Liber de Graecae linguae particulis;

51쪽

λει γαρ μανθάνων. impliciter quidem exponitur pro attanitri, ut sit sensus, ex repetitiohe supra dictorum quod miniis fit illa uius bonae Mosis et ingenii, tanto nitas ne discere vult. Si

ώ γαρ ἐΘέλει μανθάνειν. Sic in supra dicto Isocrastinus voces eλλοὶ γαρ . altero quidem modo, suppriniendo vim causativam particulae γα proάλλ' μως, repetendo praecedentia : αλλα και-

na Odo α', 'ντι τὼ ρμω deseruiet Altero autem modo , si causativam eius vina seruare volemus, non repetenda erunt, quae silpra dicta sunt,

ruin

52쪽

τηδευμάτων ητειν χρη τας καινότητας in Panegyrico ' in, cis Persimini rege loqueris: μάντιπάλων οττων 1μων - Λακεδαιμονίων, Πρω-

οποτέροις ἐώνω προβιθα βουληθμεν ουτο Mi Jἡ ῆσαν. αλλοὶ γάρ υκ ἐκ τύτων δίκαον σκοπειν την βασιλέως δύναμιν In quibus negat, probari risse Perserunt reras potentiam inexpugnabilem ex is aiis inter duos intra sistis Viantes, etiam diri potest, senisum cisis , is tamen non expugnariis ebe Mistat. In ciuibus si repetamus superiora, γἀ pro deserum, Q κα- περ τουτωνίτω γενομένων , ἔμω etc. sin auteni vim ciuistiuae panicillae γαρ ser ire volueriinus, supplendum erit aliunde, αλλ ά τω σκο- πων. Et sic o αλλα adii eri aut superioritatis negat, O positum est. Cuius adueriatiotas cauta red litur per 'γἀ parsiculam, sapplendosικαον ἐκ τύτων σκοπειν την απιλέως δυναμιν. Patet ua, αλλὰ γαρ, non es e formalem notam, sed ex duarum particulariam appotitione

cons are quamim superiora tollit, propter viqi aduersaliuam; γά autem, velim o ripitur , respondens aduersationi, vel, si catas G, vi Wssemper repetenda esst in redditione a

53쪽

αλλοὶ γὰρ περιεχοντα τοῦ νόματος μαλλόν τι co timerino, tamen Ionuni nonren plus p in alii bi vindicaui. Vbi nullo modo ius tua vis par oculae γἀ seruari potin ne tu enim quid luani

sὼν, αλ M- το, πολεμον. In cuius modi locutionibu αλλ' περ, ns, ea ceptiuae particii lae, et formalis notae sensum prae se Quod si ad plenam loquenili formam reducarilr, in cito p. i. sore hiberet, sepa i s ritimium.

54쪽

quidem suam propriam significationem retinebit. Verbi, a, an supra victa Aristotelis lociuione repetantii praecedentia, et integra locutio hoc modo: χρησίμου δώσει ὰ Θρασύτητος προς ουδήν, ὀλλ' περ ες χρησιμος , προς το πόλεμον

55쪽

Est enim integra locutio: ἀλλο υκ superiori autem illo Aristotelis exemplo suspic ri

56쪽

ἀρα , pro sit lici ἰλλα , disterentiali plane a cipitiar Non muri limitatiue, neque iecundum pro simplici αλλα ' accipiem uni in utroque e supra dictis locis, in quibus rectilis forteἈλλ'

lilia seu selectitia particula constat. Ex suis eni

nobis huiusmodi locutiones, qualis est alla apud Platonem I de Rep ii . ουδὶ ἐθέλουσιν ἐπ--τῶν. , ἀλλ' η τον πλουτον, . . nihil aliud, Mnopes et diuitias larιdare volunt. Et aptu Atal opta.

57쪽

factam per nonaen I, respondet ille τί γα Q η κακως. In huiusmodi locutionibus videmtur non αλλἀ priuinio, sed a Mne immen, coli iam ultimani habens, praeponi partici haec, et origi laesis ratio constitutioni vocis hu- ius, quippe cum ipse Oaπ άλλα coniunctio, iav αλλ ή, tanquam unica is x, simplicii in acci .PIatur, et negatiuas propositiones aduringat, prout assirinatiua πλη pro quibus non- λην, et nunquam accipitur, ut apud Aristoph. in e - pis ' ' : ο γαρ πεδακρυσα νῖν γνωμην μην αντι τοῦ π Hην τῆς φακῆς πεπλησμενος. psum autem rλ u loco ii, postponitu ἀλλ nomini ,δὶ, αλ ., apud eundem in Auibus Jὶ το παρον α

Diuitiae 1 Corale

58쪽

Λristot. V. Etlaic Or. ἐκέρδανεν, πι δε- μια μοχθηριαν ἰλλ' Ἐπ' ηικίαν. I lucrariustitiam' reum . Cini auWin praecedente nomineάλλο, vel eius aliquo casi nihilominus sequirite uius partem dicendum est, Vel certe non αλλα, nomen, sed άλλοι coniunctionetri esse, apud

59쪽

inam partem non L , nomen, sed fλὰ όiiiiiiiDetionem esse quam tamen ab ipso ιλλο nomine, tum Dubitatur tamen, non in supra di maleni loco e , pro Di 'ia deprauate ii 'gatur, quemadmoduni matri apud Aristoti III po- - . . it. ' ἐν μὲν γὰρ ι αφερειν κατ' αρετὴν δολίγους

quorum trumque habςt vim aestringendae pro- quae, quantur assumantia videatar, tamen negativum sensum habet. Alcitie ita constat, eis rum esse , citio doli pra dictum est , αλλ' voces, negauitas propositiones coercendi vim habere.

60쪽

λλλά μη; duae voces sunt, quae interro rugasiae prolatae, αρα μη , particillam absequutis tor, ipsique succedunt, ubi plures interrogatio- ne deinceps exponuntur, ut apud Xenophont.

- interrogationis formam esse , αλλι- α aiietem, non aggregatu In citi Os clam dilabus prae

inistis particulis, sed ipsui in utrarrisque seorsum proprium Actum praestare: quid em, int G rogationis r Etitionem, ἀλλ autem, transiti nis noram. Qtio clarius patet, ubi m non