Erōtikōn logōn syggrapheis

121쪽

ἐβαδίζομεν της κόρης , ἀκροασόμενοι δηθεν Των πιθαρισμάτων ου γὰρ ηδυνάμην ἐμαυτου κα-ολί- 1 γοω κρατεῖν τὸ μη ραν την κόρην ,δὲ πρῶτον μὲν εὐυμηρου την προς το λέοντα του συος μάχην ἔπειτα δε τι καὶ της απαλης μούσης ἐλιγαινε ρόδον

περιελὼν φιλον ἔλεγε αρμονίας τον λογον, υτως 15 αν εἶχεν ο λογος Ἀ τοῖς νθεσιν θελεν ὁ Ζευς ἐπιθεῖναι βασιλέα. τλῆμον αὐτῶν αιθέων ἐβασίλευε πης ἐστι κόσμος, φυτῶν ἀγλάισμα, φθαλμος ανθέων, λεφῶνος ἐρυθημα Ἐρωτος πνεῖ, Ἀφροδί- δτ τ προξενεr, εὐώδεσι φυλλοις κομα, ευκι-οις πε- ει τάλ0ις τρυφα, τα πέταλα τω Ζεφυρω γελῶ 'μεν ταῶτα δεν ἐγὼ δε ἐδόκουν τὸ ρόδον ἐστὶ τῶν χειλέων αὐτῆς ἰδεῖν, ως εἴ τις ει κάλυκος τὸ περιφερὲς εἰς την του στόματος εκλεισε μOsF ἴν. Καὶ αρτι πέπαυτο των κιθαρισμάτων καὶ πάλιν 2 v του δείπνου καιρος ν. 'Hν γὰρ ορτη προτρυγαί-

, post παρέσχε καὶ μετὰ ιιικρον του δείπνου καιροῖει καὶ πάλιν ομοίως συνεπίνομεν

122쪽

G σου τότε Πν γὰρ σιόνυσον Τύριοι νομιζου- σιν λυτῶν, ἐπεὶ κάντον Κάδμου μυθον ρδουσι καὶ της ορτης διηγουνται παπέρα μυθον, οἶνον - εἶναί ποτε παρ' ἀνθρωποις, ου τον μέλανα τον ἀνθοσμίαν,ου -- Βιβλίνη αμπέλου - τον Μάρωνος τον - κων, ου γον πιον τον ἐκ Λακαίνης, - τονγκάρου τον νησιώτην, ἀλλα τούτους μὲν απαντας

3 παρ αυτοῖς φῶναι. - Οἴνων μητέρα ανα γαρ ἐκεῖ φιλόξενόν τινα βουκόλον, οἷον τοὐγκάριον Αθη- οναῖοι λεγουσι, καὶ τομον ἐντ- ὰσυ μύθου γενέσθαι πατέρα Ἐπὶ τουτον -- ουιόνυσος τον βρουκόλον , ὁ δ αυτ παρατίθησιν σα γῆ φέρει καὶαμαξα βοῶν αοτον δὲ ην παρ αὐτοῖς οἷ- καὶ ὁ

βους ἔπινεν ουπω γαρ το ἀμπέλινον - DAιονυσος ο ἐπαινεῖ της φιλοφροσύνη τον βουκόλον καὶ αυτ' προπίνει κύλικα φιλοτησίαν ' το δὲ ποτον οἶνος ην. ο δὲ κι-άφ' ημνης βακχε υεται καὶ λέγει προς μνθεον' πόθεν ξενε, σοὶ το ἴδω τουτο το πορφυ-

ου γαρ ἐστιν ἐκεῖνο - χαμαὶ ἐε- μὸν, γαρ εἰς τα στέρνα καπαβαίνει καὶ λεπτην ἔχει τηνηδονην τοsτο δὲ καὶ προτοφστόματος τὰς ρινας ευφραίνει καὶ θιγοντι - ψυχρόν ἐστιν, εἰς τρογαοτέρα δὲ καταθορον ἀναπτε κάτωθεν πυρ δονῆς Ἀαὶ ὁ Λιόνυσος ἔφη τομο ἐστιν οπώρας Μ64δωρ ' Ἀγει προς την αμπελον ὁ θεὸς τον βουκόλον, καὶ των βοτρύων λαβὼν - καὶ θλίβων καὶ δεικνυς

123쪽

αγουσι ν ἐκείνην την ημέραν ἐκείνωτω θεω. Φιλο τιμώμενος -- πατηρ τά τ' αλλα παρα- 3σκευάσας ἐς το δεῖπνον ἔτυχε πολυτελέστατα καὶ κρατῆρα παρεθηκε τον ἱερον του θεου, μετὰ τον Γλαυ- κου - ίου με - πάλου μὲν το παν ἔρρον Ιορωρυγμένης κυκλωα αυτον αμπελοι περιεστεφον

1 α αυτολτου κρατηρος πεφυτευμέναι οἱ δε βότρυες παντη περικρεμάμενοι ομφαξ μὲν αυτῶν ἔκαστος οσο νῖν κενΩς ὁ κρατηρ ἐὰν δε ἐγχερὶ οἶνον ἡ κατὰ μικρον ὁ βοτρυς ποπερκάζεται καὶ σταφυλην τηνομφακα ποιεῖ Θιόνυσος τε ἐντετυ-γται τῶν βο

θεοι , ψυχην κατασχόντες, ἐκμαίνουσιν εἰς ἀναισχυντίαν, ὁ μὲν κάων απιτηρο φ συνήθει πυρί, ὁ δὲ τον οἰ- ὐπέ--μα φέρων οἶνος γαρ ἔρωτος τροφη Ἐδη δὲ καὶ αυτ περιεργότερον εἰς με βλέπειν ἐθρασύνετο. καὶ ταλα μὲν ημῖν ημερων ἐπράττετο δέκα καὶ πλέ- τῶν ομμετων κερδαίνομεν ἐτολμῶμεν ουδέν. ιν μαι δη τω Σατύρ-το παν καὶ συμπράττειν ξ - ο δὲ ἔλεγε κοὰ αυτος μὲν ἐγνωκέναι, πρὶν παρ' ἐμου μαθεῖν, κνεῖν δὲ ἐλέγχειν βουλόμενον λαθεῖν υ γαρ μετα κλοπῆς ἐρων - ἐλεγχθῆ πρός τινος, ώς ονειδίζοντα τον ἐλέγξαντα μισεῖ. 'u is aura ἔφη ' καὶ - αὐτόματον μῶν προυνόησεν.

124쪽

3 ς καὶ συναίρεσθαι προς το ἔργον. εῖχε σε τηνκήρη μη μεχρι ων ομμάτων μμον πειρῶν, ἀλλα καὶ μα δριμυτερον εἰπεῖν. αότε δὲ πρόσαγε τὸν δευτέραν μηχανήν. Θιγε χειρός. θλῖψον δάκτυλον, θλίβων στέναξον. 'Uν δὲ ταυτά σου ποιουντος καρ- τερη καὶ πρωίηται - ἔργον δη δέσποινά τε καλεῖν καὶ φιλησαι τράχηλον Πιθανῶς μὲν ἔφην ο νη την Ἀθηναν , ἐς το ἔργον παιδοτριβεῖς δέδοικα δὲ μη ἄτολμος καὶ δειλος ἔρωτος ἀάλη ης γένωμα '

'πρως, ω γενναῖε ' ἔφη ' δειλίας Ουκ ανέχεται υρὰς αυτου το σχημα - ἐστι στρατιωτικόν τόξα καὶ φαρέτρα καὶ βέλη καὶ πυρ, ανδρεῖα πάντα καὶ τολμ imis γέμοντα. ποιουτον ουν ἐν σεαυτωθεον ἔχων δειλος εἰ καὶ φοβῆ πιρα μη καταψευσηὶ του θεου 'Αρχην

δέ σοι θω παρέξω. ην Κλει γὰρ ἀπάξω μάλισταῖταν ἐπιτήδειον ἴδω καιρον του σε τῆ παρθένωδυ-- σθαι συνεῖναι μώi et ' D5 αυτ ελων ἐχώρησεν ἔξω των θυρων θω δὲ κατ εμαυτον γενόμενος καὶ πό του Σατύρου παροξυνθείς, σκουν ἐμαυτον εἰς υτολμαν προς την παρθένον ' Μέχρι τινος , ἄνανδρε, - τί δὲ δειλος εἶ στρατιωτης ανδρείου θεου την κόρην προσελ ανθειν σοι περιμένεις; ' ἰτα προσετίθην ' τί γάρ, κακόδα - - σωφρονεῖς τί δὲ - ἐμ ων σεδ ει παρθένον ἔνδον ἔχεις ἄλλην καλην ταύτης ἔρα, ταύτην βλέπε , ταύτην ζεστι σοι γαμεῖν ' δόκουν πεπεῖσθαι κάτωθεν δὲ ωσπερ ἐκ της καρδίας λι iis

125쪽

ἀντεφθέγγετο ,αι, τολμηρέ, κατ' ἐμοὐ στρατευρκαὶ αντι παραπώττη; πταμαι κώ τοξεύω καὶ φλέγω πῶς δυνήση με φυγεῖν; - φυλάξη μου - τόξον, ου ἔχεις φυλάξασθαι τὸ πυρ αν κατασβέσρς σωφρων ' την φλώγα, αυτ σε καταληψομαι φ

κόρη καὶ ἀπωσα ἰδὼν ἐξαίφνης, εἰ ἐφοινίχθην μόνη δ' ην καὶ οὐδὲ Ἀλει συμπαρην ομως ἴδ'

i ουν, ναν τεθορυβημένος ου ἔχων τί εἴπω χαῖρε ' ἔφην' δέσποινα ' υ δὲ μειδιάπασα γλυκεκαὶ ἐμφα 2ωίσασα δια του γέλωτος τι συνηκε πῶς εἶπον το)αῖρε δέσποινα εἶπεν ἐγὼ ση μη τοs εωρς'' 'καὶ μην πέπρακέ, τίς σοι θεῶν, σπερ καὶ - - Ο Ηρακλεα τη Ομφάλ i. 'Io Ἐρμην λέγεις τούτω την πρῆσιν κελευσεν ὁ Ζευς, καὶ μα ἐγέλασε. Ποῖον Ἐρμην τί ληρεῖς' εἶπον εἰδυῖα σαφῶς λέγω: 'δεὶς δε περιέπλεκον λογους εὐλόγων, τυ αυ- τόματον μοι συνηργησεν. α 'Eτυχε τη προτεραία ταώ N-περὶ μεσημ- 7βρίαν η παῖς ι άλλουσα κιθάρα, ἐπιπαρῆν δὲ αυτηκα α Κλειώ καὶ παρεκά το, διεβάδιζον δὲ ἐγώ καί τις ἐξαίφνης μέλιττά ποθεν ἐπιπτασα της Κλειο- ἐπάταξε την χεῖρα. καὶ η μὲν ανεκραγεν, χε παῖς -ἀναθορουσα καὶ καταθεμένη τρο κιθάραν κατενόει την πληγην καὶ αμα παρηνει λέγουσα μηδὲν ἄχθεσθαι παυσειν γαρ αυτην τῆς ἀλγηδόνοj δυο ἐπάσασαν ματὰ διδαχθῆναι γαρ αὐταί- τινος ἰροπτίας ει πληγας σφηκων καὶ μελιττων καὶ - ω ἐπῆδε, καὶ ἔλεγεν Ἐλειῶ μετὰ μικρὸν ράων γεγονέναι Ἀτε Ουν κατατυχην μέλιπτά τις η σφὴξ περιβομβησασα κώλ' - - πρόσωπον παρέπτη ' κἀγὼ

126쪽

τὸ ἐνθυμιον λαμβάνω καὶ την χεῖρα ἐπιβαλὼν τοῖς ε προσώποις προσεποιουμην πεπλῆχθαι καὶ ἀλγεῖν υπου ἐπατάχθην κἀγὼ 'υατα του χείλους ἔφην Παλλὰ τί οὐκ ἐπάδεις, φιλτάτη;' Η δὲ προσηλθέ τε καὶ ἀνέθυιεν, ἐπ--σα - στόμα, και τι ἐψι- ο θυριζεν, ἐπιπολης ψαυουσά μου των χειλεων. ἀγώκατεφίλουν σιωπῆ κλεπτων των φιλημάτων ψόφον, η δὲ ἀνοίγουσα καὶ κλεί-- των χειλέων την συμβολην, στης ἐπωδης ψιθυρίσματι φιληματαδεο ἐποίει την ἐπ' ν αγῶ τότε δη περ βαλὼν φανερως καπεφίλο- η δὲ διασχομα τί ποιεῖς Ἀφη. καὶ συ κατεπάδεις; Ἀην ἐπωδον εἰπον φιλω, οτι μου την δυνην ἰάσω ' συνῆκεν ο λέγω καὶ ἐμειδίασε, θαρρορσας εἱ-- οῖμοι, φιλτάτη, παλιν εο τέτρωμαι χαλεπώτερον ἐπὶ γαρ την καρδιαν κατέρρευσε το τρα- καὶ ζητεῖ σου την ἐπφδην Π που καὶ συ μάλιτταν ἐπὶ του στόματος φέρεις κά γαρ μέλιτος εμειs, και τιτρώσκει σου τα φιληματα. υλῖα δέομαι. κατέπασον αυλς καὶ μιταχρτην ἐπω π

ειν παραδράμης, μη πάλιν ἀγριάην, ---α ' Καὶ

αμα λέγων την χεῖρα βιαιότερον περιέβαλλον καὶ ἐφίλουν ἐλευθερώτερον η δὲ νειχετο, κωλύουσα πιν τούτω πόρρωθεν ἰδόντες προσιουσαν την θεράπαιναν διελυθημεν, γὼ μὲν ακων καὶ λυπ--μενος, η δ' - ου' οπως Ῥέων-- ἐγεγόνειν καὶ μεστος ἐλπίδων , ησθόμην δὲ ἐπικαθημένου μοι του φιληματος σπερ σώματος, καὶ ἐφυλαττον κριβῶς ς θυνα - - φίλημα τηρῶν ημνης, ο πρῶ- ω τον ἐστιν ἐραστη γλυκυ.y Καὶ γαρ ἀπο ου καλλίστου των του σώματος οργάνων τίκτεται στόμα γαρ

127쪽

AXIAAEM TATIOΥφωρος οργανον φωνηχε ψυχης σκιά. υι γαρ των στομάτων συμβολαὶ κιρνάμεναι καταπέμπουσι, κατὰ

των στέρνων τὴν ἡδονὰν καὶ ἔλκοχασι τὰς ψυχμ προς τὰ φιλήματα. - οἶδα δὲ Ουτω πρότε --σθεὶς 3ο τῆς καρδίας καὶ τότε πρῶτον μαθον οτι μηδὲν ἐρί- ζει προ ηειν. φιληματι ἐρωτικω. παεὰ δὲ του δείπνου καιρος ὴν πάλιν ομοίως sσυνεπίνομεν ' νοχόει δε ο Σάτυρος μῖν καί τι ποιεῖ ἐρωτικόν -αλλάσσει τα ἐκπώματα καὶ το1 μὲν ἐμον η σωρη προστί σι, τὸ ἐκείνης ἐμῶκαὶ ἐγχεων ἀμφοτεροι καὶ ἐγκερασάμενος ρεγεν. 'Eγω δὲ ἐπιτηρήσας το μέρος τοH ἐκπώματος, ἔνθα - χεῖλος η κόρη πίνουσα προσων- , ἐναρμοσάμενος ἔπινον, ἐπιστολιμαῖον τοHτο φίλημα ποιων, καὶ 15 αμα ταπεφίλων το ἐκπωμα. Ως δὲ εἶδεν η παρθένος, 3 συνηκεν ο τι το χείλους -της καταφιλῶ την σκιάν. λλ ογε Σάτυρος συμφρονήσας πάλιν τὰ ἐκπώματα διηλλαμ ημῖν. πτε δη καὶ την κόρηνέἶδον τὰ ἐμὰ μιμουμένην καν κατὰ ταυτὰ πί-ωσαν καὶ ἔχαιρον ηδη πλεον Κιὰ τρίτον ἐγένετο τοsτοκῶ τέταρτον καὶ το λοια ν της μέρας ουτως ἀλληλοις προπιπίνομεν α φιληματα. Μετὰ δε το δεῖπνον ο Σάτυρος μοι προσελθὼν 10

κόρης , οἰδας, μαλακίζεται καὶ καθ αυτην αναπαύεται ' μόνη δε η παῖς βαδιειται κατὰ τὰ εἰθισμένα τη ς κλει ς ἐπομένης, πρὶν ἐπὶ τον υπνον τραπῆναι. Ἐγὼ δέ σοι ταέτη απάξω διαλεγόμενος ' αὐ- 2 εἰπὼν ταὶ Κλειο μὲν αυτός. ἐγὼ δε τι παιδὶ διαλαχόντες ἐφηδρευομεν. Καὶ ουτως ἐγένετο 'Aπεσπάσθη καὶ η λειω, - παρθένος ἐν π περιπειφ

128쪽

καταμειπτο Σπιτηρήσας - ὁ τε το πολυ της αυ- γης ἐμαραίνετο, πρόσειμι θρασυτερος γενόμενος ἔπρὸς αὐτην ἐκ τῆς πρώτης προσβολῆς, σπερ στρατιώτης δη νενικηκως καὶ τοι πολέμου καταπεφρονηκώς ' πολλὰ γαλην τα τότε οπλίζοντά με θαρρεῖν, οἶνος, ἐρως, ἐλπίς, ἐρημία καὶ ουδὲν εἰπον, ἀλίώς απο συγκειμένου λόγου ώς ειχον, περιχυθεὶς την κόρην κατεφίλουν. Ως δὲ καὶ ἐπεχείρουν προυργον ποιεῖν, ψόφος τις μων κατόπιν γίνετο καὶ τιtραχ θεντες ἀνεπηδήσαμεν. Καὶ μὲν ἐπέκεινα 1οτρέπεται την ἐπὶ το δωμάτων αὐτης, ἐγώ dὲ ἐπὶ θάτερα, σφόδρα ανιωμενος, πονουτω καλὸν ἀπολέ- σας, καὶ τον ψόφον λοιδορων ' --φ δὲ οἰ τυρος παντιάζει μοι φαιορ τω προσωπφ καθορῶν γαρ μοι ἐδόκει οσα ἐπράττομεν, υπό τινι των δένδρων λοχῶν μη τις μω ἐπέλθῖ - αυτος ην ὁ

ποιησας τον ψόφον, προσιόντα θεασάμενός τινα.

ii Uλίγων δὲ μερον διελθουσων ὁ πατηρ μοι

τους γάμους συνεκρότει θαττον η διεγνωκει. Ἐνυπνια γαρ αυτον διετάραπτε πολλά. Ἐδοξεν γειν οἡμῶν τοπις γάμους. δη δὲ μαντος -- τας δῶδας ἀποσβεσθῆναι το πυρ καὶ μῆλλον πείγετο συναγαγεῖν ημῆς. Tosτο δὲ εἰς την στεραίαν παρεσκευάζετο Σωνοὐδὲ τῆ κόρη τὰ προς τον γάμον περιδεραιον μὲν λίθων ποικίλων, ἐσθῆτα δὲ τ πῶν μὰν πορφυραν, ἔνθα δὲ ταῖς αλλαις ἐσθησιν η χωρατης πορφύρας, ἐκεῖ χρυσος ην ' Ηριο- δὲ προς ἀλ-

μω δὲ τρεῖς σαν λίθοι, την χρόαν ἐπάλληλοι ' M

129쪽

συγκειμενοι δε ησαν οἱ τρεῖς μέλαινα μὲν η κρηπὶς τολλίθου, τοὰ μέσον σῶμα λευκον τω μέλανι συνε- φαίνετο, ξης-τω λευκω το λοιπον ἐπυρρία κορυφουμενον ὁ λιθος δε - χρυσω στεφανουμενος, ι οφθαλμον ἐμιμεῖτο χρυ-- Της δὲ ἐσθοος πάρε9γον ειχεν η πορφυρα την βαφην, αλλ οῖαν μυθολογουσι υριοι του ποιμένος ευρεῖν τον κυνα, ἡ κιὰ μέχρι τούτου βάπτουσιν Ἀφροδίτης τοὐπέπλο .υν γαρ χρόνος οτε της πορφυρας ὁ κόσμος ἀνθρώ-i ποις πόρρητος ην μικρὸς ναυτην εκάλυπτε κόχλος ἐγ-κλ' μυχ' Ἀλιευς αγρευε την αγραν ταυτην' καὶ ὁ μiν ἰχθυν προσεδόκησεν ως δὲ ειδε του κόχλουτην τραχύτητα , ἐλοιδόρει την αγραν και ἐρριψεν ς θαλάσσης σκυβαλον. ὁρίσκει δὲ κυων το γαιον, καὶ καταθραύει τοῖς οδουσι, καὶ τφ στοματι του κυνὸς περιρρεῖ του ανθους λαiμα καὶ βάπτει το αἷμα γένυν καὶ φαίνει τοῖς χείλεσι την πορφυραν. χ ποιμην ρα τὰ χείλη του κυνος ρμαγμένα καὶχτραυμα νομίσας την βαφην πρόσεισι καὶ ἀπέπλυνεα τῆ θαλάσση, καὶ το αἷμα λαμπρότερον πορφυρετο δὲ καὶ ταις χερσὶν ἔθιγε, την πορφυραν εἶχε καὶ χειρ Συνηκεν ουν του κόχλου την φυσιν ὁ ποι- μην, τι φάρμακον ἔχει κάλλους πεφυτευμένον καὶ λαβὼν μαλλον ἐρίου καθυιεν εἰς τον χηραμον αντον το εριον, ζητῶν του κόχλου τα μυστηρια το δε κατὰ την γένυν του κυνος ομάσσετο καὶ τότε τον οἶκου της πορφυρας ἐδιδα ετο αβὼν η τινας λίθους 8πεὐιθραυε το τεῖχος του φαρμάκου καὶ το αδυτον

μνοίγει της πορφυρας. καὶ δ παυρα ευρίσκεια βαφῆς, Ἐθυεν ουν τότε ὁ πατηρ τα προτέλεια των γά 12μων. λδ ηκουσα, ἀπωλώλειν καὶ ἐζητο - μηχα-

130쪽

ντον ἀνδρωνα ἐγεγόνει δέ, τοιουτον Ἐπειδὴ θυσάμενος ο πατηρ ἔτυχε καὶ τα θύματα ἐπέκειτο τοῖς βωμοῖς ἀετος ανωθεν καταπτὰς αρπάζει το ἱερεῖον ο μυντων δὲ πλέον ουδὲ ην, ὁ γὰρ ρiu ωχετο φερων τὴν αγραν. δόκει τοίνυν ου αγαθὸν εἶναι. δη ἐπέσχον ἐκείνη τηρο ημέραν - γαμυς καλεσαμενος - μάντεις σπατηρ κά τερατοσκόπους

3 τον οἰωνον διηγεῖται. οἱ δε ἔφασαν δεῖν καλλιερη- οσαι Σενω Θι νυκτος μεσουρος ἐπὶ θάλασσαν ηκοντας ὁ γαρ ορνις ἔτυχεν πτάμενος ἐκεῖ Ἐγὼ ταὐταί ἐγένετο τον ἀετον υπερεπήνουν καὶ δικαίως ἐλεγον απάντων ορνίθων εἶναι βασιλέα ' οὐκ εἰς μακρὰν μήπω η του τερατος το ἐργον. i. 13 εανίσκος ην Βυζάντιος, νομα Καλλισθένης, ορφανος καὶ πλουσιος, σωτος δε καὶ πολυτελής. Ogτος ἀκουον τω Σωστρατω γαπέρα εἶναι καλήν, ἰδὼν δὲ Ουδέποτε, θελεν αυτω ταυτην γενέσθαι γυναῖκα. μνην ἐξ ἀκοῆς ἐραστής τοσαυτησα τοῖς ' ἀκολάστοις βρις ώς καὶ τοῖς σω εἰς ἔρωτα τρυ--φαν καὶ ταυτα πάσχειν υπο ρημάτων, α τῆ φυχ' τρω- 2 θέντες διακονουσιν οφθαλμοί. Προσελβὼν - τρο στράτω πρὶν τον πόλεμον τοῖς Βυζαντίοις ἐπιπε- σειν, Πειτο την κόρην ὁ δε βδελυττόμενος αυτου του οβίου την ἀκολασίαν ηρνσατο Θυμος ἴσχει τον Καλλισθένην καὶ ητιμάσθαι νομίσαντα - του Σωστρά του καὶ ἀδόλως ἐρῶντα ἀναπλάττων γαρ εαυτῶ της