αἰχμάλωτον τον λαν τον υ ἱὸν του Θειοδάμαντος. 7. Περι του αντ σου. ο μακλέους περὶ τα Γάδειρα ἐχ-luoόντος και μηκέτι ἰσχυσαντος περαι περ ἀπελθεῖν ον α περάσαι ἴσχυσε τον ἀκεανόν - γαρ Γάδειρα εἴσοδός εστιν - του, ωκεανουεις την δοτικην θάλασσανὶ, χρι Ουν των Γαδείρων γενόμενος στήλας εστησεν κεῖ, ῶς μεχρι των ἐκεῖσε βατης ουρος της θαλάσσει και της rq καὶ το ἐπέκεινα ουκέτι. καὶ ακουει ὁ τόπος Ηρακλέους στολαιΠ58 Περὶ του αττου Ῥυτος ὁ μακλης εἶχε γυναῖκα νόματι Ληιάνειραν, ν λαβεν Οἰνέως, ἀντεραστης γενόμενος Ἀχελφω τοποταμ6 Σης τεκε και τον Πλον ταυτην τοίνον την φιάνειραν ἄμα- λαβεῖν καὶ ἀποφέρειν ν τι οικεία πατρίδι ἰδῶν ὁ Νέσσος, ει των ἱπποκενταυρον, ηράσθη αντος καὶ κατά τινα ποταμὸν ἐβου- οληθη αιτ στrrενέσθαι. ' ακλης μαθὼν κατατοξευε τον

Νέσσον ἀποθνίσκων δε ἐκεῖνο εκ του φατος απιο δίδωσι τρΛηιανείρα, πειπών τε καὶ ἀπατησας ὁτι ,εσται σοι τουτο λαίμαπρος σίλτρον του Ηρακλέους, ἴνα φησίν εὰν μάθης λι ἄλλης ἐρῆ,

χρίσης εκ ου-ῶματος τοπιον τὸ ενδυμα του μακλέους καὶ μεθιστης χοαυτὸν εἰς τον αυτης πόθον. τουτο ουν τὸ ιμα ειχεν η Ληιάνειρα. του ον ' Ηρακλέους της ολει ζ τοὐμ του θυγατρὸς ἐρωθέντος και λαβόντος καὶ δια του ίχα πέμψαντυς αυτ ν ς αἰχμάλωτον προς την Ληιάνειραν, εἰς εννοιαν και ζηλοτυπίαν κινηθη φιάνειρα, καὶ βουληθεισα ον ερωτα μεταστέσαι εἰς αυτην τον χιτῶνα δοτου Πρακλέον χλίει λαῶματι του Νέσσου καὶ δίδωσιν ἐνδυσασθαιτο ιρακλεῖ - δε ην ἀνδροφόνον τὸ αἷμα. ἐνδυσαμένου γὰρ του Φακλέους τηψεν ὁ χιτὼν καὶ κατέφλεξεν αυτόν ο δε καιόμενος και ρίψας εαυτον εν- πλησίον ποταμ6 θερμὸν το δωρ ποίησεν, ε Ου λοιπὸν πόνασιν αἱ Θερμοπυλα μετα Θετταλίας καὶ - 35κίδος.

XXIX. Περὶ ρας. l. - α πολλάκις ζηλοτυπει τον Ἱμακλέα ἐν ψ οὐν ποστρέφειν αυτὸν ἐκ της ροίας, ὁτε μετὰ το δελαμῶνος αυτην πόρθησε, διετάραξε τροχάλασσαν καὶ τοις

409쪽

Ηρα φρόντιζε των Ἐλμνων, φροντίζουσα δε βοῶσεται πα σωτον Λία, προς μίξιν αυτον καὶ υπνο εκβακχευ-- ἄνα καθευδοντος

νων. ταντα υν ονλευσαμένη λαμβάπει - πορνικα καλλωπίσμα- 1 πάντα ἐκ του κεστον της Ἀφροδίτης ὁ δε κεστὸς μυθετεται - φεῖόν τι εἶναι, ο, πάντα τα προς κάλλος - ενμορφίαν καὶ χάριτας καὶ λαμπρότητα προσωπον ναπόκεινται. εἶτα κοσμπαμένοανεισι παρὰ τον Λία και κινεῖ αυτὸν εκ ου πλάσματος τούτου προς ήδονην καὶ λαγνείαν. 4 rq δε περιέβαλλεν αυτ και η των -

ροσν τωδίας καὶ γαρ Ἀνεβλάστησε βοτάνας, ιον λῶτον, κρόκον και νάκινθον ρόδα και τα λοιπὰ ἀρωματα, εργα ρορ - , MXXX Περὶ πταίστov. d. 'μπτει τον μαιστον Πρα ξοτρονοῖ τη του παιδὸς αἰσχυνομένη χωλεία. 4 δε τη τέχνη προτο,2 και ἐν θαλασση σεσωσμένος υπὸ δαιμόνων θαλαττίων πολλὰ μεν καὶ ἄλλα εδ μιοτργει, τὰ μεν ορονόμη ταχε Θώια, παρ' ἄν περισώσωστο, ποιεῖ δε καὶ θρόνον τη μητρὶ δῶρον, φανεῖ 'ροντα δεσμοὐ, και πέμπει καὶ ἰάλα τε σθη τε ρω καὶ καθιζάνει, και ἐδων, κά ὁ λύσων - ην. μοχ δε γίνεται θεῶν περὶ θ εἰς ονρανοπ3ναναβάσεως φαίστου μόνον α αν μεῖνον και λυσαι στωντωνοιν των ἄλλων καὶ ἀπορουντων ρης πισχνεῖται, καὶ ἐλθὼν πράττειμεν οιαν, αἰσχρῶς δε ἀπαλλάττεται πυρσοῖς αυτὸν δειματωσαντος μαίστον ταλαιπωρουμένης δε ' μετα ἄνω Λιόνυσος, καὶ

δια μέθης εἶχεν φαιστον επόμενον. ὁ δε ἐλθὼν καὶ τρο μητέρα

410쪽

πίπτει ι τας πάγας καὶ κατεχεται Ουρος, και φωρῆται μοιχείων την φροδίτην. και υκ λυσεν αυτους λυφαιστος, ἀλλ' είασεν υτοὐλεις παραδειγματισμὸν αvrῶν, ως ο ἐκάλεσε τους θεοῖς καιο μοσιευσεν αυτους. και τότε οι θεοι, εἰδότες το πῶς θριαμβευόμενοι ἐν ται πάγαις κατεχόμενοι σαν ι δυο, ὁ τε μοιχος και Ῥοι- χαλαοῦ, πολυν π αντον κατέχεον γελωτα και τότε λύεται ὁ λει,

και πιε κα εδωκε και ποιμέσι πιεῖν. οι δε ποιμενες εθυσθέντες

πτηνοὐ κέκληκε σωμαχον ὁ δε ἐξας κηρὸν πτερὰ τοις μοι προσέπλασε. και τέχνη πιστεύσας ὁ παῖς ει νψος αἴρεται και κατεστ θμετέωρος και προς ο πέλαγος πεσων ἀπωλετο τον ζρον λων

γονεν ἐρα με γαρ ὁ πιν τῆς γους, ἐρῶν δε πλησίαζεν καὶ συνων