장음표시 사용
21쪽
existimant, ex Alexiadis libris octo prioribus, sed ex toto sere opere Excerpta contine, i. Dudum id doctiit, etsi patetim accurate, Io. Clirist. Wolfius in Catalogo Femin. olina illustr. p. 278. Nimirum oditio IIoesolaelii, si soptem prioi'um librorum et initia
et exitiis compaI'averis, cum Palis ina Plane con- :ruit; lilber alit in ultionis complectitur res, a libro
VIII. iisque ad librilin XIV. p. 445. A. perscriptas; sic ut l. IX. incipiat p. 133, 29., t. X. p. 137, 4., t. XI. P. 1b0, 20., t. XII. p. 161, 16. Utriusque reliquilibri Excetria, ob codicis, ut videtur, solia tuctata,
alium ordinent habetit, ac rerum series postulat.
Libor enim XIII. incipit p. 163, 14. Tum se Iititur p. 164, 14. initistiti t. XIV. Hunc rursus l. XIII. excipit P. 170, 24. Ultiniis tribus paginis Fi agmenta l. XIV.
loguntur. Atque liaec Augustana Epitome eas, quas Gi Onovius descripsit, longo inter allo Vettistate Pra stat; si pii lem consecta est ipsis Annae Coinnonae tonaporibus. Citius rei alapamento est, Piod Io. ZO-naras, Annae ac Itialis, ea iam Usus repetitur. Sic, ut hoc utar, Annal. I Oin. III. p. 236. , ubi rem, ab Anna L. V. b. p. 248. tra litam, rescit, Minis nare tionem non ipse conapeniti fecit, sed qualis in Epitonae legitur, ad vel biim exscripsit. Nec dubito, Plia olim hoc Ophisculum magis se legenti Ina Sthus HS COInIneudoeiit, chiam ipsius Aunae volumen, qtiosi
22쪽
111 Q in Dara it, Iion solum, ut Alexitidem in brevius rori cuti Tet, Operam dedit, sed multo magis, ut ne Dii I excerperet, quod lectorii in partim inter ro vi- aere Ur. ita lite tota subinde capita resecuit, et cari miriris desectus, hiante oratione, apparerent, Liam verba Conti Pia, modo parcius, Imodo Violentius, ora ruiti nando interpolavit, cum cetera Plera die Se 'vaverit integra, multo certe minus simi licentiae,
diderit ciuisciuam, illiani ira i sole deformata Epitome illa nos pcrvenerit. Niilla enim serine Pagina . editionis IIocsclielianae est, ut alia Vitioicina
genera omittam, non tres cIuatuor Iachinas habeat. Vol sic tamen o regium ad texi is emcn lationem a L.
miniculum censeri debet. Possinus quidem satis habilit, Alexiadis Praelationen , quae in omnibus codicibus deest, inde sumere; reliqua ne adspexisse qiuleni videtur. Ego vero accurato eius usu iti- dici, nullum facile codicena esse, cui Anna tantum
debeat, quantum huic Epitomae; quippe citiae sola
non modo lectionis veritatem saepissinie t Ieatur, Veri ni etiam Pthira, quae mutila legi intur in relichiis lilbris, sana et integra exhilae t. Celei rin cum BO selielius codicem Augustanum, ut ex speciminibiis, a Frulerico Vindischimanno, Pros. Monacensi, ad me missis, cognovi, non ea, qua Par erat, diliget tia eontulisset, perquam opportune accidit, ut ben sieto Tasolii V. C. Apographuni nanciscerer accur ii iis, illio I in Bibliotheca Tubingensi assereatur. Exempli tin illi ut Aiiglistantini triginta quin die annis,
23쪽
XXII DOVICI SCIIOPE NI prius Iliam Hoes holli editio in lucem prodiret, l scripser at vir do liis littoris optimo moritius, Mai tinus Criisitis, qui Tubingae quondam Philologicam disciplinam prositebatur. Cuius marginu)us adsci4Ptae cluoque erant et iisdem coniecturae alimiottextrisque conupleuienta: ex clitibus ego, mi ae Prob lbilia victolbantur, suo loco commemoravi. Dcuique silentio praetei cundum non est Fr
gnientum Alexiadis pat villum, quod emori larulae 1 raolationi adlithui. Quod Fri gnientum, iam F biicio Bibl. Graec. VOl. VII. p. 727. commemora-lum, exstat in Bibliotlaecae Parisinae codice hom-
Ilacino, olim Coiberiino. Initium tantum Praelationis continet usque ad verba Oσα α φύσις , quae P. 4, 14. e l. nostr. loguntur. Hanc collationem a Ni bulli io, viro desideratissimo, accePi. Recensitis codicibus sis, Pithus uti mihi contis it , non alienum videtur, etiam reliquos, quorum menti Oneni in scri Ptis et ii lii Omin inveni, hi eviter hic comInemorare. De codice Tolosano, inpra i ain monui, ehun ex oculis usti Iue honi intina clinium evanuisse. Iac. Cui acius duos tantum, quod sciam,
locos indo pi tulit, ad Institui. II. l. g. 24. , quorum tinus est libiti I. 7. p. 40, 11 - 16. , altor libri XIV.
P. 422. B. σκολιώτατος - ποιο Γμενος. In utro die
loco nulla scripturae diversitas inest, nisi quod in Priore Pro καταλείπουσι legitur καταλιμπώνουσι. Eaque lectio huic collici propria est: unde vix clii-bitina arbitror, mi in a libris, quos no iuriis, Omni-bias Τolosaniis fuerit clivorsus. Atque id coitius lasse ConStarct, si eiusdem codicis locum altitui iu-
24쪽
PRAEFATIO. XXIspicere licuisset, sitiem in Petra Fabri, Icti Tolosani,
Stai e, Diacan Ilus Ann. Couin. II. 8. p. 114, 19. t statur. Verum hunc Commentarium, etsi nucliose quaesivi, Dancisci non potiti. Alter codex est Vaticanus, Pii cum exeunte saeculo proxinio Roma a Francogallis Parisios alblatus esset, ad pristinaIri s dem duduin i ediit. Eius utentionem secet rant Sic Ci Oix, Examen criti lue des aucteus Isistoriens d'Alexa tui rele Granit, sec. edit. p. 759. et Fri l. Unicen. Ilist. COInii. P. XV. Minus recte postremo in loco Vaticantis alter appellat Lir. Eri r irrite, ut opinor, Veiii ciliod Fabricius in Bibl. Gi aec. Vol. VII. p. 727. codicein, quo POSSinus UStis est, Vaticani in mixit, ciuus uerit Bibliothecae Barberinae. Is igitur liber voto Vaticaniis in scho tulis; a Niebi ilirio milii traditis,
acculcitissiime sic describiti ir: ,,CO lex bona b cinus,sorina naaxinia, solus 392. , satis luculenta et graiidi
littora, saeculo XVI. exaratus est. In eo continetur
Annae Coninenae Aloxias initio et sine niuilla. In lino ex soliis chartaceis praefixis haec scri I,ta sunt
Dianu Fulvia Llrsini: 'Annae Coinnonae Alexias. Ἀλε- ξιας. Emptum ex libi is cardinalis Sit leti', tituli ii star ; nam opus ipstina imperfecte incipit sol. I. lecto, μῶλλον τομον κατέτλους sic ἐκεῖνον' ἄμα μεν καὶ την ταχέστην κέλαιΘον Sicὶ προαιρουμενος, tuae veri a incidunt in lib. I. ed. Bos . 165 1. sol. P. 37. D. Desinit sol. 391. vorsor 1 h καὶ ἀνα7ράφοντες τὰ λυπηρά llic lacuna indicatur j ἐμπικραινοέμε'Bα. Dei
cops sol. 392. rccto maximis res,ris iue littoris sui ,-
scriptio legitur: τίλος σιν τῶ παρόντος βιβλίου.
25쪽
Osinium librorum initia et sines cum editiove co veniunt. In uno ex soliis praefixis, nescio cultis manu, nota Perat 'ata est eiusmocli: ' Quae hic desunt in proxinio libro, vide in impresso Sub no. 6152. Caeterrum in impresso Pluriina desunt, quae ex hoc nascio supplenda sunt.' Se I hoc in fraudotia ne iilluni inducat. Nam intelligitur editio Hoescitelli admodum Iacunosa. Regia autem editio, tanti tin abest, ut ex Iloc codice coimpletii possit, ut ipse innonioris locis ex ista et stippleudus sit et corrigerulus. Elonina quae lacunae sunt in ecl. Reg. lib. XIV. p.
421. D. lib. XV. p. 464. B. P. 470. B. P. 471. B. P. 499. 1. et totis pas: in is b00-507. , item cae in codice inveniuntur sol. 325. recto, 3b6. Iccio, 36o. et 'SO, 361. Iucto, 385. recto, 386. recto, Seqtientibusque soliis, et nonniilla, quae integra sunt in editione, in codice .sunt manca, Phinetis Ille in Vacuis spatiis notata. Eiusmodi locos offendimus liti VII. l. 119. verso, lib. VIII. I. 147. verso, lib. XV. sol. 354. verso, alibi. Iu margiue scholiola leFntur, rubricata Plertini illo. Fol. 109. verso, ubi Alcibiados
Allieniensiuni muros contra Lacedaemonior lui Vo
luntatem insta irasse scribitur ilib. VII. p. 174. D. , adnotatur: τον ἄριστον στρατηὶ δν, Θεμιστοκλῆ, φησιν ὁ Θουκυδiδης τούτο πεποιaηκέναι. Fol. 122. recto,
γης, παρά ΑιΘίοψιν Ἱνδος, παρ' Ἐλλησι δἐ Δανο βιος. Fol. 151. verso, de Scriliarum invasione lib. VIII. P. 22b. C.), quos paullo alite ab Alexio victos Auita scripserat, ποία οὐν ἡ τοὐ βασιλέως νίκη, οἰ
26쪽
ώς και τάς πυλας τῆς πόλεως ὐποκλίνεσΘαι. Quo- nini Sel Oliorum nonnulla in ed. Reg. latine versa videmus et edita. Ah hoc cculice Vaticano non diversunt Philo eum, unde Leo Allatius, chiin editio Parisina nondum prostaret, Satis ampla framenta deseripta insentit tibim de Eccles. Occident. et Orient. perpetua Consensione, qui Colon. Agripp. R. 1648. 4. pim Isit. Ipse quidem AllatiuA, qui incom- Inodus saecliti mos erat, nihil de codice suo a Uidit. Sed tarneu coniecti ira mea niuitiini inde liabet prolaalbilitatis, citio 1 1llatius ei ipsi Bibliothecae oliui praestiit, illiae Cocliceria illium possi lot, a Fcilvio LII sino, ut a 'ibitror, te alum. Vid. F. Bluniit Itor Ital. III. p. 39. Iam vero si agmenta, alti Allatio l. II. c. 10. p. 625. 629. 631. 633. 636. Ρi'odita, Italici exiguam variantium lectionum copiam continent; quas inde xsignatas sedibus suis memorassem, Itisi Allatii l hi'uIn sero inspexissem. Ita die eas, clitatevus ad ioc Volumen pertinent, nunc libet adsci ibere; reliquas alteri Voluimini seponam. Sunt auteni hae et P. 269, 15. e l. nostr. ταδελφου. 19. ἁλλάτα. 266, 4. κατά τὼν φάμενον - 7αρυδῆν. 5. ἐαυτον. T.
ίπωρύρους. 286, 4. οπ3. Quas quidem lectiones, etsi Dianiero illas pauciores, si liis clina reliquorii in Cocli C ina scripturis comparaverit, satis luiuido appa-ΓCDit, Exena plum illud chun Holstentano, quo Gro-
27쪽
DO ius usi s est, cognationem habere maximam, qNam i S PuI'stis non desint, citiae utrius ille libri diveis
Iaira de consilio, quod in adornando Alexia his textu secutus sui D, Pallea dicam. In ciuo generela: tic ni illi logein constitui, ut v ciba ad Sola III Co- licuiti aucto litatein exit illi creui, neque HS i aua ascritiira, qualis in editione I'alisina extat, iocod reui, nisi aliorii in libroruiti lectio 3 et rci vel itati, vel analogiae grana uiaticae, vel ite nimio Annaei se monis consuetudini clegati Lia lie Imagis consentanea victoietur. Libi vero libri ob depravationis coninau-Di Oliena Ime destituerent, a coniectandi arie, quae codicii in vicaria est, aiuxilium petii. Quam quavictusni Odi in locis sedulo cavi, ne, si piid iras citio a
Die repertium esset, in Ordine ui t utere reci Peren . I i actorea interptinctionem, illiarii 1'Ossinus ex Codice Suo Pervet SisSiviain reliquerat, PaSSim muta i, eaque Sola re esse ei nonnitu luant, ut loci, ad intelli re dtini antea ini pocliti, lucelu Datici Scerentur Suam.
Codices littet is stilis tuiti allibus distinxi. Igitur I .
28쪽
veteris, ubi opus vul nur, rationes roddam, et si sorte longior usus, Lit assolet, meliora Ine doctierἱt, ea addain. Nain etsi vix ulla editionis Parisinae Pagiua est, in qtia non lor amplius vel libroruin sci i-Ρtura melior' restituta, vel coniectando veritas lectionis inventa sit, tamen tantii in abest, ut PerPurgasse Iani textum milii videar, ut non pauca etiam nunc residere doleant, Piae ei nendari poscant. Quiuntino ipsuua, itum hoc Volumen, Pridem a me albsoluturia, tan*iam alienus spectato I', Perliistro, setia nonnulla deprehendi, vel proi'sus a me neglecta, ves minus feliciter tentata. Cuius duplicis gen vis exempla aliquot lito proponana. Pa . 9, 10. PI coI rupto Θειοτερας lege 'Bειοτέρου. Mox l. 15. reci-Pere debebam, Pio 1 Ηοeschelius coniecit, dφ' ης. 17, 21. Pro οἷ μἐν 7ὰρ scribe οἱ μεν ουν. 18, 13. αμῖνSanum est. 21, 2. in vel bis hπλωτο μεν τyi dativus non habet, unde pendeat. Quare lege ἐφήπλωτο. Quod verbum etiam apud Glycani p. 623,9. in vitilini
absit, a Bovicero notatum. Deinde l. 7. recte A. 0κεἱ- μενον. Nec utinus probum est, quo 1 l. 10. in G. l gitur, πανταχόBεν. Ea leni coni aptela P. 32, 14. in lenda, licet oui nos libri, habeaut. 24, 1 b. τοσολο, miOd G. dat, non recipiendum erat Pro
min Seriptorum, tum ipsius Annae p. 381. B. strua vit Lobeck. ad Phr) u. p. 424. 27, 10. lege curia A.
29쪽
LUDOVICI SCHOPENIalibi loquitur, vellit in Praefat. p. 4, 13. δεῖ, ἐξορο
excidisse vi detur εἰς. In sci I. l. 12. renituendum est διηγήσομαι. Ibidem l. 16. pro ενα bene A. εἰναι. 49, 13. Pro vitioso τοῖς προς ἐμῆς cuicndo το πρὸς ἐμῆς. 51, 11. ἄγεσBαι mutati litui censeo in Gρχε οΘαι. 59, 14. 7ε dole cum A. 31, 1. recipere dolaci aui τούτQ, quod in F. legitur. Nempe intemPunctio, qua locus laborat, turpi uleutem n e dec pit. Ita scribendus est: οὐδἐ διὰ τὴν υποτρέχουσανέποψίαν, ὁτι πατήρ ἐστι, περὶ Ου συγγράφομεν,
κατορΘώματα τουτω παραδραμουμε Θα. In seqq. l. 3. recte idem F. ταυτην. Totam autem Sententiam Sic
scribe: ἐμοὶ γὰρ ταυτην ἐχουση σκοπόν, ἄνωΘεν πα- Θάπερ πολλάκις ειρηται. 96, 3. ex A. μεν asciSciopoletitit. Vi l. Niceph. Brycnu. II. Ρ. 94, 16. 98, 5. corrigo τν δἐ μετ' αὐτὸν , ex constanti Aunae risu:
Ρ. 116, 5. 340, 14. 400,5. 419, 12. 439, 20. 103,
30쪽
τασυστάδην, *iod Lexicis deest. 129, 2. μονάδιον, quod Hoeschelius coniecit, reponendum erat, Su dente Ducangio Constant. Christ. IV. p. 125. 176, 13. σωματικὰ δευτερα τiBεται λό7OD. Liocus restituitur facillime, si δευτερον, si ioci C. habet, in δε- τψon mutaveris. 193, 20. ἐπεὶ Ο Βαῖμ ντος καρτερώτερον αυτοῖς ἐπεμάχετο. Ita nunc legitur, eo trii sensurii. Emerulo: απεμάχετο. 215, 1. Pro ilseribe eδε, pleniore interpunctione post Bέσις posita. 273, 20. κατὰ δεκάδας τους λογάδας των
Mανιχαἱων ποιεῖσBαι ἐκελευσε. Pro inopto ποιεῖσBαι nunc malim πορεύεσBαι. 328, 8. lege OLτινο ουν. 337, b. Pro τούτων lege τοίτου, ut ad soluin ca sarem respiciat. Veriim haec olbiter. Nam de eiusmodi locis pleris lite, in quibus scriptoris Imauus nondum rimi liata videtur, tum Pi opite agendum erit, cum Auli rationes Scrithain. Niluc rcli ciuiani est, ut de intemPretatione Latina, quam huic oditioni novam addidi, Vetto moneam. Id negotiiim, molestiae lac tu Itie Pl niSsin attin, ut susciperem, ies ipsa exigere Videliatur. IVcu De Possinus, cum non tam vertendo, quam Qua Irando operam dat et, miritin istam libere nou tu Verbis modo singillis, verum etiam in totis sentci
liis roddendis versatus est, circumscribendo , allii gendo , Primis Postrema miscendo, omnia dei atque obniendo ingenti verboruni numine. Unde factum est, Ut Alexias Latina in amplitudinem duplo mai
TEna excreverit, Plani Graeca, et altera alterius ne arraticam quidem reserat. Quo minus at item Possi-