Poetae lyrici Graeci Poetas elegiacos et iambographos continens

1쪽

Dis lige i

4쪽

Μέχρις τευ κατάκεισθε; κότ' ἄλκιμον ἔξετε θυμόν, ω--δ αἰδεῖσθ' ἀμφιπερικτίονας,

I e reliquiis poetarum Elovacomam scripseri ni L. AMens in Diario Antiquitatis n. 1ia1 p. 518 seqq. 1214 seqq. ot n. 1842 p. 1012 Ao i l. idem in Philologo T. III p. 222 se l. de luatu apti l eloiacos poetas visputans. Meroer Coui Octanea in Poetas Graecos Briinsvigao 1841. Denudore do Anthol. Gr. epigrammatis quae ad artes spectant Lips. 1862. yemus in Musoo Rhen. Novo T. I p. 453 seqq. Alph. miser in Philologo

T. V p. 450 soli I. Mem in commentationo do Anthologia Graeen Lugd. 1843, quem librum postea secundis curas retractavii Commentatio critica

XVII 1 soqq. laiidabili modestia usus ite symmotrin disserens, mio nrtificio nune hominos inertos plerumquo satis intempostive abutuntur.

exordium v. 1 in Callini osso existimat, cetera Tyrinoo vindicare ma-vitu. Hartiing linivorsum carmen TDetaeo tribuit, negans Calli nnni in pntiva carmina militantibus scripsisse. Hernii ardy Hist. Litt. Graec. II 418 satis multa in paucis his versibus roprehendit, sod ipso videtur incertus liaerere, utrum poeta ipso culpandus sit an diascauasta aliquis, an donique universuim poema Callino sit abiudicandum. Cetorum quae displi-cnerent Berntiardyo, ea omnia facilem veniam impetrabunt. Nam quo ldixit ante Theocritum nominent dixisse oλίγος καὶ μέγας, quod Ilio poeta v. 17 lisurpavit, Valdo miror: otenirn σμικρός suu eoinnitini consu otii lino tritum vocnbulum, quare epici poetae raro admodum utuntur. Milβαιός, maluerante perspexit thoc iam Aristotele Poet. o. 23, iiii recte contendit vilem fieri orationem si poeta siὐν δέ, ἐων σμικρος τε καὶ καὶ ἀειδῆς vol διφρον μοχθηρον καταθεὶς

μικράν τε τράπεζαν proprio usus vortio dixisset, cum o λίνορδ λίγην τε τραπεζαν vennato dicere liceret. Noquo Callinus oλίγος ει μέγας iunxit, iure repreheydas: nam Iioo Guoquo ante Callinum iam Homomi ni hibilito l. κ93: οὐ μὲν γάρ ποτ' αέξετο κῆρα γ' εν αυτῶουτε μέγ' Ουτ' ὀλίγον. Porro Bernhardy v. 19 θνήσκοντοςvituperat, quod ei videbatur poeta metri necessitati obodiens pro θανόντος posuisset at in Numori adiecti sunt editionis Baelsianae. - In margino paginae

e litionis secunda o adscriptae Suut.

5쪽

τoν δ ολίγος στενάχει καὶ μέγας, ην τι πάθst 'λαψ γαρ συμπαντι πόθος κρατερόφρονος ἀνδρός θνῆσκοντος ζωων δ' ἄξιος ημιθέων 20 Mπερ γάρ μιν πύργον ἐν οφθαλμοῖσιν ὁρῶσιν

Σμυρναίους δ' ἐλέησον . . . μνῆσαι δ' εἴ κοτέ τοι μηρία καλὰ βοῶν.

A'υν δ' ἐπὶ Κιμμερίων στρατος ἔρχεται ὀβριμοεργῶν.

sentit tuo Clom. Alex. Stroui I 398 a Callino so eundus Magnetum res, ah Arctii loelio nilvorsns com Inemoram. Adversari videtur Atlion. XII 525 C:

'Aπώλοντο δὲ καὶ πιαγνητες Οἴ προς το Μαιάνδρω διὰ τὰ πλέον ἀνεθῆναι , ὼς Ψησι Καλλινος εν τοις ελεγείοις καὶ Ἀρχίλοχος. ἐάλωσαν γαρυπὰ τῶν Ετεσιων. At Callinus videtur luxuriarn et superbiam Magnotum men oravisse , mi ani deinde intori tus ei vitatis ah Archiloclio simi ficatus subsecutus est. Atquo ob id ipsum nequeo Hariungo assentire, qui distichon quod legitur Theogar. v. 603, 4:καὶ Μάγνηεας ἀπώλεσεν ἔργα καὶ υβρις,

οἷα τα νυν ιερῆν τήνδε πόλιν κατεχει. Callino vindicare volitu: cui enim simillimi sint versus 113. 4:

οβρις καὶ Μάγνητας ἀπώλεσε καὶ κολοφῶνα καὶ ΣμύρνηW πάνtως, κυρνε, καὶ υμμ' ἀπολει.

quos Thoognidis esse eertuna est, huic eidem poolao etiam illud ilistichon iure attribuimus. Deniquo Hartunir etiam aliud Theognissis itistichon v. 235. 6 Callini osso suspicatur: sed cum ibi Cyriia nomen plane hoc nudaeis ima Inntatione tolloro conatus est.

6쪽

Siralbo XIII 62T: Φησὶ δε Καλλισθένης ὐλῶναι τας Σάρdεις ,πό Κ μμερίων πρῶτον, εἶθ υπὸ Πηρῶν καὶ Αυκίων, οπερ καὶ Καλλῖνον δηλουν, τον τῆς ἐλεγείας πδιητήν, υστατα δὲ την ἐπὶ Κύρου καὶ Κροίσου γενέσθαι ἄλευσιν. Aέγοντος δε τοὐ ΚαλλAvυ τηνεφοδον τῶν Κιμμερίων ἐπὶ τους Hσιονῆας γεγονεναι, καθ ῆν αἱ Σαρδεις ἐάλωσαν, εἰκάζουσιν οἱ περὶ τον Σκήψεων γαστὶ λέγεσθαι 'μιονεῖς τους Ἀσιονεῖς Aσιανούς x)' τάχα γὰρ η

λαίνφ. Ag Καλλαίνω, v a pr. Καλλυῖνω. Strabo XIII 604: Toῖς γὰρ ἐκ τῆς Κρήτης ἀφιγμενοις Τεύκροις, ους πρῶτος παρέδωκε Καλλῖνος, ὁ τῆς ἐλεγείας ποιητής, ἐκολού-mpyαν πολλοί, χρησμος ην αυτοθι πsιῆσασθαι την μονήν. οπουαν οἱ γηγενεῖς αυτοῖς ἐπιθῶνται ' συμβῆναι δε τοὐτ αυτοῖς φασὶ περὶ υμαξιτόπι νύκτωρ γὰρ πολυ πλῆθος τῶν δρουραίων μυῶν ἐξαν - σαν διαφαγεῖν, οσα σκύτινα τῶν τε οπλων καὶ τῶν χρqστηρίων τους δε αυτόθι μεῖναι ' τούτους δε καὶ την 'Dqν απὀ τῆς ἐν Κρῆτο

προσονομάσαι.

Strabo XIV 668: Καλλῖνος δε τον μεν Κάλχαντα ἐν Κλάρω τελευτῆσαι τον βίον φησί ' τους δὲ λαους μετὰ Μόψου του Ι'αυρονυπερθέντας , τους μεν ἐν Παμνυλία μεῖναι, τοὐς δ' ἐν Κιλικία μερισθῆναι καὶ Συρία μέχρι καὶ Φοινίκης.

Troeris.

7쪽

Aristoteles Polit. V 6. 2: Ἐν δὲ ταῖς ἀραῖτοκρατίαις γίνονται αἱ στάσεις ... ἔτι orαν Οἱ μεν απορῶσι λίαν, οἱ δ' ευπορῶσι ' καὶ μαλιστα ἐν τοῖς πολέμοις τουτο γίνεται. Συνέβη δὲ καὶ τουτο ἐν Λακεδαίμονι υμ τον Μεσσηνιακὸν πόλεμον. Λῆλον δε καὶ τοὐτο ἐκ τῆς Γυρταίου ποιήσεως τῆς καλουμέ νης Συνομίας θλιβόμενοι γάρ τινες δια τον πόλεμον ὴξίουν ανάδα στον ποιεῖν την χωραν. Ad tu Paus. IV I8.1: και ἐποιήσαντο οἱ Λακεδαιμόνιοι ὁ μα, ατε τοῖς ἐν τy Εῖρα μἀλλον η σφωιν αὐτοῖς γεωργούντες, την Μεσσηνίαν καὶ τῆς Αακωνικῆς τὴν προσεχῆ.7ως αν πολεμωσιν, ἐὰν ασπορον. Και υπὸ τουτου σιτοδεία ἐγένετο ἐν Σπαρτν καὶ Ομοὐ τῆ σιτοδεία στασις' ου γαρ ηνείλοντο οἱ ταυτ τα κτ οματα ἔχοντες τα σφέτερα αργα εἶναι' καὶ τουτοις μεν ταδιαφορα διέλυε Τυρταιος.

Aυτὸς γαρ Κρονίων, καλλιστεφάνου πόσις φης, Ζευς Ηρακλείδαις τήνδε δέδωκε πόλιν οἷσιν αμα προλιπόντες ' ινεῖν ἡνεμόενταευρεῖαν Πέλοπος νῆσον ἀφικόμεθα.

A φιλοχρηματία Σπάρταν ὀλεῖ, ἄλλο δὲ Ουδέν.

8쪽

ω δε γαρ αργυρότοξος αναξ εκάεργος υπόλλων 3i et ' χρυσοκομης ἔχρη πίονος αδύτου.

Φοίβου ἀκουσαντες Πυθωνοθεν οἴκαδ' ενεικαν μαντείας τε θεου καὶ τελεεντ' επεα

ἄρχειν μεν βουλης θεοτιμητους βασιληας, οἷσι μελει Σπάρτης ἱμερόεσσα πόλις ,

5 πρεσβυγενεῖς τε γεροντας επειτα δὲ δημοτας ἄνδρας ευθείαις ρητραις ἀνταπαμειβομενους μυθ1ῖσθαί τε τὰ καλὰ καὶ ἔρδειν πάντα δίκαια ,

ομενον 'A φιλοχρ. ... αδυτου, ἄρχειν μεν βουλης κτλ. Haec quae Sosiuiintur Tyrtaei si int fr. 43, unquo verisimile est, etiana priora Tyrtaei esse, ita tuo hominos docti neglecto versu 1 'A φιλοχρ. κτλ. insorii erunt v. 2 ot 3 post prirnium disti citon se. 4; sed cum lioe distichon Aδε γὰρ κτλ. non bono colia erero videatur euin eo, quod Plutareti is prae- inittur Φοίβοn ἀκουσαντες κτλ. lioc ipsum Setinoi de inus sui dulcimni sse cenSet. potius in epitomo I=iodori duo divorsi loci temero inliniim conflati. I iodomis Priinum ex ΤΠtaeo commemoraverat oraclitum Lycurgo et uiani do Vitan in avnritia, deinde alluit omiculum, quod Polyiloriunt ThEOPOmpus rotulerant. Tyrtaeus nutem hoc ipsum ora illum moro suo pentametro ad lito Explannuerat. fortasse otiam alia

9쪽

δῆμου τε πλήθει νικην καὶ κάρτος επεσθαι

iu Φοῖβος γαρ περὶ των ωδ ἀνέφηνε πολει.

V. 8. non est integer servatias, naui eo l. μζδέ τι ἐπιβουλευειν, rectilis supplevit et orno ulavit I=itulors μηδ' ἐπιβουλευε ιν τηδε πόλει τι κακον, quani H noli μηδέ τι βουλευε ιν τηδε πόλει σκολιόν. Est eni in hoc solo uario en rnaon, vel iit apti l At lienienses, vid. Aristopli. Thesmophor. 335 ει τις επιβουλευει τι τω δημω κακόν. - V. 9. δῆμον τε, Κrobs δήμου δὲ coni. - V. 10. IIechor tu torpi in mono post επεσθαι deleta coni.

qu ne dicuIitiir, Dirin vorsit, is h proteis adstrictas fuisse: Gootinu-gio a duo matris est Uri ictis Mus. Illae n. VΙ194 seq. neque tamen quaestione ui expe Evit. Non ost latitus loci rem ne curati tis pertractetire , capita tantii in Paticis roratri u gani. Niillis omnino legimus Scriptis I. neo laemoliti usi sunt. Oῆτραι isino I cantur sunt ilietiones Delpitione, 'vel ninobilissima illa seqτρα, qtiae Lycurgo Pr Recepit. ΡIoinodore si,ublica Spam innoni in Ordinii n/a esset, anti luis sit num pedestriη sermoni 'Orne ei monunientum, non Spartanani, se i Delphio una ilial octii ni prae so sert. Et ho equidem iam pinnum si ae locriptotis ina Omina tosti una nil toruato firmatum, Ili miroris nominem perspoxisse. Soci nimirunt ii omines doctos stigii duplex suisse gonus Metion uni Dcipiti carunt: praetor ipsi in Oraeulum versitat in thoroicis aptum, quo I Pvurin furore per ita ode-hat, quodque ipsi iis elei re Sponstrin esse ero lobatur, leenti plerumque Et iam litteris man laniin citra liniat, clitae sacerdos Delphicus προφήτης ipsi iis oraculi explanandi gratia suppeditabat: et haec quuleni μανtεία pedestri oratiotio erat: porscripta, quo inniti nodum illia ipsa Lyeurgat ima in quo genus L. Reedaemonia diligeriter in publico tabulario Servabant, ne quo tamen Inimam, ni P ciston ploram o muttirnit Rlo iselnporis ni si1 nyta suerant. Goeti lingitis nuto in lios Tota ei versus urguti iis quam verius ad L.ycii rgum referre Volii iti nihil enim carisne est, cirr Plutaretio fido inni rogermis, qui poetam tio Polydoro et Theoporupo lineo retulisso tostatur; idoni ininen Plutare ius muri videtur oriratino falsiis esse, ei imitos reges novissima vcrba: αἰ ὁ δῆμος εχοιτο ser. εροι το)τοις πρεσβυγενέας καὶ ἀρχαγετας ἀποστατῆρας εἶμεν, addidisse ei

dictioni, qualia ilion inna Lycursius acc pit: et iis ni olli fra Isai, illius saeculi ingenio aliena. Iiuo haec ipsa vc rian, qua D Dolphici oraculi insignem pri dentiam arguunt, a principio Lyiriirgeae dictioni nil lita sueriint: so lsensim populi licentia gliscento Spartarios hilius prae copia oblivio cepit.

reges ne senatus non in In audebant populi natillitii lini, si iiii id novassei, resistoro . Igilux Polvitoriis et Titooponi pus ite mi in Delphicum ora ut unis eis uati sunt de re pii blica orati nanda; anti Alites oraculi regibus ea Ionisero. Plae olim Lycurgo responderitiit, an si piissilii a clii aeque civitatis instituta optima ari,itrati. Ac proxiinis tollite ni saeculis videntur Spnrtant cavisse, no . iii id senat is eo usi illis ot rogarctur: Ῥraro poston de institutis L ne daemonio mini Acripseriint, praesertina cum Orneu luna Theopompo et Poly loro editurii oblivione obrutii in esse t eius que ni moria potissimi ni Tyrtaei tostinionio firmata esset. contine uti su ut, lios reges Primos id cavisso si Lycurgeae ilictioni novissi ina verba a dilidisse. - Cotoruni hic quoquo videtur Tyrtaeus ipsa oraculi Vorba servavisse, qii Repoeta do inceps explanat, ut hoc fuerit iloi ros pons itine

μνθεῖσθαί τε τὰ καλα καὶ ε ρδειν πάντα δίκαια, δήμου, πλήθει νίκην καὶ κάρτος επεσθαι. nam post V. 3 vel etiam post v. 2 id ipsimia, in quo summa rei est, cautu III

10쪽

IIμετέρω βασιλῆς, θεοῖσι φίλω Θεοπόμπω, 318δυ διὰ Μεσσήνην εῖλομεν ευρυχορον, μεσσηνην ἀγαθην μεν ἀρουν, ἀγαθην δὲ φυτευειν ἀμφ' αυτην δ' ἐμάχοντ' ἐννεακαίδεκ ετη 5 νωλεμέως αἰεί, ταλασίφρονα θυμον ἔχοντες,αἰχμηταὶ πατέρων ημετέρων πατέρες εἰκοστψ δ' οἱ μὲν κατὰ πίονα ἔργα λιπόντες φευγον 'Ιθωμαίων ἐκ μεγάλων ορέων.

Ωσπερ ἔνοι μεγάλοις αχθεσι τειρόμενοι, δεσποσυνοισι φέροντες ἀναγκαίος υπο λυγρῆς ημισυ παντὸς ἴσον καρπὸν ἄρουρα φέρει.

Aεσπότας οἰμώζοντες Ῥῶς αλοχοί τε -ὶ αὐτοι, ευτέ τιν' ουλομένη μοῖρα κιχοι θανάτου.