장음표시 사용
161쪽
καθαρσουον ἀμα λέγετα καθαρον καὶ ελευθερον μιάσ
δια παντος γνωσθησεται τούτο το μίασμα
β. 656. Γῆρας τελος, αφανισμός. δεον δε εἰπεῖνώς οὐ-οτε εἰς λη θην ὁ τῶν αδελφων θάνατος ἔρχε -
έπων, οὐκ εςι γῆρας τοὐδε του μιάσματος ' ἡ γουνοί-οτε εξαλείψεται τού γὸνους καὶ τῆς πόλεως ἡ τοιαύτη παρανομία. τὸ δὲ ωθ' αὐτοκτόνος ἀντὶ του υτ αὐτσν των ἀδελφων πραχθεὶς ο θάνατος καὶ οὐχ ὐπ ἄλλων. δέον δὲ εἰπεῖν αὐτοκτόνοιν προς το ἀν- δροιν, αὐτοκτόνος ειπε πρὸς το θάνατος. τού μιά ματοςJ τῆς αμαρτίας α. 657. Uπερ κακὸν φεροι τὶςJ εἰ ολως τὶς ατυχεῖ, καλον το λχα αἰσχυνης. αἰσχυνης ἄτερJ τού- τό ψ11 , το εὐκλεωρ ἀποθανεῖν , διὰ τὸ τιμωρῆσαι τοὐς εχθρούς. ὁ γὰρ αντικρυ καὶ ἀντιπρόσωπον του πολεμίων ἀνθις μενος καὶ ἀντιπαλαμούμενος, καὶ μὴ ἀντιςρεφας καὶ νωτα διδούς τοῖς εχθροῖς , Eκελνος , φημὶ, τὸν θάνατον επιδέχεται εντίμως καὶ εὐκλεως, καὶ ἀρὶ επαινεῖται καὶ μακαρίζεται. g. 657. ΚακονJ κίνδυνον. α. 658. Μόνον γὰρ κοδοςJ η ευκλεια ἔν κέρδος, τὸ αὐτὸν εκδικῆσαι ἀδικούμενον. εὰν δέ τις ἀνεκδίκητος ἀποθάνη, ἔνεκά γε των εις αυτον γενομένω κακων καὶ οὐσχρων, ἁ δοξος. . . R Eν τεθνηκόσἹJ τουτέςι το χωρὶς αισχύνης τε νάναι.
162쪽
οκλέα σπεύδοντα πρὸς Πολυνείκην εξελθεῖν, φησὶ προς αὐτον, τὶ μEμννας κοῖ οργὶ η ', μη φερετω καὶ κινείτω σε τις ἄτα καὶ βλαβη θυμού γεμουσα κοὐ πρὸς πόλεμον μαινομενη. τούτο γαρ το δορίμαργος , η τ' δορὶ , ἀφ' ού δηλοῖ τον πόλεμον, μαινομένη.
β. 66o. Τί μέμοναeJ γράφεται καὶ μεμονας καὶ
μέμηνας, καὶ τὸ μεν μεμηνας αντὶ τού εκμαίνη, το μεμονας αντὶ τού μενης εις ταύτην την γνώμην , κοὐ οὐκ αφλασαι. θυμοπληθὴς J πληρης θυμού. Δορίμαργος ) μανικη πρὸς πόλεμον. β. 66 I. Κακού) τού πολεμου.. ἀρχαγJ το γνώμμην, τρο ορμ .α. 662. Eπεὶ τὸ πραγμαJ επεὶ βούλημα ετι τούθίού τοῖ Απόλλωνος τὸ ἡμαρ ατοθανεῖν, καὶ αλὸς επισπεύδει καὶ βιαζεται τούτο , ελθετω πρὸς τοκαπαν τὸ τού δεαίου γένος, ἡγουν ημεῖς οἱ απὸ τού δεαίου καταγόμενοι. ελθετω οὐν, φησὶ, κατ εὐθεῖαν τὸ τού Κωκυτοῖ κῶμα οὐτος δὲ ποταμὸς βδου, οὐ πορθμεος ὁ Xαρο ν θ δτι παν τὸ Λαίου γένος κεκληρωται τούτω , ὐπὸ τού Απόλλωνος μι θέν. επεὶ γαρ ὁ θεὸς καθαρὸς καὶ αμἱαντος ων, παρηγγειλε τφ Aαίω , μη κοινωνεῖν τη γυναικὶ, μηδὲ συνουσια- ζειν αὐτὴ, οὐτος δὲ παρ ουσεν, αὐτου, καὶ γένετο ανόμως, πατρο, λα τούτο εμίσησεν απαν τὸ γένος αὐτού. β. 662. πραγμαJ τον ημέτερον ἀφανισμόν.
163쪽
ρρμη καὶ κινεῖ σε τελεῖν καὶ ποιεῖν ανδροκτασίαν, πικρὸν καρπον και κερδρς εχουσαν, ἔνεκεν αἶματο
καὶ φόνου ρὐ δικαίου. τοὐτ' ἔ ιν , ετι μελλουσιν οἱ δελφοὶ αλλήλους αναιρεῖν.β. 663. ΩμοδακὸςJ απι νης, ἄγριος. 7μερος θ επιθυμία. ΠικρόκαρπονJ πικρὸν κέρδος ἔχουσαν. ανδροκτασίαν τελεῖν) διαχείρησιν φόνον ποιεῖν. β. 666. λῖματος οὐ θεμιτρuJ ψίνου ανυ ίου διὰ
164쪽
επι τον οικον εκείνου τού ανθρώπου , ου 1ν εκ τῶν χειρων θερὶ θυσιαν πρqσδεχωνται. αντὶ τοὐ καθαραο οω χεῖρας εχοντος.
β. 67o. ΑλλαJ νῶ αλλα. 'ποτρύνουJ ορμα. βίον ζζω . εο κυρησαςJ εὐτυχR1σας. μελαναιωὲςJ μέλαινανήἰγίδα φοροῆσα. ΔόμονJ τὸν σόκ. ρκ χερ-J σου. α. 672. Θεοις μεν ἡδηJ τοῖς μὲν θεοῖς, φησὶν, ἄρτι καταπεφρονήμεθα. αγαθοεργία δέ τις ἀφ' ημει θαυμάζεται , ολομένων, ἡγουν ἀποθανόντων, ημών. μετὰ θάνατον γάρ, φησὶν, αἱ πράξεις τῶν ἀνθρώ-
πα)υ θαυμάζονται. τί οὐν οὐχθι γενναῖόν τι δράσαντες, εὐκλεῶς ἀποθανούμεθα, τον ΓΠολυνείκην ως ἀσεβῆ ρ ἀσθενῆ ἀνελόντερ' ἀλλα κολακεύομεν τὸν θάνατον, καὶ οὐχὶ χωρούιαεν προψ αὐτὸν ἀδεῶς; Αλ- λως. χάρις ἀφ' ημώων ολομενων θαυμάζεται, ἡγουντο απώλειαν ημων εν χάριτος μοίρφ λαμβάνουσιν , ἡ, μετὰ θάνατον 'ἴσως ευκλειας τευξόμεθα. β. 672. ΠωςJ-πως ενταύθα ἡ ἀντὶ το3 κατἁ πολῖ, ἡ ἀντι τού κατά τινα τρόπον. εἰπόντρς τούχορού ώς δεήθητι των θεων καὶ ἱκέτευσον την τούπατρὸς ἀπελάσαι, φησὶ, παροράθημεν τοῖς θεοῖς , καὶ οὐδεμίαν ἡμων φροντίδα ποιοῖνται, πως. λίαν. ἀποθανόντων ημων θαπιμάζεται χάρις , του ςιτιμη παρ' ἀνθρωποις εο καὶ εύκλεια. τί οὐν οὐχὶ κιδε
τὸν θάνατον μεταδιωξομεν ὐπὲρ της πατρίδος ἀγω- εισάμενοι. ουτως , επειδὴ τοῖς θεοῖο ἁπηχθημεθα
165쪽
πόνος. oτι τουτο μαλλον δοκεῖ κείνου, δελον εκτου μεταγομενου, τὶ οὐν σαίνοιμεν και κολακευοιμεν καὶ παρατύροιμεν ολέθριον μόρον, καὶ οὐ προθυμὶα πρὸς τουτον χρωμεθα ώς εὐεργετο καὶ του κακών ἀπαλλαγην, ει καὶ ολόθριος δοκεῖ τρ των ἀδελφων αὶ ματι. α. 6 4. Σαίνοιμεν 4 κολακευοιμεν. ἀισὶ μεταφορα:των κυνων των σαινόντων τὰς οὐράς αὐτων μαν πρὸς ευωχίαν οι δεσπόται κλιθωσι ' τούτους λέγομεν σαινούρους.
β. ΣαδοιμενJ κολακευοιμεν , μεταχειρίζοίμεθα, παραπετωμεν. α. 675. Nύν οτε σοι παρε ακενJ νυν κολακευτέον τὸν θανατον , οτε σοι οὐτος παρε εἶ κε καὶ επῆλθέ σοι, επεὶ ἡ θυμος χρονἱως καὶ βραδεως ποτε 'ἴσως αν ελθοι, μετηλλαγμενος εν ανατροπη καὶ μεταλ-λοιωσει του φρονεματος, εν θαλερωτερω καὶ ἀσθενεςερω καὶ αναπεπτωκότι πνεύματι ' νυν δὴ ακμηναναβραζει ὁ θυμός. τούτο δε λεγει, ὐπολαμβάνω τι ἔσως ὀψε ποτε αναπεσεῖς καὶ ραθυμήσεις, καὶ τον θυμὸν κατ ελεῖς, καὶ οὐ θελησεις αποθανεῖν.β. 675. ΔαιμωνJ δαίμων, ἡ επὶ τῆς τύχηeνοητέον, περὶ τού θυμού, δν κατ' αλλήλων αμφωτω αδελφω 3ἔχου ν. λήματος αντροπούαJ φρονήματος μεταβολη. χρονία μεταλλακτοςJ μετὰ ταύτα ηλλαγμενος. ΘαλερωτερφJ μαλακωτέρφ. λέγει δεώς εἰ μὲν νυν εθελήσεις τὸν ρίψαι. πρὸς κίνδυνον ν
166쪽
684. Nίκην γε μεντοιJ τούτο λέγει, 3ρα μητον αδελφόν σου φονεύσας, τιμωρίαν ὐπόσχης. τὸ γαρ κα- δίκην ἡ νίκην, λεγω δε τρο γενομένην αν μωρ, τιμωρεῖται ὁ θεός' ἡ κατ' ερωτησιν ἀναγνως ν, ἀντὶ του, ἀποδέχεται ὀ θεὸς και τιμν την επι κα -
167쪽
168쪽
φοῖς κατ αλληλων. α. 695. Eενους ὁ ε κλέψουςJ ποιητικώς πάνυ ταύ- τά φησι. τον γαρ χαλυβῶκον καὶ σκυθικὸν σίUμρον φησὶ ταύτα πραττειν. σεσωματοποι κε γαρ σίδηρον, ον φη ν ούτως ταύτα κινεῖν κατα τον ναίδων ταν τα χργματα δάσασθαι βουλομένων , καὶ δια ταύτα πολεμούντων. οὐ τος οὐν, φησὶ, μερίζει τοῖς φατι τούτοις και ω περ αποκληροῖ οὐχ' πεδία
μεγάλα , ἀλλα παντελsς μικρὰ, δυνάμενα μόνον
των τα σώματα χωρησαι πεπτωκότα. οταν μπτοιαυτούς κτάνω , και η πατρία αὐτῶν κονις πιη
169쪽
α. 7o6. Tis 2ν καθαρμους πόροιJ τίς αν καθαρμος εὐρεθείη ; τίς αὐτούς εκλύσει του τοιουτου μιάσματος ἔ
. pQ9. Παλαιγενῆ γὰρ λέγωJ παλλὰν γὰρ λέγω παραβασίαν , την παρά του Λα ου γενομένην ταρ βη γὶρ τον χρησμον του Απόλλωνος θ τρο ὐκύποινον, τὴν ταχεως τιμωρησασαν καi μετελθουσανε κεῖνον. μένει δε ακμὴ και εις τρίτη ν γενεὰν , Aαίου Οἰλποδος, καὶ των τέκνων του, Eτεοκλέους κοὰ Πολυνείκους.
170쪽
ς τρων. το δὲ οὐχ ως ἀίονταί τινες περιττόν, αγνο σύντες το σύνταξιν, εχ ει γαρ oύτως' τὴν παλαιγε
νη γαρ λέγω παραβασίαν τηρ ώκυποινον καὶ τρο ταχέως τιμωρηθεῖσαν εὐτε κῶ ὀπηνίκα ὁ Λαῖος εν βίας καὶ παρακοῆ τού Απόλλωνος εἰπόντος αὐτφ τρὶς καὶ πολλακις εν τοῖς μεσομφαλοις Πυθικοῖς χρηςηρisieσωζειν τιν πόλιν α οὐ καὶ τὸ γενος απαγ.θγεσκοντα χωρὶς τέκνου. προς γοῖν τὸ βλ Aπολλωνός εςι καὶ το κρατηθεὶς δε, ιν η ουτως, εν βία, καὶ παρακοῆ τού Απόλλωνος, κρατηθεὶς δὲ εκ φίλων εν αβουλία, τουται καὶ τὸν Απόλλωνα παρακούσας, καὶ τῆς γυναικὸς ηττηθεὶς αφρόνως, εγείνατο μεν θανα τον αυτφ τὸν Οἰδίποδα, ποιεῖ δε τὴν δεινότητα ό