장음표시 사용
171쪽
Accipitia etiam pro aduerisio Aporis, ut si adlaturia particula fi ἐπειδαν, adverbium sitimini respicit, is idcirco sit unctivmiungi ni Θοτας τους δολεώιους παHςαβα . niantet rurn ipse narrationem respiciamus. sed respectu temp.ris, ita Italice e ti ilio egi etc. Ponitur etiam pra m et in sua propria innuicatione quod si quis non 37 et ex iis a fit 'o, 38 v. II49. relictis
172쪽
.vero huius loci lententiain seq.
173쪽
si oris naretur narrati:, manifestum
174쪽
175쪽
que priae lictarum voςmn .singlii a pari L Ju. somstructiqnii distributione ad side sa referantire, '. orsa 3 gulae dum praest ni officium, nihil nulli antecedenti respondet: ic de his dici potest, in quibus o genitivus pracpositioni seruiens ad .
176쪽
pro visa praeter interitum additamentiam tagnificat , et idem lucul inmur sonat . ut apud ἡμῖν προσγενεP , μέλλου ασιλὼ πολεμειν,ε, των νυν ὐπαρχόντων ad ea, quae nobis adpunita si dixisset, προ τῶς νυν νάρχουσιν. Cuius significationis ratio est, i 4 id, quod scin quan
dum leoninum lori velum oris sigruficat ut apud Latinos ad pro spιe Herod . ἐς το ξῶλε, donec expugna Mit. Sic dicitur ἐς ἐμὲ, que ad n ea rempora. Munc sensun habet etiam in vocibus in perprauum, et Me αυθις , in posterum , ἐς δευρο, mus , interrogatiue, pro ita e 1 ποτε πις
177쪽
hontistes Differt abG άν , quo 1 ς ε cer . vii detiniciturque spatiam ac terna iniit designat. et idcirco praeterit iungitur, v ἔς ηλα ετ ανέ- vim partimu- αν, uuariu respicit, et interm niat. Sic in ill carmine, Is ' αν
Depe Homeriam apud Aristophanem in nrrogationiblis subiicitii ita, ut in sersione la-. loquendi truncata , quae plena est, φράσον τεον, die niihi 'uxn Aristoph. Nub. v. 93. τί ουν να- Nostrates sic expriniunt: Sit nur iur
179쪽
rantum historiam noui u. Quum vere, accus vocεφ οσον. Quo modo nitelligi potest apud Aristot in VIII. Ethic.' , ἐπὶ τοσῖτον γαρφι--u, vestiundim, tinnesu. Et in hoc sensu thaeum Cap. XXV ' ἐφ' οσιν ἐποιήσατε ει τά- των τῶν δελφων ὐ των λαχιτοδο, μοι ἐποιη-
Et sic illud Put articulus sumituri Cum vero ad nullum nomen expressiana refertur , pactum et et minus illii dein i, articuli natura recedit, quan
180쪽
F κε σε μηδε που μ 4λΘειν τι. E severo Ilusicativi nurili vocibus iungitur, tunc magista articuli natiira recessit, praeserti si mimSubiunetiuo copuletiar, ut apiul Pausaniam hi Liaconicis: τοῖς Θεμώοις ἐστι μακρότατον ἀντισχλπιν ἐπαγάγη φρουραν ἐς το μουσωον. Qiri locusniendi suspe elus est ' 'M Exempla contaictionishuitu vocis citin Indicativi vocibus, sexcenta sint apitis auctores Thucydides o μη ἀπάραντες δε τὴν Βοιωτιαν, ἀλλ' εμοιλοχωρησαντες παρέδωκαν ἐαυτὰς τῶ ΘετJαλοὶ δουλευων καθ' ομολογίας, ε ωτε τε ζαζουσιν αυτους ε της χωρας, απικτολυ. sic apud Ausiniam: α τε βοροθησων. Idem Pausanias alibi, cum Praesente I dicatiui, rnendose, ut opinor ελάμπους Ἀμυθαονος επαυσε σφας της νόσου, φ ρτε αυ-
το. i. e. νιο tenebris carceris vinctus nebatur, o lacen extractiu est, pactis conditionibus4 φιare Gennadiunt detulit. Quod planius de Futuro dice- an . sium suspiratur παναγῶν.