Historia philosophiae Graecae et Romanae

11쪽

CODua, aeq'Iam norim atqDeilomini dignitatem, aequum ad placita perseqMenda momentum esse scito Ceteriit adnotationuit duplex genus est, alterram interpretationi inserviens, cle quiDus nodo licuim est, alteriim criticunt, quae maximam partem incinamine positae sunt. Etenim ubi praesto erant editiones pectatae, fidenter eas secuti Aiunus, Velut in Platone et Aristotele, aliis. In ceteris autem scriptoribus quantiunper subsimomini penuriam lice Dat propria Mi- Derva textum ii Vocatur asinare et ad meliores lectiones instruere conati sinuus.

12쪽

Divemlitis exeniplis cum redormior novam editionem desideraret, venementor id quidem doleri limi erat quod Henricii Ritteras, Vir a-cisSimus, operam suam ei libro detrectamiam putavit, iiiii ante hos duodeviginti annos, cum ambo iliae versaliamur, ita auctor et palmulas exstiterat, ui opere iectu partito ipse locos eligeret, sisponeret, commentaretur, ego philologicam quam Exeris et criticam operis partem

susciperem et si ii passim addendum videbatur, id ducerem. Sed iucumtissimum hocstit Ilom consortium cum Vel propter separata, domicilia dentio iniri non posset, et cum Pittemis aliis negotiis ita distentus esset, ut novae editioni curari et molestiam recusare deberet, nini relivium erat quam ut ego solus lio onus suinem et quantium meae vires Valerent sustinerem. Feci igitur 1od facienduam emit in libro quasi noVo et meo, hoc est mutavi ia italu mutanda videbantur, consilit tamen Rittero et prini libri dispositione nonnisi in relicta, illures et utilitas aliam rationem commendare i-

13쪽

VIII

l aniau. Ita uiuit in spMii inde lucratiis sum,*1od indicem locomini plenissimum, qui priori editioni p. 555-609 su Diectus erat, eum tanta in longitudiat parmin pririlesse videretur, reieci: quo spatio ita usus sum, ut ii priore editione paulo succinctius tractati essent plitiosopni, nominatim lato et Aristoteles, si nunc pluri Dus locis indulgerem, in Aristotele etiam logicae coimpendi interposito priama, nilosopuia alogica separata Praeterea prioris editionis vestigia resimi in Ionicis, quo nunc secundum

temporis rationem disposui, cum antea distinctum esset inter eos 1 ex uno principio mutabili et eos pii ex uno multisve principiis immuta Diti Dus omnia repeterent. Aliquaniann novavi etiarn in Heraclito et in Empedocle, ubi

nova ni annis Dagmenta accesserrant, etiam in

Pythagoreis et in Epictu eis ac Si Dicis, deni pie in Philone Plotio et Pi oculo, uui alia item amplificanda, alia aliter sisponenda Vide Dani ur.

Pro indico illo locomam reiecto DreVem nunc imdicem fontura su Dieci et praeter nunc alium indicem temporinna, ut qui diversariun 8cnolammpliilosopli aequales fuerint, qui Dus temporiIm intervalli singuli separati, facili conspectu iudicari OSSet. Vimariae a. 1856.

14쪽

INDE CAPITUM.

Cap. I. Ionici.

6. Diogenes polloniates . 97 Archelaus . 69-728. Hippo . 3. 49 Leucippus et Democritus M

CU. II. Pythagorei.

1. De Pyinagora et do societate ma goreoriim 91-1012. Doctrina Pythagoreorum inprimis Philolai .... 102-128

CU UI leatici et Empedocles.

1 Xenophanes . 29-140 2. vi menides . 41-1523. Zeno . 53 1584. Melissus . 159-1665 E edocles . 16 180

Cap. IV. Sophistae.

1 D arte es doctrina Sophistarum in universum 181-183

15쪽

Cap. V. 'ocrates et Socratici minores.

1 Socrates n. 19 2102 Cyrenaici. a. De Aristippo ceteri a Cyrenaioomin principibus . 11. 212b Cyrenaicorum doctrina in universum 213 17 o. neodom . 218 d. Hegesiaci . 19e Annioeret . 2203 Cynici . 21-2284 Megaraei. a. Euclidea 22 232 h. uDulide 233c Diodomis onus . 34-236d Stilpo . 37-240 Alexinus . 2415 Eliaci et Eretriaci 24 245

Cap. L Hala et cadensita vetus.

b Xenocrates . 295-MIo Polemo . M

Cap. VII. Mistoteles et Peripatetici.

I. Aristoteles.

a. De Vi eius a scriptis . 30 305 D. De pnuosopnia in genere ei quo paribus . . M MIO IAEgica . 12-319 d. Prima nidosopnia . 20 30 e. nysica . 331 343 c. iliaca . 344-3522 Aristotelis esseipulast Eudemus et neop Mina . 353 55

16쪽

Cap. VIII. Sceptici.

1. De vitia scriptisque 'renonis et Timonia Q. n. 362 3632. Placita Eepucoriam . 364-370

Cap. IX. Epicurei

C . . Stoici.

I. Zeno ei quo schola Cleantnes, Chrysippus.st. De vitas et scriptis omni . 391-3M l . o nilompnia in gener eiusque partibus . 4 95 396E LOς- . 397-403d Pnysica . 404 18 e. inica . 19-4272. Stoici posteriores. a. oetnius. aeno Tarsensis. Diogenes abylonius . re Panaetius . 29-431 E. Posidonius . 432-4M

CU M. Actulamici novi

I. Do diversis Academiis . 4362 Arcesilas . 437-4413 Carneades 442 4484 Philo. Antioonus . 449

Cap. H. Philosophia Romanorum.

I. De initiis potissimi te auctoribus pndosopulae G-

17쪽

Cap. XIII. Ἐcepties recentiores

1. I i principibus huius sectae n. 902. Placita laonii Seepti oraim . 491 M

Cap. XIV. Platonici et nilagorae recentiores.

1 Philoestulaeus 00 5172 Apollonius Tyanensis . 18. 193 Plutarchus . 20 5244. Numenius . M M0

Cap. V. Novi Platonici.

18쪽

Diog. L. I2 Φιλοσοφίαν δὲ πρῶτος νόμασε Πυθαγύρας και εαυτιν φιλόσοφον ἐν κυῶνι διαλεγόμενος Λεοντι- Σικυωνίων τυραννω Φλιασίων, καθαφησιν Ηρακλείδης ὁ Ποντικός- μηδένα γαρ εἶναι σοφον θρωπον αλλ' η θεόν.

CL Cio Tusc. V, 3 Quintil. Inst. Orat. XV, 1, 19. ain et FWhagoras non sapientem ae ut qui ante etiam fuerunt, ae studi met sapientias vocari volute Clem. Mox Sudin I, p. 300 C IV, p. 77 C, et in Platono n. 252, not. a. Anto Pythagoran oo-φo sive σοφιora dicebantur vlicunque vi te alimia aut cogitati nibus suis apte proserendi prae ceteria excellebant, velut poetae et legislatorea v. Diog. L. I, 12 sq i.

Diog. L. t 13. Φιλοσοφίας δε δύο γεγόνασιν ἀρχαί, ό τε απο λαιμανδρου και Ἀπι Πυθαγόρου, το μεν Θαλο διακηκοότος, Πυθαγύρου δε Φερεκύδης καθηγη- σατο καὶ ἐκαλεῖτο φμεν ωνικὴ οτι Θαλῆς Ιων ων Μιλήσιος γάρ, καθηγήσατο Ἀναξιμανδρου, φδε ταλικναπι

Πυθαγύρου, - τα πλεῖστα καταπην Ιταλίαν εφιλοσόφοσε.

14. καταλήγει δε Ἀεν εἰς Κλειτόμαχον καὶ ρύσιππον καὶ Θεοφραστον ήχε'ταλικὴ εἰς Ἐπίκουρον Θαλο μεν γαρ Ἀναξίμανδρος ου Ἀναξιμενης, ου ναξαγορας, ου Ἀρχέλαος ου Σωκράτης ὁ τὸν ηθικὴν εἰσαγαγών, ουοῖτε δελοι Σωκραικοι και Πλάτων ὁ τὴν ἀρχαίαν Ἀκαδημίαν

συστησάμενος, ο Σπεύσιππος και Σενοκράτης, ου Πο

19쪽

Mκαδημίαν φιλοσοφήσας, οὐ Καρνεάδης, ου Κλειτύμαχος και δε μεν εἰς Κλειτύμαχον. 15. εις δε ρύσιππον ουτ καταλήγει Σωκράτους Αντισθἐνης, οὐ Λω- γενης ὁ κύων, ου Κράτης ὁ Θηβαῖος ου Ζήνων ὁ Κιτιεύς, ου Κλεάνθης, ου ρύσιππος εἰς δε Θεύφραστονομως Πλάτωνος Αριστοτελης, ου Θεόφραοτος. και μεν γωνικὴ τουτον καταλήγει τυν τρόπον - δε ταλικὴ ουτω Φερεκύδους Πυθαγόρας, ου ηλαυγh λυιύς. οὐ Ξενοφάνης, οὐ Παρμενίδης, οὐ Ζήνων ὁ Ἐλεάτης οὐ Λεύκιππος οὐ 'μύκριτος οὐ πολλοὶ μεν ἐπ'Ἀνύματος δε Ναυσιφάνης και Ναυκύδης, ων πίκουρος.Εn specimen successionum διαδοχῶν philosoplioriana, quibus naulti seripserant, inprinus Sotion, de suo . Pange biete in SeeDod Annal. Suppl. V. p. 211-220, Antistnenes, Sosicrates, Alexander, tui passim liaulantur apud Diog. L. qui sua aetatis moro,nt areor nilosopnus ali altero disciplinam scuolainquo acciperet, ad prisca Tnaletis et Pytnagorae tempora translato plurimum se erant ad chronologiam iistoriae nidosopnicae Oscentam atque tur-Dartilan . Ad Diogenem quod attinet, mimam Iod necessiones ista an eo non ulterius quar ad Drysippum et neopnrastum a io plaumam propagantur; sed videtur ille Alexandrinomun illo-rIInii a nurit nonunati sunt, liquem exseripsisse. Quod sueces-lliones superiorum in 1atuor Sonotas Academicorum sive Platoni- Oram Stoicoririn, Peripateticonina, Epicureorrum exire facit, hoco reserendum Iod in seriora Dus te Inpori tria nonnisi ae luneri mi an turi v. Zumpto e de Beato , philosoph. Sehiam in Assieriti die Suecession de Scholarchm, Con Inentati Reg. A ad Berol. a.

1842 B. 1844, p. 27-119. Clena Alexandr Strona. I, p. 300 C. Φιλοσοφίας

τρεῖς γεγόνασι διαδοχαί, πλυμοι των τύπων περὶ ους

Aliani de eodem argument auctoritatem habes Sequuntur ipsae successiones singulae, eodem ordine I apiti Diogenena le-cureentes; praeteruimam quod post neopnrastum adduntur nomina Stratonis, Lyconis, Critolai Diodori denique, Peripateticorum. .eucippus et Denaocritus et picum recensentur intor 'stagoreos, sic iit apiu Diogenem, praeter eos etiam Protagoras et Trho.

20쪽

1tur ab utroque Heraclitus et Diogenes ApoIIoniates, quoriunGII ab aliis ad Pythagoreos ab aliis ad Eleaticos reser batur, hi Ionicis, ut ii Anaxinienis auditor suisset, adnumerabatur. Fuerunt etiam mi hos et simile eoma appellarent roὐς πο- ρήδην, Diox L. VIII, 1.

lnv IAM 16. ῶν δε φιλοσύφων οἱ μεν γεγόνασι Βογματικοὶ οἱ δε φεκτικοι Λογματικοὶ μεν σοι περὶ των πραγμάτων ποταίνονται καταληπτον Ἐφεκτι κῶ δε ε μ έχουσι περ αυτῶν ς καταληπτων.

Inog. I. I, 8. ἐρ δε φιλοσοφίας τρία, φυσικόν, 5ήθικύν, διαλεκτικύν. φυσικον μεν ὁ περὶ κύσμου καὶ τῶν ἐν τω, θικον δε τι περὶ βίου καὶ τον πρὸς ῆι-ς, διαλεκτικον δε ὁ ἀμφοτέρων του λύγους πρεσβευον . καὶ μέχρι μεν Αρχελάου ὁ φυσικον ν εἶδος ἀπδ δε Σωκράτους τι θικύν ἀπο δὲ Ζήνωνος τοὐ λεάτου τοδιαλεκτικύν. a H. e. in utriusvae paatis rationes explicati Aluus rei repetit Sexti Emp. ypot Pyrrh. II, 13 iam Mast. VII, 16, inti . n. 257. Inter Latinos audimenecam, qui Stoicos so-quitur, Eq. 89 8 Phaosophiae tres partes age dis me et marinia

Titsc. Ab antiqui philosophia usque ad 6 Socratem, qui Arelielauni Anaxagorae disciplillini audi-

1 ae