Erōtikōn logōn syggrapheis

141쪽

κακόδα μον, ἀδοξεῖ ἐν οἷς δυστυχεῖς. πλάνα δέ με καὶ τὰ των ἐνυπνίων φαντάσματα, ο ἀληθέ

ἀνετμήθης τε γαστερα αυτη δυστυχεστέρα ζ μα-rαίρας τομη, ουδὲ εἰδον τοτ υβρίσαντά σε ουδὲ οἶδά μου της συμφορῆς την τυχην Οἴμοι των κακῶν.

10 πεφευγότος, καὶ λέγει μη λοιδορε μου , μητερ , την παρθενίαν -δὲν ἔργον μοι πέπρακται τοιούτων

ὐημειω- ἄξιον δ, υδὲ οἶ δα -- οστις ην, εἴτε δαίμων εἴτε ρως εἴτε ληστής. κείμην δε πεφοβημένη, μηδ' νακραγεῖν δια - φόβον δυναμένη , φόβος γαρ γλώττης ἐσρὶ δεσμός. Ε οἶδα μόνον, --

θείς μου την παρθενίαν κατίσχυνε' Καταπεσουσα δουν η Πάνθεια πάλιν ἐστενεν, μεῖς δὲ ἐσκοπουμεν καθ' ἐαυτους γενόμενοι τί ποιητέον εἴη καὶ ἐδοκει κράτιστον εἶναι φευγειν, πρὶν εως γένη αι καὶ τορο παν ἐπιειὼ βασανιζομένη κατείπη Θόξαν ουν ουτως εἰχόμεθα ἔργου, σκηψάμενοι 26 προς το θυρωρὰν ἀπιεναι προς ἐρωμένην, καὶ ἐπὶ οἰκίαν ἐρχόμεθα - Κλεινίου υσαι δὲ λοιπ- μέσαι νύκτες, στὰ λις ο θυρωρος νωξεν μιν. α Και- Κλεινίας ἐν περήφ γαρ τον θάλαμον εἶχε διαλεγομένων μω Ἀκουσας καταπρέχει τεταραγμένος. καὶ ἐν τούτω την Κλειὼ κατόπιν ορῶμεν σπου- 2δη θέουσαν η γαρ δρασμον βεβουλευμένη Πάματε - ὁ Κλεινίας κοπισεν ημων α πεπόνθιψεν -ὶ 30 της Κλειους μεῖς πως φυγοι, καὶ πάλιν μῶν η Κλειὼ τί ποιεῖν μελλομεν. Παρελθόντες - εἴσω των θυρῶν τω Κλεινία διηγούμεθα τὰ γεγο-τα καὶ

142쪽

B 7sου φεύγειν διεγνώκαμεν. θει ἡ Κλειὼ κἀγὼ σὐν μν ἐν γαρ περιμείνω την θάνατός μοι

πρόκειται των βασάνων γλυκυτερ- 's V υν Κλεινίας πιαι χειρος μου λαβόμενος πειτῆς λειους μακραν καὶ λέγει ' δοκῶ μοι καλλίστην ογνωμην ευρηκέναι, ταυτην μὲν πεξαγαγεῖν , μῆς δε ολίγας μέρας ἐπισχειν, καν ουτ δοκῆ, συσκευα- σαμέν-ς ἀπελθεῖν. Ουτε γα νυν οἶδε της κόρης

τμητηρ τίνα κατέλαβεν, ς υμεῖς φατε, ο τε καταμη - νυσων - ἔσται της λειους ἐκ μέσου γενομένης δεοτάχα δὲ καὶ την κόρην συμφυγεῖν πείσετε ' Ἐλεγε

δε καὶ αυτος τι κοινωνος γενησεται τῆ ἀποδημίας. 3 αὐτα ἐδοξε και την μεν Κλειώ των οἰκετῶν αυτοs τινι παραδίδωσι, κελευσας ἐμβάλλεσθαι σκάφει, ημεῖς δε αυτου καταμείναντεφροντίζομεν περὶ τῶν ομομένων, καὶ τελος δοξεν ἀποπειρα πιι της κόρης καὶ εἰ μὲὐ θελησε συμφυγεῖν, ουτω πράπτειν εἰ δὲ

μη μένειν αυτου , παραδόντας εαυτους τ τυχη.

κοιμηθέντες ουν ολίγον της νυκτὰς ὁσον τὸ λοιπον περὶ τηνέω πάλιν ἐπὶ την οἰκίαν ἐπανηλθομεν. 28 ουν Πάνθεια αναστῆσα περὶ τὰς βασάνους τυς κλειοsς ηὐτρεπίζετο καὶ καλεῖν αὐτῆ ἐκέλευσεν. M δ' - ἀφανης, πάλιν ἐπὶ την θυγατέρα δεται καὶ 'ου ἐρεῖς' εφη 'την συσκευην του δράματος ω ἀ - Ἀλειὼ πέφευγεν ' υ δὲ ἔτι μαλλον ἐθάρρο ει καὶ λέγει ' τί πλέον εἴπω σοι, είνα ὁ ἄλλην προσαγάγω πίστιν της ληθείας μείζονα ει παρθενίας ἐστί τις δοκιμασία, δοκίμασον 'Eτι καὶ τ -'' ἐν η Πάνθεια 'λείπεται, να καὶ μετα μαρτνρων δυστυχῶμεν αμα ἄμα λεγουσα, πηδησεν ἐζω δ' ει ι δὲ Λευκίππη καθ' ἐαυτην γενομένη καὶ των της μητρὸς γεμισθεῖσα ημάτων παντοδαπη τις ν.

143쪽

εἰσρεουσα την τῶν οφθαλμον ἐλευθερία καθαιρεῖ

ἡ δὲ λύατ- περὶ τα στέρνα διανεμομενη κατατηκει της φυχης το ζωπυρουν -οργη περιυλακτουσα την καρδίαν ἐπικλύζει τον λογισμον τω της μανίας ἀφρω.Aόγος δὲ τούτων απάντων πατηρ, καὶ οικεν ἐπὶ i --φ τόξον βάλλειν καὶ ἐπιτυγχάνειν καὶ ἐπὶ την

ψυχην πέμπειν τα βληματα καὶ ποικίλα τοξευματα. μέν ἐστιν αυτω λοιδορίας βέλος, καὶ γίνεται - ἔλκος οργη το δέ ἐστιν ἔλεγχος τυχημάτω, ἐκ τούτου του βέλους λύπη γίνεται το δὲ ονειδος αμαρ- 15τημάτω/, καὶ καλοsσιν ιδῶ το τραsμα Ἱδιον δε τούτων αστώτων των βελ- βαθέα μὲν - ληρωτα, ἄναρμα δε α οζευματα. 'M 1ν τούτων απάντων φάρμακον, ἀμύνεσθαι τον βάλλοντα τοῖς αυτοῖς βλέi-

μασι λόγος γαρ γλωσσης βέλει αλλης γλώσσης βέλει

α θεραπεύεται καὶ γαρ της καρδίας ἔπαυσε τομουμενον καὶ της ψυχης ἐμάραν το λυπούμενον. - δέ τις ανάγκη του κρείττονος σιγαύη την αμυναν, ἀλγεινότερα γίνεται τὰ ελκη ρ σιωπῆ α γαρ ωδῖνες των ἐκ του λόγου κυμάτων ου ἀποπτύσασαι τονα, ἀφρον οἰδουσι περὶ αυτὰς πεφυσημέναι. Ἐν τούτω δε τυχον πέμψας τον Σατυρον πρ0 30την κορην ἀποπειρασόμενον της φυγης. VI δε πρὶν μουσαι προς το Σάτυρον ' δέομαί ἔφη ' προς θεῶν ξένων καὶ ἐγχωριων, ζαρπάσατέ με των της τρος

μισθεισα ημάτων ον ἔφερε την προσβολήν

144쪽

ταλίποιτε, βρόχον πλεξαμένη τηρο φυτην μου οντως φροντίδος ἀπερριψάμην. - δὲ ημερας διωλιπόντες, οτε καὶ ἀποδημῶν ἐτυχεν ὁ πατηρ, παρεσκευαγμεθα ε - την προ- 31 αχε ὁ Σάτυρος του φαρμάκου λείψανον,

τον Κώνωπαχν κατακοιμίσας τούτου διακονουμενος

φαρμάκω καταβασαρσας ὁ Σατυρος προσεπεποίητο γαρ καὶ αυτης, ἐξ οWτω θαλάμω προσεληλύθει, ἐρῶν ἐπὶ τρίτη. θήραν ἔρχεται τον θυρωρόν κακεῖ 15 --βεβλήκει - αυτω πώματι 'υχη--ευτρεπὲς ημῆς προ των πυλῶν ἐξεδέχετο, περ ὁ Κλεινίας παρεσκεύασε, καὶ ἔφθασεν ωῆς ἐπ αυτο περιμέ-νωναυτος Ἐπεὶ δὲ πάντες ἐκάθευδον, περὶ πρώτας νυκτος φυλακας προῆμεν ἀψοφητί, Λευκίππην του ο Σατύρου χειραγωγοῶντος Καὶ γαρ ὁ Κωνωψ οσπερημι, ἐφηδρευε, κατὰ τύχην ἐκεινην πεδήμει τηροημέραν τηψεσποίνη διακονησόμενος υνοίγει δη τὰς θέρας ὁ Σάτυρος καὶ προηλθομεν ' ς δὲ παρῆμεν γ - τὰς πυλος, ἐπέβημεν του οχηματος. φεν δὲ οἰοπάντες ηε ήμεῖς καὶ ὁ Κλεινίας καὶ δύο θεράποντες

απιτ . ED-νομεν οὐν την ἐπὶ Σιδῶνος κιὰ περὶ μοίρας της νυκτος δύο παρῆμεν ἐειὰν πολιν κοὰ εὐθυς ἐπὶ Βηρυτου τὸν δρόμον ἐποιούμεθα, νομίζοντες ευ- ρηνσειν ἐκεῖ -- ἐφορμουσαν καὶ ουκ τυχησι εν ωοος γαρ ἐπὶ του Βηρυτίων λιμένος ηλθομεν αναγο- μενον σκάφος ευρομεν, ἄρτι α πρυμνησι μέλλον

145쪽

82 AMA EM TATIOΥσκευαζόμεθα - την θάλατταν ης γης, καὶ ην οκαιρος μικρον αν τῆς ἐω ' λει-το πλοῖον εἰς Ἀλεξώνδρειαν την μεγάλην του μίλ- πόλιν. χαιρον - πρῶτον πω την, πταν ὁ ω 32 πελαγίζοντος του σκάφους, αλν, ἔτι τοῖς φέσιν ἐποχουμένου δὲ ἔδοξεν ουριον εῖνπι προς ἀναγωγην - πνευμα, θόρυβος ην πολυς κατα - - ουφος των ναυτῶν δια θεόντων του κυβερνητο-κελευοντος, ----των κάλων η κεραία περιηγετο, τλωτί- καθίετο, η ναυς απεσαλευετο, τὰς ἀγκυρας ἀνέσπων, ωλφην κατελείπετο ' την γῆν ἐωρῶμεν ἀποτη νεως κατὰ μικρον ναχωρουσαν, ναυτην πλέουσαν παιανισμος ην καὶ πολλη τις ευχη, θεοῖς σωτηρας καλούντων καὶJ υφνουντων αἴσιον τον πλουν γενέσθω - --μαίρετο σφοδρότερον, τοίστων ἐκυρτ το καὶ εἷλκε την --.Ἐτυχε δε τις μῖν νεανίσκος παρασκηνῶν, ς 33ἐπεὶ Μιρ- ην αρίστου, φιλοφρονουμενο ημα συναριστα ηξίου Καὶ ψω δ' Ο Σάτυρος παρεφερεν ωστε εἰς μέσον καταθέμενοι α εἴχομεν, το αριστον ἐκοινουμεν, δη δὲ καὶ λόγον. έγω δη πρῶτος α' ποθεν, ω νεανίσκε, καὶ τίνα σε δε καλεῖν ' ' o Μενελαος ' εἶπεν, 'το δε γένος Αἰγύπτιος. IN υμέτερα τίνας' ' Ἐγὼ Κλειτοφῶν, ουτος Κλεινίας, Φοίνικες αμφω ' Ῥωχυν η πρόφασις υμῖν η απο

146쪽

ρῶμεν ουν ἱππευοντες αμφω κοὰ τὰ πρῶτα --χ- μεν, τὰ λεπτὰ διωκοντες των θηρίων. ζαίφνης θεσυς η υλης προπηδj, GH τὰ μειρακιον ἐδίωκε καὶ ὁ σῆ -τρέφε την γένυν-α ὶ ἀντιπρόσωπος ἐχωρει εδρόμω καὶ το μειράκιον ου ἐξετρεπετο , βοῶντος ἐμου καὶ κεκραγότος ελκε τονάππον, μετένεγκε τὰς ηνίας, πονηρον το θηρων αξας δὲ ὁ συς - δογε ἔτρεχεν ἐπ αυτό. αι μεν συνεπιπτον ἀλληλοις, με δε τρόμος, ῶς εἰδον, λαμβάνει καὶ φοβού- ομενος μη φθάση το- ρίον κα ὶ πατά- τον λατον, ἐναγκυλησάμει ος το ακόντιον, πρὶν κριβῶς κατα- στοχάσασθαι του σκοπιῶ, πέμπω το βέλος , το δὲ μειρακιον - θέον --υ την βολην Πνα οἴει με τοτε ψυχρο εχειν , εἰ καὶ φυχην ἐχ0ν ολως; T 15 δὲ οἰκτρύτερον, τὰς χεῖρας ρεγέ μοι μικρὸν ἔτι ἐμπυέων καὶ περιέβαλλε καὶ ἀπ--σκων ου ἐμίσει με ον πονηρον Ο π ἐμοὐ πεφονευμενος, ἀλλα την ψυχην ἀφῆκε τῆ φονευσάσῖ περιπλεκόμενος δεξια.6 Ἀγουσιν ουν με ἐάὶ το δικαστηριον οἱ τοὐ μειρακίου γγονεῖς Ου ακοντα καὶ γαρ παρελθων ἀπελογουμηνουδέν, θανάτου δὲ ἐτιμώμην ἐμαυτf. λεησαντες Ουν οἱ δικαστά προσετίμησάν μοι τριετε γην ης νυν τέλος ἐχουσης, οὐαὶ ἐπὶ την ἐμαυτου καταίρω ' Ἐλεδάκρωσεν ο Κλεινίας αυτου λέγοντος Πάτροκλον ροπρόφασιν, αναμνησθεὶς αρικλώγυς καὶ ὁ Μενέλαος ,ἀμὰ δακρύεις' ἔφη ' καὶ σέ τι τοιουτον ἐξηγαγες ' Στενάξας οὐν ὁ Κλεινίας καταλέγει τον αρικλέα καὶ τον Ἀ-ω, κἀγὼ ταμα του. 35 Oρῶν ουν γῶ τον Μενελαον κατηφῆ πανυ τῶν γ

147쪽

έαυτολμεμνημένον, τον δὲ Κλεινίαν ποδακρύοντα

λαρικλέους, βουλόμ ενος αυτους τῆς λύπηsαπαγαγεῖν, ἐμβάλλω λόγον ἐρωτικης ἐχόμενον ψυχαγωγίας καὶ γα ουδὲ η Λευκίππη παρην, αλλ' ἐν μυχν ἐκάθευδε τῆς νεώς Λέγω δη προς αυτοὐς πο- μειδιῶν ' - παρα πολυ κρατεῖ μου Κλεινίας ἐβούλετο γαρ λέγειν κατὰ γυναικῶν. σπερ εἰώθει. κουαν εἴποι νυν τοι ς κοινωνὸν ἔρωτος ευρών. Ου οἶδα γαρ πως ἐπιχωριάζει νυν ὁ εἰς τους αρρε- 10 ναλερως Ου γαρ πολυ ἄμεινον ὁ Μενελαος ἔφη ' τοsτο ἐκείνου κά γαρ πλουστεροι παῖδες γυναι- κων, καὶ το καλλος αυτοῖς δριμύτερο εχ ημνήν Π Πως δριμυτερον ' φη ' εἴγε παρακυψαν μόνον οἰχε - ται καὶ ου απολαυσαι, δίδωσι τ φιλοῶντι, αλλ' u ἔοικε τετμ α τάδε πωμα τι πολλάκις γαρ ἐν 5 πίνεται πέφευγε, καὶ πηλθεν ἐραστης υχευρὼν πιεῖν τὸ δὲ τι πινομενον αρπάζεται, πρὶν πιῆ ο πίνων κορεσει, καὶ - ἐστιν ἀα ὁ παιδος απελθεῖν ἐοαστρο αλυπον ἔχοντα τὴν ηδον ἶν' κατα- ου λείπει γαρ ἔτι διψῶντα '

P Μενέλαος ' ἀγνοεῖς, Ἀλειτοφων' ἔφη μ' τὸ κεφάλαιον της δονης. Ποθεινον γαρ ἀεὶ τομόρεστον. μὲν γαρ εἰς χρῆσιν χρονιώτερον φκόρ μαραινε το τερπνον, - ὸνάρκαόμε-- και-

α ιό ἐστιν ἀεὶ καὶ μἀλλον ἀνθεῖ ου γαρ γεγηρακυῖαν ἐχει την δονην, καὶ - ἐλαττουτα τω χρόνω, τοσομον εἰς μέγε- ἐκτείνεται -- καὶ - ἐό- δον διὰ τουτο των ἄλλων ευμορφότερόν ἐστι φυτῶν,

148쪽

853- ανιον, το δὲ, δημον. υλλα το μὲν ουράνιοναχθεται θνητω σκηνε δεδεμένον καὶ ζητεῖ προς οὐρανον ταώ φεύγειν τλιὸ πάνδημον ἔρριπται κάτω καὶ ἐγχρονίζει περὶ τοῖς σώμασιν Εἰ δὲ καὶ ποιπη. δεῖ λαβεῖν μάρτυρα ης ουρανίας του κάλλους ἀνόδου, ακουσον μηρον λέγοντος

το καὶ ἀνηρείψαντο θεοι σὰ ἰνοχοεύειν

κάλλεος εῖνεκα οἷο ῖν ἀθανάτοισι μετείη. Oυδεμία δὲ ανέβη ποτὲ εἰς οὐρανον διὰ κάλλος γυνη Καὶ γαρ γυναι4 κεκοινώνηκεν ο Ζευς ωα Ἀλκμη 10νην μὲν ἔχει πένθος σμὰ φυγη, Θαανά. δὲ λάρναξ καὶ θάλασσα, Σεμέλη δὲ πυρος γέγονε τροφη ' αν δὲ μειρχαίου Φρυγος ἐρα- τον Οὐρανον - χίδωσιν, να καὶ συνοικῆ καὶ οἰνοχόον ἔχη του νέκπαρος η δε πρότερον διάκονος της Φῆς ἐξέωσται η γάρ,

λικε μαλλον εἶναι - των Φατικῶν κάλλος , σον, μὴ ταχεφθείρεται Ἐγγυς γαρ του θείου λαφθαρτον, το δὲ κινούμενον ἐν φθορα θυητην φύσιν μι- ρ μωμενον οὐ οτράνιον ἐστιν ἀλλα πάνδημω. ρα- σθη μειρακίου Φρυγός, ἀνηγαγεν εἰς οὐρανον τον Φρύγα το ν κάλλος των γυναικῶν αυτὸν τον Θία κατήγαγεν ' οὐραν- Αιὰ γυναμ πυτε Ζευς ἐμυκησατο, δια γυναῖκά ποτε Σατυρον ἀρχήσατο, καὶ νου χρυσον πεποίηκεν εαυτον αλλη γυναικι οἰνοχοείτω μομήδης, μετὰ δὲ τῶν θεωωπιβη πινέτω, ἴνα ἔχη μειράκιον διάκονον γυνη Ἐλεω δὲ αὐτου την

άρπαγη . υρνις ἐπ αὐτὴν κατέβη μηστης, ὁ δὲ

149쪽

τἀτο -- δωρον αρκεῖ, οτι δι αυτην ἐκλεψεν ὁ Ζευς τρεῖς λους λίους Εἰ δὲ δεῖ μεθεντα ο τας μυθολογίας αὐτην εἰπεῖν την ἐν τοῖς ἔργοις ηδονήν, ἐγὼ μὲν πρωτοπειρος - εἰ γυναῖκας, --ομιλησαι ταῖς εἰς 'Aφροδίτην πωλουμέναις αλλος γαραν ἴσως εἰπεῖν τι καὶ πλέον ἔχοι μεμυημένος εἰρήσεται δέ μοι, ψῆ μετρίως ἔχω πείρας. Γυναι=st, is

, υν γρον μὲν το σῶμα ἐν ταῖς συμπλοκαῖς, μαλθακὰ

οε τὰ χείλη προς τὰ φιληματα Καὶ δια τοsτο μὲν ἔχει το σῶμα ἐν τοῖς αγκαλίσμασιν, ἐν δὲ ταις σαρε

ολως ἐνηρμοσμένον, καί πως ἐγκειuενον περιβάλλειτην δονην Ἀστίζει δὲ τοῖς χείλεσιν σπερ σφρα - , γῖδας τὰ φιληματα, φιλεῖ δὲ τεχνη καὶ σκευάζει -

φίλημα γλυκυτε20ν ου γαρ μόνον ἐθέλει φιλεῖν τοῖς

χείλεσιν, ἀλλα κοντοῖς ὀδοsσι συμβάλλεται καὶ περὶ τὸ του φιλοῶντος στόμα βοσκεται καὶ δάκνει τὰ φιλη-ματα. Ἐν δὲ τῆ της φροοίτης ἀκμῆ οἰστρεῖ μὲν Θν ηεινης, περιπιέχηνε δε ι - καὶ μαίνετο 'αί δε γλωττα τουτον τον χρόνον φοιτῶσιν ἀλληλα- εἰς μιλίαν καὶ, δυνανται βιάζονται κἀκεῖναι φιλεῖν συ δὲ μείζονα ποιεῖς την μνην ἀνοίγων τὰ φιληματα Προς δὲ το τέρμα τηλυφροδίτης η γυνη γινομένη πέφυκεν ἀσθμαίνειν πο καυματώδους

24 post φιλήματα ἔχει θ τινα καὶ μασθὸς ἐπαφώμενος ἰδίαν δονήν

150쪽

των του ζωματος χειλέων ἀναθοι- σχ υγχάνει πλανωμένωτῶ φιληματι καὶ ζητουντι καταβῆναι κά- 1 - ἀναστρέφον ἡνῶν- -θμαι - φαψα καὶ μιχθὲν μεται κά βάλλει τυ καρδίαν η δὲ - ραχθεῖσα φ φιληματι πάλλεται. αἰ δὲ μ τοῖς σπλάγχνοις ην δεδεμένη, κολούθνσεν - έλκυσθε σα-νω τοῖς φιλημα σι Ῥαίδων δὲ φιληματα μὲν ἀπαιδευτα περιπλοκαὶ ' μαθεῖς, Ἀφροδίτη δὲ

τοσαύτας μῶν κατέχεας γυναι-ῶν περοεργίας πνα μέρει δὲ καὶ τα των παίδων ἀντάκουσον. Γυναικὶ γαρ πάντα ἐπίπλαστα και ταψηματα καὶ τα σχη- uμα- κῶν εἶναι - σιω- τω ἀλειμμάτων η -- λυπράγμων μηχανή καί ἐστιν αυτῆς το κάλλος μυρων η τριχῶν βαφῆς η καὶ φιλημάτων ' αν δὲ των πολλῶν τούτων γυμνωσρ δόλων έοικε κολοι γε- γυμν έν των του μυθου πτερῶν. κάλλος εο τὸ παιδικὸν ουκ αρδεύεται μύρων σφρως ουδὲ δολεριαρ κά ἀλλοτρίαις σμαῖς, πάσης δὲ γυναικῶν μυραλοιφίας χθιον δωδε ὁ ων παίδων ἱδρώς. Ἐπιστι δὲ αὐτοῖς καὶ προ τῆς ἐν Ἀφροδίτη συμπλοκῆς ἐν παλα-ρα συμπεσεω καὶ φανερῶς περιτυ ναμ ει καὶ ουπιεχουσιν αἰσχύνην αἱ περιπλοκαί, καὶ οὐ μαλθάσσει τὰς ἐν Ἀφροδίτη περιπλοκὰς γρειης σαρκῶν, ἀλλ' ἀωτιτυπε προς ἄλληλα τὰ σώματα κιὰ περὶ τῆς ηδονῆς ἀθλεῖ. THM φιλήματα σοφίαν μὲν ουκ ἔχει ρομα κείαν -δὲ μαγγανεύει τοῖς χείμιν σινάμωρον, Arare., ς δὲ οἶδε φιλεῖ, κιὰ οὐκ ἔστι τέχνης αλλὰ Ιτῆς φύσεως τὸ φιλήματα. υτη δὲ παιδος φιλήμα-