Arati Solensis Phaenomena et diosemea graece et latine ad codd. mss. et optimarum edd. fidem recensita. Accedunt Theonis Scholia vulgata et emendatiora e Cod. Mosquensi, Leontii de Sphaera aratea libellus, et versionum Arati poeticarum Ciceronis, Ger

411쪽

3 3 ANiri Ad vfas, oret Es e RITIeATVers. I. . αρχώμεσθαὶ cim. Alex. Suom. V. p. 397. αρε-- . Stobaeus ecl. I, 3. p. 3. ubi laudat Arati versus I - αρχω- , soletnia entore. , ἐ- ἈρωονJ Si re peris emendationem Berialiaest in epist. ad Reis uni ad cale. Vit. Reificii p. 38 . propositam in Manethone VI, 737. N δη τον δέ τε μῆθον ακιεν ἡ ρητον ἐάσω, putem, hic a Manetlaone Aratup esse expressum, ut passim ab ho r Seriptore. Aliter tamen eum locum constituit Dorulli. ad charit. p. 34s. Stob. LLουδέκοτ' et pessime - οῦμεν. Emendatiora haec dabit Heerentuν, collega mniunctissimus, in 'ova eclogarum Sicilinei, recensione. . Ceterum notum est TMophiu illi q

412쪽

monuiti

Vers. I a. οι κaJ Cod. Aug. Stob. omittit Ea post et τετwν ναJ Aure Uit. Arat. p. 27s E. τετυγμένα. παρ- εχημένου χρόνου αντὶ μέλοντος, ῶς παρατε ποιητi: Elia- ναμη τελέσαι τε, - ἡ τετελεσμένον ἐτίν. CL Diosem. v cas. Apud Plutarchum l. l. leguntur quoque Arati versus II. a. ut hodie exstanti Vers. I 3. Ἀνθασιν, ἀράων οφρ κ. r. λ. J Hane Iesti nem recepi ex cod. Mo . . sarotius quoque malebat ώραιων.

413쪽

Φών, ἀντὶ σοῖ QA. Plutarchus. l. l. monens, Eudoxiam Aratiun docere, Venient et aestatgm indirari stellis, laua flat Arati verses 16. 'II. ra. ex quo colligat aliquis, eumvs I quem non subiecit, ita intellexisse, et equidem eum e cod. Mosqu. restitui . liuino fortasse letisse Qώων. At GD-m reseremium est ad antecedens 'μύνοιεν. Vid. Di seni. vs 2 S. Sistaeo monerulum, qui e xscripsit Plutarchuni.

ese Arnauit Lecti . Graecae magae coni. ITN. p. 136, quae est vulgaris loquenili ratio, quoniam pluralb neutrum vatura praecessit. Sed optimus quisque veterum Graecorum loquitur, ut noster. v. Dorullae ad Chariti p ss4. Abresch. Animaduu. ad Aeschylum I; p. 334. Lupolis ah Herodian.

Al. I. l. At in Admonit. ad gentes p. 4TD.-τω. In v εssa lectionibus Stephani est ἱλάσκωντα , pro ἱλάσκοντα , quod unum puto e versu praecedenti, ubi est φυωire p res et ΘανααJ Cod Mos l. χαρμα, quod eum Oνειαρ eoniunxit auctor Hymni In Cererem us ais. siue, ut legi lubet h. v. mischerlielitus V. l. In Mitione noua, quam huius hymni curauit nuperrime, cum zνιαρ. μέγα θαυμα de

roes, Pineunt, Orionem, alios, intelligit. Nonnulli ad Iouem ipsum reserunt, et explieant αὐτὸς ηπι προτέργ τἐνεαι qui et ipse es et pruna prepago; cui quidem interpretationinuet Grotius. Iupiter sit sol nonnullis et ρωτογόνος. Milii neutrum sussieit; sed potius arbitror, locum esse 'eor. mptui, et pro valgato legendum esse AΘΟΣ' - προτέθν

414쪽

Vers I9. ἐόντεςJ Alsi ἰόντες, quod in probauit Eum Schol. ad h. l. carotius, quoniam sermo est περὶ απλανεων, de stellis fixis.

U. 2ς. συνεχες J Η. Stephanus συννεχές. Grouus et iam monet, lueram v geminandam esse. , Equidem tamen aliter septio. συν, per se positum, et in camposittis saepe produci, doeuit Dorulli. Uann. crit. p. 3 3. Ita recte Iegitur in Nicandri Alexipharni. v s. 3oa. ο' συνεχέως ἀδινν. ves . Γυῖα δὲ πίμπρησιν, το δὲ συνεχες α όον ἄσθμα συνει,ες. Suffragio suo tuetur quoque Brunci . ag Apollon. Rhod o L 27 I. p. s . et schol. Arati ad h. l. I nino litem v in fine vocis solet produci, cum sequitur voealis litera, ut docentlisca satis multa Homeri, in alium. vlam collecta a Da esio Niscess. eriti. p. 136 sq. Idem tenetulum est de reliquis literis liquidis. Producunt nimirum vocalem breuem, licet nougeminetur. cc Biunxh. ad Aestas. Septi a lia. Theb. vc4M. Hebine ad Apollod. p. I IO. Nicias ad Geopon. proinoem. p. 2. not. 2. Similiter de ominanda litera I apud Romanos statuiti Burmann. ad Phaedrum I, 3I. 13. Attamen ecentiores lias literas geminarunt; quare in his sequamur bonorum codicum auctoritatem.

415쪽

ρεύουσι, ταχα δια το καρτερώτατον ει ι - γενν ν τον παμααουρανον έρώοντα - συνέχοντα, μηποτε Ω δια του τοιο σου ὀνόματος παρεμφάγουσι το ἰσοδια τον του παντος οὐρανῶῖαπο του τῆς σφύρας κέντρου, ἐν ω ο αξων ἐμβέβλητα , ατά- λαντος Δρ τις-ωομπος, ο μή, οπι - Ἀρατος τουτοδηλοῖ λενων. Αὐταρ οτ etc. usque ad us 23. cs Aristot. de communi animal. moti cap. 3. qvi etiam putat, iabul. de

Atlante axem mundanum denotari. .

Aera per gessidum tenuis deduci rite axis Libratumque regit inuetio catiline muttilum, . Sidereus circa r-dium, quem voluitur Orbis,

Hoc dixere axem, quia motum non habet vlliin , Ipse videt elao volitantia cuncta moueri.

amvar est περιδινε τα , signifiratione neutrali, ut Aνεὐειν. V. vs. 336. et Brunck. ad Apollon. Rhod. I, 6i3. Valchinnaer ad Theocriti Adoniaz, P. 28. Vers.

416쪽

dens

418쪽

σεις των πατρίδων.

qui versias ex Arato adumbrati sunt.

419쪽

Arvum dicere, σπείρης ἔπιμερθε φέρεσθαs τας αρκτους, alia quis colligat, eum legisse φέροντ* pro φύοντα . Quod tirumen inde apparere, nondum mihi phrsuas. Postea tamen vidi, Cod. quoque Uratin. φεροντα exhibere. Paullo ante Cod. Barberin. habet: Mυρίος ἔν pro Mυρίος ' Q. Vers. 48. πεφυλαγμsicit ώκεανοῖο J eauent fit,i ab

versu μὲν , quod excipit in sequenti αλην δε, esse re-eentiorum Graiecorum loquemli rationem pro 'ν μὲν Θίραν - την Ω ετέραν monet Misce ad Theocrit. VI, 46. Vers. 6α περιτέμνετ J Schol. Mo'. περιτελε- . f. si . αναπαύετο δ Margo Oxon. et Uratita Cod. αποπαύετ . Idem reperi in cod. Mosqu. et apud Hipparch. l. l. p. IT3 Ε. Pro παρ' cod. Vratia. πρός. Verss. set. s3. Reprehendit hos versus Hipparchus I, 6. P. ID A. B. monens, non spiram, sed catulam Draeonis interiectam esse inter utramque vrsam. Vers. s4. Eκ δ' αΘιςJ Grotius emendabat D r aerumς. d. Bari, erin. ἐκ δ' αὐτῆς. Verum ἐκ δ' αἶσιο est et apud Hipparchum L a. p. I74K Tκῶν reserendum est ad sp,

rema

n . s6. Ἀδα δύο κροτάφοις, δυο ομμασινJ Sext.Εni p. ado. Mathen . V, 98. p. 334. sequentem versim Iaudat. late exhibet r-δύο κροτάφους, δύο δ' ομματα

420쪽

IN AR ATI PHAINOMANA. v. 47---62. 387Vers. 6o. Laborat hic versus in edit. Steph. et Oxon. praua interpunctione post &εια. Nobiscum faciunt Hippa claus I, 6. p. I 8o C. D. et Grotius. Pro νεια- Cod. Urat . νειατν. At deest plerumque in hoc eod. Iota subsemptum.

De Horizonte explicat Achiil. Tati cap. 22. p. I43. Iqq. cap. 33. p. I 6o D. Aliis de hoc loco idem placuisse. docet Strabo lI. p. I 6a. Almelou. παν γαρ το τμῆμα το απο του μεσηαβρινοῖ ἐπι δύσιν δύσις καλεῖτ', καθαπερ - το του ορίζοντος ἐμικυκλιον ' οπερ M.' Aρατος ἐπισημώνετ . Alii de arctico circulo com tant; v. Grol. et Scaligeriani ad Manil. I, 663. P. TO-74. Hygin. poet. astron. IV, 3. et schol. Gro. tius quidem haec habet: Sensus est: ,,Draconis caput arcti. ei cireuli peripheriam tangit, quod verum in eleuatione cnidi, ad quam Eudoxus, quem Aratus sequitur, haec scripserat. Arcticus circulus, qui hic describitur, alius neotermcis, alius veteribus. Neotericia est circulus, per polum Zodiaci circa mundi axem ductus; veteribus erat cireulus per intersectionem horizontis et Meridiani circa axem deseri,

Bb a plus,