Poetae lyrici Graeci Poetas elegiacos et iambographos continens

361쪽

IAMB0 RAPIII. ου δ' αἶψα λιμον οἰκίης ἀπωσεται, συὶ οικητῆρα, δυσμενέα θεόν. ἀνηρ δ οταν μάλιστα θυμηδεῖν δοκῆκατ' οἶκον η θεου μοῖραν η ἀνθρώπου χαριν,

οκου γυνη γάρ εστιν, Ουδ' ες οἰκίην ξεῖνον μολόντα προφρόνως δεχοίατο.ητις δέ τοι μάλιστα σωφρονεῖν δοκεῖ, αυτη μεγιστα τυγχάνει λωβωμένη Il0 κεχηνότος γὰρ ανδρος - οἱ γείτονες χαίρουσ' ὁρῶντες καὶ τόν, ώς αμαρτάνει. 583την ην δ' εκαστος αἰνεσει μεμνημένος γυναῖκα, την δὲ τοὐτέρου μωμήσεται ἴσην δ' εχοντες μοῖραν ου γιγνώσκομεν. lib Ζευς γὰρ μέγιστον τουτ' ἐποίησεν κακόν, καὶ δεσμὸν ἀμφέθηκεν αρρηκτον πέδης, ουτε τους μεν 'Apδης ἐδέξατο γυναικος εῖνεκ' ἀμφιδηριωμένους.

. . - γδσπερ ἔγχελυς καταγλοιου.

Eρωδιὸς γὰρ ἔγχελυν Μαιανδρίην

τρίορχον ευρὼν ἐσθίοντ' αφείλετο.

πείθεται vel θέλγεται vel τέρπεται. ego conieci σὐν γυναῖκ' ἐπέλκεται, i. e. συνεφέλκεzαι γυναῖκα, sed vuletur poeta μίσγεται scripsisse, quod mina ambiguunt esset, πέλεται substituti it n. - V. 101. οἰκίης. ls ἐκ δόμων - V. 102. θεόν - θεῶν libri. - V. 106. oκου, Α οἴκου. - V. 107. μολόντα, Λ Vin I. μολῶντα, μολόντ' ὰν Meine Ice . - δεχοιατο, Selinei duri in δεκοίατο. - V. 108. τοι, Arsen. τι, Hermann coni. TM, Selinei de vin τῆ μάλιστα. - δοκει, fort. δοκῆ. - V. 109. μέγιστα, Α μεγίστq. V. 110. γαρ, Hermaran coni. μάλ', contra Solivosor alii quae lalia ex ei disse puta iit: sed poeta rem turpem ut significaret naagis qun in explanaret, roqicentia usus est. - 1il. καὶ τόν, Ῥiod quam niaxime Sanum est, importunis coniecturis tentavorunt, velut Itibbook γείτονliariolatur, 1 Iari ung σκαιόν : idem post li. v. nonnulla excidisse suspiER-

ἔγχελυς κατὰ γλοιου' καὶ τὴν αιτιατικήν Ἐρωδιὰς κτλ. - Fr. 8.καταγλοιου scripsi, vulgo κατὰ γλοιου, qtio 1 Simonides videtur paenul-

362쪽

Σπλάγχν' ἀμπεχοντες αυτίκ' ἰκτίνου δίκην.

. . Tόδ' ημῖν ερπετόν παρέπτατο, το ζωῖων κάκιστον ε κτηται βίον.

Ουκ ἄν τις Ουτω δασκίοις ἐν Ουρεσιν ανηρ λαντ ἔδεισεν ουδε παρδαλιν, μουνος στενυγρῆ συμπεσων ἐν ατραπῶ.

ε ποντες Scribe niluin esse. Fortasse curn D. 30 in liane modum coniungendit In I

. μηρίων δεδαυμένων σπλαγχν' ἀμφέποντες αυτει. ἰκτίνου δίκην. it innabo graptius Honiori cuna illi ul: Avτὰρ ἐπεὶ κατα μῆρ' ἐκάη καὶ σπλάγχν' ἐπάσαντο linitatus sit. Fr. 13. Hi viri. M 413, 28 et Zonar. 967: ζωδίοπι γράφεται δεμετὰ του ἰῶτα, ἐπειδη ευρηται κατὰ διάστασιν. ὼς παρὰ Σιμωνίδη, οἱον fli otii. M et ait videtiir Dὶ Tόδ' ημῖν Zonar. φησὶ γάρ το δ τιμ.) ε. π. ζώῖον κάκιστ ον. Soliol. Hom. Il. σ 407: μετὰ δὲ του Π ἐπεὶ και Σιμωνίδης φησί ' τὰ ζωον κάκιστον κ εκ τ ητ αι βίον. περὶ

363쪽

lAMB0GRAPHI. 15. Θυννοισι τευθίς, κωβιοῖσι κωρίδες.

Κηλειφόμην μυροισι καὶ θυώμασιν και βακκαρι καὶ γάρ τις εμπορος παρqν.

Kαὶ σαυλα βαίνων , ιππος ώς κορωνίης.

364쪽

Θυουσι Νυμφαις τῶ τε δεμιάδος τόκ' ουτοι γαρ ἀνδρῶν αἷμ' ἔχουσι ποιμένων

Συν πορδακοῖσιν ἐκπέσοντες ε ασιν.

Ἐνταυθα μεντοι τυρος- σχα ςTρομίλιος θαυμαστός, ον κατῆγαγον.

Fr. 21. Stratio XIII 619: καὶ τό Σιμωνι δου ' σὐν πορδακοισιν ἐκπε- σοντες *ασιν ἀντὶ του διαβρόχοις , ubi εῖ μασι seripsit T3Triviait. Contra Soliol. Arist. I ac. 11 48: και παρὰ Σιμωνιδη τω ζεμοργίω ' συμπαρδακy- σιν ἱμάσιν σεσαγμένοις. tibi appriret σεσαγμένοιscriseruiuin: viil et Ir Rutolii lanee antiqua clittograpina esse, nescias Rutem, itra scriptitra Sit Pl REserenda. Velcher in unum coniunxit: Συν πορδακοισιν ἐκπεσοντες ειμα- σιν Σεσαγμένοι, Πnitung συν παρδακοισιν ἐκσπάσαντες ε ασιν Σεσαγμένους.

365쪽

ω αφευσα χὼς εμίστυλα κρέα ἰρωστί καὶ γὰρ Ου κακῶς ἐπίσταμαι.

Ἐδωκεν Ουδεὶς ου δ' ἀρυστηρα τρυγός.

Mπο τράπεζαν εDε καὶ ποτηρια.

οπλὰς εκινει των ὀπισθίων ποδῶν.

366쪽

Ipsa verba exciderunt.

Locus cet to cor rigi vix poteSt.

33. Antiati. Behic. An. I I 0b. 3: Κορδυλη' το ἔπαρμα Σιμωνίδης δευτε ρω.

Pliotius I 83. I: Κυβηβοπι Αρατῖνος Θράτταις τον θεοφόρητο Ιωνες δε τον μητραγύρτην καὶ γαλλον νῶν καλουμενο ουτως Σιμωνίδης.

IIarpocrat. 130: Μυσῶν λείαν ... απο των καταδραμοντων αστυγειτονων τε καὶ 1yστῶν την Μυσίαν κατα της Τηλέφου του βασιλέως αποδημίαν. κέχρηνται δε τῆ παροιμία αλλοι τε καὶ Στραττις

παρακείμενος πεπληκα λέγεται και πέπλακα ' O παθητικος πέπλημαι πέπληται, καὶ παρα Σιμωνίδη πεπληαται. Fr. 29. Atlieri. VII 318 F: Uωριεῖς δ' αυτὸν διὰ τos ῶ καλουσι πωλυπον, ώς' ιχαραος ' καὶ Σιμωνίδης δ' ἔφη πώλυπον διζ. Cf. Eustalli. 1541, 31. Fr. 30. Εt. M. 250, 18: oαύω ' τὀ καίω παρὰ Σιμωνίδη' Νηρίων

367쪽

uni sint I eserenita.

Orion. 108, 9

368쪽

III.

Eβωσε Μαίας παῖδα, Κυλληνης πάλμυν Ερμῆ κυνάγχα, MFγνιστὶ Κανδαυλα,

φωρῶν εταῖρε, δεῖρο μοι σκαπαρδευσαι.

369쪽

Kίκων δ' ὁ πανδάλητος, ἄμμορος κουης,

foιόνδε δάφνης κλάδον ἔχων ....

Κοραξικον μὲν ημφιεσμένη λῶπος.

Πόλιν καθαίρειν καὶ κράδρσι βάλλεσθαι.

, λάρος κατ' Αἰνιῆνάς εστιν. - uae TXetκus iii Exeg. it. versui 1 1i lilii τοιονδε τι δάφνας κατεχων, graintiliatiui esse pittant, at tunc versiis prorsiis non testificatur cultis causa millibitus est: itaqito existimavi vitium potissianum contraxisso πανδάλητος ' corrigunt πανδήλητος, sed inihi potius lauri notio dolitos ero videbatur. ita lue πανδαυχνωτος conieci propitis ncce Ut πανδαυκητος vel πανδαυχνsset oς, sed forinnenlao non satis fitanae), i. o. πανδάφνωτος, Vid. Alirens. Diat. I Or. 532, id titio 1 Meinolle coin prol avit. Voriun aletiue solet Tκelgos interpretis niuetiere sungi neque interpretamenti speciem ornatino aesonini illa verba, itaque ipsi Hipponacti tribuo, corrigens τοιονδε δάφνης κλάδον ἔχων sive κλῶν εχων nantis: oratio est i in persecta, Re τοιόνδε non nil κλάδον ἔχων referendunt, sed ad verbi ina, qtiod Stil,sequebatur, velut

recto ut videtur, Aetl non in tris ipsius Hipponactis versum dolues ere, volni Brank 8cripsitΛικων δ . . . καυνὶς, προσῆλθ'εν ουδὲν αισιον προθεσπίζων, et nihil to deterius Hartung υμυθάονος παις, α ισιον προθεσπίζων Αίκων ὁ πανδ. g. R. Fr. 3. Tgotg. Chil. X 378: Περὶ ἐρίων Κοραξῶν ἐν πρωτω δὲ ἰάμβω 'Iππῶναξ ουτως εἴρηκε μετρω χωλῶν ἰάμβων K o. κτλ.I'. 4-9 affert TZeig. Cliv. V 726: U φαρuακος, το κάθαρὶ ια, το - ουτον ην το πάλαι' δν συμφορὰ κατελαβε πόλιν bεoμhνία, εἴτ' ουν λιμός, εἴτε λοιsιος, εἴτε καὶ βλάβος ἄλλο, των πάντων ἀμορφότερονοῖον ως προς 'υσίαν εἰς καθαρμὸν καὶ φάρμακον πολεως τῆς νοσοτσης εις τόπον δε τον πρόσφορον στήσαντες την θυσιαν τυρόν etε δόντες τῆ χερὶ καὶ μάζαν καὶ επτάκις γὰρ ραπισαντες ε κεινον εἰς τὸ πέος

370쪽

Bάλλοντες ἐν λειμῶνι καὶ ὐαπίζοντες 590 κράδησι καὶ σκίλλἴσιν, ωσπερ φαρμακόν.

Aεῖ δ' αυτον φαρμακον ἐκποιησασθαι.

Kἀφη παρεξειν ἰσχάδας τε καὶ μἀζαν

καὶ τυρόν, οἷον ἐσθίουσι φαρμακοί.

Πάλαι γὰρ αυτους προσδέχονται χάσκοντες γράδας εχοντας, ώς ἔχουσι φαρμακοῖς.

σκίλλαις συ καις ἀγρίαις τε καὶ ἄλλοις των ἀγρίων, τέλος πυρὶ κατέκαιον ἐν ξυλοις τοις ἀγρίοις ὁ 'Iππώναξ ἄριστα σύμπαν τολέγει Πολιν κτλ. fr. 4ὶ καὶ αλλαχου δε που φησιν πρώτωγραφων. Βάλλοντες κτλ. fr. 6ὶ καὶ πάλιν ἄλλοις τόποις δε ταυτά φησι κατ' επος ' LIει .... ἔIOυσι φαρμακοῖς continuo se excipituit ordine se. 6. 7. 8ὶ καὶ αλλαχου δέ πού φησιν ἐν τ0 αυτῶ

ἰάμβω Λιμω κτλ. D. 9, i Iaec sex fraginenta ut mim omnia ex eo ter carmine an ex iliversis potita sint, non satis certo ilignoscas: ex primo iamborum libro certe praeter fr. 5 videtiir fr. 9 esse, nolui tam n diri- mors. Ceteria in codicia in Parisi nomini lectiones et soliolia post Dubnerum et Crantomim e lidit Theo l. Presset post TZelgae Epistolas p. 116. Fr. 4. κράδησι, AII silpra συκαις. Hunc versiain et ipsum ex primo libro petitiim esse fi lein facit scholion adscripti ina versiit seq.: φησὶν ἐν τῶ αυτω ἰάμβω. Ceterunt poSsis iturae versum subiungere fr. 6. Fr. 5L 1. λειμῶνι Sclinei de vin, legebat ri' χειμῶνι. - V. 3.