Liber de Graecae linguae particulis;

381쪽

Acciouiu accipi pro τῆτο pronomine, ut in loco citato Demosthenis sed etiani in aliis codus, ut si scas, το - το συνέ21 μοι, tunc nominativi Gisias errant voces o. Et sic in aliis casibus , t exig'nt partes iam lutinas copulariari Nanienallage in partibus declinabilibus, si in uno puta, si articulus inamabit in prima voce o,

Notandum autem, pro indefinita et incerta re dies propositas voces, et idem valere, quod oτο Γνα Sicut etiam in genere mascia-

τον, - τον δεινα - τον δῶν. h. BoieIn quo Lysiae loco, cum verba sint subentis rastra in messium prodire, notandum est, im definite vici τον - τον siue, quod res , Maa Io estur, a/eo nota uia omnibus, ut non solum nominatus quisque, sed quilibet sine discrimine de ipsa testimonium dicere posset. - - - 4.34 C. Edit Misy Append de Dial p. 83. Vol. . p. 3o Il. . 4 9 ii rea. v. 97 Vid H. Stepli in P et Il. . V. I48.

382쪽

indefinire locum nominibus propriis reliquit ora. inulae sunt forensiuni orationuin μὲνetτοῖ, Eiusdem enallage ratione, pro . μὴ , τ.panini et partim, adeo ue obliquis etiam Gisibus iunguntur, quia aduerbialiter constriiuntur

et partim significant Basilius: -τι κῶ διατο πολλακις απατηΘῆνα , το δέ - ποτω ἁος , omisi retistius, sed etiam, dic, articulor elativo praepositum respotulet Sophocl in An-oetur cum tanti ni id , quod pistentia subiriteb

383쪽

τε , τὐτο α τίμους ντας, ἐπιτιμους- ποιησατε. iud Andocidis loco animaduertendum est, non

δὶ, sed iterum ars e sterium t mus , si plura erunt recensenda. Quomodoci, Ciceronem usum

384쪽

τοι τοίνυν τοῦ , et O. si

385쪽

itingitur, seinper suam retinet significationem: τε γα τοι. cui postponitur aliud et )ι, et g τοι γάρ τοι. Tune

Sed si dissyllabis simplicibus iungitiir, seni' suam

idetur animaduertisse, cui dicat, hoc πανυτοι,

386쪽

dena sum praestat, quem vox aἰκῶν. an.

387쪽

μοωας γενομενας. Ex quibus sequitur 1 pro-γιγοναμεν. Sic in Ares,idamo τὰς κτησως τάς πολυχρονίους κυρίας κωπα- ἀπαντες ν νομίζουσιν. Post cluae additur assumtio: ικῶς τοι- ρα λώαν. Ex quibus infertur ibi proposiua conuonem. Demosthenes etiam cum protare ves-let, omnia O facta, ιae ad lutem 41 aefidium patriae o tinererit, exponeretque, ιaensim efβοιαν προειλέδου χρην ε δε της μεσοπειας την

Βοιωτιαν Post aliariam quarundam remantem merationem, addit assiunitionem: ταυτα σινυ

Latinos in ita e et pro-ου noctim. bo' vorum , etc. sua ratione prolixae etiam Quanquant i hoc etiam exemplo συλληπlικον est, et coiiclusionem probat quod videlicet Hoc itaque sempis animaduertendum est, an con- clusio Ia p. 236. I xadv. Leptin P. 379.

I 3 hie loeus es exorat. A. Edites Rellil . Vol. 1. P.

388쪽

clusio aliqua subsit, euius probationem haec paristicula comitetur, sententiae vel arrationis initium iam comitati et incho duo triuisis is ri , missis articuli tam masculini quam τιρι,κτικῶς accepta, V τῶ χάριM pr τίνος χαριν, ἐρωτιματικως , G ενεκά του, pro Iνεκα τινος,

paret, oraquae in constriretione has voces, curn accentu proferri , si tωτιματικως accipiantur: Porro sit in Mucilli significatione cumGλλι πω τλενεκα, vel τῶ χαριν dicatur, Infinitivo verbo iungitur, ut apud rq wrium: λίγ- των

πασι των πιέτων ἀπώρως ἔχειν. od pleno dicitur apud Aristoph. λαβειν μὲν ῆν χάριν, et ab . Iungitur alioquin etiam Infinitivo, sicuti et ccteri casus omnes articuli neutri, ολίγον δέ. 'citur, παρ' λίγον λης αῖς προέπισεν. Sic t λίγον ἀπεθανεν etc.

389쪽

dem periodo ipsum eminari, ut apud Demosthenem: μη γάρ οἴεξε αυτ ον ποῦ ω ῆρνη ταυ aittinet ' Verivri non oninino aIteram praeposei secundo loco posita est, casumque iteratum, quimam copulanir Porro non solum etra praepositionem, in eiusinoes loquendi fornu, in una eadenique comprehensione repeti conting t; sed fient, ut, καΘ' ίς νόμους πολιτευομεΘα, πατρίL au τώτους κατηλθεν ἐξ ἄν γέγονεκπλάσιος ἐκ τάτων α Sαλε την πιαν, εὐῶς ηυ-rali iii prope omites. Non igitia communeni cunnilnis pra positionibus loquendi formam nitarium aὸscribi oportuit.

Vim naturalem non retinet, ut eius verbis utari, desicritat udaeus, V ανθ' ων , non animad-

390쪽

μονην ἀποοῆνα χάριν , πὸ ων - πατηρ αυτων α παντα ανΘρωπους ἐυηργέτησεν, i. e. δ α , vel . - νεκα, vel αντι. . In qu Isocratis laetitione et sinita ur, relativus articillus, inbre Attic rum, in casu antecedentis , subsequenti tri,aitu 've'o. Ess. enim plena locutio: άντι ἐκώνων, α λ ωτηρ υτω, παντας ἐυεργέτμεν, eo modo, quo dicitur Misis 'αῖ - παθεν. Est enirn ' integra lociuio , ἔμαθεν ἐκεινων α ἔπαθεν.

φελ adverbio, quoniam communi opinio.φε των κακων. adueriandum est, genitivum lici

dei nyodo, quo Humpia striptores ecclesiastiacos, ut apud procopium in silomonis proues