Erōtikōn logōn syggrapheis

111쪽

Dρυσεν. υλλωμεν γαρ ἐραστῆ καὶ το βλέμμα μόνον δηρκεσε της ἐρ-ένης παρθεν , καὶ μέγιστον τουτοάγαθον νενόμ κεν ἐραστης ἐὰν καὶ μέχρι τῶν - - των ευτυχra, οἱ δὲ ευδαιμονέστεροι των ἐραστῶν αντυχωσι κἄν-ημα -- ον ἡ δὲ καὶ βλεπεις ἀεὶ ταυτα ευτυχῶν ἐγκαλεῖς ἀχάριστος εἶ προ ερωτος δωρεάν. οὐκ οἶδας οἰόν ἐστιν ἐρωμένη βλεπροενη μειωνα των ἔργων ἔχει την ηδονην. φθαλμοὶ γαρ ἀλληλοις ἀντανακλώμενοι ἀπομάττουσιν εν κατοπτρ των σωμάτων τὰ εἴdωλα, ἡ δὲ του κάλλους ἀπορροφλ αυτῶν εἰς την ψυχην καταρρέουσι ἔχει τινὰ μιξιν ἐν ἀποστάσει καὶ γλυκίων ἐστὶ τηντων σωμάτων μίξεως καινὴ γάρ ἐστι σωμάτων --αλο- Ἐγὼ δε ἡ κιὰ το εργον ταχυ μαντευομαι ' μέγιστον γαρ ἐστιν ἐφόδιον εἰς πειθὼ συνεχὴς προς ἐρωμένην μιλία. φθαλμος γαρ φιλίας πρόξενος καὶ το σύνηθες της κοινωνίας εἰς χάριν ἀνυσιμώτερον. E γαρ τὰ ἄγρια των θηρίων συν-ηθεια τιθασεύεται, πολυ μῆλλον ταύτη μαλαχθείη καὶ γυνή. Ἐχει δέ τι προς παρθένον ἐπ απρο ηλικιωτης ἐρῶν ' το σε εν ο της ἀκμης επεῖγον εἰς

την φύσιν καὶ τὰ συνειδὸς του φιλεῖσθαι τίκτε πολλάκις ἀντέρ-α Θέλει γὰρ κάστη των παρθένων εἶναι καλὴ καὶ φιλουμένη χαίρει καὶ ἐπαινεῖ της μαρτυρίας τον φιλοῶντα καν μὴ φιλήση τις αὐτην, ουπω πεπιστεφιεν εἶναι - Ε οὐν - παιγιαινῶ μόνον , ἐρασθαι πιστευσάτω, καὶ ταχέως σε μιμήσεται. 'Πῶς αν ουν ' εἰπον γένοιτο τοὐτο - μάντευμα; δός μοι τὰς ἀφορμάς - γὰρ αρχαιότερος, στης μολκαὶ συνηθέστερος ξειν τῆ τελετῆ τοὐθεοs.

112쪽

T λέγω τί ποιῶ πῶς αὐτώρο- της ἐρωμενης; Ου οιδα γαρ τὰς ὁδους ' 10 'Mηδὲς εἶπεν Κλεινίας προ ταντα ζ ει παρ αλλου μαθεῖν αυτοδίδακτος γάρ ἐστιν ὁ θεος σοφιστής. Ωσπερ γὰρ τὰ ἀρτίτοκα των βρεφῶν ου εδεὶς διδάσκει H αυτόματα γὰρ ἐκμανθάνει

καὶ οἶδεν ἐν τοῖς μαζοῖς ουσαν αυτοῖς την τράπεζαν ,ουτω καὶ νεανίσκος ἐρωτος πρωτοκυμων ου δεῖ α

διδασκαλίας προς - τοκετόν. πὰν γὰρ η δὶς παραγένηται καὶ ἐνστη της ανάγκης η προθεσμία, μη- οδὲν πλανηθείς, καν πρωτοκύμων ἐς ευρησεις τεκεῖν υπ αυ- μαιωθεὶς του θεοs. πισα δ' ἐστὶ κοινὰ καὶ μη της ευκαίρου τυχη δεόμενα, ταῶτα ἀκούσας μάθε μηδεν μεν εἰπῖς προς την παρθενον ἀφροδί- σμγ' το δὲ ἔργον Θει πῶς γένη - σιωπην Παῖς γὰρ βκαὶ παρθένος μοιοι μὲν εἰς αἰδῶ προς δὲ την της 'Aφροδίτης χάριν καν τηνξ γνώμην ἔχωσιν, α πάσχουσιν ἀκούειν - θέλουσι την γὰρ αἰπύνην κεῖσθαι νομίζουσιν ἐν τοῖς ημασι. Γυναῖκας μὲν γὰρ ευ- φροίνει καὶ τὰ ρηματα παρθένος δὲ τους μὲν ἔξωθεν ο ἀκροβολισμους τῶν ἐραστων εἰς πεῖραν φέρει καὶαφνω συντίθεται τοι νεύμασιν ' ἐὰν δὲ αἰτήσης τοἔργον προσελθών, ἐκπληξεις αὐτης τὰ ωτα τῆ φωνy, ἀώρ- - καὶ μι- ο ρημα καὶ λοιδορι-πι δοκεῖ καν ποσχεσθαι θέλη την χάριν, αἰσχύνεται' nτου γὰρ πάσχειν νομίζει τὸ ἔργον, τε μαλλον την

πεῖρα ἐκ το τῶν λόγων δονῆς ἀκουει Ἐὰν δὲ την πεῖραν προσαγαγὼν την ἄλλην καὶ εὐάγωγον αντην παρασκευάσας ηδέως ηδη προσέρχρ, σιώπα μὲνουν τὰ πολλὰ, ἐν μυστηρίφ, φίλησον δὲ προσελ- ωθῶν ρεμα - γὰρ ἐραστο φίλημα προς ἐρωμένην θέλ-σαν μὲν παρέχειν αἴτησίς ἐστι, προῆ

113쪽

βία, ' υπω γαρ πείθεται ἐὰν δε μαλθακώτερον

Καγῶ μεγάλα μεν ἔφην ἐφόδιά μοι δέδωκας 11

καὶ σχομαι τυχεῖν, Κλεινία ' φοβ μαι δ ομως μὴ κακων μοι γένηται το ευτυχημα μειωνων ἀρχη καὶ ἐπιτρίψη με προ ερωτα πλείονα υν ουν αυξηθῆn ux το δεινον, τί δράσω; γαμεῖν μὲν ου - δυ- 2ναίμην αλλη γαρ δέδομαι, παρθένφ' ἐπίκειται δέ

μοι προς τουτον τον γάμον πατηρ δίκαια αἰτῶν,

- ξένη. -δλαωχραν γημαι κόρη. -δ ώς αρικλέα πλούτω με κωλεr, αλλ' αὐτου μοι δίδωσι γα- πτερα, καλην μέν, θεοί, πρὶν ευκίππην δειν, νυν δὲ προς το κάλλος -- τυφλώττω καὶ προς Λευκίππην μόνην τους οφθαλμους χω 'μ μεθορίω3κεῖμαι δύο ἐναντίων Ἐρως ανταγωνίζεται καὶ πατηρ. μει στηριεν αἰδοῖ, των , ο δὲ κάθηρα πυρπο- α λων. Πῶς κρίνω την δίκην αυάγκη μάχεται καὶ φύσις, καὶ θέλω μεν σοὶ δικάσαι, πάτερ, ἀλλ' αντίδικον ἔχω χαλεπώτερον Βασαν; - δικαστην, ἔστηκε μετὰ βελων. κρίνει μετὰ πυρός. - πιαι- σω, πάτερ. αυτψ, κάομαι τω πυρί 'r Hμεῖς μὲν ουν ταυτα ἐφιλοσοφοῶμεν περὶ του 12 - ' ἐξαίφνης δέ τις ἰοτρεχε των του χαριαλ νς οἰκετῶν, ἔχων ἐπὶ του προσώπου την ἀγγελίαν του

114쪽

και- , - τον λειπω εὐθυς ανακραγεῖν θεασάμενον κακόν τι γέγονε αρικλεῖ ' θ μα- του λέγοντος συνεξεφωνησεν ο οἰκετη ' τέθυηκε

λαρικλης ' ον μὲν δη Κλεινίαν προς τηρο αγγελίαν

σφηκεν η φωνη καὶ ἔμεινεν ακίνητος, ωσπερ τυφωνι

βεβλημένος φλόγω ο οἰκετης διηγεῖται, ' επὶ τοὐλπον τον σὰν ἐκάθισεν ω λεινία, μπρῶτα ηλαπινεν ρεμα δυο ει η τρεῖς δρόμους περιελθὼν την ἱππασίαν ἐπεσχε και τονάππον ἱδρο τα κατέψα καθημενος, τοὐλτῆρος ἀμελησας 'Aos A iuτοντος δὲ της ἔδρας τοῖς δρωτας ψόφος κατοστι γίνεται, καὶ Ἱππος ἐκταραχθεὶς πηδῆ ρλος ἄρ- θεὶς καὶ ἀλογίστως ἐφέρετο. ον γαρ χαλινον ἐνδα- κων καὶ αυχένα γυρωσας φρίξας τε την κόμην, οἰστρηθεὶς τω φόβω διαεριος Ἀτατο Τωνχε ποδῶν οo μὰν ἔμπροσθεν λDieto, οπισθεν τους ἔμπροσθεν ἐπειγόμενοι φθάσαι - δρόμον ἐπέσπε- χον, διώκοντες τονάππ- rudεάππος τῆ των ποδῶν κυρτούμενος ὁμίλλη, ανω τε καὶ κάτω πηδῶν προς την ἔκατέρων σπουδην δίκην νεὼς χειμαζομένης τοῖς ονώτοις κυμαίνετο. V δὲ κακοδαίμων αρικλῆς πο- της ἱππείας ταλαντευόμενος κύματος ἐκ της ἔδρας ἐσφαιρίζετο, ποτὲ μὲν ἐπ'Ἀmραν κατολι 1θάνων, ποτὲ δε ἐπὶ τράχηλον κυβιστῶν ὁ δε του κλύδωνος ἐπίεζεν αυτον χειμων. Tῶν δὲ - - ουκέτι, κρατεῖν δυνάμενος, δους δὲ λυτον τω του δρόμου πνευματι, της τύχης ν λ δε ππος υμ θέων

ἐκτρέπεται το λεωφόρου καὶ ἐς λην ἐπη σε καὶ

εὐθὐς --θλιον χαρικλέα περιρρηγνυσι δένδρω./δε ς ἀπο μηχανης προσαραχθεὶς ἐκκρουεται μεν 'τη ἔδρας, πο δὲ τῶν του δένδρου κλάδων τοπροσωτ- ωχυνεται καὶ τοσουτοις περιδρύπτεται

115쪽

το σῶμα, αλλ' ἀνθειλκον αυτ περισυροντες θανάτου τρίβω. Ἀπος ἔτι ἀλλον ἐκταραχθεὶς - ππώματι - ἐμποδιζόμενος εἰς τον δρόμον

σώματι κατεπάτει τον θλιον ἐκλακτιζων του

δεσμον της οὐ ' Ἀστε υκ αν αυτό τις ἰδὼν Ἀῶτα μὲν ουν κουων ο Κλεινίας ἐσίγα τινὰ 13 ih χιμνον υ ἐκπληξεως, μεταξυ δὲ ηψας ἐκ του κα- κοὐ διωλυγιον κωκυσε καὶ ἐκδραμεῖν επὶ τὸ σῶμα ηπειγετο επηκολουθουν δε κἀγώ, παρηγορῶν ςηδυνάμην Καὶ ἐν τούτω φοράδην αρικλῆς ἐκομίζετο, θέαμα οἴκτιστον καὶ ἐλεεινόν ολος γαρ τραῶμα

i5 ην, στε μηδεν των παoόντων κατασχεῖν τὰ δάκρυα Ἐξηρχε θὲ του θρήνου ὁ πατηρ πολυτάρακτον βοῶν 'oI-- ἐμοὐ προελθὼν οἷος ἐπανέρχῖ μοι,

τεκνον; ω πονηρῶν ἱππασματων Ουδε κοινω μοι

νειφ τέθνηκας ουδ ευσχήμων φαίνη νεκρός. ab Mς μὲν γαρ αλλοις τῶν ἀπο- των καν ἴχνος τῶν 3 γνωρισtu των διασώζεται καν το ἄνθος τις των προσώπων ἀπολέση τηρεῖ το εἰδωλον καὶ παρηγορεῖτὀ λυπούμενον καθεύδοντα μιμουμενος την μὲν γαρ eniχην ἐξεῖλεν ὁ θάνατος, ἐν δὲ τω σώματι τηρεῖ τονα ἄνθρωπον. - δε ομο κιὼ ταῶτα διέφθειρεν - τυχη, καί μοι τέθνηκας θάνατον διπλουν ψυχης και σώματος χντως σου τεθνηκε καὶ της εἰκόνος σκιά η με γαρ υχη σου πέφευγεν ου εὐρίσκω δέ σε οὐδὲ ἐν τρώματι Πότε μοι, τέκνον, γαμεῖς;

a πότε σου θυσω τους γάμους, ἱππευ και νυμφίε νυμφίε μὲν ατελής, ἱππελδὲ δυστυχης Ἀφος μεν σοι, τέκνον, ψαλαμος, γάμος 1ὲ ὁ θάνατος, θροος δὲ

116쪽

ουμέναιος ὁ δε κωκυτος ουτος των γάμων δαί.

6υλλο σοι, τεινον, προσεδόκων, Ἀνάφειν αλλὰτ --ἔσβεσεν η φθονερὰ τύχη μετὰ σου μάκτει

δέ σοι δἀδας κακῶν πονηρας ταυτης δεδουχί ἀ- , νυμφικη σοι δαδοφία ταφη γίνεται ' u αμα μεν ουν ουτως ἐκώκυε, ὁ πιαημ' ἐπέρωθεν δὲ καθ' αυτον ὁ Κλεινίας καὶ ην θρηνων - ιλλα, ἐραστου καὶ πατρός. Eγώ μου Οὐδεσπότην απολωλεκα. γαρ αυτετοιουτον δῶρον ἐχαριζόμην φιάλη γαρ υκ ην χρυση, ν ἐσπενδετο πίνων 10

πιζον δὲ καὶ το πονηρον ληρίον προστερνιδίοις προμετωπιδίοις, φαλάροις ἀργυροῖου, χρυσαῖς νίαις. Oῖμι αρίκλεις ἐκόσμησά σου - φονέα χρυ-.Ἱππε πάντων θηρίων γριώτατε , πονηρε καὶ ἀχά - ριστε καὶ αναίσθητε κάλλους σμεν κατέφα σου τους ἱδρῶτας καὶ τροφὰς ἐπηγγέλλετο πλείονας καὶ ἐπννειτον δρόuoν, ου δε ἀπεκτεινας ἐπαινουμενος. υχηδου προσαπτομένου σου τοιούτου σώματος, - ην οὐ τοιομος ἱππευς τρυφή, ἀλλ' ἔρριψας απτοργε, το κάλλος χαμαί. οἴμοι δυστυχης ἐγώ σοι τον φονέα, τον ἀνδροφόνον ἐωνησάμην 15 Μετὰ δὲ την αφρο ευθυς ἔσπευδον ἐπὶ τηρο κόρην η δε ην ἐν τω παραδείσω της οἰκίας υ δὲ απαράδεισος ἄλσος ην, μεγα τι χρημ προς φθαλμῶν ἡδ-vν καὶ περὶ το -- τειχίον ν αυταρκες εἰς

υψος και κάστη πλευρα ἴτοχῆ τειχίου τέο σαρες δεησαν πλευραὶ κατάστεγος πο χορω κιόνωW πὀ δε τοῖς κίοσιν ἔνδον ν η των δένδρω πανουρις. ο2' αλλον οἱ κλάδοι συνέπιπτον ἀλληλοις ἄλλος ἐπ ἄλ- λον, ἐγίνοντο των πετάλων περιπλοκαί, των φύλλων

117쪽

54 AXIAam TATIOΥπεριβολαί, των καρπῶν συμπλοκαί τοιαύτη τις νωιλιατ φυτῶν Ἐνίοις δὲ τῶν δένδρων τῶν ἀδμ 3τέρων κιττος καὶ σμῖλαξ περιεπεφύκει, η μὸν ἐξηρτημένη πλατάνου και περιπυκάζουσα ἐαδινῆ τῆ κωρ ν ὁ κιττος περὶ πεύκην ἐλιχθεὶς ρκει το τ δέδρον ταῖς περιπλοκαῖς, καὶ ἐγίνετο τρο κιττω πηματο φυτόν , στεφανος δε ὁ κιττος του φυτοs πελοι δὲ ἐκατέρωθεν του δένδρου καλάμοις π --μεναι οε φύλλοις ἔθαλλον, καὶ ο καρπος ραίαν εἶχε την ἄνθην καὶ δια τῆς οπη των καλάμων ἐξεκρέματο καὶ ην βόστρυχος τοὐ φυτου των δὲ φολ- λων νωθεν αἰωρουμένων φ ηλίω προ ανεμον

συμμιγει χρὰν ἐμάρμαιρεν η γη την σκιάν. Tam 5 - ποικίλη. χοντα ἐν χρόαν ἐν μέρει συνεξέ- φαινε το κάλλος, καὶ ην τοὐτο της γης πορφύρα καὶ νάρκισσος καὶ ρόδον πια μὲν φ όδφ και φναρκίσσφή κάλυξῶσον εἰς περιγραφην, --φιάλη

του φυτου η χροα δε των περὶ την κάλυκα φύλ- λων ἐσχισμένων ω ρόδω μὲν ψατος ομολ- γάλακτος , - κάτω του φύλλου, - ὁ νάρκισσος ην τοπῶν μοιος τω κάτω του ρόδου. N δε ἰω κάλυξ 6 μὲν Ουδαμου, χρόαχε ῖαν η της θαλάμης στράπτει γαληνη. - μέσοις δὲ τοῖς νθεσι πηγλαν βλυζε καὶ περιεγεγραπτο τετράγωνος χαράδρα χειροποίητο τ ρεώματι. ο δὲ δωρ τωὐανθέων πικάτοπτρον, ως δοκεῖν το λοος εἶναι διπλουν, τομὲν της ληθείας , το δὲ τει σκιὰς υρνιθες δὲ ἰημὲν χειροηθεις περὶ το -- ἐνέμοντο καὶ ους ἐκολακευον αἱ των ανθρώπων τροφαί οἱ δὲ ἐλευθερον ἔχοντες το πτερον περὶ τὰς των δένδρων κορυφὰς ἔπαιζον οἱ μὲν δοντες τὰ ορνίθυν σματα, οἱ δὲ

118쪽

A 55τιγες καὶ χελιδόνες οἱ μεν 'Hους εδοντες ευνήν, αἱ δὲ τυν ημως τι εζαν οἰ-χε Ῥοήθεις -- καὶ κύκνος καὶ ψιττακός 4 κύκνος περὶ τὰς των δά- των πίδακας νεμόμενος, ο φιττακος ἐν οἰκίσκωπερὶ δένδρον κρεμάμενος, ο ταῶς τοῖς ανθεσιν ἐπισυρων τὸ πτερόν υντέλαμπε δὲ η των ανθέων θέα-των ορνίθων χήε καὶ ην ανθη πτερων. 16 Βουλόμενος - ευάγωγον Ο μεν εἰς ἔρωτα παρασκευάσαι, λόγων προς το Σάτυρον ρχόμην, απο ουέρνιθος λαβὼν την ευκαιριαν. 1ιαβαδί- οζουσα γαρ ἔτυχεν αμα, λειοι καὶ ἐπιπτῶσα τῆταψ.2 Ἐτυχε γαρ τύχη τινὶ συμβὰν τότε τον ορνιν ἀναπτερῶσαι το κάλλος καὶ το θεατρον ἐπιδεικνυνα των πτερῶν. -- μέντοι - ανευ τέχνης λορνις' ἔφην ποιεῖ αλλ' ἔστι γαρ ἐρωτικός. πιτα γαρ οἐπαγαγέσθαι θέλ3 την ἐρωμένην, τότε Ουτως καλ- λωπίζεται. ρῆς ἐκείνην την της πλατάνου πλησίον;' δείξας θηλειαν ταων 'ταυτ νυν ουτος τοκάλλος ἐπιδείκνυται λειμῶνα πτερῶν δε δε του ταῶ λειμὼν εὐανθέστερος πεφύτευται γαρ - καὶ γχρυσὸς ἐν τοι πτεροῖς, κύκλωδὲ λαλουργὲς τον χρυσον περιθε τον ἴσον κύκλον, καὶ ἔστιν φθαλ

17 καὶ Σάτυρος συνεὶς του λόγου μου τηνά--θεσιν, να μοι μαλλον εἰ περι τουτου λέγειν, η ογαρ ο ἔρως ἔφη τοσαυτην ἔχει την δε χών, ς καὶμ έχρις ορνίθων πέμπειν - πυρ4' 'Oυ μέχρις ὀρνίθων' ἔφην, τουτο γαρ υ θαυμαστόν, ἐπεὶ και αὐ-

τος ἔχει πτερόν, ἀλλα καὶ ερπετῶν καὶ φυτῶν, ἐγὼ δὲ δοκῶ μαὶ, καὶ λίθων ' λγουν η Μαγνησία -

119쪽

ἀπωκισμένος -της φυτείας τάσει, ο ἐραστης αὐαίνεται Συνίησιν ουν ο γεωργος ν λυπην του φυτ . - εἰς την του χωρίου περιωπην ἀνεμων ἐφορα ποῖ νενευκε κλίνεται γαρ εἰς το ρώμενον , καὶ μαθὼν θεραπεύει του φυτου την νόσον ' πτορ-

- γαρ του θηλεος φοίνικος λαβὼν εἰς την - αρρενος καρδίαν ἐντίθησι Καὶ ἀνεψυξε μὲν την φυ- χην του φυτοῆ, το δὲ σῶμα αποθνῆσκον πάλιν ἀνεζωπυρησε καὶ ἐξανέστη, χαῖρον ἐπὶ τῆ της ἐρωμένης .eth συμπλοκῆ. Ἀαι τοὐτο εστι γάμος φυτῶν. Γίνεται δὲ καὶ γάμος αλλος δάτων διαπόντιος, 18

μένη κρήνη Σικελικη Θιὰ γαρ της θαλάττης ο ποταμος ς δια πεδίου τρεχει , δε οπικώφανίζει θοω 225 γλυκυι εοαστην αλμυρω κυματι, σχίζεται δὲ αυτῶὐέοντι, καὶ το σχίσμα της θαλάττης χαράδρα τω ποταμῶ γίνεται καὶ ἐπὶ την Αρέθουσαν Ουτω - -

εορτή, πολλοὶ μὸν εἰς τὰς δίνας τοὐ ποταμορκαθιῆ-

120쪽

κομίζει καὶ χειά ἐστιν ἔδνα ποταμο λ Πνετοι δ4 καὶ ἐν τοῖς ερπετοῖς αλλο ἔρωτος μυστηριον, οὐ τοῖς Ῥογενώσι μόνον προ αλληλα, ἀλλακαὶ τοῖς ἀλλοφύλοις. ἔχις της γης φις εἰς την σμυραιναν οἰστρει' η δὲ σμυραινά ἐστιν αλλος φις θαλάμιος, εἰς ψ την μορφην φις, εἰς την χρησιν ἰχθυς πιταν ουν εἰς γάμον ἐθέλωσιν αλληλοις συνελθεῖν , ο μὲν εἰς τον αἰγιαλον ελθὼν συρί-

ζει προς την θάλασσαν τη σμυραωρ συμβολον η Mohγνωρίζει το συνθημα καὶ ἐκ των κυμάτων ἀναδυεπιχι.υλλ' υκ ευθεως προ τον νυμφίον ἐξέρχεται οἶδε γαρ ὁτι θάνατον ἐν τοῖς οδουσι φέρει, , ἀλλ' ανεισιν εἰς πέτρα καὶ περιμένει τον νυμφίον καθηραι το στόμα. ροτῆσιν ουν αμφότεροι προ αλληλους βλέ- ποντες, ο μὲν ἐραστης ηπειρώτης η δ' ἐρωμένη νη- σι τις πιτα,-- ο ἐραστης ἐξεμέση της νύμφης φόβον , i δὲ49oιμμενον δύ τον θάνατον χαμαί, τότε καταβαίνει της πέτρας καὶ εἰς την πειρον ξέρχεται καὶ το ἐραστην περιππυσσεται καὶ -κέτι φοβεῖτιαι Θτὰ φιληματα ' 19 αυτ αμα λέγων ἐνέβλεπον τῆ κόρη πῶς χειπρος την κροασιν την ἐρωτικήν η δὲ πεσημαινεν ου ἀηδῶς ἀκουειν. ὁ δὲ κάλλος ἀστράπτοντο ταω ηττον ἐδόκει μοι του της Λευκίππης εἰναι 'προσώποm G γαρ του σώματος κάλλος αυτῆς προς

τὰ του λειμῶνος ριζεν ανθη ναρκίσσου μεν τοπρόσωπον ἔστιλβε χρόαν, ρόδον δε ἀνέτελλεν ἐκ της παρειας, - δὲ η τωὐοφθαλμων ἐμάρμαιρεν αὐγη,

α κόμαι βοστρυχουμεναι ἀλλον εἱλίττοντο κιτ- ω του. οιουτος ην Λευκίππης ἐπὶ των προσώπων ὁ