Manethonis Apotelesmaticorum libri sex

2쪽

Hos Apolet smaticorum lilaros primus et solus huc isque edidito Gi otio vitis. Is cum I lore litiae peregri lii Tettir, ut ipso narrat in prooemio editionis suae, belle sicio Aiit. Magii abequii, bibliotliccae Mediceae iunx Praefecti, C piam nactus est descri lacndi codicis Medicet, qlio I s suinnia ait cura fecisse r invitatum aut In a i id se esse annotatione Lucae Ilo istenti, a quo haec catalogo adscripta si iissent sesca in no 23. inter maliternaticos Graecos,,praeter duo antiquissima exemplaria Euclivis et Ilippar-,,churii in Arati et Eudoxi plia eno inena a Potro Victorio,, publicatum notaricia sunt cod. 27. Mannithonis poeta E,,Aegyptia a pote lesmatica libr. 6. carmine licroico scripta, is ad nescio que ni Pt Oleniae iam Aegypti rege in , nisi auC-,,tor antiquitatem mentiatur, quod ex stilo Et numeris,,coniiccre non levi suspicione in ilii viil or. Praenaittitii r, IIa xii ni ibidem poetae Graeci lilber itiitio mutilus. Huncis codicem unum superesse existimo, qt Iod a nemine eoru in ,,e omni ean Oretur , qui auctortiria indices inscrip sci o. Ex-,,emptur minuto et dissicili cliaractere scriptum est, ut ,,exolescente et sugiente ob nimiam vetustatem atrumento,, vix legi possit.

At Gro novius negat praeter notas ac siguras q iasi lanisci ii elicii, clitas co ex lant, uerit, lite rami in forinas lectu disti ciles suisse, n c iis quana exolescens se vidi fise utramentum, ita ut Holstentiis apud se tu suspici otium iiivi-

3쪽

annotata esse, relictis tamen interitru locis, quae misplane ita sit imitatus. Hoc igitur suum excinpitini Groia ovius luit,licavit: post

tertiaria.

. .3 1 aee sula sidia . IIanibnrgi exae eeepimus, Num redii ne exsent, explo. randi causa, statueranius, seriis anni ab hoc proximi iter iii liane urbe in auset vere , sed sal ito ex 'Ae t 1Pestates strepitus amoriam prope sines nostros auditus nos alisterauerunt, et postulo litin atrocitas temporum ineunibens noso dinonitit, eum tanta casei vitae samgilitas, ut 1is, quae naeti essemus, Praesidiis eontenti. opus semel ineli altim Masolvere risus. Abieeta Igitur uine rix pe, ut aliis vid saltem de illis subsidiis eoia periremiis , per literas rogavi in iis Fr. Car. Ex auitini. hii uiu Praeclari sint uin , Ni lios liae re eertiores sae ereat licisset. noliis nilateret. At iste lue tiro ana liter dibili humanitate alatini spondit, adesse vero eo fleeni, sed tu ne quid ni mittere ritin sibi non lueere ab amite I,n, liotlie ae Hamburgetis is prae laeto , qui i-reverans, apud cum se Pro tW.I, is praestituritim exPerturaim, num Bd nos Peregre posset initti. armat porro vir egregi is, codierin esse somna maxima, chartae eum; titeras distinete exaraias Paueia script uiae coni pendus; interiore parte involireri me in . , ratiaeei tremula maiau Iiaee erae sex tria: laximi Poema περι και ἄρχω grae re ined . des. in fronte n e F. I-27. Nanethonis apotelesinatica grnece n--x P. 29-I62.

4쪽

tor coclites Holstentanos incinorat, alterum apud vir imo ictulant ii olbilissi inuni, in citius upographi margitie eliumeta nil attolles eruditae non paucae legalitur.

Praeter Medic eum codicem Constantiliopoli alter In servari Dorvillius in alii inaciv. ad Cliaritonem p. 332. citi t.

Lips., non dial in se ait fama nccepisse. Sed quod nos scium is, ne lio die quidem quid qua In de eo certius Cognitium. Nu lo pauca de eo apograptio , quo nos usi sunt us. Ita ex linia II. A. Menne veri , viri sumine veneramli, liun ἔinitas nobiscum communicavit. Liber enim servabatur Halae : est forma Octava, chartaceus , minusculis liti'ria nitidissime scriptus , sed caruin apices tam sunt tenues, ut

non sine oculo mi in molestia possint legi. Hoc id, ro bibliothecam orpliatio tropliei anno MDCCLXVI. non. Iun.a Wittio, , , Inspcci. loliata in esse, inclicat membrana, clua lihor vestitiis est; ibidem haec signa repemur tur: B. 17. et palillo it ista i 50. In prima pa in a Ptolemaei roges Λegypti dinumerati sunt et anni, quos qui S-quct eorum regnavit: dein Alexandri Magni nativitas sc-cundum Manetlionem calculis et figuris explanata est, in ultera pagina Manethonis ipsius eodein modo illustrata nativitas. In summa ora tet tiae paginae, in qua incipit ipsum

carmen , Iraec annotata sunt: ex RIS. Vaticano a miste-nio re isti . In margille cuiusque paginae et unxietas Ser . turae et coniecturae passim atque annotationes brcvos

scriptae sunt: et haec quille in in dextro cuiusque paginae margine, in sinistro autem assectio astrorii in sigurisci veri, is ad quem lite locum expressa est. Capita remim, litae sexto lilaro explicantur, in margine Graece deseri P-ta si int, relicti vis libris id pleruntque Latine, raro Graece

factu In est. Figui ae astronomicae sexto lilHM a versu

in se 206. in ora non sunt depictae. De aetate huius apograpiti coniicero licet tum ex sorma litoraraxin, tum ex versibus Fabricii Latinis, quibus expressit L. I. V. 196-207, in margine ala ea dein, qua Graeca scripta Sunt, Imanu appositis. Nam Fabricius quoque , ut ipse in hil, t.

Graee. DaIrat, liti ic carmini cilcndo linimum aliquariclo adiecerat : scripse i at iani anno tutiones: illustravei ut clia III,

5쪽

ut ait, Iioc poenia Latinis versibus, sed Grono vio cum preti evmetente Iian cui a in abiecit. Cum vero in Groti vii cxvinplo sci e quartus quis clito versus aliquo vitio laborat et, Plii l. Dor villius lio C carinen et ituriis erat, sed Pi ae Inuiti I a Ino Ieto ab opere ala solvendo avocatus est. Quae tu incii iii Matiellionis Apotelesinatica egregie EOIn- melitatus Erat, in an in advel si ortibus atl Charito n. deposuit. His igitur Dorvi illa bonis , qua ct postea uballis viris doctis adaucta sunt, ut poeta inirilem ali- litando ipse nueretur, nos novum huius carminis ex- ernplum parare ac divulgare constituimus. Secuti autern suinus i Ii recognoscendo contextu xron Oviario eum ratione in , ut scripturarii lihi i I alensis aut coniectura iii aliis uuin vel nostram vel alii is cui iis dum viri docti in coit textu in reciperentiis , si suinina illius esset pI'ohu bilitas: iiiiiictu in nuten1 rc linquerenius Grori vi unum , si opinatio esset incerta. In annotationibus tamen nora dubitavinius, ctiam audacioribus suspicionibus nonnuus Iu an indulgere.

Ex titillo, quem suo exemplo praes xit Grono vitis, licet ODI H Coro . roperisso eunt in codico : MANESINOE ALIO TEAE IMMI IEDN BIBAM M. Norneli per' e scribi, ipsis ille vellis testatur. Ridem in apographo Halensi s Criptum Est, in quo libro titulus totius operis deest: singulorum lil romi in tituli nun1 Gro novianis coluenti aut, an ab iis discrepent, ex annotationil iis nosti is nosci potest. De scriptore IiOI'um Ap Otelesinaticorum magna fuit virorum do Cloi'um dissensio, clitia ex veterii in tostii non iis nihil aliud certi efficitur, nisi fuisse quo uel uin Manetlionem Aegypti una, qtii Apoteles nantion sci ipserit: nuni vero lia QApoteles matica, neque ex illis testimoniis , neque ex ipso carmine argui potest. Atque Ilo iste nitra clii idem, ut supra

alia Coinmemoravimus, ex numeris et stilo suspicatus est, Criptorein antiquitate in mentitum. Gi Onovius Contra, quoniana scriptor Ptolemaeum regum ct Arsinoeu nomina-

6쪽

vit svid. I. l. V. l. 11. ct 208. , sibi persuadet, Aegyptium

fuisse , literis egre te imbutii in , ac vixisse rognati te Ptolemaeo Plii laclei pilo. Illuci ta incri pro certo tissimnare non audet, hunc poclam Pt an tantium scriptorern sitisse et indom. Ηmie Grcino vii opinionem secutita est et itini Ath. Fabricius,qiii carni itiis si implici tutem Casia initie IIo meri inaltationem ait miratiis totius operis eant dicit Psse rittion in , in qua

nil, ii non conveniat Ptole iniisti Plii laclei pili aetati aut sententiis astrologorum Aeg*ptior in. FiI'rnissinrii in nutem arguimentum, quo liorum Curri inlim uiaticillitas evinceiaretur, hoc ei visum est, qtiod Propter pro Pessiones nequinoctiorum, nisi Imagno tena poris intervallo diversum sphaerae situm ess Cero non possent, alia tio die sideraeire illis caelestii us a II anellione desci iptis secarenturi Pt,ilippius ahiten, I orvillitis liunc II anellionem, si et ma- tot iae et interpolationis ratio italae ultir, non imul una poetam esse it client; vixisse autem censet elim an in II anilium. Itaque de te inpone huius poetae iidem fere stat tiit , quod Kirciter Manetliotie, tui φυσιο λογικὰ, ὼποτελεσltατικὼ et ἀστρονομουμενα scripsisse perhil et iir, cli em Augusti temporibus vixisse autumati Tyrivli illus contra non modo stilo et nuneteris, quae quidem a saeculi Ptolo in a Porum consuetudine quam longissi ine utilio Gerent, sed eliarii 3'ebus argui posse conten lit, poenia hoc Manetlionis no inera prasse sei ens ulliuiis i inperii Ro inani teniporibus scriptum esse. Praeterea snspicultis est, libros duos, pri inlina et quintum, qui soli Manethonis nonien Praeferrent, ab nlia ei reCentiore manu esse, quam rEliquos quatuor. Hevilius denique in opusculis acadent. Tonn. I. p. 95. propter ingentem versuum subdititiorum locorumve interpolatorum

numeruln-nam SPH et ipsum, cum animo valde remisso

legeret, versus insitivos pilis qtiana clii ingenios ait reperisso - de aetate huius earminis sentit nihil satis certi explorari posse. Bes Ilias lam, quae in co commemorarentur, spectaro ad Itonianor uim seriora te uapora: alias contra Alexandrinum lionii lieni arguere, etsi , alia mentirentii rantiqua nix auctoritatem , non prodet enti Carinitiis tam onargumenturn nec ala Alexandrino ruin ingeniis nec a Ptolemaeoru III aetate esse alienunt. Cum carui en laoo διδα τεκον sit, non epicum, orationem, si cum Nicandro vel Arato con parotur, non adco tibi, o Toro, salte In Inngna ex parte, 'ab ea elegantia, quam tulerit illiid saeculum. Munas Mutem an alto ruin laciniaA assutas esse et perini xla deterior inelioribus. Libruin sextu in ceteris PI acie rundi iii. Grae-

7쪽

VIII

cam, non barbaricam Sphaeram proponi, viros doctos : quo notiti irit Iul lon sic ius dulbitaverit, an Manetlio Aegyptius scriptor liuitas carminis la albendus sit. Nunc eas opiniones I, reviter examinemus. Quod Hol-stonius se ilicit ex ilia uteris et stilo suspicam, poetam ariti initateni montit tim, vellemus, quid sentiret, eum accli-ratius vixisse. Nain citiae aetate Holstenti metror in erat

scientia, necesse suit, aeque rotuirili et politi liabercti tuo numeri Manethoniani, atque Alexandrinorum o iuuium, nisi sorte errores librari omini foedissi in os opinatus est profectos ab ipso poeta , syllabicae qii antitatis , ut rectouit Dorvillius, observantissimo. De stilo non insccte i dicavit: sed de utraque re paullo infla diliguntius di

Gro novit sententia, Ptolemaei Plii ladelplii aetate latine

poetam vixisse, et fortasse currilem Esse, atque ununtium scriptorem, nullo omnino sit matur arguimento. Quid enim cogit ponere, Plii ladelpinini suisse istunt Ptolemaeuiti, quem poeta nusquani ita appellet 'iiod vero Arsinoe Soror eius eademque uxor cornmemoratur, id non ilia pelli Habes enim altera in Arsinoam, Ptolcinaei Plii lopatoris sororem eandemque uxorem: habes te etiana, Auletae filiani,

quae patris quia cni testat nento fratri Ptolemaeo Cupri regi collocata erat. Venilitamen nemineIn, qui tot uiuio cum consideraverit, sugici, quam inepte lai versus inculcati sint. Id untini recte vidit Gro novius, varia in suisse huius poetae doctrinam et ingenium eius lectione veterum bene subactum. Fabricius qua in vere viderit, multa in hoc Carmine extare imitationis Homeri eae vestigia, apparet, si pauca haec exempla, quae intor legendum nothis occvuerunt,

conseras: I, 1. II. ζ, 193. I, 3. I l. ω, 147. I, 6. Odyss. '

733. Il. 1, 270. sed liaec sussiciant. Quod vero Vindicandani Manethonis antiquitatem a circulis caeleStibus petit argumentum, id quantum valeat, limius rei

periti iudicent. De reliquis idem, quod de Gronovi a sentcntia, dici potest.

8쪽

Tymuli tui argumentis, quae ex rebus quibusdam in hoc

earini ne commemoratis colligit, id tantum probatur, non primorum Ptolemaeoru in uetate poeta In Vixisse, mira line vero, id quod voluit, sub imperis Romano ad occasum

proPerante. At si ipsi loci, iiiiii, us Tyrii hitti anne ration Psnituntur, supposititii sint Quid Z quod ipse Tum lilitiis

libros primum et quintum, ex quibus sua desumsit, totos abiecit ut spurio sy quos si dixisset pessime ad nostri, in aetatem pervenisse, ii ixisset certe cautius. Cuin vero iid-dit, libi os piqni una et quin tu ut solos praefixurn halbere nomen Manetlaonis, lioc illi id sibi velit, non dispici iniis; nain apud Groii ovium praeter unum libriim secundum ceteri omnes Itoc nomine irricripti sunt. ΙΙeynius cum recte senserit, interpolatione frequentilloc carmen adni odii in laborare, in eo tamen fallitur,

quod putavit, sui, lititia tam facile posse depreliendi ei a germanis discemii. Quod de oratione secti ivit ieiuni,

nimis videtur esse ambiguum. De rebus grave attulit argum ei turn Iablon sicii, quo probetur, scriptorem liuius carminis non fuisse Aegyptium: speciose etiam L. VI.734. sqq. monuit de edictis Principum contra malliena a-ticos : acute denique vidit, sextum librum praestare ceteris. 'in Hacteiriis de horum virorum doctormin opinioni lius: qui etsi iii Iiis tenebris aliquid veri viderunt, iniit turnia inen abfuit, ut eam disputandi rationem invenirent , qtia, quae ipsi essent suspicati, etiam aliis probaretit. Id demum God. Hermanno felicissima ingenii alique doctrinae exsit perantia contigit, qui ab epicae poesis primordiis repetens mota stravit, numeri et oratio epicor uinquelmadmodum paullati in immutata sint. His igitur iii dieiis, cum de quo mitidam poetarum aetate nulla esset dubitatio , licuit de ceterorum aetate coniici. Qua via iu- cedens cum Orplaicorum aetatem constitueret, etiam IIu-nethoni locum ita designavit, ut euius princeps Aratus est, poetarum aginen ille cum poeta de viribus herbar nimulaudat. Manethonem autem vocat Orph. p. 761. scri torem librorum secundi, tertii, quarti ac sexti: nam primi

9쪽

et quinti scriptorem tani midem dἰcit atque indoctum

esse, ut vax in niuriero epicorum lilii eri possit. De liacro in si a die enitis : nunc nol, is lice ut viani , qua incessit Hemnarantis, repetere ac perscinitari nitui uirus et mctioncm Manetlionis.

De unxneria.

Ac primuin qu ulem de caemira in elli arto podo trochaica. Huius ea esurae exempla Ilaec in lais libris i e-peri Intis :

84. σύμφωνα τὰ κέντρα λαχόντες : ix lege r Imτων' επι' κέντρα λαχόντες. 109. κατὰ πάντα πέ8υκε Σελῆν'. fortasse : μῆνο κατῶ παντα πέφυκεν.

10쪽

I 12. μεστο προς έρηα.

276. πολλοῖσι τόκοtς ἀναβαίνει. 314. ωρο δε φυσιν διοριζει:

Ceterum in thoc numero ea huius caesurae exempla Ponere noluitnus, quae eoniectura vel nostra vel alius Cuius iam nata esseni. Curri enim aliquando opinaremuri Iorma linunx iniquius in hanc caesura in unimadve tisse, atque hanc nostratu opinionein Franc. Spitineri vel l is de vers. liei'Oic. p. 13. ali quantulum confirmari putarernus , non tanti lioc vitium duximus, ut ei facilitatem emendandi postlia herem uos. Vci uin enim vero ut sis quoque, qui secus statuant, satisfiat et, si erraverimus, ma-ncs poetae placenatis , turn proponernus hoC Ioco, quem-aclinoduni illi ipsi versus nulla cuius quain offensione emendari coirigi ve possint. II. 405. sci ibo alit ἐόiτες γ' aut και ρώ τ' εn' ἀντολιαις μεν νεότητι πέλοντες. III. IS0. lege i τοκέων δ'ἐκμετρον ἐδωκεν. V. 173. svi ilae , ut Spit Enet' v. 26 l. ἡφώμασιν ουσα. 2 6. scribe : ἁνδρῶν ἐ=γα τέλεσσε συνευνάζουσα γυναιζιν. 31 l. fortassc legendi itii: καιροῖσιν πάμπαν, το Πλέον δόντες δε περισπώ. Ilvius igitur caesurae apud Μ anethonem exempla siquis considerat, et illud tenet, quod Herniannus de Cyri getico i uin seriptore ad Orph. p. 695. edicit, non emen laticla esse apud tale in scriptore iii liace vitia, tum Manellio ni intruui in insum ore in aetiitein detruditur: at si, quo bellescio ille in il ini annus Quintum Sm Vt naeuin dignum liabuit, eodem scriptor libro mi in li. IV. VI. III. I. afficitur, Et ab n gligentiae crimitiatione et a suspicione serioris au talis liberabitur. Utri inque vero Cadit in libraim quilitum: sed ne de lioco quide in liba o satis tuta est opinatio Diuitiam Cooste