장음표시 사용
501쪽
6 ue donata quidem ab Vseria , quae Ariberti esset Archiepiscopi Auxor. Illud etiam his accedit , quod neque Sanctus Alialdus neqi alius quispia ex eius lautoribus usquam legitur inter innumeras de Sacerdotum Coniugijs querimonias aliquid unquam innuisse de Matrimonio , quo aliquis ex Archiepit copis nostris aliquando illigatus fuisset. Attendantur velo etiam corruptelae, quas e Mediolanensi Ecclesia tolle te studerent Legati Apostolici, huc missi, ac nominatim Petrus Damiani Cardinalis, &Λnselmus Episcopus Lucensis, de quibus praesertim dictum est praesentis Libri Quarti Capite decimo . Eae profecto non aliae inuenientur esse , quam Simonia cuius S Archiepiscopus S AClerus erat reus,' quamquε Ministrorum Archiepiscopo inferiorum incontinentia . Quam oluc mi Archiepiscopus cita iii ipse Guido eodem illo Capite i o. sic etiam promittebat Numero a 4. N colaitarum quoque haOrsim nihilo minus condemnimus : non modo Prest eros , fed'Diaconos , s Subdiac
nos as uxorum vel concubinarum foedo conseruo nostris studi', inquantum possibiatas nobis fuerit, sub eodem , quo siupra , testimonio arcen s esse promittimus . Denique veto dicamus etiam,
de Sacris Ecdlesiae Mediolanensis Ministris, qui per haec tempora uxores haberent, non aliter sentiendum videri, quam secun- Cdum eas generis huius leges, quae per eadem pariter tempora in usu communiter apud Graecos essent; apud quos tamen sancitum erat,& inuiolabiliter seruabatur, ut Episcopi non habe Tent Vxores , quibus utique cohabitarent ; quemadmodum apertissime testatum iam vidimus Numero a . quibus etiam ea consentiunt, quae videbimus infra Numero 6 . Propter haec igitur praesertim argumenta ego sane adduci non possum,
Vt Gualuaneo qui post ducentos quinquaginta & amplius ab Ariberti obitu Annos floruit credam, quod sine ullo Auctori affirmabat, Archiepiscopum illum nostium habuisse uxorem illam; qua scilicet interim uti posset ita, quemadmodum tunc temporis sectitabant in seriores huius Ecclesiae Ministri. LII Sed agamus liberaliter cum Gualuaneo : N illi hoc ipsum
etiam credamus. Numquid ergo propterea credendus etiam erit Ambertus uxorem vere habuisse; quia Sanctus Ambrosius
nubendi facultatem ipsi concesse tit in hunc praecipue finem suis etiam Successoribus benedixerit 3 Aribertus pro laeto per Nnn eadem
502쪽
LIBER IV. VITA S. HERLEM BALDI,
eadem tempora Simoniam quoque exercebat sui ex ijs etiam Acolligi potest, quae superiore Capite I o. Num. 3 o. recitauimus neque tamen eius exercendae facultatem a Sancto Ambrosio acceperat. Quidni ergo similiter a nobis credatur ne nubendi quidem facultatem ab ipso accepisse 3 sicut ne ab ipso quidem reliquus acceperat Clerus s ut nos hactentis contendimus. In hac enim corruptela Clerus noster Clerum potius videtur imitatus Graecum , Constantinopolitanae illi Synodo Erraticae applaudentem . fortasse vero etiam maiores in ipsa S liberi
res progressus fecit ea fretus lege, quae Libro septimo Capitulorum Karoli Magni & Ludovici Pij Imperatorum Capitulo Ba s 3. quod est De Regulis Clericorum , pagina I II 6. contine. tur, di his expressa verbis : Clerici canimoniam quoque inuiolati corporis perpetuo conseruare studeam : aut certe istus Matrim
M visculo foederemur. Septem vero ij Libri hunc in modum sunt inscripti: Graii Ada v D' Ludovici P0, CD i iam rum Regum cI Imperatorum , Capitula , siue Leges Eccle iast, ca U' Civiles , ab Ansegiso Abie S, Lenedicto Levita collecta, Libri septem. Sic etiam ijdem Codice continentur Legum
Antiquarum, Francosurti edito apud Iohannem & Andream Mariatos dc Consortes, Anno id I 3. Certe autem Imperatoris Cetiam Ludovici tempore quod fuit ab Anno Christi octingentesimo decimo-quarto usque ad quadragesimum s scut NCaroli Magni fuerat ab Anno Octingentesimo usque ad decimum qua itum)Simoniaca labes Ecclesiam laedabat Mediolanensem; sicuti praesentis Libri Quarti Capite tertio iam vidimus Numero quinto. Eodem vero illud etiam profecto pertinet , quod Tomo Secundo Conciliorum Antiquorum Galliae, a Iacobo Sirmondo Parisjs Anno Domini i6as. editorum , legitur pagina 43 i. Ibi cnim post Synodum Aqui ranensem, Anno Christi octingentesimo decimo sexto, Ludovici Pij Im- peratoris Tertio , Indictione decima celebratam , recitantur Capitula subinde in eiusdem Imperatoris Palatio condita :&inter haec decimum-sextum , De Episcopis Italia inscriptum ,& his conceptum verbis e De Episcopis vero in Longobardi constitutis , qui ab his, quos ordinabans , sacramenta mxnera
contra minam nonicam auctoritatem accipere vel ex. σε re
503쪽
decidere debent. LIII.Vt autem ab examinandis eiusmodi Scriptorum testimonijs nos expediamus, hoc denique solum in Bernardino Corio superest obseruandum: quemadmodum ille scilicet nullatenus distim xisse videatur inter habere ac ducere uxorem . Quocirca primum explicans , quid Ambrosius concesserit, his explicabat verbis: Concesse lora , che potessero havere mollia vergine. Subinde vero explicans, quemadmodum illis hoc ipsum postea vetitum suerit, hunc in modum explicuit: Πι ordinato , chealiun Sacerdote , o Cherico , non Iosese muta . Hinc igitur Betiam ille Corij Censor, quo suggerente Sacra Indicis Congregatio decreuit, hunc ipsum Corij locum emendari oportere, non inepte his itidem verbis usus est qualia nos in eiusdem Congregationis Epistola recitabamus Numero io. Agerit, Sanctum Ambrosum permisisse Sacerdotibus uxorem ducere.
LIV. Hac tamen rursus data occasione , praetereundum silentio nobis non est, quemadmodum Sacris Ministris ab Ecclesia Cath lica Romana non tam uxorein ducere, quam uxorem ad ossicia
coiugij habere,vetitum sit; ut sapienter obseruauit Dominicus Sotus Libro Septimo de Iustitia, Quaestione 6. Articulo a. Bel- Clatminus Libro Primo de Clericis . Capite is . Gregorius de Valentia Libro de Coelibatu, Capite a.&alij. Eiusdem Gregorij verba sunt haec: M optime attigis Sottis loco illo nuper indicato in oportet prohibitum esse , ne quis post Ordinationem
uxorem ducat; quia prohibitum es , ne quis piat ordinationem Matrimonio viatar . Non enim his , qui sium in Sacris Ordin, bus , Matrimomo interdicitur propter imum actum comrahendi,
re ducendi uxorem si dem is actus sanctus fs religiosius est, ae honestis mus , cs constuuens unum quoddam Sacramentum sed propter usium certe psius AgatrimonD , qui Odetur minus db P
'gnitatem atque ossicium Hominum Sacratorum decere se sicut postea ostendemus . Et in eamdem sententiam Bellarminus haec item : Adare omum non pugnat cum ordinitus ratione essen
tia sua , sed ratione os scy seu exerciti, coniugalis . Si enim Deus prohibuisset Sacerdotibus Coniugium: cerae prohibuisset propter actum
coniugalem, νι hominem reddiI Imum carnalem, ineptum ad
Diuma s necnon propter sollicitudinem domus ta libriorum, qua. Nnn a plurimas
504쪽
ρ mas paris ractiones;non autem propter solum Sacramentum AConiugii , vel propter contractum Idatrimonis , qui celebratur soli consensu animorum, F est res breuis a s honestissona . LV. sed tempus iam est, ut ab eiusmodi criminatione , in eos Historiographos collecta , transitum faciamus laetiorem ad nonnullos alios causae nostrae fautores e S ad Sanctos praesertim Hieronymum N Augustinum , Sancto Ambrosio contem p raneos, & in eius I ibi is versatissimos, necnon etiam Ecclesia Glicarum Mediolani Rerum peritos: a quibus nemo propterea prudens crediderit ignorari potuisse, Sanctusne Ambrosius legem illam sanxerit pro Graecorum vel nostratum Sacerdotum
Matrimoni js, Nanea siue Mediolani sue in Graecia deinceps gab ipsis usitarentur. LVI. Vide autem , quam multa nobis Hieronymus suppeditet in Epistola so. ad Pammachium , siue in Apologia pro suis aduerissus Iovinianum Libris. Non procul enim ab initio haec in primis habet : Si sotiis homines ind/gnantur , in minori gradu se esse , quam Virgines ; miror , Clericos s Monachos Continentes id non laudare, quod faciunt . Castrant se ab uxoribus suis , ut imiremur Virginum cassitatem : s id ipsium volunt esse Maritatas , quod Virgines Z Aut iungantur itaque uxo ribus suis , quibus renunciauerant : aut , si sie abstinuerant , etiam im Ccentes conficiunIur , melius esse , quod Nuptiarum operi praetul runt . Et aliquanto post : Ecce perspicue Nuptias diximus
concedi in Evangelio 3 sed tamen easdem , in suo officio permanentes , Praemia castitatis capere non posse . Quod si indigne accis
piunt Mariti; non mihi missicantur', sed Scripturis Sanctis, immo
Episcopis , Prest teris . oe Draconis , s uniuerso Choro Sacer tali s Leuitico ue qui se nouerunt hostia; obferre non posse, si operi senseant coniugali. Denique vero prope finem Episto lae : Aristoli vel virgines , mi post nuptias continentes : Episcopi, Prest eri , D aconi , aut virgines eliguntur*, aut vidui, Daut certe post Sacerdotium in aternum pudici . Haec in ea Epis
LVII. Ecce vero nobis etiam .quid ille rursus prope initium Libri aduersus Vigilantium : Pro nefas exclamat ille , deHVigilan-rio loquens) Episcopos sui sceleris disi in habere consortes s si Immen Effcopi nominandi sunt, qui nou ordinant Diaconos', nisi prius
505쪽
4 6 prius υxores duxerint ; nulli calli credentes pudicitiam ς immo Aostendentes , quam sancte visam qui male de omnibus suspicantur ue s nisi praegnantes zxores viderim Clericorum , infautesque de minis matrum vagientes , Chri Τι Sacramenta non tribuunt osiuid facient Orientis Ecclesia 3 Quid ino pu, ET SEDIS APOLTOLICAE: ' siue aut etirgines Clericos accipium,aut continentes :aut, si uxores habuerint , mariti esse desistunt. Quem postea locum suis illustrans Scholijs Marianus Victorius, haec habe bat : Ex hoc loco pates , Sanctι Hieronymi tempore etiam in Oriente caelibes fuisse Sacros Ecclem Ministros , s non conu Et gares , ut dicitur : s Gracos post id tempus , spreus Canonibus, BNuptias sacris Ministeriis miscuisse'. Qua res etiam a Sancto Pasibo asseueratur, ut in Epistola ad Gregorium csiue potius Paregorium in me ipsum asserunt etiam Eusebius Libro Primo de Demonstratione Euangelica , Roximus in Ressponsis ad Tha, i j siuastiones , Ephrem Syrus in Epistola quadam ad Mona
chum , qui dicebat , melius e e nubere , quam uri : rtem Episphanius contra Catharos : π abr. Hactenus Matianus Vic
LVIII. Quid autem vetat,quo minus inter illas Apostolicae Sed is Ecclesias computatam interpretemur etiam esse Mediolanen- Ciam 3 sue quia haec secundum Hieronymi sententiam vere fuerit ex illis una ue siue saltem quia haec simul cum Antistite suo Ambroso in re tam graui, tamque solemnibus firmata de cretis, nullatenus a Sedis Apostolicae iudicio ac mandatis disse n. serit. Quanti profecto Ambrosius eam Sedem fecerit , vel ex eo loco pertissime dignoscitur, quem hoc ipso Libro Quarto innuebat Petrus Damiani Capite io. Numero i& Arnul- plaus Capite i . Numero 4. quique continetur eiusdem Ambrosij Libro Tettio de Sacramentis Capite.i. De consuetudine' ibi disserebat lauandi Baptizatorum pedes , Mediolani com- se muniter eo tempore usitata 3 cum inquit a Non ignoramus', quod Ecclesia.Romana hanc consuetud nem non habeat, CVIVS
LIPVM, IN OMNIBUS SEQUIMUR ET FORMAM.
Hanc tamen consuetudinem non habet, ut pedes lavet. Vide ergo , ne si re propter multitudinem declinant. Sunt tamen quid iam , excusare conentur'; quia hoc non in Μsterio faciendum est, non inida' mare , non in Regeneratione ; sed quasi
506쪽
LI3ER I v. VITA s. HERLEMBALDI, tistiti pedes lauandisiuit . Aliud est humilitatis . aliud sanctsi A
cationis . Denique audi , quia mysterium est res sanctificatio . lauero tibi pedes s non habebis metam partem . Hoc ideo dico , non quod alios reprehendam , sed mea ossicia ipse commendem . IN OMNIBUS CUPIO SEQVI ECCLESIAM ROMANAM ; sied iamen es nos homines sensum habemus .
Ideo , quod alibi rectius seruatur , s nos recte custodunus . Hactentas Ambrosus . Quem quidem locum examinans Baronius in eiusdem Sancti Ambrosij Vita , ad Annum Clitisti Trecentesimum octuagesimum-quartum , in haec verba disseruit : Cateram, G ahquid obiter dicamus de eo , quia spectat Bad ieiunium Sabbati , s alios a uosiritus Ecclesiastitas , etsi diuerso modo ab Osu Romana Ecclesia eos Ambrosius obseruauit, id quidem non eo animo fecit , quasi, sium tantum probans, istos despiceret . Aussi , quid i e profiteaturi, cum de ea re agens Libro Tertio de Sacramentis Capite i. in haec ait: Non ignoramus , quod Ecclesia Romana hanc confiuetudinem non habeat
lauandι statices pedes nuper baptivius ) CUIUS TYPUM IN OMNIBUS SEQUIMUR ET FORMAM. Et paulo post :IN OMNIBUS CUPIO SEQVI ECCLESIAM ROMA
NAM Lissimod enim risuum Tarietates ,a modo Catholica CFidei s charitatis initas retineamr , s Sancta Romana E clesia , Apostolica Sedes, τι Mater U' Magistra omnium E clesiarum cognoscatur, , nihil impediunt , quominus omnes simus in Christo . LIX. Certe autem, vice in contrarium versa, Sacrum Novi Testa menti Ministerium non erat eiusmodi, ut Ambrosio videri posset alibi rectius, quam in Ecclesia Romana , seruatum , ut que propterea recte ab ipso aliter, quam in illa, custodiri posset. Alibi enim s&apud paucos sane, ut iam vidimus) illud una cum Matrimoni j v su seruabatur, sed contra Sacros Apoς Ptolorum dc Nicaeni Concilij Canones , contra singularem iulam tanti Ministerij praestantiam & sanctitatem , contra communem Sanctorum Patrum consensum , ac denique contra ipsius Ecclesiae Romanae Sedisque Apostolicae mandatum .PAqua quidem Ecclesia di Sede quicunque dissentit, non est revera Catholicus , quemadmodum Berius au Ambrosius o ut Ar-nulplius etiam nobis superius profitebatur Capite i 7. Nam
507쪽
4 Iρ ro 6. & Capite s et . Numero i a. Quibus utique verbis Arnu phus Orationem indicabat Ambrosij de Obitu Satyri fiat iis sui: qua oratione , si non ad verbum, certe tamen quoad rei veritatem axioma illud expressum est. Illic enim de Satyro, posteaquam diuinitus e maritimo naufragio incolumi, enatasset in litus, haec habemus, Ambrosij eiusdem ore commendata : Aduocauit ad se Episcopum , nec ullam veram putauit
ubi vera Dei graiiam : percunctatusque ex eo eg , V T R V M-NAM CUM EPISCOPIS CATHOLICIS, HOC EST CUM ROMANA ECCLESIA, CONVENIRET . Et forte
ad id locorum in Stasemate Regionis illius Ecclesia erat. Lucis Bser enim se a nostra tunc temporis communione diuiserat : squamquam 'o Fide exulasti , c ' Dei ora reliquisset haredes snon putauit tamen s Satyrus, & cum eo Ambrosius ) Fidem esse in Schismate . Nam etsi sidem erga Deum tenerent, tamen er ga Dei Ecclesiam non tenebant a cuius patiebantur velut quosdam artus diuidι , s membra lacerari . Etenim cum Propter Ecclesiam Christus passus sit , s Chrissi Corpus Ecclesia sit snon videtur ab his exhiberi Christo fides , a qu/bus euacuatur eius Pso , Corpusique distrabitur . Et haec quidem in praesenti satis sint e propositis Sanctorum Hieronymi simul oc Ambrosj Ctestimoniis. LX. Quod proxime subsequitur Sancti Augustini, hac in Vibe ab ipso mei Ambrosio baptizati, testimonium, ex eius Secundo de Adulterinis Coniugijs Libro , Capite a o. depromptum est. Istos cinquit in qui virilem excellentiam non putam nisi peccandi
bcentiam , quando terremus , ne adulterinis coniugiis harendo p reant ιn aternum , solemus eis proponere Niam CONTINENTIAM CLER ICOR UM , qui plerumque ad eamdem Iarcinam
subeundam capiuntur inuiti , eamque susceptam usique ad dubium finem , Domino ad uuanIe , perducunt . Dicimus ergo ras :Quid si s vos ad hoc subeundum Populorum violentia caperem,m Z Nonne susceptum caste custodiretis. Pium, repente conuersi ad impetrandas vires a Domino , de quibus nunquam antea cogitastis 3 Sed illos , inquiunt , honor plurimum conseiamr . Respondemus : Et vos timor amplior moderetur . O enim hoc
multi Dei Ministri, repente atque inopinanter impositum βρ perunt, steranus , si illustrius in Christi bareditate fulgere s quam
508쪽
A m magis vos adulteria cauendo vivere continenter debetis , -- Α tuentes , non in Regno Dei minus lucere , sed in Gebenna ignibus aran e P Hac isque huiusmod eis , ut possumus , dicimus , qui quoquo modo a ste discedentibus', vel propter adulterium dimissis coni gibus suis , alias volunt ducere ς cum prohibentur , insimmi Iatem nobis'carnis opponunt . En igitur , quemadmodum Augustini tempore in Ecclesia Latina Clerici communiter continentiam profiterentur : S sperantes , se illustrius in Christi haereditate fulgere . Sicut enim caste vivendo hic in terris altiorem . quam coniugati, profitebantur perfectionis gradum; sic etiam in Regno Caelorum praecellentiorem boatitudinis gra- gdum expectare iure merito poterant. LXI Supra Quadringentesimum autem Christi Annum trigesimo Augustinus ad Superos abi jt s cum alioqui Hieronymus eiusdem Saeculi vigesimo, Ambrosius autem superioris Saeculi iamnagesimo-septimo praecessissent. LXII. Quo certius autem id ipsum pro Ecclesia etiam constet orie tali ; ecce nobis alios N idoneos per eadem tempora testes s ac Sanctum in primis Gregorium, fidei conuersationis integritatis & sapientiae merito fratrem Sancto Basilio dignissimum, sicut a Vincentio Lirinensi celebratur in Libro Adaersus Hae- Creses Ne coniugato Episcopum Nyssenum e qui Synodo illi
affuerat Constantinopolitanae, quam Numero a .celebratam dicebamus Anno Trecentesimo octuagesimo-primo, quique superstes etiam erat nonagesimo quarto . Hic nimirum ilia
Libro de Virginitate, Capite ultimo,sic inquit: si modo Dei Sacerdotio fungens , qui ad hoc ipskm , τι munus obserres , --ctus es 8 Quomodo hac ipsi Deo osseres, qui bra non obtemperas prohibenti , ne Sacra impurus facti Z Ad si Deum tibi apparere expetis r quid causa est , cur Assem non audias , qui Populo eicit, vi a nuptiis purus sit, qui Dei aspectum comprehendat Z RLXIII. Sanctus etiam Ioannes Chrysostomus ad Archiepiscopalem
Constantinopoleos Cathedram eodem ipso assumptus est Amno, quo Sanctus Ambrosius ad beatam in Caelis Mansionem: atque ad Annum usque Quadringentesimum. septimum sim, per uixit. Homilia vero secunda de Patientia Iob haec ille nobis scripta reliquit: Dixit Apostolus Paulus ) unius uxoris virum 3 non ea ratione, τι id nunc in Ecclesia obseruetur. O di
509쪽
7 3ies enim omni prorsus castitate Sacerdotem ornatum esse . A LXIV. Ad eamdem vero pro Cleri orientalis Coelibatu sententiam pertinet Concilium quoque illud, quod idem Chrysostomus Constantinopolitana in Urbe celebrauit Anno, ut bene computat Baronius, Quadringentesimo: fc de quo Palladius Di conus in Dialogo de Vita eiusdem Sancti Chrysostomi abum de scripsit Capite M.& i . Inter alia multa sic ille: Tertim decima Distributione siue Indictione, ut bene fuit a B. ironio etiam obseruatum ) venerunt Constantinopolim Asia Episcopio, necessit.itum Ecclesiasticarum gratia : Us nobiscum c quippe Palladius etiam ipse ibi tunc aderat θ remorati sunt, praestentibus es Balijs Episcopis , ex Scythia quidem Theotimo , ex Thracia vero Ammone AEgyptio , oe ex Galatia Arabiam , Metropolu somnibus , ac Senibus, qui viginti duorum Epistoporum implebant
numerum . Conuenientibus amem omnibus , cs communicant
bus , obseruara Eusebius quidam Valentinopolitanus Episcopus congregato Concilio, una sabbati adstitit, Libellosque tradidit SP
nodo , praeposita ut decuit Ioannis nomine , contra Antoninum
Episcopum Ephesii , septem Capitula continentes. Haec igitur Capitula Palladius ex ordine singillatim recitat. S inter illa sextum, his expressum verbis: QUOD, CUM UXORI CPROpRIAE ABRENUNCIASSET, RURSUS ILLI CONGRESSUS EST , FILIOSQUE EX EA PROCREAVIT.
Cumque deinceps alia narrasset nonnulla ; sic etiam adiecit: Iubent itaque, Libellum recitari: lectaque fiunt memorata Capitula . Possea dicunt Ioanni Seniores Episcopi r ETSI UNUMQUODQUE CAPITULUM PER SE IMPIUM EST, ET UNDIQUE SACRIS LEGIBUS INTERDICTUM ne i men videamur in his , qua suggesta sunt nobis, omne studium p
nere ς ab eo , quod est horribilius dictu , fiat inquisitionis initium . Si enim illud inuentum fueris verum nulla de Capitulis reliquis Derit controuersia s cum Capituli illius radix omnem pra ρ iniquitatis speciem serat. Haec ibi Palladius. E quibus itidem apte opportuneque Batonius ad eumdem Annum sic monebat : de certior fas eorum , qua severius inculcata siunt , etiam in Orientali Ecclesia coniugatos electos 'scopos , nonnisi uxore dimissa ordinari statos , nec amplius ea Gn. Qua de re separatim ego quoque disserebam Numero si. & 3 a. Ooo LXV.POL
510쪽
LXV. Postremum iam tandem hoc est, ut sententiam nostram, prae- Asenti Capite comprobatam , eo etiam confirmemus Decreto Pontificio,cuius e Sancto Ennodio Ticinens Episcopo mentionem faciebamus Capite a o. in Sancti Laurentij Littae Archie piscopi nostri Vita,quam typis Anno Domini i6 s 3. edidimus. Eiusmodi Decretum auctoritate Sancti Papae Symmachi conditum fuit Anno Quingente no secundo,& ab Archiepiscopo illo nostro promulgatum illico fuit Episcopis suis prouincialibus: eoque tam ipsi quam Presbyteri & Diaconi iubebantur habere contubernales , tamquam pudicitiae suae testes :quam utique pudicitiam Clerus etiam Mediolanenss per ea Atempora profitebatur, iam inde scilicet e priscisci Sancti Ambrosj temporibus perenniter conseruatam. Attente igitur, si placet, Caput illud legatur, sicut&Cardinalis Baron ij Annales ad Annum illum Christi soa. Articulo 3 a. Saliquot alijssu, sequentibus. Nos interim ex eo Decreto haec tantum recit mus: Nullum ergo Sacerdotum , A NTIQUIS ET M DERNIS LEGlBUS OBSEQUENTEM , nullumque Leuit rum sine bene probata volumus in quocumque loci manere per ο-na 2 vel, quem subiamra exiluasinon permiserit habere confoditem , t e concellaneus fateturius . Publicum sis apud Religio- Cfos omne quod ge=ntur : clandestina repudiemr obsecuritas : multos habeat actuum consitos , νι Deo dura innocentiam . Videantam s quia , qtii testes adhibet , vult probari : male deprehensiti etiar conuersatio , quae non optas agnosci. Et paulo post : de . mansitim cum Dei, Redemptoris Nolbi ordinatione ,
Constituto sancimus , APOSTOLI E SEDIS BEATI PDTRI VEL PRAESULIS EIVS AUCTORITATE PAPAE
SUBNIXI , qua vis a des aerat radicitus amputari , ut nullus Relgiosorum de memoratis Ordinibus aliter , quam praefati si mus , atideat conuersari e vel quicumque prasium ferint, cum Damufione pudoris honorum damna su tineant. Quomodo grande malum est , dicatam Deo personam salutaribus monitis non par
re . NULLUS SECUM EXTRANEAS HABEAT MV-LIERES , P RAETER PERSONAS CA NONI BVS DESIGNATAS ; ne agendo taliter , etiamsi visa su innocens, iam num optrionIs Incurras . Haec ex eo Decreto. Cuius quidem potirema clausula, perspicuum est, quam bene congruat cum