Aelii Aristidis Declamationes Leptineae ...

21쪽

sensisse putemiis, leoque ait lori nos pbisci

lane ais praecepta unic in te seliatur, 'a ut iusinii Elnis omni Mis constantissime teneat, id mea sentenilava poterit omnino, praestam: Iemna enim grammMic tum Fonstaqtiani saepissiuae eludit ususὶomiendi. Ne sane lioc difficile est, ad unam omni, norinar exigere lio est, noritiae . huius in singulis locis idoneam Imonstrare rationem. At*Ie equidem spori leo, suminis a viris periim ipsorum elat loratissimorun locis excentis ostensumim, eos sua ipsoriii Praecepta nec onstanter esso S

cutos, et, i constantissime sequi velint, duo tenta delapsui s. in factuini, ut et E scripserim, neque iεὶ, in codices Praebelbant, Ora etae. xivi quod sane persaepe faciendum fuisset eadem ratione Atticoriani vocabuloriani in principio et

et relictui si liter nonnullis in verbis Gonmini scripsi in messi:o, si puta, 1ae composita iidem sunt ex aliis volnis, sed ita coalueriint, Vt unam tantum Getaehi notionerti cogitarent, originis obliti: alia sunt: προσήκειν decere aiarri plimitiva sis gnificatione uno Ioco scripsi προλκειν , πρόσωπον, et aaedam alia. Quihus in rebus etsi a to quoque, Schopeno, nonnihil rassentiam, scio amen, te sic

esse amicum, ut suum tribuas uacdie. Qinuisama

aentio ipse, facillime hic enare in potuisses nihil est eniti adeo istiale eram eges Aramaa ticae.

22쪽

Cet. Hi m hoc ingenue profiteor, in sis, rae Uu Γ-

cara non posse putarem, hanc me propemodum Iegem nil dixisse , ut o Semlerer ea qua S

Funtur pleritae. Πόλεμος γαρ πάντων πατήρ

ponem uni his de rebus init putinam n Φsis talia offendens negligentia putaret iraepsisso aut mea inre t ollime Icenii priore inelius res gessit multo Quanquan a etiam typographici mirudam errores relicti sunt Pios hic statim configam, ut absolutuni peccatis Aristidem Schopene ih ni nus in tradant. Sunt autem pleraque omnia I vissima afflae in accentibus collocartilis commissa, inprimis in monosyllaba vecta acutum habeant Pro grava, ut pag. 11. v. 27 τήν, p. 12. v. 26. και , lem p. 60. . . p. 26. v. i. et vini dant locis aliis deinde nonnunquam post novissis. Inas curiis vel accentus vel spiritus delapsi sunt, ut p. . v. 10 αυτῶν, p. 25. v. 11. των , p. 30. v. 1. ην,4 51. V. T. τους qualia benigne lector agnoscet. Hiriora sunt, io p. 16. v. 26. Ieg1tur Oύτο, p. 32. v. 16 πώντος, p. 22. v. penest.

li p. 46. v. 28. Dctia gravassina laod in ante pungerido peccatum est Iocis intuor: p. 17. v. 19. post 'Aθηναῖοι deest omnia p. 36. v. 20. et P. 5T. v. m. pro colo positum est punctiani P. 38. v. 24 post intio male positum est comma. M

23쪽

commentariis autem inuid peccatum est, H Iecto--a ipsa henevoli corrigent.

imis unum superest ut ad Iarii, Dod vellem addendum non esset. AngeIus enim Bandinius. MM1oinememediceae olim istos, In codice Iois xeninio saecuti decuni ineognitrum novae orationistitiaIin et Dagmentum invenit, id*ae essi sit in catalogo suo Iaudatissimo T. II. p. 586. ut Maius reseri In nne variarum Venetae orationis lactioni ii p. 41. D iniim idem fragmentum reperit In Vaseatio eoaico mema antilao Bamsinius veromium dissiccitat unpeditus lagena extis in pari

tem misisset, aius arrione litis suis a secit.

Qia in una in ceteris apud nos Ioglie eder tur, optandum certe sua I 1dux deda operam ut Bandiniamuri opus alicunde adipiscerere, reliosis G hiis orationi is fragmentum hoc in calce adiecimmas. iuret vim non impetrarina, talem hic ibdem adscrinam tale edidit innas ritulum autem novi fragmenti in utroque codice nunc Is unpositiam Iegi ammai: Πανηγυρικος - τω δατι - Περ- Acmpo ergo, cliopen dilectissame nancliolae sopnistae partimilam more eius es oratam. . . . 'Aνεμίμνησκομον των ποιητῶν, τι

24쪽

auidiis aliae einendam a fortasse sim . amo non eoponam Inendabis ipse,. Schopene longo

stivariti anni MDCCCXXVII.

25쪽

DECLAMATIONES

LEPTI AR

27쪽

Επει περ Αθηνπσι id o πληθος των τελειῶν σπάνις ἐγιγνετο ταν λειτουργιῶν, θηκε Λεπτίνης νομον, ουτως τελειαν ἀναιροέντα ῶς μηδ' ξεῖναι τολοιhὀν' ταέτης ὀντινο- ἀξιῶσαι ἐγράψατο τοίνυν Φουτονὶ Λημοσθενης ώς μὲν αυτός φροι, παρανόμων, ὼς δ ἀληθεια δοκεῖ, συκοφαντῶν μύλλον καὶ σοφιζόμενος καὶ τα υκοντα συμπλαττων ὁθεν αντιλέγει τις αυτῶ, και δείκνυσιν υ καλῶς κατηγοροωντα του νομου, βελτίστου τε ον- τος και κοινοτατου, καὶ μάλιστα πάντων πολιτεία προση-

κοντος ερρωται δεώ με τω τε συμφέροντι καὶ πάσιν, δεειπεὶν τοδ αλλοι τελικοῖς κεφαλαίοις Λημοσθένος δεμον κεχρηται τῶ ἐνλξω, αν ει καὶ τοις ἄλλοις δοκοῖ.

Λημοσθενην ποτὲ τουτονὶ προς τοσολ ἀπονοίας και

28쪽

Gν ἔνα μηδένα των πάντων τὰ τοιαοτα δόξαι βελτίω, μι οὐ λέγειν μονον, ἀλλα καὶ τοι εργοι δεικνύναι , ἀλλ' ἔτι καὶ μεγίστη τις ἐντεsθεν γενοι ἄν τοι πράγμασιν βλμβη, 2. εἰ το6 ἐξης διὰ πάντων χωρήσει. νύν δὲ οἱ τὰ τοιαλοσυνηγορει, καὶ οἷς πλείω τουτων η πάντων ων πωποτ εμπεν η συνεβουλευσε λόγον ποιεῖται, δυοῖν θάτερον πλ σου δίδωσιν η 'κεῖνα, καλώλειρηκεναι η αὐτ ρ' οὐ ορθῶς εψηφίσθαι μύλλον δὲ εἰ μὲν ὀρθῶς ταsτ εχει,-πος ἐκεῖνα - ουδὲν γιες ε ο εκ των ἐργων εκείνοις πωτιω κυνομών εις ξ ων, ω Λημοσθενες,- πραξας ηποαι μη οὐ ταλα προσηκόντως εἰρῆσθαι, εὐδηλον πάντως ως ἐξω λόγου - τοιαύτ ἐσπουδάκεις, και πριν,φ' ὀτο . os ' ἐληλεγχθαι, κατ αυτὸς σαυτοσταυτην ρ φερρος την ζτον. 3. . Em δε α ἄνδρες Αθηναῖοι, - Οἴτω δεινον

θέσθαι χάριν, πόλει λυμαίνεσθαι, μηδὲ των προς - την δικαίων μείζω - τούτων ποιεωθαι, μηδὲ βοηθειν τον τοις οἰόμενον λυ ἐπειτ αυτῆ πολεμιω, ἀλλ ' μέλλε κοινῆ ουνοίσειν, τουσάς ἔθος αὐτῶ καὶ διανοεωθαι η

-- i

29쪽

πράττειν. εἰ οπουσα καὶ τῶν ώς ἀληθῶς μιν συμφερον- τω ὰσθ' οτε, μάλλον δ' ἐν τω καθάπαξ δι αυτην ταύτην ἡπερορῶμεν, πῶς ου ἀλογία σαφὴς ἐτέρω τω κατ αυτῆς χορίζεσθαι ὀ δὲ τοσοει ἐδέησε του ταμ δη πράττειν αἱ 4ρεiσθαι, ἄσσηνοσον πρόσθεν ' χρηστὰς ην καὶ δημοτικος καὶ της πολιτείας κριβης σπουδαστής, τοσοsτο νυνέστη της ποθεσεως, και τουναντiονή πρόσθεν τοις πράγ-μ σι χρῆται οὐχ α τη πόλει συμφερει, αλ ' τω - βρίου παιδι τε βουλεσθε, ιαλῶ γ' την γαρ δη οὐ- του μητερα μετ την ἐκείνου τελευτην αυτὰς γεγαμήκει

βοῶν, ως οὐδενα ποιοθαι τηρ-όλεως λόγον, αλλὰ λῆρος πάντ ἐμοὶ προς τό γένος. μελε καὶ ο ἐξ αρχῆς εδε κει- σθαι τῆ πολε νόμον, μηδενα τῶν πολιτῶνάτελῆ, τ εἶναιμ ραν γενεσθαι, ομον ἐδη καλῶς - Αεπτίνου θέντα, ,καὶ πάντων τῶν εὐφρονούντων ως εικὸς, αυ- τὀν ἐπαινούντων, καὶ πάνυ τοι συνηδομενων αὐτῶ τε καὶ

νοιαν ταυτησὶ πεποιῆσθαι, μόνος ουτος, ην ευ πάθωμενώς εοικε δυχεραίνων , ἀντὶ το συγκροτεῖν αυτὸν καὶ θαυμάζειν και πως ἐς ἀεὶ κύριος εσται παρασκευάζειν,ο δὲ κώ-πως ἀκυρος εσται πάντα ποιεῖ ου τὰ ξυμφερον,

ὼς ἄν εἴποι τις, ἀγνοῶν τις γάρ τούτου τὰ τοιαμ δεινότερος ἀλλ' πως εἰς την πατρφαν ἀτέλειαν καὶ αὐθις ἐγκαταστήσ Κτήσιππον ειδως, ως ν με τετην πόλιν - πράττειν καὶ αυτὰν ευ πράττειν νάγκη, ἐν 'δὲ τῶ τον μεν - εὐθειν ἐθέλειν, τον δε μη, καὶ αυτὀν

30쪽

νόμος ἐδόκεί, οὐδε του γιγνομένου διὰ πάντων τυνχά

νειν, ἀλλὰ φλυαρίαν ταμ εἶναι καὶ οὐδὲν γιὲς, αυτόν σε πρῶτον ἐχ υνδεες λον παριόντα διακωλύειν τομον, αιτιασθαι, παρανόμων γράφεσθαι Ου τούτους η 'κείνουρἐξ ἀφανοὐ καθιέντα δι αυτῶν ἐλέγχειν τομον πειράσθαι, καὶ κατὰ τοίδε σφίσι συνηγορεῖν σοὶ γὰρ, εἴπερ τω, τὰ τοιαsτα μάλιστα μέλει οἷς δε τότε με σιγῶν Ου δεῖν, νυνὶ δ με αυτ -υτὀν διαβάλλειν, ἀμφότερα βεβαιοὶς, τον τε νόμον, κάλλιοτα εχειν αυτόν τέ σε μάτην καταυτῶν κεκινησθαι ος γε καὶ να μη του μεν Κτησίππου μόνου δόξας αντιποιεiσθαι, τὰ δε της πόλεως παρὰ να χον ποιεχθαι, εἶτα προ τω μηδεν ων βούλει κατωρθωκέναι, καὶ ων μη βούλει , τούτων αιτιος αὐτῶ κατα-sταίης,-ον δημον εὐόργην κεκινηκώς, ταs ουν δεδιωρδεινότατα πάντων εΘες, πως καὶ ην πόνοιαν αὐ-την εsχερῶς ἀποκρού , καὶ προς α δετται-ω αβρίου 'ν συνάρη πρῶτα μεν ως μολιστα τῆ πόλει συμφερειν την ἀτέλειαν νησας, καὶ τοὐτοις τονάκροατην ἐφελόμενος, ἔπειτα τούτου μνησθείς. καίτοι ο-ν ου θαρρούντως οὐδ' ἐλευθέρως, ἀλλὰ δεδιότως τε καὶ πούλως καὶ μετὰ τοὐπάνυ τοι λανθάνειν ἐθέλειν ἐπὶ ταHτα χωρης, μικας νλεγεις πρῶτος αὐτὰς ἐπιλαμβά*εσθαι κοὶ μισεῖν καὶ διὰ το6θ -τως σχηματίζειν τε καὶ προάγειν τον λόγον ἀλλὰ μην ει κατηγοροέντος καὶ συκοφαντοέντος ταύτην απαντες ἴσμεν διαφορὰν, τὰ - μεν τἀ of οντα συμπλάττειν, τον δε τοῖς οὐσι κακοI η ἀνομένοις ἐπιπηδαν, καὶ τον μεν, εἰ καὶ μη δικαίας, αλλ' ουν ἔσθ' ὁτ αξιο-εν συγγνωμης, τω μηδὲν οἴκοθεν καὶ παρ' ἐαυτομουντιθεναε ἀλλὰ τοι οδω κεχρησθαι, τά δε ἀπρόσωπος η κακία πο

τέρα βούλει μερίδος θησόμεθά σε πότερον τηρ μετρίας

καὶ παραίτησον δεχομένης η της φαυλοτατης τε καὶ κακι-