Historia philosophiae Graecae et Romanae

641쪽

oontempIatio, non potest deseriM. VI, 8, 19 οὐδ' αὐτοχμήσειέδεις ἰδῶ, δει- ῶς συνέβη λέγειν. Hoc tantum ponitur, nos in conteinplando omnino patientes esse, quod indicat noster locus Is qui conteniplatur so Dabo ola viην εαvrὁ παρασχών. Enn. IV, 4, 2, ct VI, 7, 16. Ipsa contomplatio dieitur tanquam eurietas animi esse , VI, 7, 35. μεθυσθεὶς του νέκrαρος, Vel furor alve ἔκστασις, Enn. I, 9, 11 ἀρπασθεὶς η ἐνθουσιάσας - - ἔκσrασις καὶαπλωσις, vo coraeptio per deum V, 8, 10. π of κατασχεθεὶς φοιβόληπτος η π τινος Μουσης. Animus uno prorsus ouiescens est, neque animus eat neque vita neque intellectus, sed ini nisi

δε υδ' ἐκεινο, σι ιδ 1 oεῖ . Nomio ae contemplatio, dum vivamus in corpore, diuturna esse potest Enn. VI, 9, 10. πῶς υν

δr καὶ συνεχὲς ora tῆς θέας οὐκ ἔτι ἐνοχλουμένω ουδεμία, ἐνόχλησιν το σώμαrυς. Dicit autum se ipsitan aliquati Io Unum conte latum esse, in ovo tamen non potuerit stare quippe inmuncio Enn. IV, 8, 1 extri; l. n. 31 exu.

546 Eunap. V. Soph. p. 1 Boiss Πορφυρίω έρος μεν ἡ πατρίς-- Μάλχος δε - ἐκαλειτο τὰ πρῶτα, τουτο δε δύναται βασιλέα λεγειν Πορφύριον τὀν μύμασε Λογγῖνος, ἐς τὼ βασιλικὸν της ἐσθητος παρή- σημον τhν προσηγορίαν ἀποτρέψας λλ. παρ' κείνω δητhν κραν ἐπαιδεύετο παιδείαν, γραμματικῆς τε εἰς δκρον πάσης σπερ ἐκεινος ἀφικύμενος και ητορικῆς, λθ σον οὐκ ἐπ ἐκείνην ἔτευσε, φιλοσοφίας τε - εἶδος εκματτύμενος - - ολ δε ἀχθεὶς τροπολην παιδείαν και - πάντων ἀποβλεπύμενος την μεγίστην Ῥώμην ἰδεῖν πιθυμήσας, να κατάπν διασοφίας την πόλιν, πεδη τάχιστα εἰς αὐτην ἀφίκετο καιτω μεγίστω Πλωτίνω συνῆλθεν εἰς ὁμιλίαν, πάντων

642쪽

ἐπελάθετο των ἄλλων καὶ προσέθετο φερων αυτον ἐκεω φ. - - ὁ με γαρ Πλωτῖνος τω τε τῆς ψυχης Οὐρανί κα τω λοξω καὶ αἰνιγματώδει των λέγω βα-ρ υς ἐδόκει καὶ δυσήκοος, ὁ δ Πορφυριος σπερ Ἐρ- μαλή τις σειρὰ καὶ προς ἀνθρώπους ἐπινεύουσα δια

ποικίλης παιδείας πάντα εἰς το εὐγνωστον καὶ καθαρονεξηγγελλεν - - φαίνεται δε ἀφικύμενος εἰς γῆρας βαθυ' πολλὰς γο- τοις ὁ προπεπραγματευμἐνοις βιβλίοις θεωρίας ἐναντίας κατέλιπε, περὶ ν οὐκ ἔστινετερόν τι δοξάζειν η τι προδεν τερα δόξασεν εν ' μ δε λεγεται ματαλλάξαι ' τον βίον.a Inio Baianua, oppidui Suriae Turi autem educatus orat, quapropter et ipse Turium se dicit, it Ploti cap. 7, . Falyrae. Bibl. r. V, p. 725, not. Od. an. - Idem areat ipse Orphyrius it Ploti cap. 17. - Cum ad Plotinum venit, 304nnos natus orat, decimo anno Galieni, ut Mus fuerit anno 233 p. Chr. n. sub M. Aur Severo, Pic Suimis V Πορφυρω connulit cum Aureliano. - Fluxu oc ex Homero, scilicet ex aurea illa catena, qua Iupiter universum suspensin tenet viam Neoplatonici ad suam successionem oraequo philosophiae continuinonem roserebant, V. Ivisonia. I. I. ρμαῖκῆ dicitur , quia principium repetobant Hermoto risulegisto V. de Muster Aegyp t. I, 1. - Ipsunam se semel Unum . . summum deum intuitum esse , 6 annos natum, Viae Ploti cap. 23. Mortuus est sub Diocletiano, testo Suida. - Scriptis suis plurinium socii ad coplatoni omni disciplinar staDiliendam et contra propugnatores Christianoriin defendendam in quo studii simul cunctas Graecorrum litteras ansmisscontra Christianos defundenda suscepit, ab iisdem a quiDus pini sopitia infestari solitas. Vomini etiam Christianos ultro aggressus est opore ara Xρeorιανῶ inscripto v. Euseo. His Eces VI, 19. Plotini doctrinam et scriptis lorini emendandis et a rondas a iuvit, V. 1 531, et tractatu suo I προς τὰ νοητὰ φορμαὶ inscripto, quo magistri doctrinam et coarctavit et inustravit. Eoniagis mirum quod a sequiori laus coplatonicis inconstantia arguitur, cf. useu. r. v. IV, 10 lambi. p. Stob. cl. I, p. 866. Quod reserendum videtur ad superstitiones istas heurgicas, quae ea aetato etiam per eoplatonicoruin schol grassari cooperant et ' Livo. εrαλαχεῖν. Iuent . μεεηλλαχέναι. Bolas. εrHMo-

643쪽

mtibus ipse Porphyritia, dum intra aretIOre linxite continerent, fovisse videtur deinde vero cum ab illis sinceriin Plotini doctrinae timendum putaret, qua utatuebatur unicam salutein positam esse in purgatione animae et in contemplatione de aeteriit, coepit ille, iam senex ut videtur, nimio theurgiae tetuli obniti, praesertim epistola ad Anelaontem Aeraptivi scripta, cuius Dagmenta, ex Meldo,

aliis, collecta edidit Gale, anto Imbi de Mysteri Aeg. soLt 2 χ2. De logicis commentationibus Porphyrii, quibus Iogicam insertoriam te omni maxime praeivit, Pranum M. d. b. te I p. 626 sqq.,

do historicia inlle Fra n Historie. GR III, p. 688,1Φ547 Alig. de Civ. D. X s. Nam elio Durius viandam cluasi piirgationen animae per neurgiana, tinctanter tamen et piissiliunda iodam modo suspitiatione pronii ui reversionem verra ad delini lianc arten praestare iii iiiiani negat, i viueas uni inter vitilina sacrauegae ii-riositatis et philosopniae professionem sententiis auernanti Diis filictuare ' linc enim ianc ariem tanqtiam fallacem et in ipsa actione periculosam et legi Dii pri3ni Duam cavendam naοnet, niinc aliter velut iiis laiida tori Diis cedetis utilem dicit esse aiindandae pari animae, non uidem intellectuali mi remini intelligi vilium percipitii veritas, niillas naventium insiluit lines corpo-mun, sed spiritali, mi corporalium remini eapiti nili inragines. Hanc enim aicit per viasdam eoiisecrationestnelirgieas, Ilias teletas vocant, idoneam fieri inue

aptari susceptioni spiritilum et angelomun et ad videndos deos. Ex iiDiis tamen inelimicis teletis satetit intellectuali animae nini purgationi accedere, ito ea in iaciat idoneam ad videndiim seu ni illim et perspiciendae Piae vere sunt. Ex ii intelligi potest qualium

de omina vel via lena visionem fieri vicat thetirgici con- seerationi Dus, in via non ea videntur, lae vere sunt.

Denique animana rationalem sive quod magis amat dicere Intellectualem , in supera ' dies posse evadere,

644쪽

etiamsi uod eius spiritale est viilla neu te fuerit

arte puri tum porro aliteri a neurgo spiritalem purgari aetenil , ii non ex noe ad Immortalitatem aeternuatem vi perveniat quana iliani iam te viseernat a daemoni biis angelos, aeria esse loea daemonum aettieria vel empyrei iusserens angelo mina , et admoneat litendtini alicuitis Genionis amicitia, qtio iiDvectante vel paullulum possu elevari a terra viismi post morten , aliam vero viam esse perni Deat ad angelomina supernaeonsortia cavendam tamen daemonum societatem expressa mi odam modo consessione testatui ubi ducit ani

giam, iam velut conciliatricem angelomina deominam e comi dindat, apiti tale agere potestates negare non Otitit quae vel ipsae invideant pili gationi animae vel

artibiis serviant invidomina, terelam de hae re nat-claei nescio cuius expromens. Conqueritur' inquit, Vir in CIIalilaea Onus purgandae animae magno in molimines ustratos in esse succassus, cum vir ad eadem potens tactus invidia assili rata sacris precibus potentias alligasset, ne postulata concederent. Ergo et ligavit ille, inquit, et iste non solvit. Quo indicio vixit apparere illeurgiana esse tam Doni conficientu ita ni mali et apii deos et apud nomines susciplunam pati etiam deos et ad illa perturvatione passionesvie deducI, las comminiter daemonidus et nomini Diis Appilleius attra Duit 11. Ne litis apint iste orpllyrius, eum ad AneDontem scripsit Aegyptium, ubi consulenti similis et quaerenti et pririlitartes sacrilega et evertit. Porphγr. p. ad net .

sol. 12, a Gale: Ἐρωτῶ δε μήποτε δελη τις λανθάνη σύσα πρῖς ευδαιμονίαν ὁδῖς ἀφισταμένη τῶν θεῶν απορῶ δέ εἰ προς δύξας ἀνθρωπίνας ἐν τη θεία μαντικη και

645쪽

θεουργέα βλέπειν δεῖ, καὶ εἰ μνῆ ψυχὴ ἐκ το τυχών-

τος ἀναπλαττε μεγάλα ἀλλὰ δε και μέθοδοί εἰσιν,λ- λαι περὶ τὴν το μέλλοντος προμηνυσιν διατρίβουσαι. καὶ ἴσως ο θείαν μαντικυ ἔχοντες προορῶσι μέν ου μην εἰα ευδαίμονες προορῶσι γαρ τὰ μέλλοντα, χρη-

σθαι δε αυτοῖς καλῶς ουκ ἐπίστανται θέλω ὁ παρ-ῶν τὴν εἰς εὐδαιμονίαν ὁδῖν ἐπιδεῖξαί μοι καὶ ντίνι κεῖται αυτῆς οὐσία παρὰ μεν γὰρ μῖν λογομαχία τίς ἐστι πολλή με ἐξ ανθρωπίνων λογισμῶν, εἰκαζομένου ἀγαθο0 οἷς δε μεμηχάνηται προς τοκρεῖττον συνουσία εἰ μεν παρεῖται τὰ μέρος τοOτο εἰς

ἐξέτασιν, μάτην αυτοῖς η σοφία ἐξήσκηται περὶ δραπέ

ρίας τον θεῖον νουν ἐνοχλήσασιν ' εἰ δ' οὐ παρεῖται μέν οἱ δε συνύντες περὶ μεν- Ἀλλων τἀληθέσταταλέγουσι περὶ δε ευδαιμονίας ουδὲν ἀσφαλες οὐδ' ἐχέγγυον χουσι χαλεπὰ μεν διαμελετῶντες χρηστα δε τοῖς ἀνθρώποις Ουκ σαν με θεοὶ οἴτ' ἀγαθοὶ δαίμονες.

ἀλλ' η ἐκεῖνος ὁ λεγύμενος πλάνος ' η πὰν ανθρώπων ἀρημα και θνητῆς φύσεως ἀνάπλασμα .

a Favet stemvicis hoc placi in Porph. Sentent. 6. συο ποι- os et alio πελάοει καὶ φῆ ποιεῖ α ποιεῖ, Π καὶ τὰ πελάσει καὶ ἀφ τι ποιοsντα κατὰ συμβεβηκὸς γ πελάσει χρῆrαι. Vitam, iam in hoc corpore gemmis, totain γοητευμα esse dicit de Abstin. I, 28;ad Marceu 33. Inter bonos et malos daemona distinguens hos placandos esse dicit, sed philosopli agondum esse ut libero se ab omnibus sis, via malis daemonibus subiecta sint, proptereaque a tinentiam commori lat et menta sacrificia cilcit. De Abstin. II, 38 39. 43. διὸ συνετὸς ἀνηρ καὶ σώφρων εὐλαβήσεται τοιαύraις χρησθαι θυσίαις, δἰ ων ἐπισπάσεrαι προ εαvrὀν Ου roeoύrους malos genios), σπουδάσει δε καθαίρειν ην ψυχὴν πανrοίως καθαρα γὰρ ψυχρ οὐκ ἐπιτίθενται διὰ τὸ αὐroia i ὁμοιοι εἰ δεδεαῖς πόχεσιν νοκαῖον καὶ τούτους ἀπομε λίττεσθαι, οὐδε προ ημῶς' ταύταις γὰρ καὶ πiosro καὶ τὰ ἐκτὸς καὶ σωματικὰ γαθὰ ινσινενόμισται καὶ- ἐναντία κακά, ὀλίγιστον δ' ἐν αὐταῖς tyrης ψυχροέπιμεχούμενον. Summus deus sacrificiis non honoratur, διὰ δε ινης καθαρὰς καὶ τῶν περὶ αὐτο καθαρῶν ἐννοιῶν θρησκενομεν

646쪽

in rae, avrην δε υφὶώσεις προς ην ων μεγίσrων καὶ κυριωrάτων διάγνωσιν. Mali daemones vel potius omnes daemones et omnino si visiDiles n. o. idem eo discrepant a diis non visibilivus V. noti in quod ex comoro et anima composi sunt ideovio, cive sempitem neque minutauites sunt, uuae simul causa est cur sacrificia a iis requiruntur. De Aust. II, 37 - 39. - , Rati nato sive λογικὀν ad solam anumam refertur. Sententi. 10. ἐν φμεν ορ νοερῶς, ἐν τυχη δε λογικῶς. - Tneologia nutus aetatis

multos ordines eorrum, genioriani angeloriun animarum enumerare

solet Porpti Tius distinguit inter deos visiviles et non visiviles, do Aust. II, 34. 36 inter genios autem et angelos non distinxisso Ldetur utrosuve animas appellans, no nomine amplissima significatione usurpato iv. 37. M. Augustinus nostro loco daemonas dicem Viderea malas animas , quas Porphyrius Donia opponit, in M, nisi putaveris Porptimum in his nomiuiuiis pariana sibi constitisse, aodnaDet priuauilitatem, cui non daemones soleant ab eo ad aerem, dii vero ad Minerem resem , de Aust. II, 38 Ep. ad eo sol. DR - Ubi deos patibiles esse dicit, consentaneum est eum nonnisi de diis visiuilinus Ioves. Quanaquam nequo ad nos neque ad mos genio talis usto n. I descrinitur passio pertinet, emuti nonnisi

nostro loco vulgarum sunt loquendi se uiuui csso, natos genios

deos appeliantem. - Εrrores de diis repetit a salsis opinioninus per malos genios in animos nostros iniectis Ep. ad Anon sol ora, a ;do Austin. II, 40. - Patet eum innuere pnilosophia viam, quam inelargiae via praestauiliorem esse existimat malo genios nauem

647쪽

maidem ali tuai in nos vina censehat, ut possint nobis nocere, ad Marcoli. 21, et de an placari ae tamen bonum nos invitia ulla sequi possumus anstincntia et sortiter onuendo perturuationi Dus. Ad Marc. 34. επὶ σωrηρίας της ψυχῆς ἔrοιμος ἔσο ο ὁλον ῶμα

ἀποκόπrειν. Propterea coinmendat austinentiam a animalious, nos

τίνου κουστοθή γεγονΔ κατὰ τους χρόνους Κωνσταντίνου το βασιλεως' ἔγραψε βιβλία φιλόσοφα διάφορα .

a Ante eum audiverat Anatolium et ipsum Neoplatonicum, v Ε an . . Sopn. p. 11 Bolas. io princeps eat sonolao Asiatica Novomam Platonicoriam, sicut Proculus Atticae CL Z apti Comin Acad. Bero a. 1842, p. 74 sh - Mortuus est suo Constantino, v. Eunap. p. m. Iuliani epistolae ad Iamulicuum sum positae sunt. Eunapius refert eum multa uracula emigae. - . o Scripta eius, quae supersunt, yinagoricam nilosopniam Velintea pretantii vel conceledrant et partes sunt maioris operis, Onamentationum Pytuagoricarum inscripsi Mirum quantum ni libri suporstitionivus omnibus reserti sunt. In deperitiua sunt commentarii super Iatone, Aristotele, et nilosopnia naldaica. Ex Ituris do anima non pauca exstant per L Stonaeum.

549 Proelii in Tini. II, p. 94. Περὶ δε της ν ιμαίωτο - δημιουργίας γράφων se. υμβλιχος μετὰ τὰς

νοητὰς τριάδας καὶ τὰς των νοερῶν θεῶν τρεῖς τρώδας

648쪽

ἀποτέμει τω δημιουργο τῶ ιν. b. V, p. 29s. και ποτῶν Ουρανίων δε χορῶν προεισί τις εἰς τὴν γένεσιν διῶταξις διπλασιαζομένη, ως φησιν ὁ θεῖος γάμβλιχος ἀπδμεν γαρ - εἴκοσι και ενδ ηγεμόνων γενέσθαι δύο καιτετταράκοντα καθ' κάστην στοιχείου ληξιν ηγεμονίας θεῶ γενεσιουργῶν ἀπδ δε τῶν ἔξ καὶ τριάκοντα δεκαδαρχῶν δύο καὶ εβδομήκοντα προεληλυθέναι καὶ δελους ώσαμως θεούς, πλήθει με διπλασίους τῶ ουρανίων, δυνάμει δὲ ἀπολειπομενους δει δε και τα τριπλει -τῶ προύδους θεωρεῖν καὶ τα πενταμερεῖς διαιρέσεις καὶ την - βδομάδα θείαν ἀπογεννησιν ἀνάλογον γαρ τψ κύνω παντὶ και τριχ διεκοσμήθησαν καὶ πεμταχρὶ καὶ επταχ ο ῖνα καὶ εκαστον τῶ στοιχείων κόσμος

και δντως μίμημα του παντdς ή με δὴ σύντομος διδασκαλία περὶ τῶν υπωσελήνην θεῶν τοιαύτη τίς ἐστι κατὰ τὰς διπλst οὐσίας και τὰς διφυεῖς ζωὰς και δα- τὰς λήξεις προεληλυθότων.

a CL Iambl. p. Stob. cl. p. 904. Corοιχεῖα με ων καὶ αἱ ψυχαὶ ο εκληρώθησαν καθ Ἀκάστην Οιαvrην λῆξιν. Respicere videtur lat. Legg. V extr. Poterit ex illis existimari, quantum Neoplatonici non solumineoIogia sua sed etiam numeroriam do trina a Pytnagoreis adsina affecerint ad vulgares do deorum minitiulino opiniones non solum confimandas, sed etiam a lificari las. innulionus nourgiarii eodem studi sectatur, mi scriptor deis steriis Aegyptioriam, V. n. M. Censet illo simulacra, qua de coelo decidorint alvo otiam

quae nutriana manu saeta rite consecrata sint, plena me praesen

θησιν ὁ Σύμβλιχος εν τοι περὶ τῶν ρετῶν, τι εἰσὶ καὶ ἱερατικά ἀρετά κατὰ το θεοειδες φιστάμεναι τῆς

' Ed Basil. πράγμασιν. Illud reeepi ex ed Selineideri, quem in

649쪽

φυχῆς, ἀντιπαρελθουσαι πάσα ταῖς εἰρημένας ουσιώδεσιν οὐσαις ενια - δε ὐπάρχουσαι.

τα ουσιώδεις sunt virtutes intellectuales, quia intenoctua coniunctus est, IIII Oυσία. n. 35, not. D; ερarικα contra imites sunt grinatae, ita uniunt nos omnino, virtutibus igitur intellectualibus superiorcs sunt.b51 Proel in Tini V, p. 34 l. 'Oρθῶς ἄρα καὶ ὁ θεῖος Σάμβλιχος διαγωνίζεται προς τους αὐτα οἰομενους ' τί γα τι άμαρτάνον ἐνήμῖν, ταν της ἀλογίας κινησάύης προς ἀκόλαστον φαντασίαν ἐπιδράμωμεν; αρ' οὐχῆ προαίρεσις καὶ πῶς ἡ αυτη κατα γαρ ταύτην διαφiso- με των φαντασθέντων προπετῶς εἰ δε η προαίρεσις άμαρτάνει πῶς ναμάρτητος η ψυχή τι δε το ποιουτευδαῖμον την λην μῶν ζωήν αρ' ου τι λόγον σχεῖν τὴν οἰκείαν ἀρετήν πάντως δήπου φήσομεν. εἰ δεοταν, ἐν μιν κράτιστον τελειο ρ και τι λον μῶνευδαιμον, τί κωλύει και - μὰς εὐδαίμονας εἶναι -- θρώπους παντας, εἰ ὁ κρύτατον μῶν ἀει νοε και ἀει πρὸς τοι θείοις στίν;

a Id est contra Plotintini et neodomam Asinaeum, auditorem Porphyrii, ἀπαθές re viarrοντας ἐν μιν καὶ ε νοοsi . Iamia, onus eodem in pnilosopnarulo tendebat, quo scriptor de myster. Aeg. V. n. MI, ut animari non idoneam esse evinceret qua perso . . solius inteilectus instratinent ad summi dei contempIatio- non emergere positet. Id maxime agit, ut antinam nostram inopeme e peccatis contantinatam, elicitato oroam deuio uel indemie in urgia nocessitatem legentivus appriγDei.

B52 unap. V. Soph. p. 19. Ἐκδέχεται δὲ τον αμβλιχου διατριβην καὶ ὁμιλίαν ἐς τους ἔταίρους ἰδεσιος ὁ ἐκ

Καππαδοκίας, - - μικρον ἀποθεων Ἱαμβλίχου πληνοσα γε εἰς θειασμον Σαμβλίχου ἐρει ' τούτων γα ουδεν εἴχομεν ἀναγράφειν, τι το μεν πεκρυπτεν ἴσως

δεσιος αὐτὸς δια του χρύνους Κωνσταντῖνος γαρ βα-

650쪽

σίλευε τά τε τῶν ἱερῶν πιφανέστατα καταστρεφων καὶ τὰ των ριστιανῶ ἀνεγείρων οἰκήματα , τὰ δε ωως καὶ των μιλητῶν ριστον πρὸς μυστηριώδη τινα σιωπην καὶ ἱεροφαντικην ἐχεμυθίαν ἐπιρρεπες ν καὶ συνεκέκλιτο ὁ γοθν αεια γράφων ἐκ παιδος ἀκροατης ρυσανθίου γενύμενος μέλι εἰς εἰκοστον ἔτος ξιοει των ἀληθεστέρων λ.

a Cogitandum non modo de vaticinationinus lamblichi, sed

etiam do miraculis, ita illo requentare soleDat. Quanaouam inbraculoriun non omnes aeque trudiosi fuerunt Neoplatonici ouo

pertinet tinponiis quod areat unap. u. SOpn p. 49 sq. Eus Dius, discipulus Aodessi, in conclusione praelectionum praedicare

consueVorat, rasr εχ α ντως ντα, α δ την αἴσθησιν ἀπατῶσαι μαγγανεῖαι καὶ γοημνουσαι θαυματοποιῶν ἔργα - προς λικάς ινας δυνάμεις παραπαιδνrων καὶ μεμηνδrων. Quae pronunti l untii adversus Maxinium, alium Aedesii discipulum qu δια μεγεθος φύσεως καὶ λόγων περπην καrαφρονήσας ῶν ἐν τούτοις αποδείξεων pri argumentis inimicuIa exuidenda putauat. Quo studio quantum indulserit patet ex nisce, in p. 109 δ μεν γαρ χωντι φιλόνεικον ἐνδε φύσει καὶ δυσεκβίαστον τοι φανθεῖσι σημείοeς παρὰ τῶν θεῶν νrιβαίνων εrερα μι καὶ προσηνάγκαζεν. Talam ille rationem secutias eat, cum signa tun ad Iulianum imperatorem vocatum a proniniscendo retinere Viderentur. - in nrysaninius erat discipulus Aedesii, Iuliani imperatoris doctor, Eunap. I. I. p. 49. Omnino Neoplatonici, quo magis Cnristianormi instituta invalescebant, eo magis artificiis istis ineurgicis ipsiquo placitormin moriam professioni latiuula quaerer cogeuantur: ouo pertinent multa uuae nareantur de vitis eorum. Quamouam et ipsi ultro amanant secreta si utare; simuloue fiducia iraculorum tuu ipsius artis neu gicae, cui tantur olim trinuerant, lavefactata fuisse videtur.5. Scriptor de mysterias Aegyptao Oim.

라틴어 텍스트