Manethonis Apotelesmaticorum libri sex

31쪽

XXXII

De in ic μνομεν. scripsi inus pro Grono vii ci ldari Ualensis scriptura d voltεν. , quoniain ratio ni illa cli spici potest, C tar poetae, Curii titraque vel ibi fornia diversae quantitatis adesset, si pro luctu Daque sonantior requireretur, uti ea noluerint. Scin quid sentiamus ' librariis haec confusio trit uenda est, ut rccto monuit Boinckius

Apoll. Argon. III, 225r quod vel testatur lib. II aleii sis,

ut, i III, 182, oua . legitur. In codem genet e fortasse versantur etiarn οπιπτεύειν οt οπιπευειν, citiorum posterior forma in Apotelesinaticis ubi lucis servata est, ili iam dicunt propriam esse recentio rurn. Vii l. BOI Iccr. a d Coluili. 254. et

Itein promiscue logi λεύσσω ct λευσω, νεισηιαι, νεισσο coet νισομαι, ut prorsus il ut in sit lior in ver boruna scriptura , satetur vir coiis Horatissim iis, Pli. Biit una tinus , o μακαρι ης. Nos reni iii certam a d Gro novit libricitie IIalensis auctoritate ni exegi in iis, ita inuicu, ut citius citio Sententiae rati otieni circumspicere nitis. Ceterunt ut somnus νείσομαι et νεωσομαι reiicin emus, id eo pronati iis socinius, ilii O l liuius inocti coinnititationcs, ut ωδεώουσι , ἀποκλείνωσιν, χρυσοπόδειλος, ει ρ0ι, κγνῖ, δίελον , παιδιος , λατοιος ,

si in ilia, si e luenti si inns in Apotclesinaticis esse viciebamus rquanioli rem sic tibi lineo scit pluruo discrepantia noli cnotata sit, nemo poterit iitro stomachari. δει κηλον constanter etiana notationis catas a roposuimus ; quam scripturam Brunci . iiis in Apollo ii. Argonaliticis secutus cst. Etiam

apud IIaxini uim 22. 300. 357. 449. 578. δείκηλα scriptum

est: uno loco v. 538. δι κολα , ulli tamen Eduard. Gern-hardus δεικολα restituendum si indet. De ν paragogico , iquo loci in exeniplo Grono viano otin liliro IIaleii si non constanter in sine vorsutini nil litii iii est, ita censui in iis, ut illii l sic iii, i abesset, adiicerentiis , obsecuti in linc re praecopto Ilerna anni. Ideni Tot initinius vel addici in is anto liti ii illa in i dolevἰnius in Dacilio

Crsti ni te position in iluam cui, Pic. Est eniim in toto licie genero apiul Gro novitata et in libro Halensi sit Dinia iii- constantia. Qtio I vero ε pronais Cue a Iate consonas Et vocales in lilbris Apotclosnaaticorum ustirpaturn s rvavimus, ici consulto lacinius, non reveriti illuni v et nichii canoneni, curia nobis Porsitasti in esset, in tali lius robus Scriptores fortuito quo cluni aut tu in i trilicio potius ductos esse , quam Certo Praecepto Paruisse.

32쪽

XXXIII

Non magis ot sequi licuit acutissimae eiusdem viricilis ervationi de dativi pluralis terminationi hus αις, et

Iσι , quod apud Manetlionem quidem liueo vos susque deque liabita erat : plerum clite apud cum to elantur ciις, αισι, Tarius sal, miris sinae I ς. Ita lue nobis visium est, in rc tam incerta ratione In tenere Horanat ilia iiiiiii; quippe quae ipsa si inplicitate maxime comm mi arcti Ir. Restat varia scriptura μυσαρῖc et μυσεθος, quae utraque let itur in Apotelesmaticis l. IV. et VI. singulis locis. Atque μυσερος in libr. quarto semel, Musa noς autem I, in is locis cum scriptum esset, ut, i quo restituitii us μυσαρ. Idem repotii in libro sexto Voluimus , se i OPera non pu-

Haec laacton ira r nunc patica de accentii, iis, qui in Gro-noviano exemplo tot locis pravi sunt, tit oxperti lectoribus eius accinitiare possimus illud Ilo ruti antini; inceditis per ignes suppositos cincri dolos O. Qiti l igitur mir im, vitiorum copiae emendariclorum et operas tinpares suisse, Et ut Latine dicanius, etiam nostros oculos tot relaus sint ut intentos tion nulla eius inodi stilateri tigisse. 1loc Diodo saetitim est, ut liic illio relin iiii cretitur 3 6 G II, 251. 265.

II, 122, cetera. uitam multa auteni ici genus vitia sustu-lcrinius , molistrant nn notationes, in clitibus tarmen non

omnia indicata sunt, velut II, 114. ος ρα 174. οῖσι τ . 411. ζωδῖων. 480. αστρα σε. III, 90. εὐκλε&ς. 209. et 381. νοοῖ IV, 80. τηνικά τοι. 133. ζωῖδεω. 122. 201. 207. 240. βαλῆ.214. ἀκτι νας. VI, 195. τίτονος. 567. μετὰ.

Etiam pravas distinguendi notas non raro correximus magno sentetitiae conani odo : quibusdam locis in nn- in oti. Erit. de hac re monuimus : saepe ctiam taciti fecimus, ut IV, 122. 482. 528. Interdum in ,raecis Grono-vius malo distinxit, scd damniini res arsit in Ibatinis, uti IV, 54. VI, 28 1. 336. In litis o IIalensi non m lior huius rei ne Centuunt Iii e conditio ostr nam ut aliis ille Iocis hoc nomino emendatior, ita uliis deterior est, quam exemplum GTOnovianum. Diuitiam Cooste

33쪽

Iam vero ut finem disputationi nostrae iaciamus, ex iis, quae exposuimus , intelligitur, Apotelesinaticorurn Iibros ab Alexandriuorum quopiam poeta non ESse sem:Ptos. Aeque certum est, eosdem non esse aetatis Nonnianae. Apparet etiam, librum quartum ceteris esse multo rece tiorem. Lu er quintus est farrago, in qua ut in sunt antiquiora, alia recentiora, ut mulio peior eius sit conditio, quam litari primi, qui per se satis est antiquiis, sed In xime mutilatus Et interpolatione depravatus. Lilari autem Se Cundus, tertius et sextus tum optime servati s lint, tu In antiquissinii videntur osso et ab uno poeta, Mancti Iondiai vis, prosecti. Libri enim Prrinius, quintus Et qua

tus neque unitu sunt corporis , neque ciusdem ScriPtoris, nedum ad lilaros II., III., VI. pertineant. Id tota Ilorum librorum ratione et vero etiam eo ipso arguitur , quod libri prinius , secundus , quartus et qui itus prooe antis praemuniti talibus sulit, qualia singulis unius ciuS- dena lue operis libris non praefigantur, sed lithris tantunimodo iis, qui aut ipsi peculiare quod la in opus eni- Ciunt, aut sunt prinii quique libi i operis cuiusdauxPeculiaris, quod pluribus lilbris constat. Deinde si or

Des libri Apote lesuiaticorum in unius carminis Cor-Pus coirent, praeposterum sane locunx prooemium li-Dri secundi etiam propterea teneret, quia eo nau- thematica liuius disciplinae sun dantenta iacta sunt, ut Continuo post quodque isto mim proocmiorum, quae litaris Primo, quarto , quinto praetexta sunt, inseri oportuisset. At exordia id r. III. et VI. ita sunt comparata, ut eos Iibros cum antecedente quodam nexos esse declarent.

Qui casus hos libros in unum constarit, de hae se fingi quid potest, dei nonstrari nihil potest. Nos ea tantumnac disputatione explicavimus, quae certis argumentiScomprobari viderentur. Disaigod by Cooste

34쪽

XXXV

Quod rolicinum est, etiam atque etiam precamur, ut quae in hoc nostro Apoteles malicorii in ex inplo a nobis eonimissa sitit, liberales liuimanitatis cultores ne aegre ferant. Memores enim sint velimus, hanc ulteram esse liuius carminis editionem, non operis sexcenties typis descripti ; deinde id reputent, nostram curatii non in paucis locis emenda tulis versatam csse, sed unicuique seI e V e sui , saepe etiam si ii ulis unius versus vocabulis intendenda in fuisse. Quis enim, vel icviter iiis pcxcrit Grono ianum exempluU1 , non consentiet, IIci culeum sere esse laborein, ΙiOC Augeae stula ultini omni biis sorditatis scin clpurgare Pluri inas ctiam molestias creariint opera E, C In et ululuantum distarent ab urbe nostra, et ad Graecos lilii os typis ex priniendas non luna satis essent exercitatae. Denique non si sumis, qui otio assilia Inus, quod, ut pcriti sciunt onines, ad id studiorum genus potissimum requiritur. Quis tamen tu in iniquus, dirit, ut eos reprolicti dat, qui citi ut quid otiosi nacti sint, utiliter collocare stud anti id enim minime dubitamus, clitici liic noster latior non plane sit infructuosus. Ut vero nostr m ossicium is deliter expleremus, investiganctis iis, quae commissa a nothis aut Praetermissa essent, posteriores citrus adliit uiuius, ct quae ita remetientcs viam collegimus, in , mantissa Addendorum

proponemus.

En vero sorte fortuna , cum hic liber paene e praelo exisset, accidit, ut quam spem in alii vin tempus distuleramus, ea iam nunc, summa Κrastii, viri spectatissimi, erga nos benevolentia expleretur. Is enim eo ipso tem-Pore, citio Naniburgi saeviebat pestilentia, apographum illud IIo istonianum, quod in lioc Prooemi O pag. IV. Inemora imus, per duos adolescentes Ilis literis egregie deditos cum Gonovsano exemplo conserendum curavit, varietatemque scripturae ad nos misit diligentissimo enotatam: quam ad calcem editionis nostrae typis descripta in via etis. Est autem , ut quisque iacile intelliget, verisimillimum, de hoc ipso apograptio IIolstentano id rum Halensem esse descriptitin. Nam partina liaco apographanitemim eum auero plane consentiunt, partim lilber Ila-Ieusis varianx illius apograptii scripturam Ilio illic in

margine continet annotatam. Contra tamen neminem

fugiet, nec paucis locis scriptui ani utriusque libri discreparo et marginem libri II alensis inulta suppeditare, quae in IIolstentano apograptio nou videntur inesse. Diuiliroes by Corale

35쪽

XXXVI

cuicuimodi haec res est, iuvat nos etiam lite loci tum Kranio, Viro praestantissimo, tum duobus illis adolescentibus, qui tam strenue operam nobis navarunt, grates meritas referre. Iam vero quod Deus saxit, vos , lectores humanissimi, hoc nostro labore intimini. Valete et favete nobis.

Cliviae, pridie non. Novembr. MDCCCXXXI.

37쪽

XXXVIII

V. 284. Pro ἐῶσιν , qtiod tu Grouov. exemplo et in libro Valensi inest, lege Gσι .v. 287. pro βαλῆ, quod est in exemplo Grouoviano, Icgestuaret, iit est in lubro Halensi.

v. 324. in annot. lin. 1. lege πλωτίπας et lin. 2. Π γωταρχΠς. V. 330. νεκυτ ελος vox per se proba r scd signifieatio eius livi Cloco minus convenit: quamobreni diibi tantor pri posuimus νεκυοσroλος, quod lcgitur etiam l. IV. V. 406.

v. 2. iii annot. 1in. l. post L. II adde: , ,διηνεκὲς ωσrε Πolat Mrg. sed lineola liae voces traiis fixae aliut . . 3. iu untio L. liv. 2. pro sit lege A. V. 6. Pro βλοσυρρσιν Spitanor de vers. her. p. 157 coniecit. V. 19. in annot. lin. 3. Pro ὁ θω μ έ νω lcge --μέκν. - Eodem operarum errore L subscriptitur saepe neglectuna est.

38쪽

XXXIX

v. 24 l. Gron. coniecit χύρισι aut χαριτι. ceterum dele in annoti ad hunc versum verba , ,vel κεκασμένον. V. 245. Pro oiσιν lege Oiσι. . 348. in annoti pro Mser. Ieger sempitian et sic uv. 256. 395. 400

v. 210. in anno t. pro D. lege Ir.

40쪽

LIB. III.

pone: LV et sic.