Liber de Graecae linguae particulis;

351쪽

μη μεγαλως ηλάτ ωτο α τῆς χρώας τὸ ceptione stare non posse. Nam excutio alu ius posititii est, quod in singulis exeisplis inanifestum erit, si Oxaerbo principali adplicare ten- tabimus , in proxime licto exe inplo Galeni, in quo, cum es bonullo inodo citi exceptionis sem .su adram possit, sed constionem si 'ri s so-uam cum Xeeptiqne stare non posse. H. a. tu , hoc ab illo iste iens, Maodortis tam reaiadiuncti . ut apud Aristoti πλῆ ἐαν χῆρος, ἡ χήρα σειν; τ Exena pia cum Optato sunt

innumera tum apud alios auctores, turn etiam

352쪽

Epictet. I. 28. λλἀ ποθεν οὐ λεγεις, ἰώ ὐκ ε mihi mala non O Tum Atticis inpriasis r quςns est, sui fortius negant, tanquam teli ii iis nitur orationi interrogatiue aut hude, aut addit. interrogatione , H. νατο, γεώδεα , . . a Phoen. v. 6I4 ad Aristopi . an. v. I so 3. et quem exs*ripsit Suidas, item Helychius, quem Eατο τινος μέρους , - μεν, κρίσεως αντὶ τῆ ἔτι, p. iis . Pi diuersa igitur significatione, diaiieria etiani sic rati sunt pittat vir Cl. ποθὶν stopla Eccles. v. 968. τος τί κόπως γων μὲ

354쪽

extra interrogationem positum. Sed Lumina et-

Epicteti . et 8 αλλοὶ ποθεν - λέγεις, ἔτι, ε

355쪽

ἐορίτως autem a virum postponitur, suoque AEnyra deposito, proxime praecedentis vocis si in luto: clo I καταλιμεντα που. Dicalissius etiam adverbiis, quae certum ac desinuunt quidem, sed tamen late patentem locum . ignificant, adiecturn, praecisam et in puncto consistentem determinationem tollit, ut, cum dicimus τον λόγον καταλποντες.

ργκλίνεται, atque iam semper postponitrer, pras posse, nisi locali ad inio adtaclamur, ut apra dia, in sita iam apud Sophoclem in Aiace: ustis 'vat, sed m-πικο duntaxat. Non enim diibuat auctor, o naim in Deo Sagarius isti sita A χἀ τα de fortuna euo et homihi m ipsa habitantium. Sic apud Homerum Iliad. s.

356쪽

ex is coniecturali. Videtur Gain cine par utatium Quin is iis , ut apud sopho L in Aui re ' ταρβήσει γάρ, νεοσφαγη που τόν φόνον , nisi forte hoc in loco M' verbo appli- σικον. ut dicat, ἡ ταρβήιτει-L G non

357쪽

tempus , ut in dicimus propter semper compamininani sensum habet, ut πρότερον , copulaturque cuni Indicativo modo mam Futuro in serino, ut Iliad. a. I την

ius innumera exen pia occurriant. Plato incerini. Si vero de prae raso sit sermo , Opta vocibus iungitur, luppe quae narrationibus oblita otiis sani rei praeteritae, plaeteritae, quam

358쪽

da in locutionibus desertiit, et quamlain sermoni habet .mam cure proprie mirimi ad Arion, vesφιendam iii licet, saepissime inen a propria si-grificatione declinans, taedictum ossicium se

laetur, ac meneris seu originis Onaitionem quan

clam ostendi , veluti cum dicimus: το προς μηροα το . - πατρος. sic προς ἀνδρων, τοπ ρος γυνα κων, Vt apud Pausiniam: ἐλπισιτα γαρ της υρυβενους οικίας το προ ανδρων Λεωνίδας ἡ κλεωνύμου. In cuiusmodi locutionil ussis vox sippletusa est, ' quae vox interdum eo primitur, ut apu Aeschi ai de Deiriosthene:των ἰομάδων Σκυ5ων το προ μητρος γένος ων, i. e. quod ad stirpem maternam metinet. Ex ius vocis expressione patet, in suppressione iam inlaesunt ad eam vocem reserit, t-inrisi

359쪽

irin quola articidiim fiunt huiusmodi loqueruli ita d ad nu*tris geritis. Ad am locutionini formam alludens Aristophanes dirit: ω Κέκροψ κρως α ρὸς ποδων Δρακοντίδη - si vitiar τὰ προς ποδων, apud vivarii iii, iunis: B

ius Diepositionis in quissius tam locutionibu , qu

lis est illa apud Synesiuini AM, τι ἀν ἀποθ

δ οἱ πρός , το καθηκον significare dicit. Vide Cominentaria Budari, cum de hac particula agita)'γ

360쪽

diuisinastiani legi possunt in eo loco piaedi pr leposui*nes, Ut sicat u προς π Winpo, hae viora , et reliqua Nam et sine casu ἐλλωπῶμῶ in hac significatione ponitu προς, ut pro