장음표시 사용
61쪽
BREVIS SUBSIDIORUM CRITICORUM NOTITIA.
I. CODICES EVANGELIORUM GRAECI IIQUE UNCIALIBUS LITTERIA SCRIPTI A SAECULO IV. USQUE AD X.
9 codex Sinaiticus Petropolitanias, Omnium zodicum tincialimn solus integer oin niuin- quo seum B) Mitiquissimus. Medio exun saeculo liuiurio scriptum esse ab Alexa iidrinis callimiphis arguinentis illoneis Probiutur. Quarti ad antiqilitatis litudetii talis textus aecessit queiu ipsis priusis P. Chr. saeculis vulgatulli fuisse plano demonstrari popsit. Ut autem muO saepe modo cum Vaticano consentit, ita saepodio invito, accedentibus plera tuo nobilissimis aliis testi is spor Iohannis evangelium inpransi, D codice Canidibris ensi) rectuin videtur tenero vel certe ex antiquissinus Patribus RiADIB interprotinas auctoritatem Risumst. Unde quem festium craticorurn omnium Principatum tenere meretur, eunx nec scripturine vitiositas ab inscitia librarioruin Alexaerutrinomini Prose ita imminuit, nec tuae Passim conspiculi est magiia circa verba apostoloriam licentiiu, Eb usu primoriam duorrum p. Clu . saeculo II1 Orta, tefitata vero etiarn antiquissiniis nostris libris reliquis Graiocis
Latinis Suriacis. Anno 1862 Petropoli prodi R ex officina Lipsiensi editio totius
eodicis splendidissima. Sequel iuntur in communem viroruIn doctoriam usum a.
1863 Νo nam Testamentum Siniaticum et R. 1865 N. T. Graece . Ex Sinait. cod.omni uin antimissimo, Vaticaniu item Pae Elz. lectione notata. Insuper 1869 Conlatio eritica codicis Siniatici cum textu Elg. Vaticani quoque codicis retitione
Α eodex Alexandrinus Mugei Britannici. mat Mathli. I, 1 usque 25, 6; Ioh. 6, 50us pio 8, 52. Nov. Test. oditrua est curi, Woidii inno 1786, denuo in coni Dioni usum 1860 a B. M. Comper. Scriptus videtvi' Post med. saec. V. B codex Vaticanus gignatus numero 1209, Sinaitico priximus. Εωlem cum illo aetate esse censendus erit, si ab uno de quattuor Sinaitici scriptaribus Novum Test. Vaticanuin seraptuna recte nuper docui. Defici hule Hob. 9, 14. Perierint igitur epp. a. 1 Tim. ad Tit. Mi Philem. et apocivlypsis. Post varias collationes a. 1858Romas prodiit totius codicis editio ab Ang. Maio parrata, emendata vero curis Caroli Vercellone, rursus a. 1859 ibi leni Novum Testiumentuiu in continxi nem usum repetitum ost. Quas editiones inscitiae ac negi enti Io vitiis plenissimas excepit a. 1867 meis curis: Nov. Test. Vaticanum, post imp3riectos A. Maii alioriiniquo labores ex ipso cod. editum, Ructumque R. 1869 Appemlice. Denique nupera imo Roniae nova totius codicis editio suscepta est curia Caroli Vercellono soxeunte
a. 1868 absolutum est, eiusque censurum inseriti Appendici, cuius modo mentionem feci. Plura, et accuratiora quaesituras satisfaciet ed. nostra Novi Testamenti VIII. cratica maior, somnium XX ), item VIII. critica minor, quarii in utraque a. 1872 prodiit. re' ipsam pramalia manum gignificati re correctionea maiam eiusdem temporis tiam Paullo posteriores; lias exceperunt Rh et III. sere saec. RO, in quo Passim rest et RQbilisting iuntur.
62쪽
C codex Ephrasinii Syri rescriptus in t ibi. Reg. Paris. Νr. 9. Fragmenta evangelio-
n continet haec: Matth. 1, 1-5, 15. 7, 5-17, 26. 18, 28-22, 20. 23, 17 24, 10. 24, 45-25, 30. 26, 22 27, 11. 27, 47-28, 14. Mare. 1, 17-6, 31. 8, 5-12, 29. 13, 19 usque finem. Luc. 1, 1-2, 5. 2, 42-3, 2 l. 4, 25-6, 4. 6, 37-7, 16.8, 28-12, 3. 19, 42-20, 27. 21, 21-22, 19. 23, 25-24, 7. 24, 46 iasmio finem. Ioh. 1, 1-4I. 3, 33-5. 16. 6, 38 - 7, 3. 8, 34-9, 11. 11, 8-46. 13, 8-14, 7.16, 21 - 18, 36. 20, 26 us Dio finem. Scriptus videtur ante med. Raec. V. '), uno sero saeculo post priInuna cornectus ), secundunt conectus unamas ad usum ecclesiastictim instructus gasculo sero nono '' . Edidi Lipsiao 1843. D codex Begae Cantabrigiensis. Textum evangelioriam Graeciam et Latiniani continet,
existimo circa med. saec. II. Edidit Kipling Cantabrigiae IT93, itemni Serivonorit,idem a. 1864. E codex Basileensis K IV. 35. Evangelia li et integra, pilucis soliis Lucae exceptis. Scriptus videtur saec. VIII. inedio. F eodex Boroeli, nunc Rheno -Τraiectinus. Continet eviingelia, sed folia permulta periere, quoria In nonnillil V cistensi tempore nondum avulsum erat. Incipit nunc Matth. 9, 1; exit Ioh. 13, 34. Anno 1843 H. E. Vinito edidit Iodoci Horinga disputationeni de codice Boreoliano, adscriptis Oinnilnis codicis lectioni hius. Saec. IX. F codex Coistinianus Parisiensi s. Pauca evangotiorem fragmenta in Oetateuchi inar-gino citata. Edidi in Monivnoniis sacris a. 1846. Scripta sunt saeeulo sere in
G eodex Andr. Sei delii, nunc IIarteianus 5684. Musei Bittannici. IV evangelia continet, locis multis malitias, passun minutis litteris suppletus. Saeculi fore X. H codex Andr. Sei delii, nunc Ham,1rgensis bibliothecae publicae. Textum IV euv. continet, sed niuitis locis inutilum. Incipit Matth. I 5, 30. Saeeuli sero X. I codex UN. Iinp. Petropolitanae, ad miani ex collectionibus meis orientalii ustriinsiit. Folia sunt palimpsest a 28, reliquiae Heptem codicum gaeculoriam V. VI. VII. Maior pars ad ovangelia pertinet. Edidi in Monumentoriam sacror. nova collech. vol. I. 1855. ID Mus. Brit. num. 17, 136. Fragmenta pauca ex Ioli. 13 et 16. saec. V. Edidi in
Montian. Nov. Coll. vol. II. rursus pie editta ad ipsum cod. nuper Bxegi.
Κ codex Imp. Parisiensis Nr. 63., ab insula unde anno 1673. in bibliothecam Coibere. pervenit pleriunque Cyprius dictus. Continet evangelia IV integra Saeculi IX.
L codex Imp. Paris. Nr. 62. Textum evangeliormni paene integriana praebet. Anno 1846 totum in sortii Monuiuentis sacris. Saeculi soro VIII. M codex ΙmΡ. Paris. signatus nil ero 48. Evangelia, integra scripta saec. IX. exeuntB. N: codicis purpi ei argento Ruro tuo scripti fragmenta, masto Vindobona Londinunx et Roma servant. Sunt soli a duodecim, ex Matth. Liae. et Iohaenne desumpta, saecidi sexti. Edidi 1846 in Montunentis sacris. Accedunt vero multa evangelii geo. Mare. Dagnienta, quais in in onasterio S. Iohannis in Patmi ingula nuper Ioli. Saccolion reperit melanulus in usum frangscripsit.
63쪽
T soli a saec. sero quinti Borgiana in collegio ROna. pro proΡΜ. fide. Graecis RPΡΟ-
sita sunt Sahidica. Maiorem parieni Ioh. 6, 28 - 67. 7, 6-8, 31 edidit Georgius
Romae 1789. Accuratiuκ ipse dabo in Monumentor. vol. IX. cuni Risis frugnientia innitibus nuper dentiun ani iniud ver8i8. Tb fragmenta Petropolitana ev. sec. Ioli. ex Capp. 1. 2, 4. Saec. VI. Accedunt sind-
dico inveni, altera ex collectionibus sunt Porphyrii episcopi.Γ eodex evangelioruin Venetus Marcianus, Raec. IX. vel X. V eodex Mos tuensis saec. IX. IV ovv. continet us Hae Ioh. 7, 39, reliqua saec. XIII. suppleta. V frunnenta Parisiensia e v. sec. Lucain, saec. VIII. Edidi 1846 in Monumentis sacr. Vini Dagmenta Neapolitana DaliniΡουesta tri uni prioriam euv. saec. VIII. vel IX. Legia. 1866 mumpnd superest. Vst: soli h 3 Sangallensia saec. IX ex Mu et I c. Edidi in IIonumentorii ni vol. III. I xl fragamenti evglii sec. Marchina saec. fero IX, quae in collegio S. Trin. detexit
ye: Ioli 4, 9-14, siuo migmenta ex libris collegii ad aedem Christi nuperrime protraxit Micliin. Saec. sere IX.
X eodex bibliothecue universitatis Monacensis. Sunt 1 mignietita Plurini R IV eviungelioriam cum commentariis. Saeculi IX. vel X. Υ invinienta evang. sec. Ioh. 16, 3 19, 41ὶ Bihi crina, octavi sero saeculi. Edidi 1846 in Monumentis Sacr. Z codex Dutdiliensis rescriptus. Insunt plurima ov. Matthaei fragmenta, sexto sere saeculo scripta. Edidit Io. Bareeti, Dublinii 1801.r eod. Iuattuor evangeliorum annis 1853 et 1859 ex Orierito a me ullatus. Paucade est et IIc desunt. Pars est Oxonii, pars Petropoli. Subscriptus est annus christi 844, si recto indictionum computatio tacta est. a eodex Sangallensis noni sero saeculi cuiu versiono Ibatiuis interlineari. uuattuor
64쪽
Λ eod Oxon. evangeliorum Lucae et Iohannis saee. IX. med.x fragmenta, evang. Lucae pali Iupseata saec. VIII. a. S. P. Tregalles eritia et 1861
II cod evangelioriun quattuor fero integer saeculi noni. 1859 a me apitit Stunnμnses repertus, nune Petropolitanus. Accedunt evangelisistrior uin codices litteri, unetali bus scripti plus si unquaginta. Codices evangelioriani minusculis litteri8 a saec. IX. exeunte usmie ad XVI. scripti plus Mo exstant. itein evangelistaria squae non continuum evangeliorum textuni sed perieopas ecclesiasti eas ex evangeliis desumptas continent) plus 150. Maxinio cimiani sint niunero, exigua tarnen auctoritate sunt; longe enim plerici Io insigna consensione eum exhiboni textum qui per regnurin Buzantinum conununi usu receptus erat. Insigniti sunt a nobis ut mos est, numeri, arabicis, quibus qui codices significentur, ex ed l. Ni Ti maioribus disci poterit. Pauci insigniores sique ipsi raro si nobis citantur.
a Myptiaca tribus dialectis expressae i. e. Coptica sive Menaphifica seop.) Salii dica Sah), cuIus Permulta, Basinurica ibasiu), cuius pauca tantuni supersunt fragmenta. Susceptae putantur saeculo exeunto III. Post Wiliansium Oxonii 17163 M. G Sehu arrige edidit evangelia Gapsiae 1846 si Coptice cum apparatu critico . ad-hitatis etiani iras nientis Sahidisis et Basmλιricis.
aethiopica saetii) adscripta plenivi pio saeculo IV. Post editionem Romanaui si 584 si), quani Latine vetetit Bode 1753, prodiit multis codd. collatis editio Thomas
armenica sariu). Haec ante Ined. saec. V. e codicibus Graecis facta est. Editio Princeps prodiit Amsteloda 1 ui 1666. Inter recentiores priaestant Zolrrain 1789 ot
Veneta 1805. yothica Molli l. Facta est ex ipso Graeco ab Insita saec. fere iue l. IV. Evangelioriam
Dagnienta plurima in codice argenteo I psalensi suuiuiae antiquitatis supersunt. Ea cum reliquis eius versionis fragilientis omnibus iteriun ediderunt de Gabel euiget Iboebo Auenburgi si Lipsiae 1836. Postea Vppstroin, itein Massiuam et M. IIeyue. styriacae. Distinguuntur tua prinais illuxo syruix i. e. utriuiue , quaruiu alterii saec. II. facta creditur, Pesciuio s. simplex ilieta sbae sive Vrwb i. e. ex ea. Schaafii altera anno 508 suadente lqsiloxeno Monoplavsita ini episcopo Hierii poli a Ρoly carpo chorepiscopo prosecta ssvrp . Qinie Posterior rursus avno 616 a Thoma, Heracleensi recognita et eum duobus vel tribus e M. Graecis Alexandriae collata, est. A Thoina prosectae sunt lectiones Surite Posterioris tu margine s svrP mg), quas plerumque Graece adscripsit, itoin asterisci sΠP e. ast.) et Olbelli syra' c. ob. , tuorum hos a 1 1nodum hexaptaris operis Origenis vectis probabditer ex collation tacta omittendis apposuit. illos vectis eis quae ex collatis exemplaribus deuiunt textui inserim; . Syrii posterior, qiuie Beriisseinio aliisque Potius Heracleensis quam Philoxeniana videtur, uisi quod ipsae, ubi de Graeca varietate quaeritur, raro
list erunt. edita est a Iosepho I duto Oxonii 1778 s I i. Suram Peschito dictatu pos Latios odidit Car. Sclinas se l. II. 1717). Nuper vero accessit evangelior in textuANitriensis ex codice ineuntis v. saeculi a Guil. Cureton editus sab Nu), qui ab ipata antiquisfinia interprem Syri videtur ratione pendere et relimaas praecessisse ceri-
65쪽
sendus est. Praeterea aenno I 865 prodiit cura comitis Franc. Miniscalchi-ΕN.2go editio evangeliarii Vaticani, cuius lectiones is urbo proprium locuni liabent.
Iὶ vul Ita l. e. ea quae rogante Danaago Pontifice R Ornano ala Hieronurno anno 383 et sqq. Romae ita profecta est ut exe inplariu in Latino n quae tum circumferebantur tun codicilius Graecis , sed veterit nas nec qui multiun a lectionis Latimio consuetudine discroparent collatione instituta textum ui agna ciun cautione emendatum proderet . Quae quidem Hieronymi estitio mox in communeui usum receptiuest, ita ut sere inde a Gregorii Magni aetate merito Vulgatae nomine nuneuparetur. Publica autem ecclesiae calliolicae auctoritate donata est editio Clem0ntis VIII. a. 1592 vg, vinis), a cima Passim iEsseri editio Sixtina a. 1590 ivga t). Utraanmis vero a veritate editionis Hi Onyini satis iubesse, probatur codicibus veterrimis, quo main antiquissinii sunt Amiatinus sum) olim monasterii An1iatae, nune I aurentianae tabliothecae, circa annum 541 scriptus, anno 1850 1854) a me editus, et Fuldensis missi, ab Em. Ranke 1 8 editus, in qmo IV evangelioriam loco luiriuo nia IV evangelistariam Praebetur. 23 uala sitὶ i. e. Latina interpretatio simeni admodum priiuis p. Chr. saeculis in
usu erat. Earn secundo iani saeculo in Africa pridisse perinuam probabile est. Huius antel1ieronΠ1tianae versioni8 codices hi ad ovv. pertinent: a cod. Vercellensis, b cod. Veronensis, e cod. Coibertinus, d cod. Cantabrigiensis e eod. Palatinius Vindoibonensis, s cod. Brixianus, is 1Π codices COIheienses, 'i' gr. Sangermanenses, ta Clariuionianus nunc Vaticanus, i Vindobonensis, k Bob nensis nunc Tauritiensis, i Rhedigerimus, in Speculi lectiones, n, o et p Sangallensia frag-ntenta, si Monaeensis. Pleri Mae a IV. ad VI. Eaeculuin exarati sunt, i fere septimo, c undecimo ut videtur. Reliquae sunt arabicae, Persicae, ste Orstiana, flavonini, quartini raro a nol is ratio habita est.
Graeci: Horam pauci in conuuentario iPSi noui inanti ir. Ex tralais primis saeculis onanium gravissimi sunt Clemens Alexandrinus si 220), Origenes 254J, Irenaeus it 202; uiaximam partent ex Latino tanturn interprete superstes: Irint), Ηippolytus mel. saec. III.). In Luca accedit Marision ex Epiphaenii et Tectulliani notationibus. Ex saeculis quarto et quinto Eusebius Caesareensis 340), Athanasius
retus suae l. saec. V.). Latini vero saeculoruim tertii et cliuirti inprimis graves suus Tertullianus, Cyprianus, Luciter , ueni Anstrosius, Augiistinias, Hieronyinus. Hilarius, Victoriniis; saeculi quinti Rufinuq.
66쪽
Gl, si ficat Griesbachii editionem III. R ad I significat ad l)t, addunt, addo Dav. Schulgio procuratam R. RI, ut mi1 - talios multos 1827. Ri pna, at pl - alios permultos, Pimn uos G bd - omissionein Graesbachio aliq - aliquot vel aliquoties
a. 1859 vel etiam SVnopsis editionem alteram innit 864.1 3 etc sunt numeri cardinales, ut aeth i. e. alii quinque; adesti patribus significant seinet, bis etc, ut OF i. e. Or ter.
1- etc sunt ninnexi Ordinales. significat primam, secundam nianum Ere.
significat excepto, excePtIS. Lunulae ) in verbis sacris adhiberi solent ubi coiuinodae comparationis caussa repetuntur Paoriam locus ex ordine reriam alibi est. ete in enumeratione testium adhibituin indicat enumerationem abrumpi. Sed vide p. LIV. Mia per se clara erunt. 3 Ubi tuitur est isGby c. Α ete i. e. Ob oranti vult auctoritate codicis A ete; ubi est ..Gb v αυ c. A ete i. e. Ob αv vel maxilue vult omitti auctoritate codicis Leis: ubi .,est Ob αυτιυ c. A ete i. e. Gb lectioilem αυτοv probabilem dicit auctori- taete ductus codicis A etc; ubi est OGb' αυτο. c. A i. e. Gb lectioneni αυτυv maxime probabilein habet, quippe nixam Ructoritate eo licis A ete. Ubi est , ευ c. A i. e. recepi tu auctoritate codicis A etc. , et smGb in GV i. e. e excepto ab, nisi quod lectionem ευ non prirsus improbabilem habet.
67쪽
cIRCA IESU CHRISTI ORTUM ATQUE INFANTI .