Historia philosophiae Graecae et Romanae

661쪽

ήγεῖται δρα τι μευ μέθεκτον τῶν μετεχομένων, ταυταδε τω μετεχόντων. γαρ συνελόντι φάναι το μεν εστινξ προ των πολλῶν τι δε μετεχύμενον ἐν τοῖς πολλοῖς ἔν δμα καὶ οὐχ εν τι δε μετέχον, χὐχ Τν αμα καὶ ε κω Inst. Theol. 38. Πὰν τι προῖον ἀπό τινων πλειόνων αἰτίων δι ὁσων πρόεισι διὰ τοσούτων καὶ ἐπιστρεφεται.

καὶ πασα ἐπιστροφη δια των αὐτῶν P ων καὶ Ἀρύ-oδος ἐπεὶ γαρ δι' ὁμοιότητος κάτερα γίγνεται το μεν-εσως ἀπ τινος προελθον καὶ ἐπέστραπται μέύως προς τύ γαρ μοιύτης μεσολὴν τ δε με τρομἐν- προῖέναι δεύμενον μεσότητος δεῖται καὶ κατὰ την ἐπιστροφήν. δεῖ γαρ προς- αλ εώτερα γίγνεσθαι'

ωστε προς τὰ μέσον ἐπιστραφήσεται πρῶτον, ἔπειτα προς τὀ το μέσου κρεῖττον δι' ὁσων Οὐτὰ εἶναι δια τοσούτων καὶ τὰ εg εἶναι ἐκάστοις καὶ ἔμπαλιν.

Apparet hae opposita esse Plotini dootrinae de oontemplatione Unius, quae fieret nullo niedio interposito Magis conspirant cum iis iae ex libro do Mysteri eg excerpsianus . 58, not. b.

563 Plat Theolog ill 20, p. 163. ὀ μεν δ' πρώτιστον καὶ μεθεκτον εν ἐπεκεινα τῶν ὁλων-γsπάρχον ον τῶν μετεχύντων μόνον ἀλλα καὶ τῶν μετεχομένων ε - δων, μνηται δια της πρώτης ποθεσεως, πάντων μεν ἀρρήτως αιτιον ἀποπεφασμένον αυτ δε ε οὐδενὶ δὴ τῶν πάντων ἀφοριζόμενον ουδέ τινα δύναμιν ἔχον ουδε δωτητα συγγενῆ προς τους ὰλλους θεούς . μετὰ δετoει τὰ μόνως περούσιον καὶ μερὰν καὶἰμικτον πρὸς πάσας τὰς πάρξεις νους εστ μετεχομεν με μὰ τουωτος καὶ περ αυτην ποστήσασα την πρώτην οὐσίαν καὶ πλεονάσασα, προσθῆκ τῆς μεθέξεως ταύτης πρώτως νος αύτη δεάπερούσως παρξις καὶ τῆς πρωτίστης νοπης τριάδος δύο ὁ τούτων δντων ν θ πρῶτοτριὰδι, το ενδ καὶ το δντος καὶ το μεν γεννῶντος το δε γεννωμενου, καὶ το μεν τελειοὐντος του δε τε-

662쪽

λειουμένου δει δη - τὴν μέσην αμφοῖν πάρχειν δέ-

ναμιν δι ης καὶ μερο ης τὀ Τν υποστατικόν ἐστι καὶ τελειωτικὸν του δντος. τε γαρ πρόοδος πὀ του ἐνὸς καὶ προς- εν πιστροφη τω - δια της δυνάμεως τι γαρ ὰλλο συνάπτει τω ν το οὐ μετεχόμενον ποιεῖ το

ῖν π του οντος πλὴν της δυνάμεως προοδος γάρ εστιτο ενδ και ἔκτασις επι ὀ δπι θεν δη καὶ ε πὰσι τοῖς θείοις γενεσι προύδων καὶ γεννήσεων αἱ δυνάμεις προκατάρχουσι ' τριὰς ὁ ἐστιν αμη των νοητῶν κρύ

a Nam primum unum, quod Platon Theol. III, P, p. 131 sq., ubi ad bonum Platonis revocatur cf. n. 26M, dicitur eas summa causa ἄρρητος μεν πανr λόγω καὶ ἄφραστος, ἄγνωσro 3 πάοργἡώσει καὶ ἄληπros, sicuti omnium remim principium est, ita primum essunditii in multa unitates, quas totidem deos esse ponit, h. e. primi oratinis deos, nam statuit et infinitum numerram et dis Versissima genera et oi se deomini, M. Plat. neol. III, 1, p. 118.

663쪽

interposuit Proculus esse rδ νοηrόν, quod et ipsi , ut per omnem doctrinam inpertitam rationem sequitur, ad tres classes revocat, et Pontδν, τὸ νοερὸν, et et ro Q καὶ νοερδν, Iongam inde bversariun classium seriem deortu nectens, V. lat. neol. III, 14. - , T rontd maod sensu angustiore dicit , ad tres arsus tria a revocatur, quartam prima est ea quae nostro loco aduInbratur, i. e. Iste amplectitur ro Q h. e. unum secundi oriunis, noda primo uno disseret μεθέξει Οὐ δνros et drae et 3ωναμιν, quae inter utrumque modia est quam triadem in antecedentimis, Iat.

Tneol. III, 7, p. 131 sq. ua retuleria ad id uod Plauoni Phileb. p. 23 D sqq. appellatiar πέρας, ἄπειρον et rardi , ut finis respoIuleat uni secundo, infinitum rο δυνάμει uippo πείρω, denimio mixtum

Plat Theol. III, 9, p. 135 sol. IV, 1, p. 80 in Cratvl. 42. a

principia, per omnes deinde omne deorum, omnes ut stantiarum gradus persecuitur, cf. in Parinenid. VI, 9 sqq. Inst. neol. 1M.πdo τάξις θεῶν ἐκ τῶν πρώτων ἐστὶν αρχῶν, πέρασος καὶ ἀπειρίας - dua' που μεν ὁ πέρας ἐνδυναστευε κα- ην μίξιν, ὁπου δὲ ὁ πειρον. Secunda tria intelligit,ilis est vita quam

appellat intelligibilis ronr ζωή ve aeterilitatis σιών , tertia imtellectus a mundi inteli dilis, M. Hat. neol. III, 13 sqq. in Tim. p. 241 B sqm 26 C sqq.

564 Insi Tlieol. III. Πάσης της νοερας σειρας οἱ μνεἰσι θειοι νόες ποδεξάμενοι θεῶν μεθέξεις, οἱ δε νικμμον καὶ πάσης της ψυχικης αἱ μεν εἰσι νοερα -πὸ εἰς νοος νηρτημένα, οἰκείους, αἱ δὲ ψυχαὶ μειον κῶπήσης της σωματικῆς φυσεως αἱ μεν καὶ ψυχας χουσιν ἐφεστώσας μωθεν αἱ δε εἰσι φυσεις μνον της των --χῶν μοιροι παρουσίας. κάστης γαρ σειρας οὐχ ολον τὸ γενος εἰς το προ αὐτου ἀνηρτησθαι πέφυκεν ἀλλαὰδ ἐν

αὐτη τελειότερον καὶ συμφύεσθαι τοις περκειμένοις ἱ-- νόν. με ὁ πει νοος θεου ξοπται, ἀλλ' οἱ ακρύτατοι και νικώταποι των,5ωw ουτοι γαρ ταῖς θείαις ε σι συγγενεῖς' με πασαι ψυχαὶ μετέχουσι νου του μεθε- κτου ἀλλ' ο σαι νοερώταται τε πασαι σωματικαὶ φοεις ἀπολαύουσι ψυχῆς παρουσης και μετεχομένης, ἀλλ'

664쪽

αἱ τελειύτεραι καὶ λογοειδέστεραι καὶ Ουτος ἐπὶ πάντων

λύγος τῆς ποδείξεως.

Vidos longam a mundo intelligibili mi ad corpora seriem et catenam deorum, intelligentiariun Miunariam neoti, idque per reos gradus praecipuos, quorum extrema sunt affinia, o Institi Thool. 147. πάντων ῶν θείων διακόωων τὰ ἀκρότω τοῖς πέρα- οι ὁμοιουrae rῶν περκειμένων. εἰ γαρ δεῖ συνέχειαν ιναιδεῆς θεία προόδου καὶ ταις οἰκείαις κάστην τάξιν υνδεδέσθαι μοδε - σιν, ἀνάγκη τὰς ἀκρότηrας τῶν δευτέρων συνάπτεεν ταῖς ἀποπερατώσεσιδεῶν πρῶrω δε υναφη ἱ δμotdrηrop. Ib. 17b. υδαμos γαρ αἱ πρόοδοι γίγνονται μέσως, ὀλλα δια4ῶν συγγενῶν καὶ ὁμοιων, τά τε τὰς ποστάσεις καὶ τὰς τῶν ἐνεργειῶν τελειdr me. Materiam ouun Ialon ad infinitam 3ύναμιν revocat, M. n. 563, in iuup. 117 B, Plat. h. V, 17, p. 281, newae em malam esse dici ae necessariani, o M. S sisti Opp. I p. 241 sqq. 251 sq.

Neque corpora omnia infima esse statvit, sed Esso clam aeterna

et media, V Inst. Theo 196 in Tini V, p. 311 B sqq. 321 B; 330 D.

Inst. Theol. 90. ὰσα ψυχὴ μεση τῶν μερίστων βωἐστὶ καὶ - περὶ τα σώματα μεριστῶν I94. Πασα ψυχὴ πάντα ἔχει - εἴδη δ ὁ Θ πρώτως ἔχει εἰ γαραπ - πρύεισι καὶ νοος ὁ ποστάτης ψυχης καὶ αὐτωτ εἶναι ἀκίνοος ων πάντα ὁ νους παράγει, δώσει καὶ το ψυχὴ τη φισταμέm τῶν ἐω αὐτ πάντων ουσιώδεις λύγους 95. Πασα ψυχὴ πάντα ἐστὶ τα πράγματα, πα-ὐαδειγματικῶς μεν τα αἰσθοτά, εἰκονικῶς δε τὰ νοητά μέση γὰρ υσα τῶν μερίστων καὶ τῶν περὶ το σῶμα μεριστῶν τα με παράγει καὶ φίστησι τα δε αἴτια προεστήσατο αυτης φ ων προελήλυθεν. - Πασα ψυχθ

ῆ θεία ἐστὶν θ μεταβάλλουσα ἀπ νου εἰς μοιαν η με-

ται τούτων ἀει μενουσα, καταδεεστερα δε τῶν θεων ψυχῶν h.

a Compositio anima ex substantia individua et dividua smoundum Platonem ad numeros o proportiones annonicas revoc

665쪽

566 Inst. heol. II. Πασα μερικη ψυχ ν' καγένεσιν λη κάτεισι και οὐ το με αίτης νω μενε τοδε κάτεισιν εἰ γάρ τι μένοι της ψ θ εν τενοοτω. ἀμεταβάτως νοήσει ει η μεταβατικῶς ἀλλ' εἰ μεν αμεταβατως νοος ἔσται κώ ο μέρος ψυχῆς και ἔσται ἐψυχ προσεχῶς νου μετέχουσα τουτο δὲ δύνατον.

δε μεταβατικῶς, ἐκ του ει νοοῖντος - του ποτε νο- ουντος μία οὐσία ἔσται. ἀλλ' αδύνατον ταυτα γαρ ἀ

διαφέρει, ῶς δέδεικται, προς--και τοπον εἶναι τὰ τῆς ψυχης κρύτατον αεὶ τέλειον δν,- κρατεῖν τῶν ἁλλων δυνάμεων κἀκείνας τελείας ποιεῖν πασαήρα μερικὴ ψυχη

δλη κάτεισιν.

Q s. n. 565, not. D. - , Η. e. ἀμέσως, L L 17 in n. 564, not. Disputantur naeo advorsus Plotinum, cf. n. 538, not. 539, not. o. Similiter Iam Dilenus V. n. 551. Nostriam conseras in Alcin. p. 227. Otire D κείνους se. ἀποδεξόμεθα ους λόγους , σοι μέρος μεν εἶναι η θείας ουσίας λέγουσι την ψυχή ν, μοι; δὲ τῶ οὶ τὸ μέρος καὶ ε τέλειον, τον ἡ θόρυβον εἶναι καὶ τα πάθη περὶ ὀζso,. alum non a materia repetonat , . n. 64, not. sed ab inclinatione animae v. in Tini p. 335 B. ῶν κακῶν ἐαDr ro sty - ων ζῶον αδειον, s. De malo 226 sqq. 2M sin et in Iamblieno n. ael.

567 In in1. II, p. 92 exti . , γαρ ἐν συν-M- διέξοδος δυνατεῖ τον ενοειδῆ καὶ πλην παριστάνειν

666쪽

φύσιν τι οὐν φαίη τις ει οὐχι καὶ πολλὰ καὶ περὶ τ δημιουργο καὶ περὶ τῶν λλων θεῶν καὶ υπερ το ενις αὐτο λέγομεν περ αυτῶν με λέγομεν αυτ δε κα-στον ου λέγομεν, καὶ ἐπιστημονικῶς μεν δυνάμεθα λέγειν, νοερῶς δε οε . Theol. Plat. I, 25, p. 61. τί οὐν ήμας ενί- σει προ αυτ sc το ἀγαθόν) τι τῆς ἐνεργείας παύσει καὶ κινήσεως τι δε τὰ θεια πάντα καὶ τη πρωτίστη καὶ

ἀρρήτω τῆς ἀγαθύτητος νάδι συνίστησι; ῶς μεντλολον εἰπειν τω θεῶν πίστις ἐστὶν χρος το ἀγα- θον ἀρρήτως νίζουσα τα θεῶν γένη σύμπαντα καὶ δαιμόνων καὶ ψυχῶν τα εὐδαίμονας δε γαρ οὐ γνωστικῶς οὐδε ἀτελῶς το ἀγαθὸν ἐπιζητεῖν ἀλλ' ἐπιδόντας εαυτους τω θείω φωτὶ κώ μύσαντας ουτως ἐνιδρύεσθαι τη γνῶστω καὶ κρυφίω τῶν δντων νάδι. - - δέ γε τῶν θεῶν πίστις ἄπασαν περαίρει γνῶσιν καὶ κατ' αὐτὴν κραν τὴν ενωσιν συνάπτει τα δεύτερα τοι πρώτοις. καὶ τοs- sc τὸ ἀγαθὸν μάλιστα τοῖς οὁσιναπασι πιστόν. - , οὐ συνελόντες εἴπωμεν, τρία μέν ἐστι τα πληρωτικα ταυτα τῶν θείων δια πάντων πλη

ρο-τα τῶν κρειττόνων γενῶν, ἀγαθότης, σοφία, κάλλος τρία δε ὁ και τῶν πληρουμένων συναγωγὰ δεύτερα μενεκείνων, διηκοντα δε εἰς πάσας τας θείας διακοσμήσεις, πίστις και ἀληθεια καὶ ἔρως σώζεται δε πειτα δια τούτων καὶ συνάπτεται ταῖς πρωτουργοις αἰτίαις, τὰ - δια της

ἐρωτικῆς μανίας, τὰ δε δια τῆς θείας,ιλοσοφίας, τὰ δε διατης θεουργικῆς δυνάμεως η κρείττων ἐστὶν άπάσης ἀνθρωπίνης σωφροσύνης καὶ ἐπισυλλαβοῶσα τά τε της μαντικῆς ἀγαθὰ καὶ τὰς τῆς τελεσιουργικῆς καθαρτικὰς δυνάμεις καὶ πάντα απλῶς τὰ της ἐνθέου κατακωχης νεργήματα

a Noo enim scientia pratostabilior est Thool. lat. I, 2b, p. 62. οὐ γαρ ἐπέκεινα πάσης ἐπιστήμη . - , C . miter Gereh. L Phitis. IV, p. 70Med. 2. Idem persemiitur in Alcib. 16 p. 51 sq.,

ubi alannuer fides anto veritatem et amorem eo maxime Praestare

licitur, io sit 3ραγυσα τὰ πάντα καὶ ἐνιδρυουσα φ ἀγαθφ,

omnia fimet in bono atmio ad perseverantiam impellat.

667쪽

568 Phot. nil cod. 18i p. 213 H. -υαμάσκιος την τε ρητορείουοα τεχν=ῖν - Θεων τρία ἔτη ολα διεπόνησε και προθύτη διατριβῶν ζτορικῶν επὶ ἔτη ἐννεα γεωμετρίας δε και αριθμητικης και - λλων μαθημάτων Μαρῖνον' τον διάδοχον Πρόκλου ἐν Ἀθήναις ἔσχε διδάσκαλον της δε φιλοσόφου θεωρίας τε Ζηνόδοτος αὐτω καθηγεμ- θηνη; καὶ αὐτος γεγόνει διάδοχος ὁ καὶ ουτος Πρόκλου, δεύτερα αρίνου φερων και Ἀμμώνιος εν λεξανδρεία ὁ Ἐρμείου δν οὐ μικον μετρω τῶν καθ' εαυτον επὶ φιλοσοφία φησὶ διαφερειν, καὶ μάλιστα τοι μαθήμασι το0τον καιτῶν Πλατωνικῶν ξπητην αὐτω γεγενῆσθαι Λαμάσκιος ἀναγράφει, καὶ τῆς συντάξεως το αστρονομικῶν Πτολεμαίου βιβλίων τῆς μεντο διαλεκτικῆς τριβη τας γει- δώρου συνουσίας την ἰσχυν αὐτω διατείνεται παρασχεῖν,ον καὶ επὶ το τοιαύτy τῶν λόγων δυνάμει πάντα αν- θρώπους, σου ὁ κατ κείνον την γενεαν νεγκε χρή νος, ἀποκρύψασθαί φησιν .a Damascius cognomine Diadochus, nam videt Isidori inscnola Platonici, quae Atlionis erat, successor misso, orati sist Iustiniano I V. Suid. V. -μάσκεος; patria Syrus erat. De exu mi fatis . n. 571. Ex livris praeter excerpta nonnulla et nondum adita exstant ὰπορίαι καὶ λύσεις περὶ ῶν πρώrων αρχῶν, ed Kopy Frcfri ad M. 1826. - V. n. 5b9. - Ab no Ammonio X- stant commentarii in nonnulla scripta Aristotelis, satis illi quidem soDrii, quinus Platonis doctrina, oua tunc obtinebat opinio, cum Aristotelis placuis conciliatur. Erat discipulus Procul et non Damasci tantiam institutor, sed etiam Simplicii Ioannis niloponi, aliorum, V. Fabrio Bibl. Gr. V, p. 704 sqq. Haeses. - Ο s, altilitor Proculi, Marini in schola Acteniensi successor. not. Bibl.

d. 12, p. 568. Vitam eius scripsit Damascius, ex mi libro mina excerpsit notius M. cod. 181 2424 undo do sanatio nui diseiplinae indolo iudicari potest. inprimis attinet hic Iocus, M. 242, p. 568 v. δεερον χρῆμα, ῶς συ φῆς, ἁ φία, προ αυτῶν aωρος, ξ ερατικὴ πραγμασεία, φημὶ με νος ρκἀγω ἀλλὰ πρῶrον ανθρωπους γενέσθαι τους ἐσομένους θεον δρο-

668쪽

De Princip. 2. μαντεύεται ρα μῶν η ψυχὴ τῶν 569ὁπωσμ πάντων ἐπινοουμένων εἶναι ἀρχὴν πέκεινα πάντων σύντακτον πρὸς πάντα fδευρα ρχhν οὐδὲ ἀτιον ἐκείνην κλητέον, ἐδε πρῶτον οὐδε γε πρ πάντων οὐδ' πέκεινα πάντωw σχολὴ γε ρα πάντα αὐτηνέμνητέοπι οὐδ' ολως μνητέον μ ἐννοητέον, οὐδευπονοητέον. 6. Φέρε οὐν τ δεύτερον αὐτο τοOτο κατίδωμεν πως λέγεται γνωστον εἶναι παντελῶς εἰ γαρ τουτο ἀληθές, πῶς ταοτα πάντα περὶ αέτου δια- ταττόμενοι γράφομεν οὐ γαρ ὁ λογοποιοsμεν πολλαληροθντες περὶ ν οὐκ ἴσμεν. εἰ δε ἐστιν ἀσύντακτον τω ντι προς πάντα καὶ σχετον ' προς πάντα καὶ ουδεν τῶν πάντων οὐδε αυτ το νη. αυτ τ τα φύσις αυτο ἐστίν, ν ως γιγνώσκοντες διακείμεθα και ἄλλους διατιοέναι σπουδάζομεν ετ δε αυτὰ το γνωστον αυ-το η γιγνώσκομεν τι γνωστον η ἀγνοosμεμ αλλ' εἰμεν τουτο, πῶς λέγομεν οτι πάντη γνωστον εἰ δε γι

γνώσκομεν , ταύτy ἄρα γνωστον ε' ἀγνωστον γιγνώ

σκεται τι γνωστον - - καὶ γάρ ἐστιν πλῶς τοιαύτη γνῶσις ου ἐκείνου, ἀλλα της οἰκείας ἀγνοίας '

και η καὶ μεῖς γνωστον ἐκειν λέγοντες οὐκ αὐτοs τι ἀπαγγέλλομεν, ἀλλα ὁ περὶ αὐτο πάθος ημῶν ὁμολογοsμεν. . πῶς γαρ κεῖνο γνωστον λέγομεν; ἔνι με λόγω τ ρηθέντι. τι ἀει το περ την γνῶσιν τιμιώτερον εὐρίσκομεν στε δ περ ἄπασαν γνῶσιν εἴπερ ην εὐρετόν, εὐρεθείη δ και αὐτο τιμιώτατον. εἰ τοίνυν λῖν ἔσχατόν ἐστι γνωστιν τῶν ὁπως

669쪽

ποτε γνωριζομένων ' πονοουμένων. και ὁ του ενὸς ἐπεκεινα, πρώτως ἐστὶ και πάντη γνωστον, περ υ- τως στὶν ἄγνωστον, ως μηδε ὁ γνωστον ἔχειν φυσιν, μηδε ς ἀγνωστω προσβάλλειν μὰς ἀγνοεῖν δε και εἰ ἀγνωστον παντελης γαρ γνοια περὶ αὐτ6. και τι περας ἔσται το λόγου πλhν σιγης μηχάνου και ὁμολογίας το μηδεν γιγνώσκειν ων μηδε θέμις, αδυ - των δντων εἰς γνῶσιν ἐλθεῖmia Quod nullain omnino σχέσιν habet. - Damasci non satis est supremum esse idem io Unum ponere, sed dicit illud esse πέκεινα Uiuus, quod cernitur ex sequentibus. Simul tamen velut Unum ab eo consideratur, quippo aod omnia contraria, inso complectatur, ut nullum quod praeter illud sit contrarium cogitari queat.b70 ID. 3. Ἐστι γαρ μείζων απορία, εἰ ὁ νωμινον ' προς τι ν παραβάλοιμεν ς προεληλυθὸς πὸτου προάγοντος, τολο μεν της νωμένης φυσεως ἐξαίρετόν εστι το μη ἀνασχεσθαι τῆς προς τι Τ διακρίσεως οὐδε της ἀπ' ἐκείνου προύδου, ἀλλα περὶ αὐτὸ πεφυκεναι καὶ ε τούτω ἐκεῖνο τι νωμένον εἶναι, ἐν τω, εαυτου εἶναι, ἀλλα του νύς. Is T. AH ἐπὶ τὸ ἐξ ἀσης ἐπανελθωμεν, τι- νο ον οὐκ αν προελθοι την ἔξω ρύοδον ο γε οὐδε τὴν εω πρύεισιν στεο τε μεθεκτον πλῆθος οὐτε μεθεκτον πεφυκε προάγειν, ο μονοειδες ἐστι καὶ ἀδιάκριτον. δει Ουνμ ἐπιμενειν αὐτο τη διακρίσει), ἀλλα φεύγειν προτροπάδην, οὐ νουν τι*εμενοι ἐκεῖνον se. ὁ νομῆἀλλ' Ἀν νουν οὐδε ζωὴν ἀλλ' οἷον ζωήν δε οὐσίαν, ἀλλ' Io osσίαν οὐδε λως πρόοδον, ἀλλ' οἷ πρόοδον . - - οπερ ὁ Ερτι ἔλεγον ταὐτον τὸ εἴσω καὶ τι ἔξω πλῆθος ἐν τω νοητω φαντάζεται. ῶς οὐ ἔξω το νοερου διακένου παντος οὐδεὶς - προελ- θοι νους πας γαρ ἐν ίτω περιέχοιτο νὶ, καὶ ς ἔξω τοὐ ψυχικου οὐδεμία ψυχή περιεχοιτο γαρ ει καὶ ἀτη

670쪽

εν - οἰκείω διακύνω , ἴτω καὶ του νοητο διακύ-

σμου ἐκτδ οὐκ ' αν εχ τ νοητόν. οὐ τοίνυν ἄλλομεν, μεθεκτον ἄλλο δε τι μέθεκτον συνίρηται γαρ καὶ αὐτα δυο δντα πλήθη ει Τ τ άπλῶς τε καὶ νωμένον πλῆθος ὁπωσου λεγόμενον. ὁ γαρ αὐτο καὶ πα- σιν ἐποχεῖται καὶ πάντων ἐξηρη αι. οὐ γαρ ἀντιδιίρηται τι μεθεκτον φ μεθίκτω, ἀλλα προ της ἀντιδιαιρέσεως τεταγμένον τὴν συναμφότερον ἔχει δύναμιν, προωφοῖν ς αὐτον ον καὶ μεθεκτον εἶναι καὶ ἀμέθεκτον καθόσον με γαρ περ ὁ μεθεκτύν, μεθεκτον εἶναι φαντάζεται, καθόσον δε ἀποίου , καὶ μεθεκτιν εἶναι δοκεῖ. II 8. τρία μεν υν οὐκετι κλη

τέον αὐτὰ παθόντα αὐτοῖς δ εἶναι τρισίν, οὐδενος ἄλλου πεφηνότος κεῖ ' πλὴν μεῖς γε ἀνθρωπίνως διαλεγόμενοι περὶ των περθειοτάτων ἀρχων οὐκ ἔχομεν ὰλλως οsτε ἐννοεῖν με νομάζειν --ως, ῶς ἀναγκα- ζύμεθα χρησθαι τοῖς λύγοις περ των εἰς τα ἐπεκεινα ἀνεχόντων του παντος καὶ ζωῆς καὶ οὐσίας πραγμάτων.

a Id quod cum Uno coniunctum est et unitum. - Spectat ad contrarium, io ponebat Proculus n. 561 563 , napugnat vero

Damasonis, ut ceriaitur ex nostro loco. Semaitur in his Plotinum, cuius diotrinam Iamulionus, . 551, et Pri cultis aspermixti erant, non totam animam in mundum sensiuilem descendisse, sed restitisse