Bucolicorum graecorum Theocriti, Bionis, Moschi reliquiae accedentibus incertorum idyliis edidit Henricus Ludolfus Ahrens

601쪽

SCHOL. L. ID. VII, - ita.

praos utinna liabet in SeliRec. lin. 2n. , ita Hνεται δε τουτο contra pervorsa in lectionein tritilitain Xλι-vel id quod Heinsius proposuit Dioι δέ, qutin quana illic dosunt. Se t docet illud scholitina, ut I ii olaneriis recto indicavit, liace a praeco dentibiis separari non possΟ. ,, Ista nut m de elior gi fieta sunt ox Tlio oeratois κρεα παρείη nialo inteucetis. Sequens voro do αγῶνι ἐν σκίλλαις notatio docti lioinitiis osso videtiir. D nolin. ,, Illo τῶν ἐφήβων ἐν σκίλ- λαις αγων viden tu in ost nn uon dubentiu confusa o sanano do τῶ

τῶν ἐφήβων ἐν τοῖς σκίρροις s. σκίροις αγῶνι, do Pio Atlion. XI,

95. F. ox Aristod 'ino. Duet n. in Add. p. X. Vs. Im. Ilo, lin. 17. , Orntio ανακόλουθος, quae lariasse Oxpediatur legendo μεταβληθῆναι. - Oool. Particula καὶ ex Gen. h rec pia participit in pro infinitivo posituria est, ut saepius in liis scitoliis post vorinuit dicendi. Cloterunt linoe ultima, ex sequonte

pleniore narentione excorpta sunt.

Vs. 112, lin. 2. Vulgo vortia Fβρος καλλ. ποτ. pro ipsis Alcaei lini obnntur; recto autem Bergicilis suspicari videtur loctionem codicis L. φησὶν ὀτι ita probandam osse ut sola sontentia ad Al-

c nouam resernitur.

Vs. il , lin. 18. Formatn Νείλεω praetuli secundum soliol. XVII, 98, ubi eadona nominis Nili origo traditur. Do Naucrati condita Toupius potissinium conserri jubet Strali. XVII p. Mi Μιλήσιοι) καταναυμαχήσαντες Ιναρων πολιν εκτισαν Ναύκρατιν. I in quo Νείλεως dux Milosioriam Naucratini condentiunt, ipsius Mileti conditori cogno in inis, querit ab alio moni Orari non rnentini. I iodorus I, 19. 63 nonion Nili a Niloo rogo Aegyptiorum derivat.

Spiluentia Goelius pro sessus est se prorsus non intolligor , mutila esse consens. I uel uerus re copto λείως sie: , , scriptuni si isso puto κατ' αi τιστροφM triinspositi otio vocalium νεῖλος pro ναλειος),sivo otinni κατα συγκοπην τοὐ α) καὶ αντιστροφήν. Errori eorto dot,otur o ἐστι. Vorius nos, nisi falli inui , niihil nisi voci ilain μηaddentes. Συστροφ' recentior ibiis est vortex, ut apud IHesy.

602쪽

litam uxor. Ego alia mitione Succurrero maliti. De nanationee s. Nicaenetum np. I'art lie n. e. I l. - n. I . Sciaciliasta non intellexit, optimam lectionem Oι- κεὐροα, clitam ei de X E. etiam in to xtti liabet, pro nona ino proprio accipiendunt e SSB.

- lin. 2. Apparet Verbis qγουν τῆς φας, piae iii E. N. post Aφροδίτης adlia orere tradunt tir, aliam glossam a l Bιώνας portinentPIn coiitineri, es. Gl. V s. 122 - 124, n. 2 l. Aυτῶν, Ῥiod G stelliis in auros in utari jubons, ut ad Plii linum rosorretur, Duobnori assensuin tulit, unico Vertum Est propter praecedens ἐρωμένων. - n. I. Duobneriis consuit aut cum Goolio scribotulum μηδ αλ. κ. λυποῖ ημῶς 11 ποῖ jani oti. Ainstol ), aut dolenda ut aliona et ex lonimato orta, visci in L. Gon. pro illis togatur. IIoc veritis dux inalis, nisi viod ipsum lemmi necessRrio restitii ondiunerat; nam sequentia, et ipsa cormilitiora, verbonini ό δ ορθριος. . . . διδοίq interpretatio IIona continent, ut Seli Ree. si ut sinu novo lemmato vulgo liace excipit. Scitoliasta, iit Veri,n correxi- Inus, locum malo ita interpretatus est ut pillaret gallicinii te inporo alium vontro Simi lii lao ot Artito in Plii lini limitio scrvaiulo succossurum, id quod in scitolio codicis L. apertius dictuna . Vulgati ina ἐγειρομένων ex Sela Rec. transsumpti ina vi dotur. V s. 12b, H n. I 5. Interpretatio προσκαρτέρψγιν ox alio scitoliolin. 3. transsui apta est. Verba προς ἔρωτα πάλην Varionus putat in ali ilio Antholomao opigrana uinto legi. - n. 22. ,, el αυτῶν scit. τῶν ἐραστῶν) legendi ini cuni Goelio vel αυτῶ eum L. Duobn. Soquentia Goelio et Duel in pro olbscura memini; videtur Oρθω πάλη i. q. ορθοπάλη do scho-naato obscoeno victum esse, ut multa vocabula a lucta ad rein vo-'uoream trans inta sunt Lucinn. Luc. 8-l0 ot alibi.

. V s. I 20. Recto fideritis vidit interpretem, si iii ἀπέλθοις scripsit, α π έο ιo pessimo ab ἄπειμι deduxisse. Minus re te ido in reliqua leutavit. Ab ώχρ. incipit altera interpretatio γένοιro alippiens ut lin. 8. 27.

603쪽

Ego alitor solitio cuin Mettio Icio, qui recto etiain lioriim scholiorum do Πύςα aiictoritate usus est, vianqualii in vulgata lectione Par in intemra ac lutescetis. Continent liaec scitolia duplicein sententiarii do Pyxa. Secundum alteriim IKξα est dῆμος vel τόπος in CO παρα τλιν φυςιν του φακλέους appelliitus, Πυξα Pro Φυξα. ΙΙaee doctiorem et antiquiorent interpretem Sapit, Nicanorona Piuo Coum, tindo supra do Burinna; do IIcrculo a Cois sugato narrant Apollo l. 2, 7, 1 ot Plutareli. Q. Gi . N . Seeundium alternin son

Pyxio uorno unus praetere it tritalidit; Φυξιος. ut Saepius Zευς, RΡ- pullatur Philostr. p. 701 et ap. Suidani in glossa interpolata. Ita- iue lectio Φυ;ιος prae renda est; neque en tui difficilius Φυσιος α Πυξα dueitur tua1n LIύξα ab φυοις. Minus certum est etiam line e vero ad Con pertinero; neque taliacu non credibile est in loco illo Apollinein φυδιον cultu in osse taluiliani stigno Herculis auctorem eique Panoni Oύξιον, do quo aliundo non constat, Propter roπανικὸν a Uitum ess o. Cet omini Plutarcinis l. l. oppidum prope locum illius pugnae situ in Antini actitain conimemoriit.- lin. 9. Eniendatio nostraι ἄλλως eo coinniendatur, qiuod late

aperte aliud scholiii in incipit, si cum Gon. ῆ post ἐβάδιζεν

deletur. - lin. II. Apparet veλα Φυξα τις ων originationetia nominis Πύξα continero, exci disse ni item δῆμος vel TO7ως, quo ων reseratiar.VS. 132. 133, liv. 18. ,, IIOe Seliolion non pertinet ad Vs. 13 3, sed nil sequentein, ubi reverti vorlaa παραγενόμενοι κατεκλίθημεν stibaudienda sunt. Geo l. Assensi is est I)uebnurus, qui postea γενομέναις scribi jussit, ut vox ii l χαμευνίσι referri posset. At παραγενόμενοι in priore parto desulerari potoral, non in alacra; mutata distinctiono et addito ex cocta. ἐπὶ στιβάδος onineni offensu-

nem sustulinius.

Vs. I 34, lin. 5. Insolita sortii a οἰνάρεον, otiatust Theocrito concedatur, lite tolerari neviit. ,, Plenct distinguendunt ost post οἰναρέων. Ab interpolatore sunt και τρυγῶν, nisi sorto ad Sequentia pertinent: καὶ τρυγῶν γαρ δεῖ vel Jει γαρ καὶ τρυγῶν καὶ οἰναρίζειν, i. e. Oυ μονον τρυγῶν, αλλὰ και οἰν. Duobn. Milii probalbilius visunt ost, indo a καὶ τρυγόν ipsa Plianitio verba incipere

ex libris puto περὶ φυτῶν potita), initio inutilii.

Vs. 138. IM, lin. 17. In Aristotelis coinnaeuioratione aliquid turbaturn est, fortasso quibusdam post φησὶ onaissis; nam in II. An.4, 9 potius sic: καὶ την ὀλολυγόνα την γινομένην ἐν τω υδατι οἱ βάτραχοι οἱ ἄρρενες ποιούσιν, οταν ὐνακαλῶνται τὰς θηλείας προς την Οχείαν. Cf. Scit Arat. 9 8, ubi ὀλολυγων dicitur osso ορνεον κατα την τρυγονα volas cunctum alios ζωον λιμναῖον, luna pergitur rAριστοτέλης δὲ ταλα οὐκ οἶδεν, ἀλλα την τοὐ ἄρρενος βατραχου φω- νῆν σημεῖον εἶναί φησι προς συνουσως οργῶντος ἐπὶ την θήλειαν.

Vs. 139. Glossana codicis L. enotavit Boissonadius.

604쪽

ADNOTATIO. Culii Aristo ludo conspirant Aelianus N. Aia. 9, 13 Et Plutare litis Morali. p. 982. E. Contra iusto Plinio II, 37 ipsi uiaros ranariam selliinas nil eoitti in cientes ololygones dicuntur. Aeliano adero. Ioco 6, 19 ὀλολG ὼν est animal aquatile, IIosyclito mυφιον γιi/ό

μενον εν υωσιν.

και ἄνθου αψα ου. συμμίσγεται αλληλοις. Contra euna lioe scholio conspirat Plutarctius Morali. p. 537. B. μισοίσιν αλληλα καὶ ωπεχθάνοντα. καὶ πολεμοίσιν ωσπερ ασπείστους τινας πολέμους αετοὶ καὶ δράκοντες, κορῶναι καὶ γλαῶκες, αἰγιθαλλοὶ καὶ ακανθυλλίδες ὐστε τουτων γέ -σι μ ιδε τό αἷμα κίρνασθαι σφαττομένων. Qiinre Pro φροι Seripsi φασιν, quai, tuam illiiniuin scitoliuin diουerte Aristotelein auctorem asscit et eum liOc αιγι θον no initiat, non αἰγιθαλ- λον. Fortasse narrationi negit linuo et acantlii de lioc sere addituni suerat ,, Αριστοτέλvς δε τό αυτο περὶ αἰγίθου καὶ ἄνθου λέγει unde illae tiri ibile. Vs. I 3, Un. l8. Aαμπροί est prava varia lectio pro λιπαροῖ. Pro oσφραντικῶν Reinosius desideravit γευστικῶν; illi id Geolius ita dosen lit, ut ala opitlietiis πίονος, λιπαροs no odores qui dein o. et tuli dicerot, parunt prol albiliter, quanquain Duel neriis in ea do- sensiono ac litiiovit. Verissinia potius est codicis Ge a. '' lectio, so- eundunt ii inin linoe adii otatio non nil πιο ς pertiuet, sed nil ρῆμα

Vs. 149 -l53, Pin. l6. Lectionem ὐφ' ων pro υφ' ου , quani recepi, Duelyn rus ob praecodontia tioni ina duo illatam Oxistimat. Go olitis dosi loravit infinitivum ξενισθῆναι; Duobnomas infinitivulnali litem in corrupto πολλοὶ latero suspicatur. At ilo illo participii usu victo ad us. 109. 110 ot pro πολλοὶ loetio πολλα vorassinia videtur. Idem Duel neriis, erroro quodam in 3. 4. Can: o μένυγι doesso arbitratus, secundunt Diocl. IV, i 2 liaec sero supploncla

605쪽

causa; intellis o , , vivirali, quo Pliolus Hercule in delectat, at, allirilest quod et c. - H n. 18. Miniis voriam videtur περὶ αὐτῆς, quod I uobnerris

scliolio baiid dubio in moralbatiir dictuna illud do λιθοβολοῶντι Cyclopo, Diod Dentetrius assert. Milii mini ino credibilo videtur illum Demetrii rhetorici locutu respiei; scit Donio trii coniici verba agnosco, cujus in tabula Σικελία II p. 876. Me in.) peregrinatus aliquis V o saxis a Cyclope jactis narraverit. Cur haec voibansserantur, in seliolio nialo ex Drptra non SatiA RpParet ut Saepi iis .

qua non αντίφρασις inest, scd ex veriore lection o περίφρασις claua , , aqua sontana tein Porastis. Corruptuni ἐμεθυσατε Duebi,u

σατε scripsi, ciui rocontis Graecitatis noristus a μεθίημι sontentia ointerpretis aptissimus, qui cum Ana aranio διεκρανωσα τε aecepit pro ῶνεώξατε. Ad candent interpretationein locus IIouioricus pertinet, quare verba η ἐπηγάσατε in Gen. recto destini, qnao ex Ol. ii repsemant. In versu Homerico δὲ θυρας scripturii ex Od.α, 436 aliorumve locoriani memoria, monente Duebnero.- lin. I 8. Priores interpretationes ad διακρανωσατε perti

Vs. 155. 156, lin. II. Non λικμῶσθαι dicitur sed λικμῶν. - lin. I 2. - Quod alii τὴν θρίνακα, noster scholiastes τηνορινάκην vocat Quae fornui fuerit Alexandrina. Toup. ,, τέθεντο conii pluui est; fori. καταθέντες, ubi post usu ita deuianibus ponunt. Duobn. Anto Tριπτ. Toupius Σοφοκλέους Slippleri jussit, sententia innien non illustrata. Contra Goelius εἶπεν in εἶχον uilitari voluit siliujus moras auctor in lini nerunt Priptoloni uim , ingenioso Juilico Duobnero. Facilioro mutatione scripsi εἶπον οῦ i. o. causalii laudiis inoris in Triptolemo derivabant.

606쪽

ADNOTATIO. Vs. 157, lin. 2 l. Pro πλεκώμrra, voco non usitata, Oeel Ius conjocit πληρώματα secundit in EtM. 285, 51 δ ράγ ματ α τα των χειρῶν πληρώματα. Quod Riil inlconius ante τους σωρους inseri diis-sit μάκωνας, Wartonus vero μήκωνας, codex p. alio Wart.nsus osso videtur confirmat μήκωνας eo loco praebens. Consernutem Hesycli. μυκων, σωρός, θημών, tuIn inter Dorica Joann.Gr. et Gregor. I 68 τους σωρους τῶν αχύρων μυχωνας μυλωνος ib., αχυρμιὰς Atig., quod Selines recepit). Koonitis nil Greg. p. 362 haec e scitoliis Tlieocritois petita osso ilico Pio Hosyclito

stilliendum esse censuit, parat in credilbiliter, quuin ea rationa pro- lintri lateat, quomodo scitolia8ta μήκωνας Ρer σωρους et θημῶνας interpretari potuerit. Rectius statili videtur μυκων quae scriptura serio alpliabetica apud IIesyclitu in firmatur) vocabuli tua esse Doricum, Sicelioticum Puto, pro σωρός, θημών, id illo ipsiana in- torpretem apud Tlio ocrituin invenisse, illatii ni ab aliquo, cliti insigno Cereri ἀλωάδι aptius requireret. Duel in emis, quod Ceres σωρους manibus gestarct non potuerit at potuit 1 rii montuiti in calattio cuimulatuiti) suspicatiir corriaptam interpretationein πλε κώματα ad μάκωνας portinere et se litentibus μυκωνας vel f υχωνας

ab illo distingui.

salso liane ipsain Heinsio trimi ons. ' . - lin. 2. Vide supra ad VII, 47, 48.

607쪽

SCHOIAE. ID. VII, 157 -VIII, 7 . - n. II. VOX grae obarbara OX Latino cane ortus saetaot gentinato 1 et simplici utitur; illa scriptura secundum Vocis originem verior.

n alii l.

V s. 66, H n. 23. ,, Pro parentii si liabe Itila sunt Oι δε ενηβοι. . . ποι οὐσιν, nisi ab recontioribus magistris sunt illata: quod Goelii Ju licium confimnari vitiet tir veri O ποιουσι Pro πονθυνται , ut urarit Oilixerat recte. Se liuentia valdo concisa, fortasse non iri tegra; corto corrigendiarn ου φροντὶς αυτῶν τῶν ποιμνίων). Cons. seli. V, 106, 1. I9. Dueb n. Recepi ex Gen. '' αυτου, i. e. επιμέλειαν ποιεῖσθαι τῶν ποιμνίων. Vs. 67. 68, lin. 3. Verba ἐνεργούσαι seqq. Toupio resuta lorecte intellexit Goelius sevobis eni in ejus nova gorminatio nullo laboro constat it , nainus recte Poμην pro μόνην in Anist. scriptu inprobans; recto Diiubn. linee interpretatur sequaniloqui te in illa rursus sola et nulla vestra opera proveniet. Prononien αυτ η irnmutatum reliIuluere poteratia, Pium αυτος apud Neogrraecos demou- strativi loco sit, via. Multaeli. p. I92. Vs. 72. 73, lin. I S. Lectionern καὶ συνεrq Wartonus et GP lius non recte probarunt. Siliat enini duao diversae interpretationes. Alteri opitlieton σύνοφρυς ad puleii ritudine in traitiobant nisi sorte interpretatio ευόμματος vel ευόφθαλμος ad luctionem ευοφρυς

perti uet), alteri, quuin τὸ συνωφρυωμένον viilgo tristitia in et foveritatem significare existi inetur, prudentem puellain intelligobant. - n. 17. Interpres voluit παρελαυνω dictum Esse pro ἐλαυνωπαρακολουθῶν.

- lin. 23. Gallius pro μελῶν propositit ῖλων, Duul ne rus in μελῶν καὶ μερῶν do dittogi aptita suspicatus e St, uterqua non nis-mor hanc desinitione in ros κάλλους ex Hernio en o π. Id. I c. 12 Rlieit. Vol. III p. 27s potitam osse, qui sic: το καλλος εστὶ συμμετρία μελῶν και μερῶν μετ' εὐχροίας. Conserantur preti eterea si ii no valgius ad oti in locii ni attulit, ad i. Et ista th. 382,2 εὐμορφος περικαλλης εν συμμετρία μελῶν καὶ μερῶν. Jani Plato VII P. 795. E. conjunxerat τῶν τοὐ σώματος μελῶν καὶ μερῶν. Vs. 7 , lin. l0. Verba ῖπερ scibi . Prast ei dentia continuant. . In lin. l2. I uebit. rotinuit et o πικρόν, luod τον πικρον sequenti-b is adversaretur: , , nimirum ri; in Oiliis eo dicit us) vol pro relativo ceperunt, ut modo lin. ID. , vel pro arti illo , ut laic; quaro dicit ' η o te. Qς λέγεται autem clo glossa intolligon luna ost illis αντιγράφοις addita. At apparet initiunt scitolia nil lectionein to BUCOLICI GR. II. 34Djsiligod Corale

608쪽

bor in ως λέγ εται interpretatio, quam Duebuerus proposuit, inibi probiit dis videtur.

Vs. 93, lin. 6. Duobnoro αντιμεταβάλλειν lite ea molaptiora vecti dictum vi detur, illino a perui utandis more ibus derivatur. Roctius conferos exeinpla do coinpendiario veriai μεταβάλλειν usu in Titesaur. V p. 8 3. B. proposita. Sententia est sequiitii redissolad pristinum illius amorem .

Idyli. IX.

V S. 1-3, p. 303 , 8. Lectionem συναψάσθω in textu pol taeox optiniis libris rostitui. - p. 304, 1. Adortus Suspientur liuno interpretoni invenisso αφέντες, lectione ni ἐκείναις prolians; at ip8un υφέντες nguoscit interpretatio υπ ἐκ. Vs. 9 -ll, lin. 9. Haec pertinent nil lectionem αα ακρας Pro απασας, qtiae in A. et cognatis libris extat. V S. Ita, lin. 1 l. , , Est sinis longioris scholii de φρυγειν et de

luantum fieri potest, restituisse mihi videor; librarius unain lino ainpranterviderat. - lin. b. Vulgo lino e scripta sunt, tanqualm ὀσσ ἐν ονείρω φέρειν illi id proverbi una sit, quod pol ta imitatus osso dicitur. eliod quia in notitio aliundo cognitu in sit ne ino probat di specioutatiir, Duolanorus logi jussit ἀπο παροιμως deletis sequentibus tali lunua ex leuaniato ortis. Milii potius ipsu in provectium exci- lisso vi lotur, fort. τούτο κατ' ἴναρ εἶδες, vid. Paroemiogr. II p. 563. Cotti ei biis autoni suadentibus duo scholia distinguetula

- lin. 8. , , Scito conjicit Goelius aut ox infida mentoria citatiun alii do industria ita inani utatum a quo litarn sitis fio versirin Ilinilis. Multa sunt exenipla hujusmodi lusu uin. Duob n. Vs. 19 - 2i, lin. I7. Ioelius malit JG xoletoυ, iit solet diei. - lin. 20. Loetis pessimo liabitus. Prini uni vix il ubi itin est luin i,καra eormiptum sit; nnni nilniino sunt intestitia, sed

609쪽

SCHOLL. ID. VIII, 87 - IX, 25.

σοντες et πλασσοντες aperte vitiatae, πλησαντες vero, ut Reislcius scripsit, Vel propter sequens prae se iis ξηραίνοντες rejiciendum, iii si uti alia hoc cum Me inekio domi ec. Gr. II p. 226 in noristiani ξηραναντες ΠHitaveris. Desideratur autem in linc ne curatiOro do- scriptione quain maxinio id titilicatum, quibus robus illos solliculos implo verint, se. lacte secundum p. 307, 3. , melle et laeto SE-ci induin Allieu. XIV, 6 6. E. Ot Hesrili., quibus testibus-τα διὰ μέλιτος καὶ γάλακτος γινόμενα βρωματα. Ita quo locu In in Pro-lbabiliorcui formain correxi; nam lac coagulatiun esse in illo cilii

gonore tacito suspicamur. Videtur autem in antivio libro κατα- πψσσοντες Scripturn fuisse, eori ecturis supra scriptis, et indo lo- et ionos librorum nata Q. - lin. 23. Quao in Cratini fraginento scripsi στέφει γένυς, in- tollige maxillas ornant et implent, cs. Potissimum Aleui. si . 69 κλῖναι μεν επτα καὶ τοσαι τραπεσδαι μακωνίJων αρτων επι στέφοισαι. Pro γινύς Scriptum suisse videtur γένυας, quod in γέν-

νας eorruptum.

- p. 307, l. Fort. ἀπο του ἴσω βρύειν, es. Et I. 33 , I 3 απότου ἔσω βρυειν, Ο ἐστιν αυσεσθαι. - lin. 3. ,, Incerturn utra lecti O υπο et υπερ) sit praeserenda . Potuerunt enim illi υμένες aut stupra ignoui stispensi aut cineribus suppositi misso. Geel. - lin. 8. Iciessi ingius et Seliu et lorus in Ind. Tlicoptir. p. 303, recte ημερὶς ot praeeunte Koelii ero αλίφλοιος, minus recto ἄκυλος scribi jusserunt pro tra lito ἄμυλος; nequo enim ulliis scriptor actorem ἄκυλον dixit. Rectius Noe literiis viderat, ἄμυλον εx soliolio ad Vs. 2 i. irrepsisse. Nain liunc locum de quercusgoneribus et in Gen. '' et apti l Pliav. deinceps sequitur te minaῶμυλος vel ἄμυλον. Audacius tamen illo abjectis καὶ αμυλος seripsit τέτταρα γένη. Conserendiis omnino locius Tlieopli rasti doδρυὸς gelieribus H. Pl. 3, 8, 2: γένη μὲν ουν οἱ μεν τέτταρα ποιοὐ- σιν οἱ δὲ πέντε. διαλλαττουσι ὁ ἔνια τοῖς ονόμασιν, οἷον την τας

γλυκείας φέρουσαν οἱ μεν ημερίδα καλοὐντες. οἱ δ' ἐτυμόδρυν.ομοίως δε καὶ ἐπ' ἄλλων. ως ὁ ουν οἱ περὶ την γδην διαιρουσι, τάδ' ἐστὶ τα ε θ' Ἱμερὶς αἰγίλως πλατυφυλλος φηγος αλίφλοιος. Ita tuo

ἄμυλος se ilientis luminatis contagio ex ciιγίλωψ corrupturm essovi letis. Praeterea quilin ἡμερὶς ot ἐτυμόδρυς Tlio ophrasto non diversa sint, suspicor selioli astam ea leui illa quinque genera Idnen enuinerasse in liune moduin: φqγος ημερίς, καὶ ἐτυμόδρυς, αλ

φλοιος πλατυφυλλος καὶ αἰγίλωψ.

- lin. I9 scii l. ου μὲν ὁ 'i Wartonus debet Hemstertiusio, lini ita tacito ad Thoin. Mag. p. 636, ubi nil notavit ου μεν δV . . . εστέρηται esse alteritis interprotis priora refutantis. Potius verbis λέγεται δε seqq. definitio O ἐστερημένος οδον των de sol, litur contrant Iiis interpretis reprehensioneni, cujus sunt veri,n καὶ το βρέφος

ἀποβεβληκότα.- I i n. 25. Κoelii erus rescribi jussit εὶτα ὁε τῶ ηλίω ἐδηραμμένου. 34. Duilire 1 by Cooste

610쪽

uliero a tuentii r Pliotius et IIosyclitus, deinde synonyma vox ὀλοφυγ Jών. Ad sit luentia conserendus Iua otiiis: ὀ λοφυκτίς: οἷον

σιν αἱ γυναῖκες, οσα 3 ox onaenii. , prius ω ut videtur) ποθεῖς τίς σοι μερίδα ἐπεδωκεν. Apimi latine I ii obneriis corrigit oσα ποθει τις

lioc solisti: onliquis puer Vol alis ilia mulier quaeclinque amat stilu-lin, tibi portionein addictit, i. o. ipso transmisit, ut ad to devoniattit, lituo sit portio. Colati ninoris iii liciunt in liae ro deproliende-bstiti. ' At collato seliolio potius apparet priorem scripturaIn codicis 1 liotiani ωσα ποθεῖς in αποθείς refingendam osse. HO certe nuctor solii lii invenit, qui veri,is pauli ilum inutatis eaniloni sententiani expressit, nisi UIOd negatio Dialo intrusa ost; αποδεd. verius videtur Diam Photianum ἐπιδεδ. Nani, nisi fallor, obiis clicti lineo est sontentia. Pustulao sui3ito Iaalno in universum in1 pros,itatis iudicos visast Suiit, vid. Hesraia. ἐπινυκτίς, φυλακq φύσκη ΙIoins.) δοκοίντι αδικεῖν, quae mutila. Pustulae in Ianso inendacibus nasci credellantur es. XII, 2 ibique seliolia et interpretes; contra pustulae in lingua naalo licis, vid. p. 309, t 7 τοῖς μηdεν πρῆγμα ευλογως κ9ίνουσι et Plio t. s. v. Oλοφυκτὶς postve re sit pra allata: dοκεῖ δε ταὐτα επιγίνεσθαι τῆ γλωττν καὶ ο τανυπερ α πόντος καλοὐ V καλῆς διαλέγηται , ubi logendii in videtur oτανυπὲρ αποντος καλοί ου καλῶς διαλέγηται. JaIn voro, Si ciliis pro-Ρtor pustulam in lingua ortaui aliuin Inaledicis verbis petiisso vi- loretiir, multores ilixisso videntur: ως αποθείς τίς σοι μερίδα απέδωκεν, li. o. inuni maledictoruna illiasi veneni partem reserva-Diuiti oe: by Cc oste

라틴어 텍스트