Bucolicorum graecorum Theocriti, Bionis, Moschi reliquiae accedentibus incertorum idyliis edidit Henricus Ludolfus Ahrens

581쪽

Vs. 40, H n. 17. Haec o glossis congesta; interpretatio δυσγενὲς καὶ ανελ. pertinet ad απρεπές, cf. Glu. αγενές. Vs. l. 42, lini 2. Goelitis pro πυγμαῖς maluit πυγάς. Intor-pretationei ii integratii esso ot castis attribus consulto nec omino datam, id clii od ex ipsis sectilentibiis verbis nPParere, recte Duobnerus contradixit. Vs 3 lin. 13. Guellius propositit πεψεσθαι, Diiolanorus πεπειρῶσθαι. dii cur εἰργασθαι sproverint, illiost Reiskius edidit, nescio. Intelligo , , paedicatiOno ista, iunni die is to in ino perfecisse. - ii. i5. Cis. Greg. 101 τον κυρτον καλούσιν υβόν. - liii. I 6. Α, Γαμῶ Sola in significatione in ros ol is in li 3 dierna graecitato servare nionet Piccolos; clii aro uiliit lite essis niu-tandum. Dii ob n. Vocem tentaverat Jacobsius.

ταῖς ταφαῖσι πρωκτον l τίλλειν εα -οὐ, undo IVartoinis et Geolius Cnis ilionein pro Cleono restituendum consueriint. At scitoliastana montoria sesellisso videtiir. Vs. 51, lin. 10. Intellige , , μαλακώτερα τοὐ υπι ου opportune dictum est. VS. 53. b , lin. 16. , Excideriint quae lain: απερ καὶ το ς κε -

σει οντας αμαυPOυς. IIuctis ilio Selioliasin Vetus; secluentia ineptiis horno Byzantilius adjecit. Nou abstini lis observatio do υγρον Παιον legitur scit. XV, II7, itern a iiiagistris nil ipsoriun captu in consorinata. D u e b n. Milii partim credibilo videtur graininaticu in Oxemplo in intino apto κελαινῶν Αἰθιοπήων usii in osso, sed suspicor exempluin Pindari uni αἰθοίσας φλογος Ol. 7, 4--oxcidisso, tu liuo quiliu olim αἰθοίσας in Aἰθω-ς corruptuni esset, ineptissitna tua do Aotlii opibiis addita osso. Cetoruin cuin ipso vetero scitolio Potissina uni es. Seli6. ad I, 57. 58 tο δε λευκοὐ γάλακτος το ἴδιον τίθησιν. ουτω και μέλαν σκοτος. - lin. 19. Vulgatum πορόων idoneo sensu caret; πάρισον, titscripsi, notat Epannpliorain στασῶ - στασῶ, quam fixiraui etiarn knonynius Rii et t. VIII p. 639 inter genera παρίσου si vo παρισώσεως 1 osori. Aristotelis locunt C. Miridi erus inter fragmenta posuit se. 285. Vs. 59, lin. 2. Toupius Supplenduim censuit σκαφίς: αγ-

γεῖον. εν ω εἰσὶ μελικηρίδες; Duobnorus potius D Oli rostituondum judicavit. Milii sensus esse vi detur is quo τῶ κηρία μέλιτος πλήρη

circumscribuntur μελικ ρίδες. Vs. 6 I. Σπάρταν κτλ. est vorsus Ox Euripidis Telopho se. 695 V., 722 N. , ciui in provecti una albiit, vid. Paro enitogr. I p. 307. II. 209. Pro altero a παρταν reliqui sontes κείνqν κείναν) vel ταυτην liabent. Vs. 65, lin. 15. Wartonius Apostolium Sectitutus est, cujus non memor otiam Koeli lenis πεσουσης conjecorat, qui postea vidit jani Erasinunt idem praetulisse. In Parocmiogr. I p. 394 provectio ad-

582쪽

luntur: γρ. καὶ ξυλοχίσδεται Βωρικῶς, unde intelligitur illud

583쪽

variarn lectio noui continent.

584쪽

ADNOTATIO. το υπερανω εἶναι τῶν ὁιερῶν. Ceterum Duebnerus transpositio noenreri polino arbitratus est, si verba κυρίως δὲ . . . I διερῶν itai,aroniliocii posita existimonitur. Koeliteriis ex conj. restituit παρατο ανω διερῶν εἶναι, ut anto IIcius. lcgebatur, praeterea φύονται ἐν ταῖς αιμασιαῖς. . Us. 94. 95, H n. 12. Cf. τυ αγριον μηλον iusi a liv. 6 et ἀγριό- μγμα GlL. Etiain St 3plianus in Titos. αγρια μVia tamiliain schOlioriini interprotationem attulit. Do Melepiadis loctioi. olini disputavi Issiilol. VII p. 4 2. Contilli Eustalli. 878, 18 Lθ' otε δὲ ro os οὐ καὶ ἐπὶ χρονικου, φασίν, επιρρηματος τίθεται, - τό' ει δηομου πόλεμός τε δαμῆ καὶ λοιμος Ἀχαιούς. καθά φησιν Ἀσκλ τιά-

ὁ ς. - καὶ Παυσανίας δε ελων καὶ αυτος το μεν αμα χρονικον, τοδε ὁμοὐ και χρονικον καὶ τοπικόν, παρατίθεησι και οτι ὁμάμηλις σῖ- κον το αμα μήλω ανθουν καὶ μηλον αμσυκον το αμα σύκω αν ὐν IIosycli. αμα συκαδες, αἱ συν τοῖς συκοις γινόμεναι απιού), ad i. Et istati a. 17 3, 33 et Ainnion. do inst . p. I , tibi Aselopiadi oadcindo os os tribuuntur. Quiarii igitur constet Asclepiadein Myrtoanum do advorti H ὁμοs potestate ogisso et Pausaniam in L. oxico rhotorieo do cade in re agentern αμαμηλίως Pt αμόσυκα commo-uiorasso, solioliastae vero do Asclepiadis sententia roseronus Oxtrema verba aperto ad αμάσυκα pertineant, collegi Asclepiado in in commentariis Tlieocratois lectione ni ὁμοραλιdες i. q. ἄμαμηλίδες) commondasso ot ad eam tuendλin do ομοὐ te inporali egisse, Pausistit alii vero ex thoe sonto liausisso, in ciij iis verbis adeo, ut Eustalli ius satis concinno disputasso videati ir, ομομ λίδες restituendum ost. Selioliuin vero in liune ni odiani Conigemlum duxi:

Aσκληπιαδης δε δια τοὐ μ ομο μααίδες γραφει' ἔστι δε τα συνακμάζοντα τοῖς μῆλοις σῶκα pro σύκοις μῆλα), aut εστι δε τῶ συνακμάζοντα τοῖς μήλοις σῶκα, ιμπερ αμοσυκα τα συι ακμαζοντα λ τοῖς σύκοις μῆλα. Forma oμομηλίdες otiam Aotlilius in Aροις Σαμίων apud Atlion. XIV, 650. D. usus est. Noe j ii diei uin do Asclopiadis lectione egregio colafirmavit co-dox Gon.'' , in isto legitur: 'Aσκληπιάδης δε ωμομηλίδες λέγει. Ita tuo vulgatum Jια τοί ω μεγάλου ex fortuita corruptione hujus

lectionis nati tua vi letur. - lin. lη. Verissinio codices P. Gon. iuisa κοκκοειδῆς, qui color ub ipso πρίνου fructu nominatus, eis. Theophr. II. Pl. III, 7, 3

παρὰ τὴν βάλανον και κοκκον τινα φοινικοὐν. V s. 96, H n. l . μεν νασσα ipsius Alexandri osso vidotur, si ii subjiciebat ἡ δε τρυγων vel sinitio, vi do Λtlion. IX p. 39 . E. I uob n. Vs. 98. 99, lin. 2. In lio e scitolio corniplissinio Adortiis cluas notulas in tinani conssatas sesso putat, si Iariam ultora ad ὁππόκα, nitera ad πείκειν pertineat. Duobnorus proposuit: ἐντεῶθεν δῆλον

s. 96. Καλλιόπη pro 'Aλκίππη iii K. legitur etiam ad us. 10b. 127.

585쪽

φέρει, πνίγει, πλγιάζει, cpiani glossam Moinckiiis ad liunc iocunipertinere judicavit. Etiam reliqua toxica αγχειν per πνίγειν interpretniatur.

Vs. II 0. III, lin. 17. Scitoliasta ἐρεθίζονθ' legisso videtur,

586쪽

ADNOTATIO. noni ad praecedentem in scholio vocem siἀγας. Alterum η in eod. nil se iuuintia tractuin, ubi Duubueriis particulam recipiendaui judient. - lin. 13 -l6. Recte Geelius vidit dilo diversa scitolia per-

licens quo I προσκινεισθαι, cui ius Obscemini uSuni exemplis de-ntonstravit, ut Aristopli. Lys. 227. At ipsuIn προσέρχεσθαι aliquo ties i secuntii tri testatem liabet, vid. Tliesaur. - Ii D. 4. Aντεκινου , ut scripsi, Pod In Obscono sensu utituri luo προσκινεῖσθω. - , Σεσηρως non distincto scriptum sina illi uiuiti

587쪽

Vs. 136. IM, H n. 7. I uel nero auidi eo apparot μιμηλοὐ posterius insertum esso; in uno correctione factiunt ox μικlas, ut ost iii Non. ', thoe voro ox ποικίλου eoi ruptuna, es locos in Thosnur. IV p. 1583 nilntos: Λlox. Aphr. Prol,l. 2, 73 εῖρηται δὲ κίττα imorbosa cupi lo), απο τοὐ Ορνέου του αεὶ βώλους κατεσθίοντος, η δτι ποικLλον ἐστι τρο χρωματι καὶ αλλόκοτος ωσπερ η τουτων ἐπιθυμία, Paul. Λ Pgin. I, I την ονομασίαν ταύτην κίτταὶ τὸ πάθος ἐκτήσατο δια τόποικίλον τοὐ ζώου τῆς κίττης, Moscii. de pass. mulier. p. 13, 2 ἐς αυτοὐ τοὐ ορνέου, ουτινος και η φωνη καὶ τα πτερα ποικίλα ἐστί. Post γυναικῶν Toupius cxcidisso suspicatus est τῶν γεννωσῶν; mistra Duolinoro judico . At παραλαμβάνεται Κi ossi ingli ingonio dolaetur, in qua voco vortii κισσῶν interpretationem latore maximo lectio προσλαμβάνειν in 3. persuadet. Hinc elicui τό συλλαμβάνειν, es. EtM. 5l5, 40. EtG. 323 , 24 κισσῶ τὸ μεθ' ηδονῆς συλ - λαβεῖν et Cyrilluni ἐκίσσησε Psalui. 50, 5 per συνέλαβεν interi r

tantem. Soquontia, quase Duelaneriis sino justa caiisa n recentioribus magistris addita osso dicit, corruptissinia osso Geolius sonsit. Duobnoriis sitspicatur scriptuni fuisse αηδίζονται προς τα τοιαίτα et Inuintuin, postsi uarii liliara Oxcidissoni, ab iis Pii κισσαν accipρ-rent roconto si ificaticino in Elyna. posita. euod rostitui, nisi tallor, prolint ilius vi debitur. Vs. l l -I 3, Pin. Ν. Cf. Grog. 94 τὸ βρενθυεται φριμήο-

588쪽

ADNOTATIO.πων φωνή, qua mutation o non opus, modo libris ducibus artieulus

Vs. 147-l50, lin. 15. Veritur . κερατιστὴς in SeliRee. ex P. assertur, illium retii iiii lilbra otiain ibi κεράστης habeant. Eandein corruptelani in scii ol. IV, 22 Jacobsius sustulit. . - lin. I. se Notarida est sormula ἀμνὸν ἐνίκησα τον Αάκωνα, rectior illia' litae in vulgatis ost lin. 19.ὶ τῶ Λακωνι. I uobn. - n. 4. Geolius 6ώ, si servetur, post κολασθείην transponi jubet. Milii traclita conoeatio nillil offensionis haboro videtiir; lioeoni in dicit peripli rastos: , ut inani fiam Melanili ius et ab Elim apo Philoetioque in Ulyssis domo castiger , ut non referat, ubi ἐγώ positum sit.

Vs. l -3, lin. 24. Re to liaee dicta osso sine αλλον ant τινα, citio 1 Goelii is desideraverat, Diiolaneriis monilit. - lin. 3 seqq. Hoe seli. etiam in E. II. exint. Casatilbon is, qui id prirnus ex Gon.' protulit Locti. p. 259, et Geelius seliolia-stani συναγαγεν legisse existiniant, cluippe liui dicat το ἔνικον ἐπαγγεσθαι ἐπὶ τοῖς δυσίν. At graminiiticus potius agit de O βουκολο, '

Λ αμοίτα ς και Λαφνις ο βουκολος, πλην οτι ἐκεῖ μεν το βουκόλος απο κοινου λεγόμενον αρκοὐν ην ἐντελῆ ποιῆσαι τον λογον. Verissima lectio μετα τὸ Τν in Gen.' , qluxn negle Xeriant Mianquam jam a Casaut ono tirolatam, es. Eustalli. 1667 , 35 de scii emat Alcmanico: γίνεται δέ, οταν το μετα δυο λεςεις τεθησομενον μεσο λαβηθῆ μετα μίαν τεθέν. Cetomina idem scholiii in Moselioliuius adscripsit ad IIona. I l. β, 1 5, ii ii sola lia eo dissoriint: ο καὶ πρ. λίγ'. otii. - ἐν τοῖς δυσίν ' ἐπεὶ δε - μεγα το ἐν - μάχη - OLν .... μαχης Post υπερβατω om. - λαμβανων TO ἐπα ας. - lin. I . Quum verba O δε πληρωσας αυτὸ ταῖς θριs aperton l ημιγένειος pertineant, collata intorpretatione, quae est in SchRec., ut GlC. αrελὴς την γενειάδα, facile tibi pol suadeas anto πληρωσας excidisso oἴπω. Attamon in Soli L. ot si L. sero iis leni verbis sino ουπω legitiri τέλειον ἔχων το γένειον τοῖς θριξί, quam interpretatione in in Seli. a Gallio perperam lemmato πυρρος in- si mictaui osso gl. interi. adlineret verbi8 ηγουν αρτιγένειος ad idoni πυρρος malo relatis satis patero videtur. Quare noscio an scholiasta potius ηνιγένειος invenerit, es. Hesyeli. ηνιος, τε - λείου, νέου παρὰ το ηνις. Qui quum de etymo ανυω cogitasse Vi- leantur, ηνιγένειος non minus luam ηνις ad rimς vel Doς trationdum est, est Arist. Aeli. 610 ηδη πεπρέσβευκας - πολιος ων ε νη; ubi soliol. -τως ἐν τάς ακριβεστάτοις ενη, ῖνα λέγη ἐκ πολλου. Ita

589쪽

Credid omni potius, Parmenisci scit oliuin aliquod in Euripidem litic

Dionysii apud Eustalli. l257, 57 γένεια αἱ τρίχες. γένειον δὲ ὁ τυ--ς. Et 1 Dεια lioe sensu logitur p. 332, 14. 333 , M. Vs. 6, Din. 17. Ad li. scit . et vocem Γαλατεία a nobis supplo-tani ci. ΙΙ polli. Vs. 7, Pin. 23. Jacolasti condocturan1 ἐπεῖχεν αυτ si recellitΚi ossi ingius; vulgatae recte patrocinati sunt Goelius et Duebneriis Vs. 9-I 2, n. II. Priora ipsi o Calli ergus in locum anticiiii lemmatis Aulistituisse videtur, quod vult atani lectio nona re 3 rdε tenebat, ad quain scitoliasta vnriana lectionem ciδὶ sino δὲ annotavorat, quR in p. s. Oxtat. Non recto Duobnorus probavit γρο- φεται καὶ ἀδι sine dέ, ut priinus Rcishius odiderat. - Iin. 20. Henas tertius ius euna, qui prinnis per a αβραττόμενα interpretatus est, intollexit potius παινολάζοντα invenisso, quod

bnero ju dico, quanquam singulariter pro κλυζομένου positum, tu uir Gl E. καχλάζοντα : κινουμενα. Rectius credes selioliaStnm, qui lectionem καχλάζοντος ἐπ αἰγιαλοῖο interpretatus est, αἰγιαλει non de littore, sed do niaris propo littus nostuantis superficie nccepisse, utρηγμὶς utraque potestate utitur, e L p. 235 , 9. ἐπάνω των κυμάτων, ot Gl M. πορευομένον ἐH τοῖς κυμασιν. Agnosco aut nil tunc vocis αἰγιαλὸς usum, do quo lexica tycent, etiam in provertito αἰγιαλῶ λαλεῖς. Plura distulabimus in Adn. Crit. ad ipsun

Theocritum. Do vulgato εις την θάλασσαν, lunnquam aperto sensu caret, eritici tacuerant.. Ultima aliam interpretationoni continent, luno in Ut toro cui rentem n oscit; clunro καὶ in η Inlr

tandum orat . .

- n. 7 seqq. IIaec, illino Duel ne rus paullo ini litius planopor itomini in moni omina esso dicit, hoc vello vi lentur, Galateam Disiligod by Cooste

590쪽

τὰν απο γραμμῆς κινεῖ λίθοQ. ητοι απὸ αρχῆς βάλλει et Suid. ἀπο γραμμῆς: oιον απ αρχῆς, ἐκ μεταφορῆς τῆς τῶν δρομέωναφετηρίας καὶ γρομμῆς, ῆν ἄφεσιν καὶ βαλβιdα καλουσιν, uitilo liau sit Apostol. III, 48. Duobnomis voluit γραμμὴ ἡ των δρομέων

라틴어 텍스트