장음표시 사용
471쪽
43 si amisi. Nicolaus autem ille Rusca erat Sacrae Theologiae Doo Ator, Sondrij in Valle Telina Archipresbyter,& Federico Ca
dinali Archiepiscopo que nostro Botromaeo dilectissimus, miliique amicissimus, necnon etiam studiosissimus Catholicae Fidei Propugnator. Quocirca etiam iniquissime tandem ab Haereticis Anno Domini supra Millesimum sexcentesimum decimo- octauo necatus est : eiusque Vita & Mors a Ioanne Baptista Boiacha, Iurisconsulto Comens, Latine descripta ta Comens bus typis Anno Saeculi eiusdem vigesimo-primo evulgata circumferturs sicut etiam ipsusmet Nicolai Liber, Anno Saeculi superioris nonagesim octauo editus, quo Acta Disputationis IITiranensis aduersus Caluinum & Ministros Caluini De tenso res continentur. Sed hinc ad proprium praesentis Capitis instibtutum redeamus. Pro ea igitur sua & aliorum sententia Beblarminus multas colligit causas& rationes : & inter illas hanc quoque nominatim tertio loco quod inter multa, quae talium Auctor Commentariorum exposuerit contra Sancti Ambrosij sententiam, ita plane in Commentario primae ad Timotheum exponat illud item Capitis primi, Regi Saeculorum . Immortali ecc. contraquam scilicet Ambrosius ipse reuera exposuerit Libro secundo De Fide, Capite primo ac tertio . N Libro te Ilio, Capite secundo. Quid si vero Commentaria illa vere suerunt a Sancto Ambrosio composita, sed ab alio postea nonnullis in locis deprauata di in ijs nominatim, quos Bellar minus aliique opinionis eiusdem homines reprehendunt; sed non in eo, quem supra ego producebam; quippe cum ille plane consentiat cum caeteris illis Lucubrationibus, Ambrosio nostro indubitanter adiudicatis, nec ab ullo vitiatis . Quocirca si quis
etiam constanter altercari velit, mordicusque contendere ,
ommentaria illa nullo modo adscribi posse Ambrosio nostros ego sane in praesenti non valde repugnabo. Ad praesentis enim Dquaestionis&Capitis institutum satis etiam mihi sunt reliqua illa, superioribus illi se locis deprompta s ut summatim ostendere mox aggredior.
XXII. Ea quippe tres habent hasce partes : videlicet expositionem litteralem illorum Sancti Pauli verborum, quibus praescribcbatur, ut Episcopus esset unius uxoris vir: cessationem ab usu
Coniugis , posteaquam susceptus fuerit ordo Sacer: differen-I i i a tiam
472쪽
tiam inter Veteris ac Novi Testamenti Ministros: quae quidem Apartes mihi abunde ad praesens institutum sufficiunt. XXIII. Secundum Ambrosij ergo expositionem Sanetus Paulus in ea Epistola praescribebat, ne, qui post primae uxoris obitum ait ram duxit , ad Episcopatum vel ad Diaconatum admitteretur. Bene autem Bellarminus Libro Primo De Clericis, Capite a 3. veram excutiens eorum Sancti Pauli verborum intelligentiam, non dubitauit affirmare tu Sententia Catholica Ecclesia semper verba illa Beati Pauli ira intelligenda esse docuis, ut prohibitum sit, Sacris oriundus mitiare eos, pu quouis modo Ag mi fuerint. siuam sententiam probare possumus tribus argumentis. 3His ergo subinde illam optimε probat: N primo quidem S
ctis ex Literis: secundo ex tempore, quo Sanctus Paulus haec scripsit: tertio ex auctoritate Patrum, qui semper hunc locum de Monogamia ita intellexerunt, ut non liceat. Episcopum vel Diaconum creari eum, qui duas uxores , etiam diuersis temporibus, habuerit. Inter hos ergo Patres, post Tertullianum ac Sanctum Epiphanium, testimonio etiam utitur Ambro . Eiusque verba sunt huiusmodi t Tertullianus Libro Primo Adriarem : Quantum Fidra detrahant, quantum obstrepara sanct
tali Nuptia fecunda , d ciplina Ecclesia . re prascriptae, soli Cdeclarat, cum Argamos non sinit nasiuere', cum viduam allegi in ordinationem , nisi univiram , uan concedit . Quibus Te Diuiliani verbis illico subdit Bellarminus: Neque dubium est, quin yer Agamos intelligas eos qus duas uxores habuerunti, nousimul, sita unam post alteram . Nam de hae Digamia in toto Labro loquitur 3 hortatur enim marem suam , ut, sie marmo, non meas secundas Nuptias . Si ba hasti in Libro de Mangamia,fς in Libra de Exhortarione Castisatis . Et paulo post: 'Lprimus Haere si s p. Catharorum, et siua ad Sacerdotium tradita
fum , propter eminentiam celebrationis Sacrorum , ea aqualiter Uferri aὰ omnes putauerum s cum audierim, quod oportet Episcopum irreprehe bilem esse , unius uxoris virum, continentem s ρ militer es Diaconum,mPresbyterum . Re vera enim non βρώpis sancta Dei praedicatio post Christi aduentum eos , qui a Nurtys . mortua 'sorum uxore, secundis Nuptiis coniuncti sum, prorter excelleutem Sacerdotii honorem ac dignitatem . Et hac certo
Sancta Des Ecclesia ctim simceritate obseruas. Hac ille . Via perissime
473쪽
CAPUT LXXXXII. 437 aperti me loquitur de Digamia plurium uxorum successiva s cum Λeon gamos appellet , ροι,.murma uxore , aliam ducum s scum Carbaras reprehendat , qui ex hoe loco Pauli etiam linos imterduebant sicundas Nuptias . Hinc autem Bellarminus ad Sancti Ambrosij testimonium ita progreditur: Ambrosius Libroi o. Epistola 8 a.: ad Ecclesiam Vercellensim , tractans hunc locum Pauli, Vmus uxoris vir : Qui inquis, Coniugium ueraue ris, culpam non habet coinquinari , sed praerogativa exuitur Sacerdotis . Et paulo post: Similia habet Ambrosius Libro Primo iri OFws Capite ultimo, s Latro de Dignitate Sacerdotali , 'te 4. BXXIV. Secunda pars, ex indubitatis illis Ambrosi j testimonijs a me
summatim deprompta, haec erat: Vt Monogami etiam illi, qui . viventibus etiamnum suis uxoribus , Sacros ad Ordines promoti essent, nihilominus ab usu Matrimonii deinceps abstinere in perpetuum deberent. Quocirca hinc praesertim aperte refellitur Matrimoniorum usus , qui Arialdi tempore apud Clerum Mediolanensem pariter ac Graecum vigebat. Qualis vero apud Mediolanensem ille tunc esset e hoc iam vidimus piaesentis Libri Quarti Capite 3.Num. I. Qualis item apud Graecum tunc esset: me profecto non poenitet hoc iam- Cduduin e Doctissimi Bella tmini Libro Primo De Clericis didicisse . neque nunc pudet eius hac de re verba hunc in locum afferre. Cum ergo Capite I s. ipse contenderet , Coelibatum iure Apostolico rectissitne annexum esse Sacris Ordinibus, itaut nec ducere uxores, nec uxoribus antea ductis vii 'liceat post Odidinationem : positivo quidem iure, sed antiquissimo & aequis sum, di quod nullo modo expediat ut hoc tempore relaxetur stum vero duos sibi ad refelIendum proposuit errores ; unum
Graecorum, alterum Lutheranorum. Ac de Graecorum errore
sic inquit: Prior error est : Oportere Clericos , antequam ordi- Pnes Sacros sumptant , υxores ducere a quia post Sacros Ordines susceptos non luti id facere 3 re nimis magno periculo fornicania ρ αρο- . qui sine τxore usuis .imius erroris aliqui auctorem factum Nicolaum , unum ex septem primis Diaconis. Sed ,
quidquid de hoc sis, constat ἡ ' Iantium hune errorem expresia iacuisse .ὶDe qam sic Beatus Hieron mus initio Libri conrea Vigia lotium resPro nefas , inquis, Episcopos sui sceleris dicitur hab
474쪽
re confortes it si tamen Episcopi nominandi Funt, qui non ordinavi ADiaconos , ausi prius uxores duxerint, nulli caelibi credentes dicitiam , iiDehinc, vero Bellarminus ipse sic prosequitur :Hunc errorem receperunt Patres Conci Trullam circa Annum Domam Septingentesimum s ut patet ex Canone l3. ubi profana illa Synodus dAmnat nominatim Canoues Romana Ecclesia , scontrarium statuit nimirum , ut Clerici ante Subdiaconatum uxores ducans , oe cum eis visam postea , in Sacris Ordinibus constituti. Tempore huius Synodi carpis mos Graecorum , qui nunc est . Auctus autem est s confirmatus tempore Leonis Noni , quando ibsidium Graecorum a Latinis maxime crevit in multu gabis Articuus . Vnde extat Liber Humberti Cardinalis, eo tempore scriptus de hac re contra Nicetam Albinem , qui hunc: rem Graecorum tunc acerrime defendebat. Et aliquanto post Synodus Trullana Canone siexto prohibrii, ne Episivi , Presbyet ri , Diaconi, aut Subdiaconi , post ordinationem sitam , uxorem ducam : S' Canone quadragesim octauo acipit, ut Episcopus non cohabitet uxori . Sic etiam eodem Capite Bellarminus postea colligit, morem Graecorum, quem nunc habent , non fuisse inimis sexcentu Annu ; G paret inquit ex isdem Auctaribus quos utique multos iam produxerat 1 necnon ex Chi si omo, CHieronymo , s Leone, locis citatis. Et rursus Capitela i. Ad
Tertium t inquit dico , illos Camnes non ese Ullius a probati Conci j . Nam vera Sexta Synodus nullos Canones eidu pretipatet ex Septima Synodo, Actione 4.sis eos Sextam Synodum qu dam Episicopi conuenerunt Constantinopia , s in Palatio Imperatoris I mιani Secundι, quod Trullum dicebatur', Canones stos ediderunt nomine Sexta Synodi. Ceterum hos Canones non solum nullus Romanus Pontis x probauit, sita etiam aperte improbavit Sergius Papa , qui tunc sedebat Ct Beda scribu in LL o De Sex istaribus , in L tiniano : ' Paulus Diaconus L, Piso S. Capite s. De Rebus Romanis . Vocat autem Beda ENyaticam J nodum Caritim illorum Patrum , qui hos Canones ML derunt . Et pauculis interpositis, de Synodo hac Trullana sic addit Non permittit, τι illi Clerico, post Sacrorum ordinum susceptionem , liceat uxorem ducere a sed solum , ut liceat uti uxore ante ordinem ducta'. Et hoc etiam non permittunt Episcopis , sed solam inferioribus Clericis. a m parat ex Canone 6. I 2.
475쪽
439s s. Hactenus pro instituto nostro Bellarminus; ut aperte Adignosceretur, qualis apud Graecos esset Matrimoniorum usus A rialdi nostri tempore, quamque concors ille tunc esset cum Cleti Mediolanensis usu. Accipe nunc , quemadmodum contra talem Matrimoniorum usum , a Ciero siue Latino siue Graeco usurpatum, idem Bellarminus eodem illo Capite is argumentatus fuerit Ambrosij etiam nostri testimonio, posteaquam multos alios patres, tam Graecos quam Latinos, eidem,
illi usui opposuisset. Ambrosius chis utique verbis utebat ut illic Bellarminus ) Libra Primo de O ijs, Capite ultimor Inoffensium , inquit, extilendum'immaculatum Ministerium . nec Bullo coniugali coitu violandum cognoscitis, qui integro corpore, im corrupto pudore, alieni etiam ab stso consortio coniugati , Sacri Minister' ratiam recepistis . Quod ideo non naterim , quia inplerisque abditioribus locis, cum Ministerium gererent, vel euam Sacerdotium, filios susceperunt. Idem in se tota g a. ad Ecclesiam Vrrcellensem r Habentem , inquit , filios , dixit hostolus ι non facientem 2 c. Et in Caput mimum verius tertium in Epistola Prima ad Timotheum : Deinceps , inquit, ab usu formina cohibentur G. Etenim talia in hanc Sancti Pauli Epistolam Commentaria Bellarminus hoc loco inter veros Ambrosij et nostri laetus computabat s ut ego quoque supra obseruabam. XX V. Sed operae pretium est una cum eodem Bellarinino tertiam quoque illam in Ambrosij testimonijs examinare partem . quam ego innuebam, Sex ea simul cum ipso argumentari. Quippe Capite illo is . pro Clericorum Coelibatu, sibi ad probandum propolito , multa collegerat Novi Testamenti pronunciata'; cum probationem suam sic etiam confirmauit: Praeterea in Vetera Tinamento continentiam ab uxoribus vid
mus inprimis fuisse requisitam in iis , qui Deo propinquaturi, vel
rem aliquam sanctam tractamini eram. Nam Exodsii a. prac, Ppitur , m comesturi Agnum Paschalem renes suos accingerent rquo significabatur , m Gregorius exponit Honesta 2 2.supra Euam gelia , debere eos carnis voluptatem edomare , qui Agnum Passehalem comedunt. Exodi i p. cum Populus Legem a Din a cepturus esses ; ait illis. Asoses : Estote parati in dum tertium es ne appropinquetis uxoribus vestras. Quo testimonio utitur Ama
sius Libro Primo de Os iis , Capite ultimo , ad probandam
476쪽
continentiam Clericorum . Atque laoc quidem illud est , quod Aproprie hoc loco nos intendimus; sed nihilominus cum eodem Bellarmino ad uberiorem probationem progrediamur. Su dit ergo deinceps : Item Exori a S. praecipit Deus , ut Aaron ς βu eius , cum ingrederentur Tabernaculum , feminalibus lineis a renibus usque ad femora tectι essent: quo exponit Bedaias Libra Tereo de Tabernaculo , Capite p. sitim catum esse, debere Sacerdotes Novi Telamenti aut virgines esse , aut contracta cum uxoribus Foedera dissoluisse. Item Libri Primi Regum Capite a i. noluit Achimelech Sacerdos dare Dauid Panes Propositionis comedendos , nisi prius intellexisset, eum ab uxore aliquam- gdiu se continuisse : ex quo deducit Beatus Hieronymus in Caput Primum ad Titum , perpetuam requira in Sacerdotibus comunentiam etiam ab uxoribus , qui Corpus Christi , quod illo PMne ' sitionis significabatur, conficiunt, edunt , absque tradum. Denique ex Libro Primo Parilpomenon Capite 2 , Si Luca colligitur , Sacerdotes Veteris Te amenti per vices suas ministrare sebios toto eo tempore , quo mustrabant in Tabernaculo,adomo s uxore abfuisse . Ex quo deducunt Syricius Papa in Epistola ad Himericum ,-Innocentius Primus in EpiIIola ad Victricium , necnon Beda in Caput primum Luca , quod si illi Ctempore , quo.ministrabant, ab uxoribus abstinebanI, omnino δε-cere t Sacerdotes nostra, qui non per vices sed semper ministrant, semper ab uxoritus se contineant. Haec ibi Bellarminus. XXVI. Cum igitur indubitata illa Sancti Ambrosij testimonia doctrinam elusino contineant: cumque pro indubitato simul illo supponatur de Sacrorum siue Graecorum siue nostratum Miniit rorum Coelibatu non aliter unquam iudicalle, quam suis in Libris luculenter S expresse iudicaueriis consequens prosecto est, ut inexcusabilis temeritatis de impudentiae notam euadere non possit, qui eum nihilominus contendat Matrimoni js fauisse Oillis, quae Graeci vel etiam nostrates Sacerdotes unquam usit rint . Negat einim Diuinus ille Doctor , praeci seque negat, eiusmodi Matrimonia fuisse a Sancto Apostolo Paulo approbata, si contracta fuerint ab ijs, qui mox ad ordinem Sacrum
promouendi essent. Negat , eorum usum esse licitum promotis ad Ordinem Sacrum. Eorumque pariter usum congruere negat Ministerio, Testamenti Noui proprio,quod longe
477쪽
maioris est dignitatis &sanctitatis, quam esset Testamenti V Ateris Ministeriuma. Et haec quidem plane iam constant ex ip-ssmet Ambrosij verbis iam supra recitatisis sed planius alia
quanto etiam constabunt, si paulo minutius insuper& accuratius ipsasmet examinemus assertiones Historicorum , quos nobis supra opponebamus.
XXVII.Datius in primis Ambrosum asserebat eius dissensionis constitutum fuisse aibitrum ab eius Patribus Concilij , Constanti nopolitana in Urbe congregati, cui tunc etiam ipse interesset. Hoc autem Concilij nomine non aliud profecto intelligere potuit, quam Constantinopolitanum OEcumenicum, quod sui Bhene computat Baronius Anno Domini Trecentesimo octua gesimo primo celebratum fuit, ic cui centum quinquaginta Episcopi citra omnem controuersiam ea in Vibe interfuerunt . Atqui certissimum etiam ex aduerso est, neque Damasum Papam,neque Ambrosium nostrum illic intersuisse a sed solosi terfuisse Orientales Episcopos fac propterea etiam non alium, ,
quam ipsos, ei tandem subscripsisse. Concilium quippe illud auctoritate quidem Damas Papae s siue per eius Litteras, ab Imperatore Theodosio Seniore ad Orientales Episcopos transmissas conuocatum illuc fuit; atqui non ipsemet Damasus, Cnec alius quispiam ex Occidentalibus Episcopis illuc perrexit.
Et haec quidem omnium etiam Ecclesiasticorum per ea tempora Historicorum consensu testatissima sunt . Quocirca etiam
Bellarminus De Concili' si Ecclesia Libro primo Capite s.
posteaquam Constantinopolitanum hoc Concilium inter Generalia di a Pontifice Romano approbata secundo loco numerasset, ita subdit: Est vero animaduertendum , in hoc Concilio neminem adfulse ex Prouinciis occidentalibus . Siquidem minmasius Papa Roma coegerat Θnodum Occidentalium , atque ad eum locum inuitauerat Disicopos , qui Constantinopoli conum
ram.' τι eo modo Roma celebraretur Concilium plenissimum . Sed quia Patres Orientales iustis de causis Romam venire non potuerunt; accepti Damasius excusationem eorum s s ari s ac
siententiis dua illa Synodi coniumYa sunt, ac si una eademia fuissent . iasque propter huismodi coniunctionem habita est Synodus Constanti potitana una ex OEcumenicis s legitimis Smnodis . Vide Theodoreium Lilro Primo Historia Capite io.
478쪽
LIBER IV. VITA S. HERLEM BALDI,
Hactenus B llar minus . De qua tamen Orientalium excusia Atione paulo aliter selisit Baronius ad Annum Christi aga. Non igitur te vera illic astuit Ambrosius ae propterea ne Concili j
quidem illius Patres dijudicationem illius dissensionis ei soli
XXVIII. Sed illud etiam huc accedit , quod nemo veterum Script rum asseruisse unquam legitur, talem illam dissensionem in eo fuisse Concilio excitatam. Quod si etiam tunc ibi suisset excitata, ibique tunc pariter Ambrosius ipse anuisset: ne credibile quidem videtur, eos Patres ei soli reseruare voluisse hoc iudi cium, quod alioqui de re sane grauissima esset. Sicut enim de gnonnullis alijs minoris momenti rebus ips Decreta unanimes condiderunt, sic etiam uniuersi pariter quaestionem illam dij dicassent. Sed hinc progrediamur ad rationem', qua Perm tus Ambrosius a Datio dicebatur sententiam in uxoratorum fauorem Sacerdotum pion uncia sie.
XXIX. Pe sectio vita inquit non in cassitare , sed in Araritate camsictit. O rationem plane irrationabilem , atque Ambrosio in dignissimana . N, ut nihili prorsus ab ipso faciendam, sic etiam nihili proi Sus ab ipso Licham i Q. iidni vero caeteroqui Am/brosus similiter ob eamdem rationem Virginibus . quae Sa- Ccrum ad Volamen admitti cupere hi, conce ibit , ut una vice
Matrimonium contraherent Etenim, secundum illud Ap stoli , quemadmodum vitae pellectio non in castitate, ita ne que in virginitate consistit, sed in charitate . Quidni veto praeterea ille Sacris etiam Ministris concessit, ut non solum semel nubere possent, sed etiam iterum ac tertio, quinetiam toties, quoties Laicis licitum esset Non enim solo primi eius Matrimonij tempore , sed omni prorsus tempore per sectio vitae, secundum illud Apostoli, consistit in charitate .
non autem in castitate. MXXX. Ptiusquam tamen acrius Datium absurdis eiusmodi conlecta rijs urgeamus, percommodum profecto ac perutile erit luc lenter explicasse, quemadmodum perfectio vitae spiritualis, se cundum rei veritatem, atque secundum Apostoli Pauli sententiam, consistat in charitate. Praeclare autem Bellarminus De
M mbris Ecclesia Miluantis Libro Secundo, qui est De Monmcta, Capite sodando, sic doccbat: Sunt autem hoc loco ann Ii tanda
479쪽
tanda quadam . Primum illud est , veram perfectionem in iam Aruare consinere . Perfectio enim uniuscuiusique rei in eo posita est, o mi sim ultimo quam arctissime comungatur. Ruu autem hominis Deus est et charitas vero maxime unit hominem cum Deo, mxta illud Prima Ioannis quano, Qui manet in charitare , in Deo manet, ' Deus in eo: ta' ad Colossensis tertio, Charitas svinculum perfectionis , id est vinculum , quod , ligans hominem cum Deo, hominem reddu perfectum vel ut Chrysonomus exponit vinculum , quod, ligans es' continens in homine omnes vidimus , hominem reddu perfectum . Vt enim Jpiritus humanus li- νι-continet omnes humores es' paries, alioqui dilapsuras ; ita BSpiritus Sanctus , inhabitans corvi nostra per charitarem , contianet omnes virtures , alioquι facile dilapsiuras . Guod etiam idem Apostolus ostendit, cum ait Prima ad Corinthios i 3. Charitas
patiens est , benigna est , s qua si quuntur . Itaque Irenaeus Lia o Quinto , ante medium , exponens illud Apostoli Prima ad Thessalonicensis estimo, Vt integer spiritus vester es' amma 'corpus construetuir , dicit, iam nem perfectum tribus constare, compore , amma, S' Spirisu Sancto , inhalisante per charitarem .' enim , si desii ei corpus vel anima , erit imperfectus in genere natura ; ita , si desis charitas , erit imperfectas in genere moris. CQuo modo locum illum Pauli intestiunt etiam fere omnes Grari, C hysiostomus, Theodorems, OEcumenius, Theophylactus, 3' cum eis Hieroumus in Epistola ad Hedibiam . Quaestione Ultima . Denique , quod charitas sit Christiana perfectio, ex eo patet, quod ad eam omnia referuntur . Matthai ra. In his duobus manditis iniuersa Lex es c. oe Prima ad Timotheum i .Finis praecepti
XXXI. Subinde vero sic etiam prosequitur: Nota fecundo, ex Beato Tiama in Opustulo De Persectione , quatuor esse gradus char tatis , proinde etiam quatuor ese gradus perfectionis . Dicitur Uenim perfectum id , cui nihil deest in ordine ad aliquem finem . Quare non repugnat , aliquid esse perfectum , cs imperfectum , si comparemr ad Aersos gradus, seu etiam fines. XXXII Hos igitur etiam gradus seu fines ille assignat . Sed quinniam primus ad ullam creaturam, secundus autem ad piaesem tem hominis vitam non pertinet; eos ego propterea praete mitto, meque ad tertium dc quartum recipio. Tertius gradus
480쪽
LIBER IR VITA S. HERLEMBALDI, 6ὶ subdit ergo Bellar minus) diligere Deum , non quantum est A
d ligibilis , nec quantum potest cretura quatitit.absolute diligere . sed quantum potest creatura mortalis , quae a se remouit omni ditimi amoris impedimenta , c, totam se Dei obsequio conseremuit. Om in hoc gradu versantur , imperfecti sunt respectu Aemitorum ; sed perfecti respectu aliorum hominum , etiam iustorum s piorum .
XXXIII. Et rursus: Quartus gradus est concludit ille in diligere Deum.
non quantum est diligibilis , non quantum potest creatura vel a solute vel in hac mita diligere ; sed tamen ita, τι nihil aeque aut magis quam Deum diligat , id est, nihil admittat contrarium dia plectioni. Et hic graias praceptus est omnibus, s quamdam ha su persectionem , licet respectu superiorum μ ιmpersectus . Vnde Prima Ioannis fecundo dicitur : Qui seruat verbum eius , - ἡ in hoc charisas Dei perfecta est . Et tamen Man is. Domi nus ei, qui dicebat sie omnia pracepta struasse , au : Si vis per
fectus esse s vade , vende omnia se. Loquimae enim Ioannes de isto quarto gradu s Dominus autem de remo . XXXIV. His ergo per nos item praemunitis, si nunc quaeramu&, quo sensu Ambrosius opinione Datijasteruerit, perfecti opem vitae, non in castitate, sed charitate cons stere secundum illud Apos Ctoli Pauli testimonium, pro charitatis virtute, quin etiam vi tutum Regina , tam luculentum N palma re ; non aliud profecto respondere posset Datius . quam locutum essς Ambr sum de vitae perfectione unicuique homini ad aeternam fatu-
Iem necessaria; Npropterea locutum etiam esse de charitate secundum eam tantummodo perfectionem , quam Bellarnabnus proxime in eo quartu gradu collocabat. Certe autem ita
prorsus eumdem illum Apostoli locum probati etiam Interpretes communi consensu exponunt, nec aliter eum ipsemet
etiam exposuit Ambrosius, tam in Commentario si tamen Dipsuis re vera est, ut superiore Numero a i .excipiebam in quania libro Quarto, Epistola 3 3. prope finem, ad Virginem Sacram scribens Demetriadem. Si ergo A mbrosus ex eo Apostoli linco , in eum , quem Datius dicebat , modum argumentatus suisset ue nonialiud profecto perfectionis genus in Sacris Testa-nienti Noui Ministris necessarium esse supposuisset, quam quod in unoquoque Laico necessarium esset constat, ut aeter