Arati Solensis Phaenomena et diosemea graece et latine ad codd. mss. et optimarum edd. fidem recensita. Accedunt Theonis Scholia vulgata et emendatiora e Cod. Mosquensi, Leontii de Sphaera aratea libellus, et versionum Arati poeticarum Ciceronis, Ger

421쪽

388 ANIMADVERSIONES CRITICAE 'ptus, indefinitae magnitudinis, qui, quia semper horagon tem attingeret, prout regio vel septentrionalius vel austra lius esset sita, variabat. Quod ut probetur, et vicissim loes,

Aratum illustrantes, illustrentur, hos auctores proseremus. Proetus: ἡ μὲν γαρ αρκτικος κύκλος ἀφορίζει τα αει θεωρουμένα. Et alibi: οἱ δὲ αρκτικοὶ μεταπίπτουσι κατα τα με- - ἐλαττονες γίνοντα3. Τοῖς μεν γοψ προι ἄρκτον οἰκουσι μείζονες οἱ αρκτικοὶ κυκλοι γίνο σαρ Του γα φωνομένου, αναγκν, κώτον αρκτικον κύκλον τον ἐφαπτόμενον του ὁρίζοντος μείζονα αεὶ μαλιςα γίνεσθα κ. ri λ. Hyginus etiam hos versus una cum Ciceronis interpretatione in poli declaratione citati

capella lucide ait: Verram ex para is primus is est, . qui et semper avarens, et contingens eon is mitoris numquam merses Gurgit, 'tentrionalis circulas perhibetur, ex eo. quod cum ceteris, quae promentur, etiam sidera septentrionis inelussit. Et alibi: Ab G mundi cardino ad Dravonis emput, quos iani notaueram, usque yd storis circulam pem venire, lineant dixi. Et cleomedes de Arctico et Antarct

co: ουτοι δε δια τας τῶν κλιματων διαφορας αλοι παρ αλοις

εἰσὶ μείζους, ηολὶ ἐλάσσους γινόμενοι, κs 4 τέλεον αφανιμενοι. Et Strabor oι αρκτικοι μητε παρα πασίν εἰσι, μήτε οἱαυτου πανταχου. Vide Scaligeri Maniliana. Selioliastes hunc locum non videtur intellexisse. ' Locum hunc Arati imnuit, et cum 1rotio explicat Leontius: G ου δέ φησι περὶ σώῖ Δρακοντος, ότι ἐκείνου κεφαλη κατ' ήκεῖνο τὸ μερος έτὶ του ουρανον, καθ' ο οἱ τε ανατολά ,-η δύσεις μίγνυντμ αλληλοιο lege: αοῦ μους ' δηλον ποιεῖτοq, οτι την κεφαλην του Δρακοντος ἐν τῶ μεγχω τῶν αῶ φανερῶν βουλεται εἶ s. OLτος γαρ κρου μόνος δια της βοράας κοινης τομης τουτε ανατολι- κου νμικυκλίου του ὁρίζοντος του δυτικου την περιφοραν ποι- M'. Circulum arcticum veteres sphaeris non inseri ebant; nςque enim poterant ob varietatem. Nam breuitatis ratio,

quari Gellius ex Varrone affert friuola est, qui in eo quo que

422쪽

que ereat, quod polos cum circulis consum at , ut et Isido-.rus III, 36. - Ηis a Grotio notatis addere liceat Cleo- mei . de Meteor. I, 2. viii agitur de quinque circulis paralle. Iis, de aequatore, de duobus tropicis, de armco et antam ctico: ἔ-τερον δε τουτων via. τῶν τροπικων πάλιν ἔτεροι γραφοντα M' ων ο μὸν βόρειος καλεῖτ* άρκτικός ' ὁ Φέναντιος αυτε ανταρκτικός. Obτοι δὲ κατα τας τῶν κλιμάτων διαφορας ἄλοι παρ' ὀλοιο εισι μείζους ἔλασσους γινόμενοι, νυνὶ τέλεον ἀφανιζόμενοι. Κοψ μ, Dθα μη αφανιζοντα , τογμὲν αόρατον αυτον lege αυτῶν εῖν , ταν δ' αφανη. Item I, s. p. a I. αρκτικον γαρ εῖνη κύκλον δεῖ καθ' ωας, τον τα ἀειφανν τῶν αυιον περιλαμβανοντα. It. I, p. p. 33.

κλοι ἄρκτικοι αλοι παρ' αλοις γίνοντα , κατα τας τῶν Οριψόντων μεταπτώσεις pro varietate Inientium . Δεῖ γαρ τοῖς αρκτικους, τα παρ ἔκαςοις ἀειφανη ταν αςρων περιέχοντας,

γράφεσθαι πόλW-λας ματι τω παρ' ἱκάςοις ὁρίζοντι. sa. e. polo et intervallo, quod apud singulos ad sinientem v ue est. Nam, ut ad hunc locum monet Bal reus p. I9 S. Geii malus centro et interruallo describitur. Ad describendum igitur arcticum pro centro habemus polum mittuli, pro imervallo vero spatium, quod in regione quaque inter polum et . finientem patet. Quanto itaque minor est poli eleuatio supra finientem, tanto minor est circulus aesticus. Τοῖς μὲν οἶν πλησίον τῆς διακεκαυμενης προς μεσημβρίαν ο&ῶσιν. μαχμοι γίνονται οἱ αρκτικοὶ, δια τὸ κή 'ν εγκλισιν του κόσμου βραχεῖαν εἶναy, - τον πόλον προς ολίγον απο του ὀριψοντος ἐεφρμένον φώνεσθη. Τοῖς δὲ προς αρκτε κώρ πλησίονος κατεψυγμενης, αναγκη, ημὶ τοῖς αρκτικοῖς μεγχους εἶναμ ηει τὸν πόλον αξιόλογον εχειν το απὸ του ὁρίζοντος σφωμα 'ηλὶ τον κόσμον ακολου ς ἐπιπλειςον ἐγκεκλίσθη. Plura de his circulis polaribus vid. ap. Balsoreum ad Cleomed. de Meveor. p. Is I. Isa. Latini hos circulos sxos in omni clini te putant, et eiusdem nia itudinis; aliter longe Graeci.Ηine error Manilii, Hygini, et Marti capellae, quorum illi

423쪽

wo ANI MAD VII RSIoreas o Rr aere AElios circulos in partibus a polis abesse voluerunt, ' quoniani Eudoxus, cuius illi sphaeram legerant, eos in Cino toim dem partibus abesse a polis scripsit; his circulum arcticum a Draconis capite describi voluit, quandoquidem ita si desermpius in elimate, ad quod Aratus Phaenomena sua composuit. Graeci arcticum cireulum describi aiunt ab eo ipso puncto, in quo semicirculus septentrionalis meri sani finienatem intersecat. v. scalig. ad Manil. et Leontium. Vers. 63. Τῆς δ' αὐτοῖJ Grol. malebat My αυτου, viri nisque ακλίτως. Cic. de nat. Deor. Il, 4O. p. IO3. T. XI. Bi p. haud procul legisse videtur: αγχου, viz. κεφαλῆς, non male. Schol. quoque explicat: πληπιον τῆς κεφαλης. Consert eum nostro Apollonium Rh. l, 739. Arriatii. gr. L p. 139. Ceteriam pro αντολή Cod. Uratin. habet ἀνατολή, vi idem versu sectilenti legit ri pro της. Vers. M. Simili oratione, alia de re, utitur Xen phanes ap. Sexti Ein p. adu. Mathem. p. IS6.

Respicit nostrum Hygia. poeti astri II, 6. cf. Manil. I, 32I. a 3 a. et Avienus. f. 63. οὐδέ τινι θ Ex coniectura Stephani, quam eon. scinant marg. eis. Oxon. cum Coclit. Moslu. et Barberin. Priposterior in sequentibus male habet πόνος. Cod. Urati . Εd. Ald. μινι. Oxon. οὐδ' επιν, ut et ecl. carotii. Emendabat autem carouus in notis ωκάν. Basu. I 34.

424쪽

IN ARAT X PHAINO MEAE A. V. 63-73. 39 Vers. 69. cois. Hatin. εις - codd. Mosqu. et Bariae in. ἐπ' ὀργυιην, quod est usitati . nee milii videtur improbani nin. In eodem cod. Mo u. μέσσου - καρμου, qtrae eineri latio Attali, ut discimus ex Hipparch. I, T. p. 38i qui doeet, In omnibus coclicibus legi μέσσου - κα-ρροω. Atinius retulit tiειτεροῖ in versu To sequenu ad καρ - νου , ut poetam errore liberaret. Nam, quae Aratus habet de pede dextro, tot elligenda esse de sinistro, monent Astronomi. Vid. Hipparch. l. c. et I, a. p. I74 Schol. δεεμ τορου eandem ob causam coniunxit cum Δρακοντος, ut sit pro βορειοτέρου, quod dumina est. Grotius ad Germanicum p. q. malebat:

Obstant Hipparchus l. l. et codices, et Avienus. Eodem modo vetus sphaera ap. Fabrie. B. G. Vol. I. p. 469.

'U. TI. α ναυAJ Ita Basil. Is 34. soti Bandin. Idem expresserunt Cicero et Germanicus..danii. I, 326.

in parte ex ana clarist volat orbe corvina.

aduersante metro. Διονυσος lemni Cod. Mosqu. Uratisi. ed. Ald. schol. Apollon. l. l. et Alex. Aphrodis. Recte. Cur Διόνυσος in Aάνυσσος mutarint eisitores, nescio; penultima enim longa est apud optimum quemlue. s. 73. υπου ετ κεκμηκότος J Stephan. et Oxon. in marg. έπιςρέφετα , quod ecliuilem non damnem. Cod. Mo'. κεκμηῶτος. Ita et Vrati au.

425쪽

νέατο . Posteritas est quoque in cod. Barbe in. et Urati . Vers. 83. Διγενει, ambit, eireuniit, monente Reiskio ad Theocrit. XV, 82. p. 24 I. Est vocabulum proprium de ste, Iis. v. Marklanis. ad Max. 'tr. p. 694.

426쪽

elao sphaera vetus at Fabric. Vol. I. p. 469. v. T.

tui legit quoque αὐταρ pr ἀταρ. Ve f. 88. παρακεκλιτα J Ita dein, sensu postulante, pro vulgato περικεκλιται. Reperi in mam. Oxon. et apud Leo tium de sabriea sphaerae Arateae: οτι τα γένεια τοῖ κατ' αλτὸν Scorpionem οφεως παρακεῖτη τε τεφάνω παρακεκλιτα legendunt esse . iam coniecit AmalL lere gr. II, I. p. I 4 .uem tuetur cod. Vratin. Vers. 9o. ἐπιδευέες J Quosdam libros habuisse gπιμεμφέες constat ex Hipparcho I, 9. p. I 83 Attalus de paruo stellarum numero intellexit, quae chelas ormant. Attali interpretationem secutus est Germanicus:

Vers. 96. Historiam Ulixinis Aratum ex Hesiodeis c Gν.

427쪽

Vers. 9T. χειρι habet sphaera vetus ap. Fabri B.

Seliosiasten et Germanicum legis. χειρὶ, putat carotius. Idem in marg. Oxon. Νilhil muto. Xερσὶ est quoque apud Manethonem Apotet. II, 134. I 33. - ςαχυας τ ἐν χερσὶ φέρου- σα Παρθένος. f. 98. Hyginus poeti astron. Aratus Virginem Aseraei et Aurorae filam misi nat. Astraei pro Gerari emendat e cod. Ins. G. Modius nouantiq. lefit. cap. II Proκει- Aufh. viti p. 276. κεινον, quod placebat Amalilo lect. II, I. p. I 4C.-Aclud. Τat. Isag. I. p. 323 B. qui et iam de Astraeo consulendus est. cod. Vratis. pro or ουν τένος legit ωουν γόνος. Vers. 99. ώρων αρχα-J Auct. vii . pag. 276 B. et Achill. Τat. I. p. I 23 B. αρχίον. Haud male., U. I . λόγος γέμενJ Sic recte Steph. et Florent. et eod.Mo v. et Vratin. Male , inuito metro, Oxon. et aliae. Versio I. ἈνθρωποιςJ Ita bene Steph. Morel. et Irotico l. HOR. αν δνων. Ald. Bas. IS 34.-Oxon. errore Oper rurn ανΘρι-ους. Mox in cod. MOR. ἐπιχθονὶ pro cπιχθονί .

Moret. Steph. et Oxon. πολυμεμφέος. . - . . .

428쪽

Vers. III. isti post βόες Stephanus primus inseruit ex Stobaeo strin. 34. Gros . malit λαοῖς, et v s. II 3. δικαιοις. Cum de partitione agrorum lat. Huerputes omnes loquantur, equidem cum Grotio putem, hic integrum versam excidisse. Ut hodie legimus, suspecti mihi sunt v s. III. II 3. Grotius tamen malebat credere. veteres διακρίσιος de par. titione agrorum intellexisse exissimo. Avienus:

429쪽

erit. c. IX. p. 38 . et Tymutatio praest ad Orph. de Iap. p. XIl. cum Hebrnio opusc. Readem. Vol. I. p. 9 s. aut interpolatum aut recentioris aeui scriptorem esse existimo

Versi I 23. I 24. Κ nostro Horatius Od. II, 7. 46 sq.

A as pare um peior auis tulit Nos ne urores . mox daturos Progeniem vittiosiorem. '

κφ; Librarii animo obuersebatur fortasse Hesiodeum illud 'ρργ. II. vs I99. δ' οὐκ εσσεται αλκῆ. Supra quoque . Arato us 3 I. idem librarius aliquid ex Hesiodo assinxerat. Oxon. Marg. κακῶν pro κακου. Cod. Uratis. κακόν. Vulgo ' σε ανθρώποισι. Equidem in priori hemistichio secutus sum cod. noscou. Vers

430쪽

Vers. I 3I. Stosae is sermon. XLVIII. qui laudat usI3o-I32. habet χαλκόεργον.pro'κακόεργον, quod ibi in margine legitur. Versum, ut hodie legitur, exhibent tres codicisa viro docto in Muh. MT. Uol. IX. pag. I IT. eonsulti. Max. D r. Dis . XXX. p. 333. habet έτεκτ αντo pro Mαλκευσαμσο. cs Dauis. ad cic. de N. D. II, 63. et Arnalis. leth. gri II, I. p. IAI. Cic. interpretatur: furorier..In έχαλκευσαντο est Paronomasia curn χαλκείη vs I 3 . quam haud raro apud Graecos reperias vid. Abresch. annot. ad Aeschyl. T. I. p. 3TO. Bru h. mi Aristoph. a. I. p. 142. T. III, 14s m. Vers. I 32. Εἰνοδίφ/J Groti not. Geman. malaiae νοβίην. De carnis bovinae esu possunt conserit, quae habet

Boclaan..Hieron T. I. l. II, 32. p. 3I4. ἀρ-- ρων. Arato praeivit Hesiod. Εργ. v /G3. βοωτ'αροτῆρα. Semsum totius de virgine loel ex Arata sie revillisit Hygin. Poeti Astr. II, as. Hanc Hesiodus Iouis et Themidis siliam dicit;

Aratus autem, Astraei 'et Aurorae filiam existimari, eodem tempore suerit, eum aurea . secula hominum, et eorum principem suisse, demonstrat; quam propter diligentiam aequitiitem Iustitiam appellatam; neque illo tempore ab hominibus exteras nationes bello laeessitas esse, neque navigio quemquam usurn esse, sed colendis vitam agere consueuisse. Sed post eorum obitum qui sint nati, eos minus officiosos, magis auaros coepisse fieri; quare minias Iustitiam inter homines suisse eonuersatim. Denique eam pervenisse usque eo, dum diceretur: heu, heu ferreum bill amneum, ut Fr. Modius nouantiq. leeh. c. I 2I. e codd. nis ut

Arat. I 3o. genus hominum natum l. Itaque iam non potui se