Valentini Rose Aristoteles pseudepigraphus

251쪽

sagia ad viae iam Aristoteles antini in a luerit mel et Ar meteor. 3. 3. I. 7 h. a. 6. I. 575' IT . . . iu 2' tilii es. I studar. e. 2. 5 etc. iii ilia passini in m hi pli 3 s. vel ii l . 22 colligeret et separa lini exponeret non solui ex solo et uita stellisque et tete uris ei et lain ex iiimalibus c. l. 5 . praesagientiu in ii disia generam censetis ut Plinius l8. s. 78 sqq.et iii carminis principio otiana hiatus TS-8l il liuia. 819-9 ile sole. 880-89 παρηλια et 892 90 φάτνη . non pi aesagio mina vel teinpestatu in . illis ilitaristoteles. Ilumpli rastelini etaim libruti ci pectasse videtur qui ex Aristotele avi irin sigiti proponit Aeliantis . . . T. quo ritu pili-rinia . at non iunia apiu Itielii tu istoteleni passi in legunt ui'. en igiti iri iuriam Aristoteli trilitatu in mi excerptus est puniro mi Tlieopli rasto in leat, eodein aevo Alexa tuli in triliuitur et alictoritatein italogo leti iIi veter ul. Plor In auctores eli aliis vera n rei rationen non ignorent, non

critici paries agitii set Dilii tot necari in tali illas relligentis auctoritin titillos collicinita iii Keriptos cete tu in tu genii inus hieri toti optirastili lier, tine ilici ne ii ut a talii ii ii uni et ipsunt illi plici tot et Aristotelis et Thimpuriisti no inino inscriptii in suisse iἰein in iis . Aeliantius et scitolii Aratei auctor praeter Dagmenti servati lilii tu niuestat, vi te intur est quotlduDiles quoru in t e inini prinurin vellia placet excet pere, utpote quae et in Aial σημεῖα et Aristotelis et in onitu cito arguntentun lacialit.

Gl): στε εἶναι φανερόν εὐπάντων ἄτι Οὐ ουτος ὁ ἀστὴρ se. ὁ κύων ού ἄλλος ουδεὶς τηλικαύτην τινὰ δύναμιν ἔχει στε μεταβολὰς περὶ

αἱ δε τούτων ἐπιτολαι και δύσεις ἐπι την ἐπίγνωσιν των περι τον ἀερα μεταβολῶν παράκεινται ὁ ην αἰτίαν οὐδε δια παντος συμφωνουσιν.

οθεν βελτίοσιν ἄν τις σημείοις χρῬαιτο τοις υπὸ της φύσεως ἡμῖν δι- δομενοις, οἷς και 'Mρατος κέχρηται τὰς με γαρ ἐκ των ἐπιτολῶν καιδυσεων των ἄστρων γινομενα μεταβολὰς του ἀερος ήθη εἶναι διεψευσμένας τὰς δε φυσικῶς γινομένας και μετά τινος αιτίας κατεχώρισεν ἐν τῆ τῶν φαινομενων πραγματεία ἐπι περατι ἐπι πῆσι male illi. της ὀλης συντάζεως λαμβάνει γὰρ τὰς προγνώσεις απὸ της του ηλίου ανατολῆς και δύσεως και ἀπὸ τῶν της σεληνης νατολῶν και δύσεων και απὸ της ἀλω της γινομενης περ την σεληνην και ἀπὸ τῶν διαισ

προγνώσεις μετά τινος φυσικῆς αιτίας γινόμεναι κατηναγκασμένα

252쪽

βιβλίω τηρ Ἀράτου ἐξηγήσεως φυσικῶς τὸ αἰτίας ἀποδέδωκε τῶν τε

πνευμάτων και ὀμβρων, ἐκ των προειρημένων εἰdῶν τα προγνώσεις αποφαινόμενος τουτοις δε τοι σημείοις καὶ Ἀμι σνο νεὼ ν ὁ φιλόσοφος κέχρηται καὶ Συδοξος και τεροι πλείονες των αστρολόγων.

2. 232ὶ Ἀνέμων θέσεις και προσηγορίαι ἐκ των Ἀριστοτέλους περὶ

σημείων vid Arist. Opp. d. CasauD. Ligd. 1590 t. I p. 755 i ii Betaerp. 73. ii iisus est Od. Marc. app. IV d8 Κ ). lihinc ego mulso Sept. 1860 Venetiis iteruin coinmoriitus et ipse inspexi cuin Oilii re c. Marc.200 215. 2I6. vii in eisdem vitiis consentiuiit .

I. 2. Βορρας ουτος ἐν μὲν Μαλλω Παγρεύς πνεῖ γὰρ ἀπὸ κρημνῶν μεγάλων και ὀρων διπλῶν παρ' ἄλληλα κειμένων ὐκαλεῖται Παγρικά. ἐν δε Καύνω μέσης ἐν δεμδω Καυνίας πνεῖ γαρ

εἶναι.

253쪽

248 - σια ὁρq. ἐν ε τω ριπολιτικῶ κόλπω Μαρσευς ό μορσευς Κ 0 απο Μάρσου κώμης ἐν ὁ Προκοννησω και ἐν πω και ἐν Κρητη και Εὐβοία και Κυρήνη Ἐλλησποντίας ἐλισποντίας Κ ἐλισποντίας 0 . μάλιστα ὁ ἐνοχλεῖ τόν τε της Συβοίας Καφηρέα καιναρέα Κ' και τηρέα υ καὶ τον Κυρηναίων ita codd. Κυρηναῖον Hilgo λιμένα, καλούμενον δε πολλωνία πνεῖ δὲ α Ελ-λεμπόντου ἔλησπόντου Κ' ἔλισπόντου θ). ἐν ε Σινώπν ερεκυντίας - κυπτίας Κ 0 ἀ- των κατὰ Φρυγίαν τόπων πνεων. ἐν δε Σικελία καταπορθμίας πνέων πο του πορθμου τινες δε αυτον καικίαν Ανται εἶναι 'βάναν θηβάνω 0 προσαγο

ρεύοντες.

b. Hoος ουτος εν μὲν Αἰγαῖς ταῖς κατὰ Συρίαν σκοπελευς καλεῖται ἀπο ου ' σίου σκοπέλου, ἐν ὁ Κυρηνη Κάρβας ἀπο των Καρβανῶν cs. Steph. s. Καρβανὰ των κατῶ Φοινίκην φοινίκων

προσαγορεύουσιν.

συμβαίνοντος λευκαίνεται γάρ albus notus eget.)... s. Aίφ. και Ουτος ὀίνομαίπο Λιβυης οθεν πνεῖ. 10. Ζέφυρος κα ουτος τόδε το ἄνομα διὰ τό ατ εσπέρας πνεῖν, η ὁ ἐσπέρα lacunani hic iit si pra post 1ε- γάρ, alictore Casau-

bono sigilificant e litores non Oilices . . .

ταδεορωλεοντοφρυγίας via dέ τινων φαραγγίτης πνεῖ γὰρ ἔκ τινος φάραγγος των κατὰ τὸ Παγγαῖον ita '0. v Πηγαῖονὶ παρὰ πολλοις ὁ ἀργέστης. 12. Θρακίας κατὰ μεν Θράκην Στρυμονίας πνεῖ γὰρ ἀπντου Στρυμόνος ποταμο ses. Steph. s. v. ' κατὰ δε την Μεγαρικην Σκίρρων ἀπο των Σκιρρωνίδων πετρῶν cs Stram IX p. 391ὶ ἐν δὲ Παλία και Σικελία Κιρκίας Κίρκας vulgo. s. Th. l. e. Pseudar. de mundo p. 394h31. Di male nunc καικίας διὰ το πνεῖν απὸ του Κιρκαίου. ἐν δε υβοία και ἐσβ υλυμπία λαμπίας Κ'

254쪽

υπογέγραφα δέ σοι καὶ τὰς θέσεις αυτῶν ως κεῖνται και πνέουσιν, υπογράψας τον της γης κυκλον, να καὶ προ φθαλμῶν

σοι τεθῶσιν.

Γndecim ventos hic uinet Pseu laristotes es, linis ordine enumerat ita ut quum non nisi epitoniatoris negligentia primi duo septemtrionales ορρῶ sc e μεσης qui si leni postea vulgo παρκτίας βορρα sive με- σης eonfundantur ipsumque nomen μέση euin significet qui medius esset inter parcii an et caeci an Ar. p. 363 30 cs. Plin. 2. 46 , plenum

tertii nulli duodecim ventorum sustein sile quo s. I arember a limbas. I p. 84 , agno risse villeatur mi Oil alieniana est ab Aristotele naeteor. 2. l. primo autem tribuitii Timosilieni Ptolemaei Philadelphi secundum Strabonem et Plinium nauarcho Agathernerus I. 2). atque eosdem duodecim ventos si errores nai rantiitIn corrigas praeter Eratosthenen Des octo illos ex Aristotelis dispii talione elegit sc tres orientales et tres oeci lentales lini borea et noto. p. 363 4 27. cf. Rimv. I. 6. Galen. t. XVI p. 406. Favorin. l. Geli. 2, 22. ADtherii l. c. posteriores tenent omnes, vellit qui Graecos sontes retaere sole et Peripateticos Varro apii Sen. qu. nat. et Plin. 2. 46 - conamini enim sonte

255쪽

uterque utitur. s. etiam eg l. ile re mil. b. 8 atque lictor l. de mundiaptis lainan luis in Dro in edito ventis es. Postilon. p. StraD. I p. 29 . quein unieriina qui quasi significavit et praeparavit Aristoteles lectui lant uni noni inal mi omina octo οἱ κατὰ διάμετρόν τε κείμενοι καὶ oliεἰσιν ἐναντίοι nec nisi lubitando uti l 'cinali in concedit φοινικίαν p. 364.2 .Psellularistoteles alitem cum Timost liene certa nomina habet reliquoriimiluoruna pios esse negaverat Aristoteles, λευκόνοτονἈα s. λιβόνοτον et qui praeterea nusquana occurritήρθρόνοrovii. e. ευρόνoro s. φοινικίαν vel φοίνικα , eli tanaei ἀπαρκτίαν4 βορέαν nona in ilis lingui sicut inde a Timos lueti ii suis, utinuit seil βορέαν mi etiam Aristoteli idem os cum a par tia i l μεσην. scripsit igitur auctor Dr περὶ σημείων quo de ventis fraginenluin Oc excerpsit qui illima verna υπογέγραφα δε σοι etc. alli sit aetate inter Aristotelen et Tiniostlienem sere inierinessia, id es lane optir si ea. Ea leni occasion ilo mitis dixit elia in seu latast ii signis ventoruin c. 2. D αἱ δε στασεις των πνευμάτων Ουτως ἔχουσιν, ως ἐν τω

γράμματι vel potius dιαγράμματι , id est in lal,ula lextu appicta, ut

Proclus in Tina. p. 28, e l. Bas. p. 60 e l. C. E. Clar Scunei iter.

Vratis l. 1847ὶ ἐπει ὁ δε τὸ σχηματα καὶ τα κινησεις των Ουρανίων φόβους εἶπε Plato Tini p. 40' καὶ σημεῖα των γιγνομένων παρέχειν τοῖς δυναμενοις λογίζεσθαι, τοσουτον ἰστέον ῖτι υ μόνον ἐκεῖνα σημαίνειν οἰητέον ἀλλα σημεια γεγονότων ἄντα σημαντικά τινωπι διὸ

καὶ αυτὴς των σημαντικῶν αυτοῖς ita pii Bas.. quae convenit cum cod.Marc. 190 naenalir sec. XV Lais' ἐν αυτοῖς cori Selan. ἐνεργειῶν προηγουμένως ἐμνήσθη θαυμασιωτάτην δε εἶναί φησιν ὁ Θεόφραστος ἐν τοῖς κατ αυτον χρόνοις την των αλδαίων περὶ ταὐτα θεωρίαν τά τε ἄλλα προλέγουσαν καὶ τους βίους κάστων καὶ τους θανάτους καὶ ου - κοινὰ μόνον οἷον 286 χειμῶνας καὶ ευδίας, σπερ καὶ τοναστέρα του Ερμο χειμῶνος μεν ἐκφανῆ γενόμενον ψυχη σημαίνειν

καύματα δε θέρους εἰς ἐκείνους αναπεμπει πάντα ὁ Ουν αυτους καὶ

eptaια καὶ τὰ κοινὰ προγινώσκειν ἀπὸ των Ουρανίων ἐν τῆ περὶ σφμείων βίβλω φησὶν ἐκεῖνος.

C. s. soli lar de signis c. a. 9 ό του Ἐρμου στηρ χειμῶνος μεν φαινόμενος ψύχη σημαίνει θέρους ε καύμα.

256쪽

2514. 23 a

Seliol in Arat. 1094 διοσ. 362 p. 244 se l. Billile. Lips. 793 t. t ex Plutarcho cuius in Aratum liber erat hoc titillo: αἰτία των Ἀράτου διοσημείων) περὶ δε των ὀρνίθων ριστοτέλης φησίν, ταν μεν ψυχρὸς καὶ γρὸς λό4ήρ, το τηνικαῶτα καὶ αἱ νῆσοι βρεχόμεναι ἀναφύουσι Ἀταν δε αὐχμώdqς η και ξηρός, τότε παντελῶς των νήσων μὴ ἀναφυουσῶν ἐπὶ την γῆν τα ἐν ταῖς νήσοις ορνεα φεύγουσιν, εἰς ἐν δυνανται καν ἐξ λίγου τρέφεσθαι καὶ οι κολοιοὶ ὁ ἐκ των νήσων πετόμενοι τοι γεωργοῖς σημεῖον υνο καὶ ἀφορίας εἰσί ἐαν δε εμμετροι χωρῶσιν ευκαρπίαν δηλοῶσι. τὸ δέ, αυχμῶ ἀνιηθείς V. 1098 . Θουν βλαβεὶς υπὸ του αυχμοὐ ξηρότεραι γαρ αἱ νῆσοι των ηπείρων τυγχάνουσαι , ως φησι Πλούταρχος, ἀττον καὶ ἔα, τουαυχμηρου καταστήματος αντιλαμβάνονται. C. s. Arat. 1091-Il00 Pselidam de signis l. 17 και θέρους ταν

πολλοὶ αθροοι φανῶσιν ὀρνιθες ο βιοτεύουσι εν νήσω, δωρ σημαίνουσι Ἀῶν δε μέτριοι ἀγαθὸν αἰξὶ καὶ βοτοῖς ἐὰν ε πολλοὶ περβολῆ αυχμὸν ἰσχυρόν.

Alio lociis schol in Arat. 1047 διοσ. II p. 234 cs schol Mosqu. p. 360 . ubi iii sinassi Plutarcni disputatione causam praesagii explicante

Tneopurastus citatur φησιν ου και Θεόφραστος ὁτι ἡ πρινος καὶ ἡ σχῖνος αὐχμηρα τῆ κράσει και ξηρότεραι τω αλλων πεφύκασιν. πολυν ου κάρπον ου φέρει, ἐὰν μὴ εἰς βάθος γρανθῆ εἰκότως ουν τῆτούτων ἀφορία καταμαντεύονται περι των σπερμάτων οἱ γεωργοί, μιας αἰτίας ου ς ι λαμφοτέρων ἡ πολυκαρπία πέρχεται. εἰ δε περβάλλει του καρπου τὸ πλῆθος, ου ἀγαθὸν σημεῖο ἄμετρον γαρ ἐπομβρίαν καὶ πλεονασμὸν γρότητος ἡ περι τονώέρα ἄνεσις και θηλύτης δηλοι οἴτω και Πλούταρχος), i liist. l. l. 6. I. 2 si impliciter

reserenitiis viiletur.

Aelianus de nat anim. T. I p. II 8 ed. R. uercher Par. 18bri: l. 'Αριστοτέλους α κούω λέγοντος, τι ἄρα γέρανοι ἐκ του πελάγους εἰς την γῆν πετόμεναι χειμῶνος ἀπειλὴν ἰσχυροὐμποσημαίνουσι τω συνιέντι πετόμεναι ὁ ἄρα ἡσυχῆ αἱ αυται πισχνουνται εὐημερίαν τινὰ καὶ εἰρήνην ἐρος, καὶ σιωπῶσαι δνῖτι ἔσται πεύδια τους υκ απείρως χοντας τη σιωπῆ πομιμνήσκουσιν αἱ αυταί ἐῶν δὲ καταπέτωνται καὶ βοῶσιν και ταράττωσί τε καὶ ταράττωνται, απει- λοῶσι κἀνταίθα χειμῶνα ἰσχυρόν diis seiulat'. 3, l. 4.3. Arat. 1075

257쪽

terranea festinantes ventum . . . mses lentio per sublime volantesserenuatem .

2. ἐρωδιὸς ὁ κνεφαιος βοῶν τὰ αυτῶ ἔοικεν υποδηλοῖν, ως ο αυτος Ἀριστοτέλης φυλάξας λέγει πετόμενος δὲ ἐρωδιος της θαλάττης εὐθυῶδωρ ἐξ ουρανοφραγήσεσθαι αἰνίττει Pseiular. I. l8 2, 3.

3. εἰ δε εἴη χειμέρια, ασασα γ λ αὐξ εὐδίαν σημαίνει και μέραν φαιδράν Αrat. 9904φὶ ἐὰν δε ευδία μὲν ηυε υποφθέγγηται, χειμῶνα δε προσδέχεσθαι Pseiular. 4. 3. Plin. L c. rie noctua in imbregarrula serenitalent . at sereno tempestate1m.

4. κόραξ ὁ ἐπιτρόχως φθεγγόμενος καὶ κρούων τας πτέρυγας

3 3. Arat. 9684m Plin. l. c.) κόραξ δε αυ καὶ κορώνη Ps. 4 4 καὶ κολοιος Arat. 1023 δείλης ψίας εἰ φθέγγοιντο, χειμῶνος ἔσεσθαί τινα ἐπιδημίαν διδάσκουσιν Ι's. 3. 2 καὶ κορώνη καὶ κόραξ καὶ κολοιός οφ αδοντες χειμέριοι). b. κολοιοι δὲ ἱερακίζοντες,, ἐκεῖνος λέγει, και πετόμενοι πnμεν ανωτέρω πνδε κατωτέρω κρυμον καὶ υετὸν δηλοῖσιν Ps. I. In. Arat. 963-66 . 6. κορόν η δε ἐπι δείπνου ποφθεγγομένη η συχη, ἐς την στεραίαν ευδίαν παρακαλει Arat. 100 sq. s.'I's. 4. l. 7. φανέντες δε ορνιθες πολλοὶ μεν ον αριθμον λευκοι δετο χρόαν ίu στρουθὸς η χελιδὼν φαλλο τι των μη εἰωθότων λευκῶν

9 ορνιθες δε ἐκ τοὐ πελάγους εἰς την γῆν σὐν ορμῆ πετόμενοι μαρτύρονται χειμῶνα Ps. 3. 3. Arat. 1024).10. ἐρίθακος δε εἰς τὰ αυλια καὶ τα οἰκούμενα παριὼν δῆλος ἐστι χειμῶνος ἐπιδημίαν ποδιδράσκων *ρχιλος ἐριθευ Arat.102 et eum eo s. 3, 2. ἐρίθακος appellatur a Arist. h. a. 9, 9 . II. λεκτρυόνες γε μην και ρνιθες οἱήθάδες πτερυσσόμενοι και φρυαττόμενοι καὶ υποτρύζοντες χειμῶνα δηλοωιν diff. s. l. 17. Arat. 960 sq.).12. ἀπειλοῶσι δὲ καὶ πνεύμα λουόμενοί γε ρνιθες καὶ ανέμων τινὰς ἐμβολα υποφαίνουσι 's. I. 15. Arat. 9424φ) χειμῶνος δὲ οντος εἰς αλληλους ορνιθες πεtόμενοι καὶ δι αλληλων θέοντες σημαίνουσιν ευδίαν. ρνιθες δε αθροιζόμενοι περί τε λίμνας καὶ ποταμῶν

258쪽

- 253 -οχθος χειμῶνα ἐσόμενον ου ἀγνοουσι πάλιν τε ρνιθες οἱ μὲν θαλάττιοι και ι λιμναῖοι ἐς την γην ὀντες, ως ἔσται χειμὼν πολυς Ουκἀγνοούσιν cs supra I s). οἱ δε χερσαῖοι σπεύδονrες ἐς τα νοτερῶ ευδίας αγγελοί εισιν, ἐὰν μεντο σιωπῶσιν lute omnia desunt apii lis et

Arat. .

iam sequitur septi in Ilibri . . ubi prini ut ex illo sonte aliena a Dfert delude si sonte in c. 'xscriptuni anilemque praesagiorum late riam redit Aelianus es. Plin. 18. Minui eadem ratione ab avibus traiisitai peeora eteraque itin alia, usus quiluit, ut pitto, Varronis quodam de signis lit,ro Graecos linitati es a reo apud Plin. 8 79 .

13. και κεῖνα δε προσακηκο εκπλῆξαι κανά. βους ἐῶν βοῶκαι ὀσφραίνηται της γηςJ υειν ἀνάγκη Ps. l. Ib Arat. 954 sq. cs III 8. Plin. l. e. ' ἄδην δε βόες καὶ πέρα του θους ἐσθίοντες δηλοὐσι χει - μῶνα Ps. 3. 4. s. Arat. IIIη-2I . I 4. πρόβατα δε ορύττοντα ταῖς ὁπλαῖς την γην εοικε σημαίνειν χειμωνα Ps. 3. 4. Arat. I 24φὶ αναβαινομενα ε τα αυτ πρωι πωεα ωdd. χειμῶνα μολογεῖ es. s. I. 2 et 3 3. Arat. 068-Tl . κοιμώμεναι δε ἀθρόαι αἱ αἶγες α αυτῶ ομολογοίσιν cs. s. 3, 3J. Id. υες ε ἐν τοις ἀρώμασι φαινόμεναι υετο φυγην διδάσκουσιν coiT μύες liis enim vel verinibus aptum est verbum φαίνεσθαι es. s. 3. γης ἔντερα πολλὰ φαινόμενα χειμῶνα σημαίνει - Plin.

l. e. verme terreni erra1npentes de porcis alia Ps 3 12. Arat. II 23. In in . . l .

l6. ἄρνες δε ἄρα καὶ ἔριφοι ἀλλήλοις ἐμπηδῶντές τε και πο- σκιρτῶWrες φαιδρῶν μεραν μολογουσιν distrarat. II 0 sqq. quae quidem non extant apud Pselulat'.).IT. γαλαῖ δε ποτρίζουσαι και μυες ἐκείναις ὁρῶντες τααυτοῦ χειμῶνα συμβάλλονται ἔσεσθαι ἰσχυρόν de muribus Ps. 3. 4. Arat. ii 32 Ιου λύκοι δε φεύγοντες ερημίας και ευθυ τῶν Οἰκουμενων ἰόντες χειμῶνος ἐμβολvν μέλλοντος ὀτι πεφρίκασιν, μαρτυρούσι δι ν

τοῖς καρπίμοις χωρίοις ἐπι ὁ ημία αὐχμον δηλοῖ.20. σκιρτῶντά γε μην λυποζυγια καὶ βοῶντα του ἔθους μῶλ- λον νοτερον χειμῶνα ἐσόμενον δηλοι ' εἰ δε και ταῖς πλαῖς κόνιν προσ

21. λαγω ὁ ἐν τοις αυτοῖς χωρίοις ορώμενοι πολλοὶ δηλουσιν

259쪽

22. ταν δε βατραχοι γεγωνότερον φθέγγωνται καὶ τ ζ συνη θείας λαμπρότερον ἐπιδημίαν δηλούσιν υλυ.

θάνομαι l. e. ut scriptu iii 'eperio) η φθέγγεταί τι τῆ συντρόφω φωνῆη πίπτει, λέων ε ἄρα μόνος ως ριστοτέλης φησίν ουθέτερον

IIbriam te in eicillis, tui lia Detur in inlice Droruni Tlieuplirasteorum D. L. b. 44 περὶ μετάλλων Κ l .) non iten in Ai istotelicis Itonininus vita in litii os ite plantis clarissinio salieophrasti esse, qui inagistri

260쪽

consiliitui ui sint in eteorologicoruin tertii nuntiat uni exegerit, pro De O-verunt uirilii reriIn periti cs Theoplia'. te lapi s. I et praes in r. l. deplantist dulbi talia iit tui testi inonia a lexi cogi a plus antiquitus irrulita repetebant grani Inatici I 'Ollii x . ii ei pie a leo veri ilis sinule est prima illa pili lologiae Alexan Minae Hermi ippi die de Tlieopli rasi scri lielitis aetate Aristotelis ipsius noua in liuii iluoque lili ruin iiDicii ptu in vulisse eun , mi ilum Atristotelis alio milii illi e θαυμάσια ἀκουσμα τα colliget et eos lenali liros tuos postea renascente lino sophia Aristotelica inites viderent esse lieopli rasu, septent ilico ite iii Inaluius ilisse itationes L . L. 5. 43-4ὲ . Aristotelis cra illili cuin litigotio lar Ptio iiii r. 20. 25 . laena ego Guille in mi certo li alie ex ipso illo Tite optiriisti ni et allico liausisse

luae post nil iracula igni uin L33-lii loctunque singulcire in e libria Theo- liliretisti te lapilli biis ilia cluna c. il lap. I 3 ile nussallis apponit c. 2-50. s. I. 62J. iam tuu in ex luplici soli tili in genere pii scilliini illud consarcin Titii tu sit, is mi ut Oriuule in si agine litorii in ab aliis scriptori iustilator uti eo inpariuio lucet, ait 'ra pars '. I ex Ceptis lariasse . II-60 tuae alteria in specie ni lizilielit Omlinei illi ilicile lite inimis a turlurevi lentur unive mi lii losopliis io sest Peripateticis ait pie neopli rasto tali Diis relius reserto let, 'ltu', iiiii qui dirin scripteti μονοβίβλους eunt

quitiatii I 37. Illi 429. 38 . nisi moti in ipso litie e. 13s ab I reulit Tlieopli rastus vel Aristote les iis . Ib0 . quae ait leni post illa vulgo a l-lia et en se. Id silii. . t iii allelia sunt Iecentieti separata, nec nisi a librario quo lar inconsulto citui Aristotelis tui seret,alii opusculo conglutinata. Ceteruli advert lutuli est in et illic Tlie optimis te nulliani vestigiunt

ex lar apiii Pliniuim in t ile in et aliis 3 et 34 qui inulta gerit liliri ite lapidibus ait hunc ni in petet in et Tite Ophrasti inenti in indico alictoriam l. 33 lacla cs. 33. 37. 43 . ile Ara lucis Aristotelis litus de quinus alibi agetur de lapidibiιs et de ii allio Iisiis v. nos de A r. l. p. I 8 s l. 83. hoc tantuni linc a lil euiulen Aristotelis i. e. anotirini Byzantini iiDmina aput Arabes celet terri nauit ite lapilli Dus siliten per parte eae cer-pιum translatumque medio aevo logeliant Latini, velut Al Derius Magnus in I de nuneralii us Vincentius Bellovacensis auctor Phisonomiae regiae impr. Mersi org 1473 et antea Ahnoldiis te Saxonia , ii in libri de m -