Historia philosophiae Graecae et Romanae

651쪽

εἶναι ἔχουσιν - σαμως, λως και ἀνθρωπίνη φυχ' κατὰ τὰ ---θ γνώσει πρὸς αὐτοις συναπτέσθω εἰκασία με η οξ η συλλογισμωτινι ἀρχομένοις ποτε πο

χρύνου, μηδαμῶς τψν περ αὐτα πάντα οὐσίαν μεταδιώκουσα ταῖς δε καθαραῖς και ἀμέμπτοις νοήσεσιν αἷς εἴληφεν ἐξ-ῖδίου παρὰ των θεῶν, ταυταις αὐτοῖς συνηρτημένη συ δ' εοικας γεῖσθαι την αὐτην εἶναι - θείων

και - λλων ποιωνos γνῶσιν, δίδοσθαί τε ἀπωτων αντικειμένων τι τερον μύριον σπερ εἴωθε καὶ ἐπι--ἐν τοις διαλεκτικοῖς ' προτεινομένων. ὁ δε οὐκ ἔστιν

οὐδαμῶς παραπλήλ- ξήλλακται γὰρ αὐτῶν εἴδησις

ἀντιθεσεώς τε πάσης κεχώρισται, και οὐκ ἐν τω συγχω-

ρεισθα - η ἐν τω γίγνεσθαι φέστηκεν ἀλλ' ην ἐξ ἀχίου μονοειδης επὶ τη ψυχθ συνυπάρχουσα.

a Scriptor unis libri, ui su Aegyptii Merdotis persona Porpnyrii epistolao, Aneuontem n M6, noti s respondet, auctore

Proculo ap. nonymuin, cuius testiinonitu praefixum est codd.Mss. Ituri de Myster. vula IaniDIionus esse fertur, quod cum imagna Daviluato impugnavit Meiners Comment Soc Gotting.Vol. IV, p. 50 sqq. Nos nonnulla ex eo excerpsimus, ut quiuus rationibus nae sonota ineumae pati ocinata sit intelligatur. Rationem laud ullicere ponens, si quaeratur do veritate non solum auoni dei Verum etiam intortorima deorrum, geniOm etc., omnes dubitationes resutat, quas contra ineuiuiam noverat odipnmus, s n. 547. Sequitur ut neget contrarium inter id iod

patitur ii et maod non patitur ad deos referiet posse, I, 10 21,

652쪽

ἐπὶ τὰ τῶν θεῶν γέννητα ἀγαθὰ μεταφέρομέν πως ἐναντιδr ra. Omnin huic scriptori propositum est, ut superius quod.ae itas ad id io eum eo coniunctum est inserius, velut animam ad corpus, nanoro demonstret, ut ludo no nihil omnino patiatiir, I, 10. Propterea emanatio quaemi non eius actu ori statuitur, unde quid emanat, sed eius uod emanat VIII, 2. π δε ουένος τούτου ὁ υtάρκης θεὸς μυτὸν ἐξελαμψε δι καὶ αὐτοπάrωρ καὶ αυrάρκης.

se. της διαιρέσεως φ απερ πύρησας προς , -- ρ σαν ὁξαν. πῶς γὰρ δὴ λιός τε και σελήνη, κατὰ

τω σου λόγον, και οἱ ἐν Ουραννεμφανεῖς εύονται θεοί, εἰ σώματοι μόνως οἱ θεοί; τι δη οὐ περιέχονται, πότῶν σωμάτων, φαμεν μεῖς, αλλὰ ταῖς θείαις ζωαῖς και ἐνεργείαις περιέχουσι ' τὰ σώματα, και τι οὐ προς τοσῶμα ἐπιστρέφονται, ἀλλα ὁ σῶμα ἔχουσιν ἐπιστρεφόμενον εἰς τὴν θείαν αἰτίαν καὶ τι τh νοερα αὐτῶν και σώματον τελειέτητα οὐκ ἐμποδίζει το σῶμα οὐδεμεταρ παρεμπῖπτον πράγματα αυτο παρέχει ὁθεν οὐδε δεῖται πλείονος πιμελείας, αὐτοφυῶς δε καὶ τρωπον τινὰ Ἀυτοκινητως συνεπεται οὐκ αυτουργικης δεύ- μενον ἐπιστασίας Ἀνδε προς- εω τῶν θεμ αναγωγηκα αυτ έφ' ἐαυτου μονοειδῶς συνεπαιρωενον εἰ δε δεικαὶ τουτο εἰπεῖν, ὁ οὐράνιον σῶμα πρὸς αυτὴν τὴν ἀσώματον οὐσίαν τῶ θεῶ ἐστι συγγενέστατον μιμμεν γὰρ ἐκείνης οἰσης αυτ απλουν ἐστίν, μερίστου δε ἀδιαίρετον, και τρεπτου σαύτως ἀναλλοίωτον - δι περ υδ ει ξ εναντίων κά διαφερόντων με το σῶμα αυτῶν συγκεκραται, σπερ το μέτερον συνίσταται σῶμα, οὐτε η ψυχὴ προς- σῶμα συνεπάγη εἰς ῖν ἐκ δύο ζωον, αλλ' μοι πάντη καὶ συνηνωμενα, δι λων τε λ καὶ μονοειδη και ἀσύνθετα τὰ καὶ οὐρανὸν τῶν θεῶν ἐστι ζοα μεν γὰρ κρειττόνων ἐν αυτοῖς αεὶ

653쪽

υπερεχόντων σαυτως, τῶ δε ἐλαττύνων ἐξηρτημένων της κρειττόνων αρχης κα ουδεποτε αὐτην εἰς εαυτα

κατατεινύντων των ν ολων εἰς μίαν σύνταξιν και μίαν

συντέλειαν συναγομενων και τρύπον τινα πάντων ασω

μάτων δντων κα θεῶν δι' ολου διότι το θεὸν εἶδος ἐν αὐτοῖς πικρατουν δι' ολων τὸν αὐτην πανταχο0 λην

μίαν οὐσίαν ἐντίθησιν. λω μεν ουν οι κατ' ουρα-

νον ἐμφανεῖς θεοί τε εχ πάντες καὶ τρύπον τινα ἀσώ

ματοι a Superior capite demonstraverat distinctionem inter corporato et incorporale non posse ad disserentiam deoriam et daemonum resem, uia nae itione do et linea et tempus et D altera pariedaomones et ignis et avia ad idem genus redire viderentur. Iani vero, cui noli ni a severe, ut ait examinaro hanc distinctionem, eam ipsam transsciet ad ea qua dcinde disputantur. - , Nam patet lateriam non posse sua sponte moveri. - NMnque diibblatio Porpnvri in alia insuper ration nititur. Dicit doo esso sud- stantias puras atque intelligibiles, quae non sint ox corpor et anima mixtae , s. n. 547, not. a et deinde nummii possint esse dei compositi 1aerit. Propterea demonstrandum erat rους κατ' οὐρανόν ἐμφανεῖς μου εινα τρόπον νιν ἀσωμάroυς, 1ae leguntur in

Simillior iudieat de sisserentia intor deos et genios, quamquam concedit eos sinus persectam naturam nauere, idolicet propter corpus iis innaerescens. I, 20 o ro 'φὶ τῶν σωμάrων Ουν ἐπιμελειοθαι

654쪽

629 De Myster Aeg. I8. N δ' ἐξης ἐπιζήτησις - λ

διαπορεῖ, πῶς αυτῶν οἱ μεν εἰσιν ἀγαθοποιοι οἱ δε κακοποιοί. εἴληπται μεν οὐν ἀπδ τῶν γενεθλιαλύγων αἴτη δύξα πάντη δε διαμαρτάνει το ειτος ἀγαθοί τε γάρ εἰσιν παντες και ἀγαθῶν αἴτιοι σαυτως, πρὸς εν τε ἀγαθὰ α βλεποντες ' ἐνοειδῶς περιάγονται κατα τομένον τι καλον καὶ ἀγαθόν. μ ν ἀλλα τά γε πο- κείμενα αυτοῖς σώματα καὶ αὐτα μη χανους σας ἔχει δυνάμεις, α με ἐν αὐτοῖς τοῖς θείοις σώμασι μονίμως εστώσας τὰς δ ἀπ αυτῶν προχυσας εἰς την φύσιν, κωμου καὶ αυτον τον κύσμον, δι' ὁλης τε της γενέσεως ἐν τάξει κατιουσας καὶ μέχρι των κατα μέρος διατειν - σας ἀκωλύτως.

Deos nil mali osscere nocessario ex antecedentilaus conseUID tur, tibi ponebatur absolutum penes eos materia imperium esse. Quod ex geniorum essectibus procedere videatur malum, id revoc tu ad partes materiales eortim ii deoriun effectus in s recipiant, I. I.: οπερ υνο γιγνόμενον του ἄντος γεννηrῶς καὶ σῶμα του σωμάτου σωματοειδῶς μεrαλαμβάνει, οrω καὶ τα ἐνδε γενέσει φυσικὰ καὶ ἔνυχα τῶν ἀυλων καὶ περ ην φυσιν καὶ γένεσιν αἰθερίων σωμάτων ἀτάκτως καὶ πλημμεχῶς ἔστιν ὁπου μεrαλαμβάνει. Sed admittuntur eum niali daemones, ad maο tamen vera eudigia nihil pertinet, III, 31.

Ib. V 23. Πέφυκεν αεὶ τῶν ἀκροτάτων η περιουσία λετῆς δυνάμεως καὶ ἐν τωδε περέχειν τῶν ὁλων, ἐν τω παρεῖναι ποσιν ἐξ ἴσου τὴν αὐτην ἀνεμποδίστως ἐλλάμπει τοίνυν κατα τουτον ὁ λόγον καὶ τοι ἐσχάτοις ταπρώτιστα καὶ πάρεστιν ἀύλως τοῖς ἐνέλοις τα υλα μηδη τις θαυμαζέτω αν καὶ λην τινα καθαρα και θείαν εἶναι λέγωμεν ' ἀπο γαρ το πατρος καὶ δημιουργοντῶν ολων καὶ αὐτὴ γενομένη τὴν τελειότητα αυτῆς ἐπιτηδείαν κέκτηται προς θεῶν ποδοχήν. καὶ αμα οὐδεν διείργει ' τα κρειττονα προς τι δύνασθαι τα καταδεέστερα

655쪽

ἔαυτῶν ἐλλάμπειν οὐδε τὴν λην οὐν φίστησιν οὐδεπη των βελτιμων μετουσίας. στε ὁση τελεία καὶ καθαρὰ καὶ ἀγαθοειδὴς ' υπάρχει ποδ θεῶν ποδοτην ἐστιν οὐκ ἀνάρμοστος ἐπεὶ γαρ ἔδει και τα ἐν γ μηδαμῶς εἶναι μοιρα της θείας κοινωνίας, ἐδέξατύ τινα

ἀπ -της θείαν μοῖραν και η γη, κανην υσαν χωρο- σαι τους θεούς. -τα τοίνυ κατιδο α φθεουργικὴ τέχνη κοινῶς δε μωσὶ κατ' οἰκειύτητα κάστου θεῶν τὰς προσφύρους ποδοχὰς ἀνευρίσκουσα, συμπλέκει πολλάκις λίθους βοτάνας, ζψα, ρώματα ἱερὰ καιτέλεια καὶ θεοειδη κώειτα ἀπ πάντων τ των ποδοχὴν ὁλοτελη καὶ καθαρὰν περγάζεται. οὐ γαρ δη δειδυσχεραίνειν πασαν λη ν, ἀλλα μύνην τὴν ἀλλοτρίαν των θεῶν τὴν δε οἰκείαν προς αὐτοις ἐκλέγεσθαι ς συμφωνεῖν δυναμένην, εἴς τε θεῶν οἰκοδομήσεις καὶ καθ δρύσεις γαλμάτων, και δ και εἰς τὰς των θυσιων ἱερουργίας οὐδε γὰρ ἀλλως τοι ἐπὶ γῆς τόποις τοι δεθρο κατοικοῖσιν ἀωθρώποις μετουσία ἄν γένοιτο ς των κρειττύνων λήψεως, εἰ μή τις τοιαύτη καταβολὴ πρώτη προενιδρυθείη ' πείθεσθαι δὲ χρὴ τοις ἀπορρήτοις λόγοις. καὶ διὰ των μακαρίων θεαμάτωνJλη τις ἐκ θεῶν παραδίδοται ἡτη δή που συμφυής ἐστιν αὐτοῖς ἐκείνοις τοι διδοsσιν. fκοει καὶ της τοι της λης

θυσία ἀνεγείρει τους θεους ἐπὶ την ἔμφασιν καὶ προσκαλεῖται εὐθέως προς κατάληψιν χωρεῖ τε αfτους παραγιγνομένους καὶ τελείως ἐπιδείκνυσι

M s. n. 57. 558. - Do deorum apparitionibus pro vari tato ordinum variis V. II, 3 sqq.

Ib lΙ, II. Osδε γὰρ Ἀννοια συνάπτει τοι θεοις τους θεουργούς ἐπει τί ἐκώλυε του θεωρητικῶς φιλοσοφομτας ἔχειν τὴν θεουργικὴν ενωσιν προς τους θεούς; νυν δε οὐκ ἔχει ὁ γε ἀληθες λως ἀλλ' ὐτων ἔργων

656쪽

τῶν ρρήτων και περ π αν νόησιν θεοπρεπῶς ἐνεογουμένων τελεσιουργέα τε τῶν νοουμένων τοῖς θεοῖς μένοις συμβολων ἀφθέγκτων δύναμις ἐντίθησι τὴν θεουργικον νωσιν διέπερ οὐδε ὁ νοεῖν αὐτὰ ἐνεργο εσται γὰρ λω νοερα αὐτῶν ἐνἐργεια και ἀφ' ημῶν ἐνδιδομένη - οὐδέτερύν ἐστιν ἀληθές. καὶ γαρ μηνοούντων μῶν αὐτὰ τὰ συνθήματα α εαυτῶ δρα τι Οἰαειον εργον καὶ η τῶν θεῶν προς ους ἀνήκει αὐτα. βρρητος δύναμις - αὐτη ἀφ' αυτης ἐπιγιγνωσκε τὰς οἰκείας εἰκύνας, αλλ' οὐ τω διεγείρεμα - της ημετέρας νοήσεως οὐδε γαρ ἔχει φύσιν τὰ περιέχοντα - τῶν περιεχομένων οὐδε τίλεια αὐτῶν τελῶν οὐδ' υπωτῶν μερῶν τὰ λα ἀνακινεῖσθαι- θεν δὲ οὐδ' υπο- χμετέρων νοήσεων προηγουμλως τὰ θεῖα αιτια προκαλεῖται εἰς ἐνέργειαν, ἀλλα ταύτας με καὶ τας ολα τῆς φυτης ἀρίστας διαθέσεις καὶ την περὶ μst καθαρύτοτα ῶς συναίτια ειτα προsποκεῖσθαι χρη, τὰ δ' ῶς κυρίως ἐγείροντα τὴν θείαν θέλησιν αὐτὰ τὰ θεῖά εστι συνθήματα. καὶ Θως τὰ τῶν θεῶν αὐτὰ φ αυτ Ἀνακινεῖται ύα Οὐδενις τῶν ποδεεστίρων ἐνδεχόμενά τινα εις ἐαυτὰ αὐχην τῆς οἰκείας ἐνεργείας.

Similiter I 12 preces non deos ad nos detrahere affirinat, sed nos . deos evehere.

τάξεως - θεσμὸν τῶν θυσιῶν ἐχόμενον ἐπιδείκνυσιν ὰνωθεν οὐ τους μεν υλαίους τῶν θεῶ τους δε αυλους ὁποθώμεθα, λαίους μεν του την λην περιἐχοντας ἐνεαυτοῖς καὶ διακοσμοῖντας, αυλους δε παντελῶς τους ἐξη- μένους π τῆς λης καὶ περέχοντας κατὰ δε την τῶν ιερέων τέχνην ἄρχεσθαι χρη τῶν ιερουργιῶν ποτῶν ὐλαίων οὐ γὰρ αν ἁλλως ἐπι τους αυλους θεους γινοιτο ἀνάβασις ουτοι δ' οὐν εχουσί τινα κοινωνίαν

657쪽

πρις την λην καθdσον αυτης επιβεβήκαοιν οἱ αυτοὶ δ' οὐ και - περὶ Θ λην ἐγγνγνομένων ἐπάρχοvo 'olaν διαιρέσεων, πληγης αντιτύπου, μεταβολης γενισεως, φθορας, πάντων - ἐνυλων σωμάτων. εἰ δή τις τους τοιούτους β λοιτο θεραπεύειν θεουργικῶς, λπε κασι καὶ ἡ την αρχὴν εἰλήχασι ταμν' προσεκτέον αὐτοῖς την θεραπείαν ἐνειοι Οὐσιν αὐτοῖς ἔνυλον Ουσαν. 5. Σκεψύμεθα δ τι μετὰ τουτο συμφώνως τοῖς προειρημένοις καὶ τhν μετέραν διπλην κατάπτασιν με μεν γαρ λ ψυχὴ γιγνύμεθα και ἐσμεν ἐξω του σώματος μετέωροι τε τήνω ' μεθ' - των ἀωλων θεῶν μετεωροπολυεν με δ' - δεδέμεθα ἐν τω στρε ει σώματι καὶ - της λης κατεχύμεθα και ἐσμεν σωματοειδεῖς πάλιν ων ηκε της θρησκείας ὁ διπλοος τρὁπος ὁ μεν γὰρ σται ἄπλοος ἀσώματος, γνος π πάσης γενέσεως, στις ταῖς χρώτοις ἐπιβάλλει ψυχαῖς ὁ δ' ἀναπιμπλὰμενος των σωμάτων και της ἐνέλου πάσης πραγματείας, στις ταῖς μὴ καθαραῖς πρεπε φυχαις μηδεἀπολυθείσαις πάσης γενέσεως. και θυσιῶν τοίνυν τίθημι

διττὰ εἴδο, τὰ μεν - αποκεκαθαρμενων παντάπασιν ἀνθρώπων, , ἐφ ενδ αν ποτε γενοιτο σπανίως, -

φησιν πιράκλειτος, τινων λίγων ευαριθμήτων ανδρῶν, τὰ δ' ἔνυλα και σωματοειδῆ κα διὰ μεταβολῆς συνιστάμενα, οἷα τοῖς ἔτι κατεχομένοις ὁ του σώματος αρμόζει ' πόλεσι τοίνυν καὶ δήμοις οὐκ ἀπολελυμένοις τῆς γενεσιουργου μοίρας και της ἀντεχομενης των σωμάτων κοινωνίας εἰ μὴ δώσει τις - τοιουτον τρύπον της ἀγμστείας αμφοτέρων διαμαρτήσει, καὶ των ἀύλων ἀγαθῶν - των ἐνέλων τὰ μεν - ου δύναται δέξασθαι, τοῖς δε ου προσάγει τι οἰκεῖον.

a Adiectivum fictum ex similitudine Platonis Rep. X, p. 611 D. I, V, 184 iii triplex ousinum genua osso statuitur, mediis Illius Iain hon1inibus positis, vi ex parto corpori pareant

658쪽

ex pario an eo soluti et tiberi sint ideoque duplici doomini cultu indigeant. Ceteriam concedit ille Iidem SQ paucos, I υπερφυεῖrιν δυνάμει το νου χρώμενοι ης φύσεως με ἀφίσravrαι, προς δὲ

Τον χωριο ν καὶ μιγῆ νουν περιάγονrat, mite propterea irreligeant sacrificiis materialilnis sed existimat etiam nos eo non posse se

κοουν ἀποφαίνειν προς πανra aiΦρώπους, ἀλλ' υδε προς Ους αρχομενους η θεουργίας ποιεῖσθαι υrΘρημα κοινόν, οὐδὲ προς τους μεσοὐντας ἐν αὐr . Quapropter cavendum ne ullum deum,otivi qui sunt inferiorum risinum et Oetemram satollites, negligamus aut vilipenotannis unicu 1 suus honos havoninis; ib. 21. Deoriam cultus orando varius et multiplex est a is potestates niundi; D. 22. Daemones custodiunt mysteria, VI, 7. nourgia

unica ad elicitatem via est X, 1. 6. Proelii Is .

Siddas. Πρόκλος ὁ Λύκιος , μαθveth Συοιανοθ, ἀκουστης δε καὶ Πλουτάρχου τοO Νεστορίου το φιλοσύφου ' καὶ αυτος φιλόσοφος Πλατωνικός ουτος προεστqτης ἐν Ἀθήναις φιλοσόφου σχολης' καὶ αὐτο μαθητὴς καὶ διάδοχος χρηματίζει Μαρῖνος ὁ Νεαπολίτης ' ἔγραψε

πάνυ πολλὰ φιλύσοφά τε καὶ γραμματικά .

a Ita appellauatur, quia parentes eius ex Lycia prunati erant, et quia ipse Xanthi in Lycia primum educatus erat Natus vero ipso errat Constantvropoli, V. Marin Vit Procl. 6, anno p. nr. 410, nam mortuus est a. 48b, annos 7b natus, testo Marino ib. 36, cf. Clintonristi Romam Vol. I. ad a. 410. HahHio Plutarchus ei quo domiis Athenis, postulam reliquae scholae omnes in antima hoc philosophia litteramniquo omnium domicilio exstinctae erant, Platonicae philosophiae magna cum laudo studere pergonat. Discipuli eius erant Syrianus et Proculus, qui plurimi eum aestimavant, s. Marin. V. Proes. 6, uult in Conum Acad. Berol. a. 1842 p. 58. 7 suri. Ab Syriario exstat commontanus ad Aristotelis Metaph. in II, XIII et XIV, latina translatione editus, ubi simili atque Proculus ratione doctrinam Neoplatonicam VIIogismis firmaro conatur. o Neapoli Palaestinensi natus, v. Phot Bibl. cod. 242, p. b62 IIooscii. Ed. νίπotε. GH ἐνωδε.

659쪽

Scripsi in vitam magistri, unde iuvauu paue , quae maxime attineDunt, excerpere Neoplaaonici, patrios deorum ritus sociati, in ecclosia pressa tum, ut aiunt, vivebant et ipsos liscipulos, qui nondunt satis explorati erant, et placita sua et saera celabant V. o. 11.22 29. Ipso Proculus priste superauriosam priscae religionis o aera an in periclitanatur et Assienia aliouantisper in Asiam sugere coactus est, in iisdem sacris in operio aciendis et propagandis operam dedit o. 1, Quo factum ut insigni deorum tavore uteretur et precibus suis artibusquo qua callebat magicis inulta miracula

multi interciderunt, sed multi etiam supereunt, inter quos nil sopnam docent potissimum commentarii scriptorum Platonicorum.

Cum tantam operam in antiquis litteris tradendis et interpretandis collocaverit, mirum quod area Marin V. ProcI. 38 εἰώθει δεπολλάκις καὶ ωὐτο λέγειν, ἔτι κύριος εἰ ν, δνα ν ων αρχαίωναπάντων βιβλίων ἐποίου, φέρεσθαι τα λόγια - τον ωαιο- ὰδ ἄλλα φάνιζον ἐκ τῶν νsν νθρώπων διὰ δ καὶ βλάπrεσθα ἐνίους τῶν εἰκο καὶ βασανίστως ἐι τυγχανόντων αὐrsis. Sinisse dictum est Iamblichi do oporinus Platonis, quod provat Proculus, in Alo. 6 p. 11 ὁ νειος γάμμιν - ἐν ἐκ διαλόγοις - Armτην in ros Hidrωνος περιέχεσθαι φιλοσοφίαν. In lin. I, p. b.

660쪽

Ρlat Theol. I, 2. ναγκαῖον δέ ἐστι μοι καὶ - 560 τρόπον ἐκθέσθαι τῆς προκειμἐνης διδασκαλίας μοχν

τινα αυτον ἔσεσθαι προσδοκαν χρη τους κροασομενους'). καὶ την παρασκερον ἀφορίσασθαι καθ' ην ου πρ/ς τους

ημετερους λύγους ἀλλα προς τὴν ψηλόνουν καὶ ἔνθεον

του Πλλωνος φιλοσοφίαν επιτηδείως ἔχοντες παν - σονται. - - ἐνυπασι δε το σαφες καὶ διηρθρωμενον καὶ πλοῶν προθήσομεν των ἐναντίων τὰ μεν διὰ συμ-

βύλων παραδεδομεν μεταβιβῶζοντες εἰς τὴν ἐναργη περι

αυτῶν διδασκαλίαν, τα δὲ δι' εἰκύνων ἀναπέμποντες ἐπὶ τὰ σφέτερα παραδείγματα καὶ τὰ μεν ἀποφαντι τεοον ἀναγεγραμμενα τοι της αἰτίας βασανίζοντες λογισμοῖς, τὰ δε δι' αποδείξεων συντεθέντα διερευνώμενοι καὶ τον τρύπου της ἐν αυτοῖς ληθείας ἐπεκδιηγούμενοι καὶ γνώριμον τοῖς ἀκούουσι ποιο τες, καὶ των με ἐν ' αἰνίγμασι κειμένων αλλαχύθεν την σαφήνειαν ξευρίσκοντες οὐκ ἀλλοτρίων ποθέσεων ἀλλ εκ των γνησιωτάτωντο Πλουτωνος συγγραμμάτων ' - - ταις δε λογικαῖς μεθόδοις πάσαις γεγυμνάσθω se. ὁ κροατὴς καὶ πολλαμεν πω ἀναλυσεων πολλὰ δε περὶ τῶν ναντίων προς--ας διαιρέσεων νἐλεγκτα νοήματα τεθεαμένος παρέστω

a Haud semel indicat se in pnilosophando studiosi tua PI tonem secuturum interpretandum, et criminini Plotino quod suis opinionibus indulgens a Platono in nonnullis desciverit , in Alcio. p. 227 Cre . Ipso vero in Platon inte pretando satia iiDore vagatur. - Cum ex universo loco turn ex novissimis apparet Proeulum magia iam Plotinum et ceteros de ovibus dictum est Neoplatonicos doctrinae logicis argumentis sirinandae studuisse. Nemae Platonia doctrinam propter aliud lineo et Pythagora praestare censet quam quod magis ad dialecticae regulas disputaverit, neol.

Plat. I, 4 p. s.

Ins Theol. 24. Πὰν τι μετεχον του μετεχομένου κα- 61ταδεεστερον καὶ ὁ μετεχύμενον οὐ μεθέκτου.